Dziennik Ustaw Poz. 1068 z 2012

Tytuł:	Ustawa z dnia 31 sierpnia 2012 r. o Państwowej Komisji Badania Wypadków Morskich
Status aktu prawnego:	Obowiązujący
Data ogłoszenia:	2012-09-26
Data wydania:	2012-08-31
Data wejscia w życie:	2012-10-27
Data obowiązywania:	2012-10-27

Treść dokumentu: Dziennik Ustaw Poz. 1068 z 2012

DZIENNIK USTAW

RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Warszawa, dnia 26 września 2012 r. Poz. 1068

USTAWA zdnia 31 sierpnia 2012r. o Państwowej Komisji Badania Wypadków Morskich1),

2) Rozdział1 Przepisy ogólne Art. 1.

1. Ustawa reguluje organizację idziałanie Państwowej Komisji Badania Wypadków Morskich, zasady isposób badania wypadków iincydentów morskich oraz sporządzania raportów iwydawania zaleceń dotyczących bezpieczeństwa morskiego.

2. Państwowa Komisja Badania Wypadków Morskich, zwana dalej „Komisją”, prowadzi badania wypadków iincydentów morskich na podstawie ustawy oraz uzgodnionych w ramach Międzynarodowej Organizacji Morskiej (IMO) norm, standardów izalecanych metod postępowania, wiążących Rzeczpospolitą Polską. Art. 2.

1. Ilekroć wustawie jest mowa o:

1)  ypadku morskim – należy przez to rozumieć zdarzenie, lub kilka następujących po sobie zdarzeń, związane bezpow średnio zeksploatacją statku, wktórego następstwie doszło do: a) śmierci albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu człowieka lub b) zaginięcia człowieka przebywającego na statku, lub c) zatonięcia, zaginięcia lub utraty statku winny sposób, lub d)  szkodzenia statku, wpływającego wznacznym stopniu na jego konstrukcję, zdolności manewrowe lub eksploatacyju ne, wymagającego poważnych napraw, lub e)  ejścia statku na mieliznę, zetknięcia zdnem, uderzenia wpodwodną przeszkodę, unieruchomienia statku lub zdew rzenia statków, pożaru, eksplozji, uderzenia wbudowlę, urządzenie lub instalację, przesunięcia ładunku, uszkodzenia powstałego wskutek złej pogody, uszkodzenia przez lód, pęknięcia kadłuba lub podejrzenia uszkodzenia kadłuba, lub f)  yrządzenia przez statek istotnej szkody winfrastrukturze portowej, infrastrukturze zapewniającej dostęp do portów w lub przystani morskich, instalacji lub budowli na morzu, powodującej poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa statku, innych statków lub osób, lub g) wyrządzenia szkody wśrodowisku lub wywołania niebezpieczeństwa wyrządzenia takiej szkody – ztym, że wypadkiem morskim nie jest świadome działanie lub zaniechanie podjęte zzamiarem naruszenia bezpieczeństwa statku, wyrządzenia szkody na osobie lub szkody wśrodowisku;

2)  ardzo poważnym wypadku – należy przez to rozumieć wypadek morski, wwyniku którego doszło do całkowitej utraty b statku, śmierci człowieka lub wyrządzenia szkody wśrodowisku wznacznych rozmiarach;

N  iniejszą ustawą zmienia się ustawy: ustawę zdnia 1 grudnia 1961r. oizbach morskich, ustawę zdnia 18 września 2001r. – Kodeks morski oraz ustawę zdnia 18 sierpnia 2011r. obezpieczeństwie morskim.

2) N  iniejsza ustawa dokonuje wzakresie swojej regulacji transpozycji dyrektywy Parlamentu Europejskiego iRady 2009/18/WE zdnia 23 kwietnia 2009r. ustanawiającej podstawowe zasady regulujące dochodzenia wsprawach wypadków wsektorze transportu morskiego izmieniającej dyrektywę Rady 1999/35/WE oraz dyrektywę 2002/59/WE Parlamentu Europejskiego iRady (Dz. Urz. UE L 131 z28.05.2009, str. 114, zpóźn. zm.).

1)

 Dziennik Ustaw –2– Poz. 1068

3) poważnym wypadku – należy przez to rozumieć wypadek morski inny niż określony wpkt 2, którego skutkiem jest: a)  nieruchomienie napędu głównego statku, rozległe uszkodzenie pomieszczeń mieszkalnych, zmiana wzakresie stau teczności statku, poważne uszkodzenie konstrukcji statku wpodwodnej części kadłuba – powodujące, że statek nie odpowiada wymaganiom określonym wumowach międzynarodowych istanowi zagrożenie dla bezpieczeństwa osób na nim przebywających lub dla środowiska, czyniące go niezdatnym do kontynuowania podróży lub w b)  yrządzenie szkody wśrodowisku, innej niż szkoda, októrej mowa wpkt 2, wtym szkody spowodowanej zanieczyszczeniem środowiska, lub c) awaria, przy której istnieje konieczność holowania statku lub udzielenia statkowi pomocy zlądu;

4) ncydencie morskim – należy przez to rozumieć zdarzenie, lub kilka następujących po sobie zdarzeń, inne niż określone i wpkt 1–3, związane bezpośrednio zeksploatacją statku, które miało lub mogło mieć niekorzystny wpływ na bezpieczeństwo statku, osób na nim przebywających lub środowisko, ztym że incydentem morskim nie jest świadome działanie lub zaniechanie podjęte zzamiarem naruszenia bezpieczeństwa statku, wyrządzenia szkody na osobie lub szkody wśrodowisku;

5)  odeksie badania wypadków – należy przez to rozumieć Kodeks międzynarodowych standardów izalecanych praktyk k postępowania wsprawach badania wypadków lub incydentów morskich, przyjęty przez Komitet Bezpieczeństwa Morskiego Międzynarodowej Organizacji Morskiej (IMO)3);

6)  ejestratorze VDR lub S-VDR – należy przez to rozumieć zespół urządzeń służących do rejestracji danych zprzebiegu r podróży statku, wtym czasu, pozycji, prędkości, kursu oraz rejestrujących głos na mostku nawigacyjnym, spełniający wymagania ustanowione przez Międzynarodową Organizację Morską (IMO);

7)  azie danych EMCIP – należy przez to rozumieć elektroniczną bazę danych onazwie Europejska Platforma Informacyjb na wsprawie Wypadków Morskich (EMCIP), wktórej są gromadzone iprzechowywane informacje dotyczące wypadków iincydentów morskich;

8)  zybkim statku pasażerskim – należy przez to rozumieć statek, określony wPrawidle 1 Rozdziału X Międzynarodowej s konwencji obezpieczeństwie życia na morzu, 1974, sporządzonej wLondynie dnia 1 listopada 1974r. (Dz. U. z1984r. Nr61, poz.318 i319, z1986r. Nr35, poz.177 oraz z2005r. Nr120, poz.1016) wraz zProtokołem z1978r. dotyczącym Międzynarodowej konwencji obezpieczeństwie życia na morzu, 1974, sporządzonym wLondynie dnia 17 lutego 1978r. (Dz. U. z1984r. Nr61, poz.320 i321), oraz Protokołem z1988r. dotyczącym Międzynarodowej konwencji obezpieczeństwie życia na morzu, 1974, sporządzonym wLondynie dnia 11 listopada 1988r. (Dz. U. z2008r. Nr191, poz.1173 i1174) (Konwencja SOLAS), przewożący więcej niż 12 pasażerów.

2. Ilekroć wustawie jest mowa ostatku, statku rybackim, promie pasażerskim typu ro-ro, jachcie rekreacyjnym, uznanej organizacji, umowach międzynarodowych, państwie członkowskim Unii Europejskiej, państwie trzecim, należy przez to rozumieć statek, statek rybacki, prom pasażerski typu ro-ro, jacht rekreacyjny, uznaną organizację, umowy międzynarodowe, państwo członkowskie Unii Europejskiej, państwo trzecie, wrozumieniu ustawy zdnia 18 sierpnia 2011r. obezpieczeństwie morskim (Dz. U. Nr228, poz.1368). Rozdział2 Organizacja Państwowej Komisji Badania Wypadków Morskich Art. 3.

1. Komisja jest organem stałym iniezależnym.

2. Komisja działa przy ministrze właściwym do spraw gospodarki morskiej.

3. Wskład Komisji wchodzi pięciu członków, wtym: przewodniczący, zastępca przewodniczącego isekretarz.

4. Przewodniczący Komisji kieruje jej pracami ireprezentuje Komisję na zewnątrz.

5. Przewodniczącego Komisji wyznacza minister właściwy do spraw gospodarki morskiej na okres 5 lat.

6. Pozostałych członków Komisji wyznacza minister właściwy do spraw gospodarki morskiej na okres 5 lat, po zasięgnięciu opinii przewodniczącego Komisji.

7. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej cofa wyznaczenie członkowi Komisji wprzypadkach, októrych mowa wart.18 ust.5 i7.

3)

R  ezolucja MSC.255(84) przyjmująca Kodeks międzynarodowych standardów izalecanych praktyk postępowania wsprawach badania wypadków lub incydentów morskich (Kodeks badania wypadków), przyjęta przez Międzynarodową Organizację Morską (IMO) wdniu 16 maja 2008r. (Dz. Urz. MI z2011r. Nr9, poz.44).

 Dziennik Ustaw –3– Poz. 1068

8. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej może cofnąć wyznaczenie członkowi Komisji na wniosek Komisji uchwalony bezwzględną większością głosów.

9. Komisja jest uprawniona do dostępu do informacji zawartych wbazie danych EMCIP, oczym powiadamia Komisję Europejską. Art. 4.

1. Członkiem Komisji może być osoba, która:

1) jest obywatelem polskim ikorzysta zpełni praw publicznych;

2) posiada pełną zdolność do czynności prawnych;

3) nie była skazana prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwa popełnione umyślnie;

4)  osiada wykształcenie wyższe na poziomie drugiego stopnia, wrozumieniu ustawy zdnia 27 lipca 2005r. – Prawo p oszkolnictwie wyższym (Dz. U. z2012r. poz.572 i742), wco najmniej jednej znastępujących dziedzin nauk: technicznych, matematycznych, fizycznych, chemicznych, ekonomicznych, humanistycznych lub prawnych;

5) posiada wiedzę zzakresu bezpieczeństwa żeglugi iochrony środowiska morskiego;

6) posiada co najmniej pięcioletnią praktykę zawodową wzakresie: a) nawigacji morskiej lub b) eksploatacji handlowej statku, lub c) eksploatacji siłowni okrętowych, lub d) eksploatacji statków rybackich, lub e) budowy ikonstrukcji statków morskich, lub f) statkowych instalacji elektrycznych iautomatyki, lub g) ratownictwa chemicznego iwalki zpożarami, lub h) prawa morskiego.

2. Przewodniczącym Komisji może być osoba spełniająca warunki, októrych mowa wust.1, oraz posiadająca co najmniej piętnastoletnie doświadczenie wpracy wgospodarce morskiej, wtym co najmniej 10 lat pracy na statkach handlowych, wtym co najmniej 5 lat pracy na stanowiskach na poziomie zarządzania, októrym mowa wMiędzynarodowej konwencji owymaganiach wzakresie wyszkolenia marynarzy, wydawania im świadectw oraz pełnienia wacht, 1978, sporządzonej wLondynie dnia 7 lipca 1978r. (Dz. U. z1984r. Nr39, poz.201 i202 oraz z1999r. Nr30, poz.286). Art. 5.

