Logowanie

Dziennik Ustaw Nr 230, poz. 1925 z 2002 - Strona 10

Wyszukiwarka

Tytuł:

Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 3 grudnia 2002 r. w sprawie odpadów promieniotwórczych i wypalonego paliwa jądrowego.

Status aktu prawnego:Obowiązujący
Data ogłoszenia:2002-12-24
Data wydania:2002-12-03
Data wejscia w życie:2003-01-01
Data obowiązywania:2002-12-24

Treść dokumentu: Dziennik Ustaw Nr 230, poz. 1925 z 2002 - Strona 10


1925

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 3 grudnia 2002 r. w sprawie odpadów promieniotwórczych i wypalonego paliwa jądrowego. Na podstawie art. 51 oraz art. 55 ustawy z dnia 29 listopada 2000 r. — Prawo atomowe (Dz. U. z 2001 r. Nr 3, poz. 18, Nr 100, poz. 1085 i Nr 154, poz. 1800 oraz z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 135, poz. 1145) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogóle §

1. Rozporządzenie określa:

1) sposób kwalifikowania odpadów promieniotwórczych do kategorii i podkategorii;

2) sposób prowadzenia ewidencji i kontroli odpadów promieniotwórczych oraz wzór karty ewidencyjnej;

3) warunki przechowywania odpadów promieniotwórczych lub wypalonego paliwa jądrowego i wymogi, jakim muszą odpowiadać obiekty, pomieszczenia i opakowania przeznaczone do przechowywania poszczególnych kategorii odpadów promieniotwórczych, oraz wymogi, jakim muszą odpowiadać przechowalniki wypalonego paliwa jądrowego;

4) kategorie i podkategorie odpadów promieniotwórczych, które mogą być składowane w poszczególnych rodzajach składowisk;

5) szczegółowe wymagania, jakim powinny odpowiadać poszczególne rodzaje składowisk, dotyczące lokalizacji, eksploatacji, budowy i zamknięcia;

6) warunki, jakie powinno spełniać składowisko, aby mogło być uznane za Krajowe Składowisko Odpadów Promieniotwórczych;

7) szczegółowe wymagania w zakresie przygotowania odpadów promieniotwórczych do składowania. §

2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:

1) „zezwoleniu” — należy przez to rozumieć zezwolenie na wykonywanie działalności związanej z narażeniem na promieniowanie jonizujące;

Dziennik Ustaw Nr 230                — 14605 —                Poz. 1925


2) „izotopach” — należy przez to rozumieć izotopy promieniotwórcze;

3) „izotopach krótkożyciowych” — należy przez to rozumieć izotopy, których okres połowicznego rozpadu nie przekracza 30 lat;

4) „izotopach długożyciowych” — należy przez to rozumieć izotopy, których okres połowicznego rozpadu przekracza 30 lat;

5) „stężeniu promieniotwórczym izotopu w odpadach” — należy przez to rozumieć aktywność tego izotopu w 1 kilogramie odpadów;

6) „zamkniętym źródle promieniotwórczym” — należy przez to rozumieć źródło promieniowania o takiej budowie, która w normalnych warunkach jego stosowania uniemożliwia przedostanie się do środowiska zawartej w nim substancji promieniotwórczej. Rozdział 2 Sposób kwalifikowania odpadów promieniotwórczych do kategorii i podkategorii § 3.

1. Odpady kwalifikuje się do kategorii odpadów promieniotwórczych niskoaktywnych, z zastrzeżeniem § 4, jeżeli stężenie promieniotwórcze izotopu w tych odpadach przekracza wartość określoną w załączniku nr 1 do rozporządzenia, ale nie więcej niż dziesięć tysięcy razy.

2. W przypadku odpadów zawierających różne izotopy promieniotwórcze, odpady te kwalifikuje się do kategorii odpadów promieniotwórczych niskoaktywnych, z zastrzeżeniem § 4, jeżeli suma stosunków stężeń promieniotwórczych każdego z izotopów w tych odpadach do wartości określonych w załączniku nr 1 do rozporządzenia przekracza 1, ale nie przekracza 10 000.

3. Do kategorii odpadów promieniotwórczych niskoaktywnych kwalifikuje się także odpady ciekłe zawierające jeden izotop, w których stężenie promieniotwórcze izotopu nie przekracza wartości określonej w załączniku nr 1 do rozporządzenia, powstałe w okresie nie dłuższym niż 30 dni w wyniku działalności związanej z narażeniem na działanie promieniowania jonizującego, jeżeli aktywność tego izotopu przekracza więcej niż tysiąc razy wartość aktywności określoną w załączniku nr 1 do rozporządzenia.

4. Do kategorii odpadów promieniotwórczych niskoaktywnych kwalifikuje się także odpady ciekłe zawierające więcej niż jeden izotop, w których suma stosunków stężeń promieniotwórczych każdego z izotopów do wartości określonych w załączniku nr 1 do rozporządzenia nie przekracza 1, powstałe w okresie nie dłuższym niż 30 dni w wyniku działalności związanej z narażeniem na działanie promieniowania jonizującego, jeżeli suma stosunków aktywności tych izotopów do wartości aktywności określonych w załączniku nr 1 do rozporządzenia przekracza 1 000.

§

4. Nie kwalifikuje się do kategorii odpadów promieniotwórczych niskoaktywnych mas ziemnych lub skalnych, usuwanych lub przemieszczanych w związku z realizacją inwestycji lub prowadzeniem eksploatacji kopalin, wraz z ich przerabianiem, zawierających naturalne izotopy promieniotwórcze, jeżeli suma stosunków maksymalnych stężeń tych izotopów, wynikających z niejednorodności odpadów, do wartości określonych w załączniku nr 1 do rozporządzenia nie przekracza 10 dla reprezentatywnej próbki odpadów o masie 1 kg. § 5.

1. Odpady promieniotwórcze kwalifikuje się do kategorii odpadów promieniotwórczych średnioaktywnych, jeżeli stężenie promieniotwórcze izotopu w tych odpadach przekracza wartość określoną w załączniku nr 1 do rozporządzenia więcej niż dziesięć tysięcy razy, ale nie więcej niż dziesięć milionów razy.

2. W przypadku odpadów zawierających różne izotopy promieniotwórcze, odpady te kwalifikuje się do kategorii odpadów promieniotwórczych średnioaktywnych, jeżeli suma stosunków stężeń promieniotwórczych każdego z izotopów w tych odpadach do wartości określonych w załączniku nr 1 do rozporządzenia przekracza 10 000, ale nie przekracza 10 000

000. § 6.

