Dziennik Ustaw Poz. 352 z 2012

Tytuł:	Rozporządzenie Ministra Administracji I Cyfryzacji z dnia 14 lutego 2012 r. w sprawie osnów geodezyjnych, grawimetrycznych i magnetycznych
Status aktu prawnego:	Obowiązujący
Data ogłoszenia:	2012-03-30
Data wydania:	2012-02-14
Data wejscia w życie:	2012-04-14
Data obowiązywania:	2012-04-14

Treść dokumentu: Dziennik Ustaw Poz. 352 z 2012

DZIENNIK USTAW

RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Warszawa, dnia 30 marca 2012r. Poz. 352

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ADMINISTRACJI ICYFRYZACJI

1) zdnia 14 lutego 2012r. wsprawie osnów geodezyjnych, grawimetrycznych imagnetycznych Na podstawie art.19 ust.1pkt6ustawy zdnia 17 maja 1989r. – Prawo geodezyjne ikartograficzne (Dz.U. z2010r. Nr 193, poz. 1287) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa: o

1)  rganizację, tryb i  standardy techniczne zakładania i  utrzymywania podstawowych osnów geodezyjnych, grawimetrycznych i magnetycznych oraz szczegółowych osnów geodezyjnych;

2)  zczegółowy zakres informacji gromadzonych w bazie danych państwowego rejestru podstawowych osnów geodezyjs nych, grawimetrycznych i magnetycznych oraz w bazie danych szczegółowych osnów geodezyjnych;

3)  tandardy techniczne dotyczące tworzenia, aktualizacji i udostępniania baz, o których mowa w pkt 2. s § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:

1)  lasie osnowy – rozumie się przez to cechę osnowy określającą jej znaczenie w pracach geodezyjnych i kartograficzk nych, kolejność włączania punktów osnowy do procesu wyrównywania, a także dokładność określenia po wyrównaniu obserwacji; o

2)  snowie wielofunkcyjnej – rozumie się przez to osnowę, której punkty spełniają jednocześnie kryteria określone dla co najmniej dwóch rodzajów osnowy; p

3)  unkcie osnowy – rozumie się przez to punkt, który ma położenie wyznaczone w państwowym systemie odniesień przestrzennych, na którym wyznaczono wielkość fizyczną, charakterystyczną dla określonego rodzaju osnowy, oraz błąd jej wyznaczenia, ma niepowtarzalny numer, został oznaczony w terenie znakiem geodezyjnym, ma sporządzony opis topograficzny oraz którego dane są umieszczone w państwowym zasobie geodezyjnym i kartograficznym prowadzonym przez uprawniony do tego organ;

4)  ystemie ASG-EUPOS – rozumie się przez to uruchomioną w 2008 r. ogólnopolską sieć stacji referencyjnych zarządzas ną przez Główny Urząd Geodezji i Kartografii;

5)  ykonawcy – rozumie się przez to podmiot lub jednostkę organizacyjną, o  których mowa w  art.  11 ustawy z  dnia w 17 maja 1989 r. – Prawo geodezyjne i kartograficzne, lub osoby działające w ich imieniu;

6)  ysokości geodezyjnej – rozumie się przez to odległość danego punktu od powierzchni elipsoidy odniesienia mierzoną w wzdłuż normalnej do elipsoidy.

1)

 inister Administracji i Cyfryzacji kieruje działem administracji rządowej – administracja publiczna, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozM porządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 18 listopada 2011 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Administracji iCyfryzacji (Dz.U. Nr248, poz.1479).

 Dziennik Ustaw –2– Rozdział 2 Organizacja itryb zakładania iutrzymywania podstawowych osnów geodezyjnych, grawimetrycznych imagnetycznych oraz szczegółowych osnów geodezyjnych § 3.

1. Osnowy geodezyjną, grawimetryczną i magnetyczną dzieli się według kryterium dokładności i sposobu ich zakładania na osnowę podstawową fundamentalną, osnowę podstawową bazową i osnowę szczegółową.

2. Niezależnie od podziału, o  którym mowa w  ust.  1, wprowadza się podział osnów geodezyjnej, grawimetrycznej i magnetycznej na klasy, oznaczane cyframi arabskimi, w których: osnowa podstawowa fundamentalna jest osnową

1. klasy, osnowa podstawowa bazowa jest osnową

2. klasy, a osnowa szczegółowa jest osnową

3. klasy.

3. Podstawowym kryterium zaliczenia punktu osnowy do odpowiedniej klasy jest dokładność wyznaczenia wielkości właściwych dla danego rodzaju osnowy, określona przez wartość błędu średniego wyznaczonej wielkości. § 4.

1. Podstawowe fundamentalne osnowy geodezyjną, grawimetryczną i magnetyczną stanowią punkty wyznaczone w sieciach o najwyższej dokładności, które przenoszą na obszar kraju:

1)   przypadku osnowy geodezyjnej – geodezyjny układ odniesienia i układ wysokości, o których mowa w przepisach w wydanych na podstawie art. 3 ust. 5 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. – Prawo geodezyjne i kartograficzne, zwanej dalej „ustawą”;

2)   przypadku osnowy grawimetrycznej – europejski grawimetryczny układ odniesienia, określony przez jednolitą eurow pejską sieć grawimetryczną, którego fizyczną realizacją na obszarze kraju są punkty absolutne, na których pomiary przyspieszenia siły ciężkości Ziemi zostały wykonane grawimetrami absolutnymi, które uczestniczyły co najmniej w dwóch międzynarodowych kampaniach porównawczych; w

3)   przypadku osnowy magnetycznej – europejski magnetyczny układ odniesienia, określony przez sieć obserwatoriów magnetycznych w Europie, którego fizyczną realizacją na obszarze kraju są magnetyczne punkty wiekowe, na których pomiary wartości elementów pola magnetycznego Ziemi zostały odniesione do wartości określonych w obserwatorium magnetycznym.

2. Podstawowe bazowe osnowy geodezyjną, grawimetryczną i magnetyczną stanowią punkty wyznaczone w sieciach o najwyższej dokładności, rozmieszczone równomiernie na obszarze całego kraju, realizujące na tym obszarze układy odniesienia, o których mowa w ust. 1.

3. Szczegółową osnowę geodezyjną stanowią punkty wyznaczone w  sieciach będących rozwinięciem podstawowej osnowy geodezyjnej. Stopień zagęszczenia punktów jest zróżnicowany w  zależności od stopnia zurbanizowania terenu, większy na terenach zabudowanych lub przeznaczonych pod inwestycje, a mniejszy na terenach rolnych i leśnych, przy czym przeznaczenie terenu określa się na podstawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku jego braku na podstawie kierunków zmian w przeznaczeniu terenów, określonych w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. § 5.

1. Zakładanie osnów geodezyjnych, grawimetrycznych i magnetycznych polega na założeniu nowych znaków geodezyjnych i wykonaniu pomiarów.

2. Okresowe modernizacje osnów, o których mowa w § 3 ust. 1, polegające w szczególności na: przeglądzie punktów, odtworzeniu lub założeniu nowych znaków geodezyjnych i urządzeń zabezpieczających te znaki oraz wykonaniu pomiarów, przeprowadza się w celu doprowadzenia ich do stanu odpowiadającego standardowi technicznemu, o którym mowa w § 13, przy czym:

1)  odernizację podstawowej osnowy geodezyjnej przeprowadza się nie rzadziej niż co 20 lat, a osnowy zakładanej metom dami satelitarnymi nie rzadziej niż co 10 lat;

2)  odernizację podstawowej osnowy grawimetrycznej i podstawowej osnowy magnetycznej przeprowadza się nie rzam dziej niż co 20 lat, a pomiary elementów pola magnetycznego Ziemi na magnetycznych punktach wiekowych wykonuje się nie rzadziej niż co 5 lat;

3)  odernizację szczegółowej osnowy geodezyjnej przeprowadza się w miarę potrzeb wynikających z rozwoju gospodarm czego kraju, a miejscowo także w trakcie wykonywania innych prac geodezyjnych i kartograficznych;

4)  odczas modernizacji osnowy szczegółowej przeglądowi podlegają wszystkie punkty osnowy podstawowej położone p na obszarze modernizowanej osnowy. Poz. 352

 Dziennik Ustaw –3– Poz. 352

§ 6.

1. Punkty osnowy stabilizuje się w terenie znakami geodezyjnymi w sposób i w miejscach zapewniających ich wieloletnie przetrwanie.

