Dziennik Ustaw Nr 128, poz. 1347 z 2004

Tytuł:	Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 13 maja 2004 r. w sprawie warunków, w których uznaje się, że odpady nie są niebezpieczne
Status aktu prawnego:	Obowiązujący
Data ogłoszenia:	2004-06-04
Data wydania:	2004-05-13
Data wejscia w życie:	2004-06-19
Data obowiązywania:	2004-06-04

Treść dokumentu: Dziennik Ustaw Nr 128, poz. 1347 z 2004

Dziennik Ustaw Nr 128                — 9034 —                Poz. 1347

---

1347

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ÂRODOWISKA1) z dnia 13 maja 2004 r. w sprawie warunków, w których uznaje się, że odpady nie są niebezpieczne Na podstawie art. 4 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (Dz. U. Nr 62, poz. 628, z późn. zm.2)) zarządza się, co następuje: §

1. Rozporządzenie określa:

1) warunki, w których uznaje się, że odpady wymienione na liście odpadów niebezpiecznych nie posiadają właściwości lub składników i właściwości powodujących, że odpady te stanowią odpady niebezpieczne;

2) sposób ustalenia spełnienia warunków, o których mowa w pkt

1. § 2.

1. Warunkiem uznania, że odpady wymienione na liście odpadów niebezpiecznych nie posiadają właściwości wybuchowych (H1), są negatywne wyniki badań wrażliwości termicznej, wrażliwości na uderzenie oraz wrażliwości na tarcie, przeprowadzonych w warunkach testowych.

2. Warunkiem uznania, że odpady wymienione na liście odpadów niebezpiecznych nie posiadają właściwości szkodliwych (H5) albo toksycznych (H6), jest brak efektów szkodliwych lub toksycznych w warunkach prowadzonych testów przesiewowych z użyciem odpadów lub standardowego wyciągu wodnego z odpadów.

3. Warunkiem uznania, że odpady wymienione na liście odpadów niebezpiecznych nie posiadają właściwości rakotwórczych (H7), jest brak wystąpienia nowotworów u badanych zwierząt narażonych na oddziaływanie tych odpadów w warunkach testowych.

4. Warunkiem uznania, że odpady wymienione na liście odpadów niebezpiecznych nie posiadają szkodliwego działania na rozrodczość (H10), jest brak ich wpływu na rozwój rozwielitek w warunkach testowych lub brak oddziaływania na rozrodczość zwierząt doświadczalnych w warunkach testu jedno- lub dwupokoleniowego.

5. Warunkiem uznania, że odpady wymienione na liście odpadów niebezpiecznych nie posiadają właściwości mutagennych (H11), jest brak zmian mutagennych u organizmów narażonych na oddziaływanie odpadów w warunkach testowych.

6. Warunkiem uznania, że odpady wymienione na liście odpadów niebezpiecznych nie posiadają właściwości ekotoksycznych (H14), jest brak efektów toksycznych w warunkach prowadzonych testów przesiewowych z użyciem standardowego wyciągu wodnego z odpadów. ———————

1)

7. Warunkiem uznania, że odpady wymienione na liście odpadów niebezpiecznych nie posiadają właściwości, z powodu których odpady te zostały umieszczone na tej liście, jest brak właściwości wymienionych w ust. 1—6 oraz brak przekroczeń parametrów granicznych, określonych w załączniku nr 1 do rozporządzenia. §

3. Ustalenie spełnienia warunków, o których mowa w § 2, następuje na podstawie przeprowadzonych badań, które prowadzą laboratoria akredytowane lub laboratoria posiadające wdrożony system jakości w zakresie badania właściwości i składników odpadów niebezpiecznych, określonych w załączniku nr 2 do rozporządzenia. §

4. Warunkiem uznania, że odpady wymienione na liście odpadów niebezpiecznych nie posiadają składników i właściwości, z powodu których odpady te zostały umieszczone na tej liście, jest:

1) brak przekroczeń stężeń składników określonych w załączniku nr 3 do rozporządzenia lub

2) brak przekroczeń parametrów granicznych określonych w załączniku nr 1 do rozporządzenia oraz brak cech określonych w § 2 ust. 1—6. §

5. Jeżeli wystąpi chociaż jedna z cech, o których mowa w § 2 ust. 1—6, i przekroczenie parametrów, o których mowa w załączniku nr 1 do rozporządzenia, odpad jest odpadem niebezpiecznym. §

6. Spełnienie warunku, o którym mowa w § 4 pkt 1, ustala się w następujących etapach:

1) etap pierwszy — ustalenie listy substancji, których występowanie w odpadzie jest spodziewane;

2) etap drugi — przeprowadzenie wstępnych badań, których celem jest ustalenie, czy faktycznie występują substancje, o których mowa w pkt 1;

3) etap trzeci — przeprowadzenie szczegółowych badań w celu określenia stężeń substancji ustalonych w etapie drugim. §

7. Jeżeli wyniki badań, o których mowa w § 6 pkt 3, wykazują, że stężenia substancji są niższe niż wymienione w załączniku nr 3 do rozporządzenia, odpad uznaje się za nieposiadający składników i właściwości powodujących, że odpady te stanowią odpady niebezpieczne. §

8. Jeżeli w wyniku ustaleń, o których mowa w § 6, zostanie ustalone występowanie składników wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach innych niż wymienione w załączniku nr 3 do rozporządzenia, to w celu stwierdzenia, czy odpad nie stanowi odpadu niebezpiecznego, przeprowadza się badania właściwości, o których mowa w §

2. §

9. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Ârodowiska: J. Swatoń

Minister Ârodowiska kieruje działem administracji rządowej — środowisko, na podstawie § 1 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Ârodowiska (Dz. U. Nr 106, poz. 1130).

2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 113, poz. 984 i Nr 199, poz. 1671, z 2003 r. Nr 7, poz. 78 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959 i Nr 116, poz. 1208.



Dziennik Ustaw Nr 128                — 9035 —                Poz. 1347

---

Załączniki do rozporządzenia Ministra Ârodowiska z dnia 13 maja 2004 r. (poz. 1347)

Załącznik nr 1

PARAMETRY GRANICZNE Oznaczenia właściwości H2 Parametr graniczny Nazwa właściwości utleniające nazwa parametru maksymalna prędkość spalania jednostka mm/s wartości, dla których uznaje się, że odpad nie posiada właściwości maksymalna prędkość spalania mniejsza od maksymalnej prędkości spalania mieszanki kontrolnej celulozy i azotanu baru powyżej 21 dla odpadów ciekłych

Lp.

1

2

H3-A

wysoce łatwopalne łatwopalne drażniące

temperatura zapłonu

°C

3 4

H3-B H4

5

H8

6

H9

7

H12

8

H13

czas spalania substancji stałej s powyżej 45 temperatura zapłonu °C powyżej 55 odczyn odpadu ciekłego lub wyciągu wodnego odpadu stałego pH powyżej 3,0 oraz poniżej 11,5 działanie na skórę — rumień skóry —

01) działanie na skórę — obrzęk skóry —

01) działanie na oczy —

02) uczulenie skóry —

03) żrące odczyn odpadu ciekłego lub wyciągu wodnego odpadu stałego pH powyżej 2,0 oraz poniżej 12,5 opór elektryczny przez skórę szczura om >5 gęstość optyczna w teście z modelową skórą ludzką %

1004) zakaźne5) Clostridium perfringens >0,0001 Salmonella sp. obecność brak Grupa coli, Eschericia coli miano >0,001 Pseudomonas aeruginosa obecność brak inne organizmy — stosowanie do rodzaju organizmów 3/kg uwalniające prędkość wydzielania gazu dm <1 toksyczne na goi wysoko dzinę toksyczne gazy całkowita ilość wydzielonej % masy <3,0 substancji toksycznej odpadu całkowita ilość wydzielonej % masy <0,1 substancji wysoce toksycznej odpadu toksyczne oddziaływanie — brak wydzielonego gazu na organizmy testowe wydzielające parametry stosowane dla postosowanie do badanych substancje szczególnych właściwości od H1 parametrów stosowanych o właścido H12 do oceny poszczególnych wościach właściwości od H1 do H12

Objaśnienia:

1) Brak zaczerwienienia oraz brak obrzęku (ocena „0” w skali od 0 do 4).

2) Brak zmętnienia rogówki, spojówki i tęczówki oraz brak obrzęku powieki, oceny „0” (w skali: zmętnienie rogówki: 0—4; uszkodzenie tęczówki: 0—2, przekrwienie spojówki: 0—3, obrzęk powieki: 0—4).