1. Odpady promieniotwórcze kwalifikuje się do kategorii odpadów promieniotwórczych wysokoaktywnych, jeżeli stężenie promieniotwórcze izotopu w tych odpadach przekracza więcej niż dziesięć milionów razy wartość określoną w załączniku nr 1 do rozporządzenia.

2. W przypadku odpadów zawierających różne izotopy promieniotwórcze odpady te kwalifikuje się do kategorii odpadów promieniotwórczych wysokoaktywnych, jeżeli suma stosunków stężeń promieniotwórczych każdego z izotopów w tych odpadach do wartości określonych w załączniku nr 1 do rozporządzenia przekracza 10 000

000. §

7. Odpady promieniotwórcze niskoaktywne, średnioaktywne i wysokoaktywne dzieli się na podkategorie:

1) odpadów przejściowych — jeżeli stężenie promieniotwórcze izotopów w tych odpadach w momencie ich wytworzenia jest takie, że w okresie 3 lat obniży się poniżej wartości określonych w § 3;

2) odpadów krótkożyciowych — jeżeli zawierają izotopy krótkożyciowe, a: a) średnie stężenie promieniotwórcze izotopów długożyciowych w tych odpadach nie przekracza 400 kBq/kg, b) maksymalne stężenie promieniotwórcze izotopów długożyciowych w tych odpadach, wynikające z niejednorodności materiału w reprezentatywnej próbce o masie 1 kg, nie przekracza 4000 kBq;

3) odpadów długożyciowych — jeżeli średnie stężenie promieniotwórcze izotopów długożyciowych w tych odpadach przekracza 400 kBq/kg.

Dziennik Ustaw Nr 230                — 14606 —                Poz. 1925


§

8. Zużyte zamknięte źródła promieniotwórcze kwalifikuje się ze względu na poziom aktywności do podkategorii:

1) niskoaktywnych — jeżeli aktywność zawartych w nich izotopów przekracza wartości określone w załączniku nr 1 do rozporządzenia, ale nie przekracza wartości 108 Bq;

2) średnioaktywnych — jeżeli aktywność zawartych w nich izotopów przekracza wartość 108 Bq, ale nie przekracza wartości 1012 Bq;

3) wysokoaktywnych — jeżeli aktywność zawartych w nich izotopów przekracza wartość 1012 Bq. § 9.

1. Kwalifikowanie do kategorii lub podział na podkategorie odpadów promieniotwórczych, o których mowa w § 3—7, następuje na podstawie pomiarów emitowanego przez nie promieniowania jonizującego i obliczeń stężenia promieniotwórczego izotopów w odpadach przekazywanych do przechowywania, przetwarzania lub składowania, a w przypadku odpadów promieniotwórczych, o których mowa w § 3 ust. 3 i 4, także obliczeń aktywności izotopów.

2. Kwalifikowanie do podkategorii zużytych zamkniętych źródeł promieniotwórczych, o których mowa w § 8, następuje na podstawie obliczeń ich aktywności lub pomiarów emitowanego przez nie promieniowania jonizującego.

3. Nie jest dopuszczalne rozcieńczanie odpadów promieniotwórczych w celu obniżenia stężenia promieniotwórczego izotopów zawartych w tych odpadach poniżej wartości określonych w §

3. Rozdział 3 Sposób prowadzenia ewidencji i kontroli odpadów promieniotwórczych oraz wzór karty ewidencyjnej § 10.

1. Kierownik jednostki organizacyjnej, na której terenie powstają odpady promieniotwórcze, prowadzi ich ewidencję na kartach ewidencyjnych odrębnych dla każdego opakowania z odpadami promieniotwórczymi.

2. Wzór karty ewidencyjnej, o której mowa w ust. 1, jest określony w załączniku nr 2 do rozporządzenia. § 11.

1. Karty ewidencyjne przekazuje się z odpadami promieniotwórczymi przy każdym z rodzajów działań w postępowaniu z odpadami (przemieszczaniu, przechowywaniu, przetwarzaniu lub składowaniu).

2. Kopie kart ewidencyjnych, o których mowa w ust. 1, przekazujący przechowuje przez okres co najmniej 3 lat od dnia przekazania.

3. W przypadku obniżenia się stężenia promieniotwórczego izotopów zawartych w odpadach promieniotwórczych poniżej wartości określonych w § 3 ust. 1

i 2 oraz w przypadku gdy nie są spełnione warunki określone w § 3 ust. 3 i 4, w karcie ewidencyjnej w punkcie „Wyniki kontroli” wpisuje się:

1) datę i sposób stwierdzenia obniżenia się stężenia promieniotwórczego;

2) imię i nazwisko osoby, która dokonała stwierdzenia obniżenia się stężenia promieniotwórczego;

3) sposób dalszego postępowania z odpadem, który przestał być odpadem promieniotwórczym.

4. W przypadku odpadów promieniotwórczych odprowadzanych do środowiska na warunkach określonych w zezwoleniu, w karcie ewidencyjnej w punkcie „Wyniki kontroli” wpisuje się:

1) datę i sposób stwierdzenia spełnienia warunków zezwolenia;

2) imię i nazwisko osoby, która stwierdziła spełnienie warunków zezwolenia;

3) sposób dalszego postępowania z odpadem promieniotwórczym.

5. Karty ewidencyjne zawierające informacje, o których mowa w ust. 3 i 4, przechowuje się przez okres trzech lat od dnia dokonania w nich ostatniego wpisu.

6. Kartę ewidencyjną odpadów promieniotwórczych przekazanych do składowania przechowuje się przez okres składowania. § 12.

1. Kierownik jednostki organizacyjnej przyjmującej odpady promieniotwórcze w celu ich przechowywania, przetwarzania lub składowania prowadzi w formie informatycznej bazy danych, na podstawie kart ewidencyjnych, o których mowa w § 10, wspólną ewidencję dla różnych rodzajów działań w postępowaniu z odpadami promieniotwórczymi.

