Dziennik Ustaw Nr 190, poz. 1589 z 2002

Tytuł:	Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 28 października 2002 r. w sprawie pomieszczeń magazynowych i obiektów do przechowywania materiałów wybuchowych, broni, amunicji oraz wyrobów o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym.
Status aktu prawnego:	Obowiązujący
Data ogłoszenia:	2002-11-15
Data wydania:	2002-10-28
Data wejscia w życie:	2002-11-23
Data obowiązywania:	2002-11-15

Treść dokumentu: Dziennik Ustaw Nr 190, poz. 1589 z 2002

Dziennik Ustaw Nr 190                — 12046 —                Poz. 1589

---

1589

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI1) z dnia 28 października 2002 r. w sprawie pomieszczeń magazynowych i obiektów do przechowywania materiałów wybuchowych, broni, amunicji oraz wyrobów o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym. Na podstawie art. 24 ust. 2 i art. 33 ust. 2 ustawy z dnia 22 czerwca 2001 r. o wykonywaniu działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania i obrotu materiałami wybuchowymi, bronią, amunicją oraz wyrobami i technologią o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym (Dz. U. Nr 67, poz. 679 oraz z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 117, poz. 1007) zarządza się, co następuje: §

1. Rozporządzenie określa:

1) szczegółowe wymagania dla pomieszczeń magazynowych przeznaczonych do przechowywania wytworzonych materiałów wybuchowych, broni, amunicji oraz wyrobów o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym;

2) wymagania organizacyjne i techniczne w zakresie przygotowania obiektów, w których będą przechowywane materiały wybuchowe, broń, amunicja oraz wyroby o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym, przeznaczone do obrotu. §

2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:

1) „załącznik A” — załącznik A „Przepisy dotyczące materiałów i przedmiotów niebezpiecznych” do Umowy europejskiej dotyczącej międzynarodowego przewozu drogowego towarów niebezpiecznych (ADR), sporządzonej w Genewie dnia 30 września 1957 r. (Dz. U. z 1999 r. Nr 30, poz. 287);

2) „klasy” — klasy materiałów i przedmiotów niebezpiecznych wydzielone na podstawie dominującego zagrożenia, o których mowa w załączniku A;

3) „podklasy” — wydzielone w klasie 1 materiałów niebezpiecznych podklasy materiałów wybuchowych i wyrobów wypełnionych materiałem wybuchowym o podobnym zachowaniu się opakowania przy spalaniu, deflagracji lub detonacji, o których mowa w załączniku A;

4) „grupy zgodności” — grupy zgodności materiałów wybuchowych i wyrobów wypełnionych materiałem wybuchowym, o których mowa w załączniku A;

5) „obiekty magazynowe” — pomieszczenia magazynowe i obiekty, w których są przechowywane wytworzone lub przeznaczone do obrotu materiały wybuchowe, broń, amunicja oraz wyroby o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym.

—————

1) Minister

§

3. W zależności od stopnia zagrożenia podczas magazynowania materiałów wybuchowych i wyrobów wypełnionych materiałem wybuchowym oraz w związku z ich właściwościami, stosuje się klasyfikację określoną w załączniku A, obejmującą:

1) w klasie 1 — materiały niebezpieczne, zaklasyfikowane do podklas 1.1, 1.2, 1.3, 1.4, 1.5 i 1.6 materiałów wybuchowych i wyrobów wypełnionych materiałem wybuchowym;

2) w klasie 3 — roztwory odczulone nitrogliceryny, o stężeniu do 30%;

3) w klasie 4.1 — materiały wybuchowe w stanie niewybuchowym, zaklasyfikowane do klasy 4.1;

4) w klasie 9 — przedmioty ratownicze zaklasyfikowane do klasy 9 materiałów niebezpiecznych, jeżeli zawierają materiały wybuchowe. § 4.

1. Obiekty magazynowe, w których przechowuje się materiały wybuchowe, broń, amunicję oraz wyroby o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym, powinny odpowiadać wymogom zapewniającym ochronę życia lub zdrowia ludzkiego, mienia oraz środowiska naturalnego w szczególności przez:

1) właściwą lokalizację, odpowiednią konstrukcję, przystosowanie, wyposażenie i zabezpieczenie;

2) opracowanie, systematyczną aktualizację i przestrzeganie instrukcji technicznych przechowywania oraz instrukcji bezpieczeństwa i higieny pracy;

3) przechowywanie wyrobów: a) posiadających certyfikaty klasyfikacyjne dla celów transportowych, jeżeli takie certyfikaty są wymagane odrębnymi przepisami, b) właściwie opakowanych i oznakowanych, stosownie do wymagań określonych w odrębnych przepisach i normach, w ustalonych dla nich terminach ważności, c) według poszczególnych rodzajów i typów, w sposób uporządkowany, zapewniający dokładną kontrolę stanu ilościowego;

4) zapewnienie bezpośredniej ochrony fizycznej obiektu magazynowego lub odpowiedniego zabezpieczenia technicznego, zgodnie z odrębnymi przepisami;

5) zatrudnianie przeszkolonych pracowników;

6) zapewnienie bezpiecznego transportu wewnątrzzakładowego;

7) przestrzeganie zasad bezpieczeństwa i higieny pracy wynikających ze stanowiskowych instrukcji bezpieczeństwa pracy, a także z instrukcji technicznych przechowywania materiałów wybuchowych, bro-

Gospodarki kieruje działem administracji rządowej — gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 1 lipca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki (Dz. U. Nr 97, poz. 867).