3) Brak reakcji skórnych (ocena „0” w klasyfikacji Magnussona/Kligmana w skali od 0 do 3).

4) Odsetkowa wartość graniczna musi jednak zostać zdefiniowana w modelu prognostycznym, zanim metoda zostanie uznana za odpowiednią.

5) Odpady zawierające żywe mikroorganizmy lub ich toksyny, o których wiadomo lub co do których istnieją wiarygodne podstawy do przyjęcia, że powodują choroby człowieka lub innych żywych organizmów.



Dziennik Ustaw Nr 128                — 9036 —                Poz. 1347

---

Załącznik nr 2

BADANIA WŁAÂCIWOÂCI Lp. 1 1 wybuchowe H2) Nazwa właściwości 2 Nazwa metody1) 3 1.1. Badanie wrażliwości termicznej wg PN-92/C-86006 (Materiały wybuchowe — Oznaczenie deflagracyjności — Metoda ogrzewania w łusce stalowej) lub wg pkt 1.6.1 części A.14 załącznika3) 1.2. Badanie wrażliwości na uderzenie wg PN-EN 13631-4:2004 (Materiały wybuchowe do użytku cywilnego. Materiały wybuchowe kruszące. Część 4: Oznaczanie wrażliwości na uderzenie) lub wg pkt 1.6.2 części A.14 załącznika3) 1.3. Badanie wrażliwości na tarcie wg PN-C-86019:1994 (Materiały wybuchowe — Oznaczanie wrażliwości na tarcie) lub wg pkt 1.6.3 części A.14 załącznika3) 2.1. Badanie właściwości utleniających (substancji stałych/preparatów chemicznych) wg części A.17 załącznika3) 3.1. Metody badania odpadów ciekłych4) 3.1.1. Oznaczanie temperatury zapłonu metodą tygla zamkniętego wg Abela wg PN-EN ISO 13736:2002 (U) (Przetwory naftowe i inne ciecze — Oznaczanie temperatury zapłonu metodą tygla zamkniętego według Abela) lub wg pkt 1.6.3.2 części A.9 załącznika3) 3.1.2. Oznaczanie temperatury zapłonu metodą zamkniętego tygla Pensky‘ego—Martensa wg PN-EN ISO 2719:2003 (Oznaczanie temperatury zapłonu. Pomiar metodą zamkniętego tygla Pensky‘ego—Martensa) lub wg pkt 1.6.3.2 części A.9 załącznika3) 3.1.3. Oznaczanie temperatury zapłonu w tyglu zamkniętym TAG wg PN-V-04043:2002 (Przetwory naftowe — Oznaczanie temperatury zapłonu w tyglu zamkniętym TAG) lub wg pkt 1.6.3.2 części A.9 załącznika3) 3.1.4. Oznaczanie temperatury zapłonu metodą tygla zamkniętego Abla—Pensky‘ego wg PN-EN 57:1999 (Produkty naftowe — Oznaczanie temperatury zapłonu — Pomiar metodą zamkniętego tygla Abla—Pensky‘ego) lub wg pkt 1.6.3.2 części A.9 załącznika3) 3.2. Metody badania odpadów stałych — Oznaczanie palności (substancji i parametrów chemicznych stałych) wg PN-EN 61300-2-36:2002 (Âwiatłowodowe złącza i elementy bierne — Podstawowe procedury badań i pomiarów — Część 2-36: Badania — Palność (niebezpieczeństwo zapłonu)) lub wg części A.10 załącznika3) 4.1. Oznaczanie temperatury zapłonu metodą tygla zamkniętego wg Abela jak w pkt 3.1.1 4.2. Oznaczanie temperatury zapłonu metodą zamkniętego tygla Pensky‘ego—Martensa jak w pkt 3.1.2 4.3. Oznaczanie temperatury zapłonu w tyglu zamkniętym TAG jak w pkt 3.1.3 4.4. Oznaczanie temperatury zapłonu metodą tygla zamkniętego Abla—Pensky‘ego jak w pkt 3.1.4 5A. Testy przesiewowe — Badanie pH odpadu ciekłego lub wyciągu wodnego z odpadu stałego wg PN-90/C-04540.01 (Woda i ścieki. Badania pH, kwasowości i zasadowości. Oznaczanie pH wód i ścieków o przewodności elektrolitycznej właściwości 10 mikrosekund/cm i powyżej metodą elektrometryczną)

2 3

utleniające H2 wysoce łatwopalne H3A

4

łatwopalne H3B4)

5

drażniące H4



Dziennik Ustaw Nr 128 1 2                — 9037 — 3                Poz. 1347

---

5B. Badanie działania drażniącego: wykonywane wyłącznie w przypadkach szczególnie uprawnionych5) 5B.1. Toksyczność ostra (działanie drażniące na skórę) wg części B.4 załącznika3) 5B.2. Toksyczność ostra (działanie drażniące na oczy) wg części B.5 załącznika3) 5B.3. Toksyczność ostra (uczulenie skóry) wg części B.6 załącznika3) 6 szkodliwe H56) 6A. Testy przesiewowe: 6A.1. Test toksyczności na bakteriach Vibrio fischeri wg instrukcji zawartych w dostępnych testach komercyjnych 6A.2. Oznaczanie aktywności cytotoksycznej na rzeżusze ogrodowej Lepidium sativum L.7) 6A.3. Toksyczność ostra (dla rozwielitek — Daphnia sp.) wg części C.2 załącznika3) 6A.4. Toksyczność — Hamowanie wzrostu glonów wg części C.3 załącznika3) 6A.5. Toksyczność ostra (dla ryb) wg części C.1 załącznika3) 6A.6. Toksyczność dla dżdżownic. Badania w sztucznej glebie wg części C.8 załącznika3) 6B. Badania na ssakach: wykonywane wyłącznie w przypadkach szczególnie uprawnionych 6B.1. Toksyczność ostra (podanie drogą pokarmową). Metoda ustalonej dawki wg części B.1.BIS załącznika3) 6B.2. Toksyczność ostra (podanie drogą pokarmową). Metoda klas ostrej toksyczności wg części B.1.TRIS załącznika3) 6B.3. Toksyczność ostra (inhalacyjna) wg części B.2 załącznika3) 6B.4. Toksyczność ostra (narażenie przez skórę) wg części B.3 załącznika3) 6B.5. Toksyczność dawki powtarzanej (28 dni, droga pokarmowa) wg części B.7 załącznika3) 6B.6. Toksyczność dawki powtarzanej (28 dni, droga inhalacyjna) wg części B.8 załącznika3) 6B.7. Toksyczność dawki powtarzanej (28 dni, po podaniu na skórę) wg części B.9 załącznika3) 7A. Testy przesiewowe: 7A.1. Test toksyczności na bakteriach Vibrio fischeri wg instrukcji zawartych w dostępnych testach komercyjnych 7A.2. Oznaczanie aktywności cytotoksycznej na rzeżusze ogrodowej Lepidium sativum L.7) 7A.3. Toksyczność ostra (dla rozwielitek — Daphnia sp.) wg części C.2 załącznika3) 7A.4. Hamowanie wzrostu glonów wg części C.3 załącznika3) 7A.5. Toksyczność ostra (dla ryb) wg części C.1 załącznika3) 7A.6. Toksyczność dla dżdżownic. Badania w sztucznej glebie wg części C.8 załącznika3) 7B. Badania na ssakach: wykonywane wyłącznie w przypadkach szczególnie uprawnionych 7B.1. Toksyczność ostra (podanie drogą pokarmową). Metoda stałej dawki wg części B.1.BIS załącznika3) 7B.2. Toksyczność ostra (podanie drogą pokarmową). Metoda klas ostrej toksyczności wg części B.1.TRIS załącznika3) 7B.3. Toksyczność ostra (inhalacyjna) wg części B.2 załącznika3) 7B.4. Toksyczność ostra (narażenie przez skórę) wg części B.3 załącznika3) 7B.5. Toksyczność dawki powtarzanej (28 dni, droga pokarmowa) wg części B.7 załącznika3)

7

toksyczne H66)