2. Wspólna ewidencja obejmuje dane zawierające:

1) nazwę jednostki organizacyjnej, która przekazała odpady promieniotwórcze;

2) symbol identyfikacyjny opakowania;

3) charakterystykę fizykochemiczną odpadów promieniotwórczych;

4) aktywność całkowitą każdego izotopu zawartego w odpadach promieniotwórczych;

5) sposób przetworzenia odpadów promieniotwórczych;

6) miejsce przechowywania odpadów promieniotwórczych;

7) w przypadku odpadów promieniotwórczych przekazanych do składowania — datę przekazania i oznaczenie obiektu składowiska, w którym odpady promieniotwórcze są składowane.

Dziennik Ustaw Nr 230                — 14607 — Rozdział 4                Poz. 1925


3. Kopia wspólnej ewidencji jest sporządzana według stanu na dzień 31 grudnia danego roku na informatycznych nośnikach danych i przechowywana w miejscu zapewniającym należytą ochronę przed utratą lub zniszczeniem.

4. Kopia, o której mowa w ust. 3, jest przechowywana przez okres trzech lat, licząc od zakończenia roku, w którym została sporządzona.

5. Kierownik jednostki organizacyjnej, o której mowa w ust. 1, przekazuje na piśmie Prezesowi Państwowej Agencji Atomistyki do dnia 31 stycznia dane, o których mowa w ust. 2, obejmujące okres roku kalendarzowego poprzedzającego przekazanie. § 13.

1. Kontrola odpadów promieniotwórczych polega, z zastrzeżeniem § 14—16, na sprawdzeniu zgodności stanu odpadów promieniotwórczych z kartą ewidencyjną i obejmuje następujące rodzaje czynności kontrolnych:

1) oględziny;

2) pomiary emitowanego promieniowania jonizującego;

3) pomiary masy lub objętości odpadów promieniotwórczych.

2. Przeprowadzenie kontroli odnotowuje się w karcie ewidencyjnej odpadu promieniotwórczego nie rzadziej niż raz w roku, z podaniem daty i danych osoby, która przeprowadziła kontrolę. §

14. Kontrola odpadów promieniotwórczych przechowywanych w magazynie odpadów promieniotwórczych, znajdujących się na terenie składowiska odpadów promieniotwórczych, jest wykonywana przez monitoring środowiska, o którym mowa w § 44 ust. 1 pkt

6. §

15. Kontrola w odniesieniu do odpadów promieniotwórczych, o których mowa w § 11 ust. 3 pkt 3, obejmuje następujące rodzaje czynności kontrolnych:

1) sprawdzenie w karcie ewidencyjnej tych odpadów zasadności uznania ich za odpady niebędące odpadami promieniotwórczymi;

2) sprawdzenie zasadności wyboru sposobu dalszego postępowania z tymi odpadami. §

16. Kontrola w odniesieniu do odpadów promieniotwórczych, o których mowa w § 11 ust. 4, obejmuje następujące rodzaje czynności kontrolnych:

1) sprawdzenie zasadności stwierdzenia, że warunki zezwolenia zostały spełnione;

2) sprawdzenie zasadności wyboru sposobu dalszego postępowania z tymi odpadami.

Warunki przechowywania odpadów promieniotwórczych lub wypalonego paliwa jądrowego i wymogi, jakim muszą odpowiadać obiekty, pomieszczenia i opakowania przeznaczone do przechowywania poszczególnych kategorii odpadów promieniotwórczych § 17.

1. Odpady promieniotwórcze i wypalone paliwa jądrowe przechowuje się w sposób zapewniający ochronę ludzi i środowiska w warunkach normalnych i sytuacjach zdarzeń radiacyjnych, w tym przez zabezpieczenie ich przed rozlaniem, rozproszeniem lub uwolnieniem.

2. Odpady promieniotwórcze przechowuje się w warunkach umożliwiających ich segregację według kategorii i podkategorii. § 18.

1. Odpady promieniotwórcze przechowuje się w obiekcie lub w pomieszczeniu (magazyn odpadów promieniotwórczych) wyposażonym w urządzenia do wentylacji mechanicznej lub grawitacyjnej oraz do oczyszczania usuwanego z tego pomieszczenia powietrza, zaliczonym zgodnie z przepisami budowlanymi co najmniej do klasy B odporności pożarowej i zabezpieczonym przed zalaniem wodą.

2. Do przechowalnika wypalonego paliwa jądrowego stosuje się wymagania określone w ust.

1.

3. Wejście do przechowalnika wypalonego paliwa jądrowego i do magazynu odpadów promieniotwórczych oznacza się tablicą informacyjną.

4. Wzór tablicy informacyjnej do oznaczenia przechowalnika wypalonego paliwa jądrowego jest określony w załączniku nr 3 do rozporządzenia.

5. Wzór tablicy informacyjnej do oznaczenia magazynu odpadów promieniotwórczych jest określony w załączniku nr 4 do rozporządzenia.

6. Âciany zewnętrzne i stropy magazynu odpadów promieniotwórczych i przechowalnika wypalonego paliwa jądrowego lub zastosowane osłony zapobiegają otrzymaniu przez osoby z ogółu ludności rocznej dawki skutecznej (efektywnej) od wszystkich dróg narażenia przekraczającej wartość 0,1mSv. §

19. Magazyn odpadów promieniotwórczych i przechowalnik wypalonego paliwa jądrowego wyposaża się w:

1) sprzęt dozymetryczny odpowiedni ze względu na rodzaj emitowanego promieniowania jonizującego;

2) stałe lub ruchome osłony przed promieniowaniem;

3) środki ochrony indywidualnej przed skażeniami promieniotwórczymi i napromieniowaniem;

4) instalację wodną i kanalizacyjną — w zależności od potrzeb.

Dziennik Ustaw Nr 230                — 14608 —                Poz. 1925


§ 20.

1. W magazynie, w którym są przechowywane odpady promieniotwórcze niegenerujące gazów, zapewnia się wentylację zapobiegającą powstawaniu zjawiska roszenia na powierzchni opakowań oraz na ścianach magazynu.

2. W magazynie, w którym są przechowywane odpady promieniotwórcze generujące gazy lub mogące spowodować skażenie promieniotwórcze powietrza, zapewnia się wentylację mechaniczną umożliwiającą zmniejszenie stężenia powstałych gazów lub skażeń do poziomu, który można pominąć z punktu widzenia ochrony radiologicznej. §

21. Obiekty posiadające kanalizację specjalną na ciekłe odpady promieniotwórcze wyposaża się co najmniej w dwa zbiorniki zapewniające ciągłość odbioru odpadów promieniotwórczych. § 22.

1. Opakowania przeznaczone do przechowywania odpadów promieniotwórczych (zbiorniki lub pojemniki stalowe, betonowe lub z tworzyw sztucznych, bębny lub worki foliowe) dostosowuje się do stanu skupienia i właściwości fizykochemicznych odpadów promieniotwórczych.

2. Materiał opakowań nie może wchodzić w reakcje chemiczne z odpadami promieniotwórczymi. § 23.

1. Stałe odpady promieniotwórcze przechowuje się w pojemnikach stalowych, betonowych, z tworzyw sztucznych, bębnach lub w workach foliowych z tworzyw sztucznych o grubości powyżej 0,5 mm.

2. W workach foliowych przechowuje się tylko odpady niskoaktywne. §

24. Nie jest dopuszczalne przechowywanie w tym samym opakowaniu odpadów promieniotwórczych zaliczonych do różnych kategorii i o różnych stanach skupienia. §

25. Ciekłe odpady promieniotwórcze przechowuje się w zbiornikach stalowych pokrytych wewnątrz powłoką chemoodporną, zbiornikach betonowych uszczelnionych od wewnątrz i pokrytych powłoką chemoodporną lub zbiornikach z tworzyw sztucznych laminowanych, z zastrzeżeniem §

26. §

26. W obiektach nieposiadających kanalizacji specjalnej ciekłe odpady promieniotwórcze można przechowywać w pojemnikach lub zbiornikach ze stali nierdzewnej lub z tworzyw sztucznych, których pojemność nie przekracza 100 dm3, oraz w pojemnikach szklanych lub ceramicznych zabezpieczonych przed uszkodzeniami mechanicznymi, których pojemność nie przekracza 25 dm3. §

27. Zbiornik lub pojemnik do przechowywania ciekłych odpadów promieniotwórczych umieszcza się w wannie stalowej lub wannie betonowej pokrytej od wewnątrz powłoką chemoodporną, której pojemność jest nie mniejsza od objętości umieszczonego w niej zbiornika lub pojemnika.

§ 28.

1. Oddzielnie od pozostałych ciekłych odpadów promieniotwórczych w odrębnych zbiornikach lub pojemnikach przechowuje się ciekłe odpady promieniotwórcze zawierające:

1) izotopy alfapromieniotwórcze;

2) izotopy, których okres połowicznego rozpadu nie przekracza 65 dni.

2. Ciekłe odpady promieniotwórcze zawierające:

1) organiczne rozpuszczalniki, ekstrahenty i oleje lub

2) detergeny o stężeniu przekraczającym 10 mg/dm3, lub

3) substancje kompleksotwórcze o stężeniu przekraczającym 10 mg/dm3, lub

4) substancje rozpuszczone i osady o zawartości przekraczającej 10 g/dm3 w przeliczeniu na suchą pozostałość przechowuje się oddzielnie od siebie oraz od odpadów, o których mowa w ust.

1. §

29. Na opakowaniu do przechowywania średnioaktywnych i wysokoaktywnych odpadów promieniotwórczych umieszcza się informacje o temperaturze, której nie mogą przekroczyć przechowywane odpady, oraz o temperaturze, której nie może przekroczyć opakowanie z tym odpadem. § 30.

1. Wypalone paliwo jądrowe po okresie schładzania w basenie przy reaktorze przechowuje się w przechowalniku mokrym (w środowisku wodnym) lub przechowalniku suchym (w środowisku gazu obojętnego), w warunkach zapewniających nieprzekroczenie na powierzchni wypalonego elementu paliwowego temperatury dopuszczalnej dla określonego rodzaju paliwa jądrowego oraz zapobiegających wystąpieniu samopodtrzymującej się reakcji rozszczepienia (zachowanie podkrytyczności).

2. W obliczeniach wykazujących zachowanie podkrytyczności jest dozwolone uwzględnienie wypalenia przechowywanego wypalonego paliwa jądrowego.

3. Zachowanie podkrytyczności zapewnia się w szczególności przez:

1) utrzymanie właściwej odległości między poszczególnymi wypalonymi elementami paliwowymi;

2) stosowanie pochłaniaczy neutronów. §

31. Wypalone paliwo jądrowe przechowuje się w warunkach wynikających z uwzględnienia danych zawartych w dokumentacji przekazywanej z wypalonym paliwem jądrowym, obejmujących:

1) charakterystykę i dokumentację konstrukcyjną paliwa jądrowego;

2) specyfikację zawartości początkowej wszystkich izotopów rozszczepialnych;

Dziennik Ustaw Nr 230                — 14609 —                Poz. 1925


3) nadane przez producenta numery identyfikacyjne wypalonych elementów lub zestawów paliwowych;

4) informacje dotyczące przebiegu eksploatacji paliwa jądrowego, w szczególności wypalenia, maksymalnej mocy cieplnej generowanej przez element lub zestaw paliwowy podczas napromieniowania, ciepła powyłączeniowego oraz daty załadunku i wyładunku paliwa jądrowego z rdzenia reaktora;

5) informacje dotyczące warunków przechowywania wypalonego paliwa jądrowego w basenie przy reaktorze, w szczególności dotyczące parametrów fizykochemicznych wody oraz uszkodzeń koszulki wypalonego elementu paliwowego. § 32.

1. W przechowalniku mokrym wypalonego paliwa jądrowego zapewnia się kontrolę polegającą na sprawdzeniu:

1) ilości i rozmieszczenia paliwa;

2) parametrów wody: aktywności właściwej, temperatury, składu chemicznego i przewodności elektrycznej;

3) poziomu wody w przechowalniku;

4) szczelności przechowalnika;

5) mocy dawki promieniowania jonizującego i skażeń promieniotwórczych w przechowalniku i w jego otoczeniu.

2. W przechowalniku suchym wypalonego paliwa jądrowego zapewnia się kontrolę polegającą na sprawdzeniu:

1) ilości i rozmieszczenia paliwa;

2) szczelności pojemników zawierających wypalone elementy paliwowe;

3) temperatury wypalonych elementów paliwowych;

4) mocy dawki promieniowania jonizującego i skażeń promieniotwórczych w przechowalniku i w jego otoczeniu. §

33. W przypadku uszkodzenia koszulki wypalonego elementu paliwowego (uszkodzenie paliwa jądrowego), stwierdzonego w szczególności na podstawie wyników kontroli, o której mowa w § 32, element ten zamyka się w pojemniku zapobiegającym uwolnieniu substancji promieniotwórczych. Rozdział 5 Kategorie i podkategorie odpadów promieniotwórczych, które mogą być składowane w poszczególnych rodzajach składowisk § 34.

