Logowanie

Dziennik Ustaw Nr 217, poz. 1833 z 2002 - Strona 4

Wyszukiwarka

Tytuł:

Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 listopada 2002 r. w sprawie najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy.

Status aktu prawnego:Obowiązujący
Data ogłoszenia:2002-12-18
Data wydania:2002-11-29
Data wejscia w życie:2003-06-19
Data obowiązywania:2002-12-18

Treść dokumentu: Dziennik Ustaw Nr 217, poz. 1833 z 2002 - Strona 4


1833

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ z dnia 29 listopada 2002 r. w sprawie najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy. Na podstawie art. 228 § 3 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. — Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000 r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr 111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805 oraz z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679) zarządza się, co następuje: §

1. 1. Ustala się wartości najwyższych dopuszczalnych stężeń chemicznych i pyłowych czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy, określone w wykazie stanowiącym załącznik nr 1 do rozporządzenia.

2. Ustala się wartości najwyższych dopuszczalnych natężeń fizycznych czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy, określone w wykazie stanowiącym załącznik nr 2 do rozporządzenia.

Dziennik Ustaw Nr 217                — 13615 —                Poz. 1833


3. Dawki graniczne promieniowania jonizującego i wskaźniki pochodne określające zagrożenie promieniowaniem jonizującym określają odrębne przepisy. §

2. Wartości, o których mowa w § 1 ust. 1, określają najwyższe dopuszczalne stężenia czynników szkodliwych dla zdrowia, ustalone jako:

1) najwyższe dopuszczalne stężenie (NDS) — wartość średnia ważona stężenia, którego oddziaływanie na pracownika w ciągu 8-godzinnego dobowego i przeciętnego tygodniowego wymiaru czasu pracy, określonego w Kodeksie pracy, przez okres jego aktywności zawodowej nie powinno spowodować ujemnych zmian w jego stanie zdrowia oraz w stanie zdrowia jego przyszłych pokoleń;

2) najwyższe dopuszczalne stężenie chwilowe (NDSCh) — wartość średnia stężenia, które nie powinno spowodować ujemnych zmian w stanie zdrowia pracownika, jeżeli występuje w środowisku pracy nie dłużej niż 15 minut i nie częściej niż 2 razy w czasie zmiany roboczej, w odstępie czasu nie krótszym niż 1 godzina;

3) najwyższe dopuszczalne stężenie pułapowe (NDSP) — wartość stężenia, która ze względu na zagroże-

nie zdrowia lub życia pracownika nie może być w środowisku pracy przekroczona w żadnym momencie. §

3. Wartości, o których mowa w § 1 ust. 2, określają najwyższe dopuszczalne natężenia fizycznego czynnika szkodliwego dla zdrowia — ustalone jako wartość średnia natężenia, którego oddziaływanie na pracownika w ciągu 8-godzinnego dobowego i przeciętnego tygodniowego wymiaru czasu pracy, określonego w Kodeksie pracy, przez okres jego aktywności zawodowej nie powinno spowodować ujemnych zmian w jego stanie zdrowia oraz w stanie zdrowia jego przyszłych pokoleń. §

4. Traci moc rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 17 czerwca 1998 r. w sprawie najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy (Dz. U. Nr 79, poz. 513 oraz z 2001 r. Nr 4, poz. 36). §

5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia.

Minister Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner

Dziennik Ustaw Nr 217                — 13616 —                Poz. 1833


Załączniki do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 listopada 2002 r. (poz. 1833)

Załącznik nr 1

WYKAZ WARTOÂCI NAJWY˚SZYCH DOPUSZCZALNYCH ST¢˚E¡ CHEMICZNYCH I PYŁOWYCH CZYNNIKÓW SZKODLIWYCH DLA ZDROWIA W ÂRODOWISKU PRACY

Dziennik Ustaw Nr 217                — 13617 —                Poz. 1833


PODGLĄD CZEŚCI STRONY NIEDOSTĘPNY! ABY ZAPOZNAĆ SIĘ Z TREŚCIĄ STRONY POBIERZ PDF.

Dziennik Ustaw Nr 217                — 13618 —                Poz. 1833


PODGLĄD CZEŚCI STRONY NIEDOSTĘPNY! ABY ZAPOZNAĆ SIĘ Z TREŚCIĄ STRONY POBIERZ PDF.

Dziennik Ustaw Nr 217                — 13619 —                Poz. 1833


PODGLĄD CZEŚCI STRONY NIEDOSTĘPNY! ABY ZAPOZNAĆ SIĘ Z TREŚCIĄ STRONY POBIERZ PDF.

Dziennik Ustaw Nr 217                — 13620 —                Poz. 1833


PODGLĄD CZEŚCI STRONY NIEDOSTĘPNY! ABY ZAPOZNAĆ SIĘ Z TREŚCIĄ STRONY POBIERZ PDF.

Dziennik Ustaw Nr 217                — 13621 —                Poz. 1833


PODGLĄD CZEŚCI STRONY NIEDOSTĘPNY! ABY ZAPOZNAĆ SIĘ Z TREŚCIĄ STRONY POBIERZ PDF.

Dziennik Ustaw Nr 217                — 13622 —                Poz. 1833


PODGLĄD CZEŚCI STRONY NIEDOSTĘPNY! ABY ZAPOZNAĆ SIĘ Z TREŚCIĄ STRONY POBIERZ PDF.

Dziennik Ustaw Nr 217                — 13623 —                Poz. 1833


PODGLĄD CZEŚCI STRONY NIEDOSTĘPNY! ABY ZAPOZNAĆ SIĘ Z TREŚCIĄ STRONY POBIERZ PDF.

Dziennik Ustaw Nr 217                — 13624 —                Poz. 1833


PODGLĄD CZEŚCI STRONY NIEDOSTĘPNY! ABY ZAPOZNAĆ SIĘ Z TREŚCIĄ STRONY POBIERZ PDF.

Dziennik Ustaw Nr 217                — 13625 —                Poz. 1833


PODGLĄD CZEŚCI STRONY NIEDOSTĘPNY! ABY ZAPOZNAĆ SIĘ Z TREŚCIĄ STRONY POBIERZ PDF.

Dziennik Ustaw Nr 217                — 13626 —                Poz. 1833


PODGLĄD CZEŚCI STRONY NIEDOSTĘPNY! ABY ZAPOZNAĆ SIĘ Z TREŚCIĄ STRONY POBIERZ PDF.

Dziennik Ustaw Nr 217                — 13627 —                Poz. 1833


PODGLĄD CZEŚCI STRONY NIEDOSTĘPNY! ABY ZAPOZNAĆ SIĘ Z TREŚCIĄ STRONY POBIERZ PDF.

Dziennik Ustaw Nr 217                — 13628 —                Poz. 1833


PODGLĄD CZEŚCI STRONY NIEDOSTĘPNY! ABY ZAPOZNAĆ SIĘ Z TREŚCIĄ STRONY POBIERZ PDF.

Dziennik Ustaw Nr 217                — 13629 —                Poz. 1833


PODGLĄD CZEŚCI STRONY NIEDOSTĘPNY! ABY ZAPOZNAĆ SIĘ Z TREŚCIĄ STRONY POBIERZ PDF.

Dziennik Ustaw Nr 217                — 13630 —                Poz. 1833


PODGLĄD CZEŚCI STRONY NIEDOSTĘPNY! ABY ZAPOZNAĆ SIĘ Z TREŚCIĄ STRONY POBIERZ PDF.

Dziennik Ustaw Nr 217                — 13631 —                Poz. 1833


PODGLĄD CZEŚCI STRONY NIEDOSTĘPNY! ABY ZAPOZNAĆ SIĘ Z TREŚCIĄ STRONY POBIERZ PDF.

Dziennik Ustaw Nr 217                — 13632 —                Poz. 1833


PODGLĄD CZEŚCI STRONY NIEDOSTĘPNY! ABY ZAPOZNAĆ SIĘ Z TREŚCIĄ STRONY POBIERZ PDF.

Dziennik Ustaw Nr 217                — 13633 —                Poz. 1833


PODGLĄD CZEŚCI STRONY NIEDOSTĘPNY! ABY ZAPOZNAĆ SIĘ Z TREŚCIĄ STRONY POBIERZ PDF.

Dziennik Ustaw Nr 217                — 13634 —                Poz. 1833


PODGLĄD CZEŚCI STRONY NIEDOSTĘPNY! ABY ZAPOZNAĆ SIĘ Z TREŚCIĄ STRONY POBIERZ PDF.

Dziennik Ustaw Nr 217                — 13635 —                Poz. 1833


PODGLĄD CZEŚCI STRONY NIEDOSTĘPNY! ABY ZAPOZNAĆ SIĘ Z TREŚCIĄ STRONY POBIERZ PDF.

Dziennik Ustaw Nr 217                — 13636 —                Poz. 1833


PODGLĄD CZEŚCI STRONY NIEDOSTĘPNY! ABY ZAPOZNAĆ SIĘ Z TREŚCIĄ STRONY POBIERZ PDF.

Dziennik Ustaw Nr 217                — 13637 —                Poz. 1833


PODGLĄD CZEŚCI STRONY NIEDOSTĘPNY! ABY ZAPOZNAĆ SIĘ Z TREŚCIĄ STRONY POBIERZ PDF.

Dziennik Ustaw Nr 217                — 13638 —                Poz. 1833


PODGLĄD CZEŚCI STRONY NIEDOSTĘPNY! ABY ZAPOZNAĆ SIĘ Z TREŚCIĄ STRONY POBIERZ PDF.

Dziennik Ustaw Nr 217                — 13639 —                Poz. 1833


PODGLĄD CZEŚCI STRONY NIEDOSTĘPNY! ABY ZAPOZNAĆ SIĘ Z TREŚCIĄ STRONY POBIERZ PDF.