Dziennik Ustaw Nr 128 1 2                — 9038 — 3                Poz. 1347

---

7B.6. Toksyczność dawki powtarzanej (28 dni, droga inhalacyjna) wg części B.8 załącznika3) 7B.7. Toksyczność dawki powtarzanej (28 dni, po podaniu na skórę) zgodnie z częścią B.9 załącznika3) 8 rakotwórcze H7 8.1. Obserwacja działania rakotwórczego na zwierzętach testowych wg części B.32 załącznika3) 8.2. Obserwacja toksyczności przewlekłej i działania rakotwórczego na zwierzętach testowych lub metoda równoważna wg części B.33 załącznika3) 9A. Testy przesiewowe — Badanie pH odpadu ciekłego lub wyciągu wodnego z odpadu wg PN-90/C-04540.01 (Woda i ścieki — Badania pH, kwasowości i zasadowości. Oznaczanie pH wód i ścieków o przewodności elektrolitycznej właściwej 10 mikrosekund/cm i powyżej metodą elektrometryczną) 9B. Badanie działania żrącego 9B.1. Działanie żrące na skórę (test TER z użyciem skóry szczura) wg pkt 1.5 części B.40 załącznika3) lub 9B.2. Działanie żrące na skórę (test na modelu skóry ludzkiej) wg pkt 1.7 części B.40 załącznika3) 10.1. Oznaczanie bakterii z rodzaju Clostridium wg PN-EN 26461-1:2001 (Jakość wody. Wykrywanie i oznaczanie ilościowe przetrwalników beztlenowców redukujących siarczyny (clostridia). Część 1: Metoda namnażania w podłożu płynnym) 10.2. Oznaczanie bakterii z rodzaju Pseudomonas aeruginosa wg PN 81/C-04615.26 (Woda i ścieki. Badania mikrobiologiczne. Oznaczanie bakterii Pseudomonas aeruginosa metodą hodowli na pożywkach płynnych) 10.3. Oznaczanie bakterii z rodzaju Salmonella wg PN-EN ISO 6579:2003 (Mikrobiologia żywności i pasz. Horyzontalna metoda wykrywania Salmonella spp). 10.4. Oznaczanie bakterii z grupy coli, Escherichia coli wg PN 75/C-04615.05 (Woda i ścieki. Badania mikrobiologiczne. Oznaczanie bakterii grupy coli metodą fermentacyjną probówkową), PN 77/C-04615.07 (Woda i ścieki. Badania mikrobiologiczne. Oznaczanie bakterii grupy coli typu kałowego (fekalnego) metodą fermentacyjną probówkową), PN-EN ISO 9308-1:2004 (Jakość wody. Wykrywanie i oznaczanie ilościowe Escherichia coli i bakterii z grupy coli. Część 1: Metoda filtracji membranowej) 10.5. Oznaczanie innych mikroorganizmów metodami specyficznymi dla ich rodzajów 11A. Test przesiewowy — Badanie wpływu na rozwój rozwielitek10) 11B. Badania na zwierzętach: wykonywane wyłącznie w przypadkach szczególnie uprawnionych 11B.1. Działanie toksyczne na rozrodczość w warunkach testu jednopokoleniowego wg części B.34. załącznika3) lub 11B.2. Działanie toksyczne na rozrodczość w warunkach testu dwupokoleniowego wg części B.35. załącznika3) 12A. Testy na organizmach niższych i komórkach ssaków: 12A.1. Mutagenność (test rewersji mutacji na bakteriach) wg części B.13/14 załącznika3) 12A.2. Mutagenność (test mutacji genowych na komórkach Saccharomyces cerevisiae) wg części B.15 załącznika3) 12A.3. Mutagenność (test rekombinacji mitotycznych na komórkach Saccharomyces cerevisiae) wg części B.16 załącznika3

9

żrące H8

10

zakaźne H98)

11

działające szkodliwie na rozrodczość H109)

12

mutagenne H1111)



Dziennik Ustaw Nr 128 1 2                — 9039 — 3                Poz. 1347

---

12A.4. Recesywne mutacje letalne związane z płcią u Drosophila melanogaster wg części B.20 załącznika3) 12A.5. Mutagenność — (test mutacji genowych na komórkach ssaków) wg części B.17 załącznika3) lub 12A.6. Test wymiany chromatyd siostrzanych in vitro wg części B.19 załącznika3), lub 12A.7. Mutagenność (test aberracji chromosomowych in vitro na komórkach ssaków) wg części B.10 załącznika3) 12A.8. Mutagenność (test aberracji chromosomowych na komórkach szpiku kostnego ssaków) wg części B.11 załącznika3) 12A.9. Mutagenność (test mikrojądrowy na erytrocytach ssaków in vivo) wg części B.12 załącznika3) 12B. Badania na ssakach: wykonywane wyłącznie w przypadkach szczególnie uprawnionych 12B.1. Dominujące mutacje letalne u gryzoni wg części B.22 załącznika3) lub 12B.2. Aberracje chromosomowe spermatogoniów ssaków wg części B.23 załącznika3), lub 12B.3. Test plamkowy u myszy wg części B.24 załącznika3), lub 12B.4. Test dziedzicznych translokacji u myszy wg części B.25 załącznika3) 13 uwalniające toksyczne i wysoko toksyczne gazy H12 Metoda badania dwuetapowa: 13.A. I etap — Badanie palności (w kontakcie z wodą) wg części A.12 załącznika3) 13.B. II etap — tylko wówczas, gdy w etapie I nie jest możliwe ustalenie nazwy chemicznej wydzielającego się gazu 13.B.1. Toksyczność ostra (inhalacyjna) wg części B.2 załącznika3) lub 13.B.2. Toksyczność dawki powtarzalnej (28 dni, droga inhalacyjna) wg części B.8 załącznika3) Jak dla właściwości od H1 do H12 15.1. Testy ekotoksyczności wg instrukcji zawartych w poszczególnych testach komercyjnych z wykorzystaniem bakterii luminescencyjnych, glonów, pierwotniaków, wrotków i skorupiaków dostępnych w handlu w formie Toxkitów 15.2. Hamowanie wzrostu glonów wg części C.3 załącznika3) 15.3. Toksyczność ostra (dla rozwielitek — Daphnia sp.) wg części C.2 załącznika3) 15.4. Toksyczność ostra (dla rzęsy wodnej — Lemna minor)13) 15.5. Toksyczność ostra (dla ryb) wg części C.1 załącznika3)

14 15

H13 — wydzielające substancje o właściwościach od H1 do H12 ekotoksyczne H1412)

Objaśnienia:

1)

Wykonanie badania według opisu metody określonej w: a) załączniku do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 28 lipca 2003 r. w sprawie metod przeprowadzania badań właściwości fizykochemicznych, toksyczności i ekotoksyczności substancji i preparatów chemicznych (Dz. U. Nr 232, poz. 2343), b) normach polskich (europejskich), c) innych udokumentowanych procedurach (patrz: objaśnienia w odnośnikach 7, 10 i 13). W testach, w których metodyki opisane w załączniku, o którym mowa w lit. a, lub innych procedurach przewidują użycie wodnych roztworów badanych substancji, w badaniach odpadów stosuje się standardowe wyciągi wodne z odpadów, wykonane zgodnie z PN-Z-15009:1997 (Odpady stałe — Przygotowanie wyciągu wodnego) lub PN-Z-15012:1997 (Odpady stałe — Przygotowanie wyciągu wodnego z odpadów zaolejonych). We wszystkich badaniach, a w szczególności w badaniach toksykologicznych, należy stosować w pierwszej kolejności metody przesiewowe, tj. analizy chemiczne oraz mikrobiologiczne z zastosowaniem mikroorganizmów oraz organizmów niższych, z uwzględnieniem podanych niżej zasad. Metody te oznaczone są symbolem A w opisie metod badania poszczególnych właściwości.



Dziennik Ustaw Nr 128        2)

3)

4)

5) 6)                — 9040 —                Poz. 1347

---

7)

Badania wykonuje się wszystkimi wymienionymi metodami. Załącznik do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 28 lipca 2003 r. w sprawie metod przeprowadzania badań właściwości fizykochemicznych, toksyczności i ekotoksyczności substancji i preparatów chemicznych. Wykonuje się badanie przynajmniej jedną z wymienionych metod. Wybór metody powinien być dostosowany do przewidywanej drogi narażenia. Do ustalenia, czy odpad posiada właściwości H5 lub H6, należy w pierwszej kolejności wykonać testy przesiewowe na bakteriach oraz takich organizmach, jak Lepidium sativum L., Daphnia sp., Eisenia foetida, ryby. Model badawczy powinien składać się minimum z dwóch testów, z których jednym powinien być test na rybach. W przypadku gdy w testach przesiewowych zostanie wykazana szkodliwość lub toksyczność badanego wyciągu wodnego z odpadów, wyniki mogą zostać dalej potwierdzone, o ile istnieje taka konieczność, w badaniach na ssakach. Wykonanie wg następującego opisu metody — Oznaczenie aktywności cytotoksycznej na rzeżusze ogrodowej Lepidium sativum L.