2. Punkt osnowy może mieć trwale stabilizowane punkty ekscentryczne, które zalicza się do tej samej klasy osnowy.

3. Dla każdego punktu osnowy wykonuje się opis topograficzny umożliwiający: o

1)  dnalezienie i zidentyfikowanie punktu;

2)  dtworzenie miejsca położenia punktu. o § 7.

1. Metody i technologie pomiaru stosowane przy zakładaniu osnów, o których mowa w § 3 ust. 1, mają być tak dobrane, aby wykonawcy tych prac oraz organy Służby Geodezyjnej i Kartograficznej miały możliwość dokonywania kontroli na poszczególnych etapach tych prac, która polegałaby w szczególności na:

1)  o najmniej dwukrotnym, niezależnym wykonywaniu pomiarów i obliczeń; c

2)  ykonywaniu obserwacji nadliczbowych; w

3)  orównywaniu wyników pomiaru i obliczeń w celu wykrycia i eliminacji błędów grubych, przy czym za błąd gruby p należy uważać błąd, którego wartość przekracza co najmniej trzykrotnie oszacowaną wielkość błędu pomiaru lub obliczeń, a także oczywistą omyłkę, w szczególności: w jednostkach albo zakresie pomiaru.

2. Instrumenty i przymiary używane przy zakładaniu i modernizacji osnów, o których mowa w § 3 ust. 1, powinny mieć przeprowadzone podstawowe i okresowe badania techniczne i wyznaczone poprawki komparacyjne.

3. Badania podstawowe i okresowe instrumentów i przymiarów wykonuje się w laboratoriach upoważnionych do wydawania certyfikatów zgodności, na zasadach określonych w  ustawie z  dnia 11 maja 2001  r. – Prawo o  miarach (Dz.  U. z 2004 r. Nr 243, poz. 2441, z późn. zm.2)).

4. Przed rozpoczęciem pomiarów i po ich zakończeniu, a także w przypadku zaistnienia podejrzeń co do zmiany wartości parametrów technicznych instrumentów i przymiarów, wykonuje się dodatkowe pomiary sprawdzające.

5. Pomiarów sprawdzających, o których mowa w ust. 4, dokonuje wykonawca prac.

6. Dokumenty potwierdzające wykonanie badań technicznych i pomiarów sprawdzających, o których mowa w ust. 2–4, dołącza się do geodezyjnej dokumentacji technicznej. § 8.

1. Przed rozpoczęciem pomiarów sprawdza się stan znaku geodezyjnego, a w przypadku zaistnienia podejrzeń co do zmiany położenia znaku wykonuje się dodatkowe pomiary sprawdzające, natomiast w odniesieniu do:

1)  unktu osnowy grawimetrycznej – przed rozpoczęciem pomiaru dokonuje się sprawdzenia gradientu pionowego siły p ciężkości Ziemi; p

2)  unktu osnowy magnetycznej – przed rozpoczęciem pomiaru dokonuje się sprawdzenia gradientu poziomego pola magnetycznego Ziemi.

2. Pomiary osnów wykonuje się w odniesieniu do centra znaku geodezyjnego, przy czym centrem jest odpowiednio:

1)  la punktów osnowy stabilizowanych wielopoziomowo – fizycznie zaznaczony centr znaku podziemnego albo zasadnid czego elementu znaku;

2)  la punktów osnowy stabilizowanych jednopoziomowo – fizycznie zaznaczony środek znaku; d d

3)  la punktów osnowy wysokościowej – najwyższy punkt zasadniczego elementu znaku. § 9. Obserwacje wyrównuje się w sposób ścisły, metodą najmniejszych kwadratów, przy założeniu bezbłędności punktów nawiązania, jeżeli wyrównanie wykonuje się z wymogiem punktów nawiązania.

2)

 miany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2005 r. Nr 163, poz. 1362 i Nr 180, poz. 1494, z 2006 r. Z Nr170, poz.1217 iNr249, poz.1834, z2007r. Nr176, poz.1238, z2008r. Nr227, poz.1505, z2009r. Nr18, poz.97 iNr91, poz.740, z2010r. Nr66, poz.421 iNr107, poz.679 oraz z2011r. Nr64, poz.332.

 Dziennik Ustaw –4– Poz. 352

§ 10.

1. Dopuszcza się stosowanie nowych metod pomiaru, typów instrumentów pomiarowych i konstrukcji geometrycznych sieci punktów, wynikających z postępu technicznego i technologicznego, pod warunkiem uzyskania dokładności wyznaczeń wynikowych określonych rozporządzeniem.

2. Dopuszcza się stosowanie modeli matematycznych, zalecanych do stosowania przez Międzynarodową Asocjację Geodezji (IAG), opisujących geometryczne lub fizyczne parametry Ziemi i jej orientację w przestrzeni, do określenia redukcji pomiarów geodezyjnych, grawimetrycznych i magnetycznych, pod warunkiem uzyskania dokładności wyznaczeń wynikowych określonych rozporządzeniem.

3. Redukcje pomiarów i obliczenia prowadzi się z precyzją o jeden rząd większą od dokładności wyników końcowych. § 11. Kierowanie pracami geodezyjnymi i kartograficznymi związanymi z zakładaniem lub modernizacją podstawowych osnów geodezyjnych, grawimetrycznych i magnetycznych, a także szczegółowych osnów geodezyjnych, powierza się osobom posiadającym uprawnienia zawodowe, o których mowa w art. 43 pkt 3 ustawy. §  12.

1. Geodezyjną dokumentację techniczną z  zakładania i  modernizacji osnów geodezyjnych, grawimetrycznych i magnetycznych przekazuje się do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego.

2. Dokumentację, o której mowa w ust. 1, przekazuje się za pomocą środków komunikacji elektronicznej albo na informatycznych nośnikach danych, a jeżeli były wykonywane dokumenty w formie analogowej, przekazuje się oryginały tych dokumentów niezależnie od formy cyfrowej.

3. Operat techniczny zawierający dokumentację, o której mowa w ust. 1, podpisuje wykonawca, a poszczególne dokumenty podpisuje osoba kierująca pracami. § 13. Standard techniczny zakładania i utrzymywania podstawowych osnów geodezyjnych, grawimetrycznych i magnetycznych oraz szczegółowych osnów geodezyjnych określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. Rozdział 3 Zakres informacji gromadzonych wbazie danych państwowego rejestru podstawowych osnów geodezyjnych, grawimetrycznych imagnetycznych oraz wbazie danych szczegółowych osnów geodezyjnych § 14.

1. Baza danych państwowego rejestru podstawowych osnów geodezyjnych, grawimetrycznych i magnetycznych oraz baza danych szczegółowych osnów geodezyjnych stanowią część składową państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego.

2. Bazy danych, o których mowa w ust. 1, są prowadzone w systemie teleinformatycznym i obejmują:

1)  ane oraz informacje, o których mowa w § 15 ust. 1 i 2; d

2)  sługi udostępniania danych; u

3)  unkcje importu i eksportu danych; f

4)  unkcje importu danych z rejestrów publicznych, o których mowa w art. 4 ust. 1a pkt 2, 4, 5 i 6 oraz w ust. 1b ustawy. f § 15.

1. W bazie danych państwowego rejestru podstawowych osnów geodezyjnych, grawimetrycznych i magnetycznych gromadzi się dane oraz zbiory obserwacji i opracowań wyników tych obserwacji, odnoszące się do osnów podstawowych założonych na obszarze całego kraju.

2. W bazie danych szczegółowych osnów geodezyjnych gromadzi się dane oraz zbiory obserwacji i opracowań wyników tych obserwacji, odnoszące się do osnów szczegółowych założonych na obszarze właściwego powiatu.

3. Specyfikację modelu pojęciowego baz danych, o których mowa w ust. 1 i 2, w postaci schematu aplikacyjnego UML określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 16.

