Dziennik Ustaw Nr 31, poz. 155 z 2011

Tytuł:	Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 4 lutego 2011 r. w sprawie należności przysługujących funkcjonariuszowi Służby Więziennej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju i przeniesień
Status aktu prawnego:	Obowiązujący
Data ogłoszenia:	2011-02-11
Data wydania:	2011-02-04
Data wejscia w życie:	2011-02-12
Data obowiązywania:	2011-02-12

Treść dokumentu: Dziennik Ustaw Nr 31, poz. 155 z 2011

Dziennik Ustaw Nr 31                — 2401 —                Poz. 155

---

155

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 4 lutego 2011 r. w sprawie należności przysługujących funkcjonariuszowi Służby Więziennej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju i przeniesień Na podstawie art. 73 ust. 4 ustawy z dnia 9 kwietnia 2010 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. Nr 79, poz. 523, Nr 182, poz. 1228 i Nr 238, poz. 1578) zarządza się, co następuje: §

1. Rozporządzenie określa wysokość, tryb przyznawania i wypłaty należności funkcjonariuszowi Służby Więziennej, zwanemu dalej „funkcjonariuszem”, z tytułu:

1) podróży służbowej na obszarze kraju związanej z delegowaniem do pełnienia służby w innej miejscowości, zwanej dalej „podróżą służbową”;

2) przeniesienia z urzędu do pełnienia służby w innej miejscowości, zwanego dalej „przeniesieniem”. §

2. Z tytułu podróży służbowej odbywanej w terminie i miejscu określonym przez kierownika jednostki organizacyjnej Służby Więziennej, zwanego dalej „przełożonym”, funkcjonariuszowi przysługują diety oraz zwrot kosztów:

1) przejazdów;

2) noclegów;

3) dojazdów środkami komunikacji miejscowej;

4) innych udokumentowanych wydatków określonych przez przełożonego, odpowiednio do uzasadnionych potrzeb. § 3.

1. Kwotę diety ustala się w wysokości określonej w przepisach o wysokości oraz warunkach ustalania należności przysługujących pracownikowi z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju, wydanych na podstawie art. 775 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. — Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.1)).

1)

2. Jeżeli podróż służbowa trwa:

1) nie dłużej niż dobę i jej czas wynosi: a) od 8 do 12 godzin — funkcjonariuszowi przysługuje połowa diety, b) ponad 12 godzin — funkcjonariuszowi przysługuje dieta w pełnej wysokości;

2) dłużej niż jedną dobę — za każdą dobę funkcjonariuszowi przysługuje dieta w pełnej wysokości, a za niepełną, ale rozpoczętą dobę: a) do 8 godzin — funkcjonariuszowi przysługuje połowa diety, b) ponad 8 godzin — funkcjonariuszowi przysługuje dieta w pełnej wysokości.

3. Kwotę diety zmniejsza się o koszt otrzymywanego bezpłatnego wyżywienia, przyjmując że każdy bezpłatny posiłek stanowi odpowiednio:

1) śniadanie — 25% diety;

2) obiad — 50% diety;

3) kolacja — 25% diety.

4. Dieta nie przysługuje w przypadku wykonywania czynności służbowych na obszarze powiatu, z tytułu podróży służbowej w granicach administracyjnych powiatu lub powiatu sąsiedniego, trwającej nie dłużej niż 12 godzin. W takim przypadku funkcjonariuszowi przysługuje zwrot kosztów, o których mowa w § 2 pkt

1. § 4.

1. Zwrot kosztów przejazdu środkiem transportu określonym przez przełożonego w poleceniu wyjazdu służbowego obejmuje cenę biletu na przejazd środkiem transportu, z uwzględnieniem posiadanej przez funkcjonariusza ulgi na dany środek transportu — bez względu na to, z jakiego tytułu ulga przysługuje.

2. Zwrotu kosztów przejazdu autobusem, innymi środkami samochodowego transportu zbiorowego, pociągiem w wagonie sypialnym lub z miejscami do leżenia, pociągiem ekspresowym, InterCity i EuroCity oraz przelotu samolotem dokonuje się funkcjonariuszowi w wysokości udokumentowanej biletami i miejscówkami.

3. Funkcjonariuszowi delegowanemu, który otrzymał polecenie wyjazdu służbowego na okres co najmniej 10 dni, przysługuje zwrot kosztów przejazdu do miejscowości zamieszkania i z powrotem — w dniu wolnym od służby.

4. Zwrot kosztów przejazdu nie przysługuje, jeżeli funkcjonariusz odbywa podróż służbową pojazdem służbowym lub innym służbowym środkiem transportu.

Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000 r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr 111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679, z 2003 r. Nr 166, poz. 1608 i Nr 213, poz. 2081, z 2004 r. Nr 96, poz. 959, Nr 99, poz. 1001, Nr 120, poz. 1252 i Nr 240, poz. 2407, z 2005 r. Nr 10, poz. 71, Nr 68, poz. 610, Nr 86, poz. 732 i Nr 167, poz. 1398, z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i 711, Nr 133, poz. 935, Nr 217, poz. 1587 i Nr 221, poz. 1615, z 2007 r. Nr 64, poz. 426, Nr 89, poz. 589, Nr 176, poz. 1239, Nr 181, poz. 1288 i Nr 225, poz. 1672, z 2008 r. Nr 93, poz. 586, Nr 116, poz. 740, Nr 223, poz. 1460 i Nr 237, poz. 1654, z 2009 r. Nr 6, poz. 33, Nr 56, poz. 458, Nr 58, poz. 485, Nr 98, poz. 817, Nr 99, poz. 825, Nr 115, poz. 958, Nr 157, poz. 1241 i Nr 219, poz. 1704 oraz z 2010 r. Nr 105, poz. 655, Nr 135, poz. 912, Nr 182, poz. 1228, Nr 224, poz. 1459, Nr 249, poz. 1655 i Nr 254, poz. 1700.



Dziennik Ustaw Nr 31                — 2402 —                Poz. 155

---

§

5. Na wniosek funkcjonariusza przełożony może wyrazić zgodę na przejazdy w podróży służbowej samochodem, który nie pozostaje w dyspozycji Służby Więziennej. W takim przypadku funkcjonariuszowi przysługuje zwrot kosztów przejazdu według stawki za 1 km przebiegu samochodu ustalonej przez przełożonego, nie wyższej niż określona na podstawie przepisów, o których mowa w § 3 ust.

1. § 6.

1. Za każdą rozpoczętą dobę pobytu w podróży służbowej funkcjonariuszowi przysługuje ryczałt na pokrycie kosztów dojazdów środkami komunikacji miejscowej (miejskiej) w wysokości 20% diety.

2. Ryczałt, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, jeżeli funkcjonariusz odbywa podróż służbową pojazdem służbowym lub samochodem, o którym mowa w § 5, albo gdy nie ponosi kosztów, na których pokrycie przeznaczony jest ten ryczałt. § 7.

1. Za nocleg w hotelu lub innym obiekcie świadczącym usługi hotelarskie funkcjonariuszowi przysługuje zwrot kosztów w wysokości stwierdzonej rachunkiem, jednak nie więcej niż dziesięciokrotność wysokości diety za 1 dobę hotelową. W uzasadnionych przypadkach przełożony może zezwolić funkcjonariuszowi na skorzystanie z droższego noclegu.

2. Funkcjonariuszowi, który wobec braku możliwości uzyskania noclegu w miejscowości stanowiącej cel podróży służbowej korzystał z noclegu w miejscowości, do której czas dojazdu nie przekracza jednej godziny, przysługuje również zwrot kosztów przejazdu publicznymi środkami komunikacji z miejscowości stanowiącej cel podróży służbowej do miejscowości, w której funkcjonariusz uzyskał nocleg, i z powrotem.

3. Funkcjonariuszowi, któremu w czasie podróży służbowej nie zapewniono bezpłatnego noclegu albo który nie przedstawił rachunku za pobyt w hotelu lub innym obiekcie świadczącym usługi hotelarskie, przysługuje ryczałt za każdy nocleg w wysokości 150% diety.

4. Ryczałt za nocleg przysługuje wówczas, gdy nocleg trwał co najmniej 6 godzin pomiędzy godzinami 2200 a 600.

5. Zwrot kosztów noclegu w podróży służbowej lub ryczałt za nocleg nie przysługuje funkcjonariuszowi:

1) za czas przejazdu pociągiem w wagonie sypialnym lub z miejscami do leżenia oraz za czas pobytu w stałym miejscu pełnienia służby, miejscowości zamieszkania lub zameldowania na pobyt stały;

2) jeżeli z miejscowości stanowiącej cel podróży służbowej istnieje dogodne połączenie komunikacyjne umożliwiające codzienny powrót do stałego miejsca pełnienia służby, miejscowości zamieszkania lub zameldowania na pobyt stały, a czas przejazdu w obie strony nie przekracza dwóch godzin;

3) jeżeli w miejscowości stanowiącej cel podróży lub w miejscowości pobliskiej, o której mowa w art. 170 ust. 4 ustawy z dnia 9 kwietnia 2010 r.

o Służbie Więziennej, zwanej dalej „ustawą”, Służba Więzienna dysponuje wolnymi miejscami hotelowymi lub pokojami gościnnymi;

4) w przypadku wykonywania zadań służbowych w porze nocnej, pomiędzy godzinami 2200 a 600, z wyjątkiem sytuacji, gdy zadania te wymagają korzystania z obiektów świadczących usługi hotelarskie.