1. Wstęp 1.1. Cel Celem badania jest określenie, czy odpad wykazuje aktywność cytotoksyczną na rzeżusze ogrodowej Lepidium sativum L. 1.2. Zakres stosowania metody Metodę należy stosować do wstępnej oceny mającej za zadanie określenie, czy badany odpad wykazuje właściwości mitodepresyjne, objawiające się hamowaniem podziałów komórkowych organizmu testowego. 1.3. Określenia: a) widoczna toksyczność — ogólne określenie opisujące wyraźne objawy toksyczności występujące po podaniu badanej substancji. Powinny one być wystarczające do oszacowania zagrożenia i powinny być takie, by można było oczekiwać, że wzrost podanej dawki spowoduje zmiany intensywności objawów toksyczności i prawdopodobnie śmiertelność, b) NER5 — najwyższe rozcieńczenie wodnego wyciągu z odpadu, który hamuje wydłużenie się korzeni o 5 % w stosunku do kontroli, c) NER50 — najwyższe rozcieńczenie wodnego wyciągu z odpadu, który hamuje wydłużenie się korzeni o 50 % w stosunku do kontroli, d) NER90 — najwyższe rozcieńczenie wodnego wyciągu z odpadu, który hamuje wydłużenie się korzeni o 90 % w stosunku do kontroli, e) LID (Lowest Ineffective Dilution) — najmniejsze nieefektywne rozcieńczenie. 1.4. Wytyczne ogólne Naczynia do hodowli i szkło laboratoryjne należy myć wodnym roztworem detergentu, a następnie dokładnie płukać i sterylizować. 1.5. Zasada metody Oznaczenie aktywności cytotoksyczności na rzeżusze ogrodowej Lepidium sativum L. polega na obserwacji reakcji organizmów testowych umieszczonych w badanych wyciągach wodnych odpadów. W etapie pierwszym określanym jako test wstępny ustalany jest rząd toksyczności wykorzystywany w etapie drugim zwanym testem właściwym, na podstawie którego określane są wartości następujących parametrów: NER5, NER50, NER90, LID. 1.6. Odczynniki i roztwory: a) woda destylowana lub zdemineralizowana, b) wodny roztwór detergentu, c) salicylan sodowy, d) siarczan cynkowy, e) fenol, f) czerwień rutenowa (lub czerwień obojętna). 1.7. Aparatura i przyrządy: a) urządzenia laboratoryjne do mieszania i rozcieńczania pożywki, b) źródło wody demineralizowanej lub destylowanej, c) autoklaw, d) pH-metr, e) lupa binokularowa z przyrządem mikrometrycznym o dokładności 0,1 mm, f) termostat, g) ezy lub inne narzędzia używane do przenoszenia nasion rzeżuchy, h) naczynia z czystego szkła lub plastiku (najlepsze naczynie to szalka Petriego o średnicy 10 cm).

2. Wybór i przygotowanie organizmów testowych 2.1. Charakterystyka organizmu testowego Roślina o wysokości 30—60 cm, naga, posiada białe kwiaty. Łuszczynki szeroko oskrzydlone, opatrzone bardzo krótką szyjką, nieprzewyższającą wycięcia szczytowego łuszczynki. 2.2. Uzyskiwanie i wybór organizmu testowego Nasiona rzeżuchy ogrodowej Lepidium sativum L. lub roślina mogą być uzyskane ze źródeł komercyjnych lub laboratoriów badawczych. Organizm testowy musi być bezbłędnie zidentyfikowany i zatwierdzony taksonomicznie przed użyciem. 2.3. Laboratoryjna hodowla organizmów testowych 2.3.1. Uzyskiwanie i przygotowanie organizmów do testów Nasiona rzeżuchy należy wysiać na bibułę zwilżoną wodą destylowaną lub wodą zdemineralizowaną. Inkubować w cieplarce w temperaturze 25±0,5 °C przez 17—24 h. 2.3.2. Selekcja organizmów do testów Do badań stosowane są tylko te organizmy w ilości 25 sztuk na jedno stężenie, u których wzrost korzeni po 17—24 h kiełkowania wynosi około 1 mm.



Dziennik Ustaw Nr 128                — 9041 —                Poz. 1347

---

2.3.3. Woda do przygotowania roztworów potrzebnych do analizy Do przygotowania roztworów do analizy wykorzystywana jest woda destylowana (zdemineralizowana). 2.3.4. Oświetlenie Podczas inkubacji i w czasie trwania testu wskazany jest brak oświetlenia. 2.3.5. Temperatura Podczas inkubacji i w czasie trwania testu wskazane jest utrzymywanie temperatury na poziomie 25±0,5 °C.

3. Metodyka wykonania testu 3.1. Wytyczne ogólne W testach przesiewowych należy użyć ustalonych z góry stężeń, by ustalić, czy próbka jest toksyczna w porównaniu z roztworem kontrolnym; jeżeli próbka jest toksyczna, należy wykonać test wstępny, który ma na celu ustalenie rzędu toksyczności badanych wyciągów wodnych odpadów. Do testu należy używać naczyń z czystego szkła lub tworzywa sztucznego; najlepszym naczyniem jest szalka Petriego o średnicy 10 cm; przed użyciem każde naczynie należy dokładnie umyć wodnym roztworem detergentu, a następnie dokładnie 3 razy płukać wodą wodociągową, 1 raz wodą destylowaną; ezy lub inne narzędzie używane do przenoszenia nasion rzeżuchy powinny zostać usunięte po użyciu lub starannie umyte i wysterylizowane przed ponownym użyciem. Parametry testu — warunki środowiskowe powinny odpowiadać tym, jakie panują podczas przygotowania organizmów testowych (ust. 2). Utrwalanie i wybarwianie strefy korzeniowej — po inkubacji w celu utrwalenia badanego materiału skiełkowane nasiona rzeżuchy należy przenieść do utrwalacza o następującym składzie: — salicylan sodowy — 2,0 g — siarczan cynkowy — 2,0 g — fenol — 0,5 g — woda destylowana — 100,00 cm3 czas utrwalania wynosi 1/2 godziny lub dłużej; po tym czasie kiełki należy przemyć w wodzie, a następnie włożyć do roztworu czerwieni rutenowej w stosunku 1:5 000 na szkiełku przedmiotowym, w celu wybarwienia strefy korzeniowej; do wybarwienia może być również zastosowana czerwień obojętna, ale daje gorsze rezultaty. Pomiarów długości korzeni dokonuje się pod lupą binokularową przy użyciu przyrządu mikrometrycznego z dokładnością do 0,1 mm. 3.2. Test wstępny Test ten powinien być przeprowadzany w celu ustalenia, czy test ostateczny jest potrzebny, i po to, aby określić rozcieńczenie roztworów dla testu ostatecznego. W testach ustalania rzędu toksyczności wykonuje się próby wstępne, sporządzając szereg rozcieńczeń badanych wyciągów wodnych z zastosowaniem ilorazu postępu geometrycznego równego

5. 3.3. Test właściwy Celem tego testu jest określenie NER5, NER50, NER90, LID dla wzrostu korzenia rzeżuchy. 3.3.1. Metodyka wykonania testu: a) do testu należy przygotować, na bazie uzyskanych wyników z testu wstępnego, 5 rozcieńczeń próbki (nie licząc kontroli) o malejącym rozcieńczeniu, przy zastosowaniu ilorazu postępu geometrycznego rozcieńczeń od 0,5 do 2,0; w analizie uwzględnia się te rozcieńczenia wyciągu wodnego, które w sposób statystycznie istotny (L = 0,05) hamują wzrost (wydłużenie się) korzeni w stosunku do prób kontrolnych; (najlepiej przygotować serię rozcieńczeń, w których środkowe powoduje około 50 % inhibicję wzrostu, a najniższe i najwyższe skutkują około 90 i 10 % efektem inhibicji), b) dla każdego rozcieńczenia i kontroli powinny być wykonane co najmniej 3 powtórzenia, każde zawierające 10 cm3 badanego roztworu, c) wprowadzić kontrolę negatywną zawierającą jedynie wodę lub 1 % metylocelulozę. 3.3.2. Wyniki testu Pod wpływem związków cytotoksycznych występuje inhibicja procesów podziałowych komórek merystomatycznych, co prowadzi do zahamowania wzrostu organów rzeżuchy ogrodowej Lepidium sativum L. W teście bierze się pod uwagę długość korzeni badanego organizmu. Jeżeli w wysokich rozcieńczeniach występuje stymulacja, a nie inhibicja wzrostu rzeżuchy, należy zanotować to zjawisko, jeżeli ma miejsce.

