Dziennik Ustaw Nr 15, poz. 179 z 2000

Tytuł:	Ustawa z dnia 22 stycznia 2000 r. o ogólnym bezpieczeństwie produktów.
Status aktu prawnego:	Obowiązujący
Data ogłoszenia:
Data wydania:	2000-01-22
Data wejscia w życie:	2000-09-08
Data obowiązywania:

Treść dokumentu: Dziennik Ustaw Nr 15, poz. 179 z 2000

©Kancelaria Sejmu

s. 1/9

USTAWA z dnia 22 stycznia 2000 r. o ogólnym bezpieczeństwie produktów Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. Ustawa określa ogólne wymagania dotyczące bezpieczeństwa produktów, zasady i tryb przeciwdziałania naruszeniom tych wymagań przez przedsiębiorców oraz organy sprawujące nadzór nad bezpieczeństwem produktów. Art. 2. Ustawa nie narusza odrębnych przepisów prawnych regulujących szczególne warunki bezpieczeństwa określonych produktów. Art. 3. Użyte w ustawie określenia oznaczają:

1) produkt - dostarczaną przez przedsiębiorcę, zarówno odpłatnie, jak i nieodpłatnie, rzecz ruchomą przeznaczoną do użytku konsumentów lub nadającą się do takiego użytku; produktem jest zarówno rzecz nowa, jak i używana lub naprawiana bądź regenerowana, a także energia; w rozumieniu ustawy produktem nie są jednak rzeczy używane wprowadzane na rynek jako antyki albo jako rzeczy wymagające naprawy lub remontu przed użyciem, jeżeli dostarczający powiadomił konsumenta o właściwościach tych rzeczy,

2) producent - przedsiębiorcę, który wytwarza, wprowadza do obrotu lub naprawia produkt, a także jego przedstawiciela oraz każdą osobę, która występuje jako wytwórca, umieszczając na produkcie bądź do niego dołączając swoje nazwisko, nazwę, znak towarowy bądź inne odróżniające oznaczenie; za producenta uważa się również importera oraz każdego, kto prowadząc działalność gospodarczą może wpływać na bezpieczeństwo produktu,

3) sprzedawca - przedsiębiorcę, który uczestniczy w obrocie handlowym i którego działalność nie wpływa na bezpieczeństwo produktu.

Opracowano na podstawie: Dz.U. z 2000 r. Nr 15, poz. 179, z 2002 r. Nr 153, poz. 1271, Nr 166, poz. 1360.

23-10-02

©Kancelaria Sejmu

s. 2/9

Rozdział 2 Ogólne wymagania bezpieczeństwa Art. 4.

1. Produktem bezpiecznym jest produkt, który w zwykłych lub w innych, dających się rozsądnie przewidzieć, warunkach jego używania, włączając czas korzystania z produktu, nie stwarza żadnego zagrożenia dla konsumentów lub stwarza znikome zagrożenie, dające się pogodzić z jego zwykłym używaniem i uwzględniające wysoki poziom wymagań dotyczących ochrony bezpieczeństwa, życia i zdrowia ludzkiego.

2. Oceniając bezpieczeństwo produktu uwzględnia się:

1) kategorie konsumentów narażonych na zwiększone niebezpieczeństwo związane z używaniem produktu, a zwłaszcza dzieci,

2) cechy i właściwości produktu, w szczególności jego skład, konstrukcję i wykończenie, opakowanie, instrukcję jego montażu i konserwacji,

3) oddziaływanie produktu na inne produkty, jeżeli możliwe było do przewidzenia ich łączne używanie,

4) wygląd lub prezentację produktu, jego oznakowanie, instrukcję użycia i obsługi, sposób przechowywania i pozbywania się oraz wszelkie inne dane lub informacje pochodzące od producenta.