1. Dane gromadzone w bazie danych, o której mowa w § 15 ust. 1, obejmują co najmniej:

1)  umery punktów podstawowych osnów geodezyjnych, grawimetrycznych i magnetycznych; n

2)  spółrzędne i wysokości w państwowym systemie odniesień przestrzennych; w

 Dziennik Ustaw –5– Poz. 352

3)  łędy średnie współrzędnych i wysokości po wyrównaniu; b

4)  pisy topograficzne. o

2. Dane, o których mowa w § 15 ust. 1, w zależności od rodzaju osnowy obejmują dane wskazane w ust. 1 oraz dane dotyczące:

1)  artości przewyższeń; w w

2)  artości przyspieszenia siły ciężkości;

3)  artości elementów pola magnetycznego Ziemi. w

3. Zbiory obserwacji, o  których mowa w  §  15 ust.  1, w  zależności od rodzaju osnowy obejmują dane wskazane w ust. 1 pkt 1 oraz dane dotyczące:

1)  artości obserwowanych i wyrównanych; w

2)  harakterystyk dokładnościowych obserwacji. c

4. Dane gromadzone w bazie danych, o której mowa w § 15 ust. 2, obejmują co najmniej:

1)  umery punktów szczegółowych osnów geodezyjnych; n w

2)  spółrzędne i wysokości w państwowym systemie odniesień przestrzennych;

3)  łędy średnie współrzędnych i wysokości po wyrównaniu; b

4)  pisy topograficzne. o

5. Dane, o których mowa w § 15 ust. 2, w przypadku osnowy wysokościowej obejmują dane wskazane w ust. 4 oraz przewyższenia.

6. Zbiory obserwacji, o których mowa w § 15 ust. 2, obejmują dane wskazane w ust. 4 pkt 1 oraz dane dotyczące:

1)  artości obserwowanych i wyrównanych; w

2)  harakterystyk dokładnościowych obserwacji. c § 17.

1. Bazy danych, o których mowa w § 15 ust. 1 i 2, tworzy się według następujących założeń:

1) ednostką organizacyjną gromadzenia danych, obserwacji i informacji jest punkt osnowy występujący jako punkt pojej dynczy albo zespół punktów, obejmujący: punkt główny, ekscentry, punkty przeniesienia i punkty kierunkowe;

2)  ażdy punkt otrzymuje identyfikator niezmienny i niepowtarzalny w skali całego kraju, według którego są grupowane k dane i informacje;

3)  ażdemu punktowi osnowy, niezależnie od rodzaju osnowy, przypisuje się atrybuty odnoszące się do: k a)  biektu OS_OgolnyPunktOsnowy, zwanego dalej „OPO”, zawierającego relacje pomiędzy rodzajami osnów, przedo stawionego w tabeli nr 1 załącznika nr 3 do rozporządzenia, b)  biektu BT_OperatTech, zawierającego informacje o źródle pochodzenia danych, przedstawionego w tabeli nr 32 o załącznika nr 3 do rozporządzenia;

4)  unktowi osnowy poziomej przypisuje się odpowiednio: atrybuty OPO oraz atrybuty przedstawione w  tabelach p nr 8 i 9 załącznika nr 3 do rozporządzenia;

5)  unktowi osnowy wysokościowej przypisuje się odpowiednio: atrybuty OPO oraz atrybuty przedstawione w tabelach p nr 5–7 załącznika nr 3 do rozporządzenia;

6)  unktowi osnowy grawimetrycznej przypisuje się odpowiednio: atrybuty OPO oraz atrybuty przedstawione w tabelach p nr 3 i 4 załącznika nr 3 do rozporządzenia;

7)  unktowi osnowy magnetycznej przypisuje się odpowiednio: atrybuty OPO oraz atrybuty przedstawione w  tabeli p nr 2 załącznika nr 3 do rozporządzenia.

 Dziennik Ustaw –6– Poz. 352

2. Wartości atrybutów obiektów, o których mowa w ust. 1 pkt 3–7, są zawarte w tabelach nr 19–41 załącznika nr 3 do rozporządzenia.

3. Zbiory obserwacji, w zależności od rodzaju osnowy, obejmują odpowiednio:

1)  ykonywane na punktach osnowy poziomej: w a)  bserwacje satelitarne przedstawione w tabelach nr 10 i 18 załącznika nr 3 do rozporządzenia, o o b)  bserwacje kątowe przedstawione w tabelach nr 11, 14 i 15 załącznika nr 3 do rozporządzenia, c)  bserwacje odległości przedstawione w tabeli nr 17 załącznika nr 3 do rozporządzenia; o w

2)  ykonywane na punktach osnowy wysokościowej: a)  bserwacje satelitarne przedstawione w tabelach nr 10 i 18 załącznika nr 3 do rozporządzenia, o b)  bserwacje przewyższeń przedstawione w tabelach nr 6 i 7 załącznika nr 3 do rozporządzenia; o w

3)  ykonywane na punktach osnowy grawimetrycznej: a)  bserwacje absolutne przyspieszenia siły ciężkości Ziemi przedstawione w tabeli nr 13 załącznika nr 3 do rozporząo dzenia, o b)  bserwacje względne przyspieszenia siły ciężkości Ziemi przedstawione w tabelach nr 4 i 13 załącznika nr 3 do rozporządzenia;

4)  bserwacje elementów pola magnetycznego Ziemi wykonywane na punktach osnowy magnetycznej przedstawione o w tabeli nr 17 załącznika nr 3 do rozporządzenia. Rozdział 4 Standardy techniczne dotyczące tworzenia, aktualizacji iudostępniania bazy danych państwowego rejestru podstawowych osnów geodezyjnych, grawimetrycznych imagnetycznych oraz bazy danych szczegółowych osnów geodezyjnych § 18.

1. Bazę danych państwowego rejestru podstawowych osnów geodezyjnych, grawimetrycznych i magnetycznych oraz odpowiadające jej zbiory obserwacji tworzy się w oparciu o bazę danych podstawowych osnów geodezyjnych, grawimetrycznych i magnetycznych prowadzoną przez Głównego Geodetę Kraju.

2. Bazę danych szczegółowych osnów geodezyjnych oraz odpowiadające jej zbiory obserwacji tworzy się w oparciu o bazy szczegółowych osnów geodezyjnych prowadzone przez starostów.

3. Dane oraz systemy zarządzania bazami danych, o których mowa w ust. 1 i 2, zapisuje się na informatycznych nośnikach danych. § 19.

1. Bieżącą aktualizację baz danych, o których mowa w § 15 ust. 1 i 2, wykonuje się na podstawie:

1)  ejestrów publicznych, o których mowa w art. 4 ust. 1a pkt 2, 4, 5 i 6 oraz ust. 1b ustawy; r z

2)  mian zgłoszonych przez organy administracji publicznej, a stwierdzonych podczas wykonywania prac geodezyjnych i kartograficznych.

2. Kompleksową aktualizację baz danych, o których mowa w § 15 ust. 1 i 2, wykonuje się bezpośrednio po zakończeniu prac geodezyjnych, na podstawie geodezyjnej dokumentacji technicznej, o której mowa w § 12 ust. 1. §  20.

1. Udostępnianie bazy danych państwowego rejestru podstawowych osnów geodezyjnych, grawimetrycznych i magnetycznych oraz bazy danych szczegółowych osnów geodezyjnych odbywa się poprzez geoportal infrastruktury informacji przestrzennej, o którym mowa w art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 4 marca 2010 r. o infrastrukturze informacji przestrzennej (Dz.U. Nr76, poz.489).

2. Dane są udostępniane w zestandaryzowanych zbiorach informacji, obejmujących:

1)  biór podstawowy – zawierający dane wymienione w tabeli nr 1 załącznika nr 3 do rozporządzenia, z

2)  biór rozszerzony – zawierający dane wymienione w tabeli nr 1 załącznika nr 3 do rozporządzenia oraz odpowiednio: z

 Dziennik Ustaw –7– Poz. 352

a)   odniesieniu do punktów osnowy poziomej – zawierający dane wymienione w tabelach nr 8 i 9 załącznika nr 3 do w rozporządzenia, b)   odniesieniu do punktów osnowy wysokościowej – zawierający dane wymienione w tabelach nr 5–7 załącznika w nr 3 do rozporządzenia, w c)   odniesieniu do punktów osnowy grawimetrycznej – zawierający dane wymienione w tabelach nr 3 i 4 załącznika nr 3 do rozporządzenia, d)   odniesieniu do punktów osnowy magnetycznej – zawierający dane wymienione w tabeli nr 2 załącznika nr 3 do w rozporządzenia,

3)  biór zupełny – zawierający dane wymienione w tabelach nr 1–18 załącznika nr 3 do rozporządzenia z – przy czym udostępniane dane mogą dotyczyć jednego albo wielu rodzajów osnów. § 21. Funkcje importu i eksportu danych są realizowane zgodnie ze schematem aplikacyjnym GML, który określa załącznik nr 4 do rozporządzenia. Rozdział 5 Przepisy przejściowe ikońcowe § 22.