1. Członkostwo wKomisji wygasa zupływem okresu wyznaczenia, chwilą śmierci, zaprzestania spełniania wymagań określonych wart.4 ust.1, cofnięcia wyznaczenia na podstawie art.3 ust.7 i8, lub chwilą przyjęcia przez ministra właściwego do spraw gospodarki morskiej rezygnacji.

2. Wygaśnięcie członkostwa wKomisji spowodowane upływem okresu wyznaczenia, zaprzestaniem spełniania wymagań określonych wart.4 ust.1, cofnięciem wyznaczenia na podstawie art.3 ust.7 i8, lub przyjęciem przez ministra właściwego do spraw gospodarki morskiej rezygnacji, jest równoznaczne zrozwiązaniem stosunku pracy bez wypowiedzenia. Art. 6. Wzakresie nawiązywania irozwiązywania stosunku pracy do członków Komisji stosuje się ustawę zdnia 26czerwca 1974r. – Kodeks pracy (Dz. U. z1998r. Nr21, poz.94, zpóźn. zm.4)), zwaną dalej „Kodeksem pracy”, zzastrzeżeniem przypadków określonych wniniejszej ustawie. Zdniem wyznaczenia zczłonkiem Komisji zawiera się umowę opracę.

4)

Z  miany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone wDz. U. z1998r. Nr106, poz.668 iNr113, poz.717, z1999r. Nr99, poz.1152, z2000r. Nr19, poz.239, Nr43, poz.489, Nr107, poz.1127 iNr120, poz.1268, z2001r. Nr11, poz.84, Nr28, poz.301, Nr52, poz.538, Nr99, poz.1075, Nr111, poz.1194, Nr123, poz.1354, Nr128, poz.1405 iNr154, poz.1805, z2002r. Nr74, poz.676, Nr135, poz.1146, Nr196, poz.1660, Nr199, poz.1673 iNr200, poz.1679, z2003r. Nr166, poz.1608 iNr213, poz.2081, z2004r. Nr96, poz.959, Nr99, poz.1001, Nr120, poz.1252 iNr240, poz.2407, z2005r. Nr10, poz.71, Nr68, poz.610, Nr86, poz.732 iNr167, poz.1398, z2006r. Nr104, poz.708 i711, Nr133, poz.935, Nr217, poz.1587 iNr221, poz.1615, z2007r. Nr64, poz.426, Nr89, poz.589, Nr176, poz.1239, Nr181, poz.1288 iNr225, poz.1672, z2008r. Nr93, poz.586, Nr116, poz.740, Nr223, poz.1460 iNr237, poz.1654, z2009r. Nr6, poz.33, Nr56, poz.458, Nr58, poz.485, Nr98, poz.817, Nr99, poz.825, Nr115, poz.958, Nr157, poz.1241 iNr219, poz.1704, z2010r. Nr105, poz.655, Nr135, poz.912, Nr182, poz.1228, Nr224, poz.1459, Nr249, poz.1655 iNr254, poz.1700, z2011r. Nr36, poz.181, Nr63, poz.322, Nr80, poz.432, Nr144, poz.855, Nr149, poz.887 iNr232, poz.1378 oraz z2012 r. poz.908.

 Dziennik Ustaw –4– Poz. 1068

Art. 7. Do członków Komisji stosuje się odpowiednio przepisy art.21–24, art.26 iart.28 ustawy zdnia 16 września 1982r. opracownikach urzędów państwowych (Dz. U. z2001r. Nr86, poz.953, zpóźn. zm.5)). Art. 8.

1. Do czasu pracy członka Komisji stosuje się przepisy Kodeksu pracy, zzastrzeżeniem przepisów niniejszej ustawy.

2. Okres rozliczeniowy czasu pracy członków Komisji nie może przekraczać 6 miesięcy.

3. Rozkład czasu pracy jest ustalany ztygodniowym wyprzedzeniem, awrazie zaistnienia wypadku lub incydentu morskiego – na bieżąco.

4. Wrazie zaistnienia wypadku lub incydentu morskiego dobowy wymiar czasu pracy członka Komisji może być wydłużony do 16 godzin.

5. Okres odpoczynku po wydłużeniu czasu pracy, októrym mowa wust.4, nie może być krótszy niż 8 godzin. Pozostały czas odpoczynku, stanowiący różnicę między przysługującą członkowi Komisji liczbą godzin odpoczynku, o którym mowa wart.132 Kodeksu pracy, aliczbą godzin udzielonego odpoczynku, udziela się członkowi Komisji po zakończeniu pracy wprzedłużonym dobowym wymiarze czasu pracy, nie później jednak niż wciągu 7 dni.

6. W razie zaistnienia wypadku lub incydentu morskiego, odpoczynku, o którym mowa w art. 133 Kodeksu pracy, udziela się bezpośrednio po ustaniu przyczyn powodujących konieczność wykonywania pracy wdniu wolnym od pracy, nie później jednak niż wciągu 14 dni od dnia, wktórym ten odpoczynek był przewidziany.

7. Członek Komisji pozostaje wgotowości do podjęcia czynności badawczych poza normalnymi godzinami pracy (dyżur telefoniczny), wwymiarze nieprzekraczającym 160 godzin na miesiąc. Czasu dyżuru telefonicznego nie wlicza się do czasu pracy, jeżeli podczas dyżuru członek Komisji nie wykonywał pracy. Dyżur telefoniczny może być pełniony wczasie odpoczynku, októrym mowa wart.132 iart.133 Kodeksu pracy. Za czas dyżuru telefonicznego przysługuje wynagrodzenie w wysokości wynikającej z ilości godzin pełnienia dyżuru pomnożonej przez 30% stawki godzinowej, wynikającej zwynagrodzenia zasadniczego członka Komisji. Art. 9.

1. Członek Komisji jest obowiązany do podjęcia czynności badawczych niezwłocznie po powiadomieniu okonieczności przystąpienia do tych czynności.

2. Czas dojazdu na miejsce prowadzenia czynności badawczych, liczony od chwili powiadomienia członka Komisji okonieczności przystąpienia do tych czynności, do chwili przybycia na to miejsce, atakże czas powrotu do siedziby Komisji lub miejsca zamieszkania, wlicza się do czasu pracy.

3. Przewodniczący Komisji może oddelegować członka Komisji do wykonywania zadań poza siedzibą Komisji, określając okres tego oddelegowania. Art. 10.

1. Wpracach Komisji uczestniczą, wmiarę potrzeby, eksperci wyznaczeni przez przewodniczącego Komisji.

2. Ekspertem może być osoba posiadająca wykształcenie co najmniej średnie oraz doświadczenie wzakresie niezbędnym przy badaniu wypadku lub incydentu morskiego.

3. Ekspertom za udział wpracach Komisji, wtym za wykonanie ekspertyzy, przysługuje ustalone wumowie cywilnoprawnej wynagrodzenie, którego wysokość uzależnia się od charakteru prowadzonego badania ijego złożoności.

4. Przewodniczący Komisji może zlecić wykonanie ekspertyz, badań lub analiz niezbędnych do prowadzenia badania wypadku lub incydentu morskiego, innym podmiotom niż eksperci. Art. 11. Członek Komisji lub ekspert biorący udział wpracach Komisji, także po wygaśnięciu członkostwa wKomisji lub zakończeniu przez eksperta prac wKomisji:

1) est obowiązany zachować wtajemnicy wiadomości powzięte wzwiązku zbadaniem przez Komisję wypadku lub incyj dentu morskiego;

5)

Z  miany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone wDz. U. z2001r. Nr98, poz.1071, Nr123, poz.1353 iNr128, poz.1403, z2002r. Nr1, poz.18, Nr153, poz.1271 iNr240, poz.2052, z2003r. Nr228, poz.2256, z2005r. Nr10, poz.71 iNr169, poz.1417, z2006r. Nr45, poz.319, Nr170, poz.1218, Nr218, poz.1592 iNr220, poz.1600, z2007r. Nr89, poz.589, z2008r. Nr157, poz.976 iNr227, poz.1505, z2010r. Nr165, poz.1118, Nr182, poz.1228 iNr229, poz.1494 oraz z2011r. Nr82, poz.451 iNr201, poz.1183.

 Dziennik Ustaw –5– Poz. 1068

2)  oże być zwolniony od obowiązku zachowania tajemnicy przez właściwy organ wyłącznie gdy nadrzędny interes pubm liczny uzasadnia odstąpienie od zasady poufności;

3)  ie może występować wroli biegłego wpostępowaniu przed sądem lub innym organem wzakresie spraw prowadzon nych przez Komisję, wktórych członek Komisji lub ekspert brał lub bierze udział. Art. 12.

1. Obsługę administracyjną Komisji zapewnia minister właściwy do spraw gospodarki morskiej.

2. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej zapewnia zczęści budżetu państwa, której jest dysponentem, środki na działanie Komisji ijej obsługę, wszczególności na wynagrodzenia dla jej członków, ekspertów biorących udział wpracach Komisji oraz na wyposażenie techniczne, koszty szkoleń, publikacji materiałów Komisji, prowadzenia jej strony internetowej, atakże koszty wykonywanych na zlecenie przewodniczącego Komisji ekspertyz, badań ianaliz. Art. 13. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej określi, wdrodze zarządzenia, siedzibę Komisji oraz regulamin jej działania, uwzględniając charakter wykonywanych przez nią zadań oraz uzgodnione wramach Międzynarodowej Organizacji Morskiej (IMO) zalecane metody postępowania dotyczące sprawiedliwego traktowania marynarzy wprzypadku wypadku lub incydentu morskiego, wiążące Rzeczpospolitą Polską. Art. 14.

1. Komisja bierze udział wpracach zespołu do spraw stałej współpracy powołanego rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) nr651/2011 zdnia 5 lipca 2011r. przyjmującym reguły stałej współpracy ustanowione przez państwa członkowskie we współpracy zKomisją zgodnie zart.10 dyrektywy 2009/18/WE Parlamentu Europejskiego iRady (Dz. Urz. UE L 177 z06.07.2011, str. 18).

