Logowanie

Dziennik Ustaw Nr 163, poz. 1578 z 2003

Wyszukiwarka

Tytuł:

Rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 8 sierpnia 2003 r. w sprawie ustalania stopnia uszczerbku na zdrowiu oraz związku śmierci żołnierzy ze służbą wojskową wskutek wypadku lub choroby

Status aktu prawnego:Obowiązujący
Data ogłoszenia:2003-09-18
Data wydania:2003-08-08
Data wejscia w życie:2003-10-03
Data obowiązywania:2003-09-18

Treść dokumentu: Dziennik Ustaw Nr 163, poz. 1578 z 2003


Dziennik Ustaw Nr 163                — 11249 —                Poz. 1578

1578

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 8 sierpnia 2003 r. w sprawie ustalania stopnia uszczerbku na zdrowiu oraz związku śmierci żołnierzy ze służbą wojskową wskutek wypadku lub choroby Na podstawie art. 20 ust. 3 ustawy z dnia 11 kwietnia 2003 r. o świadczeniach odszkodowawczych przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą wojskową (Dz. U. Nr 83, poz. 760) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne §

1. Rozporządzenie określa:

1) właściwość i tryb postępowania wojskowych komisji lekarskich, w tym sposób ustalania uszczerbku na zdrowiu żołnierzy oraz związku ich śmierci ze służbą wojskową wskutek wypadku lub choroby, sposób ustalania zwiększenia uszczerbku na zdrowiu, terminy badań lekarskich, tryb kierowania na te badania, tryb wydawania orzeczeń i ich zatwierdzania, niezbędne elementy orzeczenia, a także tryb rozpatrywania odwołań i sprzeciwów od tych orzeczeń oraz ich uchylania w trybie nadzoru;

2) niezbędną dokumentację lekarską i inne dokumenty, w tym dotyczące przebiegu i warunków służby wojskowej żołnierzy, mogące stanowić podstawę orzeczenia wojskowej komisji lekarskiej;

3) wykaz norm oceny uszczerbku na zdrowiu oraz wzór skierowania do wojskowych komisji lekarskich, jak również wzory orzeczeń wydawanych przez te komisje w sprawach uszczerbku na zdrowiu lub śmierci żołnierzy wskutek wypadku lub choroby. Rozdział 2 Właściwość i tryb postępowania wojskowych komisji lekarskich § 2.

1. Do orzekania o stopniu stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu oraz związku śmierci żołnierzy ze służbą wojskową są właściwe:

1) terenowe wojskowe komisje lekarskie,

2) rejonowe wojskowe komisje lekarskie,

3) wojskowe komisje lotniczo-lekarskie,

4) Wojskowa Komisja Lekarska Sił Powietrznych,

5) Wojskowa Komisja Morsko-Lekarska,

6) Wojskowa Komisja Lekarska Marynarki Wojennej,

7) Stołeczna Wojskowa Komisja Lekarska,

8) Centralna Wojskowa Komisja Lekarska — zwane dalej „wojskowymi komisjami lekarskimi”.

2. Jeżeli w rozporządzeniu jest mowa o „uszczerbku na zdrowiu”, rozumie się przez to „stały uszczerbek na zdrowiu” lub „długotrwały uszczerbek na zdrowiu”.

3. Właściwość miejscową komisji lekarskiej, o której mowa w ust. 1 pkt 1, ustala się:

1) w stosunku do żołnierzy czynnej służby wojskowej — ze względu na miejsce postoju jednostki wojskowej, w której pełnią służbę;

2) w stosunku do pozostałych osób — ze względu na miejsce ich stałego zamieszkania. §

3. Do terenowych wojskowych komisji lekarskich należy orzekanie:

1) o stopniu uszczerbku na zdrowiu wskutek wypadku pozostającego w związku z pełnieniem czynnej służby wojskowej lub choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami tej służby oraz o związku śmierci ze służbą wojskową wskutek wypadku lub choroby w stosunku do: a) żołnierzy niezawodowych, w służbie kandydackiej, w tym również

b) żołnierzy zawodowych zajmujących stanowiska etatowe do stopnia wojskowego kapitana (kapitana marynarki) włącznie, c) żołnierzy rezerwy i żołnierzy w stanie spoczynku;

2) o stopniu uszczerbku na zdrowiu wskutek wypadku pozostającego w związku z pełnieniem czynnej służby wojskowej oraz o związku śmierci ze służbą wojskową wskutek wypadku w stosunku do osób powołanych do czynnej służby wojskowej lub z niej zwolnionych, które uległy wypadkowi w czasie bezpośredniej drogi do jednostki wojskowej lub z powrotem;

3) w stosunku do studentów szkół wyższych odbywających przeszkolenie wojskowe i zajęcia wojskowe w trakcie studiów o stopniu uszczerbku na ich zdrowiu wskutek wypadku pozostającego w związku z odbywaniem przez nich tego przeszkolenia albo tych zajęć oraz o związku ich śmierci wskutek wypadku lub choroby z odbywaniem tego przeszkolenia albo zajęć.

Dziennik Ustaw Nr 163                — 11250 —                Poz. 1578

§

4. Do rejonowych wojskowych komisji lekarskich należy:

1) rozpatrywanie odwołań i sprzeciwów od orzeczeń wydanych przez terenowe wojskowe komisje lekarskie oraz zatwierdzanie orzeczeń wydanych przez te komisje;

2) orzekanie o stopniu uszczerbku na zdrowiu wskutek wypadku pozostającego w związku z pełnieniem czynnej służby wojskowej lub choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami tej służby oraz o związku śmierci ze służbą wojskową wskutek wypadku lub choroby w stosunku do żołnierzy zawodowych, zajmujących stanowiska etatowe od stopnia wojskowego majora (komandora podporucznika). §

5. Do Wojskowej Komisji Lotniczo-Lekarskiej w Dęblinie należy orzekanie o stopniu uszczerbku na zdrowiu wskutek wypadku pozostającego w związku z pełnieniem czynnej służby wojskowej lub choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami tej służby oraz o związku śmierci ze służbą wojskową wskutek wypadku lub choroby w stosunku do:

1) żołnierzy zawodowych — członków personelu latającego, personelu naziemnego zabezpieczenia lotów i personelu służby inżynieryjno-lotniczej, zajmujących stanowiska etatowe do stopnia wojskowego kapitana (kapitana marynarki) włącznie;

2) podchorążych Wyższej Szkoły Oficerskiej Sił Powietrznych i kadetów Szkoły Chorążych Lotnictwa. §

6. Do Wojskowej Komisji Lotniczo-Lekarskiej w Warszawie należy orzekanie o stopniu uszczerbku na zdrowiu wskutek wypadku pozostającego w związku z pełnieniem czynnej służby wojskowej lub choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami tej służby oraz o związku śmierci ze służbą wojskową wskutek wypadku lub choroby w stosunku do żołnierzy zawodowych — członków personelu latającego, personelu naziemnego zabezpieczenia lotów i personelu służby inżynieryjno-lotniczej, zajmujących stanowiska etatowe do stopnia wojskowego kapitana (kapitana marynarki) włącznie. §

7. Do Wojskowej Komisji Lekarskiej Sił Powietrznych należy:

1) rozpatrywanie odwołań i sprzeciwów od orzeczeń wydanych przez Wojskową Komisję Lotniczo-Lekarską oraz zatwierdzanie orzeczeń wydanych przez tę komisję;

2) orzekanie o stopniu uszczerbku na zdrowiu wskutek wypadku pozostającego w związku z pełnieniem czynnej służby wojskowej lub choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami tej służby oraz o związku śmierci ze służbą wojskową wskutek wypadku lub choroby w stosunku do żołnierzy — członków personelu latającego, personelu naziemnego zabezpieczenia lotów i personelu służby inżynieryjno-lotniczej, zajmujących stanowiska etatowe od stopnia wojskowego majora (komandora podporucznika).

§

8. Do Wojskowej Komisji Morsko-Lekarskiej należy orzekanie o stopniu uszczerbku na zdrowiu wskutek wypadku pozostającego w związku z pełnieniem czynnej służby wojskowej lub choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami tej służby oraz o związku śmierci ze służbą wojskową wskutek wypadku lub choroby w stosunku do żołnierzy niezawodowych oraz żołnierzy zawodowych zajmujących na okrętach oraz w jednostkach Marynarki Wojennej stanowiska etatowe do stopnia wojskowego kapitana (kapitana marynarki) włącznie. §

9. Do Wojskowej Komisji Lekarskiej Marynarki Wojennej należy:

1) rozpatrywanie odwołań i sprzeciwów od orzeczeń wydanych przez Wojskową Komisję Morsko-Lekarską oraz zatwierdzanie orzeczeń wydanych przez tę komisję;

2) orzekanie o stopniu uszczerbku na zdrowiu wskutek wypadku pozostającego w związku z pełnieniem czynnej służby wojskowej lub choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami tej służby oraz o związku śmierci ze służbą wojskową wskutek wypadku lub choroby w stosunku do żołnierzy zawodowych zajmujących na okrętach oraz w jednostkach Marynarki Wojennej stanowiska etatowe od stopnia wojskowego majora (komandora podporucznika). §

10. Do Stołecznej Wojskowej Komisji Lekarskiej należy orzekanie o stopniu uszczerbku na zdrowiu wskutek wypadku pozostającego w związku z pełnieniem czynnej służby wojskowej lub choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami tej służby oraz o związku śmierci ze służbą wojskową wskutek wypadku lub choroby w stosunku do:

1) wszystkich żołnierzy zawodowych pełniących służbę wojskową na obszarze miasta stołecznego Warszawy w komórkach lub jednostkach organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowanych albo w przedsiębiorstwach państwowych, dla których jest on organem założycielskim;

2) żołnierzy rezerwy i żołnierzy w stanie spoczynku, których ostatnim miejscem pełnienia służby przed zwolnieniem z zawodowej służby wojskowej były jednostki organizacyjne i przedsiębiorstwa państwowe, o których mowa w pkt 1, jeżeli stale zamieszkują na obszarze miasta stołecznego Warszawy. §

11. Do Centralnej Wojskowej Komisji Lekarskiej należy:

1) sprawowanie służbowego i merytorycznego kierownictwa oraz nadzoru nad działalnością wojskowych komisji lekarskich w sprawach orzeczniczych dotyczących ustalania stopnia uszczerbku na zdrowiu wskutek wypadku pozostającego w związku z pełnieniem czynnej służby wojskowej lub choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami tej służby oraz związku

Dziennik Ustaw Nr 163                — 11251 —                Poz. 1578

śmierci ze służbą wojskową wskutek wypadku lub choroby, rozstrzyganie kwestii spornych lub nasuwających szczególne wątpliwości oraz wydawanie w tym przedmiocie wiążących zaleceń;

2) rozpatrywanie odwołań i sprzeciwów od orzeczeń wydanych przez rejonowe wojskowe komisje lekarskie, Wojskową Komisję Lekarską Sił Powietrznych, Wojskową Komisję Lekarską Marynarki Wojennej, Stołeczną Wojskową Komisję Lekarską oraz zatwierdzanie orzeczeń wydanych przez te komisje w sprawach, o których mowa w pkt 1;

3) analiza całokształtu zagadnień związanych z orzecznictwem wojskowo-lekarskim i działalnością orzeczniczo-lekarską wojskowych komisji lekarskich w sprawach, o których mowa w pkt 1;

4) współpraca z organami wojskowymi i Wojskową Izbą Lekarską oraz instytucjami naukowo-badawczymi i orzeczniczo-lekarskimi spoza wojska w zakresie orzecznictwa wojskowo-lekarskiego w sprawach, o których mowa w pkt

1. Rozdział 3 Kierowanie do wojskowych komisji lekarskich §

12. Do wojskowych komisji lekarskich kieruje się z urzędu lub na prośbę osoby ubiegającej się o wydanie orzeczenia lekarskiego. § 13.