1. W składowiskach powierzchniowych można składować, z zastrzeżeniem § 35, odpady promieniotwórcze krótkożyciowe: niskoaktywne i średnioaktywne oraz zużyte zamknięte źródła promieniotwórcze krótkożyciowe: niskoaktywne, średnioaktywne i wysokoaktywne.

2. W składowiskach głębokich można składować, z zastrzeżeniem § 35, wszystkie kategorie odpadów promieniotwórczych.

§

35. W składowisku nie jest dopuszczalne składowanie odpadów promieniotwórczych, jeżeli w wydanym zezwoleniu określone odpady promieniotwórcze zostały wyłączone z możliwości składowania w danym składowisku, ze względu na ich cechy fizykochemiczne, w szczególności zawartość izotopów, właściwości palne, generację gazów, degradację biologiczną, zawartość wody, obecność związków kompleksujących, wybuchowość lub wydzielane ciepło. Rozdział 6 Szczegółowe wymagania, jakim powinny odpowiadać poszczególne rodzaje składowisk, dotyczące lokalizacji, eksploatacji, budowy i zamknięcia §

36. Składowiska odpadów promieniotwórczych lokalizuje się, buduje, eksploatuje i zamyka w sposób uniemożliwiający otrzymanie, w przypadku:

1) składowiska powierzchniowego przez 500 lat,

2) składowiska głębokiego przez 10 000 lat przez osoby z ogółu ludności w ciągu roku dawki skutecznej (efektywnej) ze wszystkich dróg narażenia przekraczającej wartość 0,1 mSv. §

37. Składowiska głębokie i powierzchniowe odpadów promieniotwórczych lokalizuje się na obszarach, na których środowisko przyrodnicze podlega łagodnie przebiegającej ewolucji, a warunki nią kształtowane mogą być wiarygodnie prognozowane dla okresów, o których mowa w §

36. §

38. Składowiska głębokie odpadów promieniotwórczych nie mogą być lokalizowane:

1) na obszarach występowania lub zagrożonych oddziaływaniem gwałtownych zjawisk, w tym: a) powodziami o większym prawdopodobieństwie pojawienia się niż dla wody 500-letniej, b) zwiększoną aktywnością sejsmiczną naturalną lub wzbudzoną działalnością człowieka, c) zwiększoną aktywnością tektoniczną oraz na przebiegu strefy uskoków, d) przemieszczaniem się mas gruntów lub skał;

2) na obszarach, na których występuje: a) osiadanie lub zapadanie się terenu, b) zjawiska krasowe lub sufozyjne, c) intensywna erozja linearna lub powierzchniowa (wodna i wiatrowa);

3) w obrębie obszarów aglomeracji miejskich i skupionego osadnictwa oraz obszarach wyższej wartości społecznej (kulturowej, rekreacyjnej i zdrowotnej);

4) w strefach ochronnych ujęć wody i obszarach ochronnych zbiorników śródlądowych;

5) w strefach zasilania głównych i użytkowych zbiorników wód podziemnych;

Dziennik Ustaw Nr 230

6) na obszarach, gdzie:                — 14610 —                Poz. 1925


a) prowadzona jest działalność polegająca na wydobywaniu kopalin ze złóż, b) udokumentowano złoża kopalin, których miejsce występowania lub własności mogą być niesprzyjające dla lokalizacji składowiska. §

39. Składowisko powierzchniowe odpadów promieniotwórczych nie może być lokalizowane na obszarach, o których mowa w § 38, oraz:

1) poniżej zwierciadła wód gruntowych i na terenach, na których może występować stałe lub okresowe podtapianie obiektów składowiska;

2) w rejonach charakteryzujących się krótkimi drogami krążenia wód powodującymi szybką migrację zanieczyszczeń do biosfery lub zbiorników podziemnych wód użytkowych;

3) poniżej zwierciadła wód rzek lub jezior znajdujących się w jego pobliżu;

4) w rejonie zagrożonym podtapianiem, zatapianiem wodami pośniegowymi lub nawalnymi deszczami. §

40. Składowisko głębokie lokalizuje się w formacjach geologicznych zapewniających miąższość i rozciągłość niezbędną dla obiektów składowiska i filarów ochronnych. § 41.

1. Wybór lokalizacji składowisk głębokich i powierzchniowych odpadów promieniotwórczych poprzedzają, dla rozpatrywanych obszarów lokalizacji, badania warunków:

1) społeczno-ekonomicznych, z uwzględnieniem: a) warunków demograficznych, b) zagospodarowania przestrzennego, c) struktury własnościowej, d) wartości kulturowych i walorów estetycznych;

2) geograficzno-przyrodniczych, z uwzględnieniem: a) budowy geologicznej (strukturalnej) oraz jej ewolucji, b) geomorfologii oraz jej ewolucji, c) występowania zasobów naturalnych i ich znaczenia, d) warunków hydrogeologicznych, w tym geochemicznych, e) warunków hydrologicznych, f) warunków meteorologicznych i klimatycznych, g) zagrożeń dla trwałej stabilności obszaru lokalizacyjnego ze strony procesów przyrodniczych i związanych z działalnością gospodarczą.

2. Do projektowania i wykonywania prac geologicznych oraz sporządzania dokumentacji geologicznej stosuje się przepisy prawa geologicznego i górniczego.

3. Na podstawie wyników badań, o których mowa w ust. 1, wykonuje się analizy bezpieczeństwa ją-

drowego i ochrony radiologicznej dla danego składowiska.

4. Do projektowania i wykonania składowisk powierzchniowych stosuje się przepisy prawa budowlanego. §

42. Wejście na teren składowiska głębokiego i powierzchniowego odpadów promieniotwórczych oznacza się tablicą informacyjną, której wzór jest określony w załączniku nr 5 do rozporządzenia. §

43. Do budowy i eksploatacji składowiska głębokiego odpadów promieniotwórczych stosuje się przepisy prawa geologicznego i górniczego dotyczące składowania odpadów w górotworze. § 44.