2. Komisja wyznacza członka Komisji, który reprezentuje ją wpracach zespołu do spraw stałej współpracy.

3. Komisja biorąc udział wpracach zespołu do spraw stałej współpracy uzgadnia zorganami powołanymi do prowadzenia badania wypadków iincydentów morskich innych państw członkowskich Unii Europejskiej najlepsze warunki współpracy wcelu:

1)  możliwienia organom prowadzącym badania wspólnego korzystania zinstalacji, urządzeń isprzętu do technicznego u badania wraków iwyposażenia statków oraz innych obiektów mających znaczenie dla prowadzonego badania, łącznie zpozyskaniem ioceną informacji pochodzących zrejestratorów VDR lub S-VDR iinnych urządzeń elektronicznych;

2)  apewnienia współpracy technicznej oraz wzajemnego dostępu do wiedzy specjalistycznej koniecznej do wykonania z poszczególnych zadań zzakresu badania wypadków iincydentów morskich;

3)  ozyskiwania iwzajemnego udostępniania informacji potrzebnych do analizowania danych owypadku lub incydencie p morskim oraz przygotowania stosownych zaleceń dotyczących bezpieczeństwa na poziomie Unii Europejskiej; p

4)  rzygotowania wspólnych zasad realizacji zaleceń dotyczących bezpieczeństwa, októrych mowa wart.43, oraz przystosowania metod badania wypadków iincydentów morskich do zmian wynikających zpostępu technicznego inaukowego;

5) odpowiedniego korzystania zwczesnego alertu, októrym mowa wart.42;

6)  stalenia metod udostępniania dowodów, dokumentów, zapisów iinformacji, októrych mowa wart.32 ust.1, zuwzględu nieniem odpowiednio przepisów państw członkowskich Unii Europejskiej oraz państw trzecich dotyczących ograniczonego dostępu do tych danych; o

7)  rganizowania, wmiarę potrzeb, odpowiednich szkoleń dla osób prowadzących badania wypadków iincydentów morskich; w

8)  spierania współpracy wzakresie badania wypadków lub incydentów morskich zodpowiednimi organami państw trzecich iorganizacjami międzynarodowymi badającymi takie wypadki lub incydenty morskie;

9) zapewnienia organom prowadzącym badanie niezbędnych informacji. Rozdział 3 Badanie wypadków i incydentów morskich Art. 15.

1. Komisja bada wypadki iincydenty morskie:

1) wktórych uczestniczył: a) statek opolskiej przynależności,

 Dziennik Ustaw –6– Poz. 1068

b)  tatek oobcej przynależności, jeżeli wypadek lub incydent morski nastąpił na polskich morskich wodach wewnętrzs nych lub polskim morzu terytorialnym, c)  rom pasażerski typu ro-ro lub szybki statek pasażerski, jeżeli wypadek lub incydent morski nastąpił poza wodami p wewnętrznymi lub morzem terytorialnym państwa członkowskiego Unii Europejskiej, w przypadku gdy ostatnim portem zawinięcia statku był port wRzeczypospolitej Polskiej;

2) wstosunku do których Rzeczpospolita Polska jest państwem istotnie zainteresowanym wrozumieniu art.21 ust.3.

2. Komisja nie bada wypadków iincydentów morskich:

1) wktórych uczestniczyły wyłącznie: a) jednostki pływające Marynarki Wojennej, Straży Granicznej lub Policji, b) statki bez napędu mechanicznego lub statki drewniane oprostej konstrukcji;

2) wktórych uczestniczyły wyłącznie: a) nne, niż określone w pkt 1 lit. a, statki pełniące wyłącznie specjalną służbę państwową lub eksploatowane przez i państwo wcelach niehandlowych, b) statki rybackie odługości całkowitej do 15 m, c) jachty rekreacyjne – zwyjątkiem bardzo poważnych wypadków;

3) na stałych platformach wiertniczych, wktórych nie uczestniczyły statki morskie. Art. 16.

1. Komisja nie rozstrzyga owinie lub oodpowiedzialności.

2. Komisja podejmuje rozstrzygnięcia wformie uchwały.

3. Członkowie Komisji, podejmując uchwałę kierują się zasadą swobodnej oceny dowodów.

4. Komisja prowadzi badania niezależnie od prowadzonych wtym samym czasie postępowań karnych lub innych postępowań mających na celu ustalenie winy lub odpowiedzialności. Prowadzenie takich postępowań nie może uniemożliwiać lub opóźniać badania wypadku lub incydentu morskiego prowadzonego przez Komisję. Art. 17.

1. Celem badania wypadku lub incydentu morskiego jest ustalenie okoliczności iprzyczyn jego wystąpienia dla zapobiegania wypadkom iincydentom morskim wprzyszłości oraz poprawy stanu bezpieczeństwa morskiego.

2. Badanie obejmuje zbieranie ianalizowanie dowodów oraz określenie czynników, które miały wpływ na zaistnienie wypadku lub incydentu morskiego, a także gdy jest to wskazane, przygotowanie zaleceń dotyczących bezpieczeństwa, októrych mowa wart.43 ust.1.

3. Czynności badawcze, wramach badania, prowadzi zespół wyznaczony przez przewodniczącego Komisji, składający się zczłonków Komisji oraz, wrazie potrzeby, zekspertów biorących udział wpracach Komisji.

4. Zespół prowadzący czynności badawcze składa się co najmniej zdwóch osób, wtym co najmniej jednego członka Komisji. Art. 18.

1. Wpracach Komisji, wtym wpracach zespołu prowadzącego czynności badawcze, nie może brać udziału członek Komisji lub ekspert, który podlega wyłączeniu. Do wyłączenia stosuje się odpowiednio przepis art. 24 ustawy zdnia 14 czerwca 1960r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z2000r. Nr98, poz.1071, zpóźn. zm.6)).

2. Członka Komisji lub eksperta, który podlega wyłączeniu zprac Komisji, wtym zprac zespołu prowadzącego czynności badawcze, wyłącza przewodniczący Komisji.

Z  miany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 49, poz.509, z 2002 r. Nr 113, poz.984, Nr153, poz.1271 i Nr 169, poz.1387, z 2003 r. Nr 130, poz.1188 i Nr 170, poz.1660, z 2004 r. Nr 162, poz.1692, z 2005 r. Nr 64, poz.565, Nr 78, poz.682 i Nr 181, poz.1524, z 2008 r. Nr 229, poz.1539, z 2009 r. Nr 195, poz.1501 i Nr 216, poz.1676, z 2010 r. Nr40, poz.230, Nr 167, poz.1131, Nr 182, poz.1228 i Nr 254, poz.1700 oraz z 2011 r. Nr 6, poz.18, Nr 34, poz.173, Nr 106, poz.622 i Nr 186, poz.1100.

6)

 Dziennik Ustaw –7– Poz. 1068

3. Przewodniczącego Komisji wyłącza Komisja. Przepisy ust.4–7 stosuje się odpowiednio.

4. Wprzypadku gdy przewodniczący Komisji, wtrakcie badania, powziął wiadomość, że wpracach Komisji, wtym wpracach zespołu prowadzącego czynności badawcze, bierze lub brał udział członek Komisji lub ekspert podlegający wyłączeniu, przewodniczący Komisji:

1) zarządza weryfikację czynności przeprowadzonych przy udziale tego członka Komisji lub eksperta;

2) wyznacza do prac zespołu innego członka Komisji lub eksperta.

5. Jeżeli wwyniku weryfikacji, októrej mowa wust.4 pkt 1, przewodniczący Komisji powziął wątpliwości co do bezstronności członka Komisji lub eksperta, który brał udział w pracach Komisji, w tym w pracach zespołu prowadzącego czynności badawcze:

1) składa do ministra właściwego do spraw gospodarki morskiej wniosek ocofnięcie wyznaczenia członkowi Komisji;

2) cofa wyznaczenie ekspertowi.

6. Wprzypadku gdy przewodniczący Komisji, po zakończeniu badania lub po ogłoszeniu raportu, powziął wiadomość, że wpracach Komisji, wtym wpracach zespołu prowadzącego czynności badawcze, brał udział członek Komisji lub ekspert podlegający wyłączeniu, przewodniczący Komisji zarządza weryfikację czynności przeprowadzonych przy udziale tego członka Komisji lub eksperta.

7. Jeżeli wwyniku weryfikacji, októrej mowa wust.6, przewodniczący Komisji powziął wątpliwości co do bezstronności członka Komisji lub eksperta, który brał udział wpracach Komisji, wtym wpracach zespołu prowadzącego czynności badawcze, zarządza przeprowadzenie ponownego badania oraz:

1) składa do ministra właściwego do spraw gospodarki morskiej wniosek ocofnięcie wyznaczenia członkowi Komisji;

2) cofa wyznaczenie ekspertowi. Art. 19.

1. Komisja ustala, niezwłocznie po otrzymaniu zgłoszenia owypadku lub incydencie morskim, czy doszło do wypadku lub incydentu morskiego.

2. Komisja przystępuje do badania wypadku lub incydentu morskiego niezwłocznie, nie później jednak niż wterminie 2 miesięcy od dnia zaistnienia wypadku lub incydentu morskiego.

3. Badanie wypadku lub incydentu morskiego przeprowadza się wtaki sposób, aby nie powodowało ono nieuzasadnionego przestoju statku wporcie.

4. W wyjątkowych przypadkach, w celu umożliwienia dokończenia prowadzonego badania wypadku lub incydentu morskiego, Komisja może, w drodze decyzji podlegającej natychmiastowemu wykonaniu, zatrzymać statek w porcie na czas niezbędny do zakończenia badania, nieprzekraczający 24 godzin.

5. Ozatrzymaniu statku wporcie Komisja informuje niezwłocznie kapitana portu, właściwego dla miejsca zatrzymania statku.

6. Od decyzji ozatrzymaniu statku wporcie przysługuje odwołanie do ministra właściwego do spraw gospodarki morskiej. Art. 20.

1. Komisja bada każdy bardzo poważny wypadek ipoważny wypadek.

2. Po dokonaniu wstępnej oceny przyczyn zaistnienia poważnego wypadku Komisja może rozstrzygnąć oodstąpieniu od prowadzonego badania.

3. Wprzypadku zaistnienia wypadku innego niż wypadek, októrym mowa wust.1, lub incydentu morskiego, Komisja rozstrzyga opodjęciu albo oodstąpieniu od badania.

4. Przy podejmowaniu rozstrzygnięcia, októrym mowa wust.2 i3, Komisja bierze pod uwagę powagę zaistniałego zdarzenia, typ statku lub ładunku oraz czy wyniki badania przyczynią się do zapobiegania wypadkom i incydentom morskim wprzyszłości.

 Dziennik Ustaw –8– Poz. 1068

5. Przewodniczący Komisji powiadamia Komisję Europejską okażdym wypadku lub incydencie morskim oraz oodstąpieniu od badania wypadku lub incydentu morskiego, októrym mowa wust.2 i3, umieszczając informacje na formularzu udostępnionym wbazie danych EMCIP. Art. 21.

1. Komisja prowadzi badanie wypadku lub incydentu morskiego samodzielnie.

2. Komisja może:

1)  rzekazać kierowanie badaniem wypadku lub incydentu morskiego innemu niż Rzeczpospolita Polska państwu istotnie p zainteresowanemu wypadkiem lub incydentem morskim;

2)  opuścić do udziału wbadaniu wypadku lub incydentu morskiego inne niż Rzeczpospolita Polska państwo istotnie zad interesowane wypadkiem lub incydentem morskim;

3)  ołączyć do badania wypadku lub incydentu morskiego prowadzonego przez inne niż Rzeczpospolita Polska państwo d istotnie zainteresowane wypadkiem lub incydentem morskim.