1. Bazy danych podstawowych osnów geodezyjnych, grawimetrycznych i magnetycznych utworzone do dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia wchodzą w skład bazy danych państwowego rejestru podstawowych osnów geodezyjnych, grawimetrycznych i magnetycznych określonej w niniejszym rozporządzeniu.

2. Bazy danych podstawowych osnów geodezyjnych, grawimetrycznych i magnetycznych utworzone i aktualizowane na mocy dotychczasowych przepisów mogą być wykorzystywane do dnia 31 grudnia 2013 r. § 23.

1. Bazy danych szczegółowych osnów geodezyjnych utworzone do dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia wchodzą w skład bazy danych szczegółowych osnów geodezyjnych określonej w niniejszym rozporządzeniu.

2. Bazy danych szczegółowych osnów geodezyjnych utworzone i aktualizowane na mocy dotychczasowych przepisów mogą być wykorzystywane do dnia 31 grudnia 2014 r. § 24. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.3) Minister Administracji i Cyfryzacji: M. Boni

3)

 iniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 24 marca 1999 r. N w  sprawie standardów technicznych dotyczących geodezji, kartografii oraz krajowego systemu informacji o  terenie (Dz.  U. Nr  30, poz. 297), które traci moc w zakresie poziomej i wysokościowej osnowy geodezyjnej z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, na podstawie art.35 ustawy zdnia 4marca 2010r. oinfrastrukturze informacji przestrzennej (Dz.U. Nr76, poz.489).

 Dziennik Ustaw –8– Poz. 352

Załączniki do rozporządzenia Ministra Administracji Mi in st cji i Cyf y iCyfryzacji zdnia 14 lutego 2012 r. (poz.352)

Załącznik nr1

STANDARD TECHNICZNY zny z kł d n I UTRZYMYWANIA pods w y Sta dard t chn ZAKŁADANIA i utr y w ni PODSTAWOWYCH OSNÓW GEODEZYJNYCH, snów g dezyjnyc , GRAWIMETRYCZNYCH I MAGNETYCZNYCH ORAZ SZCZEGÓŁOWYCH OSNÓW GEODEZYJNYCH

h

Rozdział 1 Wymagania ogólne

1.

2.

3. Współrzędne punktów podstawowych osnów geodezyjnej, grawimetrycznej i magnetycznej oraz szczegółowej osnowy geodezyjnej wyznacza się w obowiązującej realizacji geodezyjnego europejskiego ziemskiego systemu odniesienia ETRS89. Sieć stacji permanentnych EPN na obszarze kraju stanowi sieć punktów geodezyjnych, na których wykonuje się ciągłe obserwacje satelitarne Global Navigation Satellite System (GNSS) zgodnie z zaleceniami podkomisji EUREF. Stacje, o których mowa w pkt 2, a także inne stacje referencyjne, na których wykonuje się ciągłe lub okresowe obserwacje satelitarne GNSS, wykorzystuje się do geodezyjnego dowiązania punktów osnów geodezyjnej, grawimetrycznej i magnetycznej, jeżeli spełniają kryteria określone w § 2 pkt 3 rozporządzenia. Rozdział 2 Podstawowa pozioma osnowa geodezyjna

1.

2. Wyznaczanie współrzędnych punktów podstawowej poziomej osnowy geodezyjnej opiera się na wynikach obserwacji sygnałów emitowanych przez satelity, należące do światowych nawigacyjnych systemów satelitarnych GNSS. Podstawową fundamentalną osnowę poziomą tworzą stacje referencyjne systemu ASG-EUPOS, które należą do sieci stacji permanentnych EPN, przy czym:

1) do podstawowej poziomej osnowy fundamentalnej może być włączony punkt spełniający kryteria ustalone przez podkomisję EUREF;

2) średni błąd położenia punktu podstawowej poziomej osnowy fundamentalnej nie powinien przekraczać 0,01 m w przypadku położenia poziomego oraz 0,02 m w przypadku wysokości geodezyjnej. Podstawową bazową osnowę poziomą tworzą: punkty sieci EUREF-POL, punkty sieci POLREF, punkty główne oraz punkty rozwinięcia krajowej sieci EUVN, stacje referencyjne systemu ASG-EUPOS oraz punkty sieci astronomiczno-geodezyjnej SAG i sieci wypełniającej SW, przy czym:

1) sieć EUREF-POL stanowi sieć utworzona przez 11 punktów na obszarze kraju, których współrzędne zostały wyznaczone w układzie EUREF89 poprzez bezpośrednie dowiązanie do punktów sieci europejskiej ETRF, pomierzonych w 1992 r. przy użyciu techniki GPS;

2) sieć POLREF stanowi sieć utworzona przez 348 punktów na obszarze kraju, których współrzędne zostały wyznaczone w układzie EUREF89 poprzez bezpośrednie dowiązanie do punktów sieci EUREF-POL, pomierzonych w latach 1994–1995 przy użyciu techniki GPS;

3) krajową sieć EUVN stanowi sieć utworzona przez 62 punkty wysokościowe na obszarze kraju, włączone do europejskiej sieci wysokościowej EUVN, których współrzędne zostały wyznaczone w układzie EUREF89, a wysokości w europejskim

3.

 Dziennik Ustaw –9– Poz. 352

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.

systemie wysokościowym EVRS07, poprzez bezpośrednie dowiązanie do punktów sieci europejskiej, odpowiednio: ETRF i EUVN, pomierzone w latach 1997–1999 przy użyciu techniki GPS. Punkty podstawowej poziomej osnowy geodezyjnej powinny być rozmieszczone równomiernie na obszarze kraju, przy czym:

1) średnie zagęszczenie punktów fundamentalnej osnowy poziomej nie powinno być mniejsze niż 1 punkt na 20 000 km2;

2) średnie zagęszczenie punktów bazowej osnowy poziomej, z uwzględnieniem punktów osnowy fundamentalnej, nie powinno być mniejsze niż 1 punkt na 50 km2. Nowe punkty bazowej osnowy poziomej zakłada się przy wykorzystaniu techniki GNSS, przy czym:

1) średni błąd położenia punktu w odniesieniu do punktów fundamentalnej osnowy poziomej nie powinien przekraczać 0,01 m w przypadku położenia poziomego oraz 0,02 m w przypadku wysokości geodezyjnej;

2) dla każdego punktu zakłada się co najmniej jeden punkt ekscentryczny, położony w odległości 0,2–1,0 km od punktu macierzystego;

3) stabilizację punktów wykonuje się przy użyciu znaków geodezyjnych umożliwiających wykonanie pomiarów niwelacyjnych i grawimetrycznych;

4) współrzędne punktu głównego oraz punktów ekscentrycznych wyznacza się z pomiarów wykonanych w trakcie jednej kampanii pomiarowej;

5) wysokości punktów wyznacza się w państwowym układzie wysokościowym w taki sposób, aby punkty te spełniały co najmniej kryteria określone dla punktów szczegółowej osnowy wysokościowej. Przy projektowaniu punktów bazowej osnowy poziomej należy zapewnić możliwość:

1) wyznaczenia położenia każdego punktu w nawiązaniu do punktów fundamentalnej osnowy poziomej;

2) nawiązania lub pomiaru kontrolnego do punktów bazowej osnowy poziomej, przy czym liczba takich nawiązań nie powinna przekraczać 30% ogólnej liczby nawiązań;

3) dowiązania do punktów podstawowej osnowy wysokościowej. Przy wyborze lokalizacji punktu podstawowej poziomej osnowy geodezyjnej należy brać pod uwagę:

1) warunki geologiczne i hydrologiczne;

2) występowanie przeszkód terenowych powyżej 10° nad horyzontem;

3) źródła zakłóceń elektromagnetycznych;

4) występowanie obiektów powodujących odbicia sygnałów satelitarnych. Punkty podstawowej poziomej osnowy geodezyjnej stabilizuje się na:

1) litej skale bądź na słupie ze stopą fundamentową posadowioną poniżej poziomu przemarzania gruntu;

2) elemencie konstrukcyjnym trwałej budowli, pod warunkiem stabilności jego położenia nie gorszej niż 0,005 m. Przy projektowaniu kampanii pomiarowej na punktach podstawowej osnowy poziomej należy:

1) zapewnić dowiązanie punktów oraz ich punktów ekscentrycznych do punktów podstawowej osnowy wysokościowej oraz możliwość wykonania pomiarów grawimetrycznych;

2) zaplanować włączenie do obliczeń obserwacji wykonanych na wybranych stacjach EPN położonych poza granicami kraju. Pomiary podstawowej poziomej osnowy geodezyjnej wykonuje się satelitarnymi, co najmniej dwuczęstotliwościowymi odbiornikami GNSS, przy czym:

1) wykonanie pomiarów powinno być poprzedzone sprawdzeniem odbiorników GNSS przez pomiary na istniejących punktach osnowy podstawowej lub na poligonie testowym przeznaczonym do tego celu;

 Dziennik Ustaw – 10 – Poz. 352

11. 12.

