Tytuł: | Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 6 czerwca 2002 r. w sprawie oceny poziomów substancji w powietrzu. |
---|---|
Status aktu prawnego: | Obowiązujący |
Data ogłoszenia: | 2002-06-27 |
Data wydania: | 2002-06-06 |
Data wejscia w życie: | 2002-07-12 |
Data obowiązywania: | 2002-06-27 |
Dziennik Ustaw Nr 87 — 5824 — Poz. 798
798
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ÂRODOWISKA z dnia 6 czerwca 2002 r. w sprawie oceny poziomów substancji w powietrzu. Na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. — Prawo ochrony środowiska (Dz. U. Nr 62, poz. 627 i Nr 115, poz. 1229 oraz z 2002 r. Nr 74, poz. 676) zarządza się, co następuje: §
1. Rozporządzenie określa:
1) sposoby, metody i zakres dokonywania oceny poziomów substancji w powietrzu, w tym: a) zakresy wymaganych pomiarów, z podziałem na pomiary ciągłe oraz okresowe w zależności od podziału na strefy, b) przypadki, gdy ocena jakości powietrza może być dokonywana w oparciu o kombinacje metod pomiarowych i modelowania oraz wyłącznie w oparciu o metody modelowania lub inne metody szacowania w zależności od podziału na strefy,
2) górne i dolne progi oszacowania dla substancji o ustalonych poziomach dopuszczalnych, dopuszczalną częstość przekraczania progów oszacowania oraz sposób określania częstości przekraczania progów oszacowania,
3) minimalną liczbę stałych punktów pomiarowych przy prowadzeniu pomiarów: a) poziomów substancji w powietrzu wprowadzanych w sposób niezorganizowany lub z małych instalacji, b) poziomów substancji w powietrzu wprowadzanych z dużych instalacji, c) poziomów substancji w powietrzu ze względu na ochronę roślin,
4) kryteria lokalizacji punktów poboru próbek substancji przy prowadzeniu pomiarów z uwagi na: a) ochronę zdrowia ludzi, b) ochronę roślin, c) oddziaływanie transportu,
5) sposób wyboru punktów pomiarowych,
6) metodyki referencyjne modelowania jakości powietrza. § 2.
1. Oceny poziomu substancji w powietrzu dokonuje się na podstawie określonych w rozporządzeniu sposobów i metod.
2. Sposoby i metody dokonywania oceny poziomów substancji w powietrzu oraz zakres dokonywania tej oceny określa § 3 i
4. § 3.
1. Oceny poziomu substancji w powietrzu w strefach, o których mowa w art. 89 ust. 1 i art. 92 ust. 1 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. — Prawo ochrony środowiska, dokonuje się w odniesieniu do dopuszczalnych poziomów substancji w powietrzu powiększonych o margines tolerancji, dopuszczonych poziomów substancji w powietrzu określonych dla terenu kraju ze względu na zdrowie ludzi oraz ze względu na ochronę roślin, a także w odniesieniu do alarmowych poziomów niektórych substancji.
2. W przypadku oceny poziomu substancji w powietrzu ze względu na ochronę zdrowia ludzi wykorzystuje się w szczególności wyniki pomiarów z punktów poboru próbek substancji spełniających kryteria lokalizacji określone w § 9 ust.
1.
3. W przypadku oceny poziomu substancji w powietrzu ze względu na ochronę roślin wykorzystuje się w szczególności wyniki pomiarów z punktów poboru próbek substancji spełniających kryteria lokalizacji określone w § 9 ust.
2.
4. Oceny poziomu substancji w powietrzu dla obszarów ochrony uzdrowiskowej oraz parków narodowych dokonuje się w odniesieniu do dopuszczalnych poziomów substancji w powietrzu określonych dla tych obszarów, wykorzystując wyniki pomiarów z punktów poboru próbek substancji spełniających kryteria lokalizacji, określone odpowiednio w § 9 ust. 1 i ust.
2. § 4.
1. Oceny poziomu substancji w powietrzu w strefach, w których poziom substancji przekracza górny próg oszacowania, dokonuje się na podstawie pomiarów ciągłych rozumianych jako pomiary automatyczne lub jako pomiary manualne prowadzone w sposób systematyczny, odpowiednio do metodyk referencyjnych, o których mowa w § 13, w stałych punktach pomiarowych, z zastrzeżeniem § 7 ust.