1. Skierowanie do wojskowej komisji lekarskiej zarządza:

1) dowódca jednostki wojskowej — w stosunku do żołnierzy pełniących czynną służbę wojskową w podległej jednostce;

2) bezpośredni przełożony — w stosunku do dowódcy jednostki wojskowej;

3) właściwy szef wojewódzkiego sztabu wojskowego — w pozostałych przypadkach.

2. Za dowódcę jednostki wojskowej w rozumieniu ust. 1 uważa się również:

1) szefa (komendanta) jednostki organizacyjnej Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej lub dyrektora (szefa) komórki organizacyjnej Ministerstwa Obrony Narodowej albo dyrektora (kierownika) innej jednostki organizacyjnej podległej lub nadzorowanej przez Ministra Obrony Narodowej;

2) wojskowego komendanta uzupełnień, właściwego ze względu na miejsce wypadku osoby powołanej do czynnej służby wojskowej, która uległa wypadkowi w czasie odbywania drogi z miejsca zamieszkania do jednostki wojskowej lub z powrotem;

3) kierownika studium wojskowego szkoły wyższej — jeżeli wypadkowi uległ student w związku z odbywaniem szkolenia w ramach studium wojskowego;

4) kierownika jednostki organizacyjnej poza resortem obrony narodowej — jeżeli wypadkowi uległ żoł-

nierz wyznaczony do pełnienia służby w tej jednostce.

3. Skierowanie do wojskowej komisji lekarskiej mogą zarządzić także: przewodniczący Centralnej Wojskowej Komisji Lekarskiej oraz przewodniczący rejonowej wojskowej komisji lekarskiej, Wojskowej Komisji Lekarskiej Sił Powietrznych i Wojskowej Komisji Lekarskiej Marynarki Wojennej — w stosunku do każdego żołnierza w sprawach rozpatrywanych przez te komisje. § 14.

1. Organ wojskowy kierujący żołnierza do wojskowej komisji lekarskiej jest obowiązany przekazać tej komisji wszelkie informacje oraz dokumenty, które dotyczą wypadku lub zachorowania żołnierza i mogą mieć znaczenie dla ustalenia związku choroby ze służbą wojskową.

2. Na wniosek przewodniczącego wojskowej komisji lekarskiej organy wojskowe, o których mowa w ust. 1, są obowiązane dostarczyć komisji również inne dokumenty niezbędne do wydania orzeczenia. §

15. Wzór karty skierowania do wojskowej komisji lekarskiej określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. Rozdział 4 Orzekanie przez wojskowe komisje lekarskie i tryb zatwierdzania orzeczeń § 16.

1. Wojskowa komisja lekarska wydaje orzeczenie po przeprowadzeniu badania lekarskiego, wykorzystując:

1) odpis przebiegu służby wojskowej z akt personalnych żołnierza;

2) opinię służbowo-lekarską uwzględniającą historię choroby, przebieg leczenia i jego wyniki oraz czynniki ryzyka na stanowiskach służbowych;

3) historie chorób leczenia ambulatoryjnego i szpitalnego;

4) wyniki pomiarów czynników szkodliwych występujących w danym środowisku służby;

5) książkę zdrowia żołnierza;

6) protokół powypadkowy.

2. W uzasadnionych przypadkach wojskowa komisja lekarska może wydać orzeczenie wyłącznie na podstawie posiadanej dokumentacji lekarskiej.

3. Orzeczenie wydaje się niezwłocznie po skompletowaniu dokumentacji i po przeprowadzeniu niezbędnych badań.

4. Orzeczenie o stopniu uszczerbku na zdrowiu wskutek wypadku pozostającego w związku z pełnieniem czynnej służby wojskowej albo choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby wojskowej wydaje się po zakończeniu leczenia, jednakże nie później niż przy zwolnieniu ze

Dziennik Ustaw Nr 163                — 11252 —                Poz. 1578

służby wojskowej; jeżeli okres leczenia trwa dłużej niż 6 miesięcy, może być wydane wstępne orzeczenie o uszczerbku na zdrowiu. Orzeczenie o stopniu uszczerbku na zdrowiu może być wydane również przed zakończeniem leczenia, jeżeli uszczerbek na zdrowiu jest niewątpliwy.

5. Wojskowa komisja lekarska orzeka o stopniu uszczerbku na zdrowiu z urzędu, jeżeli podczas badania stwierdziła chorobę powstałą w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby wojskowej.

6. Jeżeli wojskowa komisja lekarska nie może wydać orzeczenia z powodu braku dostatecznych dowodów, w szczególności dotyczących schorzeń i śmierci oraz jej związku ze służbą wojskową, powiadamia o tym zainteresowaną osobę, informując ją o konieczności dostarczenia dokumentów będących w jej posiadaniu, w terminie nieprzekraczającym 14 dni. Komisja może także zobowiązać organ kierujący do dostarczenia brakujących dokumentów w terminie nieprzekraczającym 14 dni.

7. Po upływie terminu wyznaczonego do dostarczenia brakujących dokumentów wojskowa komisja lekarska może wydać orzeczenie na podstawie posiadanych dokumentów. § 17.

1. Stopień uszczerbku na zdrowiu ustala się w procentach, według stanu zdrowia żołnierza w dniu wydania orzeczenia, zgodnie z „Wykazem ustalającym normy oceny uszczerbku na zdrowiu”, stanowiącym załącznik nr 2 do rozporządzenia.

2. W razie utraty lub uszkodzenia organu, narządu albo układu, których funkcje przed wypadkiem lub chorobą były już wcześniej upośledzone, stopień uszczerbku na zdrowiu określa się w wysokości różnicy pomiędzy stopniem uszczerbku na zdrowiu po wypadku lub przebyciu choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby wojskowej a stopniem upośledzenia istniejącego wcześniej. Jeżeli nie jest możliwe określenie, w jakim stopniu organ, narząd albo układ były upośledzone przed wypadkiem lub chorobą powstałą w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby wojskowej, przyjmuje się, że wcześniejszego upośledzenia funkcji nie było.

3. Przy wielomiejscowych uszkodzeniach kończyny lub jej części ogólny stopień uszczerbku na zdrowiu równa się sumie procentów uszczerbku ustalonych dla poszczególnych uszkodzeń, z tym że procent ten nie może być wyższy od procentu przewidzianego dla utraty uszkodzonej kończyny lub jej części.

4. Jeżeli wypadek albo choroba pozostająca w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby wojskowej spowodowały uszkodzenie kilku kończyn, narządów albo układów, ogólny stopień uszczerbku na zdrowiu równa się sumie procentów uszczerbków ustalonych dla poszczególnych uszkodzeń, z ograniczeniem do 100 %.

5. Jeżeli procent uszczerbku na zdrowiu określony jest w wykazie, o którym mowa w ust. 1, w granicach

od — do, przy ustalaniu stopnia uszczerbku na zdrowiu należy brać pod uwagę obraz kliniczny, stopień uszkodzenia czynności organu, narządu albo układu oraz towarzyszące powikłania.

6. Jeżeli dla danego przypadku brak jest odpowiedniej pozycji w wykazie, o którym mowa w ust. 1, należy ocenić ten przypadek według pozycji najbardziej zbliżonej. Można przy tym ustalić stopień uszczerbku na zdrowiu w procencie niższym lub wyższym od przewidywanego w danej pozycji, w zależności od różnicy występującej między ocenianym stanem a stanem przewidzianym w odpowiedniej pozycji tego wykazu. § 18.

1. Związek śmierci żołnierza ze służbą wojskową wskutek wypadku ustala się na podstawie akt postępowania powypadkowego i dokumentacji lekarskiej.

2. Związek śmierci żołnierza ze służbą wojskową wskutek choroby ustala się na podstawie dokumentacji lekarskiej oraz opisu przebiegu i warunków pełnienia służby przez żołnierza. § 19.

1. Orzeczenie wojskowej komisji lekarskiej dotyczące ustalenia stopnia uszczerbku na zdrowiu żołnierza powinno:

1) zawierać określenie następstw wypadku lub rozpoznanie choroby, łącznie z towarzyszącymi powikłaniami;

2) określać procentowy stopień uszczerbku na zdrowiu;

3) ustalać, czy stwierdzony uszczerbek na zdrowiu żołnierza pozostaje w związku ze służbą wojskową.

2. Wzór orzeczenia w sprawie ustalenia dla celów odszkodowawczych uszczerbku na zdrowiu określa załącznik nr 3 do rozporządzenia.

3. Orzeczenie dotyczące żołnierza zmarłego powinno:

1) zawierać przyczynę śmierci;

2) ustalać, czy śmierć żołnierza pozostaje w związku ze służbą wojskową wskutek wypadku lub choroby.

4. Wzór orzeczenia w sprawie ustalenia związku śmierci ze służbą wojskową określa załącznik nr 4 do rozporządzenia. §

20. Orzeczenia, o których mowa w § 19 ust. 1 i 3, powinny ponadto zawierać:

1) szczegółowe uzasadnienie;

2) podpisy wszystkich członków komisji biorących udział w wydaniu orzeczenia oraz pieczęć urzędową komisji. §

21. Wojskowa komisja lekarska, orzekając o związku choroby ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby wojskowej, kieruje się kryteriami zawartymi w wykazie chorób określonym na pod-

Dziennik Ustaw Nr 163                — 11253 —                Poz. 1578

stawie art. 6 ustawy z dnia 11 kwietnia 2003 r. o świadczeniach odszkodowawczych przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą wojskową, zwanej dalej „ustawą”. § 22.

1. Wojskowa komisja lekarska orzeka w składzie trzech oficerów-lekarzy; orzeczenie podpisują wszyscy członkowie komisji. W skład komisji mogą wchodzić również oficerowie-lekarze niepełniący zawodowej służby wojskowej.

2. Członek komisji, o której mowa w ust. 1, mający odrębne zdanie, może wnieść na piśmie sprzeciw od orzeczenia z podaniem uzasadnienia. Przewodniczący komisji przesyła ten sprzeciw łącznie z orzeczeniem i pozostałymi dokumentami do wojskowej komisji lekarskiej wyższego szczebla, która jest obowiązana zająć stanowisko w sprawie w terminie 7 dni od dnia otrzymania sprzeciwu. §

23. Po wydaniu orzeczenia przewodniczący wojskowej komisji lekarskiej zawiadamia o jego treści, na piśmie, osobę zainteresowaną. § 24.

1. Orzeczenia wojskowych komisji lekarskich ustalające:

1) związek śmierci ze służbą wojskową,

2) uszczerbek na zdrowiu żołnierza wskutek wypadku lub choroby — podlegają zatwierdzeniu przez wojskową komisję lekarską wyższego szczebla.

2. Po upływie terminu do wniesienia odwołań od orzeczeń, o których mowa w ust. 1, orzeczenia wydane przez:

1) terenowe wojskowe komisje lekarskie przesyła się do komisji, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 2,

2) wojskowe komisje lotniczo-lekarskie przesyła się do komisji, o której mowa w § 2 ust. 1 pkt 4,

3) Wojskową Komisję Morsko-Lekarską przesyła się do komisji, o której mowa w § 2 ust. 1 pkt 6,

4) rejonowe wojskowe komisje lekarskie, Wojskową Komisję Lekarską Sił Powietrznych, Wojskową Komisję Lekarską Marynarki Wojennej i Stołeczną Wojskową Komisję Lekarską przesyła się do komisji, o której mowa w § 2 ust. 1 pkt 8 — w celu zatwierdzenia.