4. Obliczanie wyników oznaczenia 4.1. W testach przesiewowych kluczowym pytaniem jest, czy próbka jest toksyczna, czy stymulująca w porównaniu z próbą kontrolną. 4.2. Toksyczność (lub stymulację) należy określić jako procent inhibicji (lub stymulacji) w odniesieniu do kontroli: % I = 100 · (Lk – Lt)/Lk, gdzie: Lk i Lt są średnimi długościami korzeni odpowiednio w kontroli i próbie testowej; otrzymane wyniki służą do obliczenia NER5, NER50, NER90, LID. 4.3. Między logarytmami rozcieńczeń związków i efektem działania występuje w przybliżeniu rozkład normalny, do obliczeń stosuje się przybliżoną metodą statystyczną wg Kadłubowskiego; wyniki dzielone są na dwie grupy o inhibicji mniejszej i większej od 50 %, po czym obliczane są średnie dla tych grup. 4.4. Należy określić NER5, NER50, NER90, LID oraz wartość S20 za pomocą metody statystycznej lub graficznej; nachylenie zależności rozcieńczenie-reakcja jest specyficzne dla danego odpadu i dlatego może być cenną informacją.

5. Kontrola jakości Negatywna próbka kontrolna jest konieczna do kontroli jakości. Test jest nie do zaakceptowania, jeżeli więcej niż 10 % kontrolnych osobników wykazuje zmiany patologiczne.



Dziennik Ustaw Nr 128        8)                — 9042 —                Poz. 1347

---

9) 10)

11)

12)

Dla odpadów, co do których istnieje podejrzenie, że zawierają czynniki zakaźne, należy wytypować mikroorganizmy wskaźnikowe reprezentujące grupę organizmów odpowiedzialnych za tę właściwość odpadów. W badaniach tych zaleca się, zgodnie z wybraną grupą wskaźnikową, wykorzystanie testów dotyczących jakościowej analizy bakterii. Decyzja o wyborze grupy poszukiwanych drobnoustrojów powinna być podejmowana z udziałem laboratorium rekomendującego się doświadczeniem w mikrobiologicznych badaniach środowiskowych. Podstawowy jest test z rozwielitkami. Wykonanie wg następującego opisu metody — Badanie wpływu na rozród rozwielitek (Daphnia magna)

1. Wstęp 1.1. Cel Celem badania jest określenie wpływu wyciągu wodnego badanych odpadów na rozród rozwielitek (Daphnia magna). 1.2. Zasada metody Rozwielitki umieszcza się w wyciągu wodnym badanego odpadu w różnych rozcieńczeniach. Notowana jest liczba urodzonych osobników w przeliczeniu na jedną samicę, która przeżyła kontakt z badaną próbką. Tę liczbę następnie porównuje się z potencjałem rozrodczym rozwielitek z próbek kontrolnych.

2. Charakterystyka organizmu testowego Dafnie sp. są małymi słodkowodnymi skorupiakami o ciele spłaszczonym bocznie, okrytym, z wyjątkiem głowy, przezroczystym pancerzem, zakończonym kolcem. Na głowie znajdują się ciemno pigmentowane, ruchliwe oko oraz krótkie czułki pełniące funkcję lokomotoryczną. Dzięki przeźroczystości pancerza widoczne są niektóre narządy wewnętrzne. 2.1. Uzyskiwanie i wybór organizmu testowego Daphnia sp. może być uzyskana ze źródeł komercyjnych, laboratoriów badawczych lub z terenu naturalnego. Od 20 do 30 rozwielitek wystarczy do założenia hodowli. Organizm musi być bezbłędnie zidentyfikowany i zatwierdzony taksonomicznie przed użyciem. 2.2. Określenia a) NER — najwyższe rozcieńczenie wodnego wyciągu z odpadu, które działa szkodliwie na rozrodczość, b) LID (Lowest Ineffective Dilution) — najmniejsze nieefektywne rozcieńczenie. 2.3. Laboratoryjna hodowla organizmów testowych Hodowle należy prowadzić zgodnie z metodyką zawartą w rozdz. C.2 załącznika (patrz: objaśnienia w odnośniku 1 pkt a). 2.4. Pokarm i sposób karmienia organizmów testowych Rozwielitki należy karmić mieszaniną zielonych glonów i drożdżami. Najlepiej, jeśli w skład glonów wchodzić będą Selenastrum capricornutum, Scenedesmus subspicatus i ewentualnie Chlorella sp. 2.4.1. Mieszanina glonów z drożdżami; aby przygotować mieszaninę glonów, należy je odwirować, przepłukać w przefiltrowanej wodzie ze zbiornika naturalnego (wodę przepuścić przez filtr 0,22 µ m) lub w przefiltrowanej pożywce, na której rosną glony, i ponownie odwirować; należy pamiętać, że podawanie pokarmu w nadmiarze może powodować wyczerpywanie się tlenu, a następnie śmierć organizmów; rozwielitki należy karmić, używając sterylnej pipety Pasteura, dodając: — do organizmów ≤ 9 do 10 dni — 2 krople każdych glonów i drożdży, — do organizmów 9- ÷ 10-dniowych — 1 kroplę każdych glonów i drożdży, na dwa dorosłe osobniki, zaokrąglając, jeżeli jest nieparzysta ilość rozwielitek; na koniec tygodnia pracy (np. w piątek) dodać 1 dodatkową kroplę każdych glonów i drożdży na każdą zlewkę z hodowlą; jeżeli tylko 2 z 3 gatunków glonów są wykorzystywane do karmienia, należy dodać proporcjonalnie więcej z tych 2 glonów. 2.4.2. Karmienie jednym gatunkiem glonów; 7-dniowa hodowla glonów np. Selenastrum capricornutum powinna zawierać 4—5 mln komórek w 1 cm3; należy zmieszać 7-dniową hodowlę glonów z hodowlą 3-dniową w stosunku objętościowym 2:1; wirować komórki glonów, a następnie zawiesić je w wodzie wodociągowej średnio twardej lub twardej tak, aby w 1 cm3 było w przybliżeniu 10 mln komórek; dziennie należy dostarczyć rozwielitkom w przybliżeniu 300 000 komórek glonów na 1 cm3 hodowli, czyli dodać ok. 30 cm3 zawiesiny komórek do 1 dm3 hodowli.

3. Metodyka wykonania testu 3.1. Test trwa 21 dni, czyli 5 wylęgów. 3.2. Liczba zwierząt używanych do badania wynosi 60 sztuk. 3.3. Osobniki umieszcza się pojedynczo w 100 cm3 zlewce z 60—80 cm3 testowanego roztworu; wykonuje się 10 powtórzeń dla pięciu testowanych stężeń oraz 10 prób kontrolnych; co 2 lub 3 dni należy policzyć osobniki, które przeżyły, i nowo narodzone; potem dorosłe osobniki przenosi się do świeżego roztworu testowanej substancji, a młode usuwa się.

4. Obliczanie wyników oznaczenia Danych uzyskanych w wyniku badania reprodukcji używa się do określenia największego rozcieńczenia wyciągu wodnego odpadu potrzebnego do wywołania szkodliwego efektu (NER) oraz najmniejszego rozcieńczenia niepowodującego możliwego do zaobserwowania efektu (LID). Porównuje się liczbę urodzonych osobników w przeliczeniu na samicę, która przeżyła kontakt z testowaną substancją, z potencjałem rozrodczym osobników użytych do badania kontrolnego. Podstawowe testy przesiewowe należy wykonać na bakteriach, liniach komórkowych ssaków lub komórkach drożdży. Model badawczy powinien składać się z dwóch testów, tj. jednego na komórkach prokariotycznych i jednego na komórkach eukariotycznych. Należy wykonać testy na bakteriach, na formach młodocianych bezkręgowców i glonów (zestawy komercyjne), oraz na żywych organizmach roślinnych Lemna minor i zwierzęcych, takich jak Daphnia sp., ryby. Model badawczy powinien składać się z testów dla organizmów na różnych poziomach troficznych.



Dziennik Ustaw Nr 128        13)                — 9043 —                Poz. 1347

---

Wykonanie wg następującego opisu metody — Oznaczenie toksyczności ostrej na rzęsie wodnej Lemna minor.