1. Dla ocen tych można dodatkowo wykorzystać metody modelowania.
2. Oceny poziomu substancji w powietrzu w strefach, w których poziom substancji nie przekracza górnego progu oszacowania, dokonuje się na podstawie kombinacji pomiarów w stałych punktach pomiarowych i metod modelowania lub innych technik szacowania, w szczególności pomiarów okresowych i szacunków obiektywnych na podstawie analizy emisji, z zastrzeżeniem ust.
4.
3. Oceny poziomu substancji w powietrzu w strefach, w których poziom substancji nie przekracza dolnego progu oszacowania, można dokonać wyłącznie na podstawie metodyk modelowania lub innych technik szacowania, w szczególności pomiarów okreso-
Dziennik Ustaw Nr 87 — 5825 — Poz. 798
wych i szacunków obiektywnych na podstawie analizy emisji, z zastrzeżeniem ust.
4. 4. Oceny poziomu dwutlenku siarki, dwutlenku azotu i ozonu na terenie aglomeracji o liczbie mieszkańców większej niż 250 tys., zwanej dalej aglomeracją, dokonuje się na podstawie pomiarów ciągłych w stałych punktach pomiarowych. § 5.
1. Górne i dolne progi oszacowania dla benzenu, dwutlenku azotu, tlenków azotu, dwutlenku siarki, ołowiu, ozonu, pyłu PM10 (pył o średnicy aerodynamicznej ziaren do 10 µm) i tlenku węgla oraz dopuszczalne częstości ich przekraczania, określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.
2. Próg oszacowania uznaje się za dotrzymany:
1) w przypadku benzenu, dwutlenku azotu, tlenków azotu, dwutlenku siarki, ołowiu, pyłu PM10 i tlenku węgla, jeżeli podczas pięciu poprzednich lat był on przekraczany co najwyżej w dwóch odrębnych latach,
2) w przypadku ozonu, jeżeli podczas pięciu poprzednich lat był on przekraczany co najwyżej w jednym roku.
3. W przypadku braku danych pomiarowych z okresu poprzednich pięciu lat, do określenia dotrzymania progu oszacowania, o którym mowa w ust. 2, wykorzystuje się dane z krótszego okresu pomiarowego, jeżeli pomiary były prowadzone w czasie i w miejscach o najwyższych poziomach substancji w powietrzu, w połączeniu z wynikami inwentaryzacji emisji i modelowania. § 6.
1. Minimalną liczbę stałych punktów pomiarowych przy prowadzeniu pomiarów benzenu, dwutlenku azotu, tlenków azotu, dwutlenku siarki, ołowiu, pyłu PM10 i tlenku węgla w powietrzu w strefach, w których substancje te wprowadzane są w sposób niezorganizowany lub z małych instalacji rozumianych jako wymagające pozwolenia instalacje zaliczane do przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko, dla których raport o oddziaływaniu na środowisko może być wymagany, określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. Jeżeli w strefie substancje te wprowadzane są także z dużych instalacji rozumianych jako instalacje mogące znacząco oddziaływać na środowisko, dla których wymagany jest raport o oddziaływaniu na środowisko, przynajmniej jeden punkt pomiarowy powinien być zlokalizowany w miejscu największego oddziaływania tych instalacji.
2. Przy prowadzeniu pomiarów poziomów benzenu, dwutlenku azotu, tlenków azotu, dwutlenku siarki, ołowiu, pyłu PM10 i tlenku węgla w powietrzu w strefach, w których substancje te wprowadzane są z dużych instalacji rozumianych jako instalacje mogące znacząco oddziaływać na środowisko, dla których wymagany jest raport o oddziaływaniu na środowisko, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że przynajmniej jeden punkt pomiarowy powinien być zloka-
lizowany w miejscu największego oddziaływania instalacji.
3. Minimalna liczba stałych punktów pomiarowych przy prowadzeniu pomiarów poziomów tlenków azotu i dwutlenku siarki w powietrzu ze względu na ochronę roślin wynosi:
1) 1 na 20 000 km2, jeśli poziomy tych substancji w powietrzu przekraczają górny próg oszacowania,
2) 1 na 40 000 km2, jeśli poziomy tych substancji w powietrzu nie przekraczają górnego progu oszacowania i są wyższe od dolnego progu oszacowania.