1. Podczas eksploatacji składowiska powierzchniowego odpadów promieniotwórczych zapewnia się:

1) wypełnianie wolnych przestrzeni pomiędzy poszczególnymi opakowaniami w obiektach składowiska materiałami o właściwościach przeciwdziałających rozprzestrzenianiu się izotopów zawartych w odpadach promieniotwórczych;

2) ograniczenie eksponowania obiektu składowiska będącego w trakcie wypełniania odpadami promieniotwórczymi na opady atmosferyczne, jeżeli wypełnianie musi być prowadzone w czasie tych opadów;

3) umieszczanie opakowań w obiektach składowiska w sposób uniemożliwiający ich uszkodzenie pod wpływem własnego ciężaru;

4) gromadzenie odcieków i w razie potrzeby poddawanie ich oczyszczaniu;

5) składowanie w oddzielnych obiektach: a) odpadów promieniotwórczych wych nisko- i średnioaktywnych, krótkożycio-

b) zużytych zamkniętych źródeł promieniotwórczych nisko- i średnioaktywnych, c) zużytych zamkniętych źródeł promieniotwórczych wysokoaktywnych;

6) monitoring środowiska, obejmujący w szczególności: a) pomiary zawartości substancji promieniotwórczych: — w wodach powierzchniowych znajdujących się w otoczeniu składowiska, — w wodach gruntowych na terenie składowiska i w wodach drenażowych oraz w wodach gruntowych występujących w jego otoczeniu, — w wodzie wodociągowej na terenie składowiska i w jego otoczeniu, — w powietrzu na terenie składowiska, — w trawie i w glebie na terenie składowiska i w jego otoczeniu, b) pomiary: — mocy dawki promieniowania gamma na terenie składowiska i w jego otoczeniu,

Dziennik Ustaw Nr 230                — 14611 —                Poz. 1925


— skażeń promieniotwórczych na terenie składowiska oraz na powierzchni dróg w otoczeniu składowiska, c) obserwacje hydrologiczne: — pomiary położenia zwierciadła wód gruntowych na terenie i wokół składowiska, — pomiary wielkości opadów atmosferycznych na terenie i wokół składowiska, d) badania hydrogeochemiczne.

2. Podczas eksploatacji składowiska głębokiego odpadów promieniotwórczych zapewnia się spełnienie wymagań określonych w ust. 1 pkt 1, 3 i

6. §

45. Obiekty składowiska powierzchniowego przeznaczone do składowania odpadów promieniotwórczych spełniają warunki:

1) wymagane dla pomieszczeń zaliczonych, zgodnie z przepisami budowlanymi, co najmniej do klasy B odporności pożarowej;

2) wodoprzepuszczalności określonej współczynnikiem mniejszym niż 10–9 metrów na sekundę (m/s);

3) wynikające z właściwości fizykochemicznych składowanych odpadów promieniotwórczych oraz objętości odpadów promieniotwórczych dostarczanych do składowiska. §

46. Na terenie składowiska głębokiego i powierzchniowego odpadów promieniotwórczych wydziela się sektory związane z eksploatacją, w tym:

1) zaplecze techniczno-eksploatacyjne;

2) obiekty do składowania odpadów promieniotwórczych;

3) zaplecze budowy, w przypadku gdy rozbudowa składowiska następuje w czasie jego eksploatacji. §

47. Konstrukcja obiektów składowiska głębokiego i powierzchniowego odpadów promieniotwórczych umożliwia:

1) ciągłą kontrolę spełnienia założeń projektowych dotyczących bezpieczeństwa składowiska;

2) zamknięcie składowiska przed terminem przewidzianym w projekcie;

3) wykonanie prac związanych z zamknięciem składowiska. § 48.

1. Składowisko powierzchniowe odpadów promieniotwórczych wyposaża się w system drenażowy regulujący przepływ wód opadowych na terenie i w okolicy składowiska uniemożliwiający w warunkach normalnych i w sytuacji zdarzeń radiacyjnych penetrację przez wodę składowanych odpadów.

2. System drenażowy, o którym mowa w ust. 1, projektuje się i wykonuje w sposób zapewniający:

1) przystosowanie do przewidywanego osiadania gruntu w podstawie składowiska pod wpływem obciążeń obiektami składowiska;

2) odporność na chemiczne oddziaływanie infiltrujących wód opadowych;

3) możliwość jego kontroli i obserwacji;

4) skuteczne funkcjonowanie w okresie eksploatacji składowiska oraz w okresie 50 lat po jego zamknięciu, chyba że w zezwoleniu na budowę składowiska określono dłuższy okres;

5) objęcie całej powierzchni podstawy składowiska;

6) wyprofilowanie podstawy składowiska zapewniające efektywny spływ wód do drenów;

7) odprowadzanie wód drenażowych do zbiornika retencyjnego. §

49. W składowisku głębokim i powierzchniowym odpadów promieniotwórczych zapewnia się możliwość kontroli dozymetrycznej dostarczanych odpadów promieniotwórczych. § 50.

1. Składowisko powierzchniowe odpadów promieniotwórczych po zakończeniu eksploatacji zamyka się w sposób zabezpieczający, w szczególności przed:

1) infiltracją wód opadowych w głąb składowiska;

2) nieświadomą penetracją człowieka;

3) niszczącym działaniem roślin i zwierząt.

2. Składowisko głębokie odpadów promieniotwórczych po zakończeniu eksploatacji zamyka się w sposób określony w ust. 1 pkt 1 i 2 oraz w sposób zabezpieczający przed wydostawaniem się produktów gazowych. §

51. Do zamknięcia składowiska głębokiego odpadów promieniotwórczych stosuje się przepisy prawa geologicznego i górniczego dotyczące składowania odpadów w górotworze. § 52.

1. Obszar składowiska głębokiego i powierzchniowego odpadów promieniotwórczych po zamknięciu podlega ochronie fizycznej dostosowanej do zagrożenia, które może powstać ze strony składowiska w wyniku nieświadomego albo celowego działania człowieka, a także oznacza się tablicą informacyjną, o której mowa w § 42.