3. Nie wystarcza do uznania produktu za niebezpieczny możliwość osiągnięcia wyższego poziomu bezpieczeństwa lub dostępność innych produktów stwarzających niższy stopień zagrożenia dla konsumentów. Art. 5. Jeżeli ustanowiono szczególne przepisy dotyczące bezpieczeństwa produktów, w szczególności z zakresu kontroli technicznej, sanitarnej lub ochrony środowiska, produkt powinien odpowiadać wymaganiom określonym w tych przepisach. Art. 6. Jeżeli do produktu nie mają zastosowania przepisy, o których mowa w art. 5, bezpieczeństwo produktu ocenia się uwzględniając stopień spełniania przez produkt wymagań określonych w stosowanych dobrowolnie Polskich Normach; w przypadku braku Polskich Norm bezpieczeństwo produktu ocenia się uwzględniając inne właściwe specyfikacje techniczne, zasady dobrej praktyki zawodowej, a także poprzez odwołanie się do stanu wiedzy i techniki lub do uzasadnionych oczekiwań konsumentów co do bezpieczeństwa danego produktu. Art. 7. Spełnianie przez produkt wymagań określonych w art. 5 i 6 nie wyłącza możliwości zastosowania środków, o których mowa w art. 14-16, jeżeli produkt stanowi zagrożenie dla konsumentów.

23-10-02

©Kancelaria Sejmu

s. 3/9

Rozdział 3 Obowiązki producenta i sprzedawcy Art. 8. Producent jest obowiązany wprowadzać do obrotu produkty bezpieczne. Art. 9.

1. Producent jest obowiązany:

1) dostarczać konsumentom i sprzedawcom właściwą i pełną informację umożliwiającą im ocenę zagrożeń związanych z produktem w czasie normalnego lub możliwego do przewidzenia sposobu i okresu jego używania, jeżeli takie zagrożenia nie są, w braku odpowiedniego ostrzeżenia, natychmiast zauważalne, oraz informację dotyczącą możliwości przeciwdziałania tym zagrożeniom,

2) podejmować odpowiednie do właściwości produktu wprowadzanego do obrotu środki zapobiegające powstawaniu zagrożeń, o których mowa w pkt 1, a w szczególności: testować próbki produktów, analizować składane skargi i reklamacje, oznaczać produkty lub ich serie w sposób umożliwiający ich właściwą identyfikację,

3) podejmować, w razie konieczności, działania mające na celu niezwłoczne wycofanie produktu z obrotu, jeżeli produkt stwarza lub mógłby stwarzać zagrożenie dla życia lub zdrowia konsumentów,

4) powiadamiać o zagrożeniach związanych z produktem organy właściwe - ze względu na te zagrożenia - do podejmowania działań administracyjnych, zwane dalej „właściwymi organami”.

2. Informacje i oznaczenia, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, należy formułować w języku polskim, w sposób jasny i zrozumiały; winny one również zawierać nazwę produktu, znak towarowy, firmę, nazwę lub imię i nazwisko producenta oraz jego adres.

3. Sposób oznakowania produktów określają odrębne przepisy. Art. 10. Sprzedawca jest obowiązany współdziałać z należytą starannością z producentami oraz właściwymi organami w zakresie zapewnienia zgodności produktu z ogólnymi wymaganiami bezpieczeństwa, a w szczególności:

1) nie dostarczać produktów, które, zgodnie z wiedzą, jaką posiada lub jakiej można od niego oczekiwać, nie spełniają tych wymagań,

2) przyjmować informacje od konsumentów o zagrożeniach powodowanych przez produkty i przekazywać je producentom oraz właściwym organom, a także współdziałać z nimi w celu uniknięcia takich zagrożeń.

23-10-02

©Kancelaria Sejmu

s. 4/9

Rozdział 4 Nadzór nad bezpieczeństwem produktów Art. 11.

1. Organem sprawującym nadzór nad bezpieczeństwem produktów jest Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, zwany dalej „organem nadzoru”, który wykonuje swoje zadania przy pomocy Inspekcji Handlowej.

2. Nadzór, o którym mowa w ust. 1, obejmuje wykonywanie czynności i stosowanie środków określonych w ustawie oraz w przepisach dotyczących zakresu działania organu nadzoru, a także Inspekcji Handlowej.

3. Przepis ust. 1 nie ogranicza kompetencji innych właściwych organów, wynikających z odrębnych przepisów regulujących szczególne warunki bezpieczeństwa określonych produktów. Art. 12.

1. Organ nadzoru może żądać od organów inspekcji i innych jednostek, do których zadań należy wykonywanie badań bezpieczeństwa produktów, przeprowadzenia kontroli w tym zakresie, powiadamiając równocześnie o tym właściwy organ sprawujący nadzór nad tymi organami lub jednostkami.