3. W razie niezatwierdzenia orzeczenia, o którym mowa w ust. 1, wojskowa komisja lekarska wyższego szczebla:

1) wydaje nowe orzeczenie albo

2) zarządza ponowne rozpatrzenie sprawy i wydanie nowego orzeczenia przez komisję, której orzeczenie nie zostało zatwierdzone.

4. Orzeczenie zatwierdzone jest ostateczne.

5. W przypadkach, o których mowa w ust. 3 pkt 1, zainteresowanej osobie przysługuje odwołanie do

Centralnej Wojskowej Komisji Lekarskiej, a jeżeli orzeczenie wydała ta komisja — do Ministra Obrony Narodowej lub organu przez niego określonego.

6. W przypadku, o którym mowa w ust. 3 pkt 2, zainteresowanej osobie przysługuje odwołanie do wojskowej komisji lekarskiej wyższego szczebla.

7. Orzeczenie doręcza się zainteresowanemu żołnierzowi, a w razie śmierci żołnierza — osobie uprawnionej do odszkodowania, wymienionej w art. 12 ustawy. §

25. Treść orzeczenia wojskowej komisji lekarskiej wpisuje się do książki zdrowia żołnierza (emeryta, rencisty wojskowego). Rozdział 5 Rozpatrywanie odwołań i sprzeciwów od orzeczeń wojskowych komisji lekarskich § 26.

1. Od orzeczenia wydanego w pierwszej instancji służy stronie odwołanie na zasadach określonych w ustawie z dnia 14 czerwca 1960 r. — Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071, z późn. zm.1)).

2. Odwołanie wnosi się do właściwej wojskowej komisji lekarskiej wyższego szczebla, o której mowa w § 24 ust. 2, za pośrednictwem komisji, która wydała orzeczenie, w terminie 14 dni od dnia doręczenia zawiadomienia wymienionego w §

23. § 27.

1. Wojskowe komisje lekarskie rozpatrują odwołania w składzie trzech oficerów-lekarzy. W skład tych komisji mogą wchodzić również oficerowie-lekarze niepełniący zawodowej służby wojskowej.

2. Wojskowa komisja lekarska rozpatrująca odwołanie orzeka na podstawie dokumentacji znajdującej się w aktach orzeczniczo-lekarskich. W razie potrzeby komisja może przeprowadzić ponowne badanie lekarskie, a także skierować badanego na obserwację szpitalną. Komisja może również przeprowadzić dodatkowe postępowanie w celu uzupełnienia dowodów i materiałów w sprawie albo zlecić przeprowadzenie tego postępowania komisji, która wydała orzeczenie. §

28. Przepis § 27 stosuje się odpowiednio do rozpatrywania sprzeciwów, z tym że Centralna Wojskowa Komisja Lekarska rozpatruje sprzeciwy w składzie pięciu oficerów-lekarzy. § 29.

1. Wojskowa komisja lekarska, która wydała orzeczenie w trybie określonym w § 24 ust. 3, § 27 lub § 28, zawiadamia na piśmie właściwą komisję lekarską o utrzymaniu w mocy orzeczenia lub jego uchyleniu oraz o trybie wydania nowego orzeczenia; do komisji przesyła się również nowe orzeczenie oraz dokumentację orzeczniczo-lekarską. ———————

1)

Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 49, poz. 509, z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 169, poz. 1387 oraz z 2003 r. Nr 130, poz. 1188.

Dziennik Ustaw Nr 163                — 11254 —                Poz. 1578

2. Przewodniczący wojskowej komisji lekarskiej, która wydała orzeczenie w trybie określonym w § 24 ust. 3, § 27 lub § 28, przesyła orzeczenie osobie badanej, organowi wojskowemu właściwemu do ustalania prawa do odszkodowania, dowódcy macierzystej jednostki wojskowej badanego, a w przypadku orzeczeń wydawanych w stosunku do emerytów lub rencistów wojskowych — także wojskowemu organowi emerytalnemu. Rozdział 6 Uchylanie orzeczeń wojskowych komisji lekarskich w trybie nadzoru § 30.

1. Minister Obrony Narodowej może w trybie nadzoru uchylić każde orzeczenie wojskowej komisji lekarskiej sprzeczne z prawem lub wydane z pominięciem istotnych okoliczności faktycznych.

2. Uprawnienie, o którym mowa w ust. 1, przysługuje również przewodniczącemu Centralnej Wojskowej Komisji Lekarskiej. § 31.

1. W razie uchylenia orzeczenia wojskowej komisji lekarskiej organ, o którym mowa w § 30, zarządza ponowne rozpatrzenie sprawy przez wyznaczoną wojskową komisję lekarską, udzielając jej wiążących zaleceń.

2. Wyznaczona wojskowa komisja lekarska, wydając nowe orzeczenie, zawiadamia o tym wojskową ko-

misję lekarską, której orzeczenie zostało uchylone, organ, który wydał decyzję w trybie nadzoru, oraz odpowiednio właściwy wojskowy organ emerytalny lub organ wojskowy właściwy do ustalenia prawa do odszkodowania. Rozdział 7 Przepis końcowy §

32. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.2) Minister Obrony Narodowej: J. Szmajdziński ———————

2)

Z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia tracą moc: rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 26 marca 1973 r. w sprawie ustalania stopnia trwałego uszczerbku na zdrowiu oraz związku śmierci żołnierzy ze służbą wojskową wskutek wypadku lub choroby (Dz. U. Nr 13, poz. 93, z 1976 r. Nr 41, poz. 242 oraz z 1992 r. Nr 57, poz. 278) oraz rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 10 czerwca 1992 r. w sprawie zasad określania zdolności do czynnej służby wojskowej oraz właściwości i trybu postępowania wojskowych komisji lekarskich w tych sprawach (Dz. U. Nr 57, poz. 278, z 1994 r. Nr 31, poz. 113 oraz z 2000 r. Nr 97, poz. 1059) w zakresie, w jakim dotyczy ono właściwości i trybu postępowania wojskowych komisji lekarskich w przedmiocie ustalania uszczerbku na zdrowiu oraz związku śmierci żołnierza ze służbą wojskową wskutek wypadku lub choroby.

Załączniki do rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 8 sierpnia 2003 r. (poz. 1578)

Załącznik nr 1

WZÓR ........................................................................

(pieczęć nagłówkowa jednostki wojskowej)

......................... dnia ........... 20 ..... r. KARTA SKIEROWANIA

Do .....................................................................................................................................................................................

(nazwa wojskowej komisji lekarskiej)

........................................................................................................................................................................................... w celu ................................................................................................................................................................................

1. Nazwisko, imię i imiona rodziców .............................................................................................................................. .......................................................................................................................................................................................

2. Stopień wojskowy .............................

3. Miejsce i data urodzenia ...........................................................................

4. Przydział służbowy ......................................................................................................................................................

(jednostka, zajmowane stanowisko)

5. Data wstąpienia do służby wojskowej .......................................................................................................................

6. Wcielony przez WKU ...................................................................................................................................................

7. Rozpoznanie lekarskie ................................................................................................................................................. ........................................................................................................................................................................................

8. Uwagi ............................................................................................................................................................................ ....................................................................................................................................................................................... ................................................

(lekarz jednostki) mp.

......................................................

(organ kierujący)

Dziennik Ustaw Nr 163                — 11255 —                Poz. 1578

Załącznik nr 2

WYKAZ USTALAJĄCY NORMY OCENY USZCZERBKU NA ZDROWIU A. Uszkodzenia głowy Procent uszczerbku na zdrowiu 5—10 25 5—10 7 10—25

1. Uszkodzenia powłok czaszki (bez uszkodzeń kostnych): a) znaczne uszkodzenie powłok czaszki, rozległe, ściągające blizny — w zależności od rozmiaru b) oskalpowanie

2. Uszkodzenie kości sklepienia i podstawy czaszki (wgłębienia, szczeliny, fragmentacja) — zależnie od rozległości uszkodzeń

3. Ubytek w kościach czaszki: a) o średnicy poniżej 2,5 cm b) o średnicy powyżej 2,5 cm — w zależności od rozmiarów Uwaga: Jeżeli przy uszkodzeniach i ubytkach kości czaszki (poz. 2 i 3) występują jednocześnie uszkodzenia powłok czaszki (poz. 1), należy osobno oceniać stopień uszczerbku za uszkodzenia lub ubytki kości według poz. 2 lub 3 i osobno za uszkodzenia powłok czaszki według poz.

1.

4. Powikłania towarzyszące uszkodzeniom wymienionym w poz. 1, 2 i 3 w postaci: nawracającego się wycieku płynu mózgowo-rdzeniowego, przewlekłego zapalenia kości, ropowicy podczepcowej leczonej operacyjnie, zakrzepicy powłok, przepukliny mózgowej — ocenia się dodatkowo — w zależności od rodzaju i stopnia powikłań

5. Porażenia i niedowłady połowicze: a) porażenia połowicze lub paraplegie (porażenia kończyn dolnych) uniemożliwiające samodzielne stanie i chodzenie 0—1° wg Skali Lovette’a b) głęboki niedowład połowiczy lub parapareza 2° wg Skali Lovette’a c) średniego stopnia niedowład połowiczy lub parapareza kończyn dolnych 3° wg Skali Lovette’a d) niewielki lub dyskretny niedowład połowiczy lub niedowład kończyn dolnych 4° wg Skali Lovette’a, dyskretny deficyt siły przy obecności zaburzeń napięcia mięśniowego, niedostateczności precyzji ruchów itp. e) monoparezy pochodzenia ośrodkowego: — kończyna górna wg Skali Lovette’a 0° 1—2° 3—4° — kończyna dolna wg Skali Lovette’a 0° 1—2° 3—4°

6. Zespoły pozapiramidowe: a) utrwalony zespół pozapiramidowy znacznie utrudniający sprawność ustroju i wymagający opieki innych osób b) zespół pozapiramidowy naruszający sprawność ustroju z zaburzeniami mowy, napadami ocznymi itp. c) zaznaczony zespół pozapiramidowy

7. Zaburzenia równowagi pochodzenia móżdżkowego: a) uniemożliwiające chodzenie i samodzielne funkcjonowanie b) utrudniające chodzenie i sprawność ruchową w stopniu znacznym c) miernego stopnia utrudnienie chodu i sprawności ruchowej d) dyskretnie wpływające na sposób chodu i niewielkie upośledzenie zborności i precyzji ruchów 100 70—80 30—60 5—25 100 80 30 40 30 5—20 prawa lewa prawa lewa prawa lewa 40 30 30—35 20—25 5—25 5—15 100 60—80 40—60

5—15

5—35

Dziennik Ustaw Nr 163

8. Padaczka:                — 11256 —                Poz. 1578

a) z licznymi napadami ze współistnieniem zaburzeń psychicznych, charakteropatii, otępienia, wymagających opieki innej osoby b) padaczka z zaburzeniami psychicznymi w zależności od ich nasilenia c) padaczka bez zaburzeń psychicznych w zależności od częstości napadów Uwaga: Podstawą rozpoznania padaczki są obserwacje przez lekarza napadu, typowe zmiany eeg., dokumentacja ambulatoryjna bądź szpitalna.

9. Zaburzenia neurologiczne i psychiczne uwarunkowane organicznie (encefalopatie): a) otępienie lub ciężkie zaburzenia zachowania i emocji uniemożliwiające samodzielną egzystencję b) encefalopatie ze zmianami charakterologicznymi w zależności od stopnia c) encefalopatie bez zmian charakterologicznych Uwaga: Za encefalopatią poza zespołem psychoorganicznym przemawiają odchylenia przedmiotowe w stanie neurologicznym, zmiany w zapisie eeg. Encefalopatia powinna być potwierdzona badaniami dodatkowymi.