13.

2) odbiorniki powinny umożliwiać rejestrację sygnałów z co najmniej dwóch systemów satelitarnych;

3) anteny satelitarne powinny mieć model zmian centrum fazowego wyznaczony podczas kalibracji albo model absolutny zalecany przez EPN/IGS, a ich konstrukcja powinna zabezpieczać je przed odbiorem sygnałów odbitych od przeszkód terenowych. Obserwacje GNSS na punktach bazowej osnowy poziomej wykonuje się nieprzerwanie w co najmniej dwóch niezależnych sesjach obserwacyjnych, a łączny czas obserwacji powinien trwać co najmniej dwie doby. Przy opracowaniu wyników obserwacji GNSS należy zapewnić możliwość:

1) korzystania z precyzyjnych elementów orbit z poprawką zegara satelity;

2) modelowania warunków atmosferycznych (troposfery i jonosfery) poprzez stosowanie modeli aktualnych i zalecanych przez EPN/IGS lub ich wyznaczanie;

3) kontroli zamknięcia figur utworzonych z niezależnych wektorów;

4) porównania uzyskanych wyników z wartościami uzyskanymi w ramach innych kampanii obserwacyjnych lub przy użyciu innych technik pomiarowych. Wynikiem opracowania obserwacji są wartości współrzędnych wektora pozycji wraz z ich charakterystyką dokładnościową, w szczególności: macierz wariancyjno-kowariancyjna lub układ równań normalnych. Rozdział 3 Podstawowa wysokościowa osnowa geodezyjna

1. 2.

3.

4.

5. 6.

7.

8.

Podstawową fundamentalną osnowę wysokościową tworzą punkty główne krajowej sieci EUVN. Podstawową bazową osnowę wysokościową tworzą: punkty rozwinięcia krajowej sieci EUVN oraz punkty sieci niwelacyjnej (repery), pomierzone metodą precyzyjnej niwelacji geometrycznej, przy czym:

1) elementami konstrukcyjnymi sieci są linie niwelacyjne, składające się z odcinków niwelacyjnych;

2) linie niwelacyjne tworzą jednorzędowy wielowęzłowy układ poligonów niwelacyjnych. Dokładność sieci niwelacyjnej charakteryzuje średni błąd pomiaru 1 km niwelacji obliczony w procesie wyrównania sieci, przy czym błąd ten nie powinien być większy niż 1,5 mm/km. Jednostronne dowiązanie linii niwelacyjnych do układu wielowęzłowego (linie wiszące) dopuszcza się wyłącznie w przypadku powiązania osnowy ze stacjami mareograficznymi lub z osnowami wysokościowymi państw ościennych. Średnie długości linii niwelacyjnych bazowej osnowy wysokościowej wynoszą około 25 km (8 km na terenach intensywnie zagospodarowanych), a długości dopuszczalne nie więcej niż 35 km (12 km na terenach intensywnie zagospodarowanych). Dopuszczalne długości odcinków niwelacyjnych wynoszą odpowiednio:

1) na terenach intensywnie zagospodarowanych – 0,5–1 km;

2) na pozostałych terenach – do 2 km, przy czym na terenach słabo zurbanizowanych, przy braku możliwości założenia znaków ściennych, długości odcinków mogą być zwiększone, nie więcej jednak niż o 50%. Przy projektowaniu punktów bazowej osnowy wysokościowej należy:

1) przewidzieć nawiązanie do punktów bazowej osnowy wysokościowej;

2) zapewnić możliwość powiązania osnowy wysokościowej z osnowami państw ościennych i stacjami mareograficznymi;

3) zapewnić możliwość wykonania pomiarów GNSS na punktach węzłowych sieci. Na liniach niwelacyjnych dawnych sieci niwelacji precyzyjnej adaptuje się istniejące znaki wysokościowe, z wyłączeniem znaków osadzonych w małych kapliczkach, ogrodzeniach,

 Dziennik Ustaw – 11 – Poz. 352

9.

10.

11.

12. 13.

14.

filarach mostów i na przepustach, a także znaków, których lokalizacja lub sposób osadzenia stwarzają szczególnie złe warunki do pomiaru. Linie niwelacyjne przewidziane do adaptacji w całości lub w części powinny spełniać następujące kryteria:

1) rodzaje znaków wysokościowych i ich rozmieszczenie powinny odpowiadać wymogom właściwym dla zakładanej osnowy;

2) archiwalne pomiary niwelacyjne powinny spełniać wymagania dokładnościowe właściwe dla zakładanej osnowy;

3) od pomiaru linii adaptowanej nie upłynęło więcej niż 30 lat;

4) dokładność poprzedniego pomiaru linii niwelacyjnych została potwierdzona przez pomiary kontrolne wykonane co najmniej na co piątym odcinku niwelacyjnym każdej linii. Współrzędne znaków podziemnych punktów podstawowej osnowy wysokościowej wyznacza się z dokładnością nie mniejszą niż 0,1 m względem poziomej osnowy geodezyjnej, a współrzędne pozostałych znaków wysokościowych określa się z błędem nie większym niż 5 m. Punkty podstawowej osnowy wysokościowej zakłada się w sposób i w miejscach zapewniających ich długotrwałe użytkowanie, przy czym:

1) punkty fundamentalnej osnowy wysokościowej zakłada się na litej skale bądź na słupie osadzonym na stopie fundamentowej zagłębionej poniżej poziomu przemarzania gruntu;

2) punkty bazowej osnowy wysokościowej stabilizuje się jednym z trzech rodzajów znaków wysokościowych: a) znakami wysokościowymi podziemnymi, w których właściwe punkty wysokościowe znajdują się pod powierzchnią gruntu, a podstawa znaku znajduje się na głębokości większej niż głębokość zamarzania gruntu, w tym głębinowymi znakami fundamentalnymi punktów wiekowych, składającymi się z zespołu znaków osadzanych bezpośrednio na litej skale lub na zbrojonych palach betonowych o długości od 6 do 25 m, b) znakami wysokościowymi naziemnymi, w których właściwe punkty wysokościowe znajdują się nad powierzchnią gruntu, a podstawa znaku znajduje się na głębokości większej niż głębokość zamarzania gruntu, c) znakami wysokościowymi ściennymi w postaci metalowych bolców (reperów), osadzonych w ścianach budowli w sposób zapewniający ich stabilność. Znaki podziemne i naziemne osadza się wzdłuż dróg, poza rowem ograniczającym koronę drogi, przy czym należy wybierać grunty wolne od upraw rolniczych, najlepiej suche żwiry i grube piaski. Nie stabilizuje się naziemnych znaków wysokościowych:

1) w gruntach zmieniających swoją objętość wraz ze zmianą nawilgocenia, takich jak: margle, gliny marglowe, gliny, glinki, mieszaniny gliny i piasku, grunty pochodzenia organicznego oraz iły;

2) w gruntach o wysokim poziomie wody gruntowej, na terenach zalewowych lub bliżej niż 100 m od brzegów rzek lub jezior;

3) na stromych stokach oraz w pobliżu krawędzi skarp w odległości mniejszej niż potrójna wysokość skarpy;

4) w pobliżu dużych zakładów przemysłowych, jeżeli występują zmienne obciążenia statyczne i dynamiczne gruntu;

5) bliżej niż 20 m od torów kolejowych, w filarach mostów, wiaduktów i przepustów;

6) w budynkach stojących bezpośrednio przy ulicach lub szosach o intensywnym ruchu kołowym. Znaki ścienne osadza się na budowlach, których fundamenty sięgają co najmniej 1,3 m poniżej poziomu gruntu, w ścianie ceglanej o grubości co najmniej 0,40 m lub w ścianie

 Dziennik Ustaw – 12 – Poz. 352

15. 16.

17. 18.

19.

20.