Dziennik Ustaw Nr 190                — 12047 —                Poz. 1589

---

ni, amunicji oraz wyrobów o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym;

8) utrzymywanie obiektów magazynowych w dobrym stanie technicznym, czystości i porządku;

9) przechowywanie na terenie obiektów magazynowych narzędzi i wyposażenia, wyłącznie określonych instrukcjami technicznymi wyrobów;

10) zabezpieczenie przechowywanych materiałów wybuchowych, broni, amunicji oraz wyrobów o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym przed bodźcami, które mogłyby doprowadzić do ich wybuchu, zapłonu lub utraty określonych parametrów technicznych;

11) wykonywanie w obiekcie magazynowym prac związanych wyłącznie z jego przeznaczeniem;

12) układanie opakowań lub pojemników z wyrobami w taki sposób, aby nie mogły przypadkowo przemieszczać się, przewracać, deformować pod wpływem nadmiernego ciężaru, a także aby można było nimi łatwo manewrować zgodnie z potrzebami.

2. Warunki lokalizacji obiektów magazynowych, w których są przechowywane materiały wybuchowe i amunicja:

1) zaklasyfikowane do klasy 1 podklasy 1.1 i 1.5 oraz klas 3 i 4.1, w stosunku do innych obiektów w otoczeniu, określa załącznik nr 1 do rozporządzenia;

2) zaklasyfikowane do klasy 1 podklasy 1.2, 1.3, 1.4, 1.6 i klasy 9 materiałów niebezpiecznych, w stosunku do innych obiektów w otoczeniu, określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.

3. Prace remontowe oraz prace związane z używaniem otwartego ognia lub mogące doprowadzić do zapłonu albo wybuchu przechowywanych materiałów wybuchowych, broni, amunicji oraz wyrobów o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym prowadzi się po ich usunięciu z obiektu magazynowego i uzyskaniu pisemnej zgody przedsiębiorcy na podjęcie tych prac.

4. Urządzenia elektryczne, sygnalizacyjne i odgromowe oraz inne instalacje znajdujące się w obiektach magazynowych poddaje się kontroli przed dopuszczeniem do eksploatacji, a następnie, co najmniej raz w roku kontroluje ich stan pod względem spełnienia wymagań właściwej Polskiej Normy, dokumentując wyniki kontroli pisemnym protokołem przechowywanym u przedsiębiorcy. § 5.

1. Obiekty magazynowe wraz z przechowywanymi materiałami wybuchowymi, bronią, amunicją oraz wyrobami o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym muszą być skutecznie zabezpieczone przed kradzieżą i dostępem osób nieupoważnionych.

2. W obiektach magazynowych, z wyjątkiem obiektów, o których mowa w załączniku nr 5 do rozporządzenia, prowadzi się książkę ewidencji osób wchodzących do tych obiektów.

3. Wzór książki, o której mowa w ust. 2, określa załącznik nr 3 do rozporządzenia.

§

6. Materiały wybuchowe, broń, amunicję oraz wyroby o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym przechowuje się w:

1) magazynach bazowych, obejmujących obiekty magazynowe, w których przechowuje się materiały wybuchowe, broń, amunicję oraz wyroby o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym wytworzone w zakładzie wytwórczym lub przeznaczone do obrotu;

2) magazynach podręcznych, obejmujących pomieszczenia przemysłowe, laboratoryjne, sklepowe, przysklepowe, rusznikarnie, w których przechowuje się materiały wybuchowe, broń, amunicję oraz wyroby o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym wytworzone w zakładzie wytwórczym lub przeznaczone do obrotu w ilościach niestwarzających istotnego zagrożenia dla tych obiektów i otoczenia;

3) magazynach polowych, zajmujących wydzielony i oznaczony teren. § 7.

1. Obiekty magazynowe, o których mowa w § 4 ust. 2, powinny być wykonane z materiałów niepalnych lub trudno palnych.

2. Obiekty przeznaczone dla przechowywania materiałów wybuchowych i amunicji zaliczonych do klasy 1 podklasy 1.1, 1.2, 1.3, 1.5 oraz klasy 4.1 powinny być jednokondygnacyjne. § 8.

1. Powierzchnie elementów budowlanych w obiektach magazynowych, o których mowa w § 4 ust. 2, powinny być trwałe, gładkie, bez szpar i pęknięć, aby w przypadku rozszczelnienia opakowania nie stwarzać miejsc gromadzenia się odpadów materiałów wybuchowych, a także nie powinny stanowić źródła zanieczyszczenia przechowywanych materiałów.

2. Powłoki ścian, podłóg, sufitów i elementów wyposażenia obiektów magazynowych, w których przechowywane są materiały wybuchowe i amunicja, powinny być trudno palne; podłogi i elementy wyposażenia powinny spełniać wymagania Polskiej Normy w zakresie ochrony przed elektrycznością statyczną.

3. Drzwi ewakuacyjne obiektów magazynowych, w których są przechowywane materiały wybuchowe i amunicja, powinny otwierać się na zewnątrz pomieszczenia i posiadać zamki rolkowe, działające w wyniku pchnięcia, lub rozsuwać się na zewnątrz. Okna mające służyć za dodatkowe wyjścia awaryjne powinny otwierać się na zewnątrz, a powstający otwór okienny powinien mieć wymiary nie mniejsze niż 0,75 m x 0,75 m.

4. Wymiary wewnętrzne obiektów magazynowych powinny zapewniać bezpieczne przemieszczanie opakowanych materiałów wybuchowych i amunicji, uwzględniając środki transportu wewnątrzzakładowego. § 9.

1. Dla każdego obiektu magazynowego, o którym mowa w § 4 ust. 2, prowadzi się kartę kwalifikacyjną.



Dziennik Ustaw Nr 190                — 12048 —                Poz. 1589

---

2. Sposób prowadzenia karty kwalifikacyjnej określa załącznik nr 4 do rozporządzenia. §

10. Obiekty magazynowe eksploatuje się, jeżeli:

1) jest zapewnione zabezpieczenie przechowywanych materiałów wybuchowych i amunicji przed ogrzaniem do temperatury powyżej 348 K (75°C), chyba że wyższa temperatura wynika z instrukcji technicznej ich przechowywania;

2) wokół każdego obiektu jest wyznaczona i oznaczona strefa ochrony, w której nie powinny wystąpić lub pojawiać się czynniki zwiększające ryzyko zaistnienia wybuchu lub spalenia przechowywanych materiałów wybuchowych i amunicji;

3) są wyposażone w sprzęt przeciwpożarowy oraz instalacje gaśnicze dostosowane do właściwości i zagrożeń stwarzanych przez przechowywane materiały wybuchowe i amunicję, określony w karcie kwalifikacyjnej obiektu;

4) zabezpieczają przechowywane materiały wybuchowe i amunicję przed: a) zachodzeniem w nich niekorzystnych przemian chemicznych lub fizycznych mogących mieć wpływ na ich bezpieczeństwo, b) wodą gruntową i opadami atmosferycznymi;

5) posiadają sprawny system wentylacji pomieszczeń, określony w karcie kwalifikacyjnej obiektu;

6) są chronione przed wyładowaniami elektryczności atmosferycznej, zgodnie z Polską Normą, określoną dla budynków zagrożonych pożarem lub wybuchem;

7) zainstalowane urządzenia i instalacje elektryczne odpowiadają wymaganiom Polskiej Normy;

8) są wyposażone w instalację grzewczą, której temperatura elementów i przewodów grzewczych jest o co najmniej 50°C niższa od temperatury rozkładu materiału wybuchowego, jednak nie wyższa niż 393 K (120°C), jeżeli wyposażenie w taką instalację jest konieczne ze względu na właściwości przechowywanych materiałów wybuchowych i amunicji;

9) wewnątrz pomieszczenia magazynowego są zamieszczone trwałe napisy określające: a) klasy lub podklasy i grupy zgodności przechowywanych materiałów wybuchowych i amunicji, b) dopuszczalną ilość przechowywanych wyrobów, c) dopuszczalną liczbę pracowników obsługi w obiekcie magazynowym. § 11.

1. W jednym obiekcie magazynowym nie przechowuje się materiałów wybuchowych i amunicji, zaklasyfikowanych w klasie 1 do różnych grup zgodności, oraz materiałów zaklasyfikowanych do klasy 1 z materiałami zaklasyfikowanymi do klasy 3, 4.1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 2—4.

2. Materiały wybuchowe i amunicja należące do grup zgodności C, D, E, G i S mogą być przechowywane razem.

3. Dopuszcza się przechowywanie w tym samym obiekcie magazynowym materiałów wybuchowych zaklasyfikowanych do grup zgodności A lub B oraz materiałów wybuchowych zaliczonych do pozostałych grup zgodności, pod warunkiem przeznaczenia do przechowywania materiałów wybuchowych z grupy zgodności A lub B oddzielnego pomieszczenia, zamkniętego i skonstruowanego w sposób uniemożliwiający przeniesienie detonacji z tego pomieszczenia na pozostałe pomieszczenia obiektu magazynowego, z zastrzeżeniem ust.

4. 4. W magazynach podręcznych materiały wybuchowe z grupy zgodności A lub B mogą być przechowywane w tym samym pomieszczeniu magazynowym z materiałami wybuchowymi zaliczonymi do pozostałych grup zgodności, pod warunkiem umieszczenia ich w metalowej skrzyni lub metalowej szafie, zamkniętych i skonstruowanych w sposób uniemożliwiający przeniesienie detonacji z wnętrza skrzyni lub szafy na inne materiały wybuchowe znajdujące się w pomieszczeniu. §

12. W magazynach polowych, w miejscach specjalnie wydzielonych, zabezpieczonych i podlegających ochronie przechowuje się broń oraz wyroby o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym o rozmiarach uniemożliwiających ich przechowywanie w zamkniętych obiektach magazynowych. §

13. Warunki przechowywania broni oraz wyrobów o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym powinny uwzględniać wymagania określone przez ich producenta. § 14.

1. W pomieszczeniu lub wydzielonej części pomieszczenia, w którym jest prowadzony obrót materiałami wybuchowymi, bronią, amunicją oraz wyrobami o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym, nie prowadzi się innej działalności gospodarczej.

2. Wymagania dotyczące lokalizacji, niezbędnych warunków technicznych i zabezpieczeń przed dostępem osób nieuprawnionych do magazynów podręcznych, w których jest prowadzona sprzedaż broni i amunicji, określa załącznik nr 5 do rozporządzenia. §

15. Przedsiębiorcy wykonujący działalność gospodarczą na podstawie koncesji udzielonych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia dostosują obiekty magazynowe do wymagań określonych w niniejszym rozporządzeniu, w terminie 5 lat od dnia jego wejścia w życie. §

16. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.

Minister Gospodarki: J. Piechota



Dziennik Ustaw Nr 190                — 12049 —                Poz. 1589

---

Załączniki do rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 28 października 2002 r. (poz. 1589)

Załącznik nr 1

WARUNKI LOKALIZACJI OBIEKTÓW MAGAZYNOWYCH, W KTÓRYCH SĄ PRZECHOWYWANE MATERIAŁY WYBUCHOWE I AMUNICJA, ZAKLASYFIKOWANE DO KLASY 1 PODKLASY 1.1 i 1.5 ORAZ DO KLAS 3 i 4.1 I. Magazyny bazowe

1. Magazyny bazowe mogą być lokalizowane wyłącznie w wolno stojących obiektach, w bezpiecznych odległościach od innych obiektów usytuowanych w ich otoczeniu. Minimalną dopuszczalną odległością (Ld) od zagrażającego wybuchem magazynu bazowego w stosunku do innych obiektów w otoczeniu jest taka odległość, przy której nadciśnienie fali uderzeniowej (Pf) powstającej przy wybuchu zgromadzonego w magazynie ładunku o masie (M) nie przekracza wartości dopuszczalnych dla tych obiektów, określonych liczbowo w ust. 13 w tabeli

1.

2. Minimalne dopuszczalne odległości, o których mowa w ust. 1, określa się z uwzględnieniem:

1) masy netto magazynowanego ładunku materiałów wybuchowych i jego zdolności do generowania fali uderzeniowej;

2) konstrukcji obiektu magazynowego, obecności lub braku obwałowań;

3) ewentualnych uwarunkowań propagacji fali uderzeniowej wokół obiektu magazynowego;

4) wrażliwości materiałów wybuchowych znajdujących się w zagrożonym obiekcie, w stosunku do którego jest wyznaczana bezpieczna odległość;

5) zastosowanych dodatkowych zabezpieczeń obiektu magazynowego i pobliskich obiektów.

3. Zdolność danego materiału wybuchowego do generowania fali uderzeniowej, o której mowa w ust. 2 pkt 1, określa porównawczo w stosunku do wzorcowego materiału wybuchowego (krystalicznego heksogenu) współczynnik zagrożenia (RZ). Współczynnik RZ wyznacza się doświadczalnie w drodze badań modelowych lub oblicza według wzoru: RZ = 4,71 ⋅ 10–4 ⋅ (Q ⋅ V)0,5 gdzie: Q — ciepło wybuchu danego materiału wybuchowego w kJ/kg, V — objętość właściwa produktów wybuchu danego materiału wybuchowego w dm3/kg. gdzie: Rw = (RM ⋅ RT)0,5 RM — współczynnik wrażliwości mechanicznej danego materiału wybuchowego, RT — współczynnik wrażliwości termicznej danego materiału wybuchowego.

5. Współczynniki RM i RT, o których mowa w ust. 4, są wyznaczane według wzorów:

1) RM = 0,076 ⋅ (St ⋅ Si)0,5 gdzie: St — dolna granica wrażliwości na tarcie danego materiału wybuchowego w N, oznaczona według Polskiej Normy, Si — dolna granica wrażliwości na uderzenie danego materiału wybuchowego w J, oznaczona według Polskiej Normy;

2) RT = 39,02 ⋅ log TR/373 gdzie: TR — temperatura rozkładu danego materiału wybuchowego w K, oznaczona według Polskiej Normy.

6. Przy obliczaniu współczynnika Rw zgodnie z ust. 4 i 5, dodatkowo stosuje się następujące zasady:

1) jeżeli materiał wybuchowy ma współczynnik wrażliwości mechanicznej (RM) mniejszy lub równy 1, współczynnik wrażliwości oprócz wartości liczbowej otrzymuje znak „M”;

2) jeżeli materiał wybuchowy charakteryzuje się wrażliwością na uderzenie wyższą od 50 J i jednocześnie wrażliwością na tarcie wyższą od 353 N, do obliczenia współczynnika wrażliwości mechanicznej według wzoru określonego w ust. 5 pkt 1 przyjmuje się wartości Si = 50 J i ST = 353 N;

3) jeżeli materiał wybuchowy nie ulega rozkładowi przy ogrzewaniu do temperatury 673 K, do obliczania współczynnika wrażliwości termicznej według wzoru określonego w ust. 5 pkt 2 przyjmuje się wartość TR = 673 K.

7. Równoważnik heksogenowy (G) wyrażony w kg wzorcowego heksogenu magazynowanego ładunku zdolnego do generowania przy wybuchu fali uderzeniowej wyznacza się doświadczalnie, w drodze badań modelowych, lub określa według wzoru: G = RZ ⋅ M gdzie: M — masa netto materiału wybuchowego zawartego w magazynowanym ładunku w kg.

4. Wrażliwość materiału wybuchowego, o której mowa w ust. 2 pkt 4, określa współczynnik wrażliwości (Rw) obliczany według wzoru:



Dziennik Ustaw Nr 190                — 12050 —                Poz. 1589

---

W przypadku magazynowania w obiekcie kilku materiałów wybuchowych, do obliczeń według wzoru określonego w ust. 8 przyjmuje się sumę równoważników heksogenowych ich ładunków.

8. Nadciśnienie fali uderzeniowej (Pf) w kilopaskalach (kPa) jako funkcję odległości czoła fali (L) od miejsca ewentualnego wybuchu oraz równoważnika heksogenowego magazynowanego ładunku (G) określa się według wzoru: Pf = 980 ⋅ (L ⋅ G–1/3)–1,89 lub wyznacza doświadczalnie w drodze badań modelowych.

9. W przypadku łącznego magazynowania materiałów wybuchowych zaliczonych do podklasy 1.1 lub 1.5 z innymi materiałami wybuchowymi i wyrobami wypełnionymi materiałem wybuchowym, przy wyznaczaniu minimalnych dopuszczalnych odległości (Ld), o których mowa w ust. 1, uwzględnia się sumę równoważników heksogenowych magazynowanych ładunków.

10. Magazyn, w którym jest przechowywany materiał wybuchowy w stanie niewybuchowym, zaklasyfikowany do klasy 3 lub 4.1 materiałów niebezpiecznych, może być traktowany jako niestwarzający zagrożenia z tytułu generowania fali uderzeniowej, jeżeli spełnione są następujące warunki:

1) lokalizacja i konstrukcja magazynu wykluczają możliwość zainicjowania jego zawartości w przypadku

wybuchu w sąsiednich obiektach zawierających ładunki materiału wybuchowego;

2) w czasie magazynowania przestrzegane są specjalne warunki bezpieczeństwa określone przez przedsiębiorcę, uniemożliwiające wybuch magazynowanego ładunku w przypadku pożaru w obiekcie magazynowym.

11. Obiekty magazynów bazowych dzieli się na:

1) nieobwałowane;

2) obwałowane.

12. Na równi z obiektami obwałowanymi traktuje się:

1) obiekty osłonięte murami lub innymi osłonami, w tym wynikającymi z ukształtowania terenu, o podobnej skuteczności;

2) obiekty, których elementy konstrukcyjne gwarantują zlokalizowanie skutków ewentualnego wybuchu magazynowanego ładunku w obrębie tego obiektu, w tym zabezpieczają przed przeniesieniem wybuchu na materiały wybuchowe znajdujące się w sąsiednich pomieszczeniach lub obiektach, jeżeli są osłonięte odpowiednimi osłonami od strony przegród odciążających.

13. Dopuszczalne wielkości nadciśnienia fali uderzeniowej (Pf) dla różnych obiektów, w stosunku do których jest wyznaczana bezpieczna odległość od magazynu bazowego, określa tabela 1.



Dziennik Ustaw Nr 190                — 12051 —                Poz. 1589

---

Tabela

1. Dopuszczalne wielkości nadciśnienia fali uderzeniowej dla różnych obiektów

14. Minimalną dopuszczalną odległość w metrach (Ld) od nieobwałowanego obiektu magazynowego do innych zagrożonych obiektów określa się według wzoru: Ld = 38,25 ⋅ Pf–0,529 ⋅ G1/3 lub wyznacza doświadczalnie w drodze badań modelowych, uwzględniając kryteria określone w ust. 13 w tabeli

1.

15. Minimalną dopuszczalną odległość w metrach (Ld) od obwałowanego magazynu do innych zagrożonych obiektów określa się według wzorów:

1) przy odległości powyżej 10 m do 80 m: Ld = 14,96 ⋅ Pf–0,629 ⋅ G0,396,

2) przy odległości powyżej 80 m do 500 m: Ld = 3,693 ⋅ Pf–1 ⋅ G0,63 + 27,1,

3) przy odległości powyżej 500 m według wzoru określonego w ust. 14 lub wyznacza doświadczalnie w drodze badań modelowych, uwzględniając kryteria określone w ust. 13 w tabeli 1.

16. Za odległość pomiędzy magazynami i wskazanymi w ust. 13 w tabeli 1 zagrożonymi obiektami przyjmuje się najmniejszą odległość pomiędzy ścianami budynków lub pomiędzy ścianą magazynu a poboczem drogi.

17. Dla zagrożonych obiektów wymienionych w ust. 13 w tabeli 1 w lp. 1—3, w których znajdują się materiały wybuchowe o współczynniku wrażliwości (Rw) nie większym niż 2 lub nie większym niż 5 ze znakiem „M”, minimalna dopuszczalna odległość od magazynu stwarzającego zagrożenie wynosi:

1) co najmniej 20 m, jeżeli równoważnik heksogenowy magazynowanego ładunku (G) wynosi nie mniej niż 10 kg i nie więcej niż 1 000 kg;

2) co najmniej 60 m, jeżeli równoważnik heksogenowy magazynowanego ładunku (G) wynosi ponad 1 000 kg, lecz nie więcej niż 5 000 kg;

3) odległość obliczoną według wzorów podanych w ust. 14 i 15, jeżeli równoważnik heksogenowy magazynowanego ładunku (G) wynosi ponad 5 000 kg.

18. W przypadku gdy obiekty wskazane w ust. 13 w tabeli 1 w lp. 1—3 są obwałowane, z uwzględnie-



Dziennik Ustaw Nr 190                — 12052 —                Poz. 1589

---

niem ust. 12 pkt 1, obliczoną w odniesieniu do tych obiektów minimalną dopuszczalną odległość można zmniejszyć o 30%.