10. Zaburzenia adaptacyjne będące następstwem urazów i wypadków, w których nie doszło do trwałych uszkodzeń OUN: a) utrwalone nerwice związane z urazem czaszkowo-mózgowym b) ujawnienie się psychozy w następstwie ciężkiego stresu

11. Zaburzenia mowy: a) afazja całkowita (sensoryczna lub sensoryczno-motoryczna) z agrafią i aleksją b) afazja całkowita motoryczna c) afazja znacznego stopnia utrudniająca porozumiewanie się d) afazja nieznacznego stopnia

12. Zespoły podwzgórzowe pourazowe (cukrzyca, moczówka prosta, nadczynność tarczycy i inne zaburzenia wewnątrzwydzielnicze pochodzenia ośrodkowego): a) znacznie upośledzające czynność ustroju b) nieznacznie upośledzające czynność ustroju

13. Uszkodzenie częściowe lub całkowite nerwów ruchowych gałki ocznej: a) nerwu okoruchowego: w zakresie mięśni wewnętrznych oka — w zależności od stopnia uszkodzenia w zakresie mięśni zewnętrznych oka — w zależności od stopnia uszkodzenia b) nerwu bloczkowego c) nerwu odwodzącego — w zależności od stopnia uszkodzenia

14. Uszkodzenie częściowe lub całkowite nerwu trójdzielnego — w zależności od stopnia uszkodzenia

15. Uszkodzenie częściowe lub całkowite nerwu twarzowego — w zależności od stopnia uszkodzenia Uwaga: Uszkodzenie nerwu twarzowego łącznie z pęknięciem kości skalistej należy ocenić według poz. 49.

16. Uszkodzenie częściowe lub całkowite nerwów językowo-gardłowego i błędnego — w zależności od stopnia zaburzeń mowy, połykania, oddechu, krążenia i funkcji przewodu pokarmowego

17. Uszkodzenie częściowe lub całkowite nerwu dodatkowego — w zależności od stopnia uszkodzenia

18. Uszkodzenie częściowe lub całkowite nerwu podjęzykowego — w zależności od stopnia uszkodzenia

100 30—70 20—40

100 50—70 30

5—10 50—80

80 60 40 20

60 30

5—15 10—30 3 1—15 10—20 10—20

10—50 5—15 10—20

Dziennik Ustaw Nr 163 B. Uszkodzenia twarzy

19. Uszkodzenie powłok twarzy (blizny i ubytki):                — 11257 —                Poz. 1578

a) oszpecenia bez zaburzeń funkcji — w zależności od rozmiarów blizn i ubytków w powłokach twarzy b) oszpecenia z miernymi zaburzeniami funkcji — w zależności od rozmiarów blizn i ubytków w powłokach twarzy oraz stopnia zaburzeń funkcji c) oszpecenia połączone z dużymi zaburzeniami funkcji (przyjmowanie pokarmu, zaburzenia oddychania, mowy, ślinotok i zaburzenia funkcji powiek itp.) — w zależności od rozmiaru blizn i ubytków w powłokach twarzy oraz stopnia zaburzeń funkcji

20. Uszkodzenia nosa: a) uszkodzenie nosa bez zaburzeń oddychania i powonienia — zależnie od rozległości uszkodzenia b) uszkodzenie nosa z zaburzeniami oddychania — zależnie od rozległości uszkodzenia i stopnia zaburzeń oddychania c) uszkodzenie nosa z zaburzeniami oddychania i powonienia — w zależności od stopnia zaburzeń w oddychaniu i powonieniu d) utrata powonienia w następstwie uszkodzenia przedniego dołu czaszkowego e) utrata nosa w całości (łącznie z kośćmi nosa) Uwaga: Jeżeli uszkodzenie nosa wchodzi w zespół objętych uszkodzeń poz. 19, należy stosować ocenę według tej pozycji (tj. według poz. 19).

21. Utrata zębów: a) siekacze i kły — za każdy ząb b) pozostałe zęby począwszy od dwóch — za każdy ząb (niezależnie od zaprotezowania)

22. Utrata części szczęki lub żuchwy (łącznie z oszpeceniem i utratą zębów) — staw rzekomy — zależnie od rozległości ubytków, stanu odżywiania i powikłań

23. Utrata szczęki (łącznie z oszpeceniem i utratą zębów): a) szczęki b) żuchwy

24. Złamania szczęki i/lub żuchwy wygojone z przemieszczeniem odłamów: a) bez zaburzeń czynności stawu skroniowo-żuchwowego — w zależności od stopnia zniekształcenia i rozwarcia szczęk b) z zaburzeniami czynności stawu skroniowo-żuchwowego — w zależności od stopnia zaburzeń żucia i rozwarcia szczęk

25. Ubytek podniebienia: a) z zaburzeniami mowy i połykania — w zależności od stopnia zaburzeń b) z dużymi zaburzeniami mowy i połykania — w zależności od stopnia zaburzeń

26. Ubytki języka: a) bez zaburzeń mowy i połykania b) z zaburzeniami mowy i połykania — w zależności od stopnia zaburzeń c) z dużymi zaburzeniami mowy — w zależności od stopnia zaburzeń d) całkowita utrata języka

1—10 10—30

30—60

1—10 5—20 10—25 5 30

1 1 15—30

40 50

1—5 5—10

10—30 25—40

3 5—15 15—40 50

Dziennik Ustaw Nr 163 C. Uszkodzenia narządu wzroku                — 11258 —                Poz. 1578

27. a) przy obniżeniu ostrości wzroku lub utracie wzroku jednego lub obojga oczu uszczerbek na zdrowiu określa się według następującej tabeli:

Uwaga: Ostrość wzroku zawsze określa się po korekcji szkłami zarówno przy zmętnieniu rogówki lub soczewki, jak i przy współistnieniu uszkodzenia siatkówki lub nerwu wzrokowego. b) utrata wzroku jednego oka z wyłuszczeniem gałki ocznej

28. Porażenie nastawności (akomodacji) — przy zastosowaniu szkieł poprawczych: a) jednego oka b) obojga oczu

29. Uszkodzenie gałki ocznej wskutek urazów tępych: a) rozdarcie naczyniówki jednego oka według tabeli ostrości wzroku (poz. 27 lit. a) „ „ „ 15 30 38

b) zapalenie naczyniówki i siatkówki jednego oka, powodujące zaburzenia widzenia środkowego lub obwodowego c) przedziurawienie plamki żółtej jednego oka d) zanik nerwu wzrokowego

30. Uszkodzenie gałki ocznej wskutek urazów drążących: a) blizny rogówki lub twardówki (garbiak twardówki)

według tabeli ostrości wzroku (poz. 27 lit. a) „ „ „

b) zaćma urazowa (uszkodzenie soczewki) c) ciało obce wewnątrzgałkowe powodujące obniżenie ostrości wzroku

31. Uszkodzenie gałki ocznej wskutek urazów chemicznych i termicznych (oparzenia itp.)

Dziennik Ustaw Nr 163                — 11259 —                Poz. 1578

32. Koncentryczne zwężenie pola widzenia ocenia się według niżej podanej tabeli:

33. Połowicze niedowidzenia: a) dwuskroniowe b) dwunosowe c) jednoimienne d) jednoimienne górne e) jednoimienne dolne

34. Utrata funkcji soczewki po operacyjnym usunięciu zaćmy pourazowej, bezsoczewkowość pourazowa, przy braku jednoczesnego pojedynczego widzenia obuocznego: a) w jednym oku b) w obu oczach

35. Usunięcie zaćmy pourazowej ze wszczepieniem sztucznej soczewki wewnątrzgałkowej: a) w jednym oku b) w obojgu oczach

36. Zaburzenia w drożności przewodów łzowych (łzawienie): a) w jednym oku b) w obu oczu

37. Odwarstwienie siatkówki jednego oka — oceniać według tabeli ostrości wzroku (poz. 27 lit. a) oraz według tabeli koncentrycznego zwężenia pola widzenia (poz. 32)

38. Jaskra — oceniać według tabeli ostrości wzroku (poz. 27 lit. a) oraz według tabeli koncentrycznego zwężenia pola widzenia (poz. 32), z zastrzeżeniem, że ogólny procent uszczerbku na zdrowiu nie może wynosić więcej niż 35 % za jedno oko i 100 % za oboje oczu.

39. Wytrzeszcz tętniący — w zależności od stopnia

40. Zaćma urazowa 50—100 według tabeli ostrości wzroku (poz. 27 lit. a) 10 10 15 15 30 25 40 60 30 25 10 40

41. Przewlekłe zapalenie spojówek

Dziennik Ustaw Nr 163 D. Uszkodzenie narządu słuchu                — 11260 —                Poz. 1578

42. Przy upośledzeniu ostrości słuchu procent uszczerbku na zdrowiu określa się według niżej podanej tabeli:

Uwaga: oblicza się średnią dla ucha prawego i lewego oddzielnie dla 500, 1 000 i 2 000 Hz.

43. Urazy małżowiny usznej: a) utrata części małżowiny b) zniekształcenie małżowiny (blizny, oparzenia i odmrożenia) — w zależności od stopnia c) utrata jednej małżowiny d) utrata obu małżowin

44. Zwężenie lub zarośnięcie zewnętrznego przewodu słuchowego: a) jednostronne z osłabieniem lub przytępieniem słuchu 5 5—10 15 25 oceniać według tabeli ostrości słuchu (poz. 42) „ 5 10

b) obustronne z osłabieniem lub przytępieniem słuchu

45. Przewlekłe ropne zapalenie ucha środkowego: a) jednostronne b) obustronne

46. Przewlekłe ropne zapalenie ucha środkowego powikłane perlakiem, próchnicą kości lub polipem ucha — w zależności od stopnia powikłań: a) jednostronne b) obustronne

47. Uszkodzenie ucha środkowego w następstwie złamania kości skroniowej z upośledzeniem słuchu

5—15 10—20 oceniać według tabeli ostrości słuchu (poz. 42) oceniać według tabeli ostrości słuchu (poz. 42) 20—50 30—60

48. Uszkodzenie ucha wewnętrznego: a) z uszkodzeniem części słuchowej

b) z uszkodzeniem części statycznej — w zależności od stopnia uszkodzenia c) z uszkodzeniem części słuchowej i statycznej — w zależności od stopnia uszkodzenia

Dziennik Ustaw Nr 163                — 11261 —                Poz. 1578

49. Uszkodzenie nerwu twarzowego, łącznie z pęknięciem kości skalistej: a) jednostronne — w zależności od stopnia uszkodzenia b) dwustronne E. Uszkodzenie szyi, krtani, tchawicy i przełyku

50. Uszkodzenie gardła z upośledzeniem funkcji

51. Uszkodzenie lub zwężenie krtani pozwalające na obchodzenie się bez rurki tchawiczej — w zależności od stopnia zwężenia

52. Uszkodzenie krtani, powodujące konieczność stałego noszenia rurki tchawiczej: a) z zaburzeniami głosu — w zależności od stopnia b) z bezgłosem

53. Uszkodzenie tchawicy — w zależności od stopnia jej zwężenia

54. Uszkodzenie przełyku powodujące: a) częściowe trudności w odżywianiu — w zależności od stopnia upośledzenia stanu odżywienia b) odżywianie tylko płynami c) całkowitą niedrożność przełyku ze stałą przetoką żołądkową

55. Uszkodzenie tkanek miękkich (skóry i mięśni) szyi z ograniczeniem ruchomości szyi — w zależności od stopnia uszkodzenia i ustawienia głowy Uwaga: Uszkodzenie tkanek miękkich z jednoczesnym uszkodzeniem kręgosłupa szyjnego należy oceniać według poz.

89. F. Uszkodzenia klatki piersiowej i ich następstwa

56. Blizny powłok klatki piersiowej ograniczające ruchomość klatki piersiowej — w zależności od stopnia ograniczenia ruchomości klatki piersiowej

57. Utrata gruczołu piersiowego w części lub w całości

58. Uszkodzenia przynajmniej 2 żeber (złamanie itp.): a) z obecnością zniekształceń klatki piersiowej i bez zmniejszenia pojemności życiowej płuc b) z obecnością zniekształceń klatki piersiowej i zmniejszeniem pojemności życiowej płuc — w zależności od stopnia zmniejszenia pojemności życiowej

59. Złamanie mostka ze zniekształceniem

60. Zapalenie kości (przetoki) żeber lub mostka

61. Uszkodzenie płuc i opłucnej (zrosty opłucnowe, uszkodzenia tkanki płucnej, ubytki tkanki płucnej, ciała obce itp.): a) bez niewydolności oddechowej b) z niewydolnością oddechową — w zależności od stopnia

62. Uszkodzenia tkanki płucnej powikłane przetokami, ropniem płuc — w zależności od stopnia niewydolności oddechowej Uwaga: Przy orzekaniu według poz. 60 i 61 stopień uszkodzenia tkanki płucnej i niewydolności oddechowej potwierdzić badaniem spirometrycznym i badaniem rentgenowskim.

63. Uszkodzenie serca lub osierdzia: a) z wydolnym układem krążenia b) z objawami względnej wydolności układu krążenia c) z objawami niewydolności krążenia — w zależności od stopnia niewydolności Uwaga: Stopień uszkodzenia serca oceniać należy na podstawie badania radiologicznego, elektrokardiograficznego i badania ECHO.

64. Przepukliny przeponowe w zależności od stopnia zaburzeń funkcji przewodu pokarmowego, oddychania i krążenia 20—40 10 30 40—90 10 20—40 40—80 10 15—25 10 20 10—30 10—25 10—30 50 80 10—30 35—50 60 20—60 5—25 10—30 25—40 60

Dziennik Ustaw Nr 163 G. Uszkodzenia brzucha i ich następstwa                — 11262 —                Poz. 1578

65. Uszkodzenia powłok jamy brzusznej (przepukliny urazowe, wysiłkowe, przetoki itd.) — w zależności od umiejscowienia i rozmiarów uszkodzenia powłok jamy brzusznej Uwagi:

1) Za przepukliny urazowe uważa się przepukliny spowodowane pourazowym uszkodzeniem powłok brzusznych (np. po rozerwaniu mięśni powłok brzusznych).

2) Za przepukliny tzw. wysiłkowe uważa się przepukliny spowodowane nagłym wysiłkiem fizycznym lub gwałtownym ruchem.

66. Uszkodzenie żołądka, jelit i sieci: a) bez zaburzeń funkcji przewodu pokarmowego i przy dostatecznym stanie odżywienia b) z zaburzeniami trawienia i niedostatecznym stanem odżywienia — w zależności od stopnia zaburzeń i stanu odżywienia

67. Przetoki jelitowe, kałowe i odbyt sztuczny — w zależności od stopnia zanieczyszczania się i zmian zapalnych tkanek otaczających przetokę: a) jelita cienkiego b) jelita grubego

68. Przetoki okołoodbytnicze

69. Uszkodzenie zwieracza odbytu, powodujące stałe, całkowite nietrzymanie kału i gazów

70. Wypadnięcie odbytnicy — w zależności od stopnia wypadnięcia

71. Utrata śledziony: a) bez zmian w obrazie krwi b) ze zmianami w obrazie krwi lub ze zrostami otrzewnowymi

72. Uszkodzenia wątroby, dróg żółciowych lub trzustki: a) bez zaburzeń ich czynności b) z zaburzeniami ich czynności w zależności od stopnia H. Uszkodzenie narządów moczowo-płciowych

73. Uszkodzenie jednej nerki lub obu nerek powodujące upośledzenie ich funkcji — w zależności od stopnia

74. Utrata jednej nerki przy drugiej zdrowej i prawidłowo działającej

75. Utrata jednej nerki przy upośledzeniu funkcjonowania drugiej nerki — w zależności od stopnia upośledzenia funkcji pozostałej nerki

76. Uszkodzenie moczowodu powodujące zwężenie jego światła

77. Uszkodzenie pęcherza — w zależności od stopnia zmniejszenia jego pojemności, zaburzeń w oddawaniu moczu, przewlekłych stanów zapalnych

78. Przetoki dróg moczowych i pęcherza moczowego — w zależności od stopnia stałego zanieczyszczania się moczem

79. Zwężenie cewki moczowej: a) powodujące trudności w oddawaniu moczu b) z nietrzymaniem lub zaleganiem moczu c) z nietrzymaniem lub zaleganiem moczu z powikłaniami

80. Utrata prącia

81. Częściowa utrata prącia

82. Utrata jednego jądra lub jajnika

83. Utrata obu jąder lub obu jajników

5—30

10 15—50

30—80 20—50 15 60 10—30

15 30

5—10 20—60

10—25 35 40—75 20 10—30 20—50

15 30—50 50—60 40 20 20 40

Dziennik Ustaw Nr 163

84. Wodniak jądra

85. Utrata macicy: a) w wieku do 50 lat b) w wieku powyżej 50 lat                — 11263 —                Poz. 1578

10

40 20

86. Uszkodzenie krocza powodujące wypadnięcie narządów rodnych: a) pochwy b) pochwy i macicy I. Ostre zatrucia i ich następstwa (Orzekać nie wcześniej niż po 6 miesiącach)

87. Nagłe zatrucie gazami lub/i substancjami (z wyjątkiem zatruć pokarmowych): a) ze stwierdzoną utratą przytomności, lecz bez wtórnych powikłań b) powodujące uszkodzenie układu krwiotwórczego i narządów wewnętrznych (rozedma, przewlekły nieżyt krtani, tchawicy i oskrzeli) — w zależności od stopnia uszkodzenia Uwaga: Uszkodzenia układu nerwowego spowodowane nagłym zatruciem gazami należy oceniać według odpowiednich pozycji dotyczących układu nerwowego.

88. Nagłe zatrucie pokarmami powodujące uszkodzenie narządów miąższowych przewodu pokarmowego — w zależności od stopnia uszkodzenia Uwaga: Uszkodzenia układu nerwowego wskutek nagłych zatruć pokarmowych należy oceniać według odpowiednich pozycji dotyczących układu nerwowego. J. Uszkodzenie kręgosłupa, rdzenia kręgowego i ich następstwa

89. Uszkodzenia kręgosłupa w odcinku szyjnym: a) ograniczenie ruchomości w zakresie rotacji lub zginania powyżej 20 stopni b) całkowite zesztywnienie c) całkowite zesztywnienie z niekorzystnym ustawieniem głowy

90. Uszkodzenia kręgosłupa w odcinku piersiowym i lędźwiowym: a) ograniczenie ruchomości w zakresie rotacji powyżej 20 stopni lub zginania do 50 cm b) całkowite zesztywnienie c) całkowite zesztywnienie z niekorzystnym ustawieniem tułowia

91. Izolowane uszkodzenia wyrostków poprzecznych, wyrostków ościstych — w zależności od ich liczby i zaburzeń funkcji

92. Uszkodzenia kręgosłupa powikłane zapaleniem kręgów, obecnością ciała obcego itp. ocenia się według poz. 89—91, zwiększając stopień uszczerbku na zdrowiu

93. Uszkodzenia rdzenia kręgowego: a) przy objawach poprzecznego przecięcia rdzenia z całkowitym porażeniem lub niedowładem dużego stopnia dwóch lub czterech kończyn b) niedowład kończyn dolnych bez uszkodzenia górnej części rdzenia (kończyn górnych), umożliwiający poruszanie się za pomocą dwóch lasek c) niedowład kończyn dolnych umożliwiający poruszanie się o jednej lasce d) porażenie całkowite obu kończyn górnych z zanikami mięśniowymi, zaburzeniami czucia i zmianami troficznymi bez porażenia kończyn dolnych (po wylewie śródrdzeniowym) e) niedowład znacznego stopnia obu kończyn górnych znacznie upośledzający czynność kończyn (po wylewie śródrdzeniowym) f) niedowład nieznacznego stopnia obu kończyn górnych (po wylewie śródrdzeniowym) g) zaburzenia ze strony zwieraczy i narządów płciowych bez niedowładów (zespół stożka końcowego) h) zaburzenia czucia, zespoły bólowe bez niedowładów — w zależności od stopnia zaburzeń 100 70 40 100 70 30 40 10—30 15 25 40 3—10 10 15 25 40 5—15 10 10—25 10 30

Dziennik Ustaw Nr 163                — 11264 —                Poz. 1578

94. Urazowe zespoły korzonkowe (bólowe, ruchowe, czuciowe lub mieszane) — w zależności od stopnia: a) szyjne b) piersiowe c) lędźwiowo-krzyżowe d) guziczne K. Uszkodzenia miednicy

95. Utrwalone rozejście się spojenia łonowego lub rozerwanie stawu krzyżowo-biodrowego — w zależności od stopnia przemieszczenia i zaburzeń chodu

96. Złamanie miednicy z przerwaniem obręczy biodrowej jedno- lub wielomiejscowe — w zależności od zniekształcenia i upośledzenia chodu: a) w odcinku przednim (kość łonowa, kulszowa) b) w odcinku przednim i tylnym (typ Malgaigne’a)

97. Złamanie dna panewki — w zależności od upośledzenia funkcji stawu i zmian zniekształcających: a) bez zwichnięcia centralnego b) ze zwichnięciem centralnym

98. Izolowane złamanie miednicy (talerz biodrowy, kolce biodrowe, guz kulszowy) — w zależności od zniekształcenia i zaburzeń funkcji Uwaga: Towarzyszące uszkodzenia narządów miednicy i objawy neurologiczne ocenia się dodatkowo według pozycji dotyczących odpowiednich uszkodzeń narządów miednicy lub uszkodzeń neurologicznych. L. Uszkodzenia kończyny górnej Uwaga: Przy uszkodzeniu kończyn górnych u osób leworęcznych stopień uszczerbku na zdrowiu ustala się według zasad przewidzianych w tabeli, przyjmując dla uszkodzeń ręki prawej procenty ustalone dla ręki lewej, a dla uszkodzenia ręki lewej procenty ustalone dla ręki prawej. Łopatka

99. Złamanie łopatki: a) wygojone złamania łopatki z nieznacznym przemieszczeniem bez większych zaburzeń funkcji kończyny b) wygojone z przemieszczeniem i znacznym ograniczeniem funkcji kończyny w zależności od stopnia prawa 10—40 Uwaga: Normy poz. 99 uwzględniają również ewentualne powikłania neurologiczne. Obojczyk

100. Wadliwe wygojone złamanie obojczyka — w zależności od stopnia zniekształcenia i ograniczenia ruchów

101. Staw rzekomy obojczyka ograniczający ruchy kończyny

102. Zwichnięcie stawu obojczykowo-barkowego lub obojczykowo-mostkowego — w zależności od ograniczenia ruchów, upośledzenia zdolności dźwigania i stopnia zniekształcenia prawy 5—25 25 lewy 5—20 20 5 lewa 5—30 10—20 20—40 5—20 5—20 15—45 10—35 5—20 5—10 5—25 5

5—25

5—20

103. Uszkodzenia obojczyka powikłane przewlekłym zapaleniem kości i obecnością ciał obcych ocenia się według poz. 101—102, zwiększając stopień uszczerbku na zdrowiu o Uwaga: Przy współistniejących powikłaniach neurologicznych należy stosować ocenę według pozycji dotyczących uszkodzeń odpowiednich odcinków kończyny — w zależności od stopnia wypadnięcia funkcji.

