Dziennik Ustaw Nr 87, poz. 824 z 2004

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW1) z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie odraczania terminu płatności należności celnych Na podstawie art. 59 ust. 2 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. — Prawo celne (Dz. U. Nr 68, poz. 622) zarządza się, co następuje: §

1. Rozporządzenie określa:

1) szczegółowe warunki i tryb postępowania przy udzielaniu pozwoleń na odroczenie terminu płatności należności celnych, zwanych dalej „pozwoleniami na odroczenie”;

2) szczegółowe warunki i tryb postępowania przy stosowaniu odroczenia terminu płatności należności celnych, zwanych dalej „należnościami”. § 2.

1. Wniosek o udzielenie pozwolenia na odroczenie jest składany przez osobę zobowiązaną do uisz———————

1)

czenia należności, zwaną dalej „wnioskodawcą”, do dyrektora izby celnej właściwego miejscowo ze względu na:

1) naczelnika urzędu celnego, w którym została zaksięgowana kwota należności — w przypadku stosowania odroczenia dla kwoty należności zaksięgowanej na warunkach określonych w art. 218 ust. 1 akapit pierwszy lub w art. 220 ust. 1 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE L 302 z 19.10.1992), ostatnio zmienionego aktem dotyczącym warunków przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz. Urz. UE L 236 z 23.9.2003), zwanego dalej „Wspólnotowym Kodeksem Celnym”;

2) naczelnika lub naczelników urzędów celnych, w których będą księgowane kwoty należności —

Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej — finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834).

Dziennik Ustaw Nr 87                — 5644 —                Poz. 824

w przypadku stosowania odroczenia całościowo dla wszystkich należności zaksięgowanych na warunkach określonych w art. 218 ust. 1 akapit pierwszy Wspólnotowego Kodeksu Celnego, w okresie wyznaczonym przez organ celny, albo całościowo dla wszystkich należności, które podlegają łącznie jednemu zaksięgowaniu zgodnie z art. 218 ust. 1 akapit drugi Wspólnotowego Kodeksu Celnego.

2. Wniosek o udzielenie pozwolenia na odroczenie sporządza się według wzoru określonego w załączniku nr 1 do rozporządzenia, z zastrzeżeniem ust.

3. 3. W przypadku jednoczesnego ubiegania się o udzielenie pozwolenia na odroczenie stosowane całościowo dla wszystkich należności, które podlegają łącznie jednemu zaksięgowaniu, zgodnie z art. 218 ust. 1 akapit drugi Wspólnotowego Kodeksu Celnego, i pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej, wniosek o udzielenie pozwolenia na odroczenie może zostać złożony wraz z wnioskiem o udzielenie pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej.

4. W przypadku ubiegania się o udzielenie pozwolenia na odroczenie stosowane całościowo dla wszystkich należności, które podlegają łącznie jednemu zaksięgowaniu, zgodnie z art. 218 ust. 1 akapit drugi Wspólnotowego Kodeksu Celnego, osoba, której udzielono pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej, składa wraz z wnioskiem o udzielenie pozwolenia na odroczenie wniosek o zmianę pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej w zakresie rozstrzygnięcia o stosowaniu odroczenia. § 3.

1. Do wniosku, o którym mowa w § 2, należy dołączyć:

1) oryginał lub uwierzytelnioną kopię dokumentu potwierdzającego prowadzenie przez wnioskodawcę działalności gospodarczej;

2) oświadczenie wnioskodawcy, sporządzone według wzoru stanowiącego załącznik nr 2 do rozporządzenia, że nie jest w stosunku do niego prowadzone postępowanie egzekucyjne lub upadłościowe;

3) potwierdzenie złożenia zabezpieczenia — o ile zostało złożone przed złożeniem wniosku o udzielenie pozwolenia na odroczenie stosowane dla kwoty należności zaksięgowanej na warunkach określonych w art. 218 ust. 1 akapit pierwszy lub w art. 220 ust. 1 Wspólnotowego Kodeksu Celnego.

2. Dokumenty, o których mowa w ust. 1, powinny zawierać dane aktualne w dniu złożenia wniosku o udzielenie pozwolenia na odroczenie.

3. Dokumentu wymienionego w ust. 1 pkt 1 nie dołącza się do wniosku o udzielenie pozwolenia na odroczenie, jeżeli został on wcześniej złożony w innej sprawie dyrektorowi izby celnej, do którego jest składany ten wniosek. W takim przypadku wnioskodawca jest obowiązany wskazać sprawę, przy której złożono ten dokument.

4. Wniosek, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 1, wraz z dokumentami, o których mowa w ust. 1, powinien zostać złożony nie później niż w terminie 10 dni od dnia powiadomienia dłużnika o wysokości należności. § 4.

1. Jeżeli wnioskodawca spełnia warunki określone w art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. — Prawo celne, dyrektor izby celnej, z wyłączeniem przypadków określonych w ust. 6 oraz § 3 ust. 1 pkt 3, wzywa wnioskodawcę do:

1) złożenia zabezpieczenia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania — w przypadku ubiegania się o udzielenie pozwolenia na odroczenie stosowane dla kwoty należności zaksięgowanej na warunkach określonych w art. 218 ust. 1 akapit pierwszy lub w art. 220 ust. 1 Wspólnotowego Kodeksu Celnego;

2) złożenia zabezpieczenia generalnego w terminie 30 dni od dnia doręczenia wezwania – w przypadku ubiegania się o udzielenie pozwolenia na odroczenie stosowane całościowo dla wszystkich należności zaksięgowanych na warunkach określonych w art. 218 ust. 1 akapit pierwszy Wspólnotowego Kodeksu Celnego, w okresie wyznaczonym przez organ celny, albo całościowo dla wszystkich należności, które podlegają łącznie jednemu zaksięgowaniu zgodnie z art. 218 ust. 1 akapit drugi Wspólnotowego Kodeksu Celnego.

2. Na uzasadniony wniosek złożony przez wnioskodawcę przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, dyrektor izby celnej może przedłużyć ten termin, nie więcej jednak niż o 30 dni.

3. Złożenie zabezpieczenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie wymaga uzyskania odrębnego pozwolenia na stosowanie zabezpieczenia generalnego.

4. W przypadku ubiegania się o udzielenie pozwolenia na odroczenie stosowane dla kwoty należności zaksięgowanej na warunkach określonych w art. 218 ust. 1 akapit pierwszy lub w art. 220 ust. 1 Wspólnotowego Kodeksu Celnego, jest wymagane zabezpieczenie w wysokości kwoty wynikającej z długu celnego.

5. W przypadku ubiegania się o udzielenie pozwolenia na odroczenie stosowane całościowo dla wszystkich należności zaksięgowanych na warunkach określonych w art. 218 ust. 1 akapit pierwszy Wspólnotowego Kodeksu Celnego, w okresie wyznaczonym przez organ celny, albo całościowo dla wszystkich należności, które podlegają łącznie jednemu zaksięgowaniu zgodnie z art. 218 ust. 1 akapit drugi Wspólnotowego Kodeksu Celnego, wysokość zabezpieczenia winna zostać oszacowana na poziomie przewidywanej łącznej kwoty należności wynikającej z długu celnego, które powstaną przeciętnie w okresie 1,5 miesiąca.

6. W przypadku ubiegania się o udzielenie pozwolenia na odroczenie stosowane całościowo dla wszystkich należności, które podlegają łącznie jednemu zaksięgowaniu zgodnie z art. 218 ust. 1 akapit drugi Wspólnotowego Kodeksu Celnego, wymagane zabez-