19. W przypadku magazynowania materiałów wybuchowych w wydzielonych pomieszczeniach (komorach) obiektu magazynowego, pomiędzy którymi nie może nastąpić przeniesienie detonacji, minimalną dopuszczalną odległość oblicza się dla pomieszczenia, w którym znajduje się ładunek o największym równoważniku heksogenowym (G).

20. W przypadku gdy w wyniku wybuchu w magazynie bazowym jest możliwe miotanie ciężkich odłamków, minimalna dopuszczalna odległość tego magazy-

nu w stosunku do obiektów wymienionych w tabeli 1 w lp. 1—3 wynosi co najmniej 180 m, w odniesieniu do obiektów wymienionych w lp. 4 — co najmniej 275 m, a w odniesieniu do obiektów wymienionych w lp. 5 — co najmniej 400 m. II. Magazyny podręczne

1. W magazynach podręcznych mogą być przechowywane materiały wybuchowe i wyroby wypełnione materiałem wybuchowym zaklasyfikowane do klasy 1 podklasy 1.1 i 1.5 oraz klasy 3 i 4.1 w ilościach netto nieprzekraczających wielkości podanych w tabeli 2, z zastrzeżeniem ust. 2.

Tabela

2. Ilości materiałów wybuchowych netto dopuszczone do przechowywania w magazynach podręcznych

2. W przypadku magazynowania materiałów wybuchowych w wydzielonych pomieszczeniach lub komorach magazynu podręcznego, których konstrukcja zabezpiecza przed przeniesieniem się detonacji pomiędzy tymi pomieszczeniami lub komorami, w magazynie podręcznym można przechowywać nie więcej niż czterokrotność ilości wskazanych w tabeli

2.

3. Magazyn podręczny, o którym mowa w ust. 1, powinien odpowiadać następującym wymaganiom:

1) musi być zlokalizowany wyłącznie w wydzielonym pomieszczeniu bez stałej obsady w budynku laboratoryjnym, budynku użytkowanym na cele przemysłowe lub w odrębnym obiekcie bez stałej obsady;

2) elementy konstrukcyjne oraz dodatkowe wyposażenie magazynu, jego komór lub poszczególnych pomieszczeń muszą w istotny sposób lokalizować i ograniczać skutki ewentualnego zapłonu lub wybuchu przechowywanego niebezpiecznego towaru na otoczenie;

3) musi posiadać powierzchnie odciążające oraz osłony przed tymi powierzchniami, ograniczające rozrzut odłamków, wyrzut produktów gazowych spalania i oddziaływanie fali uderzeniowej.

4. Magazynów podręcznych, o których mowa w ust. 1, nie lokalizuje się w budynkach mieszkalnych oraz w obiektach użyteczności publicznej.



Dziennik Ustaw Nr 190                — 12053 —                Poz. 1589

---

Załącznik nr 2

WARUNKI LOKALIZACJI OBIEKTÓW MAGAZYNOWYCH, W KTÓRYCH SĄ PRZECHOWYWANE MATERIAŁY WYBUCHOWE I AMUNICJA, ZAKLASYFIKOWANE DO KLASY 1 PODKLASY 1.2, 1.3, 1.4, 1.6 ORAZ KLASY 9 I. Magazyny bazowe

1. Minimalne dopuszczalne odległości (Ld) od magazynów bazowych w stosunku do innych obiektów znajdujących się w pobliżu, z zastrzeżeniem ust. 2, wyznacza się lub oblicza z uwzględnieniem masy netto materiału wybuchowego (G), zawartego w magazynowanych materiałach i przedmiotach wybuchowych, kierując się kryteriami określonymi w tabeli 1.

Tabela

1. Kryteria lokalizacji nieobwałowanych magazynów bazowych w stosunku do innych obiektów wymienionych w tabeli

2. Przy ustalaniu lokalizacji magazynów bazowych przedmiotów wybuchowych zaklasyfikowanych do klasy 9 nie jest wymagane wyznaczanie minimalnych bezpiecznych odległości.

3. W przypadku przechowywania materiałów wybuchowych w obwałowanym magazynie bazowym, minimalne odległości, wyznaczone stosownie do ust. 1, można zmniejszyć o 30%. Jeżeli obiekt zagrożony, w stosunku do którego wyznaczana jest bezpieczna odległość, jest obwałowany, osłonięty dodatkowymi

murami lub innymi osłonami, w tym wynikającymi z ukształtowania terenu, obliczoną bezpieczną odległość można zmniejszyć o 50%.

4. W przypadku magazynowania materiałów wybuchowych w wydzielonych komorach lub pomieszczeniach obiektu magazynowego, pomiędzy którymi nie może nastąpić przeniesienie detonacji lub spalania, przy obliczaniu bezpiecznej odległości zgodnie z ust. 1 bierze się pod uwagę to pomieszczenie (komorę), które wymaga większej odległości.



Dziennik Ustaw Nr 190                — 12054 — II. Magazyny podręczne                Poz. 1589

---

1. Materiały wybuchowe zaliczone do podklasy 1.2, 1.3, 1.4 i 1.6 mogą być przechowywane w magazynach podręcznych w ilości podanej w tabeli 2.

Tabela

2. Ilości materiałów wybuchowych zaklasyfikowanych do podklasy 1.2, 1.3, 1.4 i 1.6 dopuszczone do przechowywania w magazynach podręcznych

2. Magazyny podręczne, z zastrzeżeniem ust. 3, powinny odpowiadać następującym wymaganiom:

1) muszą być zlokalizowane wyłącznie w wydzielonym pomieszczeniu bez stałej obsady w budynku laboratoryjnym, budynku użytkowanym na cele przemysłowe lub w odrębnym obiekcie bez stałej obsady;

2) elementy konstrukcyjne oraz dodatkowe wyposażenie magazynu muszą w istotny sposób ograniczać skutki ewentualnego zapłonu lub wybuchu na otoczenie;

3) muszą posiadać powierzchnie odciążające oraz osłony przed tymi powierzchniami, uniemożliwiające rozrzut odłamków.

3. Magazyny podręczne, o których mowa w załączniku nr 5 do rozporządzenia, w których jest prowadzona sprzedaż broni i amunicji, mogą być zlokalizowane w obiektach i pomieszczeniach przeznaczonych do prowadzenia działalności handlowej, jeżeli spełniają wymagania określone w tym załączniku.

4. Magazyny podręczne przedmiotów wybuchowych zaklasyfikowanych do klasy 9 mogą być lokalizowane w wydzielonym pomieszczeniu w budynku użytkowanym na cele przemysłowe lub w odrębnym obiekcie bez stałej obsady.



Dziennik Ustaw Nr 190                — 12055 —                Poz. 1589

---

Załącznik nr 3

WZÓR KSIĄ˚KI EWIDENCJI OSÓB WCHODZĄCYCH DO OBIEKTU MAGAZYNOWEGO Strona tytułowa



PODGLĄD CZEŚCI STRONY NIEDOSTĘPNY! ABY ZAPOZNAĆ SIĘ Z TREŚCIĄ STRONY POBIERZ PDF.

Dziennik Ustaw Nr 190 Strona 2 i dalsze strony w miarę potrzeb                — 12056 —                Poz. 1589

---

WYKAZ OSÓB UPOWA˚NIONYCH DO WCHODZENIA DO OBIEKTU MAGAZYNOWEGO

—————

1) W przypadku

cofnięcia upoważnienia do wchodzenia do obiektu magazynowego należy wykreślić wiersz dotyczący danej

osoby.

Kolejna strona i ewentualne dalsze strony EWIDENCJA OSÓB WCHODZĄCYCH DO OBIEKTU MAGAZYNOWEGO

————— 2)

Odnotować w przypadku wejścia do obiektu magazynowego osoby niewymienionej w wykazie na stronie 2.



Dziennik Ustaw Nr 190                — 12057 —                Poz. 1589

---

Załącznik nr 4

SPOSÓB PROWADZENIA KARTY KWALIFIKACYJNEJ OBIEKTU MAGAZYNOWEGO, W KTÓRYM SĄ PRZECHOWYWANE MATERIAŁY WYBUCHOWE I AMUNICJA

1. Kartę kwalifikacyjną prowadzi się dla każdego obiektu magazynowego zagrożonego wybuchem lub spaleniem materiału wybuchowego.

2. Kartę kwalifikacyjną prowadzi powoływany przez pracodawcę zespół specjalistów posiadających odpowiednie uprawnienia budowlane, kwalifikacje w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy oraz ochrony przeciwpożarowej.

3. Zatwierdzona przez pracodawcę karta kwalifikacyjna stanowi załącznik do książki obiektu budowlanego.

4. W karcie kwalifikacyjnej zamieszcza się:

1) informacje: a) identyfikujące obiekt, w tym jego adres, numer, nazwę i przynależność do jednostki organizacyjnej zakładu, b) o przeznaczeniu obiektu i poszczególnych pomieszczeń w obiekcie, c) o zaliczeniu obiektu i jego pomieszczeń do kategorii zagrożeń MW1 lub MW2, określonych w odrębnych przepisach, d) o zaliczeniu obiektu z tytułu prognozowanego zniszczenia w przypadku wybuchu lub spalenia materiału wybuchowego do klas UZ lub MDO, określonych w odrębnych przepisach, e) o występowaniu w obiekcie lub jego poszczególnych pomieszczeniach zagrożenia wybuchem mieszanin substancji palnych z powietrzem oraz związanych z tym stref zagrożeń wybuchem, wyznaczonych zgodnie z obowiązującymi przepisami o ochronie przeciwpożarowej, f) o dopuszczalnej ilości przechowywanych materiałów wybuchowych, g) o dopuszczalnej liczbie osób, które mogą przebywać w obiekcie, z podziałem na pomieszczenia pracy stałej lub dorywczej, h) o zasięgu strefy ochrony obiektu, o której mowa w odrębnych przepisach, oraz o sposobie jej oznaczenia w terenie, i) o minimalnych dopuszczalnych odległościach, wyznaczonych według zasad określonych w załącznikach nr 2 i 3 do rozporządzenia;

2) schematyczny rysunek obiektu ze wskazaniem w szczególności: podziału na pomieszczenia, usytuowania dróg dojazdowych, pożarowych i dla pieszych, technologicznych, obwałowań, powierzchni odciążających, osłon, sztolni;

3) wymagania w stosunku do: a) konstrukcji obiektu, w szczególności: — typ konstrukcji obiektu, — obwałowania, osłony, sztolnie, — przegrody odciążające, — rodzaj okien, drzwi, dopuszczalnych rodzajów szyb okiennych, — rodzaj wykończenia ścian, podłóg, b) mediów i instalacji energetycznych, c) urządzeń elektrycznych, osprzętu i instalacji elektrycznych w pomieszczeniach, d) rodzaju i temperatury mediów ogrzewających, chłodzących, stosowanych na terenie obiektu, e) stałych urządzeń gaśniczych, lokalizacji punktów sygnalizacji oraz uruchamiania tych urządzeń;

4) inne wymagania w miarę potrzeb wynikających ze specyfiki obiektu i rodzaju przechowywanego materiału wybuchowego.