4. Minimalna liczba stałych punktów pomiarowych, o których mowa w ust. 1—3, dotyczy przypadku, gdy pomiary stanowią jedyne źródło informacji o jakości powietrza. § 7.
1. Minimalną liczbę stałych punktów pomiarowych przy prowadzeniu pomiarów poziomu ozonu w powietrzu, gdy pomiary stanowią jedyne źródło informacji, określa załącznik nr 3 do rozporządzenia.
2. W strefach, w których pomiary poziomów ozonu są wymagane, prowadzi się również pomiary ciągłe poziomów dwutlenku azotu i tlenku azotu w powietrzu, ale liczba punktów pomiarowych dla prowadzenia pomiarów dwutlenku azotu i tlenku azotu może być o połowę mniejsza niż określona w załączniku nr 3 do rozporządzenia.
3. Jeżeli w strefie jest tylko jeden stały punkt pomiarowy, muszą być równocześnie prowadzone pomiary poziomów dwutlenku azotu i tlenku azotu, z wyjątkiem stanowiska wiejskiego. §
8. Jeżeli w strefach, w których pomiary poziomów substancji w powietrzu w stałych punktach pomiarowych są wymagane, a wyniki pomiarów są uzupełniane danymi z innych źródeł, takich jak inwentaryzacje emisji, pomiary okresowe, metody modelowania, to liczba stałych punktów pomiarowych może być mniejsza niż określona w § 6 i 7, ale wystarczająca, aby przy zastosowaniu również innych metod dokonać rzetelnej oceny poziomów substancji w powietrzu. § 9.
1. Punkty poboru próbek substancji przy prowadzeniu pomiarów poziomów benzenu, dwutlenku azotu, tlenków azotu, dwutlenku siarki, ołowiu, pyłu PM10 i tlenku węgla w powietrzu z uwagi na ochronę zdrowia ludzi powinny być zlokalizowane tak, aby:
1) dostarczały danych z obszarów stref, o najwyższych poziomach substancji w powietrzu, na które ludność będzie narażona przez okres odpowiedni do okresu uśredniania wyników pomiarów, dla którego określono dopuszczalne poziomy substancji w powietrzu,
2) dostarczały danych z innych niż określone w pkt 1 obszarów stref, dotyczących narażenia ogółu ludności,
Dziennik Ustaw Nr 87 3) były reprezentatywne dla: — 5826 — Poz. 798
a) obszaru o powierzchni co najmniej 200 w przypadku pomiarów prowadzonych z uwagi na oddziaływanie transportu, b) obszaru o powierzchni kilku km2 w przypadku pomiarów tła miejskiego, c) podobnych lokalizacji nieznajdujących się w bezpośrednim sąsiedztwie.
2. Punkty poboru próbek substancji przy prowadzeniu pomiarów poziomów tlenków azotu i dwutlenku siarki w powietrzu z punktu widzenia ochrony roślin powinny być:
1) zlokalizowane w odległości ponad 20 kilometrów od aglomeracji lub ponad 5 kilometrów od innych obszarów zabudowanych, instalacji i głównych szlaków komunikacyjnych,
2) reprezentatywne dla obszaru o powierzchni co najmniej 1000 km2.
3. Punkty poboru próbek substancji przy prowadzeniu pomiarów z uwagi na oddziaływanie transportu powinny być lokalizowane tak, aby:
1) w przypadku benzenu, dwutlenku azotu, tlenków azotu, dwutlenku siarki, ołowiu, pyłu PM10 i tlenku węgla znajdowały się co najmniej 25 metrów od krańca głównych skrzyżowań i co najmniej 4 metry od środka najbliższego pasa jezdni,
2) w przypadku dwutlenku azotu i tlenku węgla czerpnia znajdowała się nie dalej niż 5 metrów od krawężnika najbliższej jezdni,
3) w przypadkach benzenu, ołowiu i pyłu PM10 czerpnia znajdowała się na linii zabudowy.
