Zadaj pytanie
- Potrzebujesz porady prawnej?
  
  Nie czekaj, przekaż sprawę profesjonalistom.
  Więcej
Prawo na co dzień
Prawo dla firm
- Klucz do sukcesu
- KATEGORIE
  Prawo pracy
  Prawo podatkowe
  Prawo cywilne
  Prawo spółek
  Prawo administracyjne
  Blog ekspercki
  Centrum Finansowe
  Prawo bankowe
  Prawo upadłościowe i naprawcze
  Windykacja należności
  Prawo zamówień publicznych
  Prawo autorskie
Podatki
Wzory dokumentów
Kodeksy i akty prawne
- Baza profesjonalnych dokumentów prawnych
- KATEGORIE
  Kodeksy
  
  Akty prawne
  
  Dzienniki Ustaw
  
  Monitor Polski
Forum prawne
Oferta
Więcej
- Wiadomości

e-prawnik.pl Dokumenty Akty prawne Dziennik Ustaw Rok 2002 Nr 145Po 1223

Dziennik Ustaw Nr 145, poz. 1223 z 2002

Tytuł:	Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 5 września 2002 r. w sprawie planu numeracji krajowej dla publicznych sieci telefonicznych.
Status aktu prawnego:	Obowiązujący
Data ogłoszenia:	2002-09-10
Data wydania:	2002-09-05
Data wejscia w życie:	2002-09-18
Data obowiązywania:	2002-09-10

Treść dokumentu: Dziennik Ustaw Nr 145, poz. 1223 z 2002

Dziennik Ustaw Nr 145 — 9299 — Poz. 1223

1223

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY1) z dnia 5 września 2002 r. w sprawie planu numeracji krajowej dla publicznych sieci telefonicznych. Na podstawie art. 99 ust. 7 pkt 2 ustawy z dnia 21 lipca 2000 r. — Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. Nr 73, poz. 852, z 2001 r. Nr 122, poz. 1321 i Nr 154, poz.1800 i 1802 oraz z 2002 r. Nr 25, poz. 253 i Nr 74, poz. 676) zarządza się, co następuje: §

1. 1. Ustala się plan numeracji krajowej dla publicznych sieci telefonicznych jako system numeracji, składającej się z:

1) zakresów numeracji;

2) wskaźników obszarów;

3) wskaźników (wyróżników) sieci telekomunikacyjnych lub usług, służący w stacjonarnej publicznej sieci telefonicznej oraz w ruchomej publicznej sieci telefonicznej do realizowania połączeń telefonicznych, w celu zapewnienia dostępu do wybranych zakończeń sieci lub zapewnienia usług telekomunikacyjnych.

2. Plan, o którym mowa w ust. 1, stanowi załącznik do rozporządzenia. §

2. Traci moc rozporządzenie Ministra Łączności z dnia 7 czerwca 2000 r. w sprawie planu numeracji krajowej dla telekomunikacyjnej sieci użytku publicznego (Dz. U. Nr 53, poz. 644). §

3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Infrastruktury: M. Pol

————————————

1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej — łączność, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302).

Załącznik do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 5 września 2002r. (poz. 1223)

PLAN NUMERACJI KRAJOWEJ DLA PUBLICZNYCH SIECI TELEFONICZNYCH* (PNK-TF) Część A

1. ELEMENTY PUBLICZNYCH SIECI TELEFONICZNYCH W RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ 1.1. Strefa numeracyjna, zwana dalej „SN”, jest to część obszaru kraju będąca częścią stacjonarnej publicznej sieci telefonicznej, zwanej dalej „siecią stacjonarną”, charakteryzująca się następującymi cechami:

1) każdemu obszarowi SN w numeracji krajowej przyporządkowany jest jeden wskaźnik strefy numeracyjnej „WSN” (wskaźnik międzymiastowy), określony w pkt 4.1.3, identyfikujący daną SN; w przypadkach uzasadnionych potrzebami wynikającymi z wprowadzenia wybierania numeru krajowego dopuszcza się stosowanie jednego WSN dla kilku SN i wyróżnianie tych SN za pomocą pierwszych trzech cyfr numeru krajowego oznaczonych symbolicznie „ABS”;

2) na obszarze SN tworzy się sieć strefową; szczegółowy zakres numeracji dla każdego obszaru ustalany jest w drodze decyzji administracyjnej;

3) na obszarze SN stosowana jest numeracja skryta abonentów; abonenci zlokalizowani w SN, realizu—————————

* PNK-TF uwzględnia zalecenia Międzynarodowego Związku Telekomunikacyjnego (International Telecommunication Union — ITU), a w szczególności zalecenie E.164.

jąc w sposób automatyczny połączenia strefowe, wybierają numer strefowy (NST), określony w pkt 4.1.8, bez poprzedzenia tego numeru dodatkowymi cyframi;

4) dopuszcza się stosowanie w połączeniach strefowych numeru strefowego (NST) poprzedzonego wskaźnikiem strefy numeracyjnej (WSN). 1.2. Okręg telefoniczny, zwany dalej „OT”, jest to obszar stanowiący część obszaru określonej SN charakteryzujący się następującymi cechami:

1) jest zbiorem jednostek podziału terytorialnego państwa, tj. miast oraz gmin: wiejskich, miejsko-wiejskich i miejskich sąsiadujących ze sobą i tworzących zwarty terytorialnie obszar, na którym tworzy się sieci miejscowe, określone w pkt 1.3;

2) każdemu OT przydzielony jest zakres numeracji strefowej; w przypadkach uzasadnionych potrzebami abonentów lub operatorów, przy istnieniu technicznych możliwości sieci, numeracja z zakresu przydzielonego dla określonego OT może być wykorzystywana w innych OT na obszarze tej samej SN.

Dziennik Ustaw Nr 145 — 9300 — Poz. 1223

1.3. Sieć miejscowa, zwana dalej „SM”, jest podstawową jednostką w strukturze strefowej stacjonarnej sieci telefonicznej spełniającą następujące warunki:

1) SM jest zespołem urządzeń telekomunikacyjnych, w szczególności central miejscowych oraz stacji telefonicznych i linii telekomunikacyjnych, zainstalowanych na określonym obszarze, zwanym „obszarem obsługi SM” lub „obszarem SM”; w przypadkach uzasadnionych względami technicznymi i ekonomicznymi stacje telefoniczne mogą być przyłączane do centrali miejscowej zlokalizowanej na obszarze innej SM niż ta, w której znajdują się te stacje;

2) obszar SM może obejmować jedną lub więcej sąsiadujących ze sobą miejscowości tworzących zwarty terytorialnie obszar;

3) SM może być obsługiwana przez jedną centralę miejscową, określoną w pkt 2.2, lub zespół central miejscowych zlokalizowanych w jednej z miejscowości wchodzących w skład danej SM;

4) jedna miejscowość (wieś, miasto) może wchodzić w skład tylko jednej SM.

2. SYMBOLE CENTRAL TELEFONICZNYCH 2.1. Centrala telefoniczna jest to zespół urządzeń służących do zestawiania (komutacji) połączeń pomiędzy dowolnymi dwoma punktami, do których dołączone są łącza telefoniczne abonenckie i międzycentralowe; centrala realizuje ponadto dodatkowe funkcje, w szczególności taryfikacji połączeń, badaniowe, nadzoru łączy i urządzeń. 2.2. Centrala miejscowa, zwana dalej „CM”, jest to centrala, do której dołączone są stacje telefoniczne za pośrednictwem łączy abonenckich oraz inne współpracujące centrale za pośrednictwem łączy międzycentralowych; w zależności od funkcji, jaką CM spełnia w sieci miejscowej, rozróżnia się dwa rodzaje CM:

1) końcową, zwaną dalej „CMK”; jest to centrala realizująca połączenia lokalne oraz przychodzące i wychodzące do pozostałej części sieci stacjonarnej, z wyjątkiem połączeń tranzytowych pomiędzy innymi centralami CM; do CMK zalicza się również koncentratory, zwane również wyniesionymi modułami abonenckimi lub wyniesionymi stopniami abonenckimi;

2) tranzytową, zwaną dalej „CMT”; jest to centrala, która realizuje połączenia lokalne, przychodzące i wychodzące do pozostałej części sieci stacjonarnej oraz połączenia tranzytowe pomiędzy dołączonymi do niej CMK lub innymi CMT; CMT może obsługiwać część OT, jeden lub kilka OT. 2.3. Automatyczna centrala międzystrefowa, zwana dalej „ACMS”, jest to centrala realizująca ruch międzystrefowy automatyczny i półautomatyczny oraz ruch międzynarodowy przy współpracy z centralą międzynarodową; w zależności od funkcji spełnianej w sieci stacjonarnej, rozróżnia się ACMS:

1) końcowe (ACMS/K) realizujące ruch przychodzący do SN z pozostałej części sieci stacjonarnej i wychodzący z SN do pozostałej części sieci stacjonarnej;

2) tranzytowe (ACMS/T) realizujące ruch międzystrefowy końcowy do własnej SN oraz tranzytujące ruch pomiędzy innymi ACMS/K lub ACMS/T. 2.4. Automatyczna centrala międzynarodowa jest to centrala realizująca ruch pomiędzy publicznymi sieciami telefonicznymi w Polsce a sieciami w innych krajach.

3. RODZAJE POŁĄCZE¡ REALIZOWANYCH W PUBLICZNYCH SIECIACH TELEFONICZNYCH 3.1. Sieć stacjonarna umożliwia w szczególności realizację następujących rodzajów połączeń:

1) miejscowe; jest to połączenie zrealizowane pomiędzy dwoma zakończeniami sieci należącymi do tej samej sieci miejscowej;

2) strefowe; jest to połączenie zrealizowane pomiędzy zakończeniami sieci należącymi do tej samej SN;

3) międzystrefowe; jest to połączenie zrealizowane pomiędzy zakończeniami sieci należącymi do różnych SN;

4) międzynarodowe; jest to połączenie zrealizowane pomiędzy zakończeniami sieci należącymi do sieci publicznych w różnych krajach;

5) międzysieciowe; jest to połączenie zrealizowane pomiędzy zakończeniami sieci należącymi do różnych sieci telekomunikacyjnych. 3.2. Ruchoma publiczna sieć telefoniczna, zwana dalej „siecią ruchomą”, umożliwia w szczególności realizację następujących rodzajów połączeń:

1) wewnątrz sieci ruchomej pomiędzy dwoma zakończeniami sieci należącymi do tej samej sieci ruchomej;

2) międzynarodowe;

3) międzysieciowe.

4. NUMERACJA W PUBLICZNEJ SIECI TELEFONICZNEJ 4.1. Elementy numeracji 4.1.1. Prefiks krajowy jest to cyfra lub kombinacja cyfr wybieranych przez abonenta w celu przejścia z numeracji strefowej na poziom numeracji krajowej (w stacjonarnej publicznej sieci telefonicznej — cyfra „0”). 4.1.2. Prefiks międzynarodowy jest to cyfra lub kombinacja cyfr, które wybiera się w celu przejścia z poziomu numeracji krajowej na poziom numeracji międzynarodowej — cyfry „00”; w okresie przejściowym w krajowej sieci stacjonarnej są to cyfry „0 ≈ 0”, przy czym znak po pierwszym „0” jest to tak zwany drugi sygnał zgłoszenia. 4.1.3. Wskaźnik strefy numeracyjnej, zwany dalej „WSN”, jest to kombinacja dwóch cyfr (AB) przyporządkowana strefie numeracyjnej, wyróżniająca daną SN w sieci stacjonarnej. 4.1.4. Wyróżnik sieci, zwany dalej „WST”, jest to kombinacja dwóch cyfr wyróżniająca sieć lub usługę.

Dziennik Ustaw Nr 145 — 9301 — Poz. 1223

4.1.5. Numer dostępu do sieci, zwany dalej „NDS” (zwany dawniej NDSMS i/lub NDSMN), jest to kombinacja cyfr identyfikująca usługodawcę i umożliwiająca wybór usługodawcy realizującego połączenie. 4.1.6. Numer międzynarodowy, zwany dalej „MNA” lub „ISN”, jest to numer identyfikujący kraj i zakończenie sieci w innym kraju, który należy wybrać po prefiksie międzynarodowym. 4.1.7. Numer krajowy, zwany dalej „KNA”, jest to kombinacja cyfr identyfikująca zakończenie sieci zawierająca WSN lub WST oraz pozostałe cyfry numeru zakończenia sieci. 4.1.8. Numer strefowy, zwany dalej „NST”, jest to numer identyfikujący zakończenie sieci w strefie numeracyjnej. 4.1.9. Plan numeracji otwarty charakteryzuje się występowaniem w publicznej sieci telefonicznej dwóch poziomów numeracji — numeracji strefowej i numeracji krajowej. 4.1.10. Plan numeracji zamknięty charakteryzuje się występowaniem w publicznej sieci telefonicznej jednego poziomu numeracji — numeracji krajowej. 4.2. Numeracja w stanie istniejącym 4.2.1. Numeracja w sieci stacjonarnej charakteryzuje się następującymi cechami:

1) jednolita 2-cyfrowa (2D) numeracja WSN o formacie numeru WSN = AB, gdzie cyfra A przyjmuje wartości 1 do 9;

2) jednolita 7-cyfrowa (7D) numeracja strefowa abonentów o formacie NST = SPQMCDU, gdzie cyfra S przyjmuje wartości 2 do 8;

3) jednolity 9-cyfrowy (9D) numer krajowy abonenta. 4.2.2. Numeracja w sieci ruchomej jest jednolita charakteryzująca się 9-cyfrowym (9D) numerem krajowym abonenta. 4.3. Formaty numerów i schematy wybierania 4.3.1. Numer międzynarodowy 4.3.1.1. Ustala się format numeru międzynarodowego: MNA (ISN) = CC + KNA (NSN), gdzie: CC — wskaźnik kraju (Country Code), KNA (NSN) — krajowy numer zakończenia sieci (National Significant Number lub National Subscriber Number), MNA (ISN) — międzynarodowy numer zakończenia sieci (International Subscriber Number); maksymalnie 15 cyfr. 4.3.1.2. Określa się schemat wybierania numeru międzynarodowego: ~ 0 ≈ 0 + MNA, ~ 0 ≈ NDS + 00 + MNA, gdzie:

MNA — międzynarodowy numer zakończenia sieci, identyfikujący kraj i zakończenie sieci w tym kraju, NDS — numer dostępu do sieci. 4.3.2. Numer krajowy 4.3.2.1. Ustala się formaty numeru krajowego: KNA = WSN + numer zakończenia sieci właściwy dla danej SN, KNA = WST + pozostałe cyfry numeru zakończenia sieci. 4.3.2.2. Określa się schematy wybierania numeru krajowego:

1) ze stacjonarnej sieci telefonicznej: ~ 0 ≈ KNA, ~ 0 ≈ NDS + KNA, gdzie: NDS — numer dostępu do sieci;

2) z ruchomej sieci telefonicznej: KNA. 4.3.3. Numer strefowy 4.3.3.1. Ustala się format numeru strefowego NST: NST = SPQMCDU (7D). 4.4. Numery abonenckich usług specjalnych, zwane dalej numerami „AUS” — są to numery przeznaczone dla usług świadczonych w sieci stacjonarnej oraz w innych sieciach współpracujących z siecią stacjonarną; AUS osiągane są w numeracji skróconej i polegają na przyjmowaniu i przekazywaniu od i do abonentów różnych zleceń, informacji oraz przyjmowaniu wywołań alarmowych dotyczących wypadków i innych zagrożeń. 4.4.1. Ustala się formaty numerów AUS:

1) numer strefowy SAUS: SAUS = 9XY (3D), SAUS = 9XYZ (4D), SAUS = 11X (3D), np.: 112, SAUS = 11XDU (5D), SAUS = 11XCDU (6D);

2) numer krajowy KAUS: KAUS = WSN + SAUS, z wyłączeniem numerów alarmowych 112 i 99X;

3) numer międzynarodowy MAUS dla połączeń przychodzących: MAUS = 48 + KAUS, gdzie 48 oznacza wskaźnik międzynarodowy Polski. 4.5. Numeracja w sieci KOMERTEL 4.5.1. Ustala się format numeru zakończenia sieci NASW w sieci KOMERTEL: NASW = 39 PQMCDU. 4.5.2. Określa się schematy wybierania:

1) wewnątrz sieci KOMERTEL: ~ NASW;

2) międzysieciowe KOMERTEL — publiczna sieć telefoniczna:

Dziennik Ustaw Nr 145 — 9302 — Poz. 1223

a) przy połączeniach krajowych: ~ KNA ( bez prefiksu „0”), b) przy połączeniach międzynarodowych: ~ 0 + CC + KNA. 4.6. Numeracja w sieciach ruchomych 4.6.1. Ustala się następujące formaty numeru w sieciach ruchomych:

1) numer międzynarodowy: IMS = CC + NMS, gdzie: IMS — międzynarodowy numer zakończenia sieci, CC — kod kraju, NMS — krajowy numer zakończenia sieci;