5. Załącznikami do karty kwalifikacyjnej są aktualne karty oceny pod względem bezpieczeństwa przechowywanych w obiekcie materiałów wybuchowych, określone w odrębnych przepisach.

Załącznik nr 5

WYMAGANIA LOKALIZACJI, WARUNKI TECHNICZNE I ZABEZPIECZENIE PRZED DOST¢PEM OSÓB NIEUPRAWNIONYCH DO MAGAZYNÓW PODR¢CZNYCH, W KTÓRYCH JEST PROWADZONA SPRZEDA˚ BRONI I AMUNICJI

1. Magazyny podręczne, w których jest prowadzona sprzedaż broni i amunicji, powinny być zlokalizowane wyłącznie w budynkach, w pomieszczeniach murowanych o ścianach grubości co najmniej 25 cm, wykonanych z cegły pełnej na zaprawie cementowo-wapiennej i stropach podobnej wytrzymałości. Dopuszcza się stosowanie ścian wykonanych z innych materiałów o podobnej wytrzymałości.

2. Obiekty magazynowe powinny posiadać:

1) zabezpieczenie okien szybami o podwyższonej odporności na przebicie i rozbicie lub zamontowanymi trwale kratami stalowymi (wewnętrznymi lub zewnętrznymi) wykonanymi z prętów stalowych o średnicy co najmniej 16 mm o oczku 15 cm x 15 cm, uniemożliwiającymi dostęp osób nieuprawnio-



Dziennik Ustaw Nr 190                — 12058 —                Poz. 1589

---

nych do magazynu; kraty mogą być zastąpione żaluzjami stalowymi wykonanymi z profili pełnych z blachy o grubości co najmniej 1,25 mm;

2) drzwi co najmniej o zwiększonej odporności na włamanie w klasie C według PN-90/B-92270, posiadające certyfikat, lub inne drzwi, zabezpieczone kratami albo żaluzjami określonymi w pkt 1;

3) jedno wejście — w przypadku pomieszczeń lub wydzielonej części pomieszczeń, w których jest prowadzony obrót bronią.

3. W magazynach podręcznych dopuszcza się przechowywanie:

1) prochu czarnego i spłonek kapsułkowych w ilościach określonych w załączniku nr 1 do rozporządzenia w tabeli 2 lub załączniku nr 2 do rozporządzenia w tabeli 2;

2) prochu czarnego, spłonek kapsułkowych i amunicji, pod warunkiem przeznaczenia dla tych wyrobów szaf do przechowywania wartości w klasie co najmniej I według PN-EN 1143;

3) broni i amunicji w szafach metalowych wykonanych z blachy stalowej grubości co najmniej 3 mm, zamykanych mechanizmem ryglowym blokowanym zamkiem w klasie A według PN-ENV 1300, lub w szafach do przechowywania wartości w klasie co najmniej I według PN-EN 1143-1; szafy powinny posiadać certyfikaty, wydane przez akredytowane jednostki krajowe funkcjonujące w systemie krajowym;

4) broni i amunicji w gablotach szklanych w klasie co najmniej FB2 według PN-EN 1522, posiadających co najmniej jeden zamek w klasie A według PN-ENV 1300.



Dziennik Ustaw Nr 190, poz. 1589 z 2002 - pozostałe dokumenty:

• Dziennik Ustaw Nr 190, poz. 1593 z 20022002-11-15

  Obwieszczenie Państwowej Komisji Wyborczej z dnia 11 listopada 2002 r. w sprawie wyników wyborów wójtów, burmistrzów i prezydentów miast przeprowadzonych na obszarze kraju w dniu 27 października 2002 r. oraz w dniu 10 listopada 2002 r.

• Dziennik Ustaw Nr 190, poz. 1592 z 20022002-11-15

  Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 6 listopada 2002 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad i trybu sprzedaży lokali i gruntów z budynkami mieszkalnymi w budowie oraz kryteriów kwalifikowania ich jako nieprzydatne Lasom Państwowym, a także trybu przeprowadzania przetargu ograniczonego.

• Dziennik Ustaw Nr 190, poz. 1591 z 20022002-11-15

  Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 4 listopada 2002 r. w sprawie wysokości opłat rejestracyjnych.

• Dziennik Ustaw Nr 190, poz. 1590 z 20022002-11-15

  Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 4 listopada 2002 r. w sprawie wzoru wniosku o wydanie pozwolenia na nabywanie i przechowywanie materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego.

• Dziennik Ustaw Nr 190, poz. 1588 z 20022002-11-15

  Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 30 października 2002 r. w sprawie określenia kwoty uprawniającej do zwolnienia od podatku od towarów i usług.