1. Wstęp 1.1. Cel Celem badania jest określenie wysokości stężeń toksycznych wyciągu wodnego badanych odpadów na rzęsie wodnej Lemna minor. 1.2. Zakres stosowania metody Metodę należy stosować do badania fitotoksyczności badanych odpadów na rzęsie, która jest idealnym organizmem do tego typu badania. Ponieważ większość wyciągów wodnych jest barwnych i/lub mętnych, przez co sprawiają trudności w badaniu toksyczności z użyciem glonów bez uprzedniego przesączenia, które obniża integralność próbki. W dodatku niektóre próbki zawierają labilne składniki i wymagają metod odnawialnych lub przepływowych. Testy na glonach mogą być nieodpowiednie do takich próbek, podczas gdy toksyczność badana na rzęsie może być łatwo modyfikowana innymi metodami. Test toksyczności na rzęsie wodnej jest przydatny, szczególnie do określania fitotoksyczności na powierzchni rozdziału powietrze-woda, gdzie substancje powierzchniowo czynne, oleje i tłuszcze oraz toksyczne organiczne związki mogą się gromadzić. Test ten jest też użyteczny do określania toksyczności metali, związków organicznych, ścieków przemysłowych i miejskich. Ogólnie jest określany jako prosty, czuły i wydajny test. 1.3. Określenia: a) toksyczność ostra — obejmuje szkodliwe skutki występujące w określonym czasie po podaniu pojedynczej dawki wyciągu, b) widoczna toksyczność — ogólne określenie opisujące wyraźne objawy toksyczności; powinny one być wystarczające do oszacowania zagrożenia i powinny być takie, by można było oczekiwać, że obniżenie rozcieńczenia spowoduje zmiany intensywności objawów toksyczności i prawdopodobnie śmiertelność, c) NER5 — najwyższe rozcieńczenie wodnego wyciągu z odpadu, który hamuje wydłużenie się korzeni o 5 % w stosunku do kontroli, d) NER50 — najwyższe rozcieńczenie wodnego wyciągu z odpadu, który hamuje wydłużenie się korzeni o 50 % w stosunku do kontroli, e) NER90 — najwyższe rozcieńczenie wodnego wyciągu z odpadu, który hamuje wydłużenie się korzeni o 90 % w stosunku do kontroli, f) LID (Lowest Ineffective Dilution) — najmniejsze nieefektywne rozcieńczenie, g) S20 — największa wartość czynnika rozcieńczającego, dla którego stwierdza się 20 % efekt stymulacji. 1.4. Wytyczne ogólne 1.4.1. Naczynia do hodowli i szkło laboratoryjne należy myć wodnym roztworem detergentu, a następnie dokładnie płukać. 1.4.2. Używać statycznych, odnawialnych lub przepływowych metod. Zwykle, jeśli roztwór jest stabilny (np. roztwór z małą ilością mikroorganizmów, wysokim stężeniem toksycznych metali lub małej lotności), używa się testu statycznego. Jeżeli próbki są niestabilne, użyć odnawialnej (codziennie) lub przepływowej metody. 1.5. Zasada metody Oznaczenie fitotoksyczności na rzęsie wodnej Lemna minor polega na obserwacji reakcji organizmów testowych umieszczonych w wyciągu wodnym badanych odpadów. W etapie pierwszym określanym jako test wstępny ustalany jest rząd toksyczności wykorzystywany w etapie drugim zwanym testem właściwym, na podstawie którego określane są wartości następujących parametrów: NER5, NER50, NER90, LID oraz wartość S20. 1.6. Odczynniki i roztwory: a) roztwór podstawowy A: — NaNO3 — NaHNO3 — K2HPO4, b) roztwór podstawowy B: — CaCl2*2H2O — MgCl2 — Na2EDTA*2H2O — MnCl2, c) roztwór podstawowy C: — MgSO4*7H2O — H3BO3 — Na2MoO4*2H2O — ZnCl2 — CoCl2 — CuCl2, d) woda demineralizowana lub destylowana, e) wodny roztwór detergentu. 1.7. Aparatura i przyrządy: a) urządzenia laboratoryjne do mieszania i rozcieńczania pożywki, b) źródło wody demineralizowanej lub destylowanej, c) autoklaw, d) pH-metr, e) ręczny obiektyw lub mikroskop selektywny, f) akwaria hodowlane — 15 l naczynia (np. akwarium) lub nierdzewna stalowa miska, g) lodówka, h) oświetlenie zapewniające stałe białe jarzeniowe światło (2 150—4 300 luksów), i) ezy lub inne narzędzia używane do przenoszenia rzęsy,



Dziennik Ustaw Nr 128                — 9044 —                Poz. 1347

---

j) 250 cm3 szklane zlewki lub kolbki Erlenmayera (dość duże, aby zmieścić 150 cm3 roztworu testowego i kolonie rzęsy); uwaga: wszystkie naczynia powinny być tego samego typu i wielkości; k) aparatura do pomiarów fizykochemicznych testowanych substancji chemicznych lub ich mieszanin.

2. Wybór i przygotowanie organizmów testowych 2.1. Charakterystyka organizmu testowego Drobna roślina wodna o płaskich, bezlistnych kolistych pędach lub odwrotnie jajowatych średnicy 2—3 mm złożonych z części tzw. połci z korzonkami. Rzadko spotykane — kwiaty jednopłciowe bez okwiatu; męski z jednego pręcika, żeński z jednego słupka. 2.2. Uzyskiwanie i wybór organizmu testowego Rzęsa wodna Lemna minor może być uzyskana ze źródeł komercyjnych, laboratoriów badawczych lub z terenu naturalnego. Organizm musi być bezbłędnie zidentyfikowany i zatwierdzony taksonomicznie przed użyciem. Innym, preferownym przez niektórych biologów gatunkiem rzęsy jest L. gibba, L. perpusilla, L. pencicostata, L. polyrrhiza, które mogą być używane z sukcesem po modyfikacjach procedury. 2.3. Laboratoryjna hodowla organizmów testowych 2.3.1. Hodowla organizmów testowych Ârodowisko wzrostu roślin w warunkach kontrolnych powinno być prowadzone w odpowiednich pomieszczeniach lub na zamkniętych obszarach umożliwiających utrzymanie odpowiedniej ilości pojemników testowych. Należy aklimatyzować nową hodowlę rzęsy do otoczenia testowego co najmniej przez 2 tygodnie przed rozpoczęciem badań. Ta hodowla rośnie energicznie i zapewnia prawie niewyczerpany zapas dla testów prowadzonych w odpowiednich warunkach. Hodowla uzyskana z jednej wyizolowanej rośliny powinna posłużyć do zaszczepienia wszystkich kolb użytych w opisywanym teście. Aby przygotować 10 dm3 roztworu do hodowli, należy dodać 100 cm3 każdego roztworu podstawowego składników pokarmowych A, B i C (tabela

1) do demineralizowanej lub innej odpowiedniej wody (np. wody destylowanej). Dodać rozcieńczony (1/4 mocy) roztwór do hodowli raz w tygodniu. Głębokość wody powinna wynosić co najmniej 40 mm. Raz w miesiącu przenieść zapasową hodowlę do świeżo przygotowanego roztworu składników odżywczych. 2.3.2. Uzyskiwanie i przygotowanie organizmów do testów Szczepy hodowlane powinny być rozmnażane w akwariach przez okres dwóch tygodni (z koniecznym przerzedzaniem) przed użyciem w teście. Rośliny użyte w teście powinny być okresowo selekcjonowane z akwariów hodowlanych. Zaszczepienie powinno być wykonane roślinami pochodzącymi z hodowli młodszych niż dwutygodniowe. 2.3.3. Selekcja organizmów do testów Wybrać okazy rzęsy z hodowli, które rosły w tych samych warunkach. Uciąć wszystkie korzenie, by zredukować skażenie glonami, jeśli jest taka konieczność. Należy posegregować roślinki o podobnej wielkości, a liczba roślinek i listków powinna być taka sama lub możliwie taka sama w każdym naczyniu. Używać jedynie zdrowych roślin zawierających dwa liście o takich samych lub podobnych rozmiarach. Alternatywnie 4 rośliny 3-listne lub 3 rośliny 4-listne. Zalecane jest, by w każdym naczyniu znalazło się co najmniej 12, ale nie więcej niż 16 listków. Roślinki są eksponowane w zamkniętych naczyniach na równe objętości każdego rozcieńczenia badanej próbki na okres 7 dni. 2.3.4. Choroby i drapieżniki Choroby, roślinożerne owady lub inne szkodniki zwykle nie sprawiają problemów w hodowlach rzęsy. Jeżeli w hodowli wystąpią jakiekolwiek zmiany chorobowe, należy ją zniszczyć i rozpocząć nową. Wskazane jest utrzymywanie kilku hodowli izolowanych od siebie. 2.3.5. Woda do hodowli (pożywka) i do przygotowania roztworów potrzebnych do analizy Woda do rozcieńczeń i woda do prób kontrolnych jest identyczna z roztworem substancji odżywczych do hodowli rzęsy. Ten roztwór należy przygotować według tabel nr 1 i nr