21.

betonowej o grubości co najmniej 0,25 m, przy czym w pierwszej kolejności stosuje się znaki ścienne, a w miejscach, w których nie jest to możliwe, znaki naziemne i podziemne. Znaki podziemne i naziemne osadza się co najmniej 6 miesięcy przed rozpoczęciem pomiaru, najlepiej w roku poprzedzającym pomiar, a znaki ścienne co najmniej 7 dni przed wykonaniem pomiaru. W trakcie pomiaru wykonuje się obsługę codzienną i sprawdzenie sprzętu, a ponadto co 2 tygodnie lub częściej wykonuje się sprawdzenie niwelatora i łat według programu właściwego dla danego typu sprzętu, jeżeli zaistniały okoliczności mogące powodować obniżenie jego parametrów technicznych. Stabilność punktu nawiązania sieci niwelacyjnej sprawdza się przez wykonanie pomiarów kontrolnych na co najmniej jednym z odcinków linii niwelacyjnych dochodzących do tego punktu. Pomiary niwelacyjne wykonuje się przy dobrej widoczności i spokojnym obrazie łat, w godzinach rannych i popołudniowych, przy temperaturze od 0 °C do +25 °C i wietrze o prędkości mniejszej niż 6 m/s, przy czym:

1) pomiar rozpoczyna się 0,5 godz. po wschodzie słońca i kończy 0,5 godz. przed zachodem słońca;

2) podczas dni pochmurnych i w okresie jesiennym pomiary wykonuje się przez cały dzień;

3) nie wykonuje się pomiaru na niestabilnym podłożu, w tym na zamarzniętym lub świeżo odtajałym gruncie. Pomiar odcinka niwelacyjnego polega na określeniu przewyższenia między dwoma punktami wysokościowymi, stanowiącymi jego punkty końcowe, przy czym:

1) jako pośrednie punkty pomiaru służą sferyczne trzpienie klinów lub żabek niwelacyjnych;

2) długość klinów niwelacyjnych dobiera się odpowiednio do rodzaju podłoża;

3) kliny wbija się co najmniej na 5 minut przed pomiarem na stanowisku;

4) żabki niwelacyjne stosuje się w wyjątkowych przypadkach tam, gdzie ze względu na rodzaj podłoża pomiar z użyciem klinów jest niemożliwy. Odcinki niwelacyjne mierzy się dwukrotnie: w kierunku głównym i w kierunku powrotnym tym samym kompletem sprzętu, przy czym:

1) pomiary w obu kierunkach wykonuje się w różnych dniach i, jeżeli to możliwe, w różnych porach dnia;

2) liczba stanowisk niwelatora powinna być parzysta, aby na punktach końcowych była obserwowana ta sama łata;

3) przy pomiarze w kierunku powrotnym łaty zamienia się tak, aby na punktach końcowych odcinka była ustawiana inna łata niż ta, która była obserwowana podczas pomiaru w kierunku głównym;

4) na początku i na końcu pomiaru oraz w przypadku przerw w pomiarze odcinka notuje się czas, a na pierwszym i kolejno co czwartym stanowisku notuje się temperaturę powietrza. Wymaga się, aby celowe przebiegały w środowisku jednorodnym pod względem temperatury, wilgotności, nasłonecznienia i pokrycia terenu, z dala od obiektów wydzielających ciepło oraz na wysokości około 1,5 m nad powierzchnią terenu, a w terenie falistym nie mniej niż 0,6 m nad powierzchnią terenu, przy czym:

1) celowe do reperów ściennych nie mogą przebiegać wzdłuż ścian budynku;

2) dopuszczalne długości celowych wynoszą od 8 do 40 m, a w terenach górzystych celowe nie mogą być krótsze od 5 m;

3) celowe dłuższe od dopuszczalnych mogą być stosowane jedynie przy przechodzeniu przez przeszkody naturalne oraz mosty i wiadukty;

4) różnica długości celowych na stanowisku nie może być większa niż 0,5 m.

 Dziennik Ustaw – 13 – Poz. 352

22.

23.

24.

25. 26.

27.

28.

29.

Na każdym stanowisku przewyższenie wyznacza się dwukrotnie, a różnica między dwoma wyznaczeniami przewyższenia na stanowisku nie powinna być większa niż:

1) 0,00018 m przy długości celowej do 20 m;

2) 0,00024 m przy długości celowej powyżej 20 m. Różnica wyników dwukrotnego pomiaru odcinka niwelacyjnego, obliczona z pomiarów w kierunku głównym i powrotnym, nie powinna być większa niż 1,5 R mm, gdzie R oznacza długość odcinka w km, przy czym wartość różnicy oblicza się po uwzględnieniu poprawek komparacyjnych i termicznych łat. Poprawkę komparacyjną i termiczną łat oblicza się dla odcinka niwelacyjnego, osobno dla pomiaru w kierunku głównym i powrotnym, na podstawie wyników komparacji, wykonanej przed sezonem pomiarowym i po tym sezonie, a współczynnik rozszerzalności termicznej łat określa się nie rzadziej niż co 5 lat. Suma różnic wyników dwukrotnych pomiarów odcinków obliczona dla linii nie powinna być większa niż 2,5 L mm, gdzie L oznacza długość linii lub sekcji, w km. Odchyłka zamknięcia poligonu niwelacyjnego, wyznaczona z wartości pomierzonych, nie powinna być większa od 2 F mm, gdzie F oznacza długość obwodnicy poligonu w km. Poprawkę pływową oblicza się osobno dla pomiaru w kierunkach głównym i powrotnym dla całego odcinka niwelacyjnego, pod warunkiem że:

1) pomiar był wykonywany w sposób ciągły i nie trwał dłużej niż 2,5 godziny;

2) trasa niwelacji od reperu do reperu jest zbliżona do linii prostej;

3) w przypadku gdy warunki wymienione w pkt 1 i 2 nie są spełnione, odcinek niwelacyjny dzieli się na części, obliczając poprawki oddzielnie dla każdej części i sumując ich wartości. Poprawkę niwelacyjną ze względu na nierównoległość powierzchni ekwipotencjalnych oblicza się dla odcinka niwelacyjnego, korzystając z wyników pomiarów grawimetrycznych wykonanych wzdłuż linii niwelacyjnej lub korzystając z wartości anomalii Faye΄a. Na podstawie poprawionych przewyższeń oblicza się odchyłki zamknięć poligonów niwelacyjnych, których absolutne wartości nie powinny przekraczać wielkości 1,8 F mm, a dla poligonów rozwartych wartości 2,7 F mm, gdzie F oznacza długość poligonu w km. Przed przystąpieniem do wyrównania sieci przeprowadza się ocenę dokładności na podstawie materiałów całej sieci przez określenie wartości średnich błędów, przy czym:

1) średni błąd pomiaru linii niwelacyjnej nie powinien przekraczać wartości 0,4 mm/km;

2) średni błąd pomiaru wyznaczony z odchyłek zamknięć poligonów nie powinien przekraczać wartości 1 mm/km;

3) średni błąd przypadkowy pomiaru nie powinien przekraczać wartości 0,4 mm/km;

4) średni błąd systematyczny nie powinien przekraczać wartości 0,2 mm/km. Rozdział 4 Podstawowa osnowa grawimetryczna

1. 2.

3.

Podstawową fundamentalną osnowę grawimetryczną tworzą punkty wyznaczeń absolutnych, o gęstości nie mniejszej niż 1 punkt na 15 000 km2. Podstawową bazową osnowę grawimetryczną tworzą punkty wyznaczeń absolutnych i punkty wyznaczeń względnych, przy czym gęstość punktów, łącznie z punktami fundamentalnej osnowy grawimetrycznej, powinna być nie mniejsza niż 1 punkt na 2500 km2. Skalę przyrostów przyspieszenia siły ciężkości na terenie kraju zapewniają wzorcowe wartości różnic przyspieszenia ∆g na przęsłach grawimetrycznych baz kalibracyjnych: Frombork – Kasprowy Wierch oraz Koszalin – Śnieżka.

 Dziennik Ustaw – 14 – Poz. 352

4.

5. 6.

7.

8.

9. 10.

11.

12.

13.

14.