2) numer krajowy w sieci NMT-450: NMS = KNA = ABSPQMCDU (9D), gdzie cyfry ABS=690 są docelowym wyróżnikiem sieci; dopuszcza się w okresie przejściowym, w terminie do dnia 31 grudnia 2002 r. używanie istniejącego numeru NMS = ABPQMCDU (8D), gdzie: cyfry AB = 90 są wyróżnikiem WST sieci NMT-450, a PQMCDU to pozostałe cyfry numeru zakończenia sieci;

3) numer krajowy w sieci GSM 900/1800: NMS = KNA = ABSPQMCDU (9D), gdzie: cyfry AB = 51, AB = 50, AB = 69 oraz AB = 60 stanowią wspólne wyróżniki WST dla wszystkich sieci GSM (dla wszystkich operatorów). 4.6.2. Określa się schemat wybierania wewnątrz sieci ruchomej: NMS = KNA. 4.7. Numeracja dostępu do sieci przywoławczych, zwanych dalej „SP”. Ustala się formaty numerów dostępu:

1) NDSP = 64 + S + 000 (6D), gdzie: NDSP — numer dostępu do sieci SP, S — cyfra wyróżniająca operatora SP, 000 — cyfry określające dostęp do stanowisk operatorskich;

2) NASP = 64 + SPQMCDU (9D), gdzie: NASP — numer abonenta SP. 4.8. Numeracja dostępu do sieci operatorów świadczących usługi połączeń realizowanych w publicznych sieciach telefonicznych. Ustala się format numeru dostępu: NDS = 10 + KI, gdzie: NDS — numer dostępu do sieci, KI — kod identyfikacji operatora (dwie lub trzy cyfry).

4.9. Numeracja dostępu do sieci teleinformatycznych. Ustala się format numeru dostępu: NDSI = 20 + MCDU (6D), gdzie: NDSI — numer dostępu do sieci teleinformatycznych, MCDU — cyfry określające operatora sieci teleinformatycznych i rodzaj usługi. 4.10. Numeracja dostępu do usług sieci inteligentnych. Ustala się format numeru dostępu: NDIN = WST + SPQMCDU (9D) dla WST = 30, 40, 70 i 80, gdzie: NDIN — krajowy numer w sieci inteligentnej.

5. WPROWADZANIE ZMIAN NUMERACJI 5.1. Zmiany numeracji przeprowadza się w sposób systemowy albo regularny. 5.1.1. Zmiana systemowa polega na zmianie długości numeru tylko przez dodanie do numeru istniejącego (przed tym numerem) jednej, dwóch lub trzech cyfr bez zmiany cyfr istniejących, np. PQMCDU na SPQMCDU. 5.1.2. Zmiana regularna polega na zmianie numeru strefowego bez zmiany długości numeru z zachowaniem jak największej liczby ostatnich cyfr numeru, np. S1PQMCDU na S2PQMCDU. 5.2. W uzasadnionych przypadkach dopuszcza się wprowadzanie zmian numeracji niespełniających warunków podanych w pkt 5.1.1 oraz 5.1.2. 5.3. W SN na obszarach powiatów podzielonych granicami stref numeracyjnych dopuszcza się na wniosek operatora przyznawanie zakresu numeracji ustalonego dla innej strefy numeracyjnej występującej w tym powiecie, ze szczególnym uwzględnieniem przebiegu granic województw. 5.4. Program wprowadzania zmian numeracji 5.4.1. Planuje się:

1) zlikwidowanie drugiego sygnału zgłoszenia w terminie do dnia 31 grudnia 2003 r.;

2) uwolnienie w numeracji krajowej następujących wskaźników sieci (WST): a) AB = 39 w terminie do dnia 30 czerwca 2003 r., b) AB = 27 oraz AB = 28 w terminie do dnia 30 czerwca 2004 r.;

3) wprowadzenie zamkniętego planu numeracji — w terminie do dnia 31 grudnia 2005 r.;

4) sukcesywną zmianę wskaźników stref numeracyjnych (WSN) AB, gdzie A = 1 oraz A = 9 na AnBn, gdzie An ≠ 1 oraz An ≠ 9;

5) docelowe zlikwidowanie prefiksu krajowego po osiągnięciu stanu 100% cyfryzacji central w publicznej sieci telefonicznej.

Dziennik Ustaw Nr 145 — 9303 — Poz. 1223