2. Tabela nr 1 Odczynnik Roztwór A NaNO3 NaHCO3 K2HPO4 Roztwór B CaCl2*2H2O MgCl2 FeCl3 Na2EDTA*2H2O MnCl2 4,41 g/dm3 5,7 g/dm3 0,096 g/dm3 0,3 g/dm3 0,264 g/dm3 25,5 g/dm3 15,0 g/dm3 1,04 g/dm3 Stężenie



Dziennik Ustaw Nr 128        Odczynnik                — 9045 —        Stężenie Roztwór C                Poz. 1347

---

MgSO4*7H2O H3BO3 Na2MoO4*2H2O ZnCl2 CoCl2 CuCl2

14,7 g/dm3 0,186 g/dm3 7,26 mg/dm3 3,27 mg/dm3 0,78 mg/dm3 0,009 mg/dm3

Tabela nr 2 Pierwiastek Roztwór A N Na C K P Roztwór B Ca Mg Fe Mn Roztwór C S B Mo Zn Co Cu 19,1 mg/dm3 325 µg/dm3 28,8 µg/dm3 15,7 µg/dm3 3,54 µg/dm3 0,04 µg/dm3 12,0 mg/dm3 29,0 mg/dm3 0,33 mg/dm3 1,15 mg/dm3 42,0 mg/dm3 110,0 mg/dm3 21,4 mg/dm3 4,69 mg/dm3 1,86 mg/dm3 Stężenie końcowe

Uwagi: Do przygotowania pożywki dodać 1 cm3 każdego roztworu do 100 cm3 dejonizowanej wody. Ustalić pH na poziomie 7,5—8,0. Aby przygotować 10 dm3 roztworu do hodowli, dodać 100 cm3 każdego roztworu podstawowego składników pokarmowych A, B i C (tabela nr

1) do demineralizowanej lub innej odpowiedniej wody (np. wody destylowanej). Pożywka powinna zostać zrobiona przed każdym transferem kultur rzęsy i do przygotowania nowych roztworów podczas prowadzenia testów. Jeżeli jest przygotowywana z wyprzedzeniem, powinna być trzymana w lodówce. 2.3.6. Oświetlenie Należy zapewnić stałe chłodne, białe jarzeniowe światło (2 150—4 300 luksów) na powierzchni wody. Natężenie światła powinno być mierzone w całym obszarze inkubacji i nie powinno się różnić więcej niż 15 % od wybranego natężenia światła. 2.3.7. Temperatura Hodowlę należy prowadzić w pomieszczeniu o czystym powietrzu, w którym utrzymywana będzie temperatura 25±2 °C. 2.3.8. Naczynia do hodowli Należy hodować rzęsę w 15 l naczyniu, np. akwarium lub nierdzewnej stalowej misce: a) po założeniu hodowli należy każde naczynie czyścić czystą gąbką w celu usunięcia martwej rzęsy i płukać dsetylowaną lub demineralizowaną wodą,



Dziennik Ustaw Nr 128                — 9046 —                Poz. 1347

---

b) raz w miesiącu, podczas wymiany wody, należy umyć każde naczynie wodnym roztworem detergentu; po umyciu dokładnie wypłukać 3 razy wodą wodociągową, a następnie wodą do hodowli w celu usunięcia resztek detergentu, c) ezy lub inne narzędzie używane do przenoszenia rzęsy powinny zostać usunięte po użyciu lub starannie umyte i wysterylizowane przed ponownym użyciem.

3. Metodyka wykonania testu 3.1. Wytyczne ogólne W testach przesiewowych należy użyć ustalonych z góry rozcieńczeń do ustalenia, czy próbka jest toksyczna w porównaniu z roztworem kontrolnym; jeżeli próbka jest toksyczna, należy wykonać test wstępny, który ma na celu ustalenie rzędu toksyczności badanych wyciągów wodnych odpadów. Naczynia używane w testach to 250 cm3 szklane zlewki lub kolbki Erlenmeyera, dość duże, by zmieścić 150 cm3 roztworu testowego i kolonie rzęsy, bez stłoczenia w czasie trwania testu; wszystkie naczynia powinny być tego samego typu i wielkości; pomimo że wykonuje się co najmniej 3 powtórzenia, czasami mogą być konieczne większe naczynia, by pomieścić dodatkowe kolonie i objętości badanych roztworów; stosunek objętości badanego roztworu do objętości naczynia nie powinien przekroczyć 2:5; dla każdego badanego rozcieńczenia i kontroli należy wykonać tyle samo powtórzeń. Warunki środowiskowe powinny odpowiadać tym, jakie panują podczas hodowli organizmów testowych (ust. 2). 3.2. Test wstępny Test ten powinien być przeprowadzany w celu ustalenia, czy test ostateczny jest potrzebny, i po to, aby określić rozcieńczenie roztworów dla testu ostatecznego. W testach ustalania rzędu toksyczności wykonuje się próby wstępne, sporządzając szereg rozcieńczeń badanych wyciągów wodnych z zastosowaniem ilorazu postępu geometrycznego równego 10, np. 10 %, 1 %, 0,1 %. Jeżeli test wstępny pokazał, że najniższe rozcieńczenie wyciągu wodnego z badanej próbki odpadu nie wpłynęło niekorzystnie na rzęsę, oznacza to, że wyciąg wodny badanego odpadu nie jest fitotoksyczny. 3.3. Test właściwy Celem tego testu jest określenie NER5, NER50, NER90, LID, S20 dla wzrostu rzęsy, bazując na określeniu całkowitej liczby listków, tempie wzrostu i/lub śmiertelności listków. 3.3.1. Metodyka wykonania testu: a) do testu należy przygotować, na bazie uzyskanych wyników z testu wstępnego, 5 rozcieńczeń próbki wyciągu wodnego (nie licząc kontroli) o malejącym rozcieńczeniu, przy zastosowaniu ilorazu postępu geometrycznego rozcieńczeń od 0,5 do 2,0, np. 10 %, 5 %, 2,5 %: — zakres rozcieńczeń badanego wyciągu powinien być dobrany tak, aby w najmniejszym rozcieńczeniu miało to wpływ na co najmniej 90 % listków rzęsy wodnej, a w najwyższym na nie więcej niż 5 % listków, w porównaniu z kontrolami, — zakres rozcieńczeń powinien zostać dobrany tak, aby można było wykreślić krzywą odpowiedzi na rozcieńczenia, pomiędzy NER5 a NER90, b) dla każdego rozcieńczenia i kontroli powinny być wykonane co najmniej 3 powtórzenia, każde zawierające 150 cm3 badanego roztworu lub tyle, by wystarczyło do uzyskania wyniku przy stosunku wielkości naczyń 2:5; można zastosować mniej powtórzeń zawierających większą liczbę kolonii, ale pojemniki testowe i objętości roztworów muszą zostać odpowiednio przystosowane, c) wprowadzić kontrolę negatywną zawierającą jedynie roztwór substancji pokarmowych lub zmodyfikowany roztwór, d) pożywka i badane roztwory czasem muszą być wymieniane w

3. lub

5. dniu prowadzenia testu lub jeśli zaistnieje taka potrzeba częściej, by zapobiec brakom substancji odżywczych lub wyczerpaniu badanej substancji chemicznej; okresowe odnowienie pomoże zachować stałe ekspozycyjne stężenia badanej substancji przez czas trwania testu dla składników, które są niestabilne w wodzie. 3.3.2. Wyniki testu: a) najpowszechniej używaną i pozornie wiarygodną metodą oceniania jest wzrost listków; aby zmierzyć wzrost listków, należy policzyć każdy dostrzegalny sterczący pączek, podczas oglądania pod ręcznym obiektywem lub sekcyjnym mikroskopem; ta nieniszcząca metoda zezwala na powtarzanie obserwacji tego samego roztworu; obserwacje wyglądu i liczby listków należy wykonywać w dniach 0., 3.,

5. i 7.; w dniu

7. określana jest całkowita liczba żywych i/lub martwych listków; mikroskop sekcyjny ułatwi obserwacje; należy wykreślić krzywe odpowiedzi na stężenia; krzywe odpowiedzi na stężenie są kreślone dla całkowitej liczby listków, tempa wzrostu (jako liczba listków na dzień) i śmiertelności (procent martwych listków); te krzywe mogą stanowić podstawę do określania NER5, NER50, NER90, LID, S20; należy zapisać jakiekolwiek zmiany w rozwoju lub wyglądzie listków, takie jak: — wzrost ich ilości (listek jest liczony bez względu na rozmiar) — zmniejszenie się rozmiaru — chlorozę (utratę pigmentu/żółknięcie) — nekrozy (martwe miejsca) — zniszczenie korzenia — utratę pływalności — wypukłości (w kształcie łuku lub opuchlizna) — tonięcie listków — rozpad kolonii porównanie chorych listków z okazami w próbie kontrolnej posłuży do ustalenia LID (rozcieńczenia niewywołującego zauważalnego efektu), b) inne metody, które mogą być oszacowane w tym teście i które wskazałyby na inhibicję wzrostu: — pobór węgla C14 — zawartość chlorofilu a, b, c — zawartość biomasy



Dziennik Ustaw Nr 128                — 9047 —                Poz. 1347

---

— powierzchnia listków — liczba kolonii, liczba korzeni — długość korzeni, c) powinny być też zapisane każde dodatkowe obserwacje, takie jak sedymentacja roztworu testowego lub inne anomalia, d) niektóre substancje zawarte w wyciągu wodnym raczej stymulują, niż inhibitują wzrost rzęsy; zanotować taki efekt, jeżeli występuje.