Dla każdego punktu wyznaczeń absolutnych wyznacza się co najmniej jeden bliski punkt ekscentryczny oraz dowiązuje się go do co najmniej trzech punktów podstawowej osnowy grawimetrycznej. Wartość przyspieszenia siły ciężkości na punktach wyznaczeń absolutnych określa się z błędem średnim nie większym niż 1,0×10-7 m·s-2. Lokalizacja punktów podstawowej osnowy grawimetrycznej powinna zapewniać:

1) wieloletnie przetrwanie punktu;

2) najlepsze warunki obserwacji wskazań grawimetru, w tym minimalne oddziaływanie wpływu mikrowstrząsów;

3) wyznaczenie współrzędnych i wysokości punktu. Długość przęsła między sąsiednimi punktami bazowej osnowy grawimetrycznej, przewidzianego do pomiarów grawimetrami statycznymi, nie powinna przekraczać 60 km, licząc trasę przejazdu drogami publicznymi, a przęsła osnowy powinny tworzyć poligony zamknięte, przy czym w poligonie powinno być od trzech do czterech przęseł. Punkty podstawowej fundamentalnej osnowy grawimetrycznej stabilizuje się blokiem betonowym o wymiarach: 0,80×0,80×1,20 m z centrem w postaci metalowego geodezyjnego znaku wysokościowego, przy czym:

1) krawędzie bloku powinny być zorientowane zgodnie z kierunkami stron świata;

2) górna powierzchnia powinna być pozioma i gładka i nie powinna znajdować się wyżej niż 0,05 m nad poziomem gruntu. Punkty podstawowej bazowej osnowy grawimetrycznej stabilizuje się w sposób określony w pkt 8 albo innym znakiem geodezyjnym, jeżeli umożliwia on wykonanie pomiarów, a stopa znaku znajduje się poniżej strefy przemarzania gruntu. W szczególnych przypadkach, gdy niemożliwe jest wykonanie stabilizacji, o której mowa w pkt 8 i 9, dopuszcza się wykonanie pomiarów grawimetrycznych na trwałych obiektach terenowych, w szczególności posadzkach, schodach, betonowych podestach, z oznaczeniem w sposób trwały punktu, do którego odnosi się pomiar. Każdy punkt podstawowej osnowy grawimetrycznej powinien mieć współrzędne określone z dokładnością nie mniejszą niż 5 m i wysokość określoną z dokładnością nie mniejszą niż 0,05 m, w nawiązaniu do najbliższych punktów podstawowej lub szczegółowej osnowy wysokościowej. Grawimetry statyczne używane do pomiarów na punktach bazowej osnowy grawimetrycznej kalibruje się na co najmniej trzech przęsłach krajowej kalibracyjnej bazy grawimetrycznej, przy czym przęsła dobiera się tak, aby:

1) punkty końcowe leżały poza szerokością geograficzną punktów skrajnych obszaru, na którym będą wykonywane pomiary osnowy;

2) wartość sumy ∆g na mierzonych przęsłach bazy była większa od przewidywanych wartości różnic przyspieszenia siły ciężkości na przęsłach osnowy podstawowej. Pomiary przyspieszenia siły ciężkości na punktach fundamentalnej osnowy grawimetrycznej wykonuje się grawimetrami absolutnymi, które mają wyznaczone poprawki w trakcie kampanii porównawczych, przy czym:

1) wykonuje się od 12 do 48 serii obserwacyjnych, robiąc pomiary co godzinę;

2) pojedyncza seria obserwacyjna składa się z co najmniej stu spadków powtarzanych co 10 s;

3) odchylenie standardowe obserwacji w pojedynczej serii nie powinno przekraczać 2 × 10-7 m·s-2;

4) obserwacje redukuje się, uwzględniając poprawki: pływową, pływową litosferyczną, barometryczną i ze względu na zmiany położenia bieguna ziemskiego. Pomiar przyspieszenia siły ciężkości g w punktach bazowej osnowy grawimetrycznej wykonuje się grawimetrami absolutnymi, natomiast pomiar różnic przyspieszenia siły ciężkości ∆g grawimetrami statycznymi, przy czym:

 Dziennik Ustaw – 15 – Poz. 352

15.

16.

17.

18. 19.

20.

1) grawimetry absolutne wykorzystywane do pomiaru mają mieć wyznaczone poprawki w trakcie kampanii porównawczych;

2) pomiar różnic przyspieszenia siły ciężkości na przęsłach wykonuje się co najmniej trzema grawimetrami statycznymi, o dokładności wyznaczeń nie mniejszej niż 10-7 m·s-2;

3) sposób transportu powinien zapewnić swobodne, pionowe położenie grawimetrów oraz ochronę przed wstrząsami, wibracjami, uderzeniami i przechyłami, a także przed gwałtownymi zmianami temperatury;

4) pomiar powinien być wykonany w jak najkrótszym czasie, a czas przejazdu pomiędzy kolejnymi punktami osnowy powinien być w miarę możliwości jednakowy;

5) przy wykonywaniu pomiarów w niesprzyjających warunkach pogodowych (silny wiatr, opady lub intensywne nasłonecznienie) zaleca się stosowanie namiotów osłaniających grawimetry. Pomiar różnic przyspieszenia siły ciężkości na przęsłach bazowej osnowy grawimetrycznej wykonuje się przy użyciu statywu lub spodarki o stałej wysokości, ustawianych nad centrem znaku, przy czym:

1) pomiary wykonuje się według schematu: A–B–B–A–A–B, tak aby otrzymać dla każdego przęsła co najmniej trzy wartości różnic przyspieszenia ∆g z każdego grawimetru;

2) grawimetr powinien być na każdym stanowisku identycznie zorientowany w stosunku do stron świata;

3) w przypadku wykonywania pomiarów za pomocą grupy grawimetrów pozycja każdego z nich powinna być ściśle określona i opisana, aby zapewnić możliwość redukcji odczytów do centra znaku. Przy obliczaniu wartości przyrostów ∆g między punktami podstawowej osnowy grawimetrycznej uwzględnia się współczynniki skal grawimetru, wyznaczone na bazie kalibracyjnej, oraz poprawki ze względu na:

1) dryft grawimetrów, przy czym obliczenia prowadzi się przy założeniu liniowości dryftu w czasie między kolejnymi obserwacjami na tym samym punkcie osnowy;

2) wpływ przyciągania Księżyca i Słońca, który oblicza się z dokładnością 1,0×10-8 ms-2, stosując współczynnik sprężystości skorupy ziemskiej równy 1,17;

3) redukcję do poziomu znaku pomiarowego, przy użyciu wyznaczonej w terenie wartości gradientu pionowego przyspieszenia siły ciężkości, przy czym gradient pionowy oblicza się z pomiarów wykonanych grawimetrem względnym na trzech różnych poziomach nad punktem. Błąd średni m∆g średniej wartości ∆g na przęśle bazowej osnowy grawimetrycznej wyznaczonej za pomocą grupy grawimetrów nie powinien przekraczać 2,0×10-7 m s-2; w przypadku uzyskania większego błędu średniego pomiar ∆g na przęśle należy powtórzyć. Odchyłki zamknięć poligonów f nie powinny być większe od fdop = m∆g n , gdzie n jest liczbą przęseł tworzących poligon, a zestawienie zamknięć poligonów powinno zawierać wartości f oraz odchyłki dopuszczalne fdop. Pomiar kalibracyjny na przęsłach bazy kalibracyjnej wykonuje się w taki sam sposób jak pomiar przęsła sieci bazowej osnowy grawimetrycznej, przy czym błąd średni pomiaru wartości ∆g przęsła bazowego nie powinien przekroczyć 1,5×10-7 m·s-2, a wartości współczynników k1, k2 i λ każdego grawimetru powinny być wyznaczone ze średnim błędem względnym nie większym niż 1,0×10-4. Błąd średni wartości przyspieszenia siły ciężkości w punktach bazowej osnowy grawimetrycznej nie powinien być większy niż 2,5×10-7 m·s-2.

 Dziennik Ustaw – 16 – Poz. 352

Rozdział 5 Podstawowa osnowa magnetyczna Fundamentalną osnowę magnetyczną tworzą magnetyczne punkty wiekowe, na których wyznaczono co najmniej trzy niezależne elementy wektora natężenia pola magnetycznego Ziemi, rozmieszczone nie rzadziej niż 1 punkt na 20 000 km2.

2. Bazową osnowę magnetyczną tworzą punkty krajowego zdjęcia magnetycznego o przeciętnej gęstości 1 punkt na 500 km2, przy czym lokalna gęstość punktów zdjęcia magnetycznego zależy od rozkładu przestrzennego pola magnetycznego.

3. Przy wyznaczaniu elementów pola magnetycznego Ziemi stosuje się jednostki:

1) w przypadku modułu wektora natężenia całkowitego pola magnetycznego F i składowych X, Y, Z tego wektora – nanotesle oznaczane symbolem nT;

2) w przypadku deklinacji magnetycznej D i w przypadku inklinacji magnetycznej I – stopnie i minuty łuku.