Dziennik Ustaw Nr 217                — 13640 —                Poz. 1833


PODGLĄD CZEŚCI STRONY NIEDOSTĘPNY! ABY ZAPOZNAĆ SIĘ Z TREŚCIĄ STRONY POBIERZ PDF.

Dziennik Ustaw Nr 217                — 13641 —                Poz. 1833


PODGLĄD CZEŚCI STRONY NIEDOSTĘPNY! ABY ZAPOZNAĆ SIĘ Z TREŚCIĄ STRONY POBIERZ PDF.

Dziennik Ustaw Nr 217                — 13642 —                Poz. 1833


PODGLĄD CZEŚCI STRONY NIEDOSTĘPNY! ABY ZAPOZNAĆ SIĘ Z TREŚCIĄ STRONY POBIERZ PDF.

Dziennik Ustaw Nr 217                — 13643 —                Poz. 1833


PODGLĄD CZEŚCI STRONY NIEDOSTĘPNY! ABY ZAPOZNAĆ SIĘ Z TREŚCIĄ STRONY POBIERZ PDF.

Dziennik Ustaw Nr 217                — 13644 —                Poz. 1833


PODGLĄD CZEŚCI STRONY NIEDOSTĘPNY! ABY ZAPOZNAĆ SIĘ Z TREŚCIĄ STRONY POBIERZ PDF.

Dziennik Ustaw Nr 217                — 13645 —                Poz. 1833


PODGLĄD CZEŚCI STRONY NIEDOSTĘPNY! ABY ZAPOZNAĆ SIĘ Z TREŚCIĄ STRONY POBIERZ PDF.

Dziennik Ustaw Nr 217                — 13646 —                Poz. 1833


PODGLĄD CZEŚCI STRONY NIEDOSTĘPNY! ABY ZAPOZNAĆ SIĘ Z TREŚCIĄ STRONY POBIERZ PDF.

Dziennik Ustaw Nr 217                — 13647 —                Poz. 1833


PODGLĄD CZEŚCI STRONY NIEDOSTĘPNY! ABY ZAPOZNAĆ SIĘ Z TREŚCIĄ STRONY POBIERZ PDF.

Dziennik Ustaw Nr 217                — 13648 —                Poz. 1833


PODGLĄD CZEŚCI STRONY NIEDOSTĘPNY! ABY ZAPOZNAĆ SIĘ Z TREŚCIĄ STRONY POBIERZ PDF.

Dziennik Ustaw Nr 217                — 13649 —                Poz. 1833


Załącznik nr 2

WYKAZ WARTOÂCI NAJWY˚SZYCH DOPUSZCZALNYCH NAT¢˚E¡ FIZYCZNYCH CZYNNIKÓW SZKODLIWYCH DLA ZDROWIA W ÂRODOWISKU PRACY A. Hałas, hałas infradźwiękowy i hałas ultradźwiękowy

1. Hałas ziom ekspozycji na hałas odniesiony do tygodnia pracy i odpowiadającą mu ekspozycję tygodniową (wyjątkowo w przypadku hałasu oddziałującego na organizm człowieka w sposób nierównomierny w poszczególnych dniach w tygodniu), — maksymalny poziom dźwięku A, — szczytowy poziom dźwięku C.

1.1. Hałas w środowisku pracy jest charakteryzowany przez: — poziom ekspozycji na hałas odniesiony do 8-godzinnego dobowego wymiaru czasu pracy i odpowiadającą mu ekspozycję dzienną lub po-

Dziennik Ustaw Nr 217                — 13650 —                Poz. 1833


nomierny w poszczególnych dniach w tygodniu),

1.2. Dopuszczalne ze względu na ochronę słuchu wartości hałasu obowiązują jednocześnie i nie mogą przekraczać wartości podanych w pkt 1.3—1.5. 1.3. Poziom ekspozycji na hałas odniesiony do 8-godzinnego dobowego wymiaru czasu pracy nie może przekraczać 85 dB, a odpowiadająca mu ekspozycja dzienna nie może przekraczać wartości 3,64 ⋅ 103 Pa2 ⋅ s lub poziom ekspozycji na hałas odniesiony do tygodnia pracy nie może przekraczać wartości 85 dB, a odpowiadająca mu ekspozycja tygodniowa nie może przekraczać wartości 18,2 ⋅ 103 Pa2 ⋅ s. 1.4. Maksymalny poziom dźwięku A nie może przekraczać wartości 115 dB. 1.5. Szczytowy poziom dźwięku C nie może przekraczać wartości 135 dB. 1.6. W przypadku gdy ze względów technicznych nie ma możliwości zmniejszenia hałasu poniżej wartości określonych w pkt 1.3—1.5, pracownicy są obowiązani stosować ochronniki słuchu dobrane do wielkości charakteryzujących hałas. Strefy pracy wymagające stosowania ochronników słuchu należy oznakować i odgrodzić, a dostęp do nich ograniczyć. 1.7. Wartości podane w pkt 1.3—1.5 stosuje się, jeżeli inne szczegółowe przepisy nie określają wartości niższych. 1.8. Definicje pojęć i metody pomiaru określają Polskie Normy.