3. Za państwo istotnie zainteresowane wypadkiem lub incydentem morskim, zwane dalej „istotnie zainteresowanym państwem”, uznaje się państwo:

1) bandery statku uczestniczącego wwypadku lub incydencie morskim lub

2)  adbrzeżne, na którego morskich wodach wewnętrznych lub morzu terytorialnym doszło do wypadku lub incydentu n morskiego, lub

3)  tórego środowisko naturalne, wtym wody iterytorium, nad którymi państwo to sprawuje jurysdykcję, doznało szkody k wznacznych rozmiarach wwyniku wypadku morskiego, lub

4)  tóre, wodniesieniu do sztucznych wysp, konstrukcji iurządzeń, nad którymi państwo to sprawuje jurysdykcję, doznało k wwyniku wypadku lub incydentu morskiego szkody lub było zagrożone niebezpieczeństwem wyrządzenia szkody, lub

5) którego obywatele wwyniku wypadku morskiego ponieśli śmierć lub ciężki uszczerbek na zdrowiu, lub

6)  ysponujące istotnymi informacjami, które Komisja uznała za użyteczne wbadaniu przyczyn wypadku lub incydentu d morskiego, lub

7) które zinnych powodów ma interes wbadaniu wypadku lub incydentu morskiego, uznany za istotny przez Komisję. Art. 22.

1. Komisja może przekazać kierowanie badaniem wypadku lub incydentu morskiego innemu niż Rzeczpospolita Polska istotnie zainteresowanemu państwu (państwo kierujące badaniem) po uzgodnieniu zorganem właściwym wsprawie badania wypadków lub incydentów morskich tego państwa, że przejmie ono odpowiedzialność za kierowanie badaniem wypadku lub incydentu morskiego ibędzie prowadzić badanie zgodnie zkodeksem badania wypadków.

2. Do czasu uzgodnienia, które państwo ma być państwem kierującym badaniem, Komisja jest odpowiedzialna za prowadzenie badania wypadku lub incydentu morskiego iprowadzi je samodzielnie. Art. 23.

1. Komisja dopuszcza do udziału wbadaniu wypadku lub incydentu morskiego inne niż Rzeczpospolita Polska istotnie zainteresowane państwo po złożeniu przez odpowiedni organ tego państwa do przewodniczącego Komisji pisemnego wniosku odopuszczenie do udziału wbadaniu. Dopuszczenie może nastąpić po podjęciu badania przez Komisję.

2. Komisja dopuszcza do udziału wbadaniu wypadku lub incydentu morskiego inne niż Rzeczpospolita Polska istotnie zainteresowane państwo członkowskie Unii Europejskiej po uzgodnieniu zakresu isposobu prowadzenia badania, biorąc pod uwagę konieczność zapewnienia przedstawicielowi tego państwa takiego samego prawa do wysłuchania osób idostępu do dowodów, jakie mają członkowie Komisji.

3. Komisja dopuszcza do udziału wbadaniu wypadku lub incydentu morskiego istotnie zainteresowane państwo trzecie, po zawarciu zorganem właściwym wsprawie badania wypadków lub incydentów morskich tego państwa porozumienia, którego postanowienia zapewniają prowadzenie badania zgodnie zwymaganiami kodeksu badania wypadków. Art. 24.

1. Jeżeli badanie wypadku lub incydentu morskiego, wstosunku do którego Rzeczpospolita Polska jest państwem istotnie zainteresowanym, podjął organ właściwy do badania wypadków lub incydentów morskich innego niż Rzeczpospolita Polska istotnie zainteresowanego państwa, Komisja, zuwzględnieniem art.15, rozstrzyga odołączeniu do tego badania.

 Dziennik Ustaw –9– Poz. 1068

2. Wcelu dołączenia do badania wypadku lub incydentu morskiego, prowadzonego przez organ właściwy do badania wypadków lub incydentów morskich innego niż Rzeczpospolita Polska istotnie zainteresowanego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, Komisja uzgadnia ztym organem zakres isposób prowadzenia badania.

3. Wcelu dołączenia do badania wypadku lub incydentu morskiego prowadzonego przez organ właściwy do badania wypadków lub incydentów morskich istotnie zainteresowanego państwa trzeciego, Komisja zawiera ztym organem porozumienie, którego postanowienia zapewniają prowadzenie badania zgodnie zwymaganiami kodeksu badania wypadków. Art. 25.

1. Wwyjątkowych przypadkach, jeżeli wymaga tego dobro prowadzonego badania Komisja prowadzi własne badanie wypadku lub incydentu morskiego, pomimo prowadzenia badania przez inne niż Rzeczpospolita Polska istotnie zainteresowane państwo członkowskie Unii Europejskiej (badanie równoległe).

2. Opowodach podjęcia badania równoległego przewodniczący Komisji powiadamia Komisję Europejską.

3. Wprzypadku prowadzenia badania równoległego Komisja powstrzymuje się od stosowania środków, które mogłyby wnieuzasadniony sposób uniemożliwiać lub opóźniać prowadzenie badania wsprawie wypadku lub incydentu morskiego, oraz współpracuje zpaństwem, októrym mowa wust.1, wszczególności poprzez wymianę informacji zebranych wtrakcie prowadzonych badań, wcelu osiągnięcia, oile to możliwe, jednakowych wyników. Art. 26.

1. Wbadaniu wypadku lub incydentu morskiego Komisja posługuje się wspólną metodologią badań wypadków iincydentów morskich określoną wrozporządzeniu Komisji (UE) nr1286/2011 zdnia 9 grudnia 2011r. wsprawie przyjęcia wspólnej metodologii badań wsprawie wypadków iincydentów morskich opracowanej zgodnie zart.5 ust.4 dyrektywy 2009/18/WE Parlamentu Europejskiego iRady (Dz. Urz. UE L 328 z10.12.2011, str. 36).

2. Komisja może, wszczególnym przypadku, odstąpić od metodologii, októrej mowa wust.1, jeżeli wopinii członków Komisji, opartej na ich wiedzy zawodowej, można uzasadnić takie odstępstwo oraz jeżeli jest to potrzebne do osiągnięcia celów badania. Odstąpienie od przyjętej metodologii wymaga zgody przewodniczącego Komisji. Art. 27.

1. Przewodniczący Komisji może zwrócić się do organu innego państwa oprzeprowadzenie czynności badawczych na rzecz Komisji.

2. Wprzypadku gdy przeprowadzenie czynności badawczych na rzecz Komisji ma zostać dokonane przez organ innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej, uczestniczącego w prowadzonym przez Komisję badaniu wypadku lub incydentu morskiego, przewodniczący Komisji może zwrócić się do tego organu oprzeprowadzenie tych czynności bezpłatnie, na zasadzie wzajemności.

3. Wprzypadku gdy przeprowadzenie czynności badawczych na rzecz Komisji ma zostać dokonane przez organ innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej, które nie uczestniczy wprowadzonym przez Komisję badaniu wypadku lub incydentu morskiego, lub organ państwa trzeciego, przewodniczący Komisji uzgadnia koszty związane zprzeprowadzeniem tych czynności. Art. 28.

1. Wprzypadku złożenia wniosku przez organ innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej oprzeprowadzenie czynności związanych zbadaniem wypadku lub incydentu morskiego, jeżeli Rzeczpospolita Polska jest istotnie zainteresowanym państwem, Komisja przeprowadza te czynności bezpłatnie, na zasadzie wzajemności.

2. Wprzypadku złożenia wniosku przez organ innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej o przeprowadzenie czynności związanych zbadaniem wypadku lub incydentu morskiego, jeżeli Rzeczpospolita Polska nie jest istotnie zainteresowanym państwem, lub przez organ państwa trzeciego, Komisja przeprowadza te czynności po uzgodnieniu przez przewodniczącego Komisji ztym organem kosztów związanych zprzeprowadzeniem tych czynności. Art. 29.

1. Członkowie Komisji są uprawnieni do:

1) dostępu do miejsca wypadku lub incydentu morskiego;

2) dostępu do statku, jego wraku, wyposażenia, ładunku oraz ich szczątków;

3)  działu wposzukiwaniu lub usuwaniu wraku, szczątków ielementów statku lub substancji wymagających ekspertyzy, u badania lub analizy; w

4)  ystąpienia z wnioskiem do przewodniczącego Komisji o wykonanie ekspertyz, badań lub analiz, o których mowa wart.10 ust.4, rzeczy lub substancji, októrych mowa wpkt 3, oraz dostępu do wyników tych ekspertyz, badań lub analiz;

 Dziennik Ustaw – 10 – Poz. 1068

5)  ostępu do dokumentów, wtym ich kopiowania iużywania, informacji idanych, wtym danych zrejestratora VDR lub d S-VDR – odnoszących się do statku, jego podróży, ładunku, załogi ipasażerów;

6) dostępu do wyników badań ciał ofiar wypadku morskiego lub do wyników badań próbek pobranych zciał ofiar;

7)  ądania przeprowadzenia badań członków załogi statku lub innych osób uczestniczących weksploatacji statku, mogąż cych mieć znaczenie dla badania wypadku lub incydentu morskiego, wszczególności pobrania odcisków daktyloskopijnych, włosów, moczu, krwi, śliny, zapachu, wymazu ze śluzówki policzków, próby pisma, wykonania fotografii osoby lub dokonania utrwalenia głosu oraz dostępu do wyników tych badań;

8) wysłuchania osób;

9)  ostępu do informacji idokumentacji dotyczącej przeglądów statku, będących wdyspozycji armatora, państwa bandery d statku, instytucji klasyfikacyjnej lub innego podmiotu, który ma siedzibę lub przedstawicielstwo na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

10)  apoznania się zwynikami ekspertyz, badań lub analiz dotyczących wypadku lub incydentu morskiego będących wpoz siadaniu Policji, prokuratury, Straży Granicznej, izby morskiej lub sądu.

2. Sposób korzystania zprzysługujących członkom Komisji uprawnień, októrych mowa wust.1, określi minister właściwy do spraw gospodarki morskiej wregulaminie działania Komisji, kierując się potrzebą zapewnienia pełnego ibezstronnego ustalenia okoliczności iprzyczyn badanych wypadków iincydentów morskich.

3. Dokumentem potwierdzającym uprawnienia, októrych mowa wust.1 pkt 1–3 oraz 5–10, jest legitymacja członka Komisji.

4. Legitymację członka Komisji wydaje minister właściwy do spraw gospodarki morskiej.

5. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej określi, wdrodze rozporządzenia, wzór legitymacji członka Komisji, kierując się koniecznością określenia niezbędnych informacji umożliwiających identyfikację osoby będącej członkiem Komisji. Art. 30.

1. Wrazie zajścia wypadku lub incydentu morskiego członkowie Komisji oraz eksperci biorący udział wjej pracach mają prawo do realizacji swoich uprawnień wpierwszej kolejności.

2. Wcelu przeprowadzenia badania wypadku lub incydentu morskiego członkom Komisji oraz ekspertom biorącym udział wpracach Komisji przysługuje prawo dostępu do portów oraz infrastruktury portowej.

3. Czynności podejmowane przez członków Komisji wzwiązku zbadaniem wypadku lub incydentu morskiego nie mogą naruszać uprawnień organów ścigania lub organów wymiaru sprawiedliwości. Art. 31.

1. Eksperci biorący udział wpracach Komisji, oraz przedstawiciele istotnie zainteresowanych państw, októrych mowa wart.23, korzystają zuprawnień przysługujących członkom Komisji, októrych mowa wart.29 ust.1, po okazaniu stosownego upoważnienia wydanego przez przewodniczącego Komisji, wzakresie wnim określonym.

2. Wprzypadku przedstawicieli istotnie zainteresowanych państw, októrych mowa wart.23, upoważnienie ogranicza się do wysłuchania osób idostępu do dowodów.

3. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej określi, wdrodze rozporządzenia, wzór upoważnienia, mając na uwadze zakres niezbędnych informacji umożliwiających identyfikację osób, októrych mowa wust.1. Art. 32.

1. Wcelu zapewnienia poufności prowadzonego badania wsprawie wypadku lub incydentu morskiego uzyskane przez Komisję: d

1)  owody zwysłuchania osób oraz inne dokumenty sporządzane lub otrzymane przez Komisję wtrakcie badania wypadku lub incydentu morskiego,

2) zapisy ujawniające tożsamość osób wysłuchanych wtrakcie badania wypadku lub incydentu morskiego,

3) nformacje dotyczące osób, które uczestniczyły wwypadku lub incydencie morskim, mające charakter informacji szczei gólnie chronionych lub prywatnych, wtym informacji dotyczących ich stanu zdrowia – nie mogą być udostępnione przez Komisję ani organom procesowym wpostępowaniu karnym, ani żadnym innym organom prowadzącym postępowanie mające na celu ustalenie odpowiedzialności lub winy.

 Dziennik Ustaw – 11 – Poz. 1068

2. Udostępnienie dowodów, dokumentów, zapisów iinformacji, októrych mowa wust.1, może być dokonane wyłącznie na potrzeby postępowania przygotowawczego, sądowego, sądowo-administracyjnego lub postępowania przed izbą morską za zgodą sądu, jeżeli sąd uzna, że nadrzędny interes publiczny uzasadnia ich ujawnienie. Właściwy do rozpoznania sprawy jest Sąd Okręgowy wGdańsku. Art. 33.

1. Ekspertyzy wykonane przez Komisję lub ekspertów biorących udział wpracach Komisji, wszczególności woparciu odowody, dane techniczne statku, rejestratory VDR lub S-VDR, mogą być udostępniane przez Komisję na wniosek izby morskiej, sądu, prokuratora lub Policji, tym podmiotom.

2. Udostępnione ekspertyzy nie mogą stanowić dowodu winy lub być przesłanką odpowiedzialności wpostępowaniu przed organami, októrych mowa wust.1. Art. 34. Wprzypadku gdy do badania wypadku lub incydentu morskiego konieczne jest podjęcie przez Komisję współpracy zinnym działającym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej organem badającym wypadki lub incydenty morskie, wtym zPaństwową Komisją Badania Wypadków Lotniczych, zakres itryb współpracy uzgadniają przewodniczący tych organów. Rozdział 4 Raporty i zalecenia Art. 35. Komisja sporządza iogłasza raporty: końcowy lub tymczasowy, albo uproszczony. Art. 36.

1. Po zakończeniu badania wypadku lub incydentu morskiego Komisja sporządza raport końcowy.

2. Raport końcowy powinien zawierać: z

1)  estawienie podstawowych faktów dotyczących wypadku lub incydentu morskiego, wtym informacje orannych, ofiarach śmiertelnych lub zanieczyszczeniu środowiska;

2) określenie państwa bandery statku, jego właściciela, armatora, operatora oraz instytucji klasyfikacyjnej;

3) nformacje dotyczące uczestniczących wwypadku lub incydencie morskim statków, ich wymiary imoc maszyn, atakże i informacje dotyczące członków załogi, wszczególności zakres ich obowiązków oraz okres zaokrętowania;

4) opis okoliczności wypadku lub incydentu morskiego;

5)  nalizę iuwagi dotyczące czynników, które przyczyniły się do wypadku lub incydentu morskiego, wtym czynników a mechanicznych, ludzkich lub organizacyjnych;

6)  pis wyników przeprowadzonego badania, wtym identyfikację kwestii dotyczących bezpieczeństwa iwniosków wynio kających zbadania;

7) zalecenia dotyczące bezpieczeństwa, októrych mowa wart.43 ust.1 – gdy jest to uzasadnione.

3. Komisja ogłasza raport końcowy, wterminie do 12 miesięcy od dnia wypadku lub incydentu morskiego, na swojej stronie internetowej. Art. 37.

1. Jeżeli ze względu na szczególną zawiłość prowadzonego badania sporządzenie iogłoszenie raportu końcowego wterminie, októrym mowa wart.36 ust.3, jest niemożliwe, Komisja sporządza iogłasza wtym terminie raport tymczasowy.

2. Raport tymczasowy powinien zawierać co najmniej informacje zawarte wpowiadomieniu owypadku lub incydencie morskim, októrym mowa wart.20 ust.5, okoliczności wystąpienia wypadku lub incydentu morskiego oraz przewidywany czas sporządzenia iogłoszenia raportu końcowego.

3. Raport tymczasowy, októrym mowa wust.1, inastępujący po nim raport końcowy Komisja ogłasza na swojej stronie internetowej. Art. 38.

1. Jeżeli po zakończeniu badania wypadku morskiego innego niż bardzo poważny wypadek lub incydentu morskiego Komisja rozstrzygnie, że wyniki badania nie przyczynią się do zapobiegania wypadkom lub incydentom morskim wprzyszłości, sporządza iogłasza raport uproszczony.

 Dziennik Ustaw – 12 – Poz. 1068

2. Raport uproszczony powinien zawierać elementy, októrych mowa wart.36 ust.2 pkt 1–6.

3. Komisja ogłasza raport uproszczony, wterminie do 12 miesięcy od dnia wypadku lub incydentu morskiego, na swojej stronie internetowej. Art. 39.

1. Przed ogłoszeniem raportu końcowego Komisja przesyła projekt raportu organom powołanym do prowadzenia badania wypadków lub incydentów morskich istotnie zainteresowanych państw oraz innym podmiotom, których dotyczy treść raportu, wcelu umożliwienia zgłoszenia uwag, wraz ze wskazaniem terminu na zgłaszanie tych uwag.

2. Osposobie uwzględnienia uwag rozstrzyga Komisja.

3. Podmioty, októrych mowa wust.1, nie powinny udostępniać treści projektu raportu. Art. 40.

1. Wraporcie końcowym, uproszczonym oraz tymczasowym Komisja podaje przyczyny wypadku lub incydentu morskiego, oile są znane, bez względu na to, czy treść zawarta wraporcie może być podstawą ustalenia przez inne podmioty odpowiedzialności lub winy.

2. Raport sporządzony przez Komisję nie może stanowić dowodu wpostępowaniu karnym albo innym postępowaniu mającym na celu ustalenie winy lub odpowiedzialności za spowodowanie wypadku lub incydentu morskiego, którego raport dotyczy. Art. 41.

1. Osporządzeniu raportu końcowego lub tymczasowego, albo uproszczonego przewodniczący Komisji informuje niezwłocznie ministra właściwego do spraw gospodarki morskiej.

2. Kopię raportu, októrym mowa wust.1, przewodniczący Komisji przesyła Komisji Europejskiej. Informacje dotyczące wypadku lub incydentu morskiego, będącego przedmiotem raportu, Komisja zamieszcza na formularzu udostępnionym wbazie danych EMCIP.

3. Przewodniczący Komisji przesyła Międzynarodowej Organizacji Morskiej (IMO) kopię raportu końcowego zbadania:

1) bardzo poważnego wypadku morskiego,

2)  ypadku morskiego innego niż określony wpkt 1, lub incydentu morskiego, wktórym zawarte są informacje mogące w zapobiec lub zmniejszyć skutki wypadków lub incydentów morskich wprzyszłości – za pośrednictwem Światowego Zintegrowanego Systemu Informacji Żeglugowej (GISIS), stanowiącego bazę informacji w zakresie bezpieczeństwa, ochrony żeglugi i środowiska morskiego, prowadzoną przez Międzynarodową Organizację Morską (IMO). Art. 42.

1. Na dowolnym etapie badania wypadku lub incydentu morskiego, Komisja, aby zapobiec ryzyku zaistnienia kolejnych wypadków lub incydentów morskich, może skierować do podmiotów, których działanie może przyczynić się do zapobiegania wypadkom lub incydentom morskim, wtym armatorów statków, organów administracji morskiej, służb ratowniczych oraz innych podmiotów uznanych przez Komisję za właściwe, ostrzeżenie o możliwym niebezpieczeństwie (wczesny alert).

2. Wprzypadku gdy wcelu zapobieżenia ryzyku zaistnienia wypadków lub incydentów morskich konieczne jest podjęcie działań przez inne niż Rzeczpospolita Polska państwa Unii Europejskiej przewodniczący Komisji niezwłocznie powiadamia Komisję Europejską okonieczności wydania wczesnego alertu. Art. 43.

1. Na podstawie informacji uzyskanych podczas badania wypadku lub incydentu morskiego Komisja sporządza zalecenia dotyczące bezpieczeństwa, zwane dalej „zaleceniami”.

2. Komisja może sporządzić zalecenia na podstawie analizy danych zbiorczych albo na podstawie ogólnych wyników przeprowadzonych badań wypadków lub incydentów morskich.

3. Zalecenia nie mogą ustalać odpowiedzialności lub winy.

4. Zalecenia stanowią propozycje działań skierowanych do podmiotów, które mogą przyczynić się do zapobiegania wypadkom lub incydentom morskim, wtym armatorów statków, uznanych organizacji, organów administracji morskiej, Straży Granicznej, Policji, służb ustawowo powołanych do niesienia pomocy oraz innych podmiotów uznanych przez Komisję za właściwe.

 Dziennik Ustaw – 13 – Poz. 1068

5. Komisja może informować oswoich zaleceniach międzynarodowe organizacje morskie iinstytucje europejskie właściwe wsprawach zapobiegania wypadkom lub incydentom morskim. Art. 44. Podmioty, do których skierowane są zalecenia, mają obowiązek powiadomić przewodniczącego Komisji wterminie do 6 miesięcy od dnia doręczenia raportu końcowego, ouwzględnieniu lub oprzyczynach nieuwzględnienia zaleceń wydanych przez Komisję. Art. 45. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej określi, wdrodze rozporządzenia, szczegółowy zakres raportów sporządzanych przez Komisję, mając na uwadze przepisy Unii Europejskiej ustanawiające podstawowe zasady regulujące dochodzenia wsprawach wypadków wsektorze transportu morskiego7) oraz wymagania kodeksu badania wypadków. Art. 46. Komisja może przeprowadzić ponowne badanie wypadku lub incydentu morskiego, po ogłoszeniu raportu końcowego lub uproszczonego, wrazie późniejszego ujawnienia faktów lub dowodów, dotyczących wypadku lub incydentu morskiego, nieznanych Komisji, które mogłyby mieć istotny wpływ na wynik badania. Rozdział 5 Obowiązki innych podmiotów związane z badaniem wypadków i incydentów morskich Art. 47.

1. Kto znalazł lub zauważył porzucony statek, wrak, szczątki statku lub zanieczyszczenie środowiska morskiego albo był świadkiem wypadku lub incydentu morskiego ma obowiązek niezwłocznie otym powiadomić:

1) najbliższy terenowy organ administracji morskiej lub

2) Morską Służbę Poszukiwania iRatownictwa, lub

3) Marynarkę Wojenną, lub

4) Straż Graniczną, lub

5) Policję, lub

6) Państwową Straż Pożarną, lub

7) inne służby ustawowo powołane do niesienia pomocy.

2. Podmioty, które otrzymały powiadomienie, o którym mowa w ust. 1, są obowiązane niezwłocznie powiadomić Komisję owypadku lub incydencie morskim.

3. Armator ikapitan statku, których dotyczy wypadek lub incydent morski, obowiązani są niezwłocznie powiadomić owypadku lub incydencie morskim Komisję oraz kapitanat pierwszego polskiego portu, do którego statek ma wejść po wypadku lub incydencie morskim, atakże zabezpieczyć ślady idowody dotyczące wypadku lub incydentu morskiego.

4. Podmiot zarządzający portem i użytkownik infrastruktury portowej, których dotyczy wypadek morski, w którego wyniku:

1) doszło do śmierci lub ciężkiego uszczerbku na zdrowiu człowieka lub

2) obiekty infrastruktury portowej zostały uszkodzone lub spowodowały szkodę – mają obowiązek powiadomić owypadku morskim Komisję oraz zabezpieczyć ślady idowody dotyczące tego wypadku.

5. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej określi, wdrodze rozporządzenia, sposób wykonania obowiązków armatora ikapitana statku, podmiotu zarządzającego portem oraz użytkownika infrastruktury portowej, wzakresie sposobu zabezpieczenia śladów idowodów dotyczących wypadku lub incydentu morskiego, biorąc pod uwagę konieczność prawidłowego postępowania wprzypadku zaistnienia wypadku lub incydentu morskiego. Art. 48. Organy administracji publicznej, wtym terenowe organy administracji morskiej, Morska Służba Poszukiwania iRatownictwa, Marynarka Wojenna, Straż Graniczna, Policja oraz Państwowa Straż Pożarna są obowiązane do udzielania Komisji niezbędnej pomocy przy prowadzeniu czynności związanych zbadaniem wypadku lub incydentu morskiego.

7)

D  yrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/18/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. ustanawiająca podstawowe zasady regulujące dochodzenia w sprawach wypadków w sektorze transportu morskiego i zmieniająca dyrektywę Rady 1999/35/WE oraz dyrektywę 2002/59/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz. Urz. UE L 131 z 28.05.2009, str. 114, z późn. zm.).

 Dziennik Ustaw Art. 49. Osoba dysponująca:

1) środkami łączności mogącymi pomóc wprzekazaniu wiadomości dotyczącej wypadku lub incydentu morskiego,

2)  rodkami rejestracji obrazu lub dźwięku albo materiałami lub informacjami ośladach mogącymi pomóc wustaleniu ś okoliczności iprzyczyn wypadku lub incydentu morskiego – jest obowiązana udostępnić je niezwłocznie na żądanie Komisji. Art. 50.

1. Osoba dysponująca:

1) nformacjami związanymi zwypadkiem lub incydentem morskim pochodzącymi zmap, dzienników, zapisów elektroi nicznych imagnetycznych oraz taśm wideo, łącznie zinformacjami pochodzącymi zrejestratorów VDR lub S-VDR iinnych urządzeń elektronicznych, odnoszących się do okresu przed, wtrakcie ipo zajściu badanego wypadku lub incydentu morskiego jest obowiązana do ich zachowania, zapobieżenia ich nadpisaniu lub innym zmianom tych informacji,

2) nnymi urządzeniami niż urządzenia, októrych mowa wpkt 1, które mogłyby zostać zasadnie uznane za mające zwiąi zek zbadaniem wypadku lub incydentu morskiego jest obowiązana do zapobieżenia ingerencji wte urządzenia – do czasu poinformowania przez Komisję, że nie są one niezbędne do prowadzenia badania, nie dłużej jednak niż przez 3miesiące od dnia zaistnienia wypadku lub incydentu morskiego.

2. Osoby, októrych mowa wust.1, po zaistnieniu wypadku lub incydentu morskiego niezwłocznie informują Komisję oposiadanych informacjach iurządzeniach wymienionych wust.1. Rozdział 6 Kary pieniężne Art. 51.

1. Kto:

1) będąc świadkiem wypadku lub incydentu morskiego nie powiadomił: a) najbliższego terenowego organu administracji morskiej lub b) Morskiej Służby Poszukiwania iRatownictwa, lub c) Marynarki Wojennej, lub d) Straży Granicznej, lub e) Policji, lub f) Państwowej Straży Pożarnej, lub g) innych służb ustawowo powołanych do niesienia pomocy,

2) uniemożliwia członkom Komisji korzystanie zprzysługujących im uprawnień, októrych mowa wart.29 ust.1,

3)  niemożliwia ekspertom biorącym udział wpracach Komisji lub przedstawicielom istotnie zainteresowanych państw u korzystanie zprzyznanych im zgodnie zart.31 uprawnień,

4) nie udostępnia Komisji, na jej żądanie, środków, materiałów lub informacji ośladach, októrych mowa wart.49,

5)  ędąc obowiązany do powiadomienia przewodniczącego Komisji ouwzględnieniu lub oprzyczynach nieuwzględnienia b zaleceń wydanych przez Komisję wterminie, októrym mowa wart.44, nie powiadomił tego organu – podlega karze pieniężnej do wysokości nieprzekraczającej dwudziestokrotnego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia wgospodarce narodowej za rok poprzedzający, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego. Art. 52. Kary pieniężne wymierza, wdrodze decyzji, minister właściwy do spraw gospodarki morskiej. Art. 53. Wpływy ztytułu kar pieniężnych stanowią dochód budżetu państwa. – 14 – Poz. 1068

 Dziennik Ustaw – 15 – Rozdział 7 Zmiany w przepisach obowiązujących Art. 54. Wustawie zdnia 1 grudnia 1961r. oizbach morskich (Dz. U. z2009r. Nr69, poz.599, z2010r. Nr182, poz.1228 oraz z2011r. Nr228, poz.1368) wprowadza się następujące zmiany:

1) skreśla się odnośnik pierwszy do tytułu ustawy;

2) wart.1 ust.2 otrzymuje brzmienie: „2. Wypadkami morskimi wrozumieniu niniejszej ustawy są:

1)  ypadek morski, októrym mowa wart.2 ust.1 pkt 1 ustawy zdnia 31 sierpnia 2012r. oPaństwowej Komisji w Badania Wypadków Morskich (Dz. U. poz.1068);

2)  darzenie, lub kilka następujących po sobie zdarzeń, związane bezpośrednio zeksploatacją statku, wrozumiez niu art.5 pkt 1 ustawy zdnia 18 sierpnia 2011r. obezpieczeństwie morskim (Dz. U. Nr228, poz.1368), zaistniałe wwyniku świadomego działania lub zaniechania podjętego zzamiarem naruszenia bezpieczeństwa statku, wyrządzenia szkody na osobie lub szkody wśrodowisku.”;

3) wart.2 uchyla się ust.1a;

4) uchyla się art.3a;

5) wart.21: a) wust.1: – uchyla się pkt 1, – pkt 5 otrzymuje brzmienie: „5) wykonywać czynności wdrodze pomocy prawnej.”, b) ust.2 otrzymuje brzmienie: „2. Konsul Rzeczypospolitej Polskiej jest obowiązany, po otrzymaniu wiadomości owypadku morskim, przedsięwziąć niezwłocznie wramach swoich uprawnień czynności, októrych mowa wust.1.”, c) uchyla się ust.3–3b;

6) art.22 otrzymuje brzmienie: „Art. 22. Izba morska wszczyna postępowanie na wniosek zainteresowanego lub organu administracji morskiej.”;

7) uchyla się art.22a;

8) wart.23: a) uchyla się ust.2, b) ust.4 otrzymuje brzmienie: „4. Wsprawach określonych wart.15 ust.4 uprawnienia delegata wynikające zprzepisów ust.1 i3 przysługują odpowiednio państwowemu inspektorowi pracy.”;

9) uchyla się art.24a;

10) uchyla się art.25a;

11) wart.28 dodaje się ust.8 wbrzmieniu: „8. Przepisy ust.2–7 nie naruszają przepisów ustawy zdnia 31 sierpnia 2012r. oPaństwowej Komisji Badania Wypadków Morskich.”;

12) wart.35 ust.1 otrzymuje brzmienie: „1. Jeżeli zainteresowany członek załogi statku lub pilot morski, posiadający dokument określający jego uprawnienia wżegludze morskiej wydany przez właściwy organ polski, wykazał brak koniecznych umiejętności niezbędnych do zapewnienia bezpieczeństwa żeglugi morskiej lub przez rażące zaniedbania spowodował wypadek morski lub przyczynił się do jego powstania, izba morska może, w orzeczeniu, pozbawić go prawa wykonywania tych uprawnień wczęściowym lub pełnym zakresie na okres od 1 roku do 5 lat.”; Poz. 1068

 Dziennik Ustaw

13) uchyla się art.39a;

14) art.59 otrzymuje brzmienie: „Art. 59.

1. Izba morska może nałożyć na winnych nieprzestrzegania przepisu art. 28 ust. 2 karę pieniężną wwysokości do 5000 zł.

2. Na postanowienie wydane na podstawie ust.1 służy zażalenie.”. Art. 55. Wustawie zdnia 18 września 2001r. – Kodeks morski (Dz. U. z2009r. Nr217, poz.1689, zpóźn. zm.8)) wprowadza się następujące zmiany:

1) art.66 otrzymuje brzmienie: „Art. 66. §

1. Kapitan obowiązany jest niezwłocznie zawiadomić o wypadku morskim Państwową Komisję Badania Wypadków Morskich, zuwzględnieniem przepisów ustawy zdnia 31 sierpnia 2012r. oPaństwowej Komisji Badania Wypadków Morskich (Dz. U. poz.1068). §2. Kapitan obowiązany jest, na żądanie izby morskiej lub kapitanatu portu, udzielić wyjaśnień okażdym wypadku morskim.”;

2) art.229 otrzymuje brzmienie: we. „Art. 229. §1. Świadczenie usług pilotowych wpilotażu obowiązkowym organizują ikoordynują stacje piloto– 16 – Poz. 1068

§2. Stację pilotową tworzy minister właściwy do spraw gospodarki morskiej, na wniosek dyrektora urzędu morskiego właściwego dla określonego rejonu pilotowego, określając wymagania, jakie powinna spełniać stacja pilotowa, mając na uwadze określony rejon pilotowy oraz konieczność zapewnienia bezpieczeństwa żeglugi wtym rejonie, atakże potrzebę zapewnienia prawidłowej realizacji usług pilotowych. §3. Dyrektor urzędu morskiego wydaje regulamin funkcjonowania stacji pilotowej po zasięgnięciu opinii organizacji społeczno-zawodowej pilotów.”;

3) wart.249 uchyla się §2. Art. 56. Wustawie zdnia 18 sierpnia 2011r. obezpieczeństwie morskim (Dz. U. Nr228, poz.1368) wprowadza się następujące zmiany:

1) wart.5: a) pkt 3 otrzymuje brzmienie: „3)  tatku rybackim – należy przez to rozumieć statek przeznaczony lub używany do rybołówstwa morskiego lub s pozyskiwania innych żywych zasobów morza;”, b) wpkt 23 lit.b otrzymuje brzmienie: „b)  aństwo portu – zgodnie zpostanowieniami porozumień międzynarodowych wsprawie inspekcji państwa p portu;”, c) pkt 24 otrzymuje brzmienie: „24)  emorandum Paryskim – należy przez to rozumieć międzynarodowe porozumienie administracji morskich M państw Europy iKanady wsprawie regionalnego systemu portowej kontroli statków obcych bander zawijających do ich portów, podpisane wParyżu dnia 26 stycznia 1982r. (Dz. Urz. MI z2010r. Nr14, poz.49);”; d) pkt 36 otrzymuje brzmienie: „36) państwie trzecim – należy przez to rozumieć państwo niebędące państwem członkowskim Unii Europejskiej.”;

2) wart.12 ust.2 otrzymuje brzmienie: „2. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej określi, wdrodze rozporządzenia, wymagania wzakresie budowy statku, jego stałych urządzeń iwyposażenia dla statków nieobjętych umowami międzynarodowymi bądź uzna za obowiązujące wtym zakresie wymagania określone wprzepisach technicznych uznanej organizacji lub

8)

Z  miany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2010 r. Nr 127, poz. 857 oraz z 2011 r. Nr 80, poz. 432 iNr 228, poz. 1368.

 Dziennik Ustaw – 17 – Poz. 1068

podmiotu, októrym mowa wart.26 ust.1, kierując się koniecznością zapewnienia bezpieczeństwa statków oraz życia izdrowia osób przebywających na statkach, zuwzględnieniem, dla statków rybackich odługości co najmniej 24 m, przepisów Unii Europejskiej ustanawiających zharmonizowany system bezpieczeństwa dla takich statków.”;

3) wart.20 wust.1 pkt 1 otrzymuje brzmienie: „1)  stępnej – przeprowadzanej wcelu uzyskania po raz pierwszy certyfikatu wymaganego dla danego statku, w zgodnie zprzepisami wydanymi na podstawie art.23 ust.4;”;

4) art.22 otrzymuje brzmienie: „Art. 22. Wramach inspekcji państwa bandery:

1) statek opolskiej przynależności podlega audytowi: a)  stępnemu – przeprowadzanemu wcelu wydania dokumentu zgodności oraz certyfikatu zarządzania bezpiew czeństwem lub dokumentów tymczasowych, b)  ośredniemu – przeprowadzanemu w celu potwierdzenia ważności certyfikatu zarządzania bezpieczeńp stwem, o c)  dnowieniowemu – przeprowadzanemu wcelu wydania nowego dokumentu zgodności lub certyfikatu zarządzania bezpieczeństwem wzwiązku zupływem ich ważności, d)  odatkowemu – przeprowadzanemu w celu dodatkowej weryfikacji funkcjonowania systemu zarządzania d bezpieczeństwem wokresach pomiędzy audytami; a

2)  rmator podlega audytowi w celu potwierdzenia ważności dokumentu zgodności, corocznie, w okresie od trzech miesięcy przed upływem daty rocznicowej do trzech miesięcy po tej dacie.”;

5) wart.26 ust.2 otrzymuje brzmienie: „2. Podmiot, októrym mowa wust.1, powinien spełniać warunki techniczne iorganizacyjne oraz posiadać przepisy techniczne wzakresie budowy istałego wyposażenia jachtów morskich, atakże zapewnić, aby osoby dokonujące przeglądów technicznych jachtów morskich posiadały wiedzę techniczną oraz znajomość przepisów technicznych wzakresie budowy istałego wyposażenia takich jachtów.”;

6) wart.28: a) wust.1 pkt 2 otrzymuje brzmienie: „2)  apewnia, aby statek odpowiadał wymaganiom obowiązujących przepisów międzynarodowych, wszczególz ności przeprowadza ocenę stanu technicznego statku, weryfikując usunięcie uchybień stwierdzonych przez poprzednią administrację.”, b) po ust.1 dodaje się ust.1a wbrzmieniu: „1a. Za przeprowadzenie oceny stanu technicznego statku przed wpisaniem go do polskiego rejestru pobiera się opłatę określoną wzałączniku do ustawy. Opłata stanowi dochód budżetu państwa.”, c) ust.4 otrzymuje brzmienie: „4. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej, kierując się koniecznością zapewnienia odpowiedniego poziomu bezpieczeństwa iochrony środowiska oraz uwzględniając wiek istan techniczny statków, których przynależność zmieniana jest zobcej na polską, określi, wdrodze rozporządzenia, sposób przeprowadzania oceny stanu technicznego statku oraz wymagane warunki, jakie statek powinien spełniać, aby został wpisany do rejestru.”;

7) wart.54 ust.3 otrzymuje brzmienie: „3. Dyrektor urzędu morskiego może wyrazić zgodę na wejście do portu statkowi, któremu wydano zakaz wejścia do portu, wwyjątkowych przypadkach spowodowanych siłą wyższą, potrzebą zapewnienia statkowi bezpieczeństwa, wcelu zmniejszenia ryzyka zanieczyszczenia lub usunięcia uchybień, pod warunkiem że armator lub kapitan zastosuje zalecone przez dyrektora urzędu morskiego środki zapewniające bezpieczne wejście statku do portu.”;

8) wart.76 wust.4 pkt 1 otrzymuje brzmienie: „1)  arunki itryb uznawania, zmiany zakresu, potwierdzania uznania, odnawiania, zawieszania icofania uznania w podmiotów, októrych mowa wart.75 ust.1,”;

 Dziennik Ustaw

9) wart.80 wust.1 pkt 2 otrzymuje brzmienie: „2) dokonując wpisu wkarcie bezpieczeństwa lub certyfikacie, dla statków innych niż określone wpkt 1.”;

10) wart.89 wust.1 wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie: „Wprzypadkach, októrych mowa wart.88 ust.1 ustawy oraz wart.11 ust.3 i4 ustawy zdnia 16 marca 1995r. ozapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki, dyrektor urzędu morskiego właściwy ze względu na miejsce, w którym znajduje się statek, w celu zapewnienia bezpieczeństwa życia na morzu, bezpieczeństwa żeglugi lub ochrony środowiska morskiego może:”;

11) wart.94 ust.2 otrzymuje brzmienie: „2. Dyrektor urzędu morskiego sporządza plan udzielenia schronienia statkom znajdującym się wniebezpieczeństwie lub potrzebującym pomocy na polskich obszarach morskich znajdujących się wjego właściwości. Plan, wczęści dotyczącej obszarów portu lub obiektu portowego, sporządza się wporozumieniu zpodmiotem zarządzającym portem, przystanią morską lub obiektem portowym. Plan nie narusza postanowień „Planu akcji poszukiwawczych iratowniczych”, októrym mowa wart.117 ust.2, iprzepisów wydanych na podstawie art.24 ust.1 ustawy zdnia 16 marca 1995r. ozapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki.”;

12) art.107 otrzymuje brzmienie: „Art. 107.

1. Usługi pilotowe mogą być wykonywane wyłącznie przez osoby posiadające kwalifikacje pilota morskiego potwierdzone odpowiednim dokumentem.

2. Wykonywanie usług pilotowych na określonych rodzajach statków oraz na określonych trasach lub akwenach może być uwarunkowane uzyskaniem przez pilota morskiego szczególnych uprawnień pilotowych.

3. Dokumenty stwierdzające uzyskanie kwalifikacji pilota morskiego lub szczególnych uprawnień pilotowych wydają dyrektorzy urzędów morskich.

4. Za wydanie dokumentów pobiera się opłatę, której wysokość jest określona wzałączniku do ustawy. Opłata stanowi dochód budżetu państwa.

5. Dokumenty, októrych mowa wust.3, wydaje się, na czas określony, osobie, która:

1) posiada odpowiednie dokumenty kwalifikacyjne, októrych mowa wart.63, ipraktykę pływania;

2) odbyła wymagane szkolenie pilotów ipraktykę pilotową;

3) zdała egzamin kwalifikacyjny przed Komisją.

6. Szkolenie pilotów ipraktykę pilotową prowadzi stacja pilotowa lub ośrodek szkolenia pilotów, uznane przez ministra właściwego do spraw gospodarki morskiej.

7. Naboru kandydatów na szkolenia pilotów ipraktyki pilotowe dokonuje dyrektor urzędu morskiego właściwy dla określonego rejonu pilotowego wporozumieniu ze stacją pilotową iorganizacją społeczno-zawodową pilotów, uwzględniając natężenie ruchu statków oraz stan osobowy pilotów morskich wdanym rejonie.

8. Stację pilotową lub ośrodek szkolenia pilotów uznaje się, jeżeli ich program szkolenia, baza szkoleniowa oraz kwalifikacje kadry zapewniają należyte wyszkolenie pilotów morskich.

9. Uznania, októrym mowa wust.6, dokonuje się wdrodze decyzji na okres 4 lat.”;

13) po art.107 dodaje się art.107a iart.107b wbrzmieniu: „Art. 107a.

1. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej sprawuje nadzór nad szkoleniem pilotów ipraktykami pilotowymi dokonując audytów.

2. Audyty, októrych mowa wust.1, przeprowadza się co 2 lata na wniosek stacji pilotowej lub ośrodka szkolenia pilotów.

3. Wprzypadku uzasadnionego podejrzenia wystąpienia nieprawidłowości wszkoleniu pilotów lub realizacji praktyk pilotowych minister właściwy do spraw gospodarki morskiej przeprowadza audyt dodatkowy.

4. Audyty przeprowadzają audytorzy, októrych mowa wart.76 ust.1–3. – 18 – Poz. 1068

 Dziennik Ustaw – 19 – Poz. 1068

5. Jeżeli wwyniku przeprowadzonego audytu zostały stwierdzone nieprawidłowości wszkoleniu pilotów lub realizacji praktyki pilotowej minister właściwy do spraw gospodarki morskiej może, wdrodze decyzji, zawiesić albo cofnąć uznanie, wzależności od rodzaju stwierdzonych nieprawidłowości.

6. Za przeprowadzenie audytów, z wyjątkiem audytów dodatkowych, pobiera się opłaty w wysokości 50% kwoty określonej wpkt 12.1 i12.4 części III „Opłaty za egzamin” załącznika do ustawy. Opłaty stanowią dochód budżetu państwa. Art. 107b.

1. Kwalifikacje pilotów morskich wzakresie ochrony żeglugi, regulują przepisy oochronie żeglugi iportów morskich.

2. Nadzór nad pilotażem na obszarze portów morskich, morskich wód wewnętrznych imorza terytorialnego, wzakresie niezbędnym do zapewnienia bezpieczeństwa morskiego, sprawuje dyrektor urzędu morskiego właściwy dla tego obszaru, prowadząc wszczególności listę pilotów.

3. Właściwy dyrektor urzędu morskiego, jeżeli wymagają tego warunki bezpieczeństwa morskiego, wprowadza, wdrodze zarządzenia, pilotaż obowiązkowy, określając warunki korzystania zusług pilota izwolnienia zpilotażu obowiązkowego.

4. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej, ze względu na utrudnienia nawigacyjne, może wprowadzić, w drodze rozporządzenia, pilotaż obowiązkowy na morzu terytorialnym, określając warunki korzystania zusług pilota izwolnienia zpilotażu obowiązkowego, kierując się względami bezpieczeństwa żeglugi.

5. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej, określi, wdrodze rozporządzenia:

1) szczegółowe wymagania kwalifikacyjne pilota morskiego,

2) warunki wymagane do uzyskania szczególnych uprawnień pilotowych,

3)  arunki wymagane do uzyskania iodnawiania dokumentów kwalifikacyjnych idokumentów potwierdzających w szczególne uprawnienia pilotowe oraz wzory tych dokumentów,

4)  ymagania egzaminacyjne dla uzyskania oraz odnowienia dokumentu stwierdzającego uzyskanie kwalifikacji w pilota morskiego,

5) wymagania egzaminacyjne dla uzyskania zwolnienia zpilotażu obowiązkowego,

6) programy szkoleń pilotów ipraktyk pilotowych,

7) warunki naboru kandydatów na szkolenia pilotów ipraktyki pilotowe, w

8)  arunki itryb uznawania, odnawiania, zawieszania icofania uznania stacji pilotowych iośrodków szkolenia pilotów oraz wymagania dotyczące wyposażenia bazy szkoleniowej oraz kwalifikacji kadry,

9)  posób sprawowania nadzoru nad pilotażem przez dyrektora urzędu morskiego, wtym zakres danych umieszs czanych na liście pilotów – mając na względzie konieczność zapewnienia bezpieczeństwa żeglugi na obszarze portów morskich, morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego oraz potrzebę zapewnienia prawidłowej realizacji usług pilotowych.”;

14) wart.124 ust.3 otrzymuje brzmienie: „3. Rada Ministrów, mając na względzie efektywność działań brzegowych stacji ratowniczych określi, wdrodze rozporządzenia, szczegółowe warunki isposób wykonywania zadań poszukiwania iratowania życia na morzu przez Służbę SAR, oraz sposób realizacji uprawnień członków ochotniczych drużyn ratowniczych.”;

15)  załączniku do ustawy wczęści „I. Opłaty za przeprowadzenie inspekcji iwystawienie certyfikatów” wprowadza się w następujące zmiany: a) pkt 17.2 otrzymuje brzmienie: „17.2.  płata za przeprowadzenie inspekcji wcelu potwierdzenia ważności certyfikatu lub karty bezpieczeństwa O wynosi 50% wartości stawki określonej do przeprowadzenia inspekcji wcelu wydania certyfikatu lub karty bezpieczeństwa, na której dokonano potwierdzenia ważności.”, b) pkt 18.9.5 otrzymuje brzmienie: S „18.9.5.  tatki opojemności brutto powyżej 30000 – opłata jak wpkt 18.9.4 idodatkowo za każde następne 20000 – 400 j.t.”,

 Dziennik Ustaw c) pkt 18.21 otrzymuje brzmienie: „18.21.  a każdorazowe określenie warunków przeładunku materiałów niebezpiecznych wmiejscach, dla których Z nie zatwierdzono instrukcji, októrej mowa wpkt 18.13 – 100 j.t.”, d) dodaje się pkt 18.28–18.30 wbrzmieniu: „18.28.  a przeprowadzenie kontroli okresowej podmiotu upoważnionego do wykonywania przeglądów techniczZ nych jachtów morskich odługości do 15 m – 300 j.t. 18.29. Za przeprowadzenie oceny stanu technicznego statku przed wpisaniem do polskiego rejestru: – 4000 j.t. – dla statków starszych niż 15 lat, – 500 j.t. – dla statków do 15 lat. 18.30.  a przedłużenie ważności karty bezpieczeństwa na okres nie dłuższy niż 5 miesięcy – pobiera się opłatę Z w wysokości 50% opłaty podstawowej za przeprowadzenie inspekcji w celu wydania karty bezpieczeństwa.”, e) pkt 19.2 otrzymuje brzmienie: „19.2.  oszty przejazdów oraz pobytu audytorów/inspektorów poza siedzibami urzędów morskich, związane K zprzeprowadzaniem audytu lub inspekcji ponosi armator statku. Wprzypadku gdy opłata netto wynosi poniżej 10 j.t., odstępuje się od jej pobrania.”. Rozdział 8 Przepisy przejściowe i dostosowujące Art. 57. Wsprawach wypadków morskich, wrozumieniu art.1 ust.2 ustawy zmienianej wart.54 wbrzmieniu dotychczasowym, które zaistniały przed dniem wejścia wżycie niniejszej ustawy, postępowanie prowadzą na podstawie dotychczasowych przepisów, właściwe izby morskie. Art. 58. Do spraw wszczętych iniezakończonych przed dniem wejścia wżycie niniejszej ustawy na podstawie przepisów art.76 ust.4 oraz spraw do których mają zastosowanie przepisy pkt 17.2 i18.9.5 oraz 18.21 załącznika ustawy zmienianej wart.56, stosuje się przepisy dotychczasowe. Art. 59. Stacje pilotowe, októrych mowa wart.229 ustawy wymienionej wart.55 utworzone przed dniem wejścia wżycie niniejszej ustawy, stają się stacjami pilotowymi wrozumieniu art.229 ustawy wymienionej wart.55 wbrzmieniu nadanym niniejszą ustawą. Art. 60. Przepis wykonawczy, wydany na podstawie art.12 ust.2, art.28 ust.4 oraz art.107 ust.10 ustawy, októrej mowa wart.56, wbrzmieniu dotychczasowym, zachowuje moc do czasu wejścia wżycie przepisu wykonawczego wydanego na podstawie art.12 ust.2, art.28 ust.4 oraz art.107b ust.5 ustawy, októrej mowa wart.56, wbrzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie dłużej jednak niż przez 12 miesięcy od dnia wejścia wżycie niniejszej ustawy. Art. 61. Dokumenty kwalifikacyjne pilotów morskich wydane przed dniem wejścia wżycie art.107 ustawy, októrej mowa wart.56, wbrzmieniu nadanym niniejszą ustawą, zachowują ważność na czas, na jaki zostały wydane. Art. 62.1. Wlatach 2012–2021 maksymalny limit wydatków budżetu państwa będący skutkiem finansowym ustawy wynosi w:

1) 2012r. – 1270 tys. zł;

2) 2013r. – 2310 tys. zł;

3) 2014r. – 2368 tys. zł;

4) 2015r. – 2427 tys. zł;

5) 2016r. – 2488 tys. zł;

6) 2017r. – 2550 tys. zł;

7) 2018r. – 2611 tys. zł; – 20 – Poz. 1068

 Dziennik Ustaw

8) 2019r. – 2674 tys. zł;

9) 2020r. – 2738 tys. zł;

10) 2021r. – 2803 tys. zł.

2. Wprzypadku przekroczenia lub zagrożenia przekroczenia przyjętego na dany rok budżetowy maksymalnego limitu wydatków, októrym mowa wust.1, zostaną zastosowane mechanizmy korygujące, polegające na:

1)  ykorzystaniu innych rozwiązań technologicznych wzakresie prowadzenia przez Komisję badań wypadków lub incyw dentów morskich,

2) racjonalizacji wykonywania przez Komisję czynności,

3) obniżeniu kosztów zewnętrznej obsługi Komisji – mając na względzie zapewnienie prawidłowego funkcjonowania Komisji izapewnienie bezpieczeństwa żeglugi.

3. Organem właściwym do monitorowania wykorzystania limitu wydatków, októrym mowa wust.1, oraz wdrożenia mechanizmów korygujących, októrych mowa wust.2, jest minister właściwy do spraw gospodarki morskiej. Art. 63. Ustawa wchodzi wżycie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, zwyjątkiem przepisów art.56 pkt 12 i13, które wchodzą wżycie po upływie 12 miesięcy od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: B. Komorowski – 21 – Poz. 1068



Dziennik Ustaw Poz. 1068 z 2012 - pozostałe dokumenty:

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1555 z 20122012-12-31

  Wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 19 grudnia 2012 r. sygn. akt K 9/12

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1554 z 20122012-12-31

  Wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 20 grudnia 2012 r. sygn. akt K 28/11

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1553 z 20122012-12-31

  Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 21 grudnia 2012 r. w sprawie przedterminowych wyborów wójta gminy Zawonia w województwie dolnośląskim

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1552 z 20122012-12-31

  Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 21 grudnia 2012 r. w sprawie przedterminowych wyborów burmistrza Raciąża w województwie mazowieckim

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1551 z 20122012-12-31

  Ustawa z dnia 9 listopada 2012 r. o umorzeniu należności powstałych z tytułu nieopłaconych składek przez osoby prowadzące pozarolniczą działalność

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1550 z 20122012-12-31

  Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 14 grudnia 2012 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wzorów deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1549 z 20122012-12-31

  Rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 21 grudnia 2012 r. w sprawie sposobu ustalania opłat pobieranych przez jednostkę badawczą lub certyfikującą za czynności związane z badaniami i certyfikacją wyrobów przeznaczonych na potrzeby obronności i bezpieczeństwa państwa

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1548 z 20122012-12-31

  Ustawa z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o świadczeniach rodzinnych oraz niektórych innych ustaw

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1547 z 20122012-12-31

  Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 20 grudnia 2012 r. w sprawie szczegółowego zakresu danych dziedzinowych gromadzonych w systemie informacji oświatowej oraz terminów przekazywania niektórych danych do bazy danych systemu informacji oświatowej

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1546 z 20122012-12-31

  Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2012 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowego sposobu wykonywania budżetu państwa

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1545 z 20122012-12-31

  Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 28 grudnia 2012 r. w sprawie sposobu ustalania minimalnych norm zatrudnienia pielęgniarek i położnych w podmiotach leczniczych niebędących przedsiębiorcami

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1544 z 20122012-12-31

  Ustawa z dnia 23 listopada 2012 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z podwyższeniem wieku emerytalnego

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1543 z 20122012-12-31

  Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 20 grudnia 2012 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie stażu podyplomowego lekarza i lekarza dentysty

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1542 z 20122012-12-31

  Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 14 grudnia 2012 r. zmieniające rozporządzenie – Regulamin urzędowania sądów powszechnych

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1541 z 20122012-12-31

  Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 20 grudnia 2012 r. w sprawie sposobu podziału części oświatowej subwencji ogólnej dla jednostek samorządu terytorialnego w roku 2013

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1540 z 20122012-12-31

  Ustawa z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku tonażowym oraz niektórych innych ustaw

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1539 z 20122012-12-31

  Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 2012 r. w sprawie płatności w ramach programów finansowanych z udziałem środków europejskich oraz przekazywania informacji dotyczących tych płatności

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1538 z 20122012-12-31

  Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 21 grudnia 2012 r. w sprawie kryteriów i trybu dokonywania oceny pracy nauczyciela, trybu postępowania odwoławczego oraz składu i sposobu powoływania zespołu oceniającego

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1537 z 20122012-12-31

  Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2012 r. w sprawie sposobu przesyłania deklaracji i podań oraz rodzajów podpisu elektronicznego, którymi powinny być opatrzone

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1536 z 20122012-12-31

  Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 20 grudnia 2012 r. w sprawie odbywania szkolenia specjalizacyjnego przez lekarza w podmiocie leczniczym utworzonym przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1535 z 20122012-12-31

  Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 20 grudnia 2012 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie rejestru instytucji szkoleniowych