2. Organy i jednostki, o których mowa w ust. 1, oraz organy administracji rządowej i samorządowej są obowiązane niezwłocznie zawiadamiać organ nadzoru o stwierdzonych zagrożeniach związanych z bezpieczeństwem produktów i podjętych w związku z tym działaniach. Art. 13. Organ nadzoru podejmuje środki na podstawie ustawy odpowiednie do stopnia zagrożenia powodowanego przez produkty. Mogą one zmierzać jedynie do odwrócenia grożącego niebezpieczeństwa lub usunięcia już istniejącego oraz mieć na celu zapewnienie bezpieczeństwa, zdrowia i życia konsumentów. Art. 14.

1. Jeżeli przed wprowadzeniem produktu do obrotu okoliczności wskazują wystarczająco, że produkt nie spełnia wymagań bezpieczeństwa określonych w art. 4, organ nadzoru może nakazać producentowi dostarczenie wszelkich informacji o produkcie i związanych z nim zagrożeniach.

2. W przypadku stwierdzenia, iż produkt nie spełnia wymagań bezpieczeństwa określonych w art. 4, organ nadzoru może:

1) w zakresie uzasadnionym okolicznościami, zobowiązać producenta do poddania produktu badaniu we właściwym akredytowanym laboratorium, określając przedmiot i termin przeprowadzenia badania, lub

2) na okres niezbędny do przeprowadzenia kontroli lub badań, zakazać prezentowania, oferowania, wprowadzania do obrotu i dostarczania produktu lub grupy produktów powodujących zagrożenie, lub 23-10-02

©Kancelaria Sejmu

s. 5/9

3) zakazać wprowadzania produktu lub grupy produktów do obrotu, do czasu spełnienia przez nie wymagań bezpieczeństwa.

3. W przypadkach określonych w ust. 2 pkt 1 w razie stwierdzenia, że produkt nie wchodzi w życie z dn. 1.01.2003 r. (Dz.U. z spełnia wymagań bezpieczeństwa, koszty badań ponosi producent.

2002 r. Nr 166, poz. 1360).

dodany art. 15a

Art. 15.

1. Jeżeli produkt wprowadzony do obrotu nie spełnia wymagań bezpieczeństwa określonych w art. 4, organ nadzoru może:

1) zażądać od producenta informacji o zagrożeniach związanych z produktem oraz informacji dotyczącej środków ostrożności niezbędnych do odwrócenia grożącego niebezpieczeństwa,

2) zobowiązać producenta do poddania produktu badaniu we właściwym akredytowanym laboratorium, określając przedmiot i termin przeprowadzenia badania; w przypadku stwierdzenia, że produkt nie spełnia wymagań bezpieczeństwa, koszty badań ponosi producent,

3) nakazać producentowi podanie odpowiednich ostrzeżeń do publicznej wiadomości w określony sposób,

4) określić szczegółowe obowiązki producenta dotyczące udzielania konsumentom odpowiednich informacji o produkcie,

5) nakazać producentowi zapewnienie zgodności produktu z wymaganiami bezpieczeństwa,

6) nakazać producentowi wycofanie produktu z obrotu lub podjęcie działań zmierzających do odkupienia produktu od osób, które faktycznie nim władają,

7) nakazać producentowi zniszczenie produktu, gdy stanowi to jedyny środek zapewniający usunięcie niebezpieczeństwa.

2. Środki przewidziane w ust. 1 mogą być stosowane odpowiednio wobec sprzedawcy.

3. Organ nadzoru może we własnym zakresie dokonać czynności określonych w ust. 1 pkt 2 i

3.

4. Środki określone w ust. 1 winny być wprowadzone natychmiast i - z wyjątkiem badań określonych w ust. 1 pkt 2 - na koszt zobowiązanego do ich podjęcia. W przypadku stwierdzenia, że produkt nie spełnia wymagań bezpieczeństwa, koszty badań ponosi producent.

23-10-02

©Kancelaria Sejmu

s. 6/9

Art. 16. Jeżeli produkt nie spełnia wymagań bezpieczeństwa określonych w art. 4, organ nadzoru może także zakazać jego reklamowania. Art. 17.

1. Przedsiębiorca, do którego organ nadzoru skierował żądanie, działając na podstawie art. 14-16, może przedstawić swoje stanowisko w tej sprawie w terminie 3 dni od dnia otrzymania żądania.