2. Ochronę fizyczną i oznakowanie, o których mowa w ust. 1, usuwa się po likwidacji składowiska. Rozdział 7 Warunki, jakie powinno spełniać składowisko, aby mogło być uznane za Krajowe Składowisko Odpadów Promieniotwórczych §

53. Składowisko powierzchniowe może być uznane za Krajowe Składowisko Odpadów Promieniotwórczych, jeżeli co najmniej przez 11 miesięcy w roku spełnia warunki przyjmowania odpadów promieniotwórczych w celu:

Dziennik Ustaw Nr 230

1) składowania:                — 14612 —                Poz. 1925


a) odpadów promieniotwórczych krótkożyciowych niskoaktywnych i średnioaktywnych, b) zużytych zamkniętych źródeł promieniotwórczych krótkożyciowych niskoaktywnych i średnioaktywnych;

2) przechowywania: a) odpadów promieniotwórczych długożyciowych niskoaktywnych i średnioaktywnych, b) zużytych zamkniętych źródeł promieniotwórczych długożyciowych niskoaktywnych i średnioaktywnych. §

54. Składowisko głębokie może być uznane za Krajowe Składowisko Odpadów Promieniotwórczych, jeżeli co najmniej przez 11 miesięcy w roku spełnia warunki przyjmowania, w celu składowania, wszystkich kategorii odpadów promieniotwórczych. Rozdział 8 Szczegółowe wymagania w zakresie przygotowania odpadów promieniotwórczych do składowania §

55. Odpady promieniotwórcze przed składowaniem podlegają:

1) przetworzeniu do postaci stałej o zawartości wody niezwiązanej poniżej 1% masowego, a szybkość ługowania wodą destylowaną zestalonych odpadów promieniotwórczych: a) niskoaktywnych, po 28 dniach ługowania w warunkach statycznych, nie może przekraczać 10–2 g cm–2 doba–1, b) średnioaktywnych, po 28 dniach ługowania w warunkach statycznych, nie może przekraczać 10–3 g cm–2 doba–1, c) wysokoaktywnych, po 28 dniach ługowania w warunkach statycznych, nie może przekraczać 10–5 g cm–2 doba–1;

2) segregowaniu według ich kategorii i podkategorii;

3) umieszczeniu w zamkniętym opakowaniu do składowania w sposób zabezpieczający przed wydostaniem się odpadów promieniotwórczych na zewnątrz. § 56.

1. Konstrukcja opakowania do składowania odpadów promieniotwórczych uwzględnia właściwości fizykochemiczne i kategorie umieszczonych w nim odpadów, warunki lokalizacyjne składowiska oraz jego konstrukcję.

2. Wymiary opakowań dostosowuje się do wymiarów obiektów składowiska i liczby warstw, w których opakowania będą umieszczane.

§ 57.

1. Opakowaniami do składowania odpadów promieniotwórczych są pojemniki betonowe lub stalowe zabezpieczone przed korozją.

2. Odpady promieniotwórcze, których wymiary lub kształt uniemożliwiają umieszczenie ich w opakowaniach, a ich rozdrobnienie jest ze względów ochrony radiologicznej niewskazane, mogą być po zabezpieczeniu przed rozprzestrzenianiem się skażeń promieniotwórczych umieszczane w składowisku bez opakowań.

3. Zużyte zamknięte źródła promieniotwórcze przeznaczone do składowania mogą być dostarczane do składowiska w opakowaniach transportowych wielokrotnego użycia i umieszczane w wydzielonych obiektach przeznaczonych do ich składowania. §

58. Maksymalna moc dawki na powierzchni opakowania zawierającego odpady promieniotwórcze do składowania nie może przekraczać 2 mGy/h, a w odległości 1 m od powierzchni opakowania 0,1 mGy/h, przy czym skażenia niezwiązane na powierzchni opakowania nie mogą przekraczać 40 kBq/m2 dla izotopów betai gammapromioniotwórczych oraz 4 kBq/m2 dla izotopów alfapromieniotwórczych. §

59. Na opakowaniu do składowania odpadów promieniotwórczych, w którym znajdują się odpady promieniotwórcze, umieszcza się w widocznym miejscu:

1) symbol promieniowania;

2) symbol identyfikacyjny opakowania zgodny z kartą ewidencyjną;

3) informację o kategorii i podkategorii odpadu promieniotwórczego. Rozdział 9 Przepisy przejściowe i końcowe §

60. Przepisów § 48 nie stosuje się do Krajowego Składowiska Odpadów Promieniotwórczych eksploatowanego w dniu wejścia w życie rozporządzenia. §

61. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2003 r.1) Prezes Rady Ministrów: L. Miller

————————

1) Niniejsze rozporządzenie

było poprzedzone zarządzeniem Prezesa Państwowej Agencji Atomistyki z dnia 19 maja 1989 r. w sprawie zasad zaliczania odpadów do odpadów promieniotwórczych oraz ich kwalifikowania i ewidencjonowania, a także warunków ich unieszkodliwiania, przechowywania i składowania (M. P. Nr 18, poz. 125), które traci moc z dniem 1 stycznia 2003 r. na podstawie art. 137 ustawy z dnia 29 listopada 2000 r. — Prawo atomowe (Dz. U. z 2001 r. Nr 3, poz. 18, Nr 100, poz. 1085 i Nr 154, poz. 1800 oraz z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 135, poz. 1145).

Dziennik Ustaw Nr 230                — 14613 —                Poz. 1925


Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 grudnia 2002 r. (poz. 1925)

Załącznik nr 1

WARTOÂCI AKTYWNOÂCI I ST¢˚ENIA PROMIENIOTWÓRCZEGO IZOTOPÓW STANOWIĄCE PODSTAW¢ KWALIFIKOWANIA ODPADÓW DO KATEGORII ODPADÓW PROMIENIOTWÓRCZYCH

Dziennik Ustaw Nr 230                — 14614 —                Poz. 1925


PODGLĄD CZEŚCI STRONY NIEDOSTĘPNY! ABY ZAPOZNAĆ SIĘ Z TREŚCIĄ STRONY POBIERZ PDF.

Dziennik Ustaw Nr 230                — 14615 —                Poz. 1925


PODGLĄD CZEŚCI STRONY NIEDOSTĘPNY! ABY ZAPOZNAĆ SIĘ Z TREŚCIĄ STRONY POBIERZ PDF.

Dziennik Ustaw Nr 230                — 14616 — IZOTOPY POCHODNE                Poz. 1925


PODGLĄD CZEŚCI STRONY NIEDOSTĘPNY! ABY ZAPOZNAĆ SIĘ Z TREŚCIĄ STRONY POBIERZ PDF.

Dziennik Ustaw Nr 230                — 14617 —                Poz. 1925


Załącznik nr 2

WZÓR KARTY EWIDENCYJNEJ ODPADÓW PROMIENIOTWÓRCZYCH

PODGLĄD CZEŚCI STRONY NIEDOSTĘPNY! ABY ZAPOZNAĆ SIĘ Z TREŚCIĄ STRONY POBIERZ PDF.