4. Punkty osnowy magnetycznej wybiera się w miejscach oddalonych od obszarów zurbanizowanych, umożliwiających powtórzenia pomiaru w kolejnych latach, przy czym punkty powinny być oddalone od obiektów mogących zakłócać ziemskie pole magnetyczne na odległość co najmniej:

1) od kolejowej trakcji elektrycznej – o 4–5 km,

2) od zakładów przemysłowych – o 500–600 m,

3) od elektrycznych linii przesyłowych wysokiego napięcia – o 300–500 m,

4) od budynków – o 100–300 m, w zależności od ich konstrukcji – a gradient horyzontalny pola w miejscu założenia punktu nie powinien przekraczać 3 nT na 1 m.

5. Jako punkt magnetyczny może być wykorzystany istniejący punkt geodezyjny lub grawimetryczny, o ile jego lokalizacja spełnia warunki wymienione w pkt 4, a stabilizacja punktu nie zawiera elementów żelaznych.

6. Współrzędne punktu magnetycznego wyznacza się z dokładnością nie mniejszą niż 5 m.

7. Punkty podstawowej osnowy magnetycznej stabilizuje się amagnetycznym znakiem:

1) punkty fundamentalnej osnowy magnetycznej – granitowym albo betonowym słupem bez zbrojenia, o wymiarach co najmniej 0,20×0,20×0,80 m, z podcentrem w postaci płyty z takiego samego materiału;

2) punkty bazowej osnowy magnetycznej – słupem betonowym bez zbrojenia lub rurką z tworzywa sztucznego.

8. Dla każdego punktu wybiera się, na kierunkach w miarę możliwości prostopadłych do siebie, dobrze widoczne i charakterystyczne cele ziemskie (miry) położone w odległości nie mniejszej niż 500 m, a w przypadku braku takich punktów zakłada się punkty ekscentryczne, stabilizowane tak jak punkt magnetyczny.

9. Przed rozpoczęciem i po zakończeniu sezonu pomiarów magnetycznych na punktach podstawowej osnowy magnetycznej dokonuje się porównania wskazań instrumentów magnetycznych w obserwatorium magnetycznym.

10. Pomiary na punkcie fundamentalnej osnowy magnetycznej wykonuje się, mierząc co najmniej po 6 serii wyznaczeń każdego elementu pola magnetycznego Ziemi, nie więcej niż po dwie serie w trzech kolejnych dniach.

11. Pomiary na punkcie bazowej osnowy magnetycznej powinny obejmować dwa wyznaczenia jednego lub kilku elementów pola magnetycznego, po dwie serie z przerwą nie mniejszą niż 15 minut między wyznaczeniami.

12. Poprawki niezbędne do redukcji pomiarów o wpływ wariacji dobowych pola geomagnetycznego wyznacza się na podstawie magnetogramów zmian pola magnetycznego wyznaczonych w najbliższym obserwatorium magnetycznym lub na polowej magnetycznej stacji wariograficznej. Stację wariograficzną powinno się 1.

 Dziennik Ustaw – 17 – Poz. 352

13.

14. 15.

16.

17. 18.

instalować w rejonie pomiarów, jeżeli odległość od obserwatorium magnetycznego jest większa niż 200 km. Jeżeli w czasie pomiarów zaobserwowano zaburzenia ziemskiego pola magnetycznego, pomiary na punkcie przerywa się albo wydłuża się okres pomiarów tak, aby istniała pewność, że uzyskane wyniki nie będą obarczone błędami spowodowanymi przez te zaburzenia. Pomiary wykonane w czasie wystąpienia zakłóceń pola magnetycznego nie mogą być włączane do zbioru obserwacji. Każdą obserwację na punkcie magnetycznym wykonuje się o pełnej minucie i notuje się czas, przy czym wskazania zegara kontroluje się na podstawie radiowych sygnałów czasu. Błędy średnie elementów pola magnetycznego Ziemi na punktach osnowy fundamentalnej nie powinny być większe niż:

1) dla wektora natężenia pola – 1 nT;

2) dla deklinacji magnetycznej – 0,5′;

3) dla inklinacji magnetycznej – 0,3′. Błędy średnie elementów pola magnetycznego Ziemi na punktach osnowy bazowej nie powinny być większe niż:

1) dla modułu wektora natężenia pola – 2 nT;

2) dla deklinacji magnetycznej – 2,0′;

3) dla inklinacji magnetycznej – 1,0′. Błąd wyznaczenia azymutu astronomicznego kierunków na miry nie powinien być większy niż 20″. Na podstawie zmian rozkładu przestrzennego zmian wiekowych pola magnetycznego Ziemi, wyznaczonych na magnetycznych punktach wiekowych i w obserwatoriach magnetycznych, aktualizuje się wartości elementów pola magnetycznego Ziemi na punktach bazowej osnowy magnetycznej, w szczególności poprzez przeliczenie istniejących danych magnetycznych do nowej epoki. Rozdział 6 Szczegółowa pozioma osnowa geodezyjna

1. 2.

3.

4.

5. 6.

Szczegółową poziomą osnowę geodezyjną stanowi zbiór punktów będących rozwinięciem podstawowej osnowy poziomej, służących do nawiązywania osnów pomiarowych i wykonywania szczegółowych pomiarów geodezyjnych. Szczegółową poziomą osnowę geodezyjną tworzą:

1) punkty dotychczasowej osnowy poziomej 2 klasy, których średni błąd położenia względem punktów nawiązania po wyrównaniu mp ≤ 0,05 m;

2) punkty dotychczasowej osnowy poziomej 3 klasy, których średni błąd położenia względem punktów nawiązania po wyrównaniu mp ≤ 0,10 m;

3) nowo zakładane punkty osnowy poziomej, których średni błąd położenia względem punktów nawiązania po wyrównaniu mp ≤ 0,07 m. Punkty szczegółowej poziomej osnowy geodezyjnej zakłada się w sieciach, wykorzystując obserwacje statycznych pomiarów satelitarnych GNSS, pomiarów wykonywanych w ramach systemu ASG-EUPOS oraz klasycznych pomiarów metodą poligonizacji i wcięć. Na terenach zurbanizowanych optymalną metodą zakładania osnowy jest metoda kombinowana, łącząca obserwacje pomiarów techniką GNSS i pomiarów klasycznych metodą poligonizacji. Na terenach wiejskich, rolnych i leśnych zaleca się zakładanie osnowy przy wykorzystaniu statycznych pomiarów satelitarnych. Do sieci należy włączyć wszystkie istniejące w terenie cele wysokie (wieże kościołów, maszty itp.), które należy wyznaczyć metodą wcięć. Punkty szczegółowej osnowy poziomej powinny mieć wyznaczone wysokości z dokładnością nie mniejszą niż 0,05 m.

 Dziennik Ustaw – 18 – Poz. 352

7. 8.

9. 10.

11.

12.

13.

14.

15. 16.

Nowe punkty ekscentryczne określa się z dokładnością nie mniejszą niż 0,02 m, metodami zapewniającymi kontrolę pomiaru i obliczeń, przy czym liczba nowo zakładanych punktów ekscentrycznych nie powinna być większa niż trzy. Zaleca się, aby stopień zagęszczenia punktami osnowy szczegółowej łącznie z punktami osnowy podstawowej wynosił: na terenach zurbanizowanych nie mniej niż 1 punkt na 20 ha, a na terenach rolnych i leśnych stopień zagęszczenia powinien być dostosowany do potrzeb wynikających z miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, nie mniej jednak niż 1 punkt na 120 ha. Przy ustalaniu lokalizacji punktów należy dążyć do uzyskania jak największej liczby wzajemnych wizur na sąsiednie punkty tej samej lub wyższej klasy. Przy ustalaniu lokalizacji punktów przewidzianych do pomiaru metodą satelitarną należy uwzględnić następujące warunki:

1) należy unikać zakryć horyzontu i przeszkód terenowych mogących powodować odbicia sygnałów satelitarnych, w szczególności: budowli, drzew, krzewów, samochodów;

2) punkty nie powinny być projektowane w bezpośrednim sąsiedztwie aktywnych elementów infrastruktury technicznej emitujących fale elektromagnetyczne, w szczególności: nadajników radiowych, linii energetycznych, trakcji kolejowej lub tramwajowej;

3) każdy punkt osnowy szczegółowej powinien mieć określony przynajmniej jeden przestrzenny wektor na sąsiedni, widoczny bez przeszkód punkt sieci. Przy ustalaniu lