Dziennik Ustaw Nr 56, poz. 254 z 1956

Tytuł:	Ustawa z dnia 15 listopada 1956 r. o zmianie imion i nazwisk.
Status aktu prawnego:	Obowiązujący
Data ogłoszenia:
Data wydania:	1956-11-15
Data wejscia w życie:	1956-11-30
Data obowiązywania:

Treść dokumentu: Dziennik Ustaw Nr 56, poz. 254 z 1956

©Kancelaria Sejmu

s. 1/1

Dz.U. 1956 Nr 56 poz. 254

USTAWA z dnia 15 listopada 1956 r. o zmianie imion i nazwisk

Art. 1.

1. Zmiana imienia lub nazwiska obywatela polskiego na inne wskazane przez niego imię lub nazwisko może nastąpić na jego wniosek na zasadach określonych w przepisach niniejszej ustawy.

2. Zmiana imienia lub nazwiska osoby, która nie posiada żadnej przynależności państwowej, na inne wskazane przez nią imię lub nazwisko może nastąpić na jej wniosek, jeżeli osoba ta ma miejsca zamieszkania w Polsce.

3. Zmiana może dotyczyć również nazwiska rodowego osoby, która pozostaje lub pozostawała w związku małżeńskim. Art. 2.

1. Wniosek o zmianę nazwiska podlega uwzględnieniu, jeżeli jest uzasadniony ważnymi względami.

2. Ważne względy zachodzą w szczególności, gdy wnioskodawca:

1) nosi nazwisko: a) ośmieszające albo nielicujące z godnością człowieka, b) o brzmieniu niepolskim, c) posiadające formę imienia,

2) pragnie zmienić swoje nazwisko na nazwisko, którego używa, lub powraca do nazwiska, które zostało zmienione. Art. 3. Wniosek o zmianę nazwiska nie podlega uwzględnieniu, gdy wnioskodawca ubiega się o zmianę nazwiska na nazwisko historyczne, wsławione na polu kultury i nauki, działalności politycznej, społecznej albo wojskowej, chyba że posiada członków rodziny o tym nazwisku lub jest powszechnie znany pod tym nazwiskiem.

Opracowano na podstawie: tj. Dz.U. z 1963 r. Nr 59, poz. 328, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, Nr 117, poz. 757; z 2001 r. Nr 43, poz. 476, z 2005 r. Nr 17, poz. 141, Nr 62, poz. 550.

art. 4 skreślony

Art. 5.

1. Zmiana nazwiska obojga rodziców rozciąga się na małoletnie dzieci. 2005-05-25

©Kancelaria Sejmu

s. 2/2

2. Jeżeli zmiana nazwiska dotyczy tylko jednego z rodziców, rozciągnięcie jej na małoletnie dziecko wymaga zgody drugiego z rodziców, chyba że nie ma on pełnej zdolności do czynności prawnych, nie żyje lub nie jest znany albo że jest pozbawiony władzy rodzicielskiej. Gdy dziecko ukończyło 14 lat, potrzebna jest również jego zgoda.

3. W razie braku porozumienia między rodzicami każde z nich może zwrócić się o rozstrzygnięcie do władzy opiekuńczej. Decyzja co do zmiany nazwiska małoletniego dziecka zapada po uprawomocnieniu się postanowienia władzy opiekuńczej.

4. Przepisy ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy zmiana nazwiska ma dotyczyć tylko małoletniego dziecka. Z wnioskiem o zmianę nazwiska małoletniego dziecka występuje przedstawiciel ustawowy. Art. 6.

1. Nazwisko może składać się najwyżej z dwóch części (członów).

2. Po zmianie można mieć co najwyżej dwa imiona. Art. 7. Przepisy art. 2 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 lit. a) i b) i pkt 2 oraz art. 5 ust. 3 i 4 stosuje się do zmiany imion. Art. 8. W sprawach określonych w ustawie rozstrzyga, w drodze decyzji administracyjnej, kierownik urzędu stanu cywilnego właściwy ze względu na miejsce pobytu stałego wnioskodawcy, a w przypadku braku takiego miejsca – kierownik urzędu stanu cywilnego właściwy ze względu na ostatnie miejsce pobytu stałego. Art. 9.

