Zadaj pytanie
- Potrzebujesz porady prawnej?
  
  Nie czekaj, przekaż sprawę profesjonalistom.
  Więcej
Prawo na co dzień
Prawo dla firm
- Klucz do sukcesu
- KATEGORIE
  Prawo pracy
  Prawo podatkowe
  Prawo cywilne
  Prawo spółek
  Prawo administracyjne
  Blog ekspercki
  Centrum Finansowe
  Prawo bankowe
  Prawo upadłościowe i naprawcze
  Windykacja należności
  Prawo zamówień publicznych
  Prawo autorskie
Podatki
Wzory dokumentów
Kodeksy i akty prawne
- Baza profesjonalnych dokumentów prawnych
- KATEGORIE
  Kodeksy
  
  Akty prawne
  
  Dzienniki Ustaw
  
  Monitor Polski
Forum prawne
Oferta
Więcej
- Wiadomości

e-prawnik.pl Dokumenty Akty prawne Dziennik Ustaw Rok 2004 Nr 124Po 1305

Dziennik Ustaw Nr 124, poz. 1305 z 2004

Tytuł:	Rozporządzenie Ministra Kultury z dnia 14 maja 2004 r. w sprawie prowadzenia rejestru zabytków, krajowej, wojewódzkiej i gminnej ewidencji zabytków oraz krajowego wykazu zabytków skradzionych lub wywiezionych za granicę niezgodnie z prawem
Status aktu prawnego:	Obowiązujący
Data ogłoszenia:	2004-06-02
Data wydania:	2004-05-14
Data wejscia w życie:	2004-06-02
Data obowiązywania:	2004-06-02

Treść dokumentu: Dziennik Ustaw Nr 124, poz. 1305 z 2004

Dziennik Ustaw Nr 124 — 8769 — Poz. 1305

1305

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY1) z dnia 14 maja 2004 r. w sprawie prowadzenia rejestru zabytków, krajowej, wojewódzkiej i gminnej ewidencji zabytków oraz krajowego wykazu zabytków skradzionych lub wywiezionych za granicę niezgodnie z prawem Na podstawie art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. Nr 162, poz. 1568 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959) zarządza się, co następuje: §

1. Rozporządzenie określa:

1) rodzaje i wzory ksiąg rejestru zabytków;

2) sposób postępowania przy dokonywaniu wpisów, skreśleń i przeniesień w tych księgach;

3) podstawowe dane, jakie powinny znaleźć się w karcie ewidencyjnej i karcie adresowej zabytku oraz w karcie informacyjnej zabytku skradzionego lub wywiezionego za granicę niezgodnie z prawem;

4) przesłanki, od których spełnienia jest uzależnione włączenie kart ewidencyjnych i adresowych do ewidencji, a także ich wyłączenie z tych ewidencji;

5) sposób gromadzenia zbioru dokumentów dla zabytków objętych wojewódzką ewidencją zabytków. § 2.

1. Rejestr zabytków znajdujących się na terenie województwa, zwany dalej „rejestrem”, jest prowadzony w formie ksiąg, o wymiarach 46 na 30 cm, posiadających 200 kart z wydrukowanym kolejnym numerem strony, oznaczonych literami:

1) „A” — dla zabytków nieruchomych;

2) „B” — dla zabytków ruchomych;

3) „C” — dla zabytków archeologicznych.

2. Wzory ksiąg, o których mowa w ust. 1, określa załącznik do rozporządzenia.

3. Dla każdej księgi prowadzi się alfabetyczny skorowidz miejscowości z wykazem zabytków znajdujących się na ich terenie. § 3.

1. Księga zawiera następujące rubryki:

1) numer rejestru;

2) wpis do rejestru;

3) przedmiot ochrony; ———————

4) zakres ochrony;

5) miejsce położenia lub przechowywania zabytku;

6) numer księgi wieczystej — dla zabytków nieruchomych i archeologicznych;

7) numer katastru nieruchomości — dla zabytków nieruchomych i archeologicznych;

8) właściciel zabytku;

9) posiadacz zabytku;

10) skreślenie z rejestru;

11) uwagi.

2. W księdze należy czarnym atramentem wpisać w rubrykach:

1) numer rejestru — numer kolejny pozycji w księdze rejestru, pod którą wpisany jest zabytek;

2) wpis do rejestru — oznaczenie organu, który wydał decyzję w postępowaniu o wpisanie do rejestru, datę wydania decyzji i jej numer;

3) przedmiot ochrony — rodzaj zabytku, określenie otoczenia zabytku lub nazwę zabytku;

4) zakres ochrony — treść rozstrzygnięcia zawartego w decyzji;

5) miejsce położenia lub przechowywania zabytku — adres miejsca położenia lub przechowywania zabytku, z podaniem nazwy miejscowości, nazwy ulicy i numeru posesji, oraz nazwy gminy i powiatu;

6) numer księgi wieczystej — numer księgi wieczystej, o ile księga taka została założona;

7) numer katastru nieruchomości — nazwę własną jednostki ewidencyjnej oraz jej identyfikator w krajowym rejestrze urzędowym podziału terytorialnego kraju, nazwę obrębu lub jego numer oraz numer działki;

8) właściciel zabytku — imię, nazwisko i adres osoby fizycznej lub nazwę i adres siedziby osoby prawnej będącej właścicielem zabytku bądź użytkownikiem wieczystym gruntu w dniu, w którym decyzja o wpisie do rejestru zabytków stała się ostateczna, a w przypadku współwłasności dane wszystkich współwłaścicieli; w razie zmiany danych właściciela, współwłaściciela lub użytkownika wieczystego — w rubryce umieszcza się adnotację odsyłającą do zbioru dokumentów;

Minister Kultury kieruje działem administracji rządowej — kultura i ochrona dziedzictwa narodowego, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Kultury (Dz. U. Nr 106, poz. 1122).

Dziennik Ustaw Nr 124 — 8770 — Poz. 1305

9) posiadacz zabytku — imię, nazwisko i adres osoby fizycznej lub nazwę i adres siedziby osoby prawnej będącej posiadaczem zabytku w dniu, w którym decyzja o wpisie do rejestru zabytków stała się ostateczna; w razie zmiany danych posiadacza — w rubryce umieszcza się adnotację odsyłającą do zbioru dokumentów;

10) skreślenie z rejestru — oznaczenie organu, datę i numer decyzji o skreśleniu zabytku z rejestru;

11) uwagi — inne dane dotyczące zabytku, w tym informacje o przeniesieniu wpisu z poprzedniej księgi.

3. Poszczególne wpisy w księdze oddziela się poziomą linią przechodzącą przez wszystkie rubryki, wykonaną czarnym atramentem. § 4.

1. Wojewódzki konserwator zabytków dokonuje wpisu w księdze, jeżeli decyzja o wpisie zabytku do rejestru stała się ostateczna.

2. Niezależnie od doręczenia stronom postępowania decyzji i pouczenia o skutkach wpisu do rejestru, wojewódzki konserwator zabytków przesyła potwierdzoną kopię decyzji o wpisie zabytku do rejestru do Krajowego Ośrodka Badań i Dokumentacji Zabytków oraz właściwemu, ze względu na miejsce położenia zabytku, wójtowi (burmistrzowi, prezydentowi miasta), w przypadku gdy gmina nie jest stroną tego postępowania.

3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do decyzji o skreśleniu zabytku z rejestru. § 5.

1. Skreślenie zabytku z rejestru odnotowuje się w księdze w rubryce „skreślenie z rejestru”, a następnie cały wpis przekreśla się linią biegnącą od lewego górnego narożnika rubryki „numer rejestru” do prawego, dolnego narożnika rubryki „skreślenie z rejestru”, wykonaną czerwonym atramentem.

2. W przypadku gdy w księdze dokonano omyłkowego wpisu lub postępowanie w sprawie wpisu do rejestru zostało umorzone na skutek uchylenia lub stwierdzenia nieważności decyzji przez właściwy organ lub na podstawie orzeczenia sądu, cały wpis przekreśla się linią biegnącą od lewego górnego narożnika rubryki „numer rejestru” do prawego, dolnego narożnika rubryki „skreślenie z rejestru”, wykonaną zielonym atramentem. §

6. Jeżeli dokonano skreślenia z rejestru części zabytku, w rubryce „zakres ochrony”, niebieskim atramentem, odnotowuje się przedmiot skreślenia wraz z podaniem oznaczenia organu, daty i numeru decyzji o tym skreśleniu. § 7.

1. Jeżeli zabytek ruchomy został przeniesiony na stałe do innego województwa, informacje, o których mowa w § 3 ust. 2, wpisuje się do właściwej księgi w województwie, w którym znajduje się obecne miejsce przechowywania zabytku.

2. Przeniesienie na stałe zabytku ruchomego do innego województwa odnotowuje się w księdze, w której zabytek był uprzednio wpisany w rubryce „miejsce położenia lub przechowywania zabytku”.

3. Jeżeli zabytek ruchomy został przeniesiony czasowo do innego województwa, wojewódzki konserwator zabytków czyni odpowiednią wzmiankę w księdze, w której zabytek jest wpisany w rubryce „miejsce położenia lub przechowywania zabytku”. § 8.

1. Karta ewidencyjna zabytku zawiera w szczególności dane umożliwiające określenie zabytku, jego miejsce położenia lub przechowywania, zwięzły opis cech i wartości kulturowych oraz wskazanie właściciela i posiadacza zabytku.

2. Karta ewidencyjna zabytku ruchomego, oprócz danych określonych w ust. 1, powinna ponadto zawierać dokumentację fotograficzną zabytku.

3. Karta ewidencyjna zabytku nieruchomego, niebędącego zabytkiem archeologicznym, oprócz danych określonych w ust. 1, powinna ponadto zawierać wycinek mapy z zaznaczonym zabytkiem, plan najbliższego otoczenia zabytku oraz dokumentację pomiarową zabytku.