2. Hałas infradźwiękowy 2.1. Hałas infradźwiękowy na stanowiskach pracy jest charakteryzowany przez: — równoważny poziom ciśnienia akustycznego skorygowany charakterystyką częstotliwościową G odniesiony do 8-godzinnego dobowego wymiaru czasu pracy lub równoważny poziom ciśnienia akustycznego skorygowany charakterystyką częstotliwościową G odniesiony do tygodnia pracy (wyjątkowo w przypadku oddziaływania hałasu infradźwiękowego na organizm człowieka w sposób nierów-

— szczytowy nieskorygowany poziom ciśnienia akustycznego. 2.2. Równoważny poziom ciśnienia akustycznego skorygowany charakterystyką częstotliwościową G odniesiony do 8-godzinnego dobowego wymiaru czasu pracy lub tygodnia pracy nie może przekraczać wartości 102 dB. 2.3. Szczytowy nieskorygowany poziom ciśnienia akustycznego nie może przekraczać wartości 145 dB. 2.4. Wartości podane w pkt 2.2 i 2.3 obowiązują jednocześnie. 2.5. Podane wyżej wartości stosuje się, jeżeli inne szczegółowe przepisy nie określają wartości niższych. 2.6. Definicje pojęć i metody pomiaru określają odpowiednie Polskie Normy.

3. Hałas ultradźwiękowy 3.1. Hałas ultradźwiękowy na stanowiskach pracy jest charakteryzowany przez: — równoważne poziomy ciśnienia akustycznego w pasmach tercjowych o częstotliwościach środkowych od 10 do 40 kHz odniesione do 8-godzinnego dobowego wymiaru czasu pracy lub równoważne poziomy ciśnienia akustycznego w pasmach tercjowych o częstotliwościach środkowych od 10 do 40 kHz odniesione do tygodnia pracy (wyjątkowo w przypadku oddziaływania hałasu ultradźwiękowego na organizm człowieka w sposób nierównomierny w poszczególnych dniach w tygodniu), — maksymalne poziomy ciśnienia akustycznego w pasmach tercjowych o częstotliwościach środkowych od 10 do 40 kHz. 3.2. Równoważne poziomy ciśnienia akustycznego na stanowiskach pracy, odniesione do 8-godzinnego dobowego wymiaru czasu pracy lub tygodnia pracy, oraz maksymalny poziom ciśnienia akustycznego nie mogą przekraczać wartości podanych w tabeli

1. Tabela 1

3.3. Wartości podane w tabeli 1 obowiązują jednocześnie.

3.4. Wartości podane w tabeli 1 stosuje się, jeżeli inne szczegółowe przepisy nie określają wartości niższych.

Dziennik Ustaw Nr 217                — 13651 —                Poz. 1833


3.5. Definicje pojęć i metody pomiaru określają Polskie Normy. B. Drgania działające na organizm człowieka przez kończyny górne i drgania o ogólnym działaniu na organizm człowieka

1. Drgania działające na organizm człowieka przez kończyny górne

2.1. Drgania o ogólnym działaniu na organizm człowieka są charakteryzowane przez sumę wektorową skutecznych, ważonych częstotliwościowo przyspieszeń drgań wyznaczonych dla trzech składowych kierunkowych X, Y i Z . 2.2. Wartość sumy wektorowej skutecznych, ważonych przyspieszeń drgań wyznaczonych dla trzech składowych kierunkowych X, Y i Z nie może przekraczać 0,8 m/s2 przy 8-godzinnym działaniu drgań na organizm człowieka. 2.3. Dla ekspozycji trwających 30 minut i krócej maksymalna dopuszczalna wartość sumy wektorowej skutecznych, ważonych częstotliwościowo przyspieszeń drgań wyznaczonych dla trzech składowych kierunkowych X, Y i Z nie może przekraczać 3,2 m/s2. 2.4. Wartości podane w pkt 2.2 i 2.3 stosuje się, jeżeli inne szczegółowe przepisy nie określają wartości niższych. 2.5. Definicje pojęć i metody pomiaru określają Polskie Normy. C. Mikroklimat

1. Mikroklimat gorący 1.1. Mikroklimat gorący na stanowiskach pracy jest charakteryzowany przez wskaźnik obciążenia termicznego WBGT w °C. 1.2. Dopuszczalne wartości wskaźnika obciążenia termicznego WBGT, umożliwiające realizację podstawowych funkcji przez pracownika na danym stanowisku pracy, nie mogą przekraczać wartości podanych w tabeli