1. Podania w sprawach określonych w ustawie osoby zamieszkałe w Polsce składają organom, o których mowa w art.

8. Jeżeli wnioskodawca zamieszkuje za granicą, podanie składa się za pośrednictwem konsula Rzeczypospolitej Polskiej.

2. W stosunku do wnioskodawców zamieszkałych za granicą, właściwość miejscową organów określa się według ostatniego miejsca pobytu stałego tych wnioskodawców w Polsce, a w przypadku braku takiego miejsca organem właściwym jest kierownik urzędu stanu cywilnego m.st. Warszawy. Art. 10.

1. W razie wątpliwości pisownię imienia lub nazwiska ustala kierownik urzędu stanu cywilnego na wniosek strony. Ustaleniem pisowni jest wybór jednej z form pisowni imienia lub nazwiska, które zostały zapisane w aktach stanu cywilnego.

2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w przypadkach dostosowania pisowni imion i nazwisk do zasad pisowni polskiej zgodnie z fonetycznym brzmieniem.

3. Ustalenie pisowni określone w ust. 2 może nastąpić również z urzędu, jeżeli imię lub nazwisko ma brzmienie polskie. 2005-05-25

©Kancelaria Sejmu

s. 3/3

Art. 11.

1. Organ, o którym mowa w art. 8, zawiadamia o zmianie imienia lub nazwiska urzędy stanu cywilnego właściwe ze względu na miejsce sporządzenia aktu urodzenia i małżeństwa wnioskodawcy oraz miejsce sporządzenia aktów urodzeń jego małoletnich dzieci, a ponadto właściwy urząd skarbowy i organ Policji, Wojskową Komendę Uzupełnień i organy ewidencji ludności oraz Krajowy Rejestr Karny.

2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w przypadkach przewidzianych w art.

10. Art. 11a.

1. Określone w ustawie zadania i kompetencje kierownika urzędu stanu cywilnego są zadaniami z zakresu administracji rządowej.

2. Minister właściwy do spraw administracji publicznej sprawuje nadzór nad sprawami objętymi niniejszą ustawą na zasadach określonych w odrębnych przepisach.

3. Wojewodowie sprawują nadzór nad działalnością kierowników urzędów stanu cywilnego w zakresie realizacji obowiązków określonych w ustawie.

4. Wojewoda jest organem odwoławczym od orzeczeń administracyjnych wydanych na podstawie ustawy. Art. 12. Traci moc dekret z dnia 10 listopada 1945 r. o zmianie i ustalaniu imion i nazwisk (Dz.U. Nr 56, poz. 310).

2005-05-25



Dziennik Ustaw Nr 56, poz. 254 z 1956 - pozostałe dokumenty:

• Dziennik Ustaw Nr 56, poz. 258 z 1956

  Obwieszczenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 30 listopada 1956 r. o utracie mocy dekretu z dnia 16 maja 1956 r. o zmianie imion i nazwisk.

• Dziennik Ustaw Nr 56, poz. 257 z 1956

  Ustawa z dnia 15 listopada 1956 r. o zmianie dekretu o zaopatrzeniu inwalidów wojskowych i ich rodzin.

• Dziennik Ustaw Nr 56, poz. 256 z 1956

  Ustawa z dnia 15 listopada 1956 r. o zmianie przepisów o zasiłkach i pomocy dla ofiar wrogów demokratycznego ustroju Polski.

• Dziennik Ustaw Nr 56, poz. 255 z 1956

  Ustawa z dnia 15 listopada 1956 r. o podwyższeniu i przywróceniu niektórych zaopatrzeń dla osób pozostałych po uczestnikach ruchu podziemnego i partyzanckiego, poległych w walce o wyzwolenie Polski spod najazdu hitlerowskiego.