4. Kryteria lokalizacji punktów pomiarowych do oceny poziomu ozonu określa załącznik nr 4 do rozporządzenia. §
10. Wyboru punktów pomiarowych należy dokonać w taki sposób, aby:
1) przepływ powietrza wokół czerpni nie był ograniczony żadnymi przeszkodami,
2) czerpnia była umieszczona w odległości kilku metrów od budynków, drzew i innych przeszkód, z tym że:
m2
a) w przypadku benzenu, dwutlenku azotu, tlenków azotu, dwutlenku siarki, ołowiu, pyłu PM10 i tlenku węgla w odległości przynajmniej 0,5 metra od najbliższego budynku, jeżeli czerpnia znajduje się na linii zabudowy, b) w przypadku ozonu w odległości nie mniejszej niż dwukrotna różnica wysokości przeszkody i wysokości umieszczenia czerpni,
3) czerpnia znajdowała się na wysokości od 1,5 metra do 4 metrów powyżej poziomu gruntu, z zastrzeżeniem pkt 4,
4) czerpnia mogła zostać usytuowana wyżej (do 8 metrów), w szczególności jeżeli punkt poboru próbek ma być reprezentatywny dla większego obszaru,
5) uniknąć ponownego zasysania przez czerpnię powietrza odprowadzanego z punktu pomiarowego,
6) uniknąć bezpośredniego zasysania przez czerpnię substancji przed ich dostatecznym wymieszaniem z powietrzem,
7) w przypadku ozonu czerpnia znajdowała się w odległości większej niż 10 metrów od najbliższej drogi i w odległości tym większej, im większe jest natężenie ruchu drogowego. §
11. Pomiary poziomów substancji, które przyczyniają się do tworzenia ozonu przyziemnego w powietrzu, obejmujące co najmniej tlenki azotu, tlenek węgla i lotne związki organiczne wymienione w załączniku nr 5 do rozporządzenia, prowadzi się w co najmniej jednym punkcie pomiarowym w kraju. §
12. Pomiary poziomu pyłu PM2,5 (pył o średnicy aerodynamicznej ziaren do 2,5 µm) w powietrzu prowadzi się w co najmniej jednym punkcie pomiarowym w aglomeracji. §
13. Metodyki referencyjne poboru próbek i analiz poziomów substancji oraz wymagania odnośnie do sposobów oceny poziomów substancji, w tym modelowania jakości powietrza, określa załącznik nr 6 do rozporządzenia. §
14. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Ârodowiska: S. ˚elichowski
Dziennik Ustaw Nr 87 — 5827 — Poz. 798
Załączniki do rozporządzenia Ministra Ârodowiska z dnia 6 czerwca 2002 r. (poz. 798)
Załącznik nr 1
GÓRNE I DOLNE PROGI OSZACOWANIA DLA BENZENU, DWUTLENKU AZOTU, TLENKÓW AZOTU, DWUTLENKU SIARKI, OŁOWIU, OZONU, PYŁU PM10 I TLENKU W¢GLA ORAZ DOPUSZCZALNE CZ¢STOÂCI ICH PRZEKRACZANIA
Dziennik Ustaw Nr 87 — 5828 — Poz. 798
Załącznik nr 2
MINIMALNA LICZBA STAŁYCH PUNKTÓW POMIAROWYCH PRZY PROWADZENIU POMIARÓW POZIOMÓW BENZENU, DWUTLENKU AZOTU, TLENKÓW AZOTU, DWUTLENKU SIARKI, OŁOWIU, PYŁU PM10 I TLENKU W¢GLA W POWIETRZU W STREFACH, W KTÓRYCH SUBSTANCJE TE WPROWADZANE SĄ W SPOSÓB NIEZORGANIZOWANY LUB Z MAŁYCH INSTALACJI
Dziennik Ustaw Nr 87 — 5829 — Poz. 798
Załącznik nr 3
MINIMALNA LICZBA STAŁYCH PUNKTÓW POMIAROWYCH PRZY PROWADZENIU POMIARÓW POZIOMU OZONU W POWIETRZU, GDY POMIARY STANOWIĄ JEDYNE èRÓDŁO INFORMACJI
Załącznik nr 4
KRYTERIA LOKALIZACJI PUNKTÓW POMIAROWYCH DO OCENY POZIOMU OZONU Punkty poboru próbek przy prowadzeniu pomiarów poziomu ozonu w powietrzu z uwagi na:
1. ochronę zdrowia ludzi: a) w stanowisku miejskim powinny: — uwzlędniać ocenę narażania ludności na ozon, tj. być zlokalizowane na obszarach z dużą gęstością zaludnienia i stosunkowo wysokimi stężeniami ozonu, — reprezentować obszar kilku km2, — być zlokalizowane z dala od wpływu źródeł emisji lokalnych, takich jak ruch samochodowy, stacje benzynowe itp., — być zlokalizowane w miejscach dobrze przewietrzanych, — być zlokalizowane na obszarach z zabudową mieszkaniową, takich jak osiedla i na terenach handlowych w obrębie miast (z dala od drzew); należy brać pod uwagę szerokie ulice i skwery z bardzo ograniczonym ruchem samochodów lub zamknięte dla ruchu ulicznego, obszary otwarte, takie jak boiska, tereny sportowe i rekreacyjne;
2. ochronę zdrowia ludzi i roślin: a) w stanowisku podmiejskim powinny: — uwzględniać ocenę narażania ludności i roślin na obrzeżach aglomeracji, tam gdzie poziomy ozonu wykazują wartości najwyższe, — reprezentować obszar kilkudziesięciu km2, — być zlokalizowane w pewnej odległości od obszaru emisji maksymalnych, po stronie zawietrznej dla dominującego kierunku lub kierunków wiatru występujących w warunkach sprzyjających do powstawania wysokich stężeń ozonu, — być zlokalizowane w miejscach pobytu ludzi oraz występowania wrażliwych upraw lub naturalnych ekosystemów zlokalizowanych na obrzeżach aglomeracji narażonych na wysokie poziomy ozonu, — być zlokalizowane po nawietrznej stronie miasta w obszarach podmiejskich w celu określenia regionalnego tła stężeń ozonu; b) w stanowisku wiejskim powinny: — uwzględniać ocenę narażania ludności, upraw i naturalnych ekosystemów na stężenia ozonu, — być zlokalizowane na terenie niewielkich osiedli i/lub na obszarach, gdzie występują naturalne ekosystemy, lasy lub uprawy, — być zlokalizowane z dala od bezpośredniego wpływu źródeł emisji lokalnych, takich jak zakłady przemysłowe i drogi, — być zlokalizowane na terenach otwartych, ale nie na szczytach górskich.
Dziennik Ustaw Nr 87 — 5830 — Poz. 798
Załącznik nr 5
SUBSTANCJE, KTÓRE PRZYCZYNIAJĄ SI¢ DO TWORZENIA OZONU PRZYZIEMNEGO W POWIETRZU
Załącznik nr 6
METODYKI REFERENCYJNE POBORU PRÓBEK I ANALIZ POZIOMÓW SUBSTANCJI ORAZ WYMAGANIA ODNOÂNIE DO SPOSOBÓW OCENY POZIOMÓW SUBSTANCJI, W TYM MODELOWANIA JAKOÂCI POWIETRZA
Dziennik Ustaw Nr 87 — 5831 — Poz. 798
PODGLĄD CZEŚCI STRONY NIEDOSTĘPNY! ABY ZAPOZNAĆ SIĘ Z TREŚCIĄ STRONY POBIERZ PDF.
Dziennik Ustaw Nr 87 — 5832 — Poz. 798
PODGLĄD CZEŚCI STRONY NIEDOSTĘPNY! ABY ZAPOZNAĆ SIĘ Z TREŚCIĄ STRONY POBIERZ PDF.
Dziennik Ustaw Nr 87, poz. 798 z 2002 - pozostałe dokumenty: |
---|
Dziennik Ustaw Nr 87, poz. 797 z 20022002-06-27
Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 6 czerwca 2002 r. w sprawie określenia wzorów wniosków dotyczących zgód i zezwoleń na działania w zakresie organizmów genetycznie zmodyfikowanych.
Dziennik Ustaw Nr 87, poz. 796 z 20022002-06-27
Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 6 czerwca 2002 r. w sprawie dopuszczalnych poziomów niektórych substancji w powietrzu, alarmowych poziomów niektórych substancji w powietrzu oraz marginesów tolerancji dla dopuszczalnych poziomów niektórych substancji.
Dziennik Ustaw Nr 87, poz. 795 z 20022002-06-27
Ustawa z dnia 21 czerwca 2002 r. o zmianie ustawy o gwarancjach Skarbu Państwa dla przewoźników lotniczych.
Informujemy, iż zgodnie z przepisem art. 25 ust. 1 pkt. 1 lit. b ustawy z dnia 4 lutego 1994 roku o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jednolity: Dz. U. 2006 r. Nr 90 poz. 631), dalsze rozpowszechnianie artykułów i porad prawnych publikowanych w niniejszym serwisie jest zabronione.