Dziennik Ustaw Nr 199, poz. 1672 z 2002

U S TA W A z dnia 28 października 2002 r. o Funduszu ˚eglugi Âródlądowej i Funduszu Rezerwowym. Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. Ustawa reguluje sprawy związane z:

1) utworzeniem i funkcjonowaniem Funduszu ˚eglugi Âródlądowej i Funduszu Rezerwowego;

2) regulacją podaży zdolności przewozowej śródlądowej floty towarowej;

3) promocją śródlądowego transportu wodnego. Art. 2. Użyte w ustawie określenia oznaczają:

1) „armator” — osobę fizyczną lub prawną będącą właścicielem statku polskiego;

2) „statek” — urządzenie pływające o napędzie mechanicznym lub bez napędu mechanicznego przeznaczone lub używane na śródlądowych drogach wodnych do przewozu rzeczy;

Dziennik Ustaw Nr 199                — 12508 —                Poz. 1672

3) „statek polski” — statek, który stanowi własność Skarbu Państwa, osoby fizycznej mającej miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub osoby prawnej mającej siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

4) „barka pchana lub holowana” — statek bez własnego napędu mechanicznego przeznaczony do przewozu rzeczy;

5) „barka motorowa” — statek z własnym napędem mechanicznym przeznaczony do przewozu rzeczy;

6) „pchacz lub holownik” — statek z własnym napędem mechanicznym przystosowany do przemieszczania barek przez pchanie lub holowanie;

7) „zbiornikowiec” — statek z własnym napędem mechanicznym lub bez własnego napędu mechanicznego przystosowany i używany do przewozu ładunków ciekłych;

8) „nośność” — nośność statku przeznaczonego do przewozu rzeczy określoną w świadectwie pomiarowym statku wydanym przez polską instytucję klasyfikacyjną;

9) „moc napędowa” — moc wytworzoną przez własne urządzenie napędowe zainstalowane na statku;

10) „flota towarowa” — ogół statków przeznaczonych do przewozu rzeczy na śródlądowych drogach wodnych;

11) „promocja” — system instrumentów ekonomicznych i prawnych mających na celu stymulowanie i wspieranie rozwoju śródlądowego transportu wodnego. Art. 3.

1. Ustawę stosuje się do armatorów wykonujących działalność gospodarczą polegającą na przewozie rzeczy śródlądowymi drogami wodnymi.

2. Przepisów ustawy nie stosuje się do:

1) statków pływających po śródlądowych drogach wodnych niepołączonych z drogami wodnymi państw członkowskich Unii Europejskiej;

2) statków, które ze względu na swoje rozmiary nie mogą opuścić krajowych śródlądowych dróg wodnych i nie mogą wypływać na inne śródlądowe drogi wodne;

3) pchaczy i holowników o mocy napędowej nieprzekraczającej 150 kilowatów (kW);

4) statków morskich pływających po śródlądowych drogach wodnych;

5) barek przewożonych na statkach morskich używanych wyłącznie do przewozów międzynarodowych lub do przewozów krajowych podczas podróży obejmujących odcinek morski;

6) statków używanych wyłącznie do magazynowania towarów lub do przeładunku;

7) statków służących do wykonywania robót technicznych i innych niesłużących do zarobkowego przewozu rzeczy.

3. W sprawach nieuregulowanych ustawą stosuje się przepisy ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o żegludze śródlądowej (Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 43 i Nr 100, poz. 1085 oraz z 2002 r. Nr 199, poz. 1672). Art. 4. Regulacja podaży zdolności przewozowej floty towarowej obejmuje warunki wprowadzania do eksploatacji statków nowych, używanych, przebudowanych lub zmodernizowanych oraz trwałe wyłączanie statków z eksploatacji. Rozdział 2 Fundusz ˚eglugi Âródlądowej i Fundusz Rezerwowy Art. 5. W Banku Gospodarstwa Krajowego tworzy się Fundusz ˚eglugi Âródlądowej, zwany dalej „Funduszem”, oraz Fundusz Rezerwowy. Art. 6.

1. Przychodami Funduszu są:

1) składki wnoszone przez armatorów;

2) środki przekazywane z budżetu państwa — w wysokości określonej w ustawie budżetowej;

3) przychody ze sprzedaży akcji i udziałów w spółkach z udziałem Skarbu Państwa przekazanych Bankowi Gospodarstwa Krajowego w celu dofinansowania Funduszu;

4) odsetki od lokat środków Funduszu w bankach;

5) przychody z inwestycji środków Funduszu w papiery wartościowe emitowane przez Skarb Państwa lub Narodowy Bank Polski oraz papiery wartościowe określające świadczenia pieniężne gwarantowane lub poręczane przez Skarb Państwa lub Narodowy Bank Polski;

6) darowizny i zapisy;

7) wpływy z innych tytułów.

2. Suma lokat, o których mowa w ust. 1 pkt 4, w jednym banku lub grupie banków powiązanych ze sobą kapitałowo lub organizacyjnie nie może przekroczyć 15% okresowo wolnych środków Funduszu.

3. Na wniosek ministra właściwego do spraw transportu Narodowy Fundusz Ochrony Ârodowiska i Gospodarki Wodnej przekazuje corocznie, w terminie 30 dni od dnia ogłoszenia ustawy budżetowej, na rachunek Funduszu dotację na wspieranie ekologicznych form transportu oraz ochronę środowiska w żegludze śródlądowej.

4. Wysokość dotacji, o której mowa w ust. 3, nie może przekroczyć 1% przychodów Narodowego Funduszu Ochrony Ârodowiska i Gospodarki Wodnej zaplanowanych w ustawie budżetowej na dany rok.