4. Karta ewidencyjna zabytku archeologicznego, oprócz danych określonych w ust. 1, powinna ponadto zawierać wycinek mapy w skali 1:25 000 z zaznaczonym hipotetycznym zasięgiem zabytku archeologicznego oraz wskazanie godła i numeru arkusza mapy.

5. Kartę ewidencyjną zabytku sporządza się co najmniej w 2 egzemplarzach, z których jeden włączany jest do wojewódzkiej ewidencji zabytków, a drugi do krajowej ewidencji zabytków. §

9. Wojewódzki konserwator zabytków włącza kartę ewidencyjną zabytku do wojewódzkiej ewidencji zabytków po sprawdzeniu, czy dane zawarte w karcie ewidencyjnej zabytku są wyczerpujące i zgodne ze stanem faktycznym, a także czy dokumentacja fotograficzna zabytku umożliwia jego identyfikację. § 10.

1. W zbiorze dokumentów zabytku wpisanego do rejestru każdy dokument oznacza się odpowiednim numerem rejestru.

2. Zbiór dokumentów zabytku zawiera w szczególności jego dokumentację prawną, finansową, konserwatorską, historyczną, ikonograficzną i inwentaryzacyjną.

3. Jeżeli wojewódzki konserwator zabytków gromadzi oddzielnie dokumentację konserwatorską, historyczną, ikonograficzną lub inwentaryzacyjną, w zbiorze dokumentów zabytku umieszcza się adnotację informującą o tym fakcie. §

11. O włączeniu zabytku nieruchomego do wojewódzkiej ewidencji zabytków wojewódzki konserwator zabytków zawiadamia właściwą gminę, w celu ujęcia tego zabytku w gminnej ewidencji zabytków.

Dziennik Ustaw Nr 124 — 8771 — Poz. 1305

§ 12.

1. Karta adresowa zabytku zawiera w szczególności wskazanie rodzaju zabytku, jego nazwę i miejsce położenia, z podaniem miejscowości, nazwy ulicy i numeru posesji oraz nazwy gminy i powiatu.

2. Wójt (burmistrz, prezydenta miasta) włącza kartę adresową do gminnej ewidencji zabytków po sprawdzeniu, czy dane zawarte w karcie ewidencyjnej są wyczerpujące i zgodne ze stanem faktycznym. § 13.

1. Kartę ewidencyjną nieruchomości lub rzeczy ruchomej, która przestała być zabytkiem, wyłącza się z krajowej i wojewódzkiej ewidencji zabytków oraz przechowuje w archiwum zakładowym Krajowego Ośrodka Badań i Dokumentacji Zabytków albo Ośrodka Ochrony Dziedzictwa Archeologicznego oraz wojewódzkiego urzędu ochrony zabytków.

2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do karty adresowej zabytku, z tym że karta ta jest przechowywana w archiwum zakładowym urzędu gminy.

3. Zbiór dokumentów nieruchomości lub rzeczy ruchomej, o których mowa w ust. 1, przechowuje się w archiwum zakładowym wojewódzkiego urzędu ochrony zabytków. § 14.

1. W karcie informacyjnej wykazu zabytków skradzionych lub wywiezionych za granicę niezgodnie z prawem umieszcza się w szczególności następujące dane:

1) określenie rodzaju i nazwy własnej zabytku;

2) opis zabytku z podaniem wymiarów oraz materiałów i technik użytych do jego wykonania;

3) określenie właściciela lub posiadacza zabytku;

4) wskazanie miejsca kradzieży zabytku;

5) określenie daty kradzieży lub wywiezienia za granicę zabytku niezgodnie z prawem;

6) informację, czy zabytek wpisany jest do rejestru zabytków lub czy znajduje się w krajowej ewidencji zabytków.

2. Jeżeli jest to możliwe, do karty informacyjnej zabytku dołącza się jego zdjęcie. §

15. Z dniem wejścia w życie rozporządzenia:

1) dotychczas wykonane karty ewidencyjne dóbr kultury stają się kartami ewidencyjnymi zabytków w rozumieniu niniejszego rozporządzenia;

2) dotychczas wykonane przez wójta (burmistrza, prezydenta miasta) karty adresowe dóbr kultury stają się kartami adresowymi zabytków w rozumieniu niniejszego rozporządzenia;

3) dotychczas wykonane przez Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków i wojewódzkiego konserwatora zabytków karty adresowe dóbr kultury stają się dokumentacją pomocniczą odpowiednio Krajowego Ośrodka Badań i Dokumentacji Zabytków i wojewódzkiego konserwatora zabytków. §

16. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.2)

Minister Kultury: W. Dąbrowski ———————

Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia 6 września 2000 r. w sprawie prowadzenia rejestru zabytków i centralnej ewidencji dóbr kultury (Dz. U. Nr 86, poz. 965), które utraciło moc na podstawie art. 148 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. Nr 162, poz. 1568 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959).

Dziennik Ustaw Nr 124 — 8772 — Poz. 1305

Załącznik do rozporządzenia Ministra Kultury z dnia 14 maja 2004 r. (poz. 1305)