5

Dziennik Ustaw Nr 163                — 11265 — Bark                Poz. 1578

104. Przewlekłe zmiany stawu barkowego — w zależności od stopnia ograniczenia funkcji i przykurczu prawy 5—30

105. Zastarzałe nieodprowadzone zwichnięcie stawu barkowego — w zależności od zakresu ruchów i ustawienia kończyny 20—30

106. Nawykowe zwichnięcia barku potwierdzone zaświadczeniami lekarskimi i rtg

107. Staw cepowy w następstwie pourazowych ubytków kości — w zależności od zaburzeń funkcji 25 25—40

lewy 5—25 15—30 20 20—35

Uwaga: Staw wiotki z powodu porażeń ocenia się według norm neurologicznych.

108. Zesztywnienie stawu barkowego: a) w ustawieniu czynnościowo korzystnym (w odwiedzeniu około 70°, antepozycja 35° i rotacja zewnętrzna około 25°) — w zależności od ustawienia i funkcji b) w ustawieniu czynnościowo niekorzystnym

20—35 40

15—30 35 5—10

109. Bliznowaty przykurcz stawu barkowego w zależności od zaburzeń czynności stawu 5—15

110. Uszkodzenie barku powikłane przewlekłym zapaleniem kości, obecnością ciał obcych, przetokami i zmianami neurologicznymi ocenia się według poz. 104—109, zwiększając stopień uszczerbku na zdrowiu — w zależności od stopnia powikłań i upośledzenia funkcji

5—35 prawa

5—25 lewa 70 70

111. Utrata kończyny w barku

112. Utrata kończyny wraz z łopatką Ramię

75 80

113. Złamania kości ramiennej — w zależności od zmian wtórnych i upośledzenia funkcji kończyny: prawa a) z niewielkim przemieszczeniem i zaburzeniem osi b) ze znacznym przemieszczeniem i skróceniem 5—15 15—30

lewa 5—10 10—25 25—50

c) złamanie powikłane przewlekłym zapaleniem kości, przetokami, brakiem zrostu, stawem rzekomym, ciałami obcymi i zmianami neurologicznymi 30—55

114. Uszkodzenia mięśni, ścięgien i ich przyczepów w zależności od zmian wtórnych i upośledzenia funkcji: a) mięśnia dwugłowego b) uszkodzenia innych mięśni ramienia

115. Utrata kończyny w obrębie ramienia: a) z zachowaniem tylko 1/3 bliższej kości ramiennej b) przy dłuższych kikutach

116. Przepukliny mięśniowe ramienia Staw łokciowy

117. Złamanie obwodowej nasady kości ramiennej — w zależności od zaburzeń osi i ograniczenia ruchów w stawie łokciowym: a) bez większych przemieszczeń, zniekształceń i ograniczenia ruchomości b) z dużym zniekształceniem i ze znacznym przykurczem prawa 5—15 15—30 70 65 3 5—15 5—20

5—10 5—15

65 60 3

lewa 5—10 10—25

Dziennik Ustaw Nr 163

118. Zesztywnienie stawu łokciowego:                — 11266 —                Poz. 1578

a) w zgięciu zbliżonym do kąta prostego i z zachowanymi ruchami obrotowymi przedramienia (75°—110°) b) z brakiem ruchów obrotowych c) w ustawieniu wyprostnym lub zbliżonym (160°—180°)

prawy 30 35 50

lewy 25 30 45 25—40

d) w innych ustawieniach — zależnie od przydatności czynnościowej kończyny 30—45

119. Przykurcz w stawie łokciowym — w zależności od zakresu zgięcia, wyprostu i stopnia zachowania ruchów obrotowych przedramienia: a) przy niemożności zgięcia do 90° b) przy możliwości zgięcia ponad kąt prosty Uwaga: wszelkie inne uszkodzenia w obrębie stawu łokciowego należy oceniać według poz. 117—119.

120. Cepowy staw łokciowy — w zależności od stopnia wiotkości i stanu mięśni

121. Uszkodzenia stawu łokciowego powikłane przewlekłym stanem zapalnym, przetokami, ciałami obcymi itp. ocenia się według poz. 117—120, zwiększając stopień uszczerbku na zdrowiu o Przedramię

122. Złamania w obrębie dalszych nasad jednej lub obu kości przedramienia powodujące ograniczenia ruchomości nadgarstka i zniekształcenia — w zależności od stopnia zaburzeń czynnościowych: a) ze zniekształceniem 15—30 10—30 5—20

5—25 5—15

10—25

5

prawy 5—15

lewy 5—10 10—20 lewe 3—10 10—30 lewy 25 15 lewe 35

b) ze znacznym zniekształceniem, dużym ograniczeniem ruchomości i zmianami wtórnymi (troficzne, krążeniowe itp.) 15—25

123. Złamania trzonów jednej lub obu kości przedramienia — w zależności od przemieszczeń, zniekształceń i zaburzeń czynnościowych: a) ze zniekształceniem i zaznaczonymi zaburzeniami funkcji prawe 5—15

b) ze znacznym zniekształceniem, dużym ograniczeniem ruchomości i zmianami wtórnymi (troficzne, krążeniowe itp.) 5—35 prawy

124. Staw rzekomy kości promieniowej 30

125. Staw rzekomy kości łokciowej

126. Brak zrostu, staw rzekomy obu kości przedramienia

127. Uszkodzenie przedramienia powikłane przewlekłym zapaleniem kości, przetokami, obecnością ciał obcych, ubytkiem tkanki kostnej i zmianami neurologicznymi ocenia się według poz. 122—126, zwiększając stopień uszczerbku na zdrowiu w zależności od stopnia powikłań

128. Utrata kończyny w obrębie przedramienia — w zależności od charakteru kikuta i jego przydatności do protezowania

129. Utrata przedramienia w sąsiedztwie stawu nadgarstkowego Nadgarstek

130. Ograniczenie ruchomości w obrębie nadgarstka w następstwie jego uszkodzeń (skręcenia, zwichnięcia, złamania kości nadgarstka, martwice aseptyczne tych kości) — w zależności od ustawienia, zakresu ruchów, objawów bólowych i troficznych oraz funkcji palców: a) ograniczenie ruchomości b) ograniczenie ruchomości dużego stopnia prawa 55—65 prawe 55 20 prawe 40

5—15 lewa 50—60 lewe 50

prawy 5—10 10—20

lewy 3—8 8—15 15—25

c) ograniczenie ruchomości dużego stopnia z ustawieniem ręki czynnościowo niekorzystnym 20—30

Dziennik Ustaw Nr 163                — 11267 —                Poz. 1578

131. Całkowite zesztywnienie w obrębie nadgarstka: a) w ustawieniu czynnościowo korzystnym — w zależności od stopnia upośledzenia funkcji dłoni i palców b) w ustawieniu czynnościowo niekorzystnym — w zależności od stopnia upośledzenia funkcji dłoni i palców

132. Uszkodzenia nadgarstka powikłane głębokimi trwałymi zmianami troficznymi, przewlekłym ropnym zapaleniem kości nadgarstka, przetokami i zmianami neurologicznymi ocenia się według poz. 130 i 131, zwiększając stopień uszczerbku na zdrowiu w zależności od stopnia powikłań o prawa

133. Utrata ręki na poziomie nadgarstka M. Âródręcze i palce Kciuk

134. Złamania i zwichnięcia kciuka (pierwszej kości śródręcza i paliczków kciuka) — w zależności od ustawienia, zniekształcenia i stopnia zaburzeń funkcji kciuka: prawy a) z przemieszczeniem b) z dużym przemieszczeniem i zniekształceniem Uwaga: Przy ocenie stopnia zaburzeń czynności kciuka należy brać pod uwagę przede wszystkim zdolność przeciwstawienia i chwytu.

135. Utraty w obrębie kciuka: prawy a) utrata opuszki b) utrata paliczka paznokciowego c) utrata paliczka paznokciowego z częścią paliczka podstawowego (do 2/3 długości paliczka) d) utrata paliczka paznokciowego i paliczka podstawowego poniżej 2/3 długości lub utrata obu paliczków bez kości śródręcza e) utrata obu paliczków z kością śródręcza

136. Wszelkie inne uszkodzenia w obrębie kciuka (blizny, uszkodzenia ścięgien, zniekształcenia, przykurcze stawów, zesztywnienia, zmiany troficzne, czuciowe itp.) — powodujące: a) ograniczenie funkcji b) znaczne ograniczenie funkcji c) upośledzenie funkcji graniczące z następstwami utraty kciuka Palec wskazujący

137. Utraty w obrębie palca wskazującego: a) utrata opuszki b) utrata paliczka paznokciowego c) utrata paliczka paznokciowego z 1/3 dalszą paliczka środkowego prawy 5 prawy 7 prawy 8 d) utrata paliczka paznokciowego i środkowego powyżej 1/3 e) utrata trzech paliczków f) utrata palca wskazującego z kością śródręcza 12 17 23 lewy 3 lewy 5 lewy 5 10 15 20 3—10 10—20 20—30 1—8 8—15 15—25 5 10 15 20 30 lewy 3 8 10 15 25 5—10 10—20 55 15—30 25—45 10—25 20—40

1—10 lewa 50

lewy 3—8 8—15

Dziennik Ustaw Nr 163                — 11268 —                Poz. 1578

138. Wszelkie inne uszkodzenia w obrębie palca wskazującego oraz II kości śródręcza (blizny, uszkodzenia ścięgien, zniekształcenia, przykurcze stawów, zesztywnienia, zmiany troficzne, czuciowe itp.) — powodujące: prawy a) ograniczenie funkcji — w zależności od stopnia b) znaczne ograniczenie funkcji — w zależności od stopnia c) bezużyteczność palca graniczącą z utratą wskaziciela Palec trzeci, czwarty i piąty prawy

139. Utrata całego paliczka lub części paliczka: a) palca III i IV — za każdy paliczek b) palca V — za każdy paliczek

140. Utrata palców III, IV lub V z kością śródręcza 3 1 12 3—8 8—12 17

lewy 1—5 5—10 15 lewy

2 1 8

141. Wszelkie inne uszkodzenia w obrębie palców III, IV, V i odpowiednich kości śródręcza (blizny, uszkodzenia ścięgien, zniekształcenia, przykurcze stawów, zesztywnienia, zmiany troficzne, czuciowe itp.) — powodujące: prawy a) ograniczenie funkcji palca — w zależności od stopnia b) znaczne ograniczenie funkcji palca — w zależności od stopnia c) bezużyteczność palca graniczącą z utratą Uwaga: Przy uszkodzeniach obejmujących większą ilość palców globalna ocena musi być niższa niż całkowita utrata tych palców i odpowiadać stopniowi użyteczności ręki. Uszkodzenia obejmujące wszystkie palce z pełną utratą użyteczności ręki nie mogą przekroczyć dla ręki prawej 55 %, a dla lewej 50 %. N. Uszkodzenie kończyny dolnej Biodro

142. Utrata kończyny dolnej przez wyłuszczenie jej w stawie biodrowym lub odjęcie okolicy podkrętarzowej

143. Przykurcze i ograniczenia ruchów w stawie biodrowym w następstwie uszkodzeń tkanek miękkich — w zależności od stopnia

144. Zesztywnienie stawu biodrowego — w zależności od ustawienia i wtórnych zaburzeń statyki i dynamiki: a) w ustawieniu czynnościowo korzystnym b) w ustawieniu czynnościowo niekorzystnym

145. Inne następstwa uszkodzeń stawu biodrowego (zwichnięć, złamań bliższej nasady kości udowej, złamań szyjki, złamań przezkrętarzowych i podkrętarzowych, złamań krętarzy itp.) — w zależności od zakresu ruchów, przemieszczeń, skrócenia, zniekształceń i różnego rodzaju zmian wtórnych oraz dolegliwości subiektywnych: a) ze zmianami miernego stopnia b) ze zmianami dużego stopnia c) z bardzo ciężkimi zmianami miejscowymi i dolegliwościami wtórnymi (kręgosłup, staw krzyżowo-biodrowy, kolano itp.)