2. W przypadku braku stanowiska lub odmowy uwzględnienia żądania, o którym mowa w ust. 1, organ nadzoru może nałożyć obowiązki określone w art. 14-16 w drodze decyzji. Art. 127 § 3 Kodeksu postępowania administracyjnego nie stosuje się.

3. W zakresie, w jakim jest to niezbędne, organ nadzoru może żądać od każdego przedsiębiorcy lub instytucji współdziałania w celu zapobieżenia zagrożeniom stwarzanym przez produkt.

4. Od decyzji, o których mowa w ust. 2, służy skarga do [Naczelnego Sądu Administracyjnego] . Art. 18.

1. Producenci i sprzedawcy są obowiązani zapewniać upoważnionym pracownikom Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, jego delegatur oraz Inspekcji Handlowej odpowiednie warunki do przeprowadzenia kontroli.

2. Przedmiotem kontroli jest ustalenie, czy produkt spełnia wymagania bezpieczeństwa, a jeżeli ich nie spełnia i w związku z tym zostały wydane odpowiednie decyzje - czy decyzje te zostały wykonane.

3. Upoważnieni do przeprowadzenia kontroli pracownicy mają prawo:

1) wstępu do wszystkich pomieszczeń kontrolowanego przedsiębiorcy,

2) wglądu do dokumentów kontrolowanego przedsiębiorcy oraz żądania odpisów i wyciągów z tych dokumentów,

3) żądania wyjaśnień od pracowników kontrolowanego przedsiębiorcy,

4) zabezpieczenia dokumentów i innych dowodów,

5) pobrania i zabezpieczenia próbek produktów.

4. Przeprowadzający kontrole mają obowiązek przeprowadzać je w sposób sprawny i możliwie nie zakłócający funkcjonowania kontrolowanego.

5. Uzyskane w trakcie kontroli informacje dotyczące stosowanej przez kontrolowanego technologii lub stanowiące tajemnicę handlową są objęte tajemnicą służbową; nie dotyczy to informacji, które muszą być ujawnione ze względu na konieczność usunięcia zagrożeń związanych z produktem.

zmiana w ust. 4 w art. 17 wchodzi w życie z dn. 1.01.2004 r. (Dz.U. 2002 r. Nr 153, poz. 1271)

23-10-02

©Kancelaria Sejmu

s. 7/9

Art. 19. W szczególnie uzasadnionych przypadkach organ nadzoru może poinformować opinię publiczną o zagrożeniach związanych z produktem; koszty tej informacji ponosi producent. Art. 20.

1. Tworzy się krajowy system informowania o produktach niebezpiecznych (KSIPN), do którego zadań należy szybkie informowanie organów administracji rządowej i samorządowej, zainteresowanych instytucji oraz konsumentów o produktach niebezpiecznych.

2. Tworzy się krajowy system monitorowania wypadków konsumenckich (KSMWK), do którego zadań należy gromadzenie informacji, w tym danych o stanie zdrowia, w celu zapobiegania powstawaniu zagrożeń.

3. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady organizacji i działania systemów, o których mowa w ust. 1 i 2, zarządzania tymi systemami oraz obowiązki podmiotów w zakresie przekazywania systemom gromadzonych przez nie danych, a w szczególności:

1) organy sprawujące nadzór nad funkcjonowanie systemów,

2) organy zarządzające systemami (administratorów systemów), tryb ich powoływania i odwoływania oraz zadania i obowiązki organów związane z tym zarządzaniem,

3) sposób zbierania, przetwarzania i udostępniania danych w ramach systemów,

4) pojęcie wypadków konsumenckich,

5) wzór rejestru produktów niebezpiecznych,

6) wzory formularzy wykorzystywanych przy gromadzeniu danych o wypadkach konsumenckich. Art. 21.

1. Jeżeli organ celny podczas kontroli celnej produktów, które mają być objęte procedurą dopuszczenia do obrotu, stwierdzi, że produkty mogą stanowić zagrożenie dla zdrowia, życia lub bezpieczeństwa, zatrzymuje produkty i występuje do właściwych organów o wydanie stosownej opinii.

2. Jeżeli właściwy organ wyda opinię potwierdzającą, że produkt stanowi zagrożenie dla życia, zdrowia lub bezpieczeństwa, organ celny cofa produkt za granicę.

3. Koszty cofnięcia produktu za granicę ponosi producent.

4. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia:

1) produkty, które podlegają zatrzymaniu w trybie określonym w ust. 1 ze względu na brak dokumentacji lub oznakowania wymaganego szczególnymi przepisami dotyczącymi bezpieczeństwa tych produktów,

2) tryb postępowania organów celnych przy zatrzymywaniu produktów, o których mowa w ust. 1,

23-10-02

©Kancelaria Sejmu

s. 8/9

3) organy, o których mowa w ust. 1, oraz ich właściwość i zadania w tym zakresie, ze szczególnym uwzględnieniem zadań krajowego systemu informowania o produktach niebezpiecznych (KSIPN). Art. 22. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, może określić szczegółowe warunki bezpieczeństwa lub znakowania określonych produktów. Art. 23.

1. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzeń, szczegółowe warunki dotyczące:

1) bezpieczeństwa zabawek,

2) bezpieczeństwa innych produktów, które stwarzają zagrożenie dla konsumentów przez to, że ich wygląd wskazuje na inne przeznaczenie niż rzeczywiste,

3) bezpieczeństwa i znakowania produktów włókienniczych.

2. W rozporządzeniach, o których mowa w ust. 1, Rada Ministrów określa w szczególności:

1) wymagania dotyczące wytwarzania produktów,

2) informacje, które powinny zostać umieszczone na etykiecie lub opakowaniu produktu,

3) sposób ponoszenia kosztów związanych z badaniem produktów na zgodność ze szczególnymi wymogami bezpieczeństwa, z uwzględnieniem zasad określonych w art. 15,

4) organ sprawujący nadzór nad bezpieczeństwem produktów oraz tryb wykonywania tego nadzoru. Rozdział 5 Przepisy karne Art. 24.

1. Kto narusza, chociażby nieumyślnie, którykolwiek z obowiązków określonych w art. 9 lub w art. 10, bądź narusza, chociażby nieumyślnie, którykolwiek z obowiązków wynikających z decyzji organu nadzoru wydanej na podstawie art. 17 ust. 2, podlega grzywnie.

2. Tej samej karze podlega, kto nie wykonuje, chociażby nieumyślnie, żądania organu nadzoru skierowanego na podstawie art. 14-16 lub art. 17 ust. 3.

23-10-02

©Kancelaria Sejmu

s. 9/9

Art. 25. Kto będąc w zakresie działalności przedsiębiorstwa odpowiedzialnym za wykonanie obowiązku określonego w art. 9 lub art. 10 albo wynikającego z żądania organu nadzoru skierowanego na podstawie art. 14-16 lub art. 17 ust. 3, bądź z decyzji organu nadzoru wydanej na podstawie art. 17 ust. 2, dopuszcza do naruszenia któregokolwiek z tych obowiązków, podlega grzywnie. Art. 26.

1. Sąd może orzec przepadek przedmiotów pochodzących z przestępstwa, będących produktami stwarzającymi zagrożenie dla życia, zdrowia lub bezpieczeństwa konsumentów, choćby nie stanowiły własności sprawcy.

2. Sąd może zarządzić zniszczenie przedmiotów, których przepadek orzeczono, niezależnie od ich wartości. Rozdział 6 Przepis końcowy Art. 27. Ustawa wchodzi w życie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia.

23-10-02



Dziennik Ustaw Nr 15, poz. 179 z 2000 - pozostałe dokumenty:

• Dziennik Ustaw Nr 15, poz. 204 z 2000

  Wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 29 lutego 2000 r. sygn. akt K. 31/98.

• Dziennik Ustaw Nr 15, poz. 203 z 2000

  Wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 22 lutego 2000 r. sygn. akt. SK 13/98.

• Dziennik Ustaw Nr 15, poz. 202 z 2000

  Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 17 lutego 2000 r. zmieniające w sprawie wykazu chorób oraz leków, preparatów diagnostycznych i sprzętu jednorazowego użytku, które ze względu na te choroby mogą być przepisywane bezpłatnie, za opłatą ryczałtową lub częściową odpłatnością.

• Dziennik Ustaw Nr 15, poz. 201 z 2000

  Rozporządzenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 24 lutego 2000 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wydawania uprawnień do kierowania pojazdami.