2. Tabela 2

1.1. Drgania działające na organizm człowieka przez kończyny górne są charakteryzowane przez sumę wektorową skutecznych, ważonych częstotliwościowo przyspieszeń drgań wyznaczonych dla trzech składowych kierunkowych X, Y, Z. 1.2. Wartość sumy wektorowej skutecznych, ważonych przyspieszeń drgań wyznaczonych dla trzech składowych X, Y i Z nie może przekraczać 2,8 m/s2, przy 8-godzinnym działaniu drgań na organizm człowieka. 1.3. Dla ekspozycji trwających 30 minut i krócej maksymalna dopuszczalna wartość sumy wektorowej skutecznych, ważonych częstotliwościowo przyspieszeń drgań wyznaczonych dla trzech składowych kierunkowych X, Y i Z nie może przekraczać 11,2 m/s2. 1.4. Wartości podane w pkt 1.2 i 1.3 stosuje się, jeżeli inne szczegółowe przepisy nie określają wartości niższych. 1.5. Definicje pojęć i metody pomiaru określają Polskie Normy.

2. Drgania o ogólnym działaniu na organizm człowieka

*)

Poziom metabolizmu organizmu pracownika w czasie wykonywania czynności roboczych wzrasta wraz z ciężkością pracy.

Dziennik Ustaw Nr 217                — 13652 —                Poz. 1833


1.3. W przypadku stanowisk pracy chronionej wartości podane w tabeli 2 należy obniżyć zgodnie z zaleceniami lekarza lub innymi przepisami szczegółowymi.

2. Mikroklimat zimny

2.1. Miejscowe działanie zimnego środowiska termicznego należy oceniać za pomocą wskaźnika siły chłodzącej powietrza WCI. 2.2. Dozwolony czas ekspozycji umożliwiający realizację podstawowych funkcji przez pracownika na danym stanowisku pracy należy przyjąć zgodnie z wartościami podanymi w tabeli

3. Tabela 3

D. Promieniowanie optyczne

1. Promieniowanie podczerwone (nielaserowe) 1.1. Zagrożenie pracowników promieniowaniem podczerwonym rozpatruje się z punktu widzenia możliwości uszkodzenia termicznego skóry oraz siatkówki, soczewki i rogówki oka. 1.2. Zagrożenie uszkodzeniem termicznym skóry charakteryzowane jest przez wartości bezwzględne napromienienia w całym istotnym zakresie długości fal. 1.3. Maksymalne jednorazowe napromienienie skóry N, wyznaczone zgodnie z pkt 1.4, dla jednorazowej ekspozycji krótszej niż 10 s nie może przekraczać wartości określonej zależnością: N = 20 000 ⋅ t1/4 J ⋅ m–2 Jeśli czas jednorazowej ekspozycji przekracza 10 s, należy stosować wskaźnik obciążenia termicznego WBGT. 1.4. Definicje pojęć i metody pomiaru określają Polskie Normy.

1.5. Oceny zagrożenia termicznego siatkówki dokonuje się dla zakresu promieniowania 380—1400 nm na podstawie pomiarów wartości skutecznych luminancji energetycznej źródła. 1.6. Najwyższą dopuszczalną wartość skuteczną luminancji energetycznej źródła określa zależność:

gdzie: Lλ — gęstość widmowa luminancji energetycznej, Rλ — względna skuteczność widmowa wywoływania termicznych uszkodzeń siatkówki, ∆λ — szerokość pasma promieniowania, α — wymiar kątowy źródła promieniowania, t — czas jednorazowej ekspozycji, który może przyjmować wartość z przedziału 10 µs—10s.

Dziennik Ustaw Nr 217                — 13653 — 2.                Poz. 1833


W przypadku jednorazowej ekspozycji dłuższej niż 10 s wartość skutecznej luminancji energetycznej jest stała i równa wartości dla t = 10 s. 1.7. W przypadku ekspozycji oczu przez czas dłuższy niż 10 sekund napromieniowanie źródeł emitujących głównie IR-A (780—1400 nm), skuteczna luminancja energetyczna źródła nie może przekraczać wartości określonej zależnością:

Promieniowanie nadfioletowe (nielaserowe)

2.1. Zagrożenie pracowników promieniowaniem nadfioletowym charakteryzowane jest przez wartości skuteczne napromienienia oka i skóry. 2.2. Najwyższa dopuszczalna wartość skuteczna napromienienia oka i skóry w ciągu dobowego wymiaru czasu pracy, bez względu na długość jego trwania, wynosi 30 J ⋅ m–2. 2.3. Dodatkowo, najwyższe dopuszczalne całkowite (nieselektywne) napromienienia oka promieniowaniem pasma 315—400 nm wynosi 10 000 J ⋅ m–2 w ciągu dobowego wymiaru czasu pracy. 2.4. Wartość skuteczną napromienienia oka i skóry promieniowaniem nadfioletowym należy mierzyć według rozkładu widmowego skuteczności Sλ, określonego w Polskiej Normie.

3. Promieniowanie widzialne (nielaserowe)

W przypadku bardzo dużych źródeł promieniowania, gdy ich wymiar kątowy α przekracza 100 mrad, należy przyjąć wartość jak dla kąta 100 mrad. 1.8. Rozkład widmowy wartości skutecznych zagrożenia termicznego siatkówki oka Rλ określa Polska Norma. 1.9. W celu ochrony przed termicznym uszkodzeniem (oparzeniem) rogówki oraz w celu ograniczenia ryzyka powstania zaćmy, maksymalne bezwzględne natężenie napromieniania oczu E promieniowaniem podczerwonym wynosi: a) dla zakresu widmowego 780—3000 nm i czasów ekspozycji t ≥ 1000 s E = 100 [W ⋅ m–2] przy czym w przypadku niskiej temperatury otoczenia powyższe wartości mogą ulec podwyższeniu do 400 W/m2, gdy temperatura powietrza wynosi 0°C, i do około 300 W/m2, gdy temperatura powietrza wynosi 10°C w sytuacji, gdy źródła podczerwieni stosuje się do ogrzewania pomieszczeń, b) dla całego zakresu podczerwieni i czasów ekspozycji t < 1000 s E = 18 000 t–3/4 [W ⋅ m–2]

3.1. Zagrożenia pracowników promieniowaniem widzialnym rozpatruje się z punktu widzenia możliwości uszkodzenia fotochemicznego i termicznego siatkówki oka. 3.2. Zagrożenie uszkodzeniem fotochemicznym jest charakteryzowane przez wartości skuteczne luminancji energetycznej źródła, natężenia napromienienia i czas ekspozycji. 3.3. Zagrożenie uszkodzeniem termicznym siatkówki oka jest charakteryzowane przez wartość skuteczną luminacji energetycznej źródła. 3.4. Dopuszczalne wartości ekspozycji oka na promieniowanie widzialne określa tabela

4. Tabela 4

*)

Gdy α przekracza 100 mrad, należy przyjąć wartość jak dla kąta 100 mrad.

Dziennik Ustaw Nr 217                — 13654 —                Poz. 1833


Gdzie: Les — skuteczna luminacja energetyczna źródła, Ns — napromienienie skuteczne, Ees — skuteczne natężenie napromienienia, Lλ — gęstość widmowa luminancji energetycznej, Eλ — gęstość widmowa natężenia napromienienia, Bλ — względna skuteczność widmowa wywoływania fotochemicznych uszkodzeń siatkówki, Rλ — względna skuteczność widmowa wywoływania termicznych uszkodzeń siatkówki, ∆λ — szerokość pasma promieniowania, α — wymiar kątowy źródła promieniowania, t — łączny czas trwania ekspozycji w odniesieniu do dobowego wymiaru czasu pracy bez względu na długość jego trwania, ti — czas jednorazowej ekspozycji. 3.5. Rozkład widmowy wartości skutecznych zagrożenia fotochemicznego Bλ oraz termicznego Rλ siatkówki oka oraz definicje pojęć i metody pomiaru określają odpowiednie Polskie Normy.

4. Promieniowanie laserowe 4.1. Oddziaływanie promieniowania laserowego na organizm człowieka jest zależne przede wszystkim od długości fali promieniowania, czasu i rodzaju ekspozycji, rodzaju eksponowanej tkanki, wielkości napromienienia i luminancji energetycznej zintegrowanej.

4.2. Maksymalne dopuszczalne ekspozycje MDE oka na promieniowanie laserowe źródeł punktowych określa tabela 5, a maksymalne dopuszczalne ekspozycje oka na promieniowanie laserowe źródeł rozciągłych określa tabela

6. 4.3. Maksymalne dopuszczalne ekspozycje skóry na promieniowanie laserowe określa tabela

7. 4.4. W przypadku źródeł laserowych emitujących promieniowanie impulsowe powtarzalne lub promieniowanie zmodulowane maksymalną dopuszczalną ekspozycję oka i skóry określają następujące warunki: a) ekspozycja na dowolny pojedynczy impuls w ciągu impulsów nie powinna przekraczać wartości dozwolonych dla pojedynczego impulsu, podanych w tabelach 5, 6 i 7, b) średnia ekspozycja dla ciągu impulsów o czasie trwania T nie powinna przekraczać wartości dozwolonych dla ekspozycji o czasie trwania T, podanych w tabelach 5, 6 i 7, c) dla promieniowania laserowego o długości fali zawartej w przedziale 400—1400 nm powinien być spełniony dodatkowo następujący warunek: maksymalna dozwolona ekspozycja na dowolny pojedynczy impuls z ciągu impulsów MDEimp nie powinna przekraczać wartości MDE miarodajnej dla pojedynczego impulsu podanej w tabelach 5, 6 i 7, pomnożonej przez liczbę impulsów N działających na oczy lub skórę, podniesioną do potęgi minus 1/4: MDEimp = MDE ⋅ (N)–1/4

Dziennik Ustaw Nr 217 Tabela 5                — 13655 —                Poz. 1833


PODGLĄD CZEŚCI STRONY NIEDOSTĘPNY! ABY ZAPOZNAĆ SIĘ Z TREŚCIĄ STRONY POBIERZ PDF.

Dziennik Ustaw Nr 217 Tabela 6                — 13656 —                Poz. 1833


PODGLĄD CZEŚCI STRONY NIEDOSTĘPNY! ABY ZAPOZNAĆ SIĘ Z TREŚCIĄ STRONY POBIERZ PDF.

Dziennik Ustaw Nr 217 Tabela 7                — 13657 —                Poz. 1833


PODGLĄD CZEŚCI STRONY NIEDOSTĘPNY! ABY ZAPOZNAĆ SIĘ Z TREŚCIĄ STRONY POBIERZ PDF.

Dziennik Ustaw Nr 217                — 13658 —                Poz. 1833


Współczynniki korekcyjne C1—C4 i punkty czasowe T1 i T2 stosowane w tabelach 5—7

Wartości kąta granicznego αmin

Uwaga Dla 1050 nm ≤ λ ≤ 1400 i dla t < 5 ⋅ 10–5s, αmin należy zwiększyć 1,4 razy.

E. Pola i promieniowanie elektromagnetyczne z zakresu częstotliwości 0 Hz—300 GHz

1. Pola i promieniowanie elektromagnetyczne na stanowiskach pracy charakteryzowane są jednocześnie przez następujące wielkości normatywne: — widmo częstotliwości, f w Hz, — natężenie pola magnetycznego o ogólnym działaniu na organizm człowieka (w zakresie częstotliwości od 0 Hz do 3 GHz), H w A/m, — natężenie pola elektrycznego o ogólnym działaniu na organizm człowieka (w zakresie częstotliwości od 0 Hz do 300 GHz), E w V/m, — natężenie pola magnetycznego o działaniu miejscowym na kończyny pracownika — ręce do łokci i nogi do kolan (w zakresie częstotliwości od 0 Hz do 800 kHz), H w A/m, — doza rzeczywista pola magnetycznego strefy zagrożenia, o ogólnym działaniu na organizm człowieka, DH w (A/m)2h, — doza rzeczywista pola elektrycznego strefy zagrożenia, o ogólnym działaniu na organizm człowieka, DE w (V/m)2h,

— wskaźnik ekspozycji dla dozy rzeczywistej pola elektrycznego i dozy rzeczywistej pola magnetycznego w strefie zagrożenia, W. 2.1. W otoczeniu źródeł pól elektromagnetycznych należy wyznaczyć i oznakować, zgodnie z Polską Normą, obszary występowania silnych pól elektromagnetycznych jako zasięg trzech stref ochronnych: — niebezpiecznej — rozumianej jako obszar, w którym przebywanie pracowników jest zabronione, — zagrożenia — rozumianej jako obszar, w którym dopuszczone jest przebywanie pracowników zatrudnionych przy źródłach przez czas ograniczony zgodnie z zasadami podanymi w pkt 4, — pośredniej — rozumianej jako obszar, w którym dopuszczone jest przebywanie pracowników zatrudnionych przy źródłach w ciągu całej zmiany roboczej. 2.2. Obszar poza zasięgiem stref ochronnych jest obszarem strefy bezpiecznej. 3.1. Wyróżnia się trzy graniczne wartości natężenia pola elektrycznego E0(f), E1(f), E2(f) i magnetycznego H0(f), H1(f), H2(f), o ogólnym działaniu na organizm

Dziennik Ustaw Nr 217                — 13659 —                Poz. 1833


człowieka, określone w poszczególnych zakresach częstotliwości (tabele 8 i 9): — E0(f) i H0(f) — natężenia pól o częstotliwości f, rozgraniczające strefę pośrednią od strefy bezpiecznej, — E1(f) i H1(f) — natężenia pól o częstotliwości f, rozgraniczające strefę zagrożenia od strefy pośredniej, — E2(f) i H2(f) — natężenia pól o częstotliwości f, rozgraniczające strefę niebezpieczną od strefy zagrożenia. 3.2. Pomiędzy wartościami granicznymi obowiązują następujące zależności: E2(f) = 10 E1(f); E0(f) = E1(f)/3; H2(f) = 10 H1(f); H0(f) = H1(f)/3, z wyjątkiem pól elektrycznych o częstotliwościach od 0 Hz do 300 Hz, dla których: E2 = 2 E1(f), a E0(f) = E1(f)/2.

4. W strefie zagrożenia ekspozycja ma spełniać jednocześnie następujące warunki: — DE(f) < DdE(f), — DH(f) < DdH(f), — W < 1, gdzie: DE(f) — doza rzeczywista pola elektrycznego o częstotliwości f, w przypadku ekspozycji quasi-stacjonarnej na pole elektryczne o częstotliwości f i natężeniu E(f), które występuje w czasie t, wyrażona wzorem: DE(f) = [E(f)]2t;

DH(f) — doza rzeczywista pola magnetycznego o częstotliwości f, w przypadku ekspozycji stacjonarnej na pole magnetyczne o częstotliwości f i natężeniu H(f), które występuje w czasie t, wyrażona wzorem: DH(f) = [H(f)]2t; DdE(f) i DdH(f) — doza dopuszczalna pola elektrycznego i magnetycznego o częstotliwości f (tabele 8 i 9); W — wskaźnik ekspozycji dla dozy rzeczywistej pola elektrycznego i dozy rzeczywistej pola magnetycznego (doza pola magnetycznego dotyczy tylko zakresu częstotliwości do 3 GHz), w przypadku ekspozycji quasi-stacjonarnej, która występuje w czasie t na pole elektryczne o częstotliwości f i natężeniu E(f) oraz pole magnetyczne o częstotliwości f i natężeniu H(f), wyrażony wzorem: W = [DE(f)/DdE(f)] + [DH(f)/DdH(f)]. 5.1. Gdy ekspozycja o działaniu miejscowym dotyczy wyłącznie kończyn, dopuszcza się zwiększone ich narażenie na pola magnetyczne o natężeniach 5 razy większych, od dopuszczalnych dla całego ciała, z równoczesnym dopuszczeniem dozy dla kończyn 25 razy większej od dozy dla całego ciała (dopuszczalne zwiększenie narażenia kończyn na pole magnetyczne dotyczy tylko pola magnetycznego z zakresu częstotliwości 800 kHz). 5.2. Przebywanie pracowników w strefie niebezpiecznej jest dopuszczalne pod warunkiem stosowania odpowiednich środków ochrony indywidualnej. 5.3. Dopuszczalne wartości natężenia pola elektrycznego E1(f) na granicy strefy zagrożenia i pośredniej oraz doza dopuszczalna pola elektrycznego DdE(f) określone są w tabeli 8.

Tabela 8

— f — częstotliwość w jednostkach podanych w kolumnie „zakres częstotliwości”; — wartości E1(f) oznaczają natężenia pól elektrycznych charakteryzowane wielkościami: — wartością skuteczną natężenia pola — dla częstotliwości do 1 kHz oraz powyżej 3 MHz, — wartością równoważną natężenia pola — w zakresie częstotliwości od 1 kHz do 3 MHz, — wartością uśrednioną w okresie repetycji impulsów i kącie, w którym emitowane jest promieniowanie, w przypadku promieniowania elektromagnetycznego o zmiennym okresowo rozkładzie przestrzennym natężenia pola; — DdE(f) — doza dopuszczalna pola elektrycznego o częstotliwości f, dla ekspozycji w ciągu całej zmiany roboczej.

Dziennik Ustaw Nr 217                — 13660 —                Poz. 1833


5.4. Gdy ekspozycja dotyczy pól impulsowych, dodatkowo powinien być spełniony warunek: Emax imp < 4,5 kV/m w zakresie częstotliwości 0,1 GHz < f < 3 GHz; Emax imp < 0,43f + 3,2 kV/m w zakresie częstotliwości 3 GHz < f < 10 GHz oraz Emax imp < 7,5 kV/m w zakresie częstotliwości 10 GHz < f < 300 GHz,

gdzie Emax imp — maksymalna wartość natężenia pola w impulsie; f w GHz.

5.5. Dopuszczalne wartości natężenia pola magnetycznego H1(f) na granicy strefy zagrożenia i pośredniej oraz doza dopuszczalna pola magnetycznego DdH(f) określone są w tabeli

9. Tabela 9

— f — częstotliwość w jednostkach podanych w kolumnie „zakres częstotliwości”; — wartości H1(f) oznaczają natężenia pól magnetycznych charakteryzowane wielkościami: — wartością skuteczną natężenia pola — dla częstotliwości do 1 kHz oraz powyżej 800 kHz, — wartością równoważną natężenia pola — w zakresie częstotliwości od 1 kHz do 800 kHz, — wartością uśrednioną w okresie repetycji impulsów i kącie bryłowym, w którym emitowane jest promieniowanie, w przypadku promieniowania elektromagnetycznego o zmiennym okresowo rozkładzie przestrzennym natężenia pola; — DdH(f) — doza dopuszczalna pola magnetycznego o częstotliwości f, dla ekspozycji w ciągu całej zmiany roboczej.

6. Definicje pojęć i metody pomiaru określają Polskie Normy.

pobierz plik

Dziennik Ustaw Nr 217, poz. 1833 z 2002 - Strona 4 - pozostałe dokumenty:

porady prawne online

Informujemy, iż zgodnie z przepisem art. 25 ust. 1 pkt. 1 lit. b ustawy z dnia 4 lutego 1994 roku o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jednolity: Dz. U. 2006 r. Nr 90 poz. 631), dalsze rozpowszechnianie artykułów i porad prawnych publikowanych w niniejszym serwisie jest zabronione.