Dziennik Ustaw Nr 230                — 14618 —                Poz. 1925


PODGLĄD CZEŚCI STRONY NIEDOSTĘPNY! ABY ZAPOZNAĆ SIĘ Z TREŚCIĄ STRONY POBIERZ PDF.

Dziennik Ustaw Nr 230                — 14619 —                Poz. 1925


Załącznik nr 3

WZÓR TABLICY INFORMACYJNEJ DO OZNACZENIA PRZECHOWALNIKA WYPALONEGO PALIWA JĄDROWEGO*

*

Wymiary podano w milimetrach; kolor tła symbolu promieniowania jonizującego — czerwony.

Dziennik Ustaw Nr 230                — 14620 —                Poz. 1925


Załącznik nr 4

WZÓR TABLICY INFORMACYJNEJ DO OZNACZENIA MAGAZYNU ODPADÓW PROMIENIOTWÓRCZYCH*

*

Wymiary jak w tablicy zawartej w załączniku nr 3 do rozporządzenia; kolor tła symbolu promieniowania jonizującego — żółty, kolor symbolu promieniowania jonizującego — czerwony.

Dziennik Ustaw Nr 230                — 14621 —                Poz. 1925


Załącznik nr 5

WZÓR TABLICY INFORMACYJNEJ DO OZNACZENIA SKŁADOWISKA ODPADÓW PROMIENIOTWÓRCZYCH*

*

Wymiary jak w tablicy zawartej w załączniku nr 3 do rozporządzenia; kolor tła symbolu promieniowania jonizującego — żółty, kolor symbolu promieniowania jonizującego — czerwony.

pobierz plik

Dziennik Ustaw Nr 230, poz. 1925 z 2002 - Strona 10 - pozostałe dokumenty:

  • Dziennik Ustaw Nr 230, poz. 1936 z 20022002-12-24

    Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie reklamy produktów leczniczych.

  • Dziennik Ustaw Nr 230, poz. 1935 z 20022002-12-24

    Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 13 grudnia 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w Rejestrze Wytwórców i Wyrobów Medycznych oraz w Rejestrze Incydentów Medycznych.

  • Dziennik Ustaw Nr 230, poz. 1934 z 20022002-12-24

    Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 20 grudnia 2002 r. w sprawie szczegółowych zasad gospodarki finansowej Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej i wojewódzkich funduszy ochrony środowiska i gospodarki wodnej.

  • Dziennik Ustaw Nr 230, poz. 1933 z 20022002-12-24

    Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 18 grudnia 2002 r. w sprawie wykazu artykułów rolno-spożywczych przywożonych z zagranicy oraz ich minimalnych ilości podlegających kontroli jakości handlowej.

  • Dziennik Ustaw Nr 230, poz. 1932 z 20022002-12-24

    Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 18 grudnia 2002 r. w sprawie wzoru świadectwa jakości handlowej.

  • Dziennik Ustaw Nr 230, poz. 1931 z 20022002-12-24

    Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 12 grudnia 2002 r. w sprawie badania mleka.

  • Dziennik Ustaw Nr 230, poz. 1930 z 20022002-12-24

    Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 16 grudnia 2002 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie planu emisji znaczków pocztowych na 2003 r.

  • Dziennik Ustaw Nr 230, poz. 1929 z 20022002-12-24

    Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 13 grudnia 2002 r. w sprawie wymagań metrologicznych, którym powinny odpowiadać tachografy samochodowe oraz wykresówki.

  • Dziennik Ustaw Nr 230, poz. 1928 z 20022002-12-24

    Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2002 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie deklaracji skróconych i zgłoszeń celnych.

  • Dziennik Ustaw Nr 230, poz. 1927 z 20022002-12-24

    Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2002 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie dokonania przeniesień dochodów i wydatków oraz limitów zatrudnienia i kwot wynagrodzeń określonych w ustawie budżetowej na rok 2002.

  • Dziennik Ustaw Nr 230, poz. 1926 z 20022002-12-24

    Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2002 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustalenia stawek dotacji przedmiotowych dla państwowych zakładów budżetowych i gospodarstw pomocniczych państwowych jednostek budżetowych oraz określenia szczegółowych zasad i trybu udzielania i rozliczania tych dotacji.

  • Dziennik Ustaw Nr 230, poz. 1924 z 20022002-12-24

    Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 27 listopada 2002 r. w sprawie szczegółowych zasad wyceny nieruchomości oraz zasad i trybu sporządzania operatu szacunkowego.

  • Dziennik Ustaw Nr 230, poz. 1923 z 20022002-12-24

    Ustawa z dnia 5 grudnia 2002 r. o zmianie ustawy o zmianach w organizacji i funkcjonowaniu centralnych organów administracji rządowej i jednostek im podporządkowanych oraz o zmianie niektórych ustaw oraz o zmianie ustawy o pomocy państwa w spłacie niektórych kredytów mieszkaniowych, refundacji bankom wypłaconych premii gwarancyjnych oraz o zmianie niektórych ustaw.

  • Dziennik Ustaw Nr 230, poz. 1922 z 20022002-12-24

    Ustawa z dnia 5 grudnia 2002 r. o dopłatach do oprocentowania kredytów mieszkaniowych o stałej stopie procentowej.

  • Dziennik Ustaw Nr 230, poz. 1921 z 20022002-12-24

    Ustawa z dnia 4 grudnia 2002 r. o zmianie ustawy o zasadach wspierania rozwoju regionalnego.

  • Dziennik Ustaw Nr 230, poz. 1920 z 20022002-12-24

    Ustawa z dnia 13 listopada 2002 r. o zmianie ustawy o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym.

  • Dziennik Ustaw Nr 230, poz. 1919 z 20022002-12-24

    Ustawa z dnia 13 listopada 2002 r. o ratyfikacji Umowy w sprawie międzynarodowych okazjonalnych przewozów pasażerów autokarami i autobusami (Umowa INTERBUS).

porady prawne online

Informujemy, iż zgodnie z przepisem art. 25 ust. 1 pkt. 1 lit. b ustawy z dnia 4 lutego 1994 roku o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jednolity: Dz. U. 2006 r. Nr 90 poz. 631), dalsze rozpowszechnianie artykułów i porad prawnych publikowanych w niniejszym serwisie jest zabronione.