4. Obliczenie wyników oznaczenia 4.1. W testach przesiewowych kluczowym pytaniem jest, czy próbka jest toksyczna, czy stymulująca w porównaniu z próbą kontrolną. 4.2. Toksyczność (lub stymulację) należy określić jako procent inhibicji (lub stymulacji) w odniesieniu do kontroli: % I = 100 · (Lk – Lt)/Lk, gdzie: Lk i Lt są średnimi długościami korzeni odpowiednio w kontroli i próbie testowej; otrzymane wyniki służą do obliczenia NER5, NER50, NER90, LID. 4.3. Wyniki badań rozstrzygających mogą być zobrazowane przy użyciu liniowych, półlogarytmicznych lub logarytmicznych wykresów. Typowa relacja rozcieńczenie-efekt jest esowata. 4.4. Należy określić NER5, NER50, NER90, LID oraz wartość S20 (rozcieńczenie powodujące 20 % efekt stymulacji) za pomocą metody statystycznej lub graficznej; nachylenie zależności rozcieńczenie-reakcja jest specyficzne dla danego odpadu i dlatego może być cenną informacją.

5. Kontrola jakości Negatywna próbka kontrolna jest konieczna do kontroli jakości. Test jest nie do zaakceptowania, jeżeli więcej niż 10 % kontrolnych osobników umrze lub okaże niekorzystne symptomy. W normalnych warunkach czas podwojenia się dla rzęsy wynosi mniej niż 2 doby. Jeżeli próbka kontrolna wykazuje mniej niż dwukrotny wzrost listków w 96 godzin, test jest nie do przyjęcia. Załącznik nr 3

ST¢˚ENIA SKŁADNIKÓW Lp. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 Substancje Jedna lub więcej substancji wysoce toksycznych1) Jedna lub więcej substancji toksycznych1) Jedna lub więcej substancji szkodliwych1) Jedna lub więcej substancji żrących określonych jako R351) Jedna lub więcej substancji żrących określonych jako R341) Jedna lub więcej substancji drażniących określonych jako R411) Jedna lub więcej substancji drażniących określonych jako R36, R37 i R381) Jedna substancja rakotwórcza kategorii 1 lub

21) Jedna substancja rakotwórcza kategorii

31) Jedna substancja szkodliwa na rozrodczość kategorii 1 lub 2 określona jako R60, R611) Jedna substancja szkodliwa na rozrodczość kategorii 3 określona jako R62, R631) Jedna substancja mutagenna kategorii 1 lub 2 określona jako R461) Jedna substancja mutagenna kategorii 3 określona jako R401) Stężenie, dla którego uznaje się że odpad nie posiada składników łączne stężenia — poniżej 0,1 % łączne stężenia — poniżej 3 % łączne stężenia — poniżej 25 % łączne stężenia — poniżej 1 % łączne stężenia — poniżej 5 % łączne stężenia — poniżej 10 % łączne stężenia — poniżej 20 % stężenie — poniżej 0,1 % stężenie — poniżej 1 % stężenie — poniżej 0,5 % stężenie — poniżej 5 % stężenie — poniżej 0,1 % stężenie — poniżej 1 %

Objaśnienie:

1)

Określone na podstawie rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 2 września 2003 r. w sprawie wykazu substancji niebezpiecznych wraz z ich klasyfikacją i oznakowaniem (Dz. U. Nr 199, poz. 1948) oraz rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 2 września 2003 r. w sprawie kryteriów i sposobu klasyfikacji substancji i preparatów chemicznych (Dz. U. Nr 171, poz. 1666).



Dziennik Ustaw Nr 128, poz. 1347 z 2004 - pozostałe dokumenty:

• Dziennik Ustaw Nr 128, poz. 1351 z 20042004-06-04

  Wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 18 maja 2004 r. sygn. akt SK 38/03

• Dziennik Ustaw Nr 128, poz. 1350 z 20042004-06-04

  Wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 17 maja 2004 r. sygn. akt Sk 32/03

• Dziennik Ustaw Nr 128, poz. 1349 z 20042004-06-04

  Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 13 maja 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie leczenia substytucyjnego

• Dziennik Ustaw Nr 128, poz. 1348 z 20042004-06-04

  Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie substancji niebezpiecznych i preparatów niebezpiecznych, których opakowania zaopatruje się w zamknięcia utrudniające otwarcie przez dzieci i wyczuwalne dotykiem ostrzeżenie o niebezpieczeństwie

• Dziennik Ustaw Nr 128, poz. 1346 z 20042004-06-04

  Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie stażu adaptacyjnego i testu umiejętności w toku postępowania o uznanie nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów w dziedzinie bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej

• Dziennik Ustaw Nr 128, poz. 1345 z 20042004-06-04

  Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 14 maja 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie nabywania uprawnień do wykonywania niektórych czynności związanych z oceną jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych oraz dokumentowania tych czynności

• Dziennik Ustaw Nr 128, poz. 1344 z 20042004-06-04

  Rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 17 maja 2004 r. w sprawie świadectw służby żołnierzy zawodowych

• Dziennik Ustaw Nr 128, poz. 1343 z 20042004-06-04

  Rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 12 maja 2004 r. w sprawie nadawania oraz unieważniania przydziałów mobilizacyjnych żołnierzom zawodowym i żołnierzom pełniącym służbę kandydacką

• Dziennik Ustaw Nr 128, poz. 1342 z 20042004-06-04

  Rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 11 maja 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków oraz wypłacania uposażenia i innych należności pieniężnych żołnierzom niezawodowym

• Dziennik Ustaw Nr 128, poz. 1341 z 20042004-06-04

  Rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 maja 2004 r. w sprawie regulaminu organizacyjno-porządkowego wykonywania kary ograniczenia wolności orzeczonej wobec żołnierzy zasadniczej służby wojskowej

• Dziennik Ustaw Nr 128, poz. 1340 z 20042004-06-04

  Rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie warunków i zasad wspólnej bezpiecznej eksploatacji lotnisk wojskowych oraz lotnisk służb porządku publicznego

• Dziennik Ustaw Nr 128, poz. 1339 z 20042004-06-04

  Rozporządzenie Ministra Kultury z dnia 28 maja 2004 r. w sprawie regulaminu konkursu na stanowisko dyrektora szkoły lub placówki i trybu pracy komisji konkursowej

• Dziennik Ustaw Nr 128, poz. 1338 z 20042004-06-04

  Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 maja 2004 r. w sprawie taryfy maksymalnych wysokości opłat za usługi pilotowe świadczone w pilotażu obowiązkowym oraz trybu ich pobierania

• Dziennik Ustaw Nr 128, poz. 1337 z 20042004-06-04

  Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 1 czerwca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zabezpieczeń akcyzowych

• Dziennik Ustaw Nr 128, poz. 1336 z 20042004-06-04

  Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 1 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków udzielania pomocy publicznej na finansowanie inwestycji państwowego przedsiębiorstwa użyteczności publicznej "Poczta Polska"

• Dziennik Ustaw Nr 128, poz. 1335 z 20042004-06-04

  Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 1 czerwca 2004 r. w sprawie współpracy ministra właściwego do spraw rolnictwa z organami centralnymi państw członkowskich Unii Europejskiej i Komisją Europejską w zakresie sprawowania nadzoru nad przestrzeganiem prawodawstwa zootechnicznego

• Dziennik Ustaw Nr 128, poz. 1334 z 20042004-06-04

  Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 15 maja 2004 r. w sprawie sieci autostrad i dróg ekspresowych