146. Przykurcze i zesztywnienia powikłane przewlekłym zapaleniem tkanki kostnej, z przetokami, ciałami obcymi itp. ocenia się według poz. 142—145, zwiększając stopień uszczerbku na zdrowiu w zależności od rozmiarów powikłań o Uwaga: Jako wynik urazowego uszkodzenia biodra zgłaszane są często następujące zmiany chorobowe: krwiopochodne ropne zapalenia kości, gruźlica kostno-stawowa, nowotwory, martwice aseptyczne kości, biodro szpotawe dorastających i inne zniekształcenia powodujące zaburzenia statyki. Przy tego rodzaju stanach chorobowych należy szczególną uwagę zwracać na istnienie związku przyczynowego między tymi schorzeniami a wypadkiem. 5—20 20—40 40—65 20—35 30—60 85 5—25 2 4 7

lewy 1 3 5

5—15

Dziennik Ustaw Nr 163                — 11269 — Udo                Poz. 1578

147. Złamanie kości udowej — w zależności od zniekształceń skrócenia, zaników mięśniowych i ograniczenia ruchów w stawach: a) z nieznacznymi zmianami i skróceniami do 4 cm b) z miernymi zmianami i skróceniem do 6 cm c) ze skróceniem ponad 6 cm i ciężkimi zmianami

148. Staw rzekomy lub ubytki kości udowej uniemożliwiające obciążenie kończyny — w zależności od stopnia upośledzenia funkcji, skrócenia i zaburzeń wtórnych

149. Uszkodzenia skóry, mięśni, ścięgien (oparzenia, przecięcia, pęknięcia podskórne, przepukliny mięśniowe itp.) — w zależności od zaburzeń funkcji itp.

150. Uszkodzenia dużych naczyń, tętniaki pourazowe — w zależności od stopnia wtórnych zaburzeń troficznych

151. Uszkodzenia uda powikłane przewlekłym ropnym zapaleniem kości, przetokami, ciałami obcymi, skostnieniem pozaszkieletowym i zmianami neurologicznymi ocenia się według poz. 147—150, zwiększając stopień uszczerbku na zdrowiu w zależności od rozmiarów powikłań o

152. Uszkodzenia uda powikłane współistniejącym uszkodzeniem nerwu kulszowego ocenia się według poz. 147—150, zwiększając stopień uszczerbku na zdrowiu w zależności od rozmiarów uszkodzenia nerwu o Uwaga: Łączny stopień uszczerbku na zdrowiu ocenianego według poz. 147—150 i 152 nie może przekroczyć 70 %.

153. Utrata kończyny — zależnie od długości kikuta i przydatności jego cech do oprotezowania Kolano

154. Zesztywnienie stawu kolanowego: a) w pozycji funkcjonalnie korzystnej 0°—15° b) przy większych stopniach zgięcia lub przy przeproście powyżej –10° (minus 10°) stosuje się ocenę według lit. a — zwiększając stopień uszczerbku na zdrowiu za każde 4° odchylenia ponad granicę 15° lub –10° o

155. Trwałe ograniczenie ruchomości stawu kolanowego w następstwie uszkodzeń samego stawu (uszkodzenia więzadłowe, torebkowe, łąkotek, kości tworzących staw kolanowy itd.) — w zależności od charakteru przykurczu i zakresu ubytku funkcji: a) utrata ruchomości w zakresie 0°—40° za każde 2° ubytku ruchu b) utrata ruchomości w zakresie 40°—90° za każde 5° ubytku ruchu c) utrata ruchomości w zakresie 90°—120° za każde 10° ubytku ruchu Uwaga: Prawidłowo funkcjonalny zakres ruchów przyjmuje się w granicach 0°—120°.

156. Inne następstwa uszkodzeń kolana: skrócenie kończyny, zaburzenia osi, stawu (koślawość, szpotawość, ruchomość patologiczna), dolegliwości przewlekłe zapalne, zapalenia ropne, ciała obce, przetoki itp. — w zależności od stopnia

157. Utrata kończyny na poziomie stawu kolanowego Podudzie

158. Złamanie kości podudzia — w zależności od zniekształcenia, przemieszczenia, powikłań wtórnych, zmian troficznych i czynnościowych kończyny itp.: a) ze zmianami lub skróceniem do 4 cm 5—15 1 1 1 30 50—70 5—15 15—30 30—40 40—60 5—20 5—30

1—10

10—65

1

1—20 65

Dziennik Ustaw Nr 163                — 11270 — 15—25                Poz. 1578

b) z dużymi wtórnymi zmianami lub ze skróceniem od 4 cm do 6 cm c) ze skróceniem powyżej 6 cm lub bardzo rozległymi zmianami wtórnymi i z dodatkowymi powikłaniami w postaci przewlekłego zapalenia kości, przetok, zmian troficznych skóry z owrzodzeniami, stawów rzekomych, ubytków kostnych i zmian neurologicznych

159. Izolowane złamanie strzałki (oprócz kostki bocznej)

160. Uszkodzenia tkanek miękkich, podudzia, uszkodzenia ścięgna Achillesa i innych ścięgien — zależnie od rozległości uszkodzenia, zaburzeń czynnościowych i zniekształceń stopy

161. Utrata kończyny w obrębie podudzia — w zależności od charakteru kikuta, długości, przydatności do oprotezowania i zmian wtórnych w obrębie kończyny: a) przy długości kikuta do 8 cm, mierząc od szpary stawowej b) przy dłuższych kikutach Stawy skokowe, stopa

162. Ograniczenie ruchomości i zniekształcenia w stawach skokowych (w następstwie wykręcenia, zwichnięcia, złamania kości tworzących staw, zranień, ciał obcych, blizn itp.) — w zależności od ich stopnia dolegliwości: a) bez zniekształceń b) ze zniekształceniem, upośledzeniem funkcji ruchowej i statycznej stopy c) powikłane przewlekłym zapaleniem kości i stawu, przetokami, martwicą aseptyczną, zmianami neurologicznymi itp.

163. Zesztywnienie stawu skokowego — w zależności od ustawienia stopy, zmian wtórnych i powikłań: a) pod kątem zbliżonym do prostego b) w innych ustawieniach czynnościowo niekorzystnych

164. Złamanie kości piętowej lub skokowej z przemieszczeniem, zniekształceniem i innymi zmianami wtórnymi: a) miernego stopnia — zależnie od wielkości zaburzeń czynnościowych b) znacznego stopnia lub z powikłaniami — zależnie od wielkości zaburzeń czynnościowych

165. Utrata kości piętowej lub skokowej

166. Uszkodzenia kości stępu z przemieszczeniem, zniekształceniami i innymi zmianami wtórnymi: a) miernego stopnia — zależnie od wielkości zaburzeń czynnościowych b) znacznego stopnia lub innymi powikłaniami — zależnie od wielkości zaburzeń

167. Złamania kości śródstopia z przemieszczeniem, zniekształceniem stopy: a) złamania I lub V kości z wyraźnym przemieszczeniem — w zależności od stopnia zaburzeń czynnościowych b) złamania II, III lub IV kości śródstopia — w zależności od stopnia zaburzeń czynnościowych c) złamanie trzech i więcej kości śródstopia — w zależności od zaburzeń czynnościowych

168. Złamania kości śródstopia powikłane zapaleniem kości, przetokami, wtórnymi zmianami troficznymi i zmianami neurologicznymi ocenia się według poz. 167, zwiększając stopień uszczerbku na zdrowiu w zależności od stopnia powikłań o

25—50 3

5—20

60 40—55

1—15 15—25 25—40

10—20 20—40

5—15 15—30 40

5—10 10—20

5—15 3—10 10—20

1—10

Dziennik Ustaw Nr 163                — 11271 —                Poz. 1578

169. Inne uszkodzenia stopy pozostawiające zmiany bliznowate i zniekształcające — w zależności od stopnia upośledzenia czynności

170. Utrata stopy w całości

171. Utrata stopy na poziomie stawu Choparta

172. Utrata stopy w stawie Lisfranka

173. Utrata stopy w obrębie kości śródstopia — zależnie od rozległości utraty przedstopia i cech kikuta Palce stopy

174. Utrata paliczka paznokciowego palucha

175. Utrata całego palucha

176. Utrata palucha wraz z kością śródstopia — w zależności od rozmiaru utraty kości śródstopia

177. Utrata palców II—V w części lub w całości — za każdy palec

178. Utrata V palca wraz z kością śródstopia — zależnie od wielkości utraty kości śródstopia

179. Utrata palców II—IV z kością śródstopia — zależnie od wielkości utraty kości śródstopia, za każdy palec

180. Inne uszkodzenia i zniekształcenia palców — w zależności od stopnia upośledzenia funkcji O. Porażenia i niedowłady poszczególnych nerwów obwodowych

181. Uszkodzenia częściowe lub całkowite — w zależności od stopnia zaburzeń: a) nerwu przeponowego poniżej jego połączenia z nerwem podobojczykowym prawy b) nerwu piersiowego długiego c) nerwu pachowego d) nerwu mięśniowo-skórnego 5 —10 10—20 10—25

1—15 50 40 35 20—30

5 7 10—20 2 5—10 3—5 1—5

5—15 lewy 5—15 15—25 5—20 5—35 5—25 5—15 1—10 5—30 5—15 5—20 10—20 20—40 1—15 5—15 10—30 10—20 5—25

e) nerwu promieniowego powyżej odejścia gałązki do mięśnia trójgłowego ramienia 15—45 f) nerwu promieniowego poniżej odejścia gałązki do mięśnia trójgłowego ramienia g) nerwu promieniowego nad wejściem do kanału mięśnia odwracacza przedramienia h) nerwu promieniowego po wyjściu z kanału mięśnia odwracacza przedramienia i) nerwu pośrodkowego w zakresie ramienia j) nerwu pośrodkowego w zakresie nadgarstka k) nerwu łokciowego l) splotu barkowego części nadobojczykowej (górnej) m) splotu barkowego części podobojczykowej (dolnej) n) pozostałych nerwów odcinka szyjno-piersiowego o) nerwu zasłonowego p) nerwu udowego r) nerwów pośladkowych (górnego i dolnego) s) nerwu sromowego wspólnego 10—30 5—25 5—15 10—40 5—25 10—30 15—25 25—45

Dziennik Ustaw Nr 163                — 11272 —                Poz. 1578

t) nerwu kulszowego przed podziałem na nerw piszczelowy i strzałkowy (normę w wysokości ponad 50 % stosować tylko przy nieuleczalnych owrzodzeniach) u) nerwu piszczelowego (normę w wysokości ponad 30 % stosować tylko przy nieuleczalnych owrzodzeniach) v) nerwu strzałkowego w) splotu lędźwiowo-krzyżowego x) pozostałych nerwów odcinka lędźwiowo-krzyżowego Uwaga: Według poz. 181 ocenia się tylko uszkodzenia nerwów obwodowych.

