Legislacja ROK 2009 NR 337 POZ 11 - Strona 6

Dyrektywa 2002/22/WE (dyrektywa o usłudze powszech­ nej) nie wymaga od dostawców monitorowania informa­ cji przekazywanych za pośrednictwem ich sieci lub podejmowania środków prawnych przeciwko ich klien­ tom na podstawie takich informacji, ani nie nakłada na do­ stawców odpowiedzialności za takie informacje. Odpowiedzialność za nakładanie kar lub wszczynanie postępowania karnego regulowana jest na poziomie pra­ wa krajowego, z  poszanowaniem podstawowych praw i wolności, w tym prawa do rzetelnego procesu.

(28)

W odniesieniu do urządzeń końcowych umowa z klientem powinna precyzować wszelkie ograniczenia nakładane przez dostawcę w zakresie korzystania z urządzeń, takich jak blokada SIM w  urządzeniach komórkowych – jeżeli ograniczenia takie nie są zabronione przez przepisy krajo­ we – oraz wszelkie opłaty należne w związku z rozwiąza­ niem umowy, przed uzgodnionym terminem jej wygaśnięcia lub w tym terminie, w tym wszelkie opłaty na­ łożone w celu zatrzymania urządzenia. Bez nakładania na dostawcę obowiązku podejmowania działań wykraczających poza wymogi prawa wspólnoto­ wego, umowa z  klientem powinna również precyzować, jaki rodzaj działań – o ile ma to zastosowanie – dostawca może podjąć w  razie wystąpienia zdarzeń naruszających bezpieczeństwo lub integralność, zagrożeń takimi zdarze­ niami lub podatnością na wystąpienie takich wydarzeń. W celu uwzględnienia kwestii interesu publicznego zwią­ zanych z usługami łączności oraz, aby zachęcić do ochro­ ny praw i  wolności innych, właściwe organy krajowe powinny mieć możliwość wytwarzania i rozpowszechnia­ nia, z  pomocą dostawców, informacji użyteczności pu­ blicznej związanych z  korzystaniem z  takich usług. Mogłoby to obejmować informacje użyteczności publicz­ nej w  odniesieniu do naruszeń praw autorskich, innego bezprawnego wykorzystywania oraz rozpowszechniania treści szkodliwych, oraz porady i sposoby własnej ochro­ ny przed zagrożeniami, które mogą zaistnieć na przykład w  związku z  ujawnieniem w  niektórych przypadkach informacji prywatnych, jak również przed zagrożeniami dla prywatności i danych osobowych, a także dostępność łatwego w użytkowaniu oraz konfigurowalnego oprogra­ mowania lub innych odpowiednich narzędzi umożliwiają­ cych ochronę dzieci lub osób podatnych na powyższe zagrożenia. Przepływ informacji mógłby być koordynowa­ ny w  ramach procedury współpracy ustanowionej w  ar­ t. 33 ust. 3 dyrektywy 2002/22/WE (dyrektywa o usłudze powszechnej). Takie informacje użyteczności publicznej należy w razie potrzeby uaktualniać i przedstawiać w spo­ sób zrozumiały w formie elektronicznej i papierowej, za­ leżnie od decyzji państwa członkowskiego, także na stronach internetowych krajowych organów publicznych. Krajowe organy regulacyjne powinny być w  stanie nało­ żyć na dostawców obowiązek rozpowszechniania tego ro­ dzaju ujednoliconych informacji wszystkim swoim klientom w sposób uznany za właściwy przez krajowe or­ gany regulacyjne. Informacje powinny być również

(25)

(26)

(29)

(30)

18.12.2009

(31)

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 337/15

W razie braku odpowiednich przepisów prawa wspólno­ towego, treści, aplikacje i usługi uznaje się za zgodne z pra­ wem lub szkodliwe zgodnie z  krajowym prawem materialnym i  proceduralnym. Podejmowanie zgodnie z odpowiednią procedurą decyzji o tym, czy treści, aplika­ cje lub usługi są zgodne z  prawem lub szkodliwe, należy do zadań państw członkowskich, a nie do dostawców sie­ ci lub usług łączności elektronicznej. Dyrektywa ramowa i dyrektywy szczegółowe pozostają bez uszczerbku dla dy­ rektywy 2000/31/WE Parlamentu Europejskiego i  Rady z dnia 8 czerwca 2000 r. w sprawie niektórych aspektów prawnych usług społeczeństwa informacyjnego, w  szcze­ gólności handlu elektronicznego w  ramach rynku we­ wnętrznego (dyrektywa o  handlu elektronicznym) (1), która zawiera między innymi zasadę „zwykłego przekazu” dotyczącą określonych w  niej usługodawców będących pośrednikami.