• Dziennik Ustaw Nr 15, poz. 200 z 2000

  Rozporządzenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 24 lutego 2000 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wzorów dokumentów stwierdzających uprawnienia do kierowania pojazdami.

• Dziennik Ustaw Nr 15, poz. 199 z 2000

  Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 22 lutego 2000 r. w sprawie biegłych z listy wojewody.

• Dziennik Ustaw Nr 15, poz. 198 z 2000

  Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 22 lutego 2000 r. w sprawie nadania osobowości prawnej Katolickiemu domowi kultury "ARKA" w Racławicach.

• Dziennik Ustaw Nr 15, poz. 197 z 2000

  Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 18 lutego 2000 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wzorów oraz trybu wydawania paszportów, dokumentów wymaganych do ich otrzymania, a także trybu postępowania funkcjonariuszy Straży Granicznej w przypadku ujawnienia w czasie kontroli granicznej wad w paszportach.

• Dziennik Ustaw Nr 15, poz. 196 z 2000

  Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 16 lutego 2000 r. w sprawie nadania osobowości prawnej Centrum Duchowości Archidiecezji Częstochowskiej "Święta Puszcza".

• Dziennik Ustaw Nr 15, poz. 195 z 2000

  Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 16 lutego 2000 r. w sprawie nadania osobowości prawnej Akcji Katolickiej Archidiecezji Krakowskiej.

• Dziennik Ustaw Nr 15, poz. 194 z 2000

  Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 16 lutego 2000 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad rozdziału środków finansowych przeznaczonych wyłącznie na cele ochrony przeciwpożarowej.

• Dziennik Ustaw Nr 15, poz. 193 z 2000

  Rozporządzenie Ministra Rolnictwa I Rozwoju Wsi z dnia 25 lutego 2000 r. w sprawie sposobu prowadzenia ewidencji oraz zasad oznakowania statków rybackich, wzoru zaświadczenia o wpisie do ewidencji i nadaniu oznaki rybackiej oraz wysokości pobieranych opłat za wpis do ewidencji i wydanie zaświadczenia o wpisie.

• Dziennik Ustaw Nr 15, poz. 192 z 2000

  Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 22 lutego 2000 r. w sprawie określenia cen progu dla towarów rolnych przywożonych z zagranicy.

• Dziennik Ustaw Nr 15, poz. 191 z 2000

  Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 24 lutego 2000 r. w sprawie zasad organizacji obsługi bibliotecznej w domach pomocy społecznej oraz zasad współdziałania bibliotek publicznych w wykonywaniu tej obsługi.

• Dziennik Ustaw Nr 15, poz. 190 z 2000

  Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 23 lutego 2000 r. w sprawie szczegółowych zasad przeprowadzenia przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych losowania otwartych funduszy emerytalnych dla ubezpieczonych, którzy nie dopełnili obowiązku zawarcia umów z funduszami.

• Dziennik Ustaw Nr 15, poz. 189 z 2000

  Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 2000 z dnia 15 lutego 2000 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny przy produkcji i przetwarzaniu miedzi.

• Dziennik Ustaw Nr 15, poz. 188 z 2000

  Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 14 lutego 2000 r. w sprawie dopuszczenia w 2000 r. wyrobów zawierających azbest do produkcji lub do wprowadzenia na polski obszar celny.

• Dziennik Ustaw Nr 15, poz. 187 z 2000

  Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 20 stycznia 2000 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wymagań kwalifikacyjnych dla osób zajmujących się eksploatacją urządzeń, instalacji i sieci oraz trybu stwierdzania tych kwalifikacji, rodzajów instalacji i urządzeń, przy których eksploatacji wymagane jest posiadanie kwalifikacji, jednostek organizacyjnych, przy których powołuje się komisje kwalifikacyjne, oraz wysokości opłat pobieranych za sprawdzenie kwalifikacji.

• Dziennik Ustaw Nr 15, poz. 186 z 2000

  Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 29 lutego 2000 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych rodzajów dochodów nierezydentów.

• Dziennik Ustaw Nr 15, poz. 185 z 2000

  Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 lutego 2000 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykazu gwarantów uprawnionych do udzielania gwarancji składanych jako zabezpieczenie pokrycia kwot wynikających z długów celnych.

• Dziennik Ustaw Nr 15, poz. 184 z 2000

  Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 lutego 2000 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustalania cen urzędowych leków gotowych, surowic i szczepionek produkcji krajowej.