20—60 10—40 10—20 40—70 1—10

W przypadkach współistnienia uszkodzeń kostnych, mięśniowych i nerwowych należy stosować ocenę według pozycji dotyczących uszkodzeń kończyn górnych i dolnych.

182. Kauzalgie potwierdzone obserwacją szpitalną — w zależności od stopnia zmian troficznych i nasilenia bólów P. Choroby powstałe w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby wojskowej

183. Skutki zatruć ostrych i przewlekłych oraz ich następstwa wywołane substancjami chemicznymi Uwaga: Procent uszczerbku na zdrowiu ustala się w zależności od rodzaju substancji chemicznej, rodzaju uszkodzenia, tj. zespołu objawów klinicznych i stopnia upośledzenia sprawności ustroju obniżającego zdolność do służby (pracy). Przy ocenie należy również posługiwać się ustaleniami określonymi w poz. 87 i 88 wraz z uwagami zawartymi w tych pozycjach.

184. Pylice płuc: a) pylice płuc bez zaburzenia sprawności układu oddechowego stanowiące profilaktyczne przeciwwskazanie do pracy w narażeniu na działanie pyłu zwłókniającego w stężeniach przekraczających NDS b) pylice płuc z zaburzeniami sprawności wentylacyjnej lub wymiany gazów w płucach z ograniczeniem wydolności wysiłkowej układu oddechowego c) pylice płuc z objawami przewlekłego serca płucnego lub niewydolności oddechowo-krążeniowej

185. Przewlekłe nieodwracalne schorzenia układu oddechowego powstałe w następstwie działania substancji: toksycznych, drażniących, uczulających (alergenów) lub czynników mechanicznych: a) przewlekłe nieswoiste choroby układu oddechowego (PNChUO) w okresie wydolności układu oddechowego, stanowiące profilaktycznie uzasadnione przeciwwskazania do dalszej pracy w narażeniu na kontakt z czynnikami zawodowymi, uszkadzającymi układ oddechowy b) PNChUO (łącznie z rozedmą płuc) w okresie względnej wydolności układu oddechowego (ograniczenie wydolności wentylacyjnej po obciążeniu wysiłkiem fizycznym) c) PNChUO (łącznie z rozedmą płuc i innymi chorobami układu oddechowego) w okresie niewydolności oddechowej d) rozwinięty, zaawansowany, przewlekły zespół płucno-sercowy w okresie niewydolności układu krążeniowo-oddechowego, który może wymagać opieki innych osób

186. Choroby spowodowane działaniem promieni jonizujących i ciał promieniotwórczych (również nowotwory, choroby narządu wzroku i skóry spowodowane działaniem tych czynników)

187. Trwałe uszkodzenie zdrowia w wyniku oddziaływania pola elekromagnetycznego wielkiej częstotliwości w zakresie mikrofal i fal radiowych 0—100 prawy 30 lewy 50

10—20 21— 60 61—100

10—20

20—40 40—80

80—100

0—100

0—100

Dziennik Ustaw Nr 163                — 11273 — 0—100                Poz. 1578

188. Choroby wywołane działaniem wysokich lub niskich temperatur otoczenia: a) udar cieplny lub jego następstwa b) wyczerpanie cieplne albo jego następstwa c) odmrożenia lub trwałe skutki odmrożeń

189. Zespół wibracyjny: a) choroba wibracyjna wyrównana (postać parestezyjno-czuciowa, wstępne stadium zmian naczyniowych, drobne zmiany kostne wykryte radiologicznym badaniem układu kostno-stawowego), stanowiąca przeciwwskazanie do służby (pracy) w narażeniu na działanie wibracji b) choroba wibracyjna niewyrównana

190. Przewlekłe choroby układu ruchu powstałe w warunkach służby (pracy) związanej z wymuszoną postawą ciała, nadmiernym przeciążeniem i mikrourazami: złamania powolne, zapalenie pochewek ścięgnistych i kaletek maziowych, uszkodzenia i zwyrodnienia łąkotek, zmiany zapalne mięśni i przyczepów ścięgnistych, martwica kości nadgarstka i uszkodzenia krążka międzykręgowego, przeciążeniowe zmiany zwyrodnieniowe

191. Choroby narządu wzroku wywołane zawodowymi czynnikami fizycznymi lub chemicznymi Uwaga: Przy ocenie uszczerbku na zdrowiu należy posiłkować się ustaleniami określonymi w poz. 27—40.

192. Uszkodzenia narządu słuchu związane z długotrwałym narażeniem na działanie nadmiernego hałasu Uwaga: Oceny uszczerbku na zdrowiu należy dokonywać w oparciu o ustalenia zawarte w tabeli ostrości słuchu (poz. 42).

193. Przewlekłe choroby narządu głosu spowodowane nadmiernym długotrwałym wysiłkiem głosowym: a) guzki głosowe twarde b) wtórne zmiany przerostowe fałdów głosowych c) niedowład mięśni przywodzących i napinających fałdy głosowe z niedomykalnością fonacyjną głośni i trwałą dysforią

194. Choroby skóry i błon śluzowych spowodowane warunkami służby (pracy) w zależności od lokalizacji, rozległości i natężenia zmian

195. Nowotwory złośliwe powstałe w następstwie styczności z czynnikami rakotwórczymi: a) nowotwory skóry b) nowotwory dróg moczowych c) nowotwory układu oddechowego Uwaga: Stopień uszczerbku na zdrowiu określa się w zależności od lokalizacji zmian nowotworowych i ich zaawansowania.

196. Choroby wywołane pracą w warunkach podwyższonego lub obniżonego ciśnienia atmosferycznego oraz w warunkach działania przyspieszeń

197. Następstwa chorób zakaźnych i inwazyjnych, o których mowa w przepisach o chorobach zakaźnych i zakażeniach, oraz ich przewlekłe następstwa w przypadkach, gdy źródło choroby znajdowało się w środowisku służby

198. ˚ylaki podudzi z rozległymi, trudno gojącymi się owrzodzeniami

199. Psychozy reaktywne oporne na leczenie, powstałe w szczególnych warunkach służby wojskowej

200. Zespoły i złamania przeciążeniowe

25—40 45—80

5—50 0—100

0—50

10—30 10—40 10—30 0—50 20—100

0—100

0—100 20—50 20—100 5—30

Dziennik Ustaw Nr 163                — 11274 — WZÓR                Poz. 1578

Załącznik nr 3

ORZECZENIE Nr......... w sprawie ustalenia dla celów odszkodowawczych uszczerbku na zdrowiu ...........................................................................................................................................................................................

(nazwa wojskowej komisji lekarskiej)

Dnia .............................. 20 ........r. komisja w składzie: przewodniczący: ................................................ członkowie:

1) ................................................

2) ................................................ na zarządzenie .................................................................................................................................................................. przeprowadziła badanie lekarskie i wydała niniejsze orzeczenie

1. Nazwisko i imię, imiona rodziców .............................................................................................................................

2. Data i miejsce urodzenia .............................................................................................................................................

3. Stopień wojskowy ...................................................

4. Przydział służbowy ............................................................

5. Data powołania do służby wojskowej ........................................................................................................................

6. Miejsce zamieszkania ..................................................................................................................................................

7. Określenie choroby lub następstw wypadku ............................................................................................................ ...................................................................................................................................................................................... ...................................................................................................................................................................................... ......................................................................................................................................................................................

8. Uszczerbek na zdrowiu spowodowany chorobą lub wypadkiem z dnia ................................................................. wynosi .......................................................................................................................................................................... ......................................................................................................................................................................................

9. Uzasadnienie ................................................................................................................................................................ ...................................................................................................................................................................................... ......................................................................................................................................................................................

mp.

Członkowie

1. .....................................................

2. .....................................................

Przewodniczący .....................................................

Decyzja komisji uprawnionej do zatwierdzania orzeczeń: ....................................................................................................................................

(nazwa wojskowej komisji lekarskiej)

w dniu ................................. orzeczenie zatwierdziła / orzeczenia nie zatwierdziła*

mp.

Przewodniczący: ............................................ Członkowie:

1) ............................................

2) ............................................ ———————

* Niepotrzebne skreślić.

......................... ........................ ........................

Uwaga: Orzeczenie sporządza się pismem maszynowym w 5 egzemplarzach. Po zatwierdzeniu orzeczenie przesyła się: — 1 egzemplarz do zainteresowanego żołnierza, — 1 egzemplarz do właściwego wojewódzkiego sztabu wojskowego, — 1 egzemplarz do dowódcy jednostki, w której żołnierz pełni służbę, — 1 egzemplarz do komisji sporządzającej orzeczenie, — 1 egzemplarz pozostaje w aktach komisji zatwierdzającej.

Dziennik Ustaw Nr 163                — 11275 — WZÓR ORZECZENIE Nr .........                Poz. 1578

Załącznik nr 4

........................................................................................................................................

(nazwa wojskowej komisji lekarskiej)

w sprawie ustalenia związku śmierci ze służbą wojskową .......................... Dnia ..............................20 ........r. komisja w składzie: przewodniczący: ................................................ członkowie:

1) ................................................

2) ................................................ na zarządzenie .................................................................................................................................................................. wydała niniejsze orzeczenie:

1. Nazwisko i imię, imiona rodziców ..............................................................................................................................

2. Data i miejsce urodzenia........................................... data śmierci ............................................................................

3. Stopień wojskowy ...................................................

4. Przydział służbowy ............................................................

5. Data powołania do służby wojskowej ........................................................................................................................

6. Miejsce zamieszkania .................. ...............................................................................................................................

7. Przyczyna zgonu ........................................................................................................................................................... ...................................................................................................................................................................................... ...................................................................................................................................................................................... ......................................................................................................................................................................................

8. Związek śmierci ze służbą wojskową .......................................................................................................................... ...................................................................................................................................................................................... ......................................................................................................................................................................................

9. Uzasadnienie ................................................................................................................................................................ ...................................................................................................................................................................................... ......................................................................................................................................................................................

mp.

Członkowie

1. .....................................................

2. .....................................................

Przewodniczący .....................................................

Decyzja komisji uprawnionej do zatwierdzania orzeczeń: ....................................................................................................................................

(nazwa wojskowej komisji lekarskiej)

w dniu ................................. orzeczenie zatwierdziła / orzeczenia nie zatwierdziła*

mp.

Przewodniczący: ............................................ Członkowie:

1) ............................................

2) ............................................ ———————

* Niepotrzebne skreślić.

......................... ........................ ........................

Uwaga: Orzeczenie sporządza się pismem maszynowym w 5 egzemplarzach dla żołnierzy zawodowych, a w 4 egzemplarzach dla żołnierzy niezawodowych. Po zatwierdzeniu orzeczenie przesyła się: — 1 egzemplarz do wojskowego organu emerytalnego (dotyczy żołnierzy zawodowych), — 1 egzemplarz do właściwego WSzW, — 1 egzemplarz osobie uprawnionej, wymienionej w art. 12 ustawy z dnia 11 kwietnia 2003 r. o świadczeniach odszkodowawczych przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą wojskową (Dz. U. Nr 83, poz. 760), — 1 egzemplarz do komisji sporządzającej orzeczenie, — 1 egzemplarz pozostaje w aktach komisji zatwierdzającej.

pobierz plik

Dziennik Ustaw Nr 163, poz. 1578 z 2003 - pozostałe dokumenty:

porady prawne online

Na skróty


Informujemy, iż zgodnie z przepisem art. 25 ust. 1 pkt. 1 lit. b ustawy z dnia 4 lutego 1994 roku o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jednolity: Dz. U. 2006 r. Nr 90 poz. 631), dalsze rozpowszechnianie artykułów i porad prawnych publikowanych w niniejszym serwisie jest zabronione.