6. Funkcjonariuszowi odbywającemu podróż służbową, na jego wniosek, przełożony przyznaje zaliczkę na niezbędne koszty podróży, w wysokości wynikającej ze wstępnej kalkulacji tych kosztów. § 8.

1. Funkcjonariusz jest zobowiązany rozliczyć koszty podróży służbowej, w tym zaliczkę, o której mowa w § 7 ust. 6, nie później niż przed upływem 7 dni od dnia zakończenia podróży. Rozliczenia dokonuje się w poleceniu wyjazdu służbowego poprzez określenie:

1) daty i godziny oraz miejsca rozpoczęcia i zakończenia podróży służbowej;

2) środka lokomocji oraz poniesionych kosztów przejazdu;

3) należności z tytułu diet;

4) należności z tytułu innych wydatków oraz ryczałtów.

2. Do rozliczenia, o którym mowa w ust. 1, funkcjonariusz załącza dokumenty (rachunki, faktury, bilety) potwierdzające wysokość poniesionych wydatków nieobjętych ryczałtami.

3. Fakt niezapewnienia funkcjonariuszowi będącemu w podróży służbowej bezpłatnego noclegu lub zakwaterowania potwierdza na poleceniu wyjazdu służbowego przełożony jednostki organizacyjnej Służby Więziennej zapewniającej te świadczenia lub upoważniona przez niego osoba.

4. Fakt zapewnienia funkcjonariuszowi będącemu w podróży służbowej bezpłatnego wyżywienia w naturze potwierdza funkcjonariusz na poleceniu wyjazdu służbowego.

5. Rozliczenie kosztów podróży służbowej, opatrzone datą i podpisem, funkcjonariusz przedkłada przełożonemu.

6. Wypłaty należności z tytułu podróży służbowej dokonuje jednostka organizacyjna Służby Więziennej, w której funkcjonariusz otrzymał polecenie wyjazdu służbowego, w terminie do 30 dni od daty złożenia przez funkcjonariusza rozliczenia kosztów podróży służbowej. § 9.

1. Diety przysługujące funkcjonariuszowi w razie przeniesienia wypłaca się w wysokości ustalonej przepisami, o których mowa w § 3 ust.

1.

2. Diety dla członków rodziny wynoszą 75% wysokości diet przysługujących funkcjonariuszowi.



Dziennik Ustaw Nr 31                — 2403 —                Poz. 155

---

§

10. Na pokrycie kosztów przejazdu funkcjonariusza i członków jego rodziny do miejscowości, do której funkcjonariusz przesiedlił się w związku z przeniesieniem, przysługuje ryczałt na pokrycie kosztów przejazdu do nowego miejsca zamieszkania w wysokości ceny biletów na przejazd tych osób ustalonej według zasad określonych w § 15 ust.

2. § 11.

1. Funkcjonariuszowi, który w związku z przeniesieniem przesiedlił się na stałe do miejscowości, do której został przeniesiony, lub do miejscowości pobliskiej, przysługuje zasiłek osiedleniowy w wysokości:

1) 300% uposażenia — jeżeli funkcjonariusz przesiedlił się z członkami rodziny;

2) 100% uposażenia — jeżeli funkcjonariusz: a) przesiedlił się bez członków rodziny, b) nie posiada członków rodziny.

2. Przez uposażenie, o którym mowa w ust. 1, należy rozumieć miesięczne uposażenie zasadnicze wraz z dodatkami o charakterze stałym, przysługujące funkcjonariuszowi w dniu jego przesiedlenia się, zwane dalej „uposażeniem”.

3. Funkcjonariuszowi, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 lit. a, przysługuje wyrównanie do pełnej wysokości zasiłku po przesiedleniu się członków rodziny. § 12.

1. Funkcjonariuszowi, który w związku z przeniesieniem przesiedlił się do kwatery tymczasowej przydzielonej w miejscowości, do której został przeniesiony, lub w miejscowości pobliskiej, przysługuje ryczałt z tytułu przeniesienia w wysokości 50% uposażenia.

2. Funkcjonariuszowi, który po otrzymaniu ryczałtu z tytułu przeniesienia przesiedlił się na stałe do miejscowości, do której został przeniesiony, lub do miejscowości pobliskiej, stawkę procentową należnego zasiłku osiedleniowego, o którym mowa w § 11 ust. 1, pomniejsza się o stawkę procentową wypłaconego ryczałtu.

3. Ryczałt, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje funkcjonariuszowi, który otrzymał uprzednio zasiłek osiedleniowy z tytułu przeniesienia. §

13. W razie zbiegu uprawnień małżonków będących funkcjonariuszami do należności, o których mowa w art. 73 ust. 3 pkt 1—5 ustawy, należności te wypłaca się tylko z jednego tytułu, w wysokości wyższej. Jeżeli wypłacono je w wysokości niższej, wypłaca się odpowiednie wyrównanie. § 14.

