Logowanie

Dziennik Ustaw Poz. 186 z 2013

Wyszukiwarka

Tytuł:

Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 27 listopada 2012 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy – Kodeks karny skarbowy

Status aktu prawnego:Obowiązujący
Data ogłoszenia:2013-02-11
Data wydania:2012-11-27
Data wejscia w życie:0
Data obowiązywania:0

Treść dokumentu: Dziennik Ustaw Poz. 186 z 2013


DZIENNIK USTAW

RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Warszawa, dnia 11 lutego 2013 r. Poz. 186

OBWIESZCZENIE MARSZAŁKA SEJMU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ zdnia 27 listopada 2012r. wsprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy – Kodeks karny skarbowy

1. Na podstawie art.16 ust.1 zdanie pierwsze ustawy zdnia 20 lipca 2000r. oogłaszaniu aktów normatywnych iniektórych innych aktów prawnych (Dz.U. z2011r. Nr197, poz.1172 iNr232, poz.1378) ogłasza się wzałączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy zdnia 10 września 1999r. – Kodeks karny skarbowy (Dz.U. z2007r. Nr111, poz.765), zuwzględnieniem zmian wprowadzonych:

1)  stawą zdnia 15 marca 2007r. ozmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego, ustawy – Kodeks postępowania u karnego oraz ozmianie niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr112, poz.766), u

2)  stawą z dnia 7 listopada 2008 r. o zmianie ustawy – Prawo celne oraz ustawy – Kodeks karny skarbowy (Dz. U. Nr215, poz.1355), u

3)  stawą zdnia 5 grudnia 2008r. ozmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr237, poz.1651),

4)  stawą zdnia 6 grudnia 2008r. opodatku akcyzowym (Dz.U. z2009r. Nr3, poz.11), u

5)  stawą z dnia 19 grudnia 2008 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw u (Dz.U. z2009r. Nr8, poz.39),

6)  stawą zdnia 27 sierpnia 2009r. – Przepisy wprowadzające ustawę ofinansach publicznych (Dz.U. Nr157, poz.1241, u z2010r. Nr238, poz.1578 oraz z2011r. Nr178, poz.1061), u

7)  stawą zdnia 27 sierpnia 2009r. oSłużbie Celnej (Dz.U. Nr168, poz.1323),

8)  stawą zdnia 5 listopada 2009r. ozmianie ustawy – Kodeks karny, ustawy – Kodeks postępowania karnego, ustawy – u Kodeks karny wykonawczy, ustawy – Kodeks karny skarbowy oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr206, poz.1589),

9)  stawą zdnia 19 listopada 2009r. ograch hazardowych (Dz.U. Nr201, poz.1540), u

10)  stawą zdnia 25 czerwca 2010r. ozmianie ustawy okontroli skarbowej oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr127, u poz.858),

11)  stawą zdnia 22 lipca 2010r. ozmianie ustawy opodatku akcyzowym oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr151, u poz.1013),

12)  stawą zdnia 20 stycznia 2011r. ozmianie ustawy – Kodeks karny, ustawy – Kodeks postępowania karnego oraz ustau wy – Kodeks karny skarbowy (Dz.U. Nr48, poz.245),

13)  stawą zdnia 15 kwietnia 2011r. ozmianie ustawy – Kodeks karny skarbowy (Dz.U. Nr129, poz.733), u

14)  stawą zdnia 29 lipca 2011r. ozmianie ustawy ozasadach ewidencji iidentyfikacji podatników ipłatników oraz nieu których innych ustaw (Dz.U. Nr171, poz.1016),

15)  stawą zdnia 16 września 2011r. ozmianie ustawy – Kodeks karny wykonawczy oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. u Nr240, poz.1431),

16) ustawą zdnia 2 marca 2012r. opodatku od wydobycia niektórych kopalin (Dz.U. poz.362) oraz zmian wynikających zprzepisów ogłoszonych przed dniem 14 listopada 2012r.

Dziennik Ustaw –2– Poz. 186

2. Podany wzałączniku do niniejszego obwieszczenia tekst jednolity ustawy nie obejmuje:

1)  rt.18 ust.1 i2 iart.19 ustawy zdnia 15 marca 2007r. ozmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego, ustawy a – Kodeks postępowania karnego oraz ozmianie niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr112, poz.766), które stanowią: Art. 18. „1. Wsprawach, wktórych rozpoczęto rozprawę główną iniezakończonych prawomocnym orzeczeniem do dnia wejścia wżycie ustawy, aktóre według przepisów dotychczasowych rozpoznawane były zudziałem ławników, stosuje się przepisy dotychczasowe; wrazie jednak zawieszenia postępowania lub odroczenia rozprawy, jeżeli po odroczeniu albo po podjęciu zawieszonego postępowania rozprawa nie jest prowadzona wdalszym ciągu, atakże wrazie ponownego rozpoznania sprawy, postępowanie toczy się według przepisów wbrzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

2. Wsprawach, wktórych wniesiono prośbę oułaskawienie przed dniem wejścia wżycie ustawy, awktórych według przepisów dotychczasowych sąd orzekał jednoosobowo albo zudziałem ławników, stosuje się przepisy dotychczasowe; wrazie jej wniesienia po dniu wejścia wżycie ustawy, jeżeli prośba oułaskawienie obejmuje skazanie wsprawie, wktórej według przepisów wbrzmieniu nadanym niniejszą ustawą sąd orzeka wskładzie jednego sędziego, sąd rozpoznaje tę prośbę jednoosobowo.” „Art. 19. Ustawa wchodzi wżycie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.”;

2)  rt.8 ustawy zdnia 7 listopada 2008r. ozmianie ustawy – Prawo celne oraz ustawy – Kodeks karny skarbowy (Dz.U. a Nr215, poz.1355), który stanowi: „Art. 8. Ustawa wchodzi wżycie zdniem 1 stycznia 2009r., zwyjątkiem art.1 pkt14, który wchodzi wżycie zdniem 1 grudnia 2008r.”; a

3)  rt.7–10 ustawy zdnia 5 grudnia 2008r. ozmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr237, poz.1651), które stanowią: „Art. 7. Czynności procesowe dokonane przed dniem wejścia wżycie ustawy są skuteczne, jeżeli dokonano ich zzachowaniem przepisów dotychczasowych. Art. 8. Jeżeli na podstawie niniejszej ustawy nastąpiła zmiana właściwości sądu, orzeka sąd dotychczas właściwy, gdy akt oskarżenia albo wniosek oukaranie wniesiono przed dniem wejścia wżycie tej ustawy. Art. 9. Sprawy, wktórych przed dniem wejścia wżycie niniejszej ustawy rozpoczęto rozprawę główną, toczą się do końca postępowania wdanej instancji według przepisów dotychczasowych, jednakże wrazie zawieszenia postępowania, odroczenia rozprawy lub ponownego rozpoznania sprawy albo po zapadnięciu prawomocnego orzeczenia postępowanie toczy się według przepisów odpowiednio Kodeksu postępowania karnego lub Kodeksu karnego skarbowego wbrzmieniu nadanym niniejszą ustawą. Art. 10. Ustawa wchodzi wżycie zdniem 1 stycznia 2009r.”;

4) art.169 ustawy zdnia 6 grudnia 2008r. opodatku akcyzowym (Dz.U. z2009r. Nr3, poz.11), który stanowi: „Art. 169. Ustawa wchodzi wżycie zdniem 1 marca 2009r.”;

5)  rt.4 ustawy zdnia 19 grudnia 2008r. ozmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw a (Dz.U. z2009r. Nr8, poz.39), który stanowi: „Art. 4. Ustawa wchodzi wżycie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.”;

6)  rt.123 ustawy zdnia 27 sierpnia 2009r. – Przepisy wprowadzające ustawę ofinansach publicznych (Dz.U. Nr157, a poz.1241, z2010r. Nr238, poz.1578 oraz z2011r. Nr178, poz.1061), który stanowi: „Art. 123. Ustawa wchodzi wżycie zdniem 1 stycznia 2010r., zwyjątkiem:

1) art.13 pkt3–5, art.95, art.101 ust.3 iart.120, które wchodzą wżycie zdniem ogłoszenia;

2) art.10, art.11, art.18 pkt1, art.25, art.43, art.49 iart.50, które wchodzą wżycie zdniem 1 lipca 2010r.;

3)  rt.2 pkt3, art.3, art.5, art.6, art.8, art.13 pkt1, 2 i6, art.14, art.18 pkt2 lit.b ipkt3 lit.b ic, art.20, art.21, a art.23, art.28, art.34, art.36, art.39 pkt2–6, art.40, art.41, art.45 pkt1 i6, art.46 pkt1 lit.ailit.c–e oraz pkt2–5, art.57 pkt2, art.58, art.59 pkt1–3, art.60, art.63, art.65 pkt3–5, art.66 pkt1 lit.aipkt2, art.67 pkt1, art.78, art.79, art.80 pkt3 oraz art.81, które wchodzą wżycie zdniem 1 stycznia 2011r.;

4) art.16, art.17 pkt6, art.39 pkt1 iart.70, które wchodzą wżycie zdniem 1 stycznia 2012r.;

5) (uchylony);

6) art.33, który wchodzi wżycie zdniem 1 stycznia 2015r.”;

Dziennik Ustaw –3– Poz. 186

7) art.240 i244 ustawy zdnia 27 sierpnia 2009r. oSłużbie Celnej (Dz.U. Nr168, poz.1323), które stanowią: „Art. 240. Postępowania wsprawach oprzestępstwa skarbowe iwykroczenia skarbowe określone wart.107−111 §1 Kodeksu karnego skarbowego, wszczęte i niezakończone przed dniem wejścia wżycie ustawy, prowadzą nadal dotychczas właściwe organy.” „Art. 244. Ustawa wchodzi wżycie po upływie 21 dni od dnia ogłoszenia, zwyjątkiem art.148 ust.1 pkt3, który wchodzi wżycie zdniem 1 stycznia 2011r.”;

8)  rt.10−12 i14 ustawy zdnia 5 listopada 2009r. ozmianie ustawy – Kodeks karny, ustawy – Kodeks postępowania a karnego, ustawy – Kodeks karny wykonawczy, ustawy – Kodeks karny skarbowy oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr206, poz.1589), które stanowią: „Art. 10. Sprawy, wktórych przed dniem wejścia wżycie niniejszej ustawy rozpoczęto rozprawę główną, toczą się do końca postępowania wdanej instancji według przepisów dotychczasowych, jednakże wrazie zawieszenia postępowania, odroczenia rozprawy lub ponownego rozpoznania sprawy albo po zapadnięciu prawomocnego orzeczenia postępowanie toczy się według przepisów tej ustawy. Art. 11. Czynności procesowe dokonane przed dniem wejścia wżycie niniejszej ustawy są skuteczne, jeżeli dokonano ich zzachowaniem przepisów dotychczasowych. Art. 12. Wrazie wątpliwości, czy stosować przepisy dotychczasowe, czy przepisy wbrzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się przepisy nowe.” „Art. 14. Ustawa wchodzi wżycie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia.”;

9) art.145 ustawy zdnia 19 listopada 2009r. ograch hazardowych (Dz.U. Nr201, poz.1540), który stanowi: „Art. 145. Ustawa wchodzi wżycie pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie miesiąca od dnia ogłoszenia, zwyjątkiem:

1) art.95, wzakresie art.21 ust.1 pkt6,

2) art.102, art.106 pkt1 ipkt4 lit.a, art.111 oraz art.116 pkt4 – które wchodzą wżycie po upływie 6 lat od pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie miesiąca od dnia ogłoszenia.”; a

10)  rt.13 ustawy zdnia 25 czerwca 2010r. ozmianie ustawy okontroli skarbowej oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr127, poz.858), który stanowi: „Art. 13. Ustawa wchodzi wżycie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, zwyjątkiem art.1 pkt17 oraz pkt57 wzakresie dodawanych art.42f–42k, które wchodzą wżycie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia.”;

11)  rt.18 ustawy zdnia 22 lipca 2010r. ozmianie ustawy opodatku akcyzowym oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. a Nr151, poz.1013), który stanowi: „Art. 18. Ustawa wchodzi wżycie zdniem 1 września 2010r.”;

12)  rt.5 ustawy zdnia 20 stycznia 2011r. ozmianie ustawy – Kodeks karny, ustawy – Kodeks postępowania karnego oraz a ustawy – Kodeks karny skarbowy (Dz.U. Nr48, poz.245), który stanowi: „Art. 5. Ustawa wchodzi wżycie po upływie 2 miesięcy od dnia ogłoszenia, zwyjątkiem art.2 pkt2 iart.4, które wchodzą wżycie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.”;

13)  rt.2 ustawy zdnia 15 kwietnia 2011r. ozmianie ustawy – Kodeks karny skarbowy (Dz.U. Nr129, poz.733), który a stanowi: „Art. 2. Ustawa wchodzi wżycie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.”;

14)  rt.76 ustawy zdnia 29 lipca 2011r. ozmianie ustawy ozasadach ewidencji iidentyfikacji podatników ipłatników oraz a niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr171, poz.1016), który stanowi: „Art. 76. Ustawa wchodzi wżycie zdniem 1 września 2011r., zwyjątkiem:

1) art.71 ust.3, który wchodzi wżycie zdniem ogłoszenia;

2)  rt.1 pkt4 lit.a, b ie wzakresie ust.6, pkt5–7, pkt9 lit.a–d, pkt10, pkt13 lit.b, pkt15 wzakresie art.14 ust.4–7 a ipkt16 wzakresie art.14b oraz art.5, art.6, art.9, art.18, art.45, art.58 iart.59, które wchodzą wżycie zdniem 1stycznia 2012r.”;

Dziennik Ustaw –4– Poz. 186

15)  rt.10, art.11 i13 ustawy zdnia 16 września 2011r. ozmianie ustawy – Kodeks karny wykonawczy oraz niektórych a innych ustaw (Dz.U. Nr240, poz.1431), które stanowią: „Art. 10.

1. Przepisy wbrzmieniu nadanym niniejszą ustawą stosuje się również przy wykonywaniu orzeczeń, które stały się wykonalne przed dniem jej wejścia wżycie.

2. Wsprawach zakończonych prawomocnym orzeczeniem, wktórych grzywna, należności sądowe lub pieniężna kara porządkowa nie zostały wykonane, do wykonania orzeczenia wtym zakresie stosuje się przepisy dotychczasowe.

3. Do zażaleń na postanowienia wydane wtoku postępowania wykonawczego, wniesionych przed dniem wejścia wżycie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy dotychczasowe. Art. 11. Przepisów owłaściwości miejscowej sądu wpostępowaniu wykonawczym, wbrzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie stosuje się wsprawach, wktórych orzeczenie uprawomocniło się przed dniem wejścia wżycie niniejszej ustawy.” „Art. 13. Ustawa wchodzi wżycie zdniem 1 stycznia 2012r.”;

16)  rt.27 ustawy zdnia 2 marca 2012r. opodatku od wydobycia niektórych kopalin (Dz.U. poz.362), który stanowi: a „Art. 27. Ustawa wchodzi wżycie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.”. Marszałek Sejmu: E. Kopacz

Załącznik do obwieszczenia Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej zdnia 27 listopada 2012r. (poz. 186)

USTAWA zdnia 10 września 1999r. Kodeks karny skarbowy

TYTUŁ I Przestępstwa skarbowe iwykroczenia skarbowe

DZIAŁ I Część ogólna Rozdział 1 Przepisy wstępne Art. 1. §1. Odpowiedzialności karnej za przestępstwo skarbowe lub odpowiedzialności za wykroczenie skarbowe podlega ten tylko, kto popełnia czyn społecznie szkodliwy, zabroniony pod groźbą kary przez ustawę obowiązującą wczasie jego popełnienia. §2. Nie jest przestępstwem skarbowym lub wykroczeniem skarbowym czyn zabroniony, którego społeczna szkodliwość jest znikoma. §3. Nie popełnia przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego sprawca czynu zabronionego, jeżeli nie można mu przypisać winy wczasie czynu. §4. Jeżeli do dokonania przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego wymagane jest nastąpienie określonego wkodeksie skutku, sprawca zaniechania podlega odpowiedzialności karnej za przestępstwo skarbowe lub odpowiedzialności za wykroczenie skarbowe tylko wtedy, jeżeli ciążył na nim prawny, szczególny obowiązek zapobiegnięcia skutkowi.

Dziennik Ustaw –5– Poz. 186

Art. 2. §1. Czyn zabroniony uważa się za popełniony wczasie, wktórym nastąpiło zachowanie sprawcy, chyba że kodeks stanowi inaczej. §2. Jeżeli wczasie orzekania obowiązuje ustawa inna niż wczasie popełnienia przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego, stosuje się ustawę nową, jednakże należy stosować ustawę obowiązującą poprzednio, jeżeli jest względniejsza dla sprawcy. §3. Niedopuszczalne jest stosowanie wczęści ustawy nowej iwczęści ustawy obowiązującej poprzednio. §4. Jeżeli według nowej ustawy czyn zabroniony objęty orzeczeniem zagrożony jest karą, której górna granica jest niższa od kary orzeczonej, wymierzoną karę obniża się do górnej granicy ustawowego zagrożenia przewidzianego za taki czyn zabroniony wnowej ustawie; jeżeli nowa ustawa nie przewiduje możliwości zastosowania środka objętego orzeczeniem, to środka tego nie wykonuje się. §5. Jeżeli według nowej ustawy czyn zabroniony objęty orzeczeniem nie jest już zagrożony karą pozbawienia wolności, wymierzoną karę pozbawienia wolności podlegającą wykonaniu zamienia się na karę grzywny, przyjmując jeden dzień kary pozbawienia wolności za równoważny dwóm stawkom dziennym kary grzywny. §6. Jeżeli według nowej ustawy czyn zabroniony objęty orzeczeniem nie jest już zabroniony pod groźbą kary, skazanie ulega zatarciu zmocy prawa, aukaranie uważa się za niebyłe. Art. 3. §1. Czyn zabroniony uważa się za popełniony wmiejscu, wktórym nastąpiło zachowanie sprawcy, albo gdzie skutek stanowiący znamię czynu zabronionego nastąpił lub według zamiaru sprawcy miał nastąpić. §2. Przepisy kodeksu stosuje się do sprawcy, który popełnił czyn zabroniony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jak również na polskim statku wodnym lub powietrznym, chyba że kodeks stanowi inaczej. §3. Niezależnie od przepisów obowiązujących wmiejscu popełnienia przestępstwa skarbowego, przepisy kodeksu stosuje się także do obywatela polskiego oraz cudzoziemca wrazie popełnienia za granicą przestępstwa skarbowego skierowanego przeciwko istotnym interesom finansowym państwa polskiego. § 3a. Niezależnie od przepisów obowiązujących w miejscu popełnienia przestępstwa skarbowego, przepisy kodeksu stosuje się także do obywatela polskiego wrazie popełnienia za granicą przestępstwa skarbowego określonego wrozdziale6 i7 działu II tytułu I, skierowanego przeciwko interesom finansowym Wspólnot Europejskich. §4. Przestępstwa skarbowe iwykroczenia skarbowe określone wrozdziale 7 są karalne także wrazie popełnienia ich za granicą, jeżeli zostały ujawnione wwyniku czynności kontrolnych przeprowadzonych tam przez polski organ celny lub inny organ uprawniony na podstawie umów międzynarodowych; przepis stosuje się odpowiednio, jeżeli wykroczenie skarbowe określone wart.106e, art.106f iart.106h popełnione zostało za granicą. §5. Przepisy kodeksu stosuje się także do obywateli polskich oraz cudzoziemców, którzy przebywając na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nakłaniają lub udzielają pomocy do popełnienia za granicą przestępstwa skarbowego skierowanego przeciwko interesom finansowym Wspólnot Europejskich, określonego wrozdziale 6 i7 działu II tytułu I. Art. 4. §1. Przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe można popełnić umyślnie, atakże nieumyślnie, jeżeli kodeks tak stanowi. §2. Czyn zabroniony popełniony jest umyślnie, jeżeli sprawca ma zamiar jego popełnienia, to jest chce go popełnić albo przewidując możliwość jego popełnienia, na to się godzi. §3. Czyn zabroniony popełniony jest nieumyślnie, jeżeli sprawca nie mając zamiaru jego popełnienia, popełnia go jednak na skutek niezachowania ostrożności wymaganej w danych okolicznościach, mimo że możliwość popełnienia tego czynu przewidywał albo mógł przewidzieć. Art. 5. §1. Na zasadach określonych wkodeksie odpowiada ten tylko, kto popełnia czyn zabroniony po ukończeniu lat17, chyba że przepis ustawy stanowi inaczej. §2. Wstosunku do sprawcy, który popełnił przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe po ukończeniu lat 17, lecz przed ukończeniem lat 18, sąd zamiast kary lub środka karnego stosuje środki wychowawcze, lecznicze albo poprawcze przewidziane dla nieletnich, jeżeli okoliczności sprawy oraz stopień rozwoju sprawcy, jego właściwości iwarunki osobiste za tym przemawiają.

Dziennik Ustaw –6– Poz. 186

Art. 6. §1. Ten sam czyn może stanowić tylko jedno przestępstwo skarbowe albo tylko jedno wykroczenie skarbowe. §2. Dwa lub więcej zachowań, podjętych wkrótkich odstępach czasu wwykonaniu tego samego zamiaru lub zwykorzystaniem takiej samej sposobności, uważa się za jeden czyn zabroniony; wzakresie czynów zabronionych polegających na uszczupleniu lub narażeniu na uszczuplenie należności publicznoprawnej za krótki odstęp czasu uważa się okres do 6miesięcy. Art. 7. §1. Jeżeli ten sam czyn wyczerpuje znamiona określone wdwóch albo więcej przepisach kodeksu, przypisuje się tylko jedno przestępstwo skarbowe lub tylko jedno wykroczenie skarbowe na podstawie wszystkich zbiegających się przepisów. §2. Wwypadku określonym w§1 sąd wymierza karę na podstawie przepisu przewidującego karę najsurowszą, ajeżeli zbiegające się przepisy przewidują zagrożenia takie same – na podstawie przepisu, którego znamiona najpełniej charakteryzują czyn sprawcy. Nie stoi to na przeszkodzie orzeczeniu także innych środków przewidzianych wkodeksie na podstawie wszystkich zbiegających się przepisów. Art. 8. §1. Jeżeli ten sam czyn będący przestępstwem skarbowym lub wykroczeniem skarbowym wyczerpuje zarazem znamiona przestępstwa lub wykroczenia określonego wprzepisach karnych innej ustawy, stosuje się każdy ztych przepisów. §2. Wykonaniu podlega tylko najsurowsza zkar, co nie stoi na przeszkodzie wykonaniu środków karnych lub innych środków orzeczonych na podstawie wszystkich zbiegających się przepisów. Środki karne iśrodki zabezpieczające oraz dozór stosuje się, chociażby je orzeczono tylko na podstawie jednego ze zbiegających się przepisów; wrazie orzeczenia za zbiegające się czyny zabronione zakazów tego samego rodzaju lub pozbawienia praw publicznych, sąd stosuje odpowiednio przepisy okarze łącznej. §3. Jeżeli obok kary najsurowszej, która podlega wykonaniu, orzeczono także karę grzywny, również ta kara podlega łącznemu wykonaniu; wrazie orzeczenia obok kary najsurowszej kilku kar grzywny, łącznemu wykonaniu podlega tylko najsurowsza kara grzywny. Art. 9. §1. Odpowiada za sprawstwo nie tylko ten, kto wykonuje czyn zabroniony sam albo wspólnie iwporozumieniu zinną osobą, ale także ten, kto kieruje wykonaniem czynu zabronionego przez inną osobę lub wykorzystując uzależnienie innej osoby od siebie, poleca jej wykonanie takiego czynu. §2. Każdy ze współsprawców wykonujących czyn zabroniony odpowiada wgranicach swej umyślności lub nieumyślności, niezależnie od odpowiedzialności pozostałych sprawców; okoliczność osobistą, wyłączającą lub łagodzącą albo zaostrzającą odpowiedzialność, która nie stanowi znamienia czynu zabronionego, uwzględnia się tylko co do sprawcy, którego ona dotyczy. §3. Za przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe odpowiada, jak sprawca, także ten, kto na podstawie przepisu prawa, decyzji właściwego organu, umowy lub faktycznego wykonywania zajmuje się sprawami gospodarczymi, wszczególności finansowymi, osoby fizycznej, osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, której odrębne przepisy przyznają zdolność prawną. Art. 10. §1. Nie popełnia umyślnie czynu zabronionego, kto pozostaje wbłędzie co do okoliczności stanowiącej jego znamię. §2. Odpowiada na podstawie przepisu przewidującego łagodniejszą odpowiedzialność sprawca, który dopuszcza się czynu zabronionego wusprawiedliwionym błędnym przekonaniu, że zachodzi okoliczność stanowiąca znamię czynu zabronionego, od której taka łagodniejsza odpowiedzialność zależy. §

3. Nie popełnia przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego, kto dopuszcza się czynu zabronionego wusprawiedliwionym błędnym przekonaniu, że zachodzi okoliczność wyłączająca bezprawność. §

4. Nie popełnia przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego, kto dopuszcza się czynu zabronionego wusprawiedliwionej nieświadomości jego karalności. §5. Wwypadku określonym w§3 lub 4, jeżeli błąd sprawcy jest nieusprawiedliwiony, sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary, ajeżeli czyn zabroniony jest wykroczeniem skarbowym – sąd może odstąpić od wymierzenia kary lub środka karnego wymienionego wart.47 §2 pkt2 i3, chyba że przepadek dotyczy przedmiotów określonych wart.29 pkt4.

Dziennik Ustaw –7– Poz. 186

Art. 11. §1. Nie popełnia przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego, kto zpowodu choroby psychicznej, upośledzenia umysłowego lub innego zakłócenia czynności psychicznych nie mógł wczasie czynu rozpoznać jego znaczenia lub pokierować swoim postępowaniem. §2. Jeżeli wczasie popełnienia przestępstwa skarbowego zdolność rozpoznania znaczenia czynu lub kierowania postępowaniem była w znacznym stopniu ograniczona, sąd może orzec karę w wysokości nieprzekraczającej dwóch trzecich górnej granicy ustawowego zagrożenia przewidzianego za przypisane sprawcy przestępstwo skarbowe; sąd może zastosować także nadzwyczajne złagodzenie kary, a nawet odstąpić od wymierzenia kary lub środka karnego wymienionego wart.22 §2 pkt2–6, chyba że przepadek dotyczy przedmiotów określonych wart.29 pkt4. §3. Jeżeli wwypadku określonym w§2 sprawca popełnił wykroczenie skarbowe, sąd może odstąpić od wymierzenia kary lub środka karnego wymienionego w art. 47 § 2 pkt 2 i 3, chyba że przepadek dotyczy przedmiotów określonych wart.29 pkt4. §4. Przepisów §1–3 nie stosuje się, gdy sprawca wprawił się wstan nietrzeźwości lub inny stan odurzenia powodujący wyłączenie lub ograniczenie poczytalności, które przewidywał albo mógł przewidzieć. Art. 12. §1. Kary, środki karne oraz inne środki przewidziane wkodeksie stosuje się zuwzględnieniem zasad humanitaryzmu, wszczególności zposzanowaniem godności człowieka. §2. Sąd wymierza karę, środek karny lub inny środek według swego uznania, wgranicach przewidzianych przez kodeks bacząc, aby ich dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze iwychowawcze, które mają one osiągnąć wstosunku do sprawcy, atakże potrzeby wzakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. §3. Wymierzając karę, środek karny lub inny środek młodocianemu albo nieletniemu, sąd kieruje się przede wszystkim tym, aby sprawcę wychować. Art. 13. §1. Wymierzając karę, środek karny lub inny środek, sąd uwzględnia wszczególności rodzaj irozmiar ujemnych następstw czynu zabronionego, rodzaj istopień naruszenia ciążącego na sprawcy obowiązku finansowego, jego motywację isposób zachowania się, właściwości iwarunki osobiste, sposób życia przed popełnieniem czynu zabronionego izachowanie się po jego popełnieniu, azwłaszcza gdy czynił starania ozapobieżenie uszczupleniu należności publicznoprawnej lub ojej późniejsze wyrównanie. §2. Okoliczności wpływające na wymiar kary, środka karnego lub innego środka uwzględnia się tylko co do osoby, której one dotyczą. Art. 14. Jeżeli sąd lub organ postępowania przygotowawczego określa także obowiązek, sposób lub termin uiszczenia uszczuplonej należności publicznoprawnej lub równowartości pieniężnej przepadku przedmiotów lub równowartości pieniężnej przepadku korzyści majątkowej, to powinien przy tym wziąć pod uwagę w szczególności sytuację majątkową sprawcy oraz wysokość uszczuplonej należności publicznoprawnej lub równowartości pieniężnej przedmiotów bądź korzyści podlegających przepadkowi. Art. 15. §1. Orzeczenie zapadłe wpostępowaniu wsprawie oprzestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe nie zwalnia od obowiązku uiszczenia należności publicznoprawnej. §2. Wrazie orzeczenia przepadku przedmiotów, ściągnięcia ich równowartości pieniężnej lub obowiązku uiszczenia ich równowartości pieniężnej wygasa obowiązek uiszczenia należności publicznoprawnej dotyczącej tych przedmiotów. §3. Wrazie uiszczenia należności publicznoprawnej sąd może orzec przepadek przedmiotów tylko wwarunkach określonych wart.31 §3 pkt2. §

4. W razie potrzeby orzeczenie kończące postępowanie, na mocy którego nie orzeczono przepadku przedmiotów, ściągnięcia ich równowartości pieniężnej lub obowiązku uiszczenia równowartości pieniężnej tych przedmiotów, powinno zawierać również rozstrzygnięcie co do przekazania przedmiotu właściwemu organowi do odrębnego postępowania. Rozdział 2 Zaniechanie ukarania sprawcy Art. 16. §1. Nie podlega karze za przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe sprawca, który po popełnieniu czynu zabronionego zawiadomił otym organ powołany do ścigania, ujawniając istotne okoliczności tego czynu, wszczególności osoby współdziałające wjego popełnieniu.

Dziennik Ustaw –8– Poz. 186

§2. Przepis §1 stosuje się tylko wtedy, gdy wterminie wyznaczonym przez uprawniony organ postępowania przygotowawczego uiszczono wcałości wymagalną należność publicznoprawną uszczuploną popełnionym czynem zabronionym. Jeżeli czyn zabroniony nie polega na uszczupleniu tej należności, aorzeczenie przepadku przedmiotów jest obowiązkowe, sprawca powinien złożyć te przedmioty, natomiast wrazie niemożności ich złożenia – uiścić ich równowartość pieniężną; nie nakłada się obowiązku uiszczenia ich równowartości pieniężnej, jeżeli przepadek dotyczy przedmiotów określonych wart.29 pkt4. §3. Jeżeli złożone przedmioty podlegające przepadkowi mogą ulec szybkiemu zniszczeniu lub zepsuciu, ich przechowywanie byłoby połączone zniewspółmiernymi kosztami lub nadmiernymi trudnościami albo powodowałoby znaczne obniżenie ich wartości, organ postępowania przygotowawczego nakłada na sprawcę obowiązek uiszczenia ich równowartości pieniężnej, chyba że przepadek dotyczy przedmiotów określonych wart.29 pkt4. §4. Zawiadomienie powinno być złożone na piśmie albo przekazane ustnie do protokołu. §5. Zawiadomienie jest bezskuteczne, jeżeli zostało złożone:

1)  czasie, kiedy organ ścigania miał już wyraźnie udokumentowaną wiadomość opopełnieniu przestępstwa skarbowego w lub wykroczenia skarbowego; p

2)  o rozpoczęciu przez organ ścigania czynności służbowej, wszczególności przeszukania, czynności sprawdzającej lub kontroli zmierzającej do ujawnienia przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego, chyba że czynność ta nie dostarczyła podstaw do wszczęcia postępowania oten czyn zabroniony. §6. Przepisu §1 nie stosuje się wobec sprawcy, który:

1) kierował wykonaniem ujawnionego czynu zabronionego;

2) wykorzystując uzależnienie innej osoby od siebie, polecił jej wykonanie ujawnionego czynu zabronionego;

3)  organizował grupę albo związek mający na celu popełnienie przestępstwa skarbowego albo taką grupą lub związkiem z kierował, chyba że zawiadomienia, októrym mowa w§1, dokonał ze wszystkimi członkami grupy lub związku;

4)  akłaniał inną osobę do popełnienia przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego wcelu skierowania przen ciwko niej postępowania oten czyn zabroniony. Art. 16a. Nie podlega karze za przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe, kto złożył prawnie skuteczną, wrozumieniu przepisów ustawy – Ordynacja podatkowa lub ustawy zdnia 28 września 1991r. okontroli skarbowej (Dz.U. z2011r. Nr41, poz.214, zpóźn. zm.1)), korektę deklaracji podatkowej wraz zuzasadnieniem przyczyny korekty iwcałości uiścił, niezwłocznie lub wterminie wyznaczonym przez uprawniony organ, należność publicznoprawną uszczuploną lub narażoną na uszczuplenie. Art. 17. §1. Sąd może udzielić zezwolenia na dobrowolne poddanie się odpowiedzialności, jeżeli wina sprawcy iokoliczności popełnienia przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego nie budzą wątpliwości, ajednocześnie:

1)  iszczono wcałości wymagalną należność publicznoprawną, jeżeli wzwiąz u zprzestępstwem skarbowym lub wykrou k czeniem skarbowym nastąpiło uszczuplenie tej należności;

2) sprawca uiścił kwotę odpowiadającą co najmniej najniższej karze grzywny grożącej za dany czyn zabroniony;

3)  prawca wyraził zgodę na przepadek przedmiotów co najmniej wtakim zakresie, wjakim ten przepadek jest obowiązs kowy, awrazie niemożności złożenia tych przedmiotów – uiścił ich równowartość pieniężną; przepisy art.16 §2 zdanie trzecie oraz art.31 §3 pkt2 stosuje się odpowiednio;

4) uiszczono co najmniej zryczałtowaną równowartość kosztów postępowania. §2. Niedopuszczalne jest udzielenie zezwolenia na dobrowolne poddanie się odpowiedzialności, jeżeli:

1)  rzestępstwo skarbowe zagrożone jest karą ograniczenia wolności albo karą pozbawienia wolności; p

2)  rzestępstwo skarbowe zagrożone tylko karą grzywny popełniono wwarunkach określonych wart.37 §1 lub art.38 p §2;

3)  głoszono interwencję co do przedmiotu podlegającego przepadkowi, chyba że zostanie ona cofnięta przez interwenienz ta do czasu wniesienia aktu oskarżenia do sądu.

1)

Z  miany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone wDz.U. z2011r. Nr53, poz.273 iNr230, poz.1371 oraz z2012r. poz.362 i 1544.

Dziennik Ustaw –9– Poz. 186

Art. 18. §1. Sąd, udzielając zezwolenia na dobrowolne poddanie się odpowiedzialności, orzeka:

1) tytułem kary grzywny kwotę uiszczoną przez sprawcę;

2)  rzepadek przedmiotów tylko wtakich granicach, wjakich sprawca wyraził na to zgodę, awrazie niemożności ich p złożenia – uiścił ich równowartość pieniężną. §2. Prawomocny wyrok ozezwoleniu na dobrowolne poddanie się odpowiedzialności nie podlega wpisowi do Krajowego Rejestru Karnego. §3. Uiszczenie określonej kwoty tytułem kary grzywny za przestępstwo skarbowe wdrodze dobrowolnego poddania się odpowiedzialności nie stanowi przesłanki recydywy skarbowej określonej wart.37 §1 pkt4. Art. 19. §1. Sąd może odstąpić od wymierzenia kary, co nie stoi na przeszkodzie orzeczeniu środka karnego wymienionego wart.22 §2 pkt2–6 lub wart.47 §2 pkt2 i3, jeżeli zachodzą warunki jego orzeczenia icele kary zostaną przez ten środek spełnione, wszczególności wwypadkach przewidzianych wkodeksie, aponadto:

1)  a przestępstwa skarbowe – zagrożone karą pozbawienia wolności nieprzekraczającą 3 lat lub karą łagodniejszą, gdy z stopień społecznej szkodliwości popełnionego czynu nie jest znaczny; przepisu nie stosuje się do sprawcy przestępstwa skarbowego popełnionego wwarunkach określonych wart.37 §1 lub wart.38 §2, zzastrzeżeniem art.37 §2 i3 oraz art.38 §3;

2)  a wykroczenia skarbowe – w wypadkach zasługujących na szczególne uwzględnienie, biorąc pod uwagę charakter z iokoliczności popełnienia wykroczenia skarbowego, właściwości iwarunki osobiste sprawcy oraz jego zachowanie się po popełnieniu tego wykroczenia. §2. Jeżeli wzwiązku zprzestępstwem skarbowym lub wykroczeniem skarbowym nastąpiło uszczuplenie należności publicznoprawnej, sąd może odstąpić od wymierzenia kary lub środka karnego wymienionego wart.22 §2 pkt2–6 lub wart.47 §2 pkt2 i3 tylko wtedy, gdy ta wymagalna należność została wcałości uiszczona przed wydaniem wyroku. §3. Odstępując od wymierzenia kary, sąd może również odstąpić od orzeczenia środka karnego, chociażby jego orzeczenie było obowiązkowe; przepisu nie stosuje się, jeżeli przepadek dotyczy przedmiotów określonych wart.29 pkt4. §4. Wpostępowaniu wstosunku do nieobecnych orzeczenie co do kary, środka karnego lub innego środka można ograniczyć do przepadku przedmiotów. Rozdział 3 Przestępstwa skarbowe Art. 20. §1. Do przestępstw skarbowych nie mają zastosowania przepisy części ogólnej irozdziału XXXVIII Kodeksu karnego, zzastrzeżeniem §2. §2.2) Przepisy art.18 §2 i3, art.19, art.20, art.21 §2 i3, art.22–24, art.27 §1, art.40 §1, art.41, art.43 §2, art.51, art.57, art.58 §1 i2a, art.60 §1 i2, art.62, art.63, art.66 §1, art.67, art.68, art.69 §1 i2, art.70, art.72–77, art.78 §1 i3, art.79, art.80 §1 i3, art.81–83, art.85, art.86 §1a, 2 i3, art.87, art.88, art.89 §1, 1a i3, art.90, art.92–98, art.103 §1, art.106–108, art.114 oraz art.114a, atakże wskazane winnych przepisach niniejszego rozdziału przepisy części ogólnej Kodeksu karnego stosuje się odpowiednio do przestępstw skarbowych; do żołnierzy, którzy dopuścili się czynu zabronionego jako przestępstwo skarbowe, stosuje się odpowiednio także przepisy art.318, art.321, art.322 §1 i3, art.323, art.324 §1, art.326–333, art.335 oraz art.336 Kodeksu karnego. §3. Wwypadku określonym wart.21 §3 Kodeksu karnego sąd może także odstąpić od wymierzenia kary lub środka karnego wymienionego wart.22 §2 pkt2, 3, 5 i6 niniejszego kodeksu, chyba że przepadek dotyczy przedmiotów określonych wart.29 pkt4. §4. Wymieniona wart.23 Kodeksu karnego przesłanka „dobrowolności” nie ma zastosowania do przestępstw skarbowych. §5. Wwypadku określonym wart.27 §1 Kodeksu karnego dopuszczalny eksperyment dotyczy tylko eksperymentu ekonomicznego lub technicznego.

2)

W  brzmieniu ustalonym przez art.3 ustawy zdnia 20 stycznia 2011r. ozmianie ustawy – Kodeks karny, ustawy – Kodeks postępowania karnego oraz ustawy – Kodeks karny skarbowy (Dz.U. Nr48, poz.245), która weszła wżycie zdniem 8 maja 2011r.

Dziennik Ustaw – 10 – Poz. 186

§6. Wymienione w§2 oraz wart.21 §3, art.26 §4, art.40 §1 iart.45 przepisy części ogólnej Kodeksu karnego stosuje się odpowiednio także do osób wymienionych wart.53 §36, które dopuściły się przestępstwa skarbowego, chyba że część wojskowa Kodeksu karnego zawiera odmienne przepisy ogólne. Art. 21. §1. Usiłowanie przestępstwa skarbowego zagrożonego karą nieprzekraczającą roku pozbawienia wolności lub karą łagodniejszą jest karalne tylko wtedy, gdy kodeks tak stanowi. §2. Za usiłowanie można wymierzyć karę wwysokości nieprzekraczającej dwóch trzecich górnej granicy ustawowego zagrożenia przewidzianego dla danego przestępstwa skarbowego. §3. Do usiłowania stosuje się odpowiednio także przepisy art.13, 14 §2 oraz art.15 Kodeksu karnego; przepis art.20 §4 niniejszego kodeksu stosuje się odpowiednio. Art. 22. §1. Karami za przestępstwa skarbowe są:

1) kara grzywny wstawkach dziennych;

2) kara ograniczenia wolności;

3) kara pozbawienia wolności. §2. Środkami karnymi są:

1) dobrowolne poddanie się odpowiedzialności;

2) przepadek przedmiotów;

3) ściągnięcie równowartości pieniężnej przepadku przedmiotów;

4) przepadek korzyści majątkowej; 4a) ściągnięcie równowartości pieniężnej przepadku korzyści majątkowej;

5)  akaz prowadzenia określonej działalności gospodarczej, wykonywania określonego zawodu lub zajmowania określoz nego stanowiska;

6) podanie wyroku do publicznej wiadomości;

7) pozbawienie praw publicznych;

8) środki związane zpoddaniem sprawcy próbie: a) warunkowe umorzenie postępowania karnego, b) warunkowe zawieszenie wykonania kary, c) warunkowe zwolnienie. §3. Środkami zabezpieczającymi są:

1) umieszczenie wzakładzie zamkniętym;

2) umieszczenie wzakładzie psychiatrycznym;

3) umieszczenie wzakładzie karnym, wktórym stosuje się środki lecznicze lub rehabilitacyjne;

4) umieszczenie wzamkniętym zakładzie leczenia odwykowego;

5) skierowanie do placówki leczniczo-rehabilitacyjnej;

6) przepadek przedmiotów;

7) zakazy wymienione w§2 pkt5. Art. 23. §1. Wymierzając karę grzywny, sąd określa liczbę stawek oraz wysokość jednej stawki dziennej; jeżeli kodeks nie stanowi inaczej, najniższa liczba stawek wynosi 10, najwyższa – 720.

Dziennik Ustaw – 11 – Poz. 186

§2. Wyrokiem nakazowym można wymierzyć karę grzywny wgranicach nieprzekraczających wysokości 200 stawek dziennych, chyba że kodeks przewiduje karę łagodniejszą. §3. Ustalając stawkę dzienną, sąd bierze pod uwagę dochody sprawcy, jego warunki osobiste, rodzinne, stosunki majątkowe imożliwości zarobkowe; stawka dzienna nie może być niższa od jednej trzydziestej części minimalnego wynagrodzenia ani też przekraczać jej czterystukrotności. Art. 24. §1. Za karę grzywny wymierzoną sprawcy przestępstwa skarbowego czyni się wcałości albo wczęści odpowiedzialną posiłkowo osobę fizyczną, osobę prawną albo jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej, której odrębne przepisy przyznają zdolność prawną, jeżeli sprawcą czynu zabronionego jest zastępca tego podmiotu prowadzący jego sprawy jako pełnomocnik, zarządca, pracownik lub działający wjakimkolwiek innym charakterze, azastępowany podmiot odniósł albo mógł odnieść zpopełnionego przestępstwa skarbowego jakąkolwiek korzyść majątkową. §2. Przepis §1 stosuje się odpowiednio do ściągnięcia równowartości pieniężnej przepadku przedmiotów. §3. Wrazie nałożenia odpowiedzialności posiłkowej przy wymiarze kary grzywny stosuje się odpowiednio art.23 §3. §4. Jeżeli odpowiedzialność, októrej mowa w§1 i2, nałożono na kilka podmiotów odpowiedzialnych posiłkowo, odpowiadają oni solidarnie, chyba że ze względu na okoliczności sprawy sąd określi zakres odpowiedzialności każdego znich stosownie do osiągniętej korzyści majątkowej. §5. Niezależnie od nałożenia odpowiedzialności posiłkowej sąd zobowiązuje podmiot, który uzyskał korzyść majątkową, do jej zwrotu wcałości albo wczęści na rzecz Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego; nie dotyczy to korzyści majątkowej podlegającej zwrotowi na rzecz innego uprawnionego podmiotu. Art. 25. §1.3) Odpowiedzialności posiłkowej nie stosuje się wobec państwowych jednostek budżetowych, októrych mowa wprzepisach ofinansach publicznych. §2. Odpowiedzialność posiłkowa nie obciąża spadku. §3. Odpowiedzialność posiłkowa nie wygasa:

1) wrazie śmierci sprawcy skazanego po uprawomocnieniu się orzeczenia; j

2) eżeli kary grzywny lub środka karnego ściągnięcia równowartości pieniężnej przepadku przedmiotów nie wykonano zpowodu nieobecności skazanego wkraju. Art. 26. §1. Jeżeli przestępstwo skarbowe jest zagrożone karą pozbawienia wolności, sąd może orzec zamiast niej karę ograniczenia wolności, wszczególności jeżeli orzeka równocześnie środek karny wymieniony wart.22 §2 pkt2–6, co nie stoi na przeszkodzie wymierzeniu także kary grzywny grożącej za to przestępstwo obok kary pozbawienia wolności. §2. Wymierzając karę ograniczenia wolności za przestępstwo skarbowe, wzwiązku zktórym nastąpiło uszczuplenie należności publicznoprawnej itej wymagalnej należności nie uiszczono, sąd określa także obowiązek uiszczenia jej wcałości wwyznaczonym terminie. §3. Przepisu §1 nie stosuje się do sprawcy przestępstwa skarbowego popełnionego wwarunkach określonych wart.37 §1 lub wart.38 §2, zzastrzeżeniem art.37 §2 i3 oraz art.38 §3. §4. Do wymiaru kary ograniczenia wolności stosuje się odpowiednio także art.34–36 Kodeksu karnego. Art. 27. §1. Jeżeli kodeks nie stanowi inaczej, kara pozbawienia wolności trwa najkrócej 5dni, najdłużej – 5 lat; wymierza się ją wdniach, miesiącach ilatach. §2. Kara aresztu wojskowego trwa najkrócej 5 dni, najdłużej – 2 lata; wymierza się ją wdniach, miesiącach ilatach. Art. 28. §1. Jeżeli kodeks przewiduje obniżenie albo nadzwyczajne obostrzenie górnej granicy ustawowego zagrożenia, wwypadku łącznego zagrożenia karami wymienionymi wart.22 §1, obniżenie albo nadzwyczajne obostrzenie odnosi się do każdej ztych kar.

3)

W  brzmieniu ustalonym przez art.44 ustawy zdnia 27 sierpnia 2009r. – Przepisy wprowadzające ustawę ofinansach publicznych (Dz.U. Nr157, poz.1241, z2010r. Nr238, poz.1578 oraz z2011r. Nr178, poz.1061), która weszła wżycie zdniem 1 stycznia 2010r.

Dziennik Ustaw – 12 – Poz. 186

§2.4) Kara nadzwyczajnie obostrzona nie może przekroczyć 1080 stawek dziennych kary grzywny, 2 lat ograniczenia wolności albo 10 lat kary pozbawienia wolności; karę ograniczenia wolności wymierza się wmiesiącach ilatach. Art. 29. Przepadek przedmiotów obejmuje:

1) przedmiot pochodzący bezpośrednio zprzestępstwa skarbowego;

2) narzędzie lub inny przedmiot stanowiący mienie ruchome, które służyło lub było przeznaczone do popełnienia przestępstwa skarbowego;

3) opakowanie oraz przedmiot połączony zprzedmiotem przestępstwa skarbowego wtaki sposób, że nie można dokonać ich rozłączenia bez uszkodzenia któregokolwiek ztych przedmiotów; 4)5) przedmiot, którego wytwarzanie, posiadanie, obrót, przechowywanie, przewóz, przenoszenie lub przesyłanie jest zabronione. Art. 30. §1. Sąd może orzec przepadek przedmiotów tylko wwypadkach przewidzianych wkodeksie, aorzeka, jeżeli kodeks tak stanowi. §2.6) Wwypadkach określonych wart.54 §1 i2, art.55 §1 i2, art.56 §1 i2, art.63 §1–6, art.64 §1–6, art.65 §1 i3, art.66 §1, art.67 §1 i2, art.68 §1 i2, art.69 §1–3, art.69a §1, art.70 §1, 2 i4, art.72, art.73 §1 oraz art.73a §1 i2 można orzec przepadek przedmiotów określonych wart.29 pkt1–3. §3. Wwypadkach określonych wart.86 §1–3, art.87 §1–3, art.88 §1 i2, art.89 §1 i2, art.90 §1 oraz art.91 §1 i3 orzeka się przepadek przedmiotów wymienionych wart.29 pkt1 lub 2, atakże można orzec przepadek przedmiotów wymienionych wart.29 pkt3. §4. Wwypadku określonym wart.106d §1 orzeka się przepadek wartości dewizowych lub krajowych środków płatniczych, atakże można orzec przepadek innych przedmiotów, określonych wart.29 pkt1–3. §4a. (uchylony). §5. Wwypadkach określonych wart.107 §1–3 orzeka się przepadek dokumentu lub urządzenia do gry losowej, gry na automacie lub zakładu wzajemnego, atakże znajdujących się wnich środków pieniężnych oraz wygranych, które na podstawie tego dokumentu przypadają grającemu, atakże środków uzyskanych ze sprzedaży udziału wgrze lub wpłaconych stawek.7) Przepis stosuje się odpowiednio także wwypadkach określonych wart.107a §1, art.109 iart.110. §5a.8) Sprzedaż urządzeń lub automatów do gier, wstosunku do których sąd nie zarządził zniszczenia, jest dopuszczalna wyłącznie na rzecz podmiotów, które uzyskały koncesje albo zezwolenie na urządzanie gier. §6. Wwypadkach określonych w§2–4 orzeka się przepadek przedmiotów, októrych mowa wart.29 pkt4. Art. 31. §1.9) Sąd może orzec albo orzeka przepadek przedmiotów określonych wart.29 pkt1, 3 i4 wwypadkach przewidzianych wkodeksie, także wówczas, gdy przedmioty te nie są własnością sprawcy. §1a. Sąd może orzec przepadek przedmiotów określonych wart.29 pkt2, niebędących własnością sprawcy, jeżeli ich właściciel lub inna osoba uprawniona na skutek niezachowania ostrożności wymaganej wdanych okolicznościach przewidywała albo mogła przewidzieć, że mogą one służyć lub być przeznaczone do popełnienia przestępstwa skarbowego. §2. Przepadku przedmiotów nie orzeka się, jeżeli są własnością osoby trzeciej, asprawca uzyskał je wdrodze czynu zabronionego jako przestępstwo lub wykroczenie.

W  brzmieniu ustalonym przez art.4 pkt2 ustawy zdnia 5 listopada 2009r. ozmianie ustawy – Kodeks karny, ustawy – Kodeks postępowania karnego, ustawy – Kodeks karny wykonawczy, ustawy – Kodeks karny skarbowy oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr206, poz.1589), która weszła wżycie zdniem 8 czerwca 2010r.

5) W  brzmieniu ustalonym przez art.2 pkt1 ustawy zdnia 7 listopada 2008r. ozmianie ustawy – Prawo celne oraz ustawy – Kodeks karny skarbowy (Dz.U. Nr215, poz.1355), która weszła wżycie zdniem 1 stycznia 2009r.

6) W  brzmieniu ustalonym przez art.5 pkt1 ustawy zdnia 25 czerwca 2010r. ozmianie ustawy okontroli skarbowej oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr127, poz.858), która weszła wżycie zdniem 30 lipca 2010r.

7) Z  danie pierwsze wbrzmieniu ustalonym przez art.103 pkt1 lit.austawy zdnia 19 listopada 2009r. ograch hazardowych (Dz.U. Nr201, poz.1540), która weszła wżycie zdniem 1 stycznia 2010r.

8) Dodany przez art.103 pkt1 lit.b ustawy, októrej mowa wodnośniku 7.

9) Wbrzmieniu ustalonym przez art.2 pkt3 ustawy, októrej mowa wodnośniku 5.

4)

Dziennik Ustaw – 13 – Poz. 186

§3. Przepadku przedmiotów nie orzeka się także, jeżeli:

1) orzeczenie jego byłoby niewspółmierne do wagi popełnionego przestępstwa skarbowego; u

2)  iszczono należność publicznoprawną dotyczącą przedmiotów zagrożonych przepadkiem, chyba że należność ta jest niewspółmiernie niska do kwoty równowartości pieniężnej przepadku przedmiotów albo przepadek dotyczy przedmiotów określonych wart.29 pkt4 lub które zostały specjalnie przysposobione do popełnienia czynu zabronionego. §4. Przedmioty objęte przepadkiem przechodzą na własność Skarbu Państwa zchwilą uprawomocnienia się orzeczenia. §5. Sąd, orzekając przepadek przedmiotów, wszczególności napojów alkoholowych, kosmetyków lub produktów leczniczych, może zarządzić ich zniszczenie wcałości albo wczęści, jeżeli sprzedaż tych przedmiotów jest niemożliwa, znacznie utrudniona lub nieuzasadniona lub gdy przedmioty te nie odpowiadają warunkom dopuszczenia do obrotu wkraju określonym wodrębnych przepisach. §6. Sąd, orzekając przepadek wyrobów tytoniowych, jednocześnie zarządza ich zniszczenie. §7. Koszty zniszczenia przedmiotów, których przepadek orzeczono, ponosi sprawca czynu zabronionego. Art. 32. §1. Wrazie niemożności orzeczenia wcałości albo wczęści przepadku, októrym mowa wart.29, gdy przedmiot został zniszczony, zgubiony, ukryty lub zinnych przyczyn faktycznych lub prawnych nie może być objęty wposiadanie, sąd orzeka środek karny ściągnięcia równowartości pieniężnej przepadku przedmiotów, chyba że przepadek dotyczy przedmiotów określonych wart.29 pkt4. §2. Jeżeli równowartości pieniężnej przepadku przedmiotów nie można określić dokładnie, oznacza się ją wprzybliżeniu. §3. Jeżeli wpopełnieniu przestępstwa skarbowego brało udział kilka osób, odpowiadają one solidarnie za uiszczenie równowartości pieniężnej przepadku przedmiotów. §4. Przepis art.31 §4 stosuje się odpowiednio. Art. 33. §1. Jeżeli sprawca osiągnął zpopełnienia przestępstwa skarbowego, chociażby pośrednio, korzyść majątkową niepodlegającą przepadkowi przedmiotów określonych wart.29 pkt1 lub 4, sąd orzeka środek karny przepadku tej korzyści. Wrazie niemożności orzeczenia środka karnego przepadku korzyści majątkowej orzeka się środek karny ściągnięcia jej równowartości pieniężnej. §2. Wrazie skazania za przestępstwo skarbowe, zktórego popełnienia sprawca osiągnął, chociażby pośrednio, korzyść majątkową dużej wartości, uważa się, że mienie, które sprawca objął we władanie lub do którego uzyskał jakikolwiek tytuł wczasie popełnienia przestępstwa skarbowego lub po jego popełnieniu, do chwili wydania chociażby nieprawomocnego wyroku, stanowi korzyść majątkową uzyskaną zpopełnienia przestępstwa skarbowego, chyba że sprawca lub inna zainteresowana osoba przedstawi dowód przeciwny. §3. Jeżeli okoliczności sprawy wskazują na duże prawdopodobieństwo, że sprawca, októrym mowa w§2, przeniósł na osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej, faktycznie lub pod jakimkolwiek tytułem prawnym, mienie stanowiące korzyść majątkową uzyskaną zpopełnienia przestępstwa skarbowego, uważa się, że rzeczy będące wsamoistnym posiadaniu tej osoby lub jednostki oraz przysługujące jej prawa majątkowe należą do sprawcy, chyba że zainteresowana osoba lub jednostka organizacyjna przedstawi dowód zgodnego zprawem ich uzyskania. §4. Przepisy §2 i3 stosuje się także przy dokonaniu zajęcia stosownie do przepisu art.131 §4 przy zabezpieczeniu grożącego przepadku korzyści majątkowej oraz przy egzekucji tego środka. Osoba lub jednostka, której dotyczy domniemanie ustanowione w§3, może wystąpić zpowództwem przeciwko Skarbowi Państwa oobalenie domniemania; do czasu prawomocnego rozstrzygnięcia sprawy postępowanie egzekucyjne ulega zawieszeniu. §5. Wrazie współwłasności orzeka się przepadek udziału należącego do sprawcy lub równowartości pieniężnej tego udziału. §6. Środka karnego przepadku korzyści majątkowej lub ściągnięcia jej równowartości pieniężnej nie orzeka się, jeżeli korzyść majątkowa podlega zwrotowi innemu uprawnionemu podmiotowi. §7. Objęta przepadkiem korzyść majątkowa lub ściągnięcie jej równowartości pieniężnej przechodzi na własność Skarbu Państwa zchwilą uprawomocnienia się wyroku, awwypadku, októrym mowa w§4 zdanie drugie, zchwilą uprawomocnienia się wyroku oddalającego powództwo przeciwko Skarbowi Państwa.

Dziennik Ustaw – 14 – Poz. 186

Art. 34. §1. Zakaz prowadzenia określonej działalności gospodarczej oraz pozbawienie praw publicznych można orzec tylko wtedy, gdy kodeks tak stanowi. §2.10) Sąd może orzec środek karny zakazu prowadzenia określonej działalności gospodarczej wwypadkach określonych wart.38 §1 i2 oraz wrazie skazania sprawcy za przestępstwo skarbowe określone wart.54 §1, art.55 §1, art.56 §1, art.63 §1–5, art.64 §1–6, art.65 §1, art.66 §1, art.67 §1 i2, art.68 §1 i2, art.69 §1–3, art.69a §1, art.70 §1, 2 i4, art.72, art.73 §1, art.73a §1, art.76 §1, art.77 §1, art.78 §1, art.82 §1, art.83 §1, art.85 §1 i2, art.86 §1 i2, art.87 §1 i2, art.88 §1 i2, art.89 §1 i2, art.90 §1 i2, art.91 §1, art.92 §1, art.93, art.97 §1 i2, art.100 §1, art.101 §1, art.102 §1, art.103 §1, art.104 §1, art.106c §1, art.106d §1, art.106j §1, art.107 §1–3, art.107a §1 oraz art.110. §3. Pozbawienie praw publicznych sąd może orzec wwypadkach określonych wart.38 §1 i2 wrazie skazania na karę pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat

3. §4. Zakazy wymienione wart.22 §2 pkt5 oraz pozbawienie praw publicznych orzeka się wlatach, od roku do lat

5. Art. 35. Wuzasadnionych wypadkach sąd może orzec podanie wyroku do publicznej wiadomości wsposób przez siebie określony. Art. 36. §1. Stosując nadzwyczajne złagodzenie kary, sąd może:

1)  ymierzyć karę ograniczenia wolności, jeżeli przestępstwo skarbowe jest zagrożone karą pozbawienia wolności; przew pis art.26 §2 stosuje się;

2) odstąpić od wymierzenia kary iorzec środek karny wymieniony wart.22 §2 pkt2–6; o

3)  dstąpić od wymierzenia środka karnego, chociażby jego orzeczenie było obowiązkowe; przepis art.19 §3 zdanie drugie stosuje się. §2. Jeżeli wzwiązku zprzestępstwem skarbowym nastąpiło uszczuplenie należności publicznoprawnej iprzed wydaniem wyroku wymagalna należność została wcałości uiszczona, nadzwyczajne złagodzenie kary może polegać na orzeczeniu tylko kary grzywny wwysokości nieprzekraczającej połowy górnej granicy ustawowego zagrożenia przewidzianego za przypisane przestępstwo skarbowe, co nie stoi na przeszkodzie orzeczeniu środków karnych wymienionych wart.22 §2 pkt2–6, przewidzianych za to przestępstwo. §

3. Sąd stosuje nadzwyczajne złagodzenie kary, a nawet może warunkowo zawiesić jej wykonanie w stosunku do sprawcy współdziałającego zinną osobą lub osobami wpopełnieniu przestępstwa skarbowego, jeżeli ujawnił przed organem postępowania przygotowawczego wszystkie istotne informacje dotyczące tych osób oraz okoliczności jego popełnienia. §4. Przepisu §3 nie stosuje się, jeżeli sprawca: w

1)  ezwany do złożenia wyjaśnień lub zeznań, nie potwierdził wpostępowaniu wsprawie oprzestępstwo skarbowe ujawnionych przez siebie informacji;

2) kierował wykonaniem ujawnionego przestępstwa skarbowego;

3)  ykorzystując uzależnienie innej osoby od siebie, polecił jej wykonanie ujawnionego przestępstwa skarbowego; w

4)  akłaniał inną osobę do popełnienia przestępstwa skarbowego wcelu skierowania przeciwko niej postępowania oten n czyn zabroniony. §5. Warunkowego zawieszenia wykonania kary, októrym mowa w§3, nie stosuje się także do sprawcy określonego wart.37 §1 pkt2 i5. Art. 37. §1. Sąd stosuje nadzwyczajne obostrzenie kary, jeżeli sprawca:

1)  opełnia umyślnie przestępstwo skarbowe, powodując uszczuplenie należności publicznoprawnej dużej wartości albo p popełnia umyślnie przestępstwo skarbowe, awartość przedmiotu czynu zabronionego jest duża;

2) uczynił sobie zpopełniania przestępstw skarbowych stałe źródło dochodu;

3)  opełnia dwa albo więcej przestępstw skarbowych, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do p któregokolwiek znich ikażdy ztych czynów wyczerpuje znamiona przestępstwa skarbowego określonego wtym samym przepisie, aodstępy czasu pomiędzy nimi nie są długie;

10)

Wbrzmieniu ustalonym przez art.5 pkt2 ustawy, októrej mowa wodnośniku 6.

Dziennik Ustaw – 15 – Poz. 186

4)  kazany za umyślne przestępstwo skarbowe na karę pozbawienia wolności lub karę ograniczenia wolności albo karę s grzywny, wciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności lub 6 miesięcy kary ograniczenia wolności albo po uiszczeniu grzywny wynoszącej co najmniej 120 stawek dziennych popełnia umyślnie przestępstwo skarbowe tego samego rodzaju;

5)  opełnia przestępstwo skarbowe, działając wzorganizowanej grupie albo wzwiązku mającym na celu popełnienie przep stępstwa skarbowego; p

6)  opełnia przestępstwo skarbowe, używając przemocy lub grożąc natychmiastowym jej użyciem albo działając wspólnie zinną osobą, która używa przemocy lub grozi natychmiastowym jej użyciem;

7)  rzez nadużycie stosunku zależności lub wykorzystanie krytycznego położenia doprowadza inną osobę do popełnienia p czynu zabronionego jako przestępstwo skarbowe. §2. Przepisów §1 pkt1 i3 nie stosuje się, jeżeli wzwiązku zprzestępstwem skarbowym nastąpiło uszczuplenie należności publicznoprawnej, a wymagalna należność została w całości uiszczona przed zamknięciem przewodu sądowego wpierwszej instancji. §3. Przepisu §1 pkt5 nie stosuje się, jeżeli sprawca odstąpił od udziału wzorganizowanej grupie lub związku iujawniając przed organem ścigania istotne okoliczności zamierzonego przestępstwa skarbowego, zapobiegł jego popełnieniu. §4. Wwypadkach określonych w§1 pkt3 sąd orzeka tylko jeden raz karę za wszystkie zbiegające się przestępstwa skarbowe na podstawie przepisu, którego znamiona każde znich wyczerpuje, wgranicach określonych wart.38 §1 lub

2. Art. 38. §1. Stosując nadzwyczajne obostrzenie kary, sąd wymierza karę pozbawienia wolności:

1)  o 6 miesięcy albo karę ograniczenia wolności, jeżeli przestępstwo skarbowe jest zagrożone tylko karą grzywny do d 360stawek dziennych, co nie wyłącza wymierzenia także kary grzywny grożącej za to przestępstwo; d

2)  o roku albo karę ograniczenia wolności, jeżeli przestępstwo skarbowe jest zagrożone tylko karą grzywny przekraczającą 360 stawek dziennych, co nie wyłącza wymierzenia także kary grzywny grożącej za to przestępstwo; p

3)  rzewidzianą za przypisane przestępstwo skarbowe wwysokości nie niższej niż 1 miesiąc do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego opołowę, co nie wyłącza wymierzenia ztakim samym obostrzeniem także kary grzywny grożącej za to przestępstwo obok kary pozbawienia wolności. §2. Stosując nadzwyczajne obostrzenie kary, sąd wymierza karę pozbawienia wolności wwysokości nie niższej niż 3miesiące do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego podwójnie, co nie wyłącza wymierzenia wwysokości do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego opołowę także kary grzywny grożącej za to przestępstwo, jeżeli sprawca popełnia ten czyn zabroniony określony w: 1)11) art.54 §1, art.55 §1, art.56 §1, art.63 §1–5, art.65 §1, art.67 §1, art.69a §1, art.70 §1, 2 i4, art.73a §1, art.76 §1, art.77 §1, art.78 §1, art.86 §1 i2, art.87 §1 i2, art.90 §1, art.91 §1 oraz art.92 §1, akwota uszczuplonej należności publicznoprawnej lub wartość przedmiotu czynu zabronionego jest wielka;

2) (uchylony). §3. Wwypadku określonym w§1 pkt1 lub 2 stosuje się odpowiednio przepis art.26 §2, awwypadku określonym w§2 stosuje się odpowiednio przepis art.37 §2 lub

3. Art. 39. §1.12) Sąd wymierza karę łączną wgranicach od najwyższej zkar wymierzonych za poszczególne przestępstwa skarbowe do ich sumy, nie przekraczając jednak 1080 stawek dziennych grzywny, 2 lat ograniczenia wolności albo 15 lat pozbawienia wolności; karę ograniczenia wolności wymierza się wmiesiącach ilatach. §2. Wrazie skazania za zbiegające się przestępstwo skarbowe iprzestępstwo określone winnej ustawie karnej, sąd wymierza karę łączną na zasadach określonych wniniejszym kodeksie; przepis art.43 §1 Kodeksu karnego stosuje się odpowiednio. Art. 40. §1. Jeżeli sprawca wwarunkach określonych wart.85 Kodeksu karnego popełnia dwa albo więcej ciągów przestępstw skarbowych określonych wart.37 §1 pkt3 albo ciąg przestępstw skarbowych oraz przestępstwo skarbowe, sąd orzeka karę łączną, stosując odpowiednio przepisy Kodeksu karnego ozbiegu przestępstw oraz ołączeniu kar iśrodków karnych.

11) 12)

Wbrzmieniu ustalonym przez art.5 pkt3 ustawy, októrej mowa wodnośniku

6. Wbrzmieniu ustalonym przez art.4 pkt3 ustawy, októrej mowa wodnośniku 4.

Dziennik Ustaw – 16 – Poz. 186

§2. Jeżeli sprawca został skazany dwoma albo więcej orzeczeniami za przestępstwa skarbowe należące do ciągu przestępstw skarbowych określonego wart.37 §1 pkt3, orzeczona wwyroku łącznym kara nie może przekroczyć górnych granic wymiaru określonych wart.38 §1 lub

2. §3. Kara łączna ograniczenia wolności nie może przekraczać 18 miesięcy, akara łączna grzywny nie może przekraczać 1080 stawek dziennych. Przy określaniu na nowo stawki dziennej, sąd kieruje się wskazaniami określonymi wart.23 §3. Art. 41. §1. Warunkowe umorzenie postępowania karnego można zastosować do sprawcy przestępstwa skarbowego, chyba że przestępstwo to popełniono wwarunkach określonych wart.37 §1 pkt1–3, 5–7 lub wart.38 §2, zzastrzeżeniem art.37 §2 i3 oraz art.38 §3. §2. Umarzając warunkowo postępowanie karne za przestępstwo skarbowe, wzwiązku zktórym nastąpiło uszczuplenie należności publicznoprawnej itej wymagalnej należności nie uiszczono, sąd określa także obowiązek uiszczenia jej wcałości wwyznaczonym terminie. §3. Sąd może także podjąć warunkowo umorzone postępowanie karne, jeżeli sprawca wokresie próby uchyla się od wykonania określonego obowiązku uiszczenia należności publicznoprawnej. §4. Przepisy §2 i3 stosuje się odpowiednio wrazie:

1) warunkowego zawieszenia wykonania kary;

2) warunkowego zwolnienia. Art. 41a. §1. Warunkowego zawieszenia wykonania kary nie stosuje się także do sprawcy określonego wart.37 §1 pkt2 i5, chyba że zachodzi wyjątkowy wypadek, uzasadniony szczególnymi okolicznościami. §

2. W wypadku warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności wobec sprawcy określonego wart.37 §1 pkt2 i5 okres próby wynosi od 3 do 5 lat, adozór jest obowiązkowy. Art. 42. §1.13) Jeżeli sprawca skazany za umyślne przestępstwo skarbowe na karę pozbawienia wolności popełnił wciągu 5 lat po odbyciu co najmniej roku tej kary umyślnie przestępstwo skarbowe tego samego rodzaju, sąd może go warunkowo zwolnić po odbyciu dwóch trzecich kary. §2.13) Skazanego określonego wart.37 §1 pkt2 i5 można warunkowo zwolnić po odbyciu trzech czwartych kary. §3. Przepis §1 stosuje się odpowiednio do sumy dwóch lub więcej niepodlegających łączeniu kar pozbawienia wolności, które skazany ma odbyć kolejno; przepis §1 stosuje się, jeżeli chociażby jedno zprzestępstw popełniono wokreślonych tam warunkach. §4. Jeżeli skazanym jest osoba określona w§2, okres próby nie może być krótszy niż 3 lata. Art. 43. §1. Przepadek przedmiotów wymieniony wart.22 §3 pkt6 można orzec tytułem środka zabezpieczającego, jeżeli:

1) sprawca dopuścił się czynu zabronionego wstanie niepoczytalności;

2) społeczna szkodliwość czynu jest znikoma;

3) zastosowano warunkowe umorzenie postępowania karnego;

4) zachodzi okoliczność wyłączająca ukaranie sprawcy czynu zabronionego;

5) zastosowano art.5 §2. §2. Przepisy oprzepadku przedmiotów tytułem środka zabezpieczającego stosuje się odpowiednio także wrazie umorzenia postępowania wobec niewykrycia sprawcy. §3. Przepis art.31 §4 stosuje się odpowiednio.

13)

Wbrzmieniu ustalonym przez art.4 pkt4 ustawy, októrej mowa wodnośniku 4.

Dziennik Ustaw – 17 – Poz. 186

§4. Jeżeli sprawca dopuścił się czynu zabronionego wstanie niepoczytalności, sąd może orzec tytułem środka zabezpieczającego także zakaz prowadzenia określonej działalności gospodarczej, wykonywania określonego zawodu lub za jmowania określonego stanowiska, gdy jest to konieczne ze względu na ochronę porządku prawnego. §5. Wymienione w§4 zakazy orzeka się bez wyznaczenia terminu; sąd uchyla zakaz, jeżeli ustały przyczyny jego orzeczenia. Art. 44. §1. Karalność przestępstwa skarbowego ustaje, jeżeli od czasu jego popełnienia upłynęło lat:

1)  – gdy czyn stanowi przestępstwo skarbowe zagrożone karą grzywny, karą ograniczenia wolności lub karą pozbawie5 nia wolności nieprzekraczającą 3lat;

2) 10 – gdy czyn stanowi przestępstwo skarbowe zagrożone karą pozbawienia wolności przekraczającą 3 lata. §2. Karalność przestępstwa skarbowego polegającego na uszczupleniu lub narażeniu na uszczuplenie należności publicznoprawnej ustaje także wówczas, gdy nastąpiło przedawnienie tej należności. §3. Wwypadkach przewidzianych w§1 lub §2 bieg przedawnienia przestępstwa skarbowego polegającego na uszczupleniu lub narażeniu na uszczuplenie należności publicznoprawnej rozpoczyna się zkońcem roku, wktórym upłynął termin płatności tej należności. Jeżeli sprawca przestępstwa skarbowego dopuścił się uszczuplenia lub narażenia na uszczuplenie należności celnej, bieg jego przedawnienia rozpoczyna się zdniem, wktórym powstał dług celny; jeżeli nie jest możliwe określenie dnia powstania długu celnego, bieg przedawnienia przestępstwa skarbowego rozpoczyna się zdniem najwcześniejszym, wktórym istnienie długu celnego zostało ustalone. §4. Wwypadkach przewidzianych w§1 lub §2, jeżeli dokonanie przestępstwa skarbowego zależy od nastąpienia określonego wkodeksie skutku, bieg przedawnienia rozpoczyna się od czasu, gdy skutek nastąpił. §5. Jeżeli wokresie przewidzianym w§1 lub §2 wszczęto postępowanie przeciwko sprawcy, karalność popełnionego przez niego przestępstwa skarbowego określonego w§1 pkt1 ustaje zupływem 5 lat, aprzestępstwa skarbowego określonego w§1 pkt2 – zupływem 10 lat od zakończenia tego okresu. §6. Wrazie uchylenia prawomocnego orzeczenia przedawnienie biegnie od dnia wydania orzeczenia wtym przedmiocie, chyba że karalność przestępstwa skarbowego już ustała. §7. Przedawnienie nie biegnie, jeżeli przepis ustawy nie pozwala na wszczęcie lub dalsze prowadzenie postępowania wsprawie oprzestępstwo skarbowe. Art. 45. §1. Do przedawnienia wykonania środków karnych wymienionych wart.22 §2 pkt2–7 stosuje się odpowiednio art.103 §1 pkt3 Kodeksu karnego. §1a. Środków zabezpieczających określonych wart.22 §3 nie można wykonać, jeżeli od uprawomocnienia się orzeczenia upłynęło 10 lat. §2. Do zatarcia skazania wodniesieniu do środków karnych wymienionych wart.22 §2 pkt2–7 stosuje się odpowiednio art.107 §6 Kodeksu karnego. Rozdział 4 Wykroczenia skarbowe Art. 46.14) Do wykroczeń skarbowych nie mają zastosowania przepisy części ogólnej Kodeksu wykroczeń. Art. 47. §1. Karą za wykroczenia skarbowe jest kara grzywny określona kwotowo. §2. Środkami karnymi są:

1) dobrowolne poddanie się odpowiedzialności;

2) przepadek przedmiotów;

3) ściągnięcie równowartości pieniężnej przepadku przedmiotów.

14)

W  brzmieniu ustalonym przez art.6 pkt1 ustawy zdnia 16 września 2011r. ozmianie ustawy – Kodeks karny wykonawczy oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr240, poz.1431), która weszła wżycie zdniem 1 stycznia 2012r.

Dziennik Ustaw – 18 – Poz. 186

§3. Do środka karnego ściągnięcia równowartości pieniężnej przepadku przedmiotów stosuje się odpowiednio art.31 §4 iart.32. §4.15) Przepadek przedmiotów określony w§2 pkt2 można orzec tytułem środka zabezpieczającego; przepisy art.31 §1, art.43 §1 pkt1, 2 i4 oraz §2 i3 stosuje się odpowiednio. Art. 48. §1. Kara grzywny może być wymierzona wgranicach od jednej dziesiątej do dwudziestokrotnej wysokości minimalnego wynagrodzenia, chyba że kodeks stanowi inaczej. §2. Mandatem karnym można nałożyć karę grzywny wgranicach nieprzekraczających podwójnej wysokości minimalnego wynagrodzenia. §3. Wyrokiem nakazowym można wymierzyć karę grzywny wgranicach nieprzekraczających dziesięciokrotnej wysokości minimalnego wynagrodzenia. §4. Wymierzając karę grzywny lub nakładając ją mandatem karnym, uwzględnia się także stosunki majątkowe irodzinne sprawcy oraz jego dochody imożliwości zarobkowe. §5. Wrazie zatrzymania osoby podejrzanej opopełnienie wykroczenia skarbowego, zgodnie zart.244–248 Kodeksu postępowania karnego, na poczet orzeczonej kary grzywny sąd zalicza okres rzeczywistego pozbawienia wolności, zaokrąglając do pełnego dnia, przy czym jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności jest równoważny karze grzywny wwysokości od jednej pięćsetnej do jednej pięćdziesiątej górnej granicy ustawowego zagrożenia karą grzywny. Art. 49.16) §1. Do przepadku przedmiotów stosuje się odpowiednio przepisy art.29, art.30 §1 i6 oraz art.31, przy czym nie obejmuje on środka przewozowego stanowiącego przedmiot określony wart.29 pkt2, chyba że został on specjalnie przysposobiony do popełnienia czynu zabronionego jako przestępstwo skarbowe, wykroczenie skarbowe, przestępstwo lub wykroczenie. §2.17) Wwypadkach określonych wart.54 §3, art.55 §3, art.56 §3, art.63 §7, art.64 §7, art.66 §2, art.67 §4, art.68 §3, art.69a §2, art.70 §5, art.73 §2, art.73a §3, art.86 §4, art.87 §4, art.88 §3, art.89 §3, art.90 §3, art.107 §4 oraz art.107a §2 można orzec przepadek przedmiotów określonych w§1. §3. Wwypadkach określonych wart.65 §4 oraz art.91 §4 można orzec przepadek przedmiotów określonych w§1, jeżeli czyn zabroniony został popełniony umyślnie. §4. Wwypadku określonym wart.106d §2 orzeka się przepadek wartości dewizowych lub krajowych środków płatniczych, atakże można orzec przepadek innych przedmiotów określonych w§1. Art. 50. §1. Jeżeli jednocześnie orzeka się oukaraniu za dwa albo więcej wykroczeń skarbowych, sąd wymierza łącznie karę grzywny wwysokości do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego opołowę, co nie stoi na przeszkodzie orzeczeniu także innych środków za pozostające wzbiegu wykroczenia. §2. Wrazie ukarania za dwa albo więcej wykroczeń skarbowych popełnionych przed wydaniem pierwszego orzeczenia, wykonaniu podlega najsurowsza kara; wykonaniu podlegają także inne środki orzeczone wkażdym zorzeczeń. Art. 51. §1. Karalność wykroczenia skarbowego ustaje, jeżeli od czasu jego popełnienia upłynął rok. Przepisy art.44 §2–4 i6–7 stosuje się odpowiednio. §2. Jeżeli wokresie przewidzianym w§1 wszczęto postępowanie przeciwko sprawcy, karalność popełnionego przez niego wykroczenia skarbowego ustaje zupływem 2 lat od zakończenia tego okresu. §3. Orzeczona kara lub środek karny wymieniony wart.47 §2 pkt2 i3 nie podlega wykonaniu, jeżeli od daty uprawomocnienia się orzeczenia upłynęły 3 lata. §4. Środka zabezpieczającego określonego wart.47 §3 nie można wykonać, jeżeli od uprawomocnienia się orzeczenia upłynęły 3 lata.

Wbrzmieniu ustalonym przez art.2 pkt4 ustawy, októrej mowa wodnośniku

5. Wbrzmieniu ustalonym przez art.2 pkt5 ustawy, októrej mowa wodnośniku 5.

17) Wbrzmieniu ustalonym przez art.5 pkt4 ustawy, októrej mowa wodnośniku 6.

15) 16)

Dziennik Ustaw – 19 – Poz. 186

Art. 52. §1. Orzeczenie kary lub środka karnego wymienionego wart.47 §2 pkt2 i3 uważa się za niebyłe zupływem 2 lat od wykonania, darowania albo przedawnienia ich wykonania, chyba że kodeks stanowi inaczej. §2. Wrazie odstąpienia od wymierzenia kary lub środka karnego, zatarcie skazania następuje zupływem roku od wydania prawomocnego orzeczenia. §3. Jeżeli ukarany po rozpoczęciu, lecz przed upływem okresu przewidzianego w§1 ponownie popełnił przestępstwo skarbowe, wykroczenie skarbowe, przestępstwo lub wykroczenie, za które orzeczono karę lub środek karny, wymieniony wart.22 §2 pkt2–7 i8 lit.b lub wart.47 §2 pkt2 i3, lub wrazie odstąpienia od ich wymierzenia, dopuszczalne jest tylko jednoczesne zatarcie wszystkich skazań. §4. Nałożenie kary grzywny wdrodze mandatu karnego uważa się za niebyłe zupływem roku od uiszczenia lub ściągnięcia tej grzywny albo od przedawnienia jej wykonania. Rozdział 5 Objaśnienie wyrażeń ustawowych Art. 53. §1. Czyn zabroniony jest to zachowanie oznamionach określonych wkodeksie, chociażby nie stanowiło ono przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego. Określenie czynu zabronionego jako przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego może nastąpić tylko wniniejszym kodeksie. §2. Przestępstwo skarbowe jest to czyn zabroniony przez kodeks pod groźbą kary grzywny wstawkach dziennych, kary ograniczenia wolności lub kary pozbawienia wolności. §3. Wykroczenie skarbowe jest to czyn zabroniony przez kodeks pod groźbą kary grzywny określonej kwotowo, jeżeli kwota uszczuplonej lub narażonej na uszczuplenie należności publicznoprawnej albo wartość przedmiotu czynu nie przekracza pięciokrotnej wysokości minimalnego wynagrodzenia w czasie jego popełnienia. Wykroczeniem skarbowym jest także inny czyn zabroniony, jeżeli kodeks tak stanowi. §4. Minimalne wynagrodzenie jest to wynagrodzenie za pracę ustalone na podstawie ustawy zdnia 10 października 2002r. ominimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz.U. Nr200, poz.1679, z2004r. Nr240, poz.2407 oraz z2005r. Nr157, poz.1314). §5. Zagrożenie karne jest to zagrożenie karą przewidziane wodpowiednim przepisie tytułu Idziału II – Część szczególna, określającym dany typ przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego. §6. Ustawowy próg, októrym mowa wtytule Iwdziale II – Część szczególna, jest to wysokość kwoty określonej w§3 zdanie pierwsze. §7. Przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu zabronionego bierze się pod uwagę rodzaj icharakter zagrożonego lub naruszonego dobra, wagę naruszonego przez sprawcę obowiązku finansowego, wysokość uszczuplonej lub narażonej na uszczuplenie należności publicznoprawnej, sposób iokoliczności popełnienia czynu zabronionego, jak również postać zamiaru, motywację sprawcy, rodzaj naruszonej reguły ostrożności istopień jej naruszenia. §8. Wrozumieniu kodeksu wypadek mniejszej wagi jest to czyn zabroniony jako wykroczenie skarbowe, które wkonkretnej sprawie, ze względu na jej szczególne okoliczności – zarówno przedmiotowe, jak ipodmiotowe – zawiera niski stopień społecznej szkodliwości czynu, wszczególności gdy uszczuplona lub narażona na uszczuplenie należność publicznoprawna nie przekracza ustawowego progu z§6, asposób iokoliczności popełnienia czynu zabronionego nie wskazują na rażące lekceważenie przez sprawcę porządku finansowoprawnego lub reguł ostrożności wymaganych wdanych okolicznościach, albo sprawca dopuszczający się czynu zabronionego, którego przedmiot nie przekracza kwoty małej wartości, czyni to zpobudek zasługujących na uwzględnienie. §9. Wrozumieniu kodeksu zasada terytorialności, októrej mowa wart.3 §2, obejmuje również znajdującą się poza morzem terytorialnym wyłączną strefę ekonomiczną, wktórej Rzeczpospolita Polska na podstawie prawa wewnętrznego izgodnie zprawem międzynarodowym wykonuje prawa odnoszące się do badania ieksploatacji dna morskiego ijego podglebia oraz ich zasobów naturalnych. §10. Za statek wodny uważa się także stałą platformę umieszczoną na szelfie kontynentalnym. §11. Przestępstwo skarbowe skierowane przeciwko istotnym interesom finansowym państwa polskiego, októrym mowa wart.3 §3, jest to takie przestępstwo skarbowe, które zagraża Skarbowi Państwa powstaniem uszczerbku finansowego wwysokości co najmniej dziesięciokrotności wielkiej wartości.

Dziennik Ustaw – 20 – Poz. 186

§12. Przestępstwa skarbowe tego samego rodzaju są to przestępstwa skarbowe określone wtym samym rozdziale kodeksu; przestępstwa skarbowe zużyciem przemocy lub groźby jej użycia uważa się za przestępstwa skarbowe tego samego rodzaju. §13. Korzyścią majątkową lub osobistą jest korzyść zarówno dla siebie, jak idla kogo innego. §14. Mała wartość jest to wartość, która wczasie popełnienia czynu zabronionego nie przekracza dwustukrotnej wysokości minimalnego wynagrodzenia. §15. Duża wartość jest to wartość, która wczasie popełnienia czynu zabronionego przekracza pięćsetkrotną wysokość minimalnego wynagrodzenia. §16. Wielka wartość jest to wartość, która wczasie popełnienia czynu zabronionego przekracza tysiąckrotną wysokość minimalnego wynagrodzenia. §17. Jeżeli kodeks nie stanowi inaczej, jako wartość przedmiotu czynu zabronionego przyjmuje się jego wartość rynkową, ustaloną według przeciętnej ceny rynkowej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, awrazie braku tych danych – na podstawie oszacowania. Owartości rozstrzyga czas popełnienia czynu zabronionego, agdy nie można go ustalić – czas jego ujawnienia, chyba że ustawa stanowi inaczej. §18. Wrozumieniu kodeksu środek przewozowy jest to przedmiot używany do przewozu osób lub towarów, wszczególności: pojazd drogowy, szynowy środek transportu, przyczepa, naczepa, jednostka pływająca oraz statek powietrzny. §19. Młodociany jest to osoba, która wczasie popełnienia czynu zabronionego nie ukończyła 21 lat iwczasie orzekania wpierwszej instancji 24 lat. §20. Dokument jest to każdy przedmiot lub inny zapisany nośnik informacji, zktórym jest związane określone prawo, albo który ze względu na zawartą wnim treść stanowi dowód prawa, stosunku prawnego lub okoliczności mającej znaczenie prawne. §21. Księgami są:

1) księgi rachunkowe;

2) podatkowa księga przychodów irozchodów;

3) ewidencja;

4) rejestr;

5) nne podobne urządzenia ewidencyjne, do których prowadzenia zobowiązuje ustawa, a w szczególności zapisy kasy i rejestrującej. §22. Księga nierzetelna jest to księga prowadzona niezgodnie ze stanem rzeczywistym. §23. Księga wadliwa jest to księga prowadzona niezgodnie zprzepisem prawa. §24. (uchylony).18) §25. (uchylony).18) §26. Wrozumieniu kodeksu należność publicznoprawna jest to należność państwowa lub samorządowa, będąca przedmiotem przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego; należnością państwową jest podatek stanowiący dochód budżetu państwa, należność ztytułu rozliczenia udzielonej dotacji lub subwencji lub należność celna, anależnością samorządową – podatek stanowiący dochód jednostki samorządu terytorialnego lub należność z tytułu rozliczenia udzielonej dotacji lub subwencji. §26a. Wrozumieniu kodeksu należnością publicznoprawną, wtym podatkiem, jest także należność stanowiąca przychód budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich lub budżetu zarządzanego przez Wspólnoty Europejskie lub wich imieniu, w rozumieniu wiążących Rzeczpospolitą Polską przepisów prawa Unii Europejskiej, będąca przedmiotem przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego.

18)

P  rzez art.146 pkt5 lit.austawy zdnia 6 grudnia 2008r. opodatku akcyzowym (Dz.U. z2009r. Nr3, poz.11), która weszła wżycie zdniem 1 marca 2009r.

Dziennik Ustaw – 21 – Poz. 186

§27. Należność publicznoprawna uszczuplona czynem zabronionym jest to wyrażona liczbowo kwota pieniężna, od której uiszczenia lub zadeklarowania uiszczenia wcałości lub wczęści osoba zobowiązana uchyliła się iwrzeczywistości ten uszczerbek finansowy nastąpił. §28. Narażenie na uszczuplenie należności publicznoprawnej czynem zabronionym jest to spowodowanie konkretnego niebezpieczeństwa takiego uszczuplenia – co oznacza, że zaistnienie uszczerbku finansowego jest wysoce prawdopodobne, choć nie musi nastąpić. §29. Przepisy §27 i28 stosuje się odpowiednio do następujących określeń: „kwota niewpłaconego podatku”, „nienależny zwrot należności celnej lub umorzenie należności celnej należnej do zapłacenia”, „nienależny zwrot należności podatkowej”, „nie pobiera podatku”, „nie wpłaca w terminie podatku”, „pobrany podatek”, „pobranego podatku nie wpłaca”, „podatek” oraz „wypłata lub pobranie nienależnej, nadmiernej lub wykorzystanej niezgodnie zprzeznaczeniem dotacji lub subwencji”. §30. Użyte wrozdziale 6 kodeksu określenia, awszczególności: „czynności sprawdzające”, „deklaracja”, „informacja podatkowa”, „inkasent”, „kontrola podatkowa”, „obowiązek podatkowy”, „podatek”, „podatnik”, „płatnik”, „zwrot podatku”, mają znaczenie nadane im wustawie zdnia 29 sierpnia 1997r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z2012r. poz.749, zpóźn. zm.19)), ztym że określenie „podatek” oznacza również zaliczkę na podatek, ratę podatku, atakże opłaty oraz inne niepodatkowe należności budżetu państwa opodobnym charakterze daninowym; określenie „podatnik” oznacza również osobę zobowiązaną do uiszczenia opłat oraz niepodatkowych należności budżetu państwa opodobnym charakterze daninowym. §30a. Użyte wrozdziale 6 kodeksu określenie „podatnik” oznacza również podmiot zobowiązany do uiszczenia należności, októrych mowa w§26a. §30b. Użyte wrozdziale 6 kodeksu określenie „pośredni odbiorca” ma znaczenie nadane wustawie zdnia 26 lipca 1991r. opodatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z2012r. poz.361, zpóźn. zm.20)). §30c.21) Użyte wrozdziale 6 kodeksu określenie „informacja podsumowująca” ma znaczenie nadane mu wustawie zdnia 11 marca 2004r. opodatku od towarów iusług (Dz.U. z2011r. Nr177, poz.1054, z późn. zm.22)). §30d.23) Użyte wrozdziale 6 kodeksu określenia: „dostawa wewnątrzwspólnotowa”, „eksport”, „import”, „legalizacyjne znaki akcyzy”, „nabycie wewnątrzwspólnotowe”, „procedura zawieszenia poboru akcyzy”, „skład podatkowy”, „przedpłata akcyzy”, „uszkodzone znaki akcyzy”, „wyroby akcyzowe”, „znaki akcyzy”, „zniszczone znaki akcyzy” mają znaczenie nadane im wustawie zdnia 6grudnia 2008r. opodatku akcyzowym (Dz.U. z2011r. Nr108, poz.626, zpóźn. zm.24)). §30e.25) Użyte wrozdziale 6 kodeksu określenia: „koncentrat”, „urobek rudy miedzi” oraz „wydobycie miedzi oraz srebra” mają znaczenia nadane im wustawie zdnia 2 marca 2012r. opodatku od wydobycia niektórych kopalin (Dz.U. poz.362). §31. Kontrola skarbowa jest to kontrola określona wustawie zdnia 28 września 1991r. okontroli skarbowej. §31a.26) Czynności kontrolne w zakresie szczególnego nadzoru podatkowego są to czynności określone w ustawie zdnia 27 sierpnia 2009r. oSłużbie Celnej (Dz.U. Nr168, poz.1323, zpóźn. zm.27)).

Z  miany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2012 r. poz. 1101, 1342 i 1529 oraz z 2013 r. poz.

35. Z  miany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone wDz.U. z2012r. poz.362, 596, 769, 1278, 1342, 1448, 1529 i 1540 oraz z 2013 r. poz. 21.

21) W  brzmieniu ustalonym przez art.3 ustawy zdnia 22 lipca 2010r. ozmianie ustawy opodatku akcyzowym oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr151, poz.1013), która weszła wżycie zdniem 1 września 2010r.

22) Z  miany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2012 r. poz. 1342, 1448, 1529 i 1530 oraz z 2013 r. poz.35.

23) Dodany przez art.146 pkt5 lit.c ustawy, októrej mowa wodnośniku 18.

24) Z  miany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone wDz.U. z2011r. Nr120, poz.690, Nr171, poz.1016, Nr205, poz.1208, Nr232, poz.1378 iNr291, poz.1707 oraz z 2012 r. poz. 1342 i 1456.

25) D  odany przez art.21 pkt1 ustawy zdnia 2 marca 2012r. opodatku od wydobycia niektórych kopalin (Dz.U. poz.362), która weszła wżycie zdniem 18 kwietnia 2012r.

26) W  brzmieniu ustalonym przez art.208 pkt1 ustawy zdnia 27 sierpnia 2009r. oSłużbie Celnej (Dz.U. Nr168, poz.1323), która weszła wżycie zdniem 31 października 2009r.

27) Z  miany wymienionej ustawy zostały ogłoszone wDz.U. z2009r. Nr201, poz.1540, z2010r. Nr182, poz.1228, z2011r. Nr63, poz.322, Nr73, poz.390, Nr117, poz.677, Nr134, poz.779 iNr171, poz.1016 oraz z2012r. poz.362, 627, 707, 908 i 1544.

19) 20)

Dziennik Ustaw – 22 – Poz. 186

§32. Użyte wrozdziale 7 kodeksu określenia, awszczególności: „dozór celny”, „kontrola celna”, „magazyn czasowego składowania”, „odprawa czasowa”, „organ celny”, „pozwolenie”, „przedstawienie towaru organowi celnemu”, „skład celny”, „skład wolnocłowy”, „stawka celna”, „wolny obszar celny”, „zamknięcie celne”, „zgłoszenie celne”, mają znaczenie nadane im wrozporządzeniu Rady (EWG) nr2913/92 zdnia 12 października 1992r. ustanawiającym Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz.Urz. WE L 302 z19.10.1992), ostatnio zmienionym aktem dotyczącym warunków przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii iRepubliki Słowackiej oraz dostosowań wtraktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz. Urz. UE L 236 z 23.09.2003) oraz w rozporządzeniu Komisji (EWG) nr2454/93/EWG zdnia 2 lipca 1993r. ustanawiającym przepisy wcelu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz.Urz. WE L 253 z11.10.1993), ostatnio zmienionym rozporządzeniem nr1335/2003/WE zdnia 25 lipca 2003r. zmieniającym rozporządzenie (EWG) nr2454/93 ustanawiające przepisy wcelu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. UE L 187 z 26.07.2003). Określenie „należność celna” oznacza odpowiednio „należności przywozowe” i „należności wywozowe” wrozumieniu Wspólnotowego Kodeksu Celnego. §33. Użyte wrozdziale 7 kodeksu określenie „reglamentacja pozataryfowa” oznacza odpowiednio środki polityki handlowej ustanowione przez Wspólnotę Europejską wramach wspólnej polityki handlowej postanowieniami wspólnotowymi stosowanymi wodniesieniu do ograniczenia świadczenia usług, wywozu lub przywozu towarów, takie jak środki nadzoru lub ochrony, ograniczenia ilościowe izakazy przywozu oraz wywozu, atakże środki administrowania obrotem towarami lub usługami zzagranicą, ustanowione przez właściwy organ administracji państwowej. §33a. Jeżeli przedmiotem czynu zabronionego określonego wrozdziale 7 kodeksu jest towar wprowadzany na obszar celny Wspólnoty, przez wartość przedmiotu czynu zabronionego rozumie się wartość celną towaru. §34. Użyte wrozdziale 8 kodeksu określenia, awszczególności: „działalność kantorowa”, „indywidualne zezwolenie dewizowe”, „jednostki uczestnictwa wfunduszu zbiorowego inwestowania”, „kontrola”, „kraj”, „kraje trzecie”, „krajowe środki płatnicze”, „nierezydent”, „nierezydent zkraju trzeciego”, „obrót dewizowy”, „obrót dewizowy zzagranicą”, „papiery wartościowe”, „rezydent”, „uprawniony bank”, „wartości dewizowe”, „waluta polska”, „waluta wymienialna”, „zagraniczne środki płatnicze”, „zezwolenie dewizowe”, mają znaczenie nadane im wustawie zdnia 27 lipca 2002r. – Prawo dewizowe (Dz.U. z2012r. poz.826). §35.28) Użyte wrozdziale 9 kodeksu określenia, awszczególności: „gra bingo fantowe” „gra losowa”, „gra na automacie”, „loteria audioteksowa”, „loteria fantowa”, „loteria promocyjna”, „zakłady wzajemne”, „koncesja”, „zezwolenie”, mają znaczenie nadane im wustawie zdnia 19 listopada 2009r. ograch hazardowych (Dz.U. Nr201, poz.1540, zpóźn. zm.29)). §35a.30) Ilekroć wustawie jest mowa o„automacie” lub „grze na automacie” rozumie się przez to także odpowiednio „automat o niskich wygranych” lub „grę na automacie o niskich wygranych” w rozumieniu ustawy z dnia 19 listopada 2009r. ograch hazardowych. §36. Żołnierz jest to osoba, która pełni czynną służbę wojskową; przepisy Kodeksu karnego skarbowego dotyczące żołnierzy stosuje się odpowiednio także do żołnierzy sił zbrojnych państw obcych przebywających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz członków ich personelu cywilnego, jeżeli ich przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe pozostają wzwiązku zpełnieniem obowiązków służbowych. §37. Finansowy organ postępowania przygotowawczego jest to:

1) urząd skarbowy;

2) inspektor kontroli skarbowej;

3) urząd celny. §38. Niefinansowy organ postępowania przygotowawczego jest to:

1) Straż Graniczna;

2) Policja;

3) Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego;

4) Żandarmeria Wojskowa;

5) Centralne Biuro Antykorupcyjne.

Wbrzmieniu ustalonym przez art.103 pkt2 lit.austawy, októrej mowa wodnośniku

7. Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone wDz.U. z2010r. Nr127, poz.857 oraz z2011r. Nr106, poz.622 iNr134, poz.779.

30) Dodany przez art.103 pkt2 lit.b ustawy, októrej mowa wodnośniku 7.

28) 29)

Dziennik Ustaw – 23 – Poz. 186

§39. Organ nadrzędny nad finansowym organem postępowania przygotowawczego jest to:

1) miejscowo właściwa izba celna – wsprawach należących do właściwości urzędu celnego;

2)  iejscowo właściwa izba skarbowa – wsprawach należących do właściwości urzędu skarbowego, ajeżeli postępowam nie przygotowawcze prowadzi inspektor kontroli skarbowej – Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej; m

3)  inister właściwy do spraw finansów publicznych, jeżeli postanowienie lub zarządzenie wydał finansowy organ nadrzędny określony wpkt1 i2. § 39a. Organem nadrzędnym nad niefinansowymi organami postępowania przygotowawczego określonymi w § 38 pkt1–3 jest prokurator, anad niefinansowym organem postępowania przygotowawczego określonym w§38 pkt4 – prokurator wojskowy. §40. Podmiot pociągnięty do odpowiedzialności posiłkowej jest to osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, którą organ prowadzący postępowanie wsprawie oprzestępstwo skarbowe wezwał do udziału wtym charakterze. §41. Interwenient jest to podmiot, który, nie będąc podejrzanym lub oskarżonym wpostępowaniu wsprawie oprzestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe, zgłosił w tym postępowaniu roszczenie do przedmiotów podlegających przepadkowi. DZIAŁ II Część szczególna Rozdział 6 Przestępstwa skarbowe iwykroczenia skarbowe przeciwko obowiązkom podatkowym irozliczeniom ztytułu dotacji lub subwencji Art. 54. §1. Podatnik, który uchylając się od opodatkowania, nie ujawnia właściwemu organowi przedmiotu lub podstawy opodatkowania lub nie składa deklaracji, przez co naraża podatek na uszczuplenie, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności, albo obu tym karom łącznie. §2. Jeżeli kwota podatku narażonego na uszczuplenie jest małej wartości, sprawca czynu zabronionego określonego w§1 podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych. §3. Jeżeli kwota podatku narażonego na uszczuplenie nie przekracza ustawowego progu, sprawca czynu zabronionego określonego w§1 podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe. Art. 55. §1. Podatnik, który wcelu zatajenia prowadzenia działalności gospodarczej na własny rachunek lub rzeczywistych rozmiarów tej działalności, posługuje się imieniem inazwiskiem, nazwą lub firmą innego podmiotu iprzez to naraża podatek na uszczuplenie, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności do lat 3, albo obu tym karom łącznie. §2. Jeżeli kwota podatku narażonego na uszczuplenie jest małej wartości, sprawca czynu zabronionego określonego w§1 podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych. §3. Jeżeli kwota podatku narażonego na uszczuplenie nie przekracza ustawowego progu, sprawca czynu zabronionego określonego w§1 podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.

Dziennik Ustaw – 24 – Poz. 186

Art. 56. §1. Podatnik, który składając organowi podatkowemu, innemu uprawnionemu organowi lub płatnikowi deklarację lub oświadczenie, podaje nieprawdę lub zataja prawdę albo nie dopełnia obowiązku zawiadomienia ozmianie objętych nimi danych, przez co naraża podatek na uszczuplenie, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności, albo obu tym karom łącznie. §2. Jeżeli kwota podatku narażonego na uszczuplenie jest małej wartości, sprawca czynu zabronionego określonego w§1 podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych. §3. Jeżeli kwota podatku narażonego na uszczuplenie nie przekracza ustawowego progu, sprawca czynu zabronionego określonego w§1 podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe. §4. Karze określonej w§3 podlega także ten podatnik, który mimo ujawnienia przedmiotu lub podstawy opodatkowania nie składa wterminie organowi podatkowemu lub płatnikowi deklaracji lub oświadczenia. Art. 57. §1. Podatnik, który uporczywie nie wpłaca wterminie podatku, podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe. §2. Sąd może odstąpić od wymierzenia kary, jeżeli przed wszczęciem postępowania wsprawie owykroczenie skarbowe określone w§1 wpłacono wcałości należny podatek na rzecz właściwego organu. Art. 58. (uchylony). Art. 59. (uchylony). Art. 60. §1. Kto wbrew obowiązkowi nie prowadzi księgi, podlega karze grzywny do 240 stawek dziennych. §2. Kto wbrew obowiązkowi nie przechowuje księgi wmiejscu wykonywania działalności lub wmiejscu wskazanym przez podatnika jako jego siedziba, przedstawicielstwo lub oddział, a jeżeli prowadzenie księgi zostało zlecone biuru rachunkowemu lub innemu uprawnionemu podmiotowi – wmiejscu określonym wumowie zbiurem rachunkowym lub wmiejscu wskazanym przez kierownika jednostki, podlega karze grzywny do 240 stawek dziennych. §3. Karze określonej w§2 podlega także ten podatnik lub płatnik, który nie zawiadamia wterminie właściwego organu oprowadzeniu księgi przez doradcę podatkowego, lub inny podmiot upoważniony do prowadzenia ksiąg wjego imieniu ina jego rzecz. §4. Wwypadku mniejszej wagi, sprawca czynu zabronionego określonego w§1–3 podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe. Art. 61. §1. Kto nierzetelnie prowadzi księgę, podlega karze grzywny do 240 stawek dziennych. §2. Wwypadku mniejszej wagi, sprawca czynu zabronionego określonego w§1 podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe. §3. Karze określonej w§2 podlega także ten, kto wadliwie prowadzi księgę. Art. 62. §

1. Kto wbrew obowiązkowi nie wystawia faktury lub rachunku za wykonanie świadczenia, wystawia je wsposób wadliwy albo odmawia ich wydania, podlega karze grzywny do 180 stawek dziennych.

Dziennik Ustaw – 25 – Poz. 186

§2. Kto fakturę lub rachunek, określone w§1, wystawia wsposób nierzetelny albo takim dokumentem posługuje się, podlega karze grzywny do 240 stawek dziennych. §3. Karze określonej w§1 podlega także ten, kto wbrew obowiązkowi nie przechowuje wystawionej lub otrzymanej faktury lub rachunku, bądź dowodu zakupu towarów. §4. Karze określonej w§1 podlega także ten, kto wbrew przepisom ustawy dokona sprzedaży zpominięciem kasy rejestrującej albo nie wyda dokumentu zkasy rejestrującej, stwierdzającego dokonanie sprzedaży. §5. Wwypadku mniejszej wagi, sprawca czynu zabronionego określonego w§1–4 podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe. Art. 63.31) §1. Kto wbrew przepisom ustawy wydaje wyroby akcyzowe, wstosunku do których zakończono procedurę zawieszenia poboru akcyzy, bez ich uprzedniego oznaczenia znakami akcyzy, p  odlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności do lat 2, albo obu tym karom łącznie. §2. Tej samej karze podlega, kto wbrew przepisom ustawy sprowadza na terytorium kraju wyroby akcyzowe bez ich uprzedniego oznaczenia znakami akcyzy. §3. Tej samej karze podlega, kto produkując poza składem podatkowym wyroby akcyzowe, októrych mowa wart.47 ust.1 pkt1, 2, 4 lub 5 ustawy zdnia 6grudnia 2008r. opodatku akcyzowym wydaje zmagazynu wyrobów gotowych lub sprzedaje wyroby akcyzowe bez ich uprzedniego oznaczenia znakami akcyzy. §4. Tej samej karze podlega, kto wyprowadza ze składu podatkowego na podstawie zezwolenia na wyprowadzanie jako podatnik wyrobów akcyzowych zcudzego składu podatkowego poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, wyroby akcyzowe bez ich uprzedniego oznaczenia znakami akcyzy. §5. Karze określonej w§1 podlega także, kto dopuszcza się czynu zabronionego określonego w§1–4 wstosunku do wyrobów akcyzowych, które oznaczono nieprawidłowo lub nieodpowiednimi znakami akcyzy, wszczególności znakami uszkodzonymi, zniszczonymi, podrobionymi, przerobionymi lub nieważnymi. §6. Jeżeli należny podatek akcyzowy jest małej wartości, sprawca czynu zabronionego określonego w§1–5 podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych. §

7. Jeżeli należny podatek akcyzowy nie przekracza ustawowego progu, sprawca czynu zabronionego określonego w§1–5 podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe. Art. 64.32) §1. Kto bez pisemnego powiadomienia wterminie właściwego organu wyprowadza ze składu podatkowego wyroby akcyzowe nieoznaczone znakami akcyzy zprzeznaczeniem do dokonania ich dostawy wewnątrzwspólnotowej lub eksportu, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych. §2. Tej samej karze podlega, kto produkując poza składem podatkowym wina gronowe uzyskane zwinogron pochodzących zupraw własnych, októrych mowa wart.47 ust.1 pkt2 ustawy zdnia 6 grudnia 2008r. opodatku akcyzowym, bez pisemnego powiadomienia w terminie właściwego organu wydaje te wyroby akcyzowe nieoznaczone znakami akcyzy zprzeznaczeniem do dokonania ich dostawy wewnątrzwspólnotowej lub eksportu. §3. Tej samej karze podlega, kto produkując poza składem podatkowym alkohol etylowy, októrym mowa wart.47 ust.1 pkt4 ustawy zdnia 6 grudnia 2008r. opodatku akcyzowym, wgorzelni prawnie iekonomicznie niezależnej od wszelkich innych gorzelni oraz niedziałającej na podstawie licencji uzyskanej od innego podmiotu, bez pisemnego powiadomienia wterminie właściwego organu wydaje te wyroby akcyzowe nieoznaczone znakami akcyzy zprzeznaczeniem do dokonania ich dostawy wewnątrzwspólnotowej lub eksportu.

31) 32)

Wbrzmieniu ustalonym przez art.146 pkt6 ustawy, októrej mowa wodnośniku

18. Wbrzmieniu ustalonym przez art.146 pkt7 ustawy, októrej mowa wodnośniku 18.

Dziennik Ustaw – 26 – Poz. 186

§4. Tej samej karze podlega, kto produkując poza składem podatkowym wyroby akcyzowe zwykorzystaniem wyłącznie wyrobów akcyzowych, od których akcyza została zapłacona wwysokości równej lub wyższej od kwoty akcyzy przypadającej do zapłaty od wyprodukowanych wyrobów akcyzowych, bez pisemnego powiadomienia w terminie właściwego organu wydaje te wyroby akcyzowe nieoznaczone znakami akcyzy z przeznaczeniem do dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej lub na eksport. §5. Tej samej karze podlega, kto produkując poza składem podatkowym wyroby akcyzowe, od których została zapłacona przedpłata akcyzy, bez pisemnego powiadomienia wterminie właściwego organu wydaje te wyroby akcyzowe nieoznaczone znakami akcyzy zprzeznaczeniem do dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej lub na eksport. §

6. Karze określonej w § 1 podlega także ten, kto bez pisemnego powiadomienia w terminie właściwego organu umieszcza wskładzie wolnocłowym iwolnym obszarze celnym wyroby akcyzowe nieoznaczone znakami akcyzy, przeznaczone do sprzedaży wjednostkach handlowych tam usytuowanych. §7. Wwypadku mniejszej wagi, sprawca czynu zabronionego określonego w§1–6 podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe. Art. 65. §1.33) Kto nabywa, przechowuje, przewozi, przesyła lub przenosi wyroby akcyzowe stanowiące przedmiot czynu zabronionego określonego wart.63, art.64 lub art.73 lub pomaga wich zbyciu albo te wyroby akcyzowe przyjmuje lub pomaga wich ukryciu, p  odlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności do lat 3, albo obu tym karom łącznie. §2.33) Kto nabywa, przechowuje, przewozi, przesyła lub przenosi wyroby akcyzowe, októrych na podstawie towarzyszących okoliczności powinien imoże przypuszczać, że stanowią one przedmiot czynu zabronionego określonego wart.63, art.64 lub art.73, lub pomaga wich zbyciu albo te wyroby akcyzowe przyjmuje lub pomaga wich ukryciu, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych. §3. Jeżeli kwota podatku narażonego na uszczuplenie jest małej wartości, sprawca czynu zabronionego określonego w§1 podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych. §4. Jeżeli kwota podatku narażonego na uszczuplenie nie przekracza ustawowego progu, sprawca czynu zabronionego określonego w§1 lub 2 podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe. Art. 66. § 1.34) Kto wyroby akcyzowe oznacza nieprawidłowo lub nieodpowiednimi znakami akcyzy, wszczególności znakami uszkodzonymi, zniszczonymi, podrobionymi, przerobionymi lub nieważnymi, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych. §2. Wwypadku mniejszej wagi, sprawca czynu zabronionego określonego w§1 podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe. Art. 67. §1. Kto podrabia albo przerabia znak akcyzy albo upoważnienie do odbioru banderol, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności, albo obu tym karom łącznie. §2. Kto wcelu popełnienia przestępstwa skarbowego określonego w§1 uzyskuje lub przysposabia środki, p  odlega karze grzywny do 240 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności do lat 2, albo obu tym karom łącznie.

33) 34)

Wbrzmieniu ustalonym przez art.146 pkt8 ustawy, októrej mowa wodnośniku

18. Wbrzmieniu ustalonym przez art.146 pkt9 ustawy, októrej mowa wodnośniku 18.

Dziennik Ustaw – 27 – Poz. 186

§3. Nie podlega karze za przestępstwo skarbowe określone w§2 sprawca, który odstąpił od jego dokonania, wszczególności zniszczył uzyskane lub przysposobione środki lub zapobiegł skorzystaniu znich wprzyszłości. §4. Wwypadku mniejszej wagi, sprawca czynu zabronionego określonego w§1 lub 2 podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe. Art. 68.35) §1. Kto nie dopełnia obowiązku sporządzenia spisu iprzedstawienia go do potwierdzenia właściwemu organowi wprzypadku wystąpienia wobrocie poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy wyrobów akcyzowych nieoznaczonych, oznaczonych nieprawidłowo lub nieodpowiednimi znakami akcyzy, wszczególności znakami uszkodzonymi, zniszczonymi, podrobionymi, przerobionymi lub nieważnymi, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych. §2. Tej samej karze podlega, kto nie dopełnia obowiązku oznaczenia wyrobów akcyzowych legalizacyjnymi znakami akcyzy. §3. Wwypadku mniejszej wagi, sprawca czynu zabronionego określonego w§1 lub 2 podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe. Art. 69. §1.36) Kto bez przeprowadzenia urzędowego sprawdzenia podejmuje czynności bezpośrednio związane zprodukcją, importem lub obrotem wyrobami akcyzowymi, atakże zich oznaczaniem znakami akcyzy, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych. §2.36) Kto podaje nieprawdziwe dane orodzaju, ilości lub jakości wyprodukowanych wyrobów akcyzowych, podlega karze grzywny do 360 stawek dziennych. §3.36) Kto wbrew przepisom usuwa wyroby akcyzowe zmiejsca produkcji, przerobu, zużycia, przechowywania lub podczas przewozu, podlega karze grzywny do 240 stawek dziennych. §4. Usiłowanie przestępstwa skarbowego określonego w§2 lub 3 jest karalne. Art. 69a.37) §1. Kto wbrew przepisom ustawy, naruszając warunki zastosowania procedury zawieszenia poboru akcyzy, produkuje, magazynuje lub przeładowuje wyroby akcyzowe poza składem podatkowym, p  odlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności do lat 2, albo obu tym karom łącznie. §2. Wwypadku mniejszej wagi, sprawca czynu zabronionego określonego w§1 podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe. Art. 70. §1. Kto wbrew przepisom ustawy zbywa lub winny sposób przekazuje znaki akcyzy osobie nieuprawnionej, p  odlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności do lat 2, albo obu tym karom łącznie. §2.38) Tej samej karze podlega, kto wcelu użycia lub wprowadzenia wobieg nabywa lub winny sposób przyjmuje znaki akcyzy od osoby nieuprawnionej lub usuwa je zwyrobu akcyzowego wcelu ponownego ich użycia lub wprowadzenia wobieg. §3. Usiłowanie przestępstwa skarbowego określonego w§1 lub 2 jest karalne.

Wbrzmieniu ustalonym przez art.146 pkt10 ustawy, októrej mowa wodnośniku

18. Wbrzmieniu ustalonym przez art.146 pkt11 ustawy, októrej mowa wodnośniku 18.

37) Dodany przez art.146 pkt12 ustawy, októrej mowa wodnośniku 18.

38) Wbrzmieniu ustalonym przez art.146 pkt13 ustawy, októrej mowa wodnośniku 18.

35) 36)

Dziennik Ustaw – 28 – Poz. 186

§4. Karze określonej w§1 podlega także ten, kto, nie będąc do tego uprawnionym, posiada, przechowuje, przewozi, przesyła lub przenosi znaki akcyzy. §5. Wwypadku mniejszej wagi, sprawca czynu zabronionego określonego w§1, 2 i4 podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe. Art. 71. Kto przez rażące naruszenie przepisów dotyczących przewozu lub przechowywania znaków akcyzy naraża je na bezpośrednie niebezpieczeństwo kradzieży, zniszczenia, uszkodzenia lub zgubienia, podlega karze grzywny do 480 stawek dziennych. Art. 72.39) Kto wbrew obowiązkowi nie rozlicza się wterminie zwłaściwym organem ze stanu zużycia znaków akcyzy, wszczególności nie zwraca znaków niewykorzystanych, uszkodzonych, zniszczonych lub nieważnych, podlega karze grzywny do 360 stawek dziennych. Art. 73. §1.40) Kto, wużyciu wyrobu akcyzowego, zmienia cel, przeznaczenie lub nie zachowuje innego warunku, od którego ustawa uzależnia zwolnienie wyrobu akcyzowego zobowiązku oznaczania znakami akcyzy, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych. §2. Jeżeli niepobrany podatek akcyzowy nie przekracza ustawowego progu, sprawca czynu zabronionego określonego w§1 podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe. Art. 73a. §1. Kto wużyciu wyrobu akcyzowego zmienia jego przeznaczenie, wszczególności używa oleju opałowego jako oleju napędowego, przez co naraża podatek akcyzowy na uszczuplenie, p  odlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności do lat 2, albo obu tym karom łącznie. §2. Jeżeli kwota narażonego na uszczuplenie podatku akcyzowego jest małej wartości, sprawca czynu zabronionego określonego w§1 podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych. §3. Jeżeli kwota narażonego na uszczuplenie podatku akcyzowego nie przekracza ustawowego progu, sprawca czynu zabronionego określonego w§1 podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe. Art. 74. (uchylony).41) Art. 75. Importer, podmiot dokonujący nabycia wewnątrzwspólnotowego oraz przedstawiciel podatkowy, który nie dopełnia obowiązku uzyskania od podmiotu mającego siedzibę poza terytorium kraju rozliczenia zprzekazanych mu znaków akcyzy, podlega karze grzywny do 180 stawek dziennych. Art. 75a.42) §1. Podatnik podatku od wydobycia niektórych kopalin, który wbrew obowiązkowi nie dokonuje pomiaru zawartości miedzi oraz srebra wurobku rudy miedzi lub koncentracie, lub dokonuje pomiaru znaruszeniem zasad określonych wart.15 ust.1 pkt2 i3, ust.2 pkt2 i3 oraz ust.3 ustawy zdnia 2 marca 2012r. opodatku od wydobycia niektórych kopalin, przez co naraża podatek od wydobycia niektórych kopalin na uszczuplenie, p  odlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności do lat 2, albo obu tym karom łącznie.

Wbrzmieniu ustalonym przez art.146 pkt14 ustawy, októrej mowa wodnośniku

18. Wbrzmieniu ustalonym przez art.146 pkt15 ustawy, októrej mowa wodnośniku 18.

41) Przez art.146 pkt16 ustawy, októrej mowa wodnośniku 18.

42) Dodany przez art.21 pkt2 ustawy, októrej mowa wodnośniku 25.

39) 40)

Dziennik Ustaw – 29 – Poz. 186

§2. Tej samej karze podlega podatnik podatku od wydobycia niektórych kopalin, który wbrew obowiązkowi nie dokonuje pomiaru ilości urobku rudy miedzi lub koncentratu, lub dokonuje pomiaru znaruszeniem zasad określonych wart.15 ust.1 pkt1 iust.2 pkt1 ustawy zdnia 2 marca 2012r. opodatku od wydobycia niektórych kopalin, przez co naraża podatek od wydobycia niektórych kopalin na uszczuplenie. Art. 75b.42) §1. Podatnik podatku od wydobycia niektórych kopalin, który wbrew obowiązkowi nie prowadzi ewidencji pomiarów zawartości miedzi oraz srebra wurobku rudy miedzi lub koncentracie, lub pomiaru ilości urobku rudy miedzi lub wyprodukowanego koncentratu, októrej mowa wart.16 ustawy zdnia 2 marca 2012r. opodatku od wydobycia niektórych kopalin, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych. §2. Podatnik podatku od wydobycia niektórych kopalin, który nierzetelnie prowadzi ewidencję pomiarów zawartości miedzi oraz srebra wurobku rudy miedzi lub koncentracie, lub pomiaru ilości urobku rudy miedzi iwyprodukowanego koncentratu, októrej mowa wart.16 ustawy zdnia 2 marca 2012r. opodatku od wydobycia niektórych kopalin, podlega karze grzywny do 360 stawek dziennych. §3. Wwypadku mniejszej wagi, sprawca czynu zabronionego określonego w§1 lub 2 podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe. §4. Karze określonej w§3 podlega podatnik podatku od wydobycia niektórych kopalin, który wadliwie prowadzi ewidencję pomiarów zawartości miedzi oraz srebra wurobku rudy miedzi lub koncentracie, lub pomiaru ilości urobku rudy miedzi iwyprodukowanego koncentratu, októrej mowa wart.16 ustawy zdnia 2 marca 2012r. opodatku od wydobycia niektórych kopalin. Art. 75c.42) Podatnik podatku od wydobycia niektórych kopalin, który bez przeprowadzenia urzędowego sprawdzenia prowadzi działalność wzakresie wydobycia miedzi oraz srebra, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych. Art. 76. §1. Kto przez podanie danych niezgodnych ze stanem rzeczywistym lub zatajenie rzeczywistego stanu rzeczy wprowadza wbłąd właściwy organ narażając na nienależny zwrot podatkowej należności publicznoprawnej, wszczególności podatku naliczonego wrozumieniu przepisów opodatku od towarów iusług, podatku akcyzowym, zwrot nadpłaty lub jej zaliczenie na poczet zaległości podatkowej lub bieżących albo przyszłych zobowiązań podatkowych, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności, albo obu tym karom łącznie. §2. Jeżeli kwota narażona na nienależny zwrot podatku jest małej wartości, sprawca czynu zabronionego określonego w§1 podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych. §3. Jeżeli kwota narażona na nienależny zwrot podatku nie przekracza ustawowego progu, sprawca czynu zabronionego określonego w§1 podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe. Art. 76a. §1. Kto przez podanie danych niezgodnych ze stanem rzeczywistym lub zatajenie rzeczywistego stanu rzeczy wprowadza wbłąd właściwy organ narażając na nienależny zwrot wydatków, októrych mowa wprzepisach ozwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych zbudownictwem mieszkaniowym, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności, albo obu tym karom łącznie. §2. Jeżeli kwota narażona na nienależny zwrot wydatków, októrych mowa w§1, jest małej wartości, sprawca czynu zabronionego określonego w§1 podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych. §3. Jeżeli kwota narażona na nienależny zwrot wydatków, októrych mowa w§1, nie przekracza ustawowego progu, sprawca czynu zabronionego określonego w§1 podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.

Dziennik Ustaw – 30 – Poz. 186

Art. 77. §1. Płatnik lub inkasent, który pobranego podatku nie wpłaca wterminie na rzecz właściwego organu, p  odlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności do lat 3, albo obu tym karom łącznie. §2. Jeżeli kwota niewpłaconego podatku jest małej wartości, sprawca czynu zabronionego określonego w§1 podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych. §3. Jeżeli kwota niewpłaconego podatku nie przekracza ustawowego progu, sprawca czynu zabronionego określonego w§1 podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe. §4. Sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary, anawet odstąpić od wymierzenia kary lub środka karnego, jeżeli przed wszczęciem postępowania wsprawie oprzestępstwo skarbowe określone w§1 lub 2 wpłacono wcałości pobrany podatek na rzecz właściwego organu. §5. Sąd może odstąpić od wymierzenia kary, jeżeli przed wszczęciem postępowania wsprawie owykroczenie skarbowe określone w§3 wpłacono wcałości pobrany podatek na rzecz właściwego organu. Art. 78. §1. Płatnik, który nie pobiera podatku albo pobiera go wkwocie niższej od należnej, p  odlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności do lat 2, albo obu tym karom łącznie. §2. Jeżeli kwota niepobranego podatku jest małej wartości, sprawca czynu zabronionego określonego w§1 podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych. §3. Jeżeli kwota niepobranego podatku nie przekracza ustawowego progu, sprawca czynu zabronionego określonego w§1 podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe. Art. 79. §1. Płatnik lub inkasent, który nie wyznacza wwymaganym terminie osoby, do której obowiązków należy obliczanie ipobieranie podatków oraz terminowe wpłacanie organowi podatkowemu pobranych kwot, lub nie zgłasza właściwemu miejscowo organowi podatkowemu wymaganych danych takiej osoby, podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe. §2. Tej samej karze podlega płatnik, który nie składa wterminie deklaracji. Art. 80. §1. Kto wbrew obowiązkowi nie składa wterminie właściwemu organowi wymaganej informacji podatkowej, podlega karze grzywny do 120 stawek dziennych. §2. Płatnik, podmiot, októrym mowa wart.41 ustawy zdnia 26 lipca 1991r. opodatku dochodowym od osób fizycznych, niepełniący funkcji płatnika lub pośredni odbiorca, który wbrew obowiązkowi nie składa wterminie podatnikowi lub właściwemu organowi wymaganej informacji podatkowej lub informacji, októrych mowa wart.42 ust.2 pkt2 lub art.42c ust.1 powołanej ustawy, podlega karze grzywny do 180 stawek dziennych. §3. Jeżeli informację określoną w§1 lub 2 złożono nieprawdziwą, sprawca podlega karze grzywny do 240 stawek dziennych. §4. Wwypadku mniejszej wagi, sprawca czynu zabronionego określonego w§1–3 podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.

Dziennik Ustaw – 31 – Poz. 186

Art. 80a. §1. Kto winformacji podsumowującej podaje nieprawdę lub zataja prawdę, podlega karze grzywny do 240 stawek dziennych. §2. Kto, wbrew obowiązkowi, nie składa wterminie właściwemu organowi informacji podsumowującej, podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe. Art. 81. §1. Podatnik lub płatnik, który wbrew obowiązkowi:

1)  ie dokonuje wterminie zgłoszenia identyfikacyjnego albo aktualizacji objętych nim danych albo też podaje w nim n dane niezgodne ze stanem rzeczywistym lub niepełne,

2) dokonuje zgłoszenia więcej niż jeden raz,

3) nie podaje numeru identyfikacji podatkowej lub podaje numer nieprawdziwy, podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe. §2. (uchylony).43) Art. 82. §1. Kto naraża finanse publiczne na uszczuplenie poprzez nienależną wypłatę, pobranie lub niezgodne zprzeznaczeniem wykorzystanie dotacji lub subwencji, podlega karze grzywny do 240 stawek dziennych. §2. Jeżeli wypłata lub pobranie nienależnej, nadmiernej lub wykorzystanej niezgodnie zprzeznaczeniem dotacji lub subwencji nie przekracza ustawowego progu, sprawca czynu zabronionego określonego w§1 podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe. §3. (uchylony). Art. 83. §

1. Kto osobie uprawnionej do przeprowadzenia czynności sprawdzających, kontroli podatkowej, kontroli skarbowej lub czynności kontrolnych wzakresie szczególnego nadzoru podatkowego udaremnia lub utrudnia wykonanie czynności służbowej, wszczególności kto wbrew żądaniu tej osoby nie okazuje księgi lub innego dokumentu dotyczącego prowadzonej działalności gospodarczej lub księgę lub inny dokument niszczy, uszkadza, czyni bezużytecznymi, ukrywa lub usuwa, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych. §2. Wwypadku mniejszej wagi, sprawca czynu zabronionego określonego w§1 podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe. Art. 84. §1. Kto, nie dopełniając obowiązku nadzoru nad przestrzeganiem reguł obowiązujących wdziałalności danego przedsiębiorcy lub innej jednostki organizacyjnej, dopuszcza, chociażby nieumyślnie, do popełnienia czynu zabronionego określonego wtym rozdziale, podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe. §2. Przepisu §1 nie stosuje się, jeżeli czyn sprawcy wyczerpuje znamiona innego przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego określonego wtym rozdziale albo jeżeli niedopełnienie obowiązku nadzoru należy do ich znamion. Rozdział 7 Przestępstwa skarbowe iwykroczenia skarbowe przeciwko obowiązkom celnym oraz zasadom obrotu zzagranicą towarami iusługami Art. 85. §1. Kto wyłudza pozwolenie lub inny podobny dokument, dotyczący warunków obrotu zzagranicą towarami lub usługami, regulowany przez przepisy, októrych mowa wart.53 §32 lub 33, przez podstępne wprowadzenie wbłąd organu uprawnionego do wydania takich dokumentów, p  odlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności do lat 2, albo obu tym karom łącznie.

43)

P  rzez art.18 ustawy zdnia 29 lipca 2011r. ozmianie ustawy ozasadach ewidencji iidentyfikacji podatników ipłatników oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr171, poz.1016), który wszedł wżycie zdniem 1 stycznia 2012r.

Dziennik Ustaw – 32 – Poz. 186

§2. Tej samej karze podlega, kto używa dokumentu uzyskanego wsposób określony w§1. §3. Usiłowanie przestępstwa skarbowego określonego w§1 lub 2 jest karalne. §4. Wwypadku mniejszej wagi, sprawca czynu zabronionego określonego w§1 lub 2 podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe. Art. 86. §1. Kto, nie dopełniając ciążącego na nim obowiązku celnego, przywozi zzagranicy lub wywozi za granicę towar bez jego przedstawienia organowi celnemu lub zgłoszenia celnego, przez co naraża należność celną na uszczuplenie, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności, albo obu tym karom łącznie. §2. Tej samej karze podlega sprawca, jeżeli przemyt celny dotyczy towaru wobrocie zzagranicą, co do którego istnieje reglamentacja pozataryfowa. §3. Jeżeli kwota należności celnej narażonej na uszczuplenie lub wartość towaru wobrocie zzagranicą, co do którego istnieje reglamentacja pozataryfowa, jest małej wartości, sprawca czynu zabronionego określonego w§1 lub 2 podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych. §4. Jeżeli kwota należności celnej narażonej na uszczuplenie lub wartość towaru wobrocie zzagranicą, co do którego istnieje reglamentacja pozataryfowa, nie przekracza ustawowego progu, sprawca czynu zabronionego określonego w§1 lub2 podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe. §5. (uchylony). Art. 87. §1. Kto przez wprowadzenie wbłąd organu uprawnionego do kontroli celnej naraża należność celną na uszczuplenie, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności, albo obu tym karom łącznie. §2. Tej samej karze podlega sprawca, jeżeli oszustwo celne dotyczy towaru lub usługi wobrocie zzagranicą, co do których istnieje reglamentacja pozataryfowa. §

3. Jeżeli kwota należności celnej narażonej na uszczuplenie lub wartość towaru lub usługi w obrocie z zagranicą, co do których istnieje reglamentacja pozataryfowa, jest małej wartości, sprawca czynu zabronionego określonego w§1 lub 2 podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych. §4. Jeżeli kwota należności celnej narażonej na uszczuplenie lub wartość towaru lub usługi wobrocie zzagranicą, co do których istnieje reglamentacja pozataryfowa, nie przekracza ustawowego progu, sprawca czynu zabronionego określonego w§1 lub 2 podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe. Art. 88. §1. Kto, będąc uprawnionym do korzystania zprocedury odprawy czasowej towaru objętego tą procedurą na podstawie zgłoszenia dokonanego wformie ustnej, nie dokonuje jego powrotnego wywozu lub nie podejmuje czynności wcelu nadania temu towarowi nowego przeznaczenia celnego, przez co naraża należność celną na uszczuplenie, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych. §2. Tej samej karze podlega sprawca, jeżeli czyn zabroniony dotyczy towaru wobrocie zzagranicą, co do którego istnieje reglamentacja pozataryfowa. §3. Jeżeli kwota należności celnej narażonej na uszczuplenie lub wartość towaru wobrocie zzagranicą, co do którego istnieje reglamentacja pozataryfowa, nie przekracza ustawowego progu, sprawca czynu zabronionego określonego w§1 lub2 podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.

Dziennik Ustaw – 33 – Poz. 186

Art. 89. §1. Kto wużyciu towaru zmienia cel, przeznaczenie lub nie zachowuje innego warunku, od którego uzależnione jest zwolnienie towaru wcałości lub wczęści od należności celnej, wszczególności od cła, albo zastosowanie zerowej, obniżonej lub preferencyjnej stawki celnej, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych. §2. Tej samej karze podlega sprawca, jeżeli czyn zabroniony dotyczy towaru lub usługi wobrocie zzagranicą, które zwolniono od reglamentacji pozataryfowej. §3. Jeżeli niepobrana należność celna lub wartość towaru lub usługi wobrocie zzagranicą, które zwolniono od reglamentacji pozataryfowej, nie przekracza ustawowego progu, sprawca czynu zabronionego określonego w§1 lub 2 podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe. Art. 90. §1. Kto usuwa towar lub środek przewozowy spod dozoru celnego, p  odlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności do lat 3, albo obu tym karom łącznie. §2. Tej samej karze podlega, kto bez zgody uprawnionego organu niszczy, uszkadza lub usuwa zamknięcie celne. §3. Wwypadku mniejszej wagi, sprawca czynu zabronionego określonego w§1 lub 2 podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe. Art. 91. §1. Kto nabywa, przechowuje, przewozi, przesyła lub przenosi towar stanowiący przedmiot czynu zabronionego określonego wart.86–90 §1, lub pomaga wjego zbyciu albo ten towar przyjmuje lub pomaga wjego ukryciu, p  odlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności do lat 3, albo obu tym karom łącznie. §2. Kto nabywa, przechowuje, przewozi, przesyła lub przenosi towar, októrym na podstawie towarzyszących okoliczności powinien imoże przypuszczać, że stanowi przedmiot czynu zabronionego określonego wart.86–90 §1, lub pomaga wjego zbyciu albo ten towar przyjmuje lub pomaga wjego ukryciu, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych. §

3. Jeżeli kwota należności celnej lub wartość towaru w obrocie z zagranicą, co do którego istnieje reglamentacja pozataryfowa, jest małej wartości, sprawca czynu zabronionego określonego w§1 podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych. §

4. Jeżeli kwota należności celnej lub wartość towaru w obrocie z zagranicą, co do którego istnieje reglamentacja pozataryfowa, nie przekracza ustawowego progu, sprawca czynu zabronionego określonego w§1 lub 2 podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe. Art. 92. §1. Kto przez podanie danych niezgodnych ze stanem rzeczywistym lub zatajenie rzeczywistego stanu rzeczy wprowadza wbłąd właściwy organ narażając na nienależny zwrot należności celnej lub umorzenie należności celnej należnej do zapłacenia, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności, albo obu tym karom łącznie. §2. Jeżeli kwota narażona na nienależny zwrot lub umorzenie należności celnej jest małej wartości, sprawca czynu zabronionego określonego w§1 podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych. §

3. Jeżeli kwota narażona na nienależny zwrot lub umorzenie należności celnej nie przekracza ustawowego progu, sprawca czynu zabronionego określonego w§1 podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.

Dziennik Ustaw Art. 93. §1. (uchylony). §2. Kto rażąco narusza przepisy prawa celnego wzakresie warunków działalności wolnego obszaru celnego, składu wolnocłowego lub składu celnego, podlega karze grzywny do 240 stawek dziennych. §3. Karze określonej w§2 podlega także ten, kto rażąco narusza przepisy wzakresie warunków prowadzenia magazynu czasowego składowania. Art. 94. §1. Kto wbrew obowiązkowi nie udziela ustnych lub pisemnych wyjaśnień mających znaczenie dla kontroli celnej lub nie udostępnia wymaganych dokumentów dotyczących obrotu zzagranicą towarami lub usługami, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych. §2. Tej samej karze podlega ten, kto winny sposób osobie uprawnionej do przeprowadzania czynności kontrolnych lub dozoru celnego udaremnia lub utrudnia wykonanie czynności służbowej, wszczególności kto odmawia wykonania czynności przygotowawczych do kontroli celnej lub nie dopełnia obowiązku niezwłocznego dostarczenia towaru do miejsca wskazanego przez organ celny. §3. Wwypadku mniejszej wagi, sprawca czynu zabronionego określonego w§1 lub 2 podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe. Art. 95. §1. Kto wbrew obowiązkowi nie przechowuje dokumentów mających znaczenie dla kontroli celnej, podlega karze grzywny do 180 stawek dziennych. §2. Wwypadku mniejszej wagi, sprawca czynu zabronionego określonego w§1 podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe. Art. 96. §1. Kto, nie dopełniając obowiązku nadzoru nad przestrzeganiem reguł obowiązujących wdziałalności danego przedsiębiorcy lub innej jednostki organizacyjnej, dopuszcza, chociażby nieumyślnie, do popełnienia czynu zabronionego określonego wtym rozdziale, podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe. §2. Przepisu §1 nie stosuje się, jeżeli czyn sprawcy wyczerpuje znamiona innego przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego określonego wtym rozdziale albo jeżeli niedopełnienie obowiązku nadzoru należy do ich znamion. Rozdział 8 Przestępstwa skarbowe iwykroczenia skarbowe przeciwko obrotowi dewizowemu Art. 97. §1. Kto wyłudza indywidualne zezwolenie dewizowe przez podstępne wprowadzenie wbłąd organu uprawnionego do udzielania takich zezwoleń, p  odlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności do lat 2, albo obu tym karom łącznie. §2. Tej samej karze podlega, kto używa dokumentu uzyskanego wsposób określony w§1. §3. Usiłowanie przestępstwa skarbowego określonego w§1 lub 2 jest karalne. §4. Wwypadku mniejszej wagi, sprawca czynu zabronionego określonego w§1 lub 2 podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe. Art. 98. (uchylony). Art. 99. (uchylony). – 34 – Poz. 186

Dziennik Ustaw – 35 – Poz. 186

Art. 100. §1. Rezydent, który bez wymaganego zezwolenia dewizowego albo wbrew jego warunkom wywozi, wysyła lub przekazuje do krajów trzecich krajowe lub zagraniczne środki płatnicze, zprzeznaczeniem na podjęcie lub rozszerzenie wtych krajach działalności gospodarczej, wtym na nabycie nieruchomości na potrzeby tej działalności, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych. §2. Jeżeli wartość przedmiotu obrotu, októrym mowa w§1, nie przekracza ustawowego progu, sprawca podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe. Art. 101. §1. Nierezydent zkraju trzeciego, który bez wymaganego zezwolenia dewizowego albo wbrew jego warunkom zbywa wkraju, zarówno bezpośrednio, jak iza pośrednictwem innych podmiotów, papiery wartościowe dłużne oterminie wykupu krótszym niż rok albo wierzytelności lub inne prawa, których wykonywanie następuje poprzez dokonywanie rozliczeń pieniężnych, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych. §2. Jeżeli wartość przedmiotu obrotu, októrym mowa w§1, nie przekracza ustawowego progu, sprawca podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe. Art. 102. §1. Rezydent, który bez wymaganego zezwolenia dewizowego albo wbrew jego warunkom nabywa:

1) (uchylony),

2) udziały lub akcje współkach mających siedzibę wkrajach trzecich albo obejmuje udziały lub akcje wtakich spółkach,

3) jednostki uczestnictwa wfunduszach zbiorowego inwestowania mających siedzibę wkrajach trzecich,

4) dłużne papiery wartościowe wyemitowane bądź wystawione przez nierezydentów zkrajów trzecich,

5)  artości dewizowe zbywane przez nierezydentów zkrajów trzecich, wzamian za inne wartości dewizowe lub krajowe w środki płatnicze,

6)  ierzytelności lub inne prawa, których wykonywanie następuje poprzez dokonywanie rozliczeń pieniężnych, zbywane w przez nierezydentów zkrajów trzecich, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych. §2. Jeżeli wartość przedmiotu obrotu, októrym mowa w§1, nie przekracza ustawowego progu, sprawca podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe. Art. 103. §1. Rezydent, który bez wymaganego zezwolenia dewizowego albo wbrew jego warunkom zbywa wkraju trzecim, zarówno bezpośrednio, jak iza pośrednictwem innych podmiotów, papiery wartościowe dłużne oterminie wykupu krótszym niż rok albo wierzytelności lub inne prawa, których wykonywanie następuje poprzez dokonywanie rozliczeń pieniężnych, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych. §2. Jeżeli wartość przedmiotu obrotu, októrym mowa w§1, nie przekracza ustawowego progu, sprawca podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe. Art. 104. §1. Rezydent, który bez wymaganego zezwolenia dewizowego albo wbrew jego warunkom otwiera bądź utrzymuje rachunek wbanku lub oddziale banku mającym siedzibę wkraju trzecim, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych. §2. Jeżeli wartość przedmiotu obrotu, októrym mowa w§1, nie przekracza ustawowego progu, sprawca podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.

Dziennik Ustaw Art. 105. (uchylony). Art. 106. (uchylony). Art. 106a. (uchylony). Art. 106b. (uchylony). Art. 106c. §1. Kto bez wymaganego zezwolenia dewizowego albo wbrew jego warunkom dokonuje wobrocie dewizowym zzagranicą rozliczeń pieniężnych, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych. §2. Jeżeli wartość przedmiotu obrotu, októrym mowa w§1, nie przekracza ustawowego progu, sprawca podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe. Art. 106d. §1. Kto wykonuje działalność gospodarczą polegającą na kupnie isprzedaży wartości dewizowych oraz pośrednictwie wich kupnie isprzedaży bez wpisu do rejestru działalności kantorowej lub wbrew przepisom ustawy, p  odlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności do roku, albo obu tym karom łącznie. §2. Wwypadku mniejszej wagi, sprawca czynu zabronionego określonego w§1 podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe. Art. 106e. Kto wbrew obowiązkowi nie udziela ustnych lub pisemnych wyjaśnień albo nie udostępnia wymaganych dokumentów związanych z zakresem objętym kontrolą dokonywaną na podstawie przepisów ustawy, o której mowa wart.53 §34, podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe. Art. 106f. Kto wbrew obowiązkowi nie zgłasza organom celnym lub organom Straży Granicznej przywozu do kraju albo wywozu za granicę wartości dewizowych lub krajowych środków płatniczych albo wzgłoszeniu tym podaje nieprawdę, podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe. Art. 106g. (uchylony). Art. 106h. Kto wbrew obowiązkowi nie przedstawia organom celnym lub organom Straży Granicznej, na ich żądanie, przywożonych do kraju lub wywożonych za granicę wartości dewizowych lub krajowych środków płatniczych, podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe. Art. 106i. (uchylony). Art. 106j. §1. Kto wbrew obowiązkowi dokonuje przekazu pieniężnego za granicę lub rozliczenia wkraju, związanego zobrotem dewizowym, bez pośrednictwa uprawnionego banku, podlega karze grzywny do 480 stawek dziennych. §2. Wwypadku mniejszej wagi, sprawca czynu zabronionego określonego w§1 podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe. Art. 106k. Kto wbrew obowiązkowi nie przechowuje dokumentów związanych zdokonanym obrotem dewizowym lub wykonywaną działalnością kantorową, podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe. – 36 – Poz. 186

Dziennik Ustaw – 37 – Poz. 186

Art. 106l. §1. Kto wbrew obowiązkowi nie zgłasza Narodowemu Bankowi Polskiemu danych odokonanym obrocie dewizowym lub wykonywanej działalności kantorowej, wzakresie niezbędnym do sporządzania bilansu płatniczego oraz międzynarodowej pozycji inwestycyjnej, lub zgłasza dane niezgodne ze stanem faktycznym, podlega karze grzywny do 120 stawek dziennych. §2. Wwypadku mniejszej wagi, sprawca czynu zabronionego określonego w§1 podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe. Art. 106ł. §

1. Kto, nie dopełniając obowiązku nadzoru nad przestrzeganiem reguł obowiązujących w działalności danego przedsiębiorcy lub innej jednostki organizacyjnej, dopuszcza, chociażby nieumyślnie, do popełnienia czynu zabronionego określonego wtym rozdziale, podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe. §2. Przepisu §1 nie stosuje się, jeżeli czyn sprawcy wyczerpuje znamiona innego przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego określonego wtym rozdziale albo jeżeli niedopełnienie obowiązku nadzoru należy do ich znamion. Rozdział 9 Przestępstwa skarbowe iwykroczenia skarbowe przeciwko organizacji gier hazardowych44) Art. 107. §1.45) Kto wbrew przepisom ustawy lub warunkom koncesji lub zezwolenia urządza lub prowadzi grę losową, grę na automacie lub zakład wzajemny, p  odlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności do lat 3, albo obu tym karom łącznie. §2. Tej samej karze podlega, kto na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uczestniczy wzagranicznej grze losowej lub zagranicznym zakładzie wzajemnym. §3.46) Jeżeli sprawca dopuszcza się czynu zabronionego określonego w§1 lub 2 wcelu osiągnięcia korzyści majątkowej zorganizowania zbiorowego uczestnictwa wgrze losowej, grze na automacie lub zakładzie wzajemnym, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności, albo obu tym karom łącznie. §4. Wwypadku mniejszej wagi, sprawca czynu zabronionego określonego w§1 lub 2 podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe. Art. 107a. §1.47) Kto urządza lub prowadzi grę losową, grę na automacie lub zakład wzajemny bez wymaganego urzędowego sprawdzenia lub bez nałożenia wymaganych urzędowych zamknięć, p  odlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności do lat 2, albo obu tym karom łącznie. §2. Wwypadku mniejszej wagi, sprawca czynu zabronionego określonego w§1 podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe. Art. 107b.48) §1. Kto niszczy losy, kartony lub inne dowody udziału wloterii pieniężnej, loterii fantowej lub grze bingo fantowe bez wymaganego zawiadomienia właściwego organu, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych.

Wbrzmieniu ustalonym przez art.103 pkt3 ustawy, októrej mowa wodnośniku

7. Wbrzmieniu ustalonym przez art.103 pkt4 lit.austawy, októrej mowa wodnośniku 7.

46) Wbrzmieniu ustalonym przez art.103 pkt4 lit.b ustawy, októrej mowa wodnośniku 7.

47) Wbrzmieniu ustalonym przez art.103 pkt5 ustawy, októrej mowa wodnośniku 7.

48) Dodany przez art.103 pkt6 ustawy, októrej mowa wodnośniku 7.

44) 45)

Dziennik Ustaw – 38 – Poz. 186

§2. Wwypadku mniejszej wagi, sprawca czynu zabronionego określonego w§1 podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe. Art. 107c.48) Kto wbrew obowiązkowi nie zawiadamia wterminie właściwego organu ozniszczeniu lub kradzieży automatu lub urządzenia do gier, podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe. Art. 108. §1. Kto wbrew przepisom ustawy lub warunkom zezwolenia urządza lub prowadzi loterię fantową, grę bingo fantowe, loterię promocyjną lub loterię audioteksową, podlega karze grzywny do 240 stawek dziennych. §2. Jeżeli nadwyżka zloterii fantowej, gry bingo fantowe, loterii promocyjnej lub loterii audioteksowej była przeznaczona na cel społecznie użyteczny, wszczególności dobroczynny, sprawca czynu zabronionego określonego w§1 podlega karze grzywny do 120 stawek dziennych. Art. 109.49) Kto uczestniczy wgrze losowej, zakładzie wzajemnym, grze na automacie, urządzonych lub prowadzonych wbrew przepisom ustawy lub warunkom koncesji lub zezwolenia, podlega karze grzywny do 120 stawek dziennych. Art. 110.50) Kto, nie będąc do tego uprawnionym, wcelu osiągnięcia korzyści majątkowej trudni się sprzedażą losów lub innych dowodów udziału wgrze losowej, zakładzie wzajemnym lub grze na automacie, podlega karze grzywny do 360 stawek dziennych albo karze ograniczenia wolności, albo obu tym karom łącznie. Art. 110a.51) §1. Kto, wbrew przepisom ustawy, zleca lub prowadzi reklamę lub promocję gier cylindrycznych, gier wkarty, gier wkości, zakładów wzajemnych lub gier na automatach, umieszcza reklamę takich gier lub zakładów lub informuje osponsorowaniu przez podmiot prowadzący działalność wzakresie takich gier lub zakładów, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych. §2. Tej samej karze podlega kto czerpie korzyści zreklamy lub promocji gier cylindrycznych, gier wkarty, gier wkości, zakładów wzajemnych lub gier na automatach zlecanych lub prowadzonych wbrew przepisom ustawy, zumieszczania reklamy wbrew przepisom ustawy albo informowania osponsorowaniu przez podmiot prowadzący działalność wzakresie takich gier lub zakładów. §3. Wwypadku mniejszej wagi, sprawca czynu zabronionego określonego w§1 lub 2, podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe. Art. 110b.51) Kto umożliwia osobie, która nie ukończyła 18 roku życia, udział wgrze losowej innej niż loteria promocyjna lub fantowa, wgrze na automacie lub wzakładzie wzajemnym, podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe. Art. 111. §1. Kto, nie dopełniając obowiązku nadzoru nad przestrzeganiem reguł obowiązujących wdziałalności danego przedsiębiorcy lub innej jednostki organizacyjnej, dopuszcza, chociażby nieumyślnie, do popełnienia czynu zabronionego określonego wtym rozdziale, podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe. §2. Przepisu §1 nie stosuje się, jeżeli czyn sprawcy wyczerpuje znamiona innego przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego określonego wtym rozdziale albo jeżeli niedopełnienie obowiązku nadzoru należy do ich znamion. Rozdział 10 (uchylony)

Wbrzmieniu ustalonym przez art.103 pkt7 ustawy, októrej mowa wodnośniku

7. Wbrzmieniu ustalonym przez art.103 pkt8 ustawy, októrej mowa wodnośniku 7.

51) Dodany przez art.103 pkt9 ustawy, októrej mowa wodnośniku 7.

49) 50)

Dziennik Ustaw – 39 – Poz. 186

TYTUŁ II POSTĘPOWANIE WSPRAWACH OPRZESTĘPSTWA SKARBOWE IWYKROCZENIA SKARBOWE

DZIAŁ I Przepisy wstępne Rozdział 11 Przepisy ogólne Art. 113. §1. Wpostępowaniu wsprawach oprzestępstwa skarbowe iwykroczenia skarbowe stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania karnego, jeżeli przepisy niniejszego kodeksu nie stanowią inaczej. §2. Nie stosuje się przepisów:

1) Kodeksu postępowania karnego dotyczących pokrzywdzonego imediacji;

2) art.325f Kodeksu postępowania karnego. §3. Wpostępowaniu wsprawach owykroczenia skarbowe nie stosuje się przepisów:

1)  odeksu postępowania karnego dotyczących środków zapobiegawczych, poszukiwania oskarżonego ilistu gończego; K

2)  rt.18 §1, art.325c, 400, 562 §252) iart.589a–589f, art.590–607zc, art.611g–611s oraz art.615 Kodeksu postępowaa nia karnego. Art. 114. §1. Przepisy kodeksu mają ponadto na celu takie ukształtowanie postępowania wsprawach oprzestępstwa skarbowe iwykroczenia skarbowe, aby osiągnięte zostały cele tego postępowania wzakresie wyrównania uszczerbku finansowego Skarbu Państwa, jednostki samorządu terytorialnego lub innego uprawnionego podmiotu, spowodowanego takim czynem zabronionym. §2. Organ prowadzący postępowanie jest obowiązany także pouczyć sprawcę oprzysługujących mu uprawnieniach wrazie wyrównania uszczerbku finansowego Skarbu Państwa, jednostki samorządu terytorialnego lub innego uprawnionego podmiotu. Art. 114a.53) Postępowanie wsprawach oprzestępstwa skarbowe iwykroczenia skarbowe może być także zawieszone, jeżeli jego prowadzenie jest wistotny sposób utrudnione ze względu na toczące się postępowanie przed organami kontroli skarbowej, organami podatkowymi, organami celnymi lub sądami administracyjnymi. Zawieszone postępowanie podejmuje się, jeżeli ustąpiły przyczyny uzasadniające jego zawieszenie. Art. 115. §1. Wsprawach oprzestępstwa skarbowe iwykroczenia skarbowe orzekają sądy powszechne albo sądy wojskowe. §1a.54) Sądy wojskowe orzekają wsprawach oprzestępstwa skarbowe iwykroczenia skarbowe osób, októrych mowa wart.53 §36:

1)  opełnione podczas lub wzwiązku zpełnieniem obowiązków służbowych, wobrębie obiektu wojskowego lub wyznap czonego miejsca przebywania, na szkodę wojska lub znaruszeniem obowiązku wynikającego ze służby wojskowej;

2)  opełnione za granicą, podczas użycia lub pobytu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej poza granicami państwa, p wrozumieniu ustawy zdnia 17 grudnia 1998r. ozasadach użycia lub pobytu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej poza granicami państwa (Dz.U. Nr162, poz.1117, zpóźn. zm.55)).

U  chylony przez art.8 pkt11 ustawy zdnia 15 marca 2007r. ozmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego, ustawy – Kodeks postępowania karnego oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 112, poz. 766), która weszła w życie z dniem 28 lipca 2007r.

53) Dodany przez art.5 pkt5 ustawy, októrej mowa wodnośniku 6.

54) W  brzmieniu ustalonym przez art.4 pkt1 ustawy zdnia 5 grudnia 2008r. ozmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr237, poz.1651), która weszła wżycie zdniem 1 stycznia 2009r.

55) Z  miany wymienionej ustawy zostały ogłoszone wDz.U. z2004r. Nr210, poz.2135, z2009r. Nr79, poz.669 iNr161, poz.1278, z2010r. Nr240, poz.1601, z2011r. Nr205, poz.1203 oraz z2012r. poz.908.

52)

Dziennik Ustaw – 40 – Poz. 186

§2. Sąd rejonowy orzeka wpierwszej instancji, zwyjątkiem spraw przekazanych ustawą do właściwości innego sądu. §3. Wsprawach podlegających orzecznictwu sądów wojskowych wpierwszej instancji orzeka:

1) wojskowy sąd garnizonowy;

2)  ojskowy sąd okręgowy, gdy chodzi oprzestępstwa skarbowe popełnione przez żołnierzy, októrych mowa wart.654 w §1 pkt1 Kodeksu postępowania karnego. Art. 116. §1.56) Orzecznictwu wojskowego sądu garnizonowego podlegają także sprawy owykroczenia skarbowe popełnione przez osoby, októrych mowa wart.53 §36, wzakresie wynikającym zart.115 §1a, co nie wyklucza odpowiedzialności dyscyplinarnej. Wwypadku popełnienia wykroczenia skarbowego podlegającego właściwości sądów wojskowych właściwy dowódca zawiadamia niezwłocznie prokuratora wojskowego albo wojskowy sąd garnizonowy owynikach postępowania dyscyplinarnego i zastosowanych karach dyscyplinarnych. Sprawy o wykroczenia skarbowe nie przestają podlegać orzecznictwu wojskowego sądu garnizonowego mimo zwolnienia żołnierza zczynnej służby wojskowej. §2. Przepis §1 nie wyłącza wstosunku do żołnierzy wczynnej służbie wojskowej postępowania mandatowego na zasadach iwtrybie określonych wniniejszym kodeksie, ztym że wrazie odmowy przyjęcia mandatu karnego lub nieuiszczenia wterminie kary grzywny nałożonej wdrodze mandatu karnego – właściwy do rozpoznania sprawy jest wojskowy sąd garnizonowy. §3.57) Opopełnieniu przez żołnierza wczynnej służbie wojskowej wykroczenia skarbowego podlegającego właściwości sądów wojskowych zawiadamia się prokuratora wojskowego. Dotyczy to również wypadku przewidzianego w§2, ale tylko wrazie odmowy przyjęcia mandatu karnego lub nieuiszczenia wterminie kary grzywny nałożonej wdrodze mandatu karnego. §4. Wojskowy sąd garnizonowy może odmówić wszczęcia postępowania wsprawie owykroczenie skarbowe, awszczęte umorzyć isprawę przekazać właściwemu dowódcy zwnioskiem owymierzenie kary przewidzianej wwojskowych przepisach dyscyplinarnych, jeżeli uzna to za wystarczającą reakcję na wykroczenie skarbowe. Przed wniesieniem aktu oskarżenia uprawnienie to przysługuje prokuratorowi wojskowemu; zażalenie na postanowienie prokuratora rozpoznaje wojskowy sąd garnizonowy. §5.58) Jeżeli przepisy §1–4 nie stanowią inaczej, postępowanie wsprawach owykroczenia skarbowe podlegające właściwości sądów wojskowych odbywa się według przepisów niniejszego kodeksu, mających zastosowanie wsprawach karnych podlegających orzecznictwu sądów wojskowych, które stosuje się odpowiednio; wszczególności wsprawach owykroczenia skarbowe stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania karnego o postępowaniu uproszczonym, zwyjątkiem art.325b–325d oraz

483. Art. 116a. Jeżeli rozpoznanie sprawy wsądzie miejscowo właściwym nie jest możliwe wczasie zapewniającym uniknięcie przedawnienia karalności przestępstwa skarbowego wterminie określonym wart.44 §1 lub 2 albo wykroczenia skarbowego wterminie określonym wart.51 §1, uwzględniając wniosek sądu właściwego, sąd okręgowy może przekazać taką sprawę do rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu. Art. 117. §1. Orzekanie wsprawach owykroczenia skarbowe następuje wyłącznie wpostępowaniu:

1) wprzedmiocie udzielenia zezwolenia na dobrowolne poddanie się odpowiedzialności;

2) nakazowym;

3) uproszczonym;

4) wstosunku do nieobecnych. §2. Orzekanie wsprawach oprzestępstwa skarbowe następuje także wpostępowaniu zwyczajnym, jeżeli prowadzone było śledztwo. §3. Wwypadkach wskazanych wkodeksie ina zasadach wnim określonych upoważniony organ postępowania przygotowawczego lub jego przedstawiciel może nakładać za wykroczenia skarbowe karę grzywny wdrodze mandatu karnego.

Wbrzmieniu ustalonym przez art.4 pkt2 lit.austawy, októrej mowa wodnośniku

54. Wbrzmieniu ustalonym przez art.4 pkt2 lit.b ustawy, októrej mowa wodnośniku 54.

58) Wbrzmieniu ustalonym przez art.4 pkt2 lit.c ustawy, októrej mowa wodnośniku 54.

56) 57)

Dziennik Ustaw – 41 – Poz. 186

Art. 118. §1. Organami postępowania przygotowawczego wsprawach oprzestępstwa skarbowe iwykroczenia skarbowe są:

1) urząd skarbowy;

2) inspektor kontroli skarbowej;

3) urząd celny;

4) Straż Graniczna;

5) Policja;

6) Żandarmeria Wojskowa. §2. Organem postępowania przygotowawczego wsprawach oprzestępstwa skarbowe jest także Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Centralne Biuro Antykorupcyjne. §3. Czynności procesowe organów, októrych mowa w§1 pkt1, 3–6 i§2, wykonują upoważnieni przedstawiciele tych organów. §4. Wgranicach koniecznych do zabezpieczenia śladów idowodów przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego, niezbędnych czynności procesowych w sprawach, o których mowa w art. 133 § 1 pkt 1, mogą dokonywać także upoważnieni przez urząd celny funkcjonariusze celni pełniący służbę wizbie celnej. Po dokonaniu tych czynności przekazuje się sprawę urzędowi celnemu do dalszego prowadzenia, chyba że za wykroczenie skarbowe nałożono karę grzywny wdrodze mandatu karnego, anie zachodzi potrzeba złożenia do sądu wniosku oorzeczenie przepadku przedmiotów tytułem środka zabezpieczającego. Art. 118a. §1. Wrazie potrzeby dokonania czynności procesowej poza siedzibą organu prowadzącego postępowanie przygotowawcze można zwrócić się do innego organu postępowania przygotowawczego oudzielenie pomocy prawnej. §2. We wniosku oudzielenie pomocy prawnej należy określić czynności, jakie mają być dokonane, oraz wskazać okoliczności wymagające wyjaśnienia. Do wniosku powinny być dołączone niezbędne odpisy akt sprawy. Akta lub odpowiednią ich część przesyła się tylko wrazie istotnej potrzeby. n §3. Organ postępowania przygotowawczego wezwany do udzielenia pomocy praw ej powinien niezwłocznie dokonać czynności tak, aby nie zachodziła konieczność ich powtarzania lub uzupełnienia, atakże zwłasnej inicjatywy wykonać inne niezbędne czynności. §4. Jeżeli zleconych czynności nie można wykonać wciągu 30 dni, należy niezwłocznie zawiadomić organ wzywający do udzielenia pomocy prawnej oprzyczynie zwłoki, zpodaniem terminu wykonania czynności. Art. 119. §1. Interwenient roszczący sobie prawo do przedmiotów podlegających przepadkowi może dochodzić swych roszczeń wpostępowaniu wsprawie oprzestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe. §2. Wrazie prawomocnego orzeczenia przepadku przedmiotów, co do których podmiot określony w§1 nie zgłosił interwencji we właściwym czasie zprzyczyn od siebie niezależnych, odpowiedzialność Skarbu Państwa ocenia się według przepisów obezpodstawnym wzbogaceniu. §3.59) Roszczenie ztytułu bezpodstawnego wzbogacenia wygasa, jeżeli powództwa nie wytoczono wterminie 3 miesięcy, licząc od dnia, wktórym powód dowiedział się oprawomocnym orzeczeniu przepadku przedmiotów, nie później jednak niż przed upływem 10 lat od daty uprawomocnienia się tego orzeczenia. Rozdział 12 Strony iich procesowi przedstawiciele Art. 120. §1. Wpostępowaniu wsprawach oprzestępstwa skarbowe stronami są: oskarżyciel publiczny, oskarżony, podmiot pociągnięty do odpowiedzialności posiłkowej oraz interwenient.

59)

W  brzmieniu ustalonym przez art.1 ustawy zdnia 15 kwietnia 2011r. ozmianie ustawy – Kodeks karny skarbowy (Dz.U. Nr129, poz.733), która weszła wżycie zdniem 6 lipca 2011r.

Dziennik Ustaw – 42 – Poz. 186

§2. Wpostępowaniu wsprawach owykroczenia skarbowe stronami są: oskarżyciel publiczny, oskarżony oraz interwenient. §3. Interwenientowi wtoku całego postępowania przysługują uprawnienia wgranicach interwencji. Art. 121. §1. Oprócz prokuratora, oskarżycielem publicznym przed sądem jest organ, który wnosi ipopiera akt oskarżenia. §2. Organy postępowania przygotowawczego określone wart.133 §1 iart.134 §1 pkt1 i2 mają wsprawach owykroczenia skarbowe uprawnienia do sporządzania iwnoszenia aktu oskarżenia oraz do popierania go przed sądem, atakże do występowania wtoku całego postępowania, nie wyłączając czynności po uprawomocnieniu się orzeczenia. §3. Oskarżycielem publicznym wpostępowaniu wsprawach oprzestępstwa skarbowe iwykroczenia skarbowe przed wojskowym sądem garnizonowym lub w sprawach o przestępstwa skarbowe przed wojskowym sądem okręgowym jest wyłącznie prokurator wojskowy. Art. 122. §1. Wsprawach, wktórych finansowy organ postępowania przygotowawczego jest uprawniony do prowadzenia takiego postępowania, anastępnie do wniesienia ipopierania aktu oskarżenia przed sądem: 1)60) przez wyrażenie „prokurator” wart.18 §2, art.19 §1 zdanie pierwsze i§2, art.20 §1, art.23, 46, art.71 §2, art.87 §3, art.93 §3, art.100 §2, art.135, 158, art.160 §4, art.192 §2, art.215, art.218 §1 zdanie pierwsze, art.231 §1, art.281, art.282 §1 pkt1, art.288 §1, art.290 §1, art.298 §1, art.299 §3, art.308 §1, art.317 §2, art.323 §1 i3, art.324 §1 i2, art.325e §2 zdanie drugie, art.327 §1 i3, art.330 §1, art.331 §1, art.333 §2, art.336 §1 i3, art.339 §1 pkt1, §3 pkt4 i§5, art.340 §2, art.341 §1 i2, art.343 §5, art.345 §1 i2, art.354, art.359 pkt1, art.380, art.387 §2, art.441 §4, art.448, art.450 §1, art.461 §1, art.505, art.526 §2, art.527 §1, art.530 §4 i5, art.545 §2, art.550 §2, art.570, art.571 §2, art.611fs oraz wart.618 §1 pkt2 Kodeksu postępowania karnego rozumie się także „finansowy organ postępowania przygotowawczego”;

2) przez wyrażenie „prokurator” wart.15 §1, art.48 §1, art.156 §5, art.179 §3, art.325, art.325e §2 zdanie pierwsze, §3 i§4 zdanie drugie, art.326 §1–3 oraz wart.327 §2 i3 Kodeksu postępowania karnego rozumie się także „organ nadrzędny nad finansowym organem postępowania przygotowawczego”, ztym że ztytułu sprawowanego nadzoru organ nadrzędny nie może przejąć sprawy do swego prowadzenia;

3) przez wyrażenie „Prokurator Generalny” wart.328 Kodeksu postępowania karnego rozumie się także „ministra właściwego do spraw finansów publicznych”, gdy potrzeba uchylenia prawomocnego postanowienia zachodzi w sprawie owykroczenie skarbowe. §2. Finansowy organ postępowania przygotowawczego może wystąpić zwnioskiem do prokuratora opodjęcie czynności, októrych mowa wart.73 §2 i3, art.180 §1, art.202 §1, art.203 §2, art.214 §1 i8, art.218 §1 zdanie drugie, art.220 §1, art.226 zdanie drugie, art.237 §1 i2, art.247 §1, art.250 §2–4, art.263 §2, art.270 §1 oraz wart.293 §1 Kodeksu postępowania karnego. Jeżeli wwypadku, októrym mowa wart.202 §1 Kodeksu postępowania karnego, prokurator powołuje biegłych lekarzy psychiatrów, atakże wwypadku, októrym mowa wart.250 §2 Kodeksu postępowania karnego, prokurator występuje do sądu ozastosowanie tymczasowego aresztowania, zmocy prawa obejmuje postępowanie przygotowawcze nadzorem. §3. Przepisów §1 i2 nie stosuje się wrazie przejęcia sprawy przez prokuratora do swego prowadzenia. Art. 122a. §1. Wsprawach owykroczenia skarbowe oskarżony może korzystać zpomocy jednego obrońcy. §2. Obrońcą wsprawie owykroczenie skarbowe może być także radca prawny. Art. 123. §

1. Podmiot pociągnięty do odpowiedzialności posiłkowej i interwenient mogą ustanowić pełnomocnika. Pełnomocnikiem może być adwokat lub radca prawny. §2. Za podmiot pociągnięty do odpowiedzialności posiłkowej iinterwenienta, którzy nie są osobami fizycznymi, czynności procesowych może dokonać także organ uprawniony do działania wich imieniu. §3. Wsprawach owykroczenia skarbowe interwenient może mieć tylko jednego pełnomocnika.

60)

W  brzmieniu ustalonym przez art.3 ustawy zdnia 19 grudnia 2008r. ozmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z2009r. Nr8, poz.39), która weszła wżycie zdniem 5 lutego 2009r.

Dziennik Ustaw – 43 – Poz. 186

Art. 124. §1. Pociągnięcie podmiotu do odpowiedzialności posiłkowej następuje wformie postanowienia. §2. Postanowienie, októrym mowa w§1, wydaje wpostępowaniu przygotowawczym organ prowadzący to postępowanie, apo wniesieniu aktu oskarżenia – sąd. §3. Postanowienie zawiera wskazanie oskarżonego, zarzucanego mu przestępstwa skarbowego, kwalifikacji prawnej, podmiotu pociągniętego do odpowiedzialności posiłkowej oraz podstaw pociągnięcia podmiotu do odpowiedzialności posiłkowej. §4. Zmiana lub uzupełnienie postanowienia, októrym mowa w§1, następuje wformie postanowienia. Wrazie braku podstaw do pociągnięcia podmiotu do odpowiedzialności posiłkowej zmiana ta może polegać także na uchyleniu wydanego poprzednio postanowienia. §5. Po wniesieniu aktu oskarżenia prezes sądu kieruje sprawę na posiedzenie także wtedy, gdy zachodzi potrzeba rozważenia kwestii pociągnięcia do odpowiedzialności posiłkowej. Art. 125. §1. Do podmiotu pociągniętego do odpowiedzialności posiłkowej oraz jego pełnomocnika stosuje się odpowiednio dotyczące podejrzanego, oskarżonego i obrońcy przepisy: art. 72, 74 § 1, art. 75–79, 81, 84–86, 157 § 1 i 2, art.174–176, 300, 301, 315 §1, art.316, 321, 323 §2, art.334 §2, art.337, 338 §1, art.343 §5, art.353 §2, art.386, 389 i390, 391 §2, 431 §2 i3, art.434–435, 440, 443, 453 §3, art.454 §1, art.455, 475, 480, 482 §1, art.524 §3, art.540 §2 i3, art.542 §2, art.545 §1, art.547 §3, art.548, 624 §1, art.627, 630, 632–633 oraz art.636 §1 Kodeksu postępowania karnego. §2. Do osób najbliższych podmiotu pociągniętego do odpowiedzialności posiłkowej będącego osobą fizyczną stosuje się odpowiednio art.182, 185 i186 Kodeksu postępowania karnego. §

3. Od chwili wydania postanowienia, o którym mowa w art. 124 § 1, podmiot pociągnięty do odpowiedzialności posiłkowej może być wtym charakterze wezwany do udziału wczynnościach procesowych. §4. Podmiot pociągnięty do odpowiedzialności posiłkowej nie może być przesłuchany wcharakterze świadka, także w wypadku, gdy jest interwenientem lub podmiotem obowiązanym do zwrotu korzyści majątkowej, o którym mowa wart.24 §5. §5. Do podmiotu, który uzyskał korzyść majątkową, przepisy art.333 §4, 370 §1, art.416, art.422 §1 iart.444 Kodeksu postępowania karnego stosuje się odpowiednio, z tym że przez wyrażenie „prokurator” należy rozumieć także „finansowy organ postępowania przygotowawczego”. Art. 126. §1. Interwencja może być zgłoszona do chwili rozpoczęcia przewodu sądowego wpierwszej instancji. §2. Jeżeli interwenient wzgłoszeniu nie podał miejsca swego zamieszkania, pobytu lub siedziby lub podał co do tego nieprawdziwe dane, zgłoszenie jest bezskuteczne. Art. 127. §1. Interwencję zgłasza się pisemnie albo ustnie do protokołu. §

2. Jeżeli na podstawie danych zebranych w toku postępowania zostanie ustalony podmiot spełniający warunki do zgłoszenia interwencji, należy go niezwłocznie zawiadomić oprzysługującym uprawnieniu, chyba że nie można ustalić jego miejsca zamieszkania, pobytu lub siedziby. §3. Jeżeli wtoku postępowania zatrzymano przedmiot lub dokonano zajęcia albo zabezpieczenia, należy otym niezwłocznie zawiadomić interwenienta. §4. Odpis wniosku, októrym mowa wart.323 §3 Kodeksu postępowania karnego, doręcza się niezwłocznie interwenientowi. Art. 128. §1.61) Do interwenienta oraz jego pełnomocnika stosuje się odpowiednio przepisy art.232 §3, art.305 §4, art.315 §1, art.316 §1, art.318, 321, 323 §2, art.334 §2, art.338 §1, art.343 §5, art.475, 482 §1 zdanie pierwsze, art.540 §2, art.549 oraz 550 §2 Kodeksu postępowania karnego. §2. Interwenient może być przesłuchany wcharakterze świadka.

61)

Wbrzmieniu ustalonym przez art.4 pkt5 ustawy, októrej mowa wodnośniku 4.

Dziennik Ustaw – 44 – Poz. 186

§3. Nieusprawiedliwione niestawiennictwo na rozprawie prawidłowo zawiadomionego oterminie interwenienta lub jego pełnomocnika nie jest przeszkodą do jej przeprowadzenia iwydania orzeczenia. §4. (uchylony). §5. Wrazie nieuwzględnienia interwencji koszty wynikłe zjej zgłoszenia ponosi interwenient. Rozdział 13 Zabezpieczenie majątkowe Art. 129. W wypadkach niecierpiących zwłoki organ postępowania przygotowawczego może żądać od podmiotów wymienionych wart.218 §1 Kodeksu postępowania karnego zatrzymania przesyłki, co do której istnieje podejrzenie, że zawiera przedmioty przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego. Zatrzymanie to trwa aż do czasu uzyskania zatwierdzenia przez prokuratora – nie dłużej jednak niż 7 dni. Art. 130. Przedmiot, co do którego powstaje wątpliwość, komu należy go wydać, można złożyć do depozytu także we właściwym miejscowo finansowym organie postępowania przygotowawczego. Art. 131. §1. Wrazie popełnienia przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego zabezpieczyć można także środek karny przepadku przedmiotów lub ściągnięcia ich równowartości pieniężnej oraz uiszczenie należności publicznoprawnej uszczuplonej czynem zabronionym. §2. Przepis §1 stosuje się odpowiednio do zabezpieczenia grożącego środka karnego przepadku korzyści majątkowej iściągnięcia jej równowartości pieniężnej. §3. Karę grzywny iśrodek karny ściągnięcia równowartości pieniężnej przepadku przedmiotów można zabezpieczyć także na mieniu podmiotu pociągniętego do odpowiedzialności posiłkowej. §4. Do zabezpieczenia grożącego środka karnego przepadku korzyści majątkowej iściągnięcia jej równowartości pieniężnej oraz przepadku przedmiotów iściągnięcia ich równowartości pieniężnej stosuje się odpowiednio przepis art.292 §2 Kodeksu postępowania karnego. Art. 132. Zabezpieczenie majątkowe, októrym mowa wart.131, upada, gdy nie zostaną prawomocnie orzeczone: przepadek przedmiotów lub ściągnięcie ich równowartości pieniężnej, środek karny przepadku korzyści majątkowej lub ściągnięcia jej równowartości pieniężnej. Zabezpieczenie należności publicznoprawnej upada, jeżeli wciągu 3 miesięcy od daty uprawomocnienia się orzeczenia kończącego postępowanie wsprawie nie zostanie wszczęta egzekucja dla ściągnięcia tych należności. Art. 132a. Wwypadkach określonych wart.131 można także dokonać tymczasowego zajęcia mienia ruchomego osoby podejrzanej, jeżeli zachodzi obawa usunięcia tego mienia. Rozdział 14 Właściwość organów postępowania przygotowawczego Art. 133. §1. Postępowanie przygotowawcze prowadzą: 1)62) urząd celny – wsprawach oprzestępstwa skarbowe iwykroczenia skarbowe określone wart.63–75c, art.85–96 §1, art.106h iart.107–111 §1 oraz wsprawach ujawnionych wzakresie swojego działania przez urzędy celne zart.106e, art.106f iart.106k, atakże wsprawach wzakresie swojego działania zart.54, art.56, art.57 §1, art.60, art.61, art.76, art.80, art.83 oraz art.84 §1;

2) urząd skarbowy – wsprawach opozostałe przestępstwa skarbowe iwykroczenia skarbowe;

3) inspektor kontroli skarbowej – wsprawach ujawnionych wzakresie działania kontroli skarbowej. §2. Organy, októrych mowa w§1, mogą wszcząć postępowanie przygotowawcze wsprawach oprzestępstwa skarbowe iwykroczenia skarbowe nienależące do ich właściwości; po zabezpieczeniu dowodów przekazują sprawę do dalszego prowadzenia właściwemu organowi.

62)

Wbrzmieniu ustalonym przez art.21 pkt3 ustawy, októrej mowa wodnośniku 25.

Dziennik Ustaw – 45 – Poz. 186

Art. 134. §1. Postępowanie przygotowawcze prowadzą także:

1)  traż Graniczna – wsprawach oprzestępstwa skarbowe iwykroczenia skarbowe określone wart.63–71, art. 85–96 §1, S art.106e i106f oraz art.106h, ujawnione wzakresie swego działania przez Straż Graniczną;

2)  olicja – wsprawach oprzestępstwa skarbowe iwykroczenia skarbowe ujawnione wzakresie swego działania przez P Policję; A

3)  gencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego – wsprawach oprzestępstwa skarbowe ujawnione wzakresie swego działania przez ten organ; 4)63) Żandarmeria Wojskowa – w sprawach o przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe popełnione przez osoby określone wart.53 §36, wzakresie podlegającym właściwości sądów wojskowych;

5) Centralne Biuro Antykorupcyjne – wsprawach oprzestępstwa skarbowe ujawnione wzakresie swojej właściwości. §2. Organy określone w§1 pkt1–3 zawiadamiają niezwłocznie oprowadzeniu postępowania przygotowawczego właściwe finansowe organy postępowania przygotowawczego przez przesłanie odpisu postanowienia ojego wszczęciu, chyba że ograniczą swoje czynności do zabezpieczenia śladów idowodów przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego oraz przekazania sprawy do dalszego prowadzenia tym organom. §3. Organ określony w§1 pkt4 owszczęciu postępowania przygotowawczego zawiadamia niezwłocznie właściwego prokuratora wojskowego. §4. Wrazie zgłoszenia przez sprawcę czynu zabronionego wniosku ozezwolenie na dobrowolne poddanie się odpowiedzialności ipo otrzymaniu przez niego pisemnego pouczenia owarunkach dopuszczalności tego środka karnego, przekazanie sprawy właściwemu finansowemu organowi postępowania przygotowawczego jest obowiązkowe. §5. Przepisy §1, 2 i4 stosuje się odpowiednio wwypadku, gdy organ określony w§1 pkt1–3 jest właściwy do prowadzenia postępowania przygotowawczego w sprawie o czyn zabroniony jako przestępstwo lub wykroczenie określone wprzepisach karnych innej ustawy, który wyczerpuje zarazem znamiona przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego. Art. 134a. Prokurator prowadzi postępowanie przygotowawcze, jeżeli przepis ustawy tak stanowi. Art. 135. §1. Wwypadku gdy sprawcy zarzucono kilka przestępstw skarbowych albo wykroczeń skarbowych, względnie gdy zachodzi zbieg przepisów określony wart.7 §1, asprawy należą do właściwości różnych organów postępowania przygotowawczego, właściwy jest organ, który pierwszy wszczął postępowanie. §2. Jeżeli sprawcy zarzucono przestępstwo skarbowe iwykroczenie skarbowe, asprawy należą do właściwości różnych finansowych organów postępowania przygotowawczego, właściwy jest organ, który wszczął postępowanie w sprawie oprzestępstwo skarbowe. §3. Jeżeli sprawa oprzestępstwo skarbowe iwykroczenie skarbowe należy do właściwości finansowych iniefinansowych organów postępowania przygotowawczego, postępowanie prowadzi finansowy organ postępowania przygotowawczego, chyba że postępowanie przygotowawcze prowadzi Żandarmeria Wojskowa. Spór owłaściwość między finansowymi iniefinansowymi organami postępowania przygotowawczego rozstrzyga prokurator właściwy ze względu na siedzibę organu niefinansowego. §4. Spór owłaściwość między finansowymi organami postępowania przygotowawczego rozstrzyga organ nadrzędny nad tymi organami. Jeżeli spór toczy się między finansowymi organami postępowania przygotowawczego niemającymi wspólnego organu nadrzędnego, rozstrzyga go minister właściwy do spraw finansów publicznych. §5. Wczasie trwania sporu owłaściwość każdy zorganów postępowania przygotowawczego dokonuje czynności niecierpiących zwłoki.

63)

Wbrzmieniu ustalonym przez art.4 pkt3 ustawy, októrej mowa wodnośniku 54.

Dziennik Ustaw – 46 – DZIAŁ II Pociągnięcie do odpowiedzialności za zgodą sprawcy Rozdział 15 Postępowanie mandatowe Art. 136. §1. Postępowanie mandatowe prowadzi finansowy organ postępowania przygotowawczego lub jego upoważniony przedstawiciel albo osoba, októrej mowa wart.118 §4, atakże niefinansowy organ postępowania przygotowawczego, gdy przepis szczególny tak stanowi; postępowaniu temu nie stoi na przeszkodzie uprzednie wszczęcie postępowania przygotowawczego. §

2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i sposób wydawania funkcjonariuszom finansowych organów postępowania przygotowawczego iniefinansowych organów postępowania przygotowawczego upoważnienia do nakładania kary grzywny wdrodze mandatu karnego za wykroczenia skarbowe, szczegółowe zasady jej nakładania isposób uiszczania, sposób ewidencjonowania grzywien nałożonych wdrodze mandatu karnego, organy właściwe wsprawach rozliczania formularzy mandatu karnego oraz wzory formularzy mandatu karnego, mając na względzie potrzebę szybkiej reakcji na fakt popełnienia wykroczenia skarbowego oraz potrzebę ujednolicenia zasad nakładania przez funkcjonariuszy uprawnionych organów kary grzywny wdrodze mandatu karnego, atakże pouczenia osób karanych oich prawach iobowiązkach. Art. 137. §1. Wpostępowaniu mandatowym, jeżeli kodeks nie stanowi inaczej, karę grzywny wdrodze mandatu karnego nałożyć można jedynie, gdy osoba sprawcy iokoliczności popełnienia wykroczenia skarbowego nie budzą wątpliwości, anie zachodzi potrzeba wymierzenia kary surowszej niż ta, która jest określona wart.48 §2. §2. Postępowania mandatowego nie stosuje się, jeżeli: w

1)  związku zwykroczeniem skarbowym nastąpiło uszczuplenie należności publicznoprawnej, chyba że do chwili przyjęcia mandatu karnego wymagalna należność została wcałości uiszczona;

2)  achodzi zbieg przepisów określony wart.7 §1, aten sam czyn sprawcy wykroczenia skarbowego wyczerpuje zarazem z znamiona przestępstwa skarbowego;

3) (uchylony);64) 4)65) za wykroczenie skarbowe należałoby orzec przepadek przedmiotów. §3.66) Warunkiem nałożenia kary grzywny wdrodze mandatu karnego jest wyrażenie przez sprawcę wykroczenia skarbowego zgody na przyjęcie mandatu; zgodę tę odnotowuje się na dokumencie mandatu karnego. §4. Upoważniony organ postępowania przygotowawczego lub jego przedstawiciel, wymierzając karę grzywny wdrodze mandatu karnego, obowiązany jest określić wykroczenie skarbowe zarzucane sprawcy oraz pouczyć go owarunkach dopuszczalności postępowania mandatowego, azwłaszcza oskutkach prawnych braku zgody, októrej mowa w§3. Art. 138. §1. Wpostępowaniu mandatowym można nałożyć karę grzywny wdrodze mandatu karnego:

1) wydanego ukaranemu po uiszczeniu kary grzywny bezpośrednio upoważnionemu podmiotowi, który ją nałożył;

2) kredytowanego, wydawanego za potwierdzeniem odbioru ukaranemu. §2. Mandatem karnym, októrym mowa w§1 pkt1, może być nałożona kara grzywny jedynie na osobę czasowo tylko przebywającą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub niemającą stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsca pobytu. §3. Przepis §2 stosuje się odpowiednio do osób stale przebywających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które czasowo opuszczają to terytorium. §4. Mandat karny, októrym mowa w§1 pkt1, staje się prawomocny zchwilą uiszczenia kary grzywny upoważnionemu podmiotowi, który ją nałożył, zaś mandat karny kredytowany – zchwilą pokwitowania jego odbioru przez ukaranego.

Przez art.2 pkt6 lit.atiret pierwsze ustawy, októrej mowa wodnośniku

5. Dodany przez art.2 pkt6 lit.atiret drugie ustawy, októrej mowa wodnośniku 5.

66) Wbrzmieniu ustalonym przez art.2 pkt6 lit.b ustawy, októrej mowa wodnośniku 5.

64) 65)

Poz. 186

Dziennik Ustaw – 47 – Poz. 186

§5. Mandat karny kredytowany powinien zawierać pouczenie oobowiązku uiszczenia nałożonej kary grzywny wterminie 7 dni od daty przyjęcia mandatu oraz oskutkach jej nieuiszczenia wtym terminie. §6. (uchylony).67) Art. 139. §1. Wrazie braku zgody, októrej mowa wart.137 §3, sprawa podlega rozpoznaniu na zasadach ogólnych. §2. Wsytuacji, októrej mowa w§1, azwłaszcza gdy sprawca wykroczenia skarbowego przebywa stale za granicą albo gdy nie można ustalić jego miejsca zamieszkania lub pobytu w kraju, organ postępowania przygotowawczego lub jego przedstawiciel może dokonać tymczasowego zajęcia mienia ruchomego sprawcy, wszczególności przedmiotów zagrożonych przepadkiem. Art. 140. §1. Prawomocny mandat karny podlega niezwłocznie uchyleniu, jeżeli karę grzywny nałożono za czyn niebędący czynem zabronionym jako wykroczenie skarbowe. Uchylenie następuje na wniosek ukaranego złożony wterminie zawitym 7 dni od daty przyjęcia mandatu lub zurzędu. §2. Uprawniony do uchylenia prawomocnego mandatu karnego jest sąd właściwy do rozpoznania sprawy, na którego obszarze działania została nałożona kara grzywny. Wprzedmiocie uchylenia mandatu karnego sąd orzeka na posiedzeniu. Wposiedzeniu ma prawo uczestniczyć ukarany, organ, który lub którego funkcjonariusz nałożył karę grzywny wdrodze mandatu karnego, albo przedstawiciel tego organu oraz ujawniony interwenient. Przed wydaniem postanowienia sąd może zarządzić stosowne czynności wcelu sprawdzenia podstaw do uchylenia mandatu karnego. §3. Uchylając mandat karny, nakazuje się podmiotowi, na rachunek którego pobrano grzywnę, niezwłoczny zwrot uiszczonej kwoty, chyba że czyn zarzucany sprawcy wyczerpuje znamiona przestępstwa skarbowego, przestępstwa lub wykroczenia; wtakim wypadku uiszczoną kwotę zatrzymuje się do zakończenia postępowania jako zabezpieczenie majątkowe grożących mu kar, środków karnych lub innych środków oraz kosztów postępowania. §4. Wrazie uchylenia mandatu karnego sprawa podlega rozpoznaniu na zasadach ogólnych. Art. 141. Nadzór nad postępowaniem mandatowym sprawuje minister właściwy do spraw finansów publicznych, awsprawach, októrych mowa wart.134 §1, odpowiednio – minister właściwy do spraw wewnętrznych albo Minister Obrony Narodowej. Rozdział 16 Zezwolenie na dobrowolne poddanie się odpowiedzialności

Oddział 1 Przebieg negocjacji

Art. 142. §1. Wpostępowaniu prowadzonym przez finansowy organ postępowania przygotowawczego, zanim wniesiono akt oskarżenia, sprawca przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego może zgłosić wniosek ozezwolenie na dobrowolne poddanie się odpowiedzialności. §

2. Przed pierwszym przesłuchaniem finansowy organ postępowania przygotowawczego jest obowiązany pouczyć sprawcę także oprawie złożenia takiego wniosku. §3. Jeżeli sprawcą jest osoba wwieku po ukończeniu lat 17, lecz przed ukończeniem lat 18, wniosek, októrym mowa w§1, może wjego imieniu zgłosić przedstawiciel ustawowy. §4. Wniosek sprawcy, októrym mowa w§1, może być złożony na piśmie albo ustnie do protokołu. Do wniosku dołącza się dowody wykonania czynności wymienionych wart.143 §1–3. §5. Do sprawcy, októrym mowa w§1, stosuje się odpowiednio przepisy opoderzanym, jeżeli przepisy niniejszego j rozdziału nie stanowią inaczej. Art. 143. §1. Składając wniosek, októrym mowa wart.142 §1, należy łącznie uiścić:

1)  ależność publicznoprawną, jeżeli w związku z przestępstwem skarbowym lub wykroczeniem skarbowym nastąpiło n uszczuplenie tej należności, chyba że do chwili zgłoszenia wniosku ta wymagalna należność została wcałości uiszczona;

67)

Przez art.2 pkt7 ustawy, októrej mowa wodnośniku 5.

Dziennik Ustaw – 48 – Poz. 186

2) ytułem kary grzywny kwotę odpowiadającą co najmniej jednej trzeciej minimalnego wynagrodzenia, aza wykroczenie t skarbowe – kwotę odpowiadającą co najmniej jednej dziesiątej tego wynagrodzenia;

3) co najmniej zryczałtowaną równowartość kosztów postępowania. §2. Jeżeli za czyn zabroniony, októry toczy się postępowanie, przewidziane jest obowiązkowe orzeczenie przepadku przedmiotów, sprawca składając wniosek, októrym mowa wart.142 §1, jest obowiązany wyrazić zgodę na ich przepadek, awrazie niemożności złożenia tych przedmiotów – uiścić ich równowartość pieniężną. §3. Jeżeli orzeczenie przepadku przedmiotów nie jest obowiązkowe, sprawca może ograniczyć wyrażenie zgody na przepadek, awrazie niemożności złożenia tych przedmiotów – uiścić równowartość pieniężną tylko niektórych przedmiotów zagrożonych przepadkiem albo złożyć wniosek ocałkowite zaniechanie orzeczenia przepadku przedmiotów lub uiszczenia ich równowartości pieniężnej. §4. Uiszczenie przez sprawcę równowartości pieniężnej przedmiotów zagrożonych przepadkiem nie dotyczy przedmiotów określonych wart.29 pkt4. §5. Przepisy art.16 §3 iart.31 §3 pkt2 stosuje się odpowiednio. §6. Minister Sprawiedliwości wporozumieniu zministrem właściwym do spraw finansów publicznych określi, wdrodze rozporządzenia, wysokość zryczałtowanych kosztów postępowania związanych ze zgłoszeniem wniosku ozezwolenie na dobrowolne poddanie się odpowiedzialności wwysokości nie wyższej niż jedna dziesiąta minimalnego wynagrodzenia, mając na uwadze wszczególności przeciętne wydatki finansowego organu postępowania przygotowawczego, poniesione wzwiązku zjego rozpoznaniem. Art. 143a. §1. Jeżeli wniosek, októrym mowa wart.142 §1, nie odpowiada wymaganiom formalnym, abrak jest tego rodzaju, że wniosek nie może otrzymać biegu, wzywa się osobę, od której wniosek pochodzi, do usunięcia braku wterminie 7dni. §2. Wrazie uzupełnienia braku wterminie, wniosek wywołuje skutki od dnia jego wniesienia. Wrazie nieuzupełnienia braku wterminie, wniosek uznaje się za bezskuteczny, oczym należy pouczyć przy doręczeniu wezwania. Art. 144. §1. Cofnięcie wniosku, októrym mowa wart.142 §1, nie jest możliwe przed upływem 1 miesiąca od jego złożenia, a także po wniesieniu do sądu przez finansowy organ postępowania przygotowawczego wniosku o udzielenie zezwolenia na dobrowolne poddanie się odpowiedzialności. §2. Ponowne złożenie wniosku jest niedopuszczalne. §

3. W razie cofnięcia wniosku uiszczone przez sprawcę kwoty zatrzymuje się do zakończenia postępowania jako zabezpieczenie grożących mu kar, środków karnych lub innych środków oraz kosztów postępowania. Art. 145. §1. Wrazie wystąpienia przez sprawcę ozezwolenie na dobrowolne poddanie się odpowiedzialności finansowy organ postępowania przygotowawczego może zamiast aktu oskarżenia wnieść niezwłocznie do sądu wniosek oudzielenie takiego zezwolenia. §2. Wniosek finansowego organu postępowania przygotowawczego powinien zawierać:

1) imię inazwisko sprawcy oraz inne dane określające jego tożsamość;

2)  okładne określenie czynu zarzucanego sprawcy ze wskazaniem czasu, miejsca, sposobu iokoliczności jego popełnied nia, azwłaszcza wysokości uszczuplonej lub narażonej na uszczuplenie należności publicznoprawnej;

3) wskazanie przepisów kodeksu, pod które zarzucany czyn podpada;

4) dokładne określenie wykonanych przez sprawcę obowiązków, októrych mowa wart.143 §1–3;

5) wskazanie sądu właściwego do udzielenia zezwolenia na dobrowolne poddanie się odpowiedzialności. §3. Uzasadnienie wniosku może być ograniczone do wskazania dowodów świadczących otym, że wina sprawcy iokoliczności popełnienia czynu zabronionego nie budzą wątpliwości, aponadto innych okoliczności świadczących otym, że wdanej sprawie można zezwolić na dobrowolne poddanie się odpowiedzialności, wszczególności ze względu na to, że jest to wystarczające dla zaspokojenia uzasadnionego interesu finansowego Skarbu Państwa, jednostki samorządu terytorialnego lub innego uprawnionego podmiotu.

Dziennik Ustaw – 49 – Poz. 186

§4. Zwnioskiem, októrym mowa w§1, przesyła się sądowi akta postępowania wraz zzałącznikami. §5. Owniesieniu do sądu wniosku, októrym mowa w§1, finansowy organ postępowania przygotowawczego zawiadamia niezwłocznie sprawcę, jak również przedstawiciela ustawowego, októrym mowa wart.142 §3. Art. 146. §1. Złożenie wniosku oudzielenie zezwolenia na dobrowolne poddanie się odpowiedzialności finansowy organ postępowania przygotowawczego uzależnia od wykonania obowiązku uiszczenia wcałości wymagalnej należności publicznoprawnej, jeżeli wzwiązku zprzestępstwem skarbowym lub wykroczeniem skarbowym nastąpiło uszczuplenie tej należności, ado tej chwili należność ta nie została uiszczona. §2. Złożenie wniosku, októrym mowa w§1, finansowy organ postępowania przygotowawczego może uzależnić:

1)  d uiszczenia tytułem kary grzywny dodatkowej kwoty, nieprzekraczającej jednak łącznie zkwotą już wpłaconą wysoo kości połowy sumy odpowiadającej górnej granicy ustawowego zagrożenia za dany czyn zabroniony; o

2)  d wyrażenia zgody na przepadek przedmiotów nieobjętych wnioskiem sprawcy, októrym mowa wart.142 §1, awrazie niemożności ich złożenia – od uiszczenia równowartości pieniężnej tych przedmiotów, chyba że przepadek dotyczy przedmiotów określonych wart.29 pkt4;

3) od uiszczenia pozostałych kosztów postępowania. §3. Czas, rodzaj isposób wykonania obowiązków, októrych mowa w§1 lub 2, finansowy organ postępowania przygotowawczego określa po wysłuchaniu sprawcy, jak również przedstawiciela ustawowego, októrym mowa wart.142 §3. Art. 147. Na postanowienie odmawiające wniesienia wniosku o udzielenie zezwolenia na dobrowolne poddanie się odpowiedzialności przysługuje zażalenie do organu nadrzędnego nad finansowym organem postępowania przygotowawczego, oczym należy sprawcę pouczyć. Wrazie nieuwzględnienia zażalenia stosuje się odpowiednio art.144 §3.

Oddział 2 Zezwolenie

Art. 148. §1. Wkwestii udzielenia zezwolenia na dobrowolne poddanie się odpowiedzialności sąd orzeka niezwłocznie na posiedzeniu. §2. (uchylony).68) §3. Wposiedzeniu ma prawo wziąć udział sprawca ijego obrońca, atakże przedstawiciel ustawowy, októrym mowa wart.142 §3. Nieusprawiedliwione niestawiennictwo prawidłowo zawiadomionego oterminie sprawcy lub jego obrońcy, atakże przedstawiciela ustawowego, októrym mowa wart.142 §3, nie jest przeszkodą do przeprowadzenia posiedzenia. §

4. Stawiennictwo na posiedzenie finansowego organu postępowania przygotowawczego lub jego przedstawiciela, wszczególności tego, który złożył wniosek, jest obowiązkowe, jeżeli prezes sądu lub sąd tak zarządzi. §5. Sąd, uwzględniając wniosek, orzeka wyrokiem. §6. Jeżeli sąd uzna, że nie zachodzą podstawy do uwzględnienia wniosku, niezwłocznie zwraca sprawę finansowemu organowi postępowania przygotowawczego. Przepis art.144 §3 stosuje się odpowiednio. Art. 149. §1. Wrazie zaskarżenia wyroku ozezwoleniu na dobrowolne poddanie się odpowiedzialności ulega on uchyleniu lub zmianie wpostępowaniu odwoławczym tylko wtedy, gdy sąd orzekł:

1) tytułem kary grzywny kwotę inną niż uiszczona przez sprawcę;

2) przepadek przedmiotów lub uiszczenie ich równowartości pieniężnej wzakresie nieobjętym zgodą sprawcy. §2.69) Sąd odwoławczy orzeka na posiedzeniu jednoosobowo. DZIAŁ III Postępowanie przygotowawcze Art. 150. §1. Określone wKodeksie postępowania karnego obowiązki iuprawnienia Policji, zwyjątkiem art.214 §6 iart.663, dotyczą także innych organów dochodzenia.

68) 69)

Przez art.12 pkt1 ustawy, októrej mowa wodnośniku

52. Wbrzmieniu ustalonym przez art.12 pkt2 ustawy, októrej mowa wodnośniku 52.

Dziennik Ustaw – 50 – Poz. 186

§2. Wrazie potrzeby inny niż Policja organ dochodzenia może zwrócić się do Policji zwnioskiem oudzielenie pomocy przy dokonaniu czynności procesowej. §3.70) Czynności, októrych mowa wart.75 §2 oraz art.285 §2 Kodeksu postępowania karnego, są dokonywane przez Policję, Straż Graniczną, Służbę Celną, Agencję Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Centralne Biuro Antykorupcyjne lub Żandarmerię Wojskową, agdy postępowanie przygotowawcze prowadzone jest przez inny niż urząd celny finansowy organ postępowania przygotowawczego – przez Policję na żądanie tego organu. §4.70) Oprócz Policji czynność, októrej mowa wart.244 §1 Kodeksu postępowania karnego, może być dokonana także przez Straż Graniczną, Służbę Celną, Agencję Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Centralne Biuro Antykorupcyjne lub Żandarmerię Wojskową. Art. 151. §1. Można odmówić wszczęcia postępowania wsprawie owykroczenie skarbowe, awszczęte umorzyć także wtedy, gdy wsprawie oten sam czyn zabroniony wyczerpujący zarazem znamiona wykroczenia skarbowego iprzestępstwa, postępowanie karne wsprawie oprzestępstwo zostało już prawomocnie zakończone orzeczeniem skazującym. §2. Można odmówić wszczęcia postępowania, awszczęte umorzyć, jeżeli oten sam czyn zabroniony wyczerpujący zarazem znamiona wykroczenia skarbowego iprzestępstwa toczy się postępowanie karne wsprawie oprzestępstwo ścigane zurzędu. Art. 151a. §1. Śledztwo prowadzi się wsprawach oprzestępstwa skarbowe:

1) popełnione wwarunkach określonych wart.37 §1 lub wart.38 §2;

2) eżeli osobą podejrzaną jest sędzia, prokurator, funkcjonariusz Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji j Wywiadu lub Centralnego Biura Antykorupcyjnego; j

3) eżeli osobą podejrzaną jest funkcjonariusz Straży Granicznej, Żandarmerii Wojskowej, finansowego organu postępowania przygotowawczego lub organu nadrzędnego nad finansowym organem postępowania przygotowawczego; j

4) eżeli oskarżony lub osoba podejrzana jest pozbawiona wolności w tej lub w innej sprawie, chyba że zastosowano zatrzymanie lub tymczasowe aresztowanie wobec sprawcy ujętego na gorącym uczynku lub bezpośrednio potem; j

5) eżeli zachodzą okoliczności określone wart.79 §1 Kodeksu postępowania karnego, chyba że zaistnieją przesłanki zart.79 §4 Kodeksu postępowania karnego. §2. Wpozostałych sprawach oprzestępstwa skarbowe prowadzi się dochodzenie, chyba że finansowy organ postępowania przygotowawczego odmiennie zarządzi ze względu na wagę lub zawiłość sprawy. Art. 151b. §1. Prokurator prowadzi śledztwo wwypadkach określonych wart.151a §1 pkt2 i3, atakże wtedy, gdy uzna, że wymagają tego okoliczności sprawy. §2. Jeżeli prokurator wszczął śledztwo, może powierzyć organowi określonemu wart.118 §1 pkt1–5 albo w§2 jego przeprowadzenie wcałości albo wokreślonym zakresie lub dokonanie poszczególnych czynności śledztwa; wwypadkach określonych wart.151a §1 pkt2 i3 prokurator nie może jednak powierzyć innemu organowi prowadzenia śledztwa wcałości. Organ, któremu prokurator powierzył przeprowadzenie poszczególnych czynności, może dokonać także innych czynności, jeżeli wyłoni się taka potrzeba. §2a. Wydając postanowienie owszczęciu śledztwa, finansowy organ postępowania przygotowawczego niezwłocznie przesyła jego odpis prokuratorowi. §3. Prokurator może zastrzec do osobistego wykonania jakąkolwiek czynność śledztwa, wszczególności czynności wymagające postanowienia, związane zprzedstawieniem zarzutów, pociągnięciem do odpowiedzialności posiłkowej, zmianą postanowienia o przedstawieniu zarzutów lub o pociągnięciu do odpowiedzialności posiłkowej albo z zamknięciem śledztwa. Art. 152. Wsprawach owykroczenia skarbowe prowadzi się dochodzenie. Ogranicza się ono do przesłuchania podejrzanego oraz wrazie potrzeby także do innych czynności wzakresie niezbędnym do wniesienia aktu oskarżenia lub innego zakończenia postępowania.

70)

Wbrzmieniu ustalonym przez art.208 pkt4 ustawy, októrej mowa wodnośniku 26.

Dziennik Ustaw – 51 – Poz. 186

Art. 153. §1. Postępowanie przygotowawcze wsprawie oprzestępstwo skarbowe powinno być zakończone wciągu 3miesięcy. Wrazie niezakończenia postępowania wtym terminie organ nadrzędny nad finansowym organem postępowania przygotowawczego, agdy postępowanie prowadzi lub nadzoruje prokurator – prokurator bezpośrednio przełożony, mogą przedłużyć je na okres do 6 miesięcy. Wszczególnie uzasadnionych wypadkach właściwy prokurator bezpośrednio przełożony może przedłużyć okres postępowania na dalszy czas oznaczony. §2. Dochodzenie wsprawie oprzestępstwo skarbowe po jego przedłużeniu toczy się nadal jako dochodzenie. §3. Wrazie niezakończenia dochodzenia wsprawie owykroczenie skarbowe prowadzonego przez organ postępowania przygotowawczego wciągu 2 miesięcy, organ nadrzędny nad tym organem może przedłużyć dochodzenie na czas oznaczony. Art. 154. (uchylony). Art. 155. §1. Wciągu 14 dni od daty zamknięcia dochodzenia finansowy organ postępowania przygotowawczego sporządza akt oskarżenia iwnosi do właściwego sądu oraz popiera go przed tym sądem albo wydaje postanowienie oumorzeniu, o zawieszeniu postępowania przygotowawczego albo o uzupełnieniu dochodzenia. O wniesieniu aktu oskarżenia wsprawie oprzestępstwo skarbowe finansowy organ postępowania przygotowawczego zawiadamia niezwłocznie prokuratora przez doręczenie odpisu tego aktu. §2. Wsprawie oprzestępstwo skarbowe podlegające rozpoznaniu wpostępowaniu zwyczajnym finansowy organ postępowania przygotowawczego wciągu 14 dni od zakończenia śledztwa sporządza akt oskarżenia iprzesyła go wraz zaktami prokuratorowi, przekazując jednocześnie dowody rzeczowe. Akt oskarżenia zatwierdza i wnosi do sądu prokurator. Wakcie oskarżenia należy także wskazać finansowy organ postępowania przygotowawczego, któremu przysługują uprawnienia oskarżyciela publicznego. Organ ten zawiadamia się niezwłocznie owniesieniu aktu oskarżenia przez doręczenie jego odpisu. §3. Jeżeli podejrzany jest tymczasowo aresztowany, terminy określone w§1 i2 wynoszą 7 dni. §4. Wsprawie, wktórej wobec podejrzanego stosowane jest tymczasowe aresztowanie, akt oskarżenia należy wnieść nie później niż 14 dni przed upływem dotychczas określonego terminu stosowania tego środka. §5. Do aktu oskarżenia można dołączyć wniosek onałożenie odpowiedzialności posiłkowej, atakże wniosek ozobowiązanie podmiotu określonego wart.24 §5 do zwrotu na rzecz Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego uzyskanej korzyści majątkowej. Art. 156. §1. Prokurator, atakże finansowy organ postępowania przygotowawczego może umieścić wakcie oskarżenia wniosek owydanie wyroku skazującego iorzeczenie uzgodnionych zoskarżonym kary lub środka karnego za zarzucane mu przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe, jeżeli okoliczności popełnienia czynu zabronionego nie budzą wątpliwości, apostawa oskarżonego wskazuje, że cele postępowania zostaną osiągnięte. §2. Wniosek może dotyczyć:

1)  sprawie oprzestępstwo skarbowe – wymierzenia oskarżonemu kary zzastosowaniem nadzwyczajnego jej złagodzew nia, orzeczenia środka karnego określonego wart.22 §2 pkt2–6, odstąpienia od ich wymierzenia lub warunkowego zawieszenia wykonania kary; przepisu nie stosuje się do sprawcy przestępstwa skarbowego popełnionego wwarunkach określonych wart.37 §1 lub wart.38 §2, zzastrzeżeniem art.37 §2 i3 albo art.38 §3;

2)  sprawie owykroczenie skarbowe – wymierzenia oskarżonemu kary grzywny nieprzekraczającej dziesięciokrotności w minimalnego wynagrodzenia albo orzeczenia środka karnego określonego wart.47 §2 pkt2 lub 3 albo zodstąpieniem od ich wymierzenia. §3. Przepisy art.335 §2 i3, art.339 §1 pkt3 iart.343 §4–7 Kodeksu postępowania karnego stosuje się odpowiednio; jeżeli wzwiązku zprzestępstwem skarbowym lub wykroczeniem skarbowym nastąpiło uszczuplenie należności publicznoprawnej, anie została ona wcałości uiszczona, sąd uzależnia uwzględnienie wniosku od uiszczenia tej wymagalnej należności wcałości wwyznaczonym terminie. §4. Nie można uwzględnić wniosku oorzeczenie przepadku przedmiotów, jeżeli interwenient temu się sprzeciwi na piśmie albo ustnie do protokołu.

Dziennik Ustaw – 52 – DZIAŁ IV Postę powanie przed sądem Rozdział 17 Postępowanie przed sądem pierwszej instancji Art. 157. §1. Jeżeli akt oskarżenia wniósł finansowy organ postępowania przygotowawczego, udział tego organu lub jego przedstawiciela wrozprawie jest obowiązkowy wpostępowaniu uproszczonym. §2. Wsprawach oprzestępstwa skarbowe, wktórych akt oskarżenia wniósł prokurator, finansowy organ dochodzenia lub jego przedstawiciel może działać obok prokuratora wcharakterze oskarżyciela publicznego. Art. 158. §1. Niestawiennictwo na rozprawę podmiotu pociągniętego do odpowiedzialności posiłkowej, któremu prawidłowo doręczono wezwanie, nie stoi na przeszkodzie rozpoznaniu sprawy iwydaniu orzeczenia. §2. Jeżeli jednak podmiot, októrym mowa w§1, usprawiedliwi swoje niestawiennictwo ijednocześnie wniesie oodroczenie rozprawy, nie można jej przeprowadzić wczasie nieobecności tego podmiotu. §3. Wwypadku, októrym mowa w§1, stosuje się odpowiednio art.482 Kodeksu postępowania karnego wzakresie rozstrzygnięcia onałożeniu odpowiedzialności posiłkowej. Art. 159. Wrazie wyłączenia jawności rozprawy głównej także podmiot pociągnięty do odpowiedzialności posiłkowej oraz interwenient mogą żądać pozostawienia na sali rozpraw po nie więcej niż dwie osoby. Art. 160. Po swobodnym wypowiedzeniu się osoby przesłuchiwanej na wezwanie przewodniczącego, stosownie do art.171 §1 Kodeksu postępowania karnego, mogą zadawać jej pytania wnastępującym porządku: oskarżyciel publiczny, interwenient, pełnomocnik interwenienta, biegły, podmiot pociągnięty do odpowiedzialności posiłkowej, pełnomocnik podmiotu pociągniętego do odpowiedzialności posiłkowej, obrońca, oskarżony, członkowie składu orzekającego. Przepisy art.370 §2–4 Kodeksu postępowania karnego stosuje się. Art. 161. §

1. Jeżeli w związku z przestępstwem skarbowym lub wykroczeniem skarbowym nastąpiło uszczuplenie należności publicznoprawnej, anie została ona wcałości uiszczona, sąd uzależnia uwzględnienie wniosku oskarżonego, októrym mowa wart.387 §1 Kodeksu postępowania karnego, od uiszczenia tej wymagalnej należności wcałości wwyznaczonym terminie. §2. Jeżeli wsprawie oprzestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe zgłoszono interwencję, sąd nie może przychylić się do wniosku, októrym mowa wart.387 §1 Kodeksu postępowania karnego, dotyczącego orzeczenia przepadku przedmiotów, gdy interwenient temu się sprzeciwi na piśmie albo ustnie do protokołu. §3. Wniosek oskarżonego, októrym mowa wart.387 §1 Kodeksu postępowania karnego, złożony przed rozprawą, sąd może rozpoznać na posiedzeniu. Sąd, uwzględniając wniosek, skazuje oskarżonego wyrokiem. §4. Oterminie posiedzenia zawiadamia się strony, przesyłając im odpis wniosku. §5. Nieusprawiedliwione niestawiennictwo oskarżyciela publicznego, podmiotu pociągniętego do odpowiedzialności posiłkowej lub interwenienta na rozprawę bądź posiedzenie nie stoi na przeszkodzie uwzględnieniu wniosku, jeżeli pozostałe warunki określone wart.387 Kodeksu postępowania karnego iw§1 są spełnione. Art. 161a. Jeżeli po rozpoczęciu przewodu sądowego ujawni się, że czyn oskarżonego stanowi wykroczenie skarbowe, sąd rozpoznaje sprawę wdalszym ciągu, wtym samym składzie. Art. 162. §1. Po zamknięciu przewodu sądowego przewodniczący udziela głosu stronom oraz ich przedstawicielom. Zabierają one głos wnastępującej kolejności: oskarżyciel publiczny, interwenient, podmiot pociągnięty do odpowiedzialności posiłkowej ioskarżony. Przedstawiciele procesowi stron zabierają głos przed stronami, które reprezentują. §2. Jeżeli oskarżyciel publiczny, interwenient lub jego pełnomocnik ponownie zabierają głos, należy również udzielić głosu podmiotowi pociągniętemu do odpowiedzialności posiłkowej, jego pełnomocnikowi, obrońcy ioskarżonemu. Art. 163. Orzeczenie kończące postępowanie powinno wmiarę potrzeby zawierać także rozstrzygnięcie co do przepadku przedmiotów iściągnięcia ich równowartości pieniężnej, środka karnego przepadku korzyści majątkowej iściągnięcia jej równowartości pieniężnej, należności publicznoprawnej uszczuplonej czynem zabronionym, odpowiedzialności posiłkowej lub roszczeń interwenienta. Poz. 186

Dziennik Ustaw – 53 – Poz. 186

Art. 163a. Po ogłoszeniu lub przy doręczeniu orzeczenia należy oskarżonego, októrym mowa wart.36 §3, art.156 lub art.161, pouczyć otreści art.443 Kodeksu postępowania karnego wzwiązku zart.434 §3 Kodeksu postępowania karnego. Art. 164. Jeżeli ukarany za wykroczenie skarbowe jest osobą przebywającą jedynie czasowo na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo nie ma na tym terytorium stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsca pobytu, sąd może orzec natychmiastową wykonalność orzeczenia wymierzającego karę grzywny; jednocześnie sąd orzeka zastępczą karę pozbawienia wolności na wypadek nieuiszczenia orzeczonej kary grzywny wterminie 3 dni, aponadto zarządza zatrzymanie paszportu lub innego dokumentu uprawniającego do przekroczenia granicy, na czas do uiszczenia orzeczonej kary grzywny lub wykonania zastępczej kary pozbawienia wolności. Rozdział 18 Postępowanie odwoławcze inadzwyczajne środki zaskarżenia Art. 165. Do finansowego organu postępowania przygotowawczego stosuje się odpowiednio przepis art.157 także na rozprawie wsądzie odwoławczym lub na posiedzeniu sądu wkwestii wznowienia postępowania, chyba że prezes sądu lub sąd zarządzi inaczej. Art. 166. Podmiot odpowiedzialny posiłkowo może wnieść apelację zpowodu nałożenia odpowiedzialności posiłkowej, natomiast zpowodu skazania oskarżonego – tylko wtedy, gdy skazanie jest podstawą tej odpowiedzialności. Art. 167. §

1. Zażalenie na postanowienie finansowego organu postępowania przygotowaw zego rozpoznaje organ c w nadrzędny, awwypadkach przewidzianych przez usta ę – prokurator sprawujący nadzór nad tym postępowaniem albo sąd. §2. Zażalenie na postanowienie Żandarmerii Wojskowej rozpoznaje właściwy prokurator wojskowy, awwypadkach przewidzianych przez ustawę – sąd wojskowy. §3. Właściwy do rozpoznania zażaleń na wydane wsprawach owykroczenia skarbowe wpostępowaniu przed sądem rejonowym postanowienia izarządzenia zamykające drogę do wydania wyroku jest sąd okręgowy, zaś pozostałych zażaleń – sąd rejonowy winnym równorzędnym składzie. Art. 167a. Kasację wsprawie owykroczenie skarbowe może wnieść wyłącznie Prokurator Generalny iRzecznik Praw Obywatelskich, awsprawach podlegających orzecznictwu sądów wojskowych – także Naczelny Prokurator Wojskowy. Kasację taką wnieść można od każdego prawomocnego orzeczenia sądu kończącego postępowanie. Art. 168. (uchylony). Art. 169. Podmiot odpowiedzialny posiłkowo lub interwenient może wnieść kasację lub wniosek owznowienie postępowania wyłącznie przez pełnomocnika będącego adwokatem lub radcą prawnym. Art. 170. Postępowanie sądowe zakończone prawomocnym orzeczeniem wznawia się wzakresie rozstrzygnięcia onałożeniu odpowiedzialności posiłkowej także wtedy, gdy po wydaniu orzeczenia ujawnią się nowe fakty lub dowody nieznane przedtem sądowi, wskazujące na to, że niesłusznie nałożono tę odpowiedzialność. DZIAŁ V Postępowanie nakazowe Art. 171. Wydanie wyroku nakazowego jest niedopuszczalne także wtedy, gdy:

1) stosuje się przepisy oodpowiedzialności posiłkowej;

2)  głoszono interwencję co do przedmiotów podlegających przepadkowi, chyba że zostanie ona cofnięta przez interwez nienta do czasu wniesienia aktu oskarżenia do sądu. Art. 172. §1. Wyrokiem nakazowym można orzec za przestępstwo skarbowe karę grzywny określoną wart.23 §2 albo karę ograniczenia wolności, aza wykroczenie skarbowe – karę grzywny określoną wart.48 §3. §

2. Obok kary określonej w § 1 można, w wypadkach przewidzianych w kodeksie, orzec środek karny określony wart.22 §2 pkt2–6 lub wart.47 §2 pkt2 lub 3.

Dziennik Ustaw – 54 – DZIAŁ VI Postępowanie wstosunku do nieobecnych Rozdział 19 Przesłanki Art. 173. §

1. Przeciwko sprawcy przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego przebywającemu stale za granicą albo gdy nie można ustalić jego miejsca zamieszkania lub pobytu wkraju, postępowanie toczyć się może podczas jego nieobecności. §2. Przepisu §1 nie stosuje się, jeżeli:

1) wina sprawcy lub okoliczności popełnienia czynu zabronionego budzą wątpliwości; o

2)  skarżony oprzestępstwo skarbowe ukrył się po wniesieniu do sądu aktu oskarżenia, atakże wówczas, gdy w toku postępowania przed sądem ustalono jego miejsce zamieszkania lub pobytu wkraju. §3. Przepisy §1 i2 stosuje się odpowiednio do podmiotu pociągniętego do odpowiedzialności posiłkowej. Rozdział 20 Przebieg postępowania Art. 174. Wpostępowaniu wstosunku do nieobecnych nie stosuje się przepisów, których stosowanie wymaga obecności oskarżonego lub podmiotu pociągniętego do odpowiedzialności posiłkowej. Art. 175. §1. Ozastosowaniu postępowania wstosunku do nieobecnych organ prowadzący postępowanie wydaje postanowienie. Wpostępowaniu przygotowawczym wsprawach oprzestępstwa skarbowe postanowienie to wymaga zatwierdzenia przez prokuratora. §2. Postanowienia ozastosowaniu postępowania wstosunku do nieobecnych nie ogłasza się nieobecnej stronie. Art. 176. §1. Prezes sądu właściwego do rozpoznania sprawy wyznacza nieobecnemu oskarżonemu obrońcę zurzędu. Udział obrońcy jest obowiązkowy także wpostępowaniu odwoławczym. §2. Przepis §1 stosuje się odpowiednio do podmiotu pociągniętego do odpowiedzialności posiłkowej, gdy nie ma on pełnomocnika. Wyznaczenie adwokata lub radcy prawnego dla nieobecnego podmiotu pociągniętego do odpowiedzialności posiłkowej jest równoznaczne zudzieleniem pełnomocnictwa. Art. 177. Wrazie osobistego zgłoszenia się skazanego do dyspozycji sądu lub ujęcia skazanego doręcza mu się odpis prawomocnego wyroku. Na wniosek skazanego złożony na piśmie wzawitym terminie 14 dni od daty doręczenia sąd, którego wyrok się uprawomocnił, wyznacza niezwłocznie rozprawę, awydany wtej instancji wyrok traci moc zchwilą stawienia się skazanego na rozprawie. Poz. 186

TYTUŁ III POSTĘPOWANIE WYKONAWCZE WSPRAWACH OPRZESTĘPSTWA SKARBOWE IWYKROCZENIA SKARBOWE

DZIAŁ I Część ogólna Rozdział 21 Zakres obowiązywania Art. 178. §1. Do wykonywania orzeczeń wsprawach oprzestępstwa skarbowe iwykroczenia skarbowe stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu karnego wykonawczego, jeżeli przepisy niniejszego kodeksu nie stanowią inaczej. §2. Wpostępowaniu wykonawczym wsprawach oprzestępstwa skarbowe iwykroczenia skarbowe przez wyrażenie „prokurator” użyte wprzepisach Kodeksu karnego wykonawczego rozumie się także „finansowy organ postępowania przygotowawczego”.

Dziennik Ustaw – 55 – Rozdział 22 Postępowanie Art. 179. §1. Organem postępowania wykonawczego wzakresie wykonywania orzeczeń wsprawach oprzestępstwa skarbowe iwykroczenia skarbowe jest także urząd celny. Do decyzji tych organów stosuje się odpowiednio art.7 Kodeksu karnego wykonawczego. §2. Organem wykonującym zabezpieczenie majątkowe jest urząd skarbowy, chyba że kodeks stanowi inaczej. §3. Zabezpieczenia majątkowego na towarach, wartościach dewizowych lub krajowych środkach płatniczych podlegających kontroli celnej lub kontroli dewizowej wykonywanej przez urząd celny lub będących wdyspozycji urzędu celnego dokonują te organy. §4. Jeżeli zabezpieczenia majątkowego dokonał uprzednio urząd celny, sąd kieruje orzeczenie do tego organu wcelu wykonania wtej części. §5. Wrazie orzeczenia środka karnego przepadku korzyści majątkowej lub ściągnięcia jej równowartości pieniężnej organ egzekucyjny określony w§1 lub art.27 Kodeksu karnego wykonawczego prowadzi także egzekucję orzeczonej równocześnie kary grzywny, środka karnego przepadku przedmiotów lub ściągnięcia ich równowartości pieniężnej, jeżeli dokonał uprzednio ich zabezpieczenia. §6. Kompetencje urzędu celnego określone w§1, 3 i4 może wykonywać także izba celna. Art. 179a. §1. Jeżeli worzeczeniu oprzepadku przedmiotów zarządzono ich zniszczenie, sąd określa warunki itryb niezwłocznego zniszczenia przedmiotów przez odpowiedni organ postępowania wykonawczego. §2. Minister Sprawiedliwości, wporozumieniu zministrem właściwym do spraw finansów publicznych, określi, wdrodze rozporządzenia, szczegółowe warunki itryb niezwłocznego zniszczenia przedmiotów, októrych mowa w§1, mając na uwadze wszczególności rodzaj przedmiotów ipodmioty wyspecjalizowane wich niszczeniu, atakże zapewnienie sprawności postępowania wykonawczego ijego koszty, jak również konieczność właściwego zabezpieczenia wykonywanych czynności likwidacyjnych. Art. 180. §1. Do zabezpieczenia iegzekucji środka karnego ściągnięcia równowartości pieniężnej przepadku przedmiotów, środka karnego ściągnięcia równowartości pieniężnej przepadku korzyści majątkowej lub należności publicznoprawnej uszczuplonej czynem zabronionym stosuje się odpowiednio art.179 §1 niniejszego kodeksu oraz art.27 Kodeksu karnego wykonawczego. §2. Interwenient roszczący sobie prawo do przedmiotów objętych zabezpieczeniem lub egzekucją przepadku przedmiotów lub ściągnięcia ich równowartości pieniężnej może dochodzić swych roszczeń tylko wtrybie określonym wart.119. Art. 180a. Do zabezpieczenia iegzekucji środka karnego przepadku korzyści majątkowej lub ściągnięcia jej równowartości pieniężnej stosuje się odpowiednio art.33 §2–4. Art. 181. §1. Wwypadkach określonych wart.8 §1 wrazie niejednoczesnego skazania przez sądy na kary, środki karne lub inne środki, sąd, który ostatni wydał orzeczenie wpierwszej instancji, na wniosek skazanego rozstrzyga postanowieniem, która kara, jako najsurowsza, podlega wykonaniu. Wniosek orozstrzygnięcie tej kwestii może złożyć również organ postępowania przygotowawczego. Na postanowienie służy zażalenie organowi postępowania przygotowawczego iskazanemu. §2. Przepis §1 stosuje się odpowiednio wrazie niejednoczesnego skazania przez organy orzekające na karę grzywny za wykroczenie skarbowe ina karę grzywny za wykroczenie. §3. Wwypadku określonym wart.8 §2 stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania karnego dotyczące wyroku łącznego. §4. Wrazie uprzedniego wykonania kary łagodniejszej lub środka karnego wcałości lub wczęści zalicza się je na poczet kary najsurowszej podlegającej wykonaniu, uwzględniając różnice zachodzące między tymi karami lub środkami karnymi. Poz. 186

Dziennik Ustaw – 56 – DZIAŁ II Część szczególna Rozdział 23 Wykonywanie kar Art. 182. Jeżeli kara grzywny wymierzona za przestępstwo skarbowe została uiszczona lub ściągnięta wdrodze egzekucji tylko wczęści izostanie stwierdzone, że spowodowane to jest tym, że okoliczności wymagane dla ustalenia stawki dziennej uległy istotnej zmianie, sąd dla nieuiszczonej jeszcze wczęści kary grzywny określa na nowo wysokość stawki dziennej, kierując się wskazaniami określonymi wart.23 §3, chyba że skazany wykaże, iż nastąpiło to zprzyczyn od niego niezależnych. Art. 183.71) §1. Rozłożenie kary grzywny na raty sąd może uzależnić od zabezpieczenia jej na majątku skazanego za przestępstwo skarbowe lub podmiotu odpowiedzialnego posiłkowo. §2. Na postanowienie wprzedmiocie rozłożenia kary grzywny na raty przysługuje zażalenie. Art. 184. §1. Podmiot odpowiedzialny posiłkowo uiszcza wymierzoną karę grzywny, jeżeli skazany nie zapłaci jej wterminie izostanie stwierdzone, że nie można jej ściągnąć wdrodze egzekucji. §2. Jeżeli wymierzona kara grzywny została uiszczona lub ściągnięta od skazanego wdrodze egzekucji tylko wczęści, odpowiedzialność posiłkową zmniejsza się wsposób odpowiadający stosunkowi kwoty zapłaconej do wysokości orzeczonej kary. §3.72) Jeżeli wymierzona kara grzywny została uiszczona lub ściągnięta od podmiotu odpowiedzialnego posiłkowo tylko wczęści, przepisy art.45 §1, 2 i4 oraz art.46 Kodeksu karnego wykonawczego stosuje się odpowiednio. §4. Wstosunku do podmiotu odpowiedzialnego posiłkowo nie stosuje się wykonania pracy społecznie użytecznej ani zastępczej kary pozbawienia wolności. §

5. Postępowania wykonawczego nie umarza się w razie śmierci sprawcy skazanego za przestępstwo skarbowe po uprawomocnieniu się orzeczenia onałożeniu odpowiedzialności posiłkowej. §6. Przepisy §1, 2 i5 stosuje się odpowiednio do środka karnego ściągnięcia równowartości pieniężnej przepadku przedmiotów. Art. 185. §1.73) Jeżeli egzekucja grzywny okazała się bezskuteczna lub zokoliczności sprawy wynika, że byłaby ona bezskuteczna, sąd może zamienić karę grzywny na pracę społecznie użyteczną, określając czas jej trwania. Praca społecznie użyteczna trwa najkrócej 7 dni, najdłużej – 3 miesiące; określa się ją wdniach imiesiącach. §2. Praca społecznie użyteczna polega na wykonywaniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne, wskazanej przez sąd, wodpowiednim zakładzie pracy, placówce służby zdrowia, opieki społecznej, organizacji lub instytucji niosącej pomoc charytatywną lub na rzecz społeczności lokalnej, wwymiarze od 5 do 10 godzin wstosunku tygodniowym. §3.74) Na postanowienie wprzedmiocie zamiany grzywny na pracę społecznie użyteczną przysługuje zażalenie. Art. 186.75) §1. Jeżeli egzekucja grzywny okazała się bezskuteczna lub zokoliczności sprawy wynika, że byłaby ona bezskuteczna, sąd zarządza wykonanie zastępczej kary pozbawienia wolności, gdy:

1)  karany oświadczy, że nie podejmie pracy społecznie użytecznej zamienionej na podstawie art.185 albo uchyla się od u jej wykonania, lub

2) zamiana grzywny na pracę społecznie użyteczną jest niemożliwa lub niecelowa. §2. Zarządzając wykonanie zastępczej kary pozbawienia wolności, sąd przyjmuje, że jeden dzień pozbawienia wolności równoważny jest grzywnie wynoszącej od jednej pięćsetnej do jednej pięćdziesiątej górnej granicy ustawowego zagrożenia karą grzywny.

Wbrzmieniu ustalonym przez art.6 pkt2 ustawy, októrej mowa wodnośniku

14. Wbrzmieniu ustalonym przez art.6 pkt3 ustawy, októrej mowa wodnośniku 14.

73) Wbrzmieniu ustalonym przez art.6 pkt4 lit.austawy, októrej mowa wodnośniku 14.

74) Dodany przez art.6 pkt4 lit.b ustawy, októrej mowa wodnośniku 14.

75) Wbrzmieniu ustalonym przez art.6 pkt5 ustawy, októrej mowa wodnośniku 14.

71) 72)

Poz. 186

Dziennik Ustaw – 57 – Poz. 186

§3. Zastępcza kara pozbawienia wolności nie może przekroczyć 3 miesięcy; wymierza się ją wdniach imiesiącach. §4. Na postanowienie wprzedmiocie zarządzenia wykonania zastępczej kary pozbawienia wolności przysługuje zażalenie. Art. 187. §1. Kary grzywny wymierzone wsprawach owykroczenia skarbowe, niezależnie od trybu, wjakim je wymierzono, przypadają Skarbowi Państwa. §2. Wykonanie prawomocnych mandatów karnych, októrych mowa wart.138 §1 pkt2, następuje wtrybie przepisów ustawy zdnia 17 czerwca 1966r. opostępowaniu egzekucyjnym wadministracji (Dz.U. z2012r. poz.1015, z późn. zm.76)). Art. 188. Wrazie skazania sprawcy na karę ograniczenia wolności za przestępstwo skarbowe, wzwiązku zktórym nastąpiło uszczuplenie należności publicznoprawnej, uchylaniem się skazanego od odbywania kary ograniczenia wolności jest również nieuiszczenie tej wymagalnej należności wwyznaczonym terminie. Rozdział 24 Wykonywanie środków karnych Art. 189.77) Do wykonania orzeczenia wczęści dotyczącej środka karnego ściągnięcia równowartości pieniężnej przepadku przedmiotów lub środka karnego ściągnięcia równowartości pieniężnej przepadku korzyści majątkowej stosuje się odpowiednio art.179 §1 niniejszego kodeksu oraz art.27, 44, 49–51 iart.187–195a Kodeksu karnego wykonawczego. Art. 190. Sąd nie może wokresie próby ustanawiać, rozszerzać lub zmieniać obowiązku uiszczenia należności publicznoprawnej, októrym mowa wart.41 §2 lub 4, albo od jego wykonania zwolnić. Art. 191. §1.78) Po upływie połowy okresu, na który orzeczono środki karne wymienione wart.22 §2 pkt5 i7, nie wcześniej jednak niż po roku, sąd może uznać je za wykonane, jeżeli skazany przestrzegał porządku prawnego. §2.79) Na postanowienie wprzedmiocie wykonania środka karnego wymienionego wart.22 §2 pkt5 i7 przysługuje zażalenie.

Z  miany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2012 r. poz. 1166, 1342 i

1529. Wbrzmieniu ustalonym przez art.6 pkt6 ustawy, októrej mowa wodnośniku 14.

78) Oznaczenie §1 nadane przez art.6 pkt7 ustawy, októrej mowa wodnośniku 14.

79) Dodany przez art.6 pkt7 ustawy, októrej mowa wodnośniku 14.

76) 77)

pobierz plik

Dziennik Ustaw Poz. 186 z 2013 - pozostałe dokumenty:

  • Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1742 z 20132013-12-31

    Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie wymagań dotyczących sprawności technicznej sprzętu przeznaczonego do stosowania środków ochrony roślin

  • Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1741 z 20132013-12-31

    Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 2013 r. w sprawie szczegółowych warunków realizacji rządowego programu wspierania osób uprawnionych do świadczenia pielęgnacyjnego

  • Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1740 z 20132013-12-31

    Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie wysokości wynagrodzenia członków i personelu pomocniczego komisji regulacyjnych działających na podstawie ustaw o stosunku Państwa do kościołów oraz związków wyznaniowych w roku 2014

  • Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1739 z 20132013-12-31

    Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie dokumentowania działalności gospodarczej w zakresie usług ochrony osób i mienia

  • Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1738 z 20132013-12-31

    Rozporządzenie Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia 30 grudnia 2013 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania statutu Transportowemu Dozorowi Technicznemu

  • Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1737 z 20132013-12-31

    Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 17 grudnia 2013 r. w sprawie przeprowadzania ochronnych szczepień lisów wolno żyjących przeciwko wściekliźnie

  • Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1736 z 20132013-12-31

    Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 31 grudnia 2013 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wieloletniej prognozy finansowej jednostki samorządu terytorialnego

  • Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1735 z 20132013-12-31

    Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 2013 r. w sprawie kwot wartości zamówień oraz konkursów, od których jest uzależniony obowiązek przekazywania ogłoszeń Urzędowi Publikacji Unii Europejskiej

  • Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1734 z 20132013-12-31

    Ustawa z dnia 22 listopada 2013 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych

  • Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1733 z 20132013-12-31

    Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie szczegółowych zasad użycia oddziałów i pododdziałów Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej w czasie stanu wyjątkowego

  • Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1732 z 20132013-12-31

    Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 17 grudnia 2013 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad zatrudniania pracowników w jednostkach wojskowych przewidzianych do użycia lub pobytu poza granicami państwa

  • Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1731 z 20132013-12-31

    Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie wykonywania przez operatorów pocztowych zadań na rzecz obronności, bezpieczeństwa państwa i bezpieczeństwa i porządku publicznego

  • Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1730 z 20132013-12-31

    Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 2013 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie stanowisk służbowych w Centralnym Biurze Antykorupcyjnym oraz wymagań w zakresie wykształcenia i kwalifikacji zawodowych, jakie powinni spełniać funkcjonariusze na poszczególnych stanowiskach służbowych

  • Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1729 z 20132013-12-31

    Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 2013 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania statutu Generalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska

  • Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1728 z 20132013-12-31

    Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 27 grudnia 2013 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie udzielania wsparcia nowej inwestycji z Funduszu Strefowego

  • Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1727 z 20132013-12-31

    Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 27 grudnia 2013 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych

  • Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1726 z 20132013-12-31

    Rozporządzenie Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia 30 grudnia 2013 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych wymagań, jakie powinien spełnić podmiot wnioskujący o wyznaczenie go jako jednostkę uprawnioną, sposobu i trybu przeprowadzania kontroli oraz wzoru sprawozdania oceniającego

  • Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1725 z 20132013-12-31

    Rozporządzenie Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia 30 grudnia 2013 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie dopuszczenia jednostkowego pojazdu

  • Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1724 z 20132013-12-31

    Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie wprowadzenia programu zwalczania gąbczastej encefalopatii bydła na 2014 r.

  • Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1723 z 20132013-12-31

    Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 24 grudnia 2013 r. w sprawie Systemu Wspomagania Decyzji Państwowej Straży Pożarnej

  • Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1722 z 20132013-12-31

    Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień

porady prawne online

Informujemy, iż zgodnie z przepisem art. 25 ust. 1 pkt. 1 lit. b ustawy z dnia 4 lutego 1994 roku o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jednolity: Dz. U. 2006 r. Nr 90 poz. 631), dalsze rozpowszechnianie artykułów i porad prawnych publikowanych w niniejszym serwisie jest zabronione.