1. Koszty przewozu urządzenia domowego podlegają zwrotowi w wysokości stwierdzonej rachunkami.

2. Zwrot kosztów, o których mowa w ust. 1, obejmuje koszty opakowania, prac załadunkowych i wyładunkowych oraz transportu.

§ 15.

1. Funkcjonariuszowi przeniesionemu, o którym mowa w art. 73 ust. 3 pkt 6 ustawy, przysługuje zwrot kosztów przejazdu w wysokości ceny biletu miesięcznego na przejazd środkami publicznego transportu zbiorowego II klasy taryfy pospiesznej, a gdy na danej trasie lub jej odcinku nie ma połączeń kolejowych — w wysokości ceny miesięcznego biletu na przejazd środkiem transportu autobusowego.

2. Jeżeli nie jest możliwe nabycie biletu miesięcznego, o którym mowa w ust. 1, lub została przyznana kwatera tymczasowa, funkcjonariuszowi przysługuje zwrot kosztów dojazdu za dni, w których dojeżdżał do miejsca zamieszkania i z powrotem, według ceny II klasy taryfy pospiesznej, a gdy na danej trasie lub jej odcinku nie ma połączeń kolejowych — w wysokości ceny biletu na przejazd środkiem transportu autobusowego. §

16. Należności, o których mowa w § 11 i 12, nie przysługują w razie przeniesienia funkcjonariusza do poprzedniego miejsca pełnienia służby, w którym on sam lub członek jego rodziny nadal posiada dom lub samodzielny lokal mieszkalny, albo do miejscowości, która jest miejscem zamieszkania jego lub członka jego rodziny. § 17.

1. Należności, o których mowa w art. 73 ust. 3 ustawy, wypłaca na pisemny wniosek funkcjonariusza jednostka organizacyjna Służby Więziennej, do której został on przeniesiony, w terminie 30 dni od dnia złożenia wniosku.

2. Do wniosku o wypłatę należności, o których mowa w § 11 ust. 1 i § 12 ust. 1, funkcjonariusz załącza oświadczenie o miejscu zamieszkania jego oraz członków jego rodziny.

3. Do wniosku o wypłatę należności, o których mowa w § 15 ust. 1, funkcjonariusz załącza oświadczenie o faktycznym miejscu zamieszkania.

4. Do wniosku o wypłatę należności, o których mowa w § 15 ust. 2, funkcjonariusz załącza oświadczenie o faktycznym miejscu zamieszkania, o miejscu zamieszkania członków jego rodziny oraz terminach dojazdów do miejsca zamieszkania i z powrotem. §

18. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 12 lutego 2011 r.2) Minister Sprawiedliwości: wz. S. Chmielewski

2)

Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 9 kwietnia 2003 r. w sprawie należności przysługujących funkcjonariuszowi Służby Więziennej z tytułu podróży służbowych na obszarze kraju i przeniesień (Dz. U. Nr 88, poz. 813), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia na podstawie art. 272 ustawy z dnia 9 kwietnia 2010 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. Nr 79, poz. 523, Nr 182, poz. 1228 i Nr 238, poz. 1578).



Dziennik Ustaw Nr 31, poz. 155 z 2011 - pozostałe dokumenty:

• Dziennik Ustaw Nr 31, poz. 158 z 20112011-02-11

  Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 2 lutego 2011 r. w sprawie wymagań, jakim powinny odpowiadać pod względem fachowym i sanitarnym pomieszczenia i urządzenia zakładu opieki zdrowotnej

• Dziennik Ustaw Nr 31, poz. 157 z 20112011-02-11

  Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 9 lutego 2011 r. w sprawie równoważnika pieniężnego w zamian za umundurowanie oraz za czyszczenie chemiczne umundurowania dla funkcjonariuszy Służby Więziennej

• Dziennik Ustaw Nr 31, poz. 156 z 20112011-02-11

  Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 7 lutego 2011 r. w sprawie umundurowania funkcjonariuszy Służby Więziennej

• Dziennik Ustaw Nr 31, poz. 154 z 20112011-02-11

  Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 lutego 2011 r. w sprawie współdziałania Służby Więziennej z Policją w przypadku zagrożenia lub naruszenia bezpieczeństwa jednostki organizacyjnej Służby Więziennej lub konwoju

• Dziennik Ustaw Nr 31, poz. 153 z 20112011-02-11

  Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 31 stycznia 2011 r. w sprawie wynagrodzenia za czynności doradcy podatkowego w postępowaniu przed sądami administracyjnymi oraz szczegółowych zasad ponoszenia kosztów pomocy prawnej udzielonej przez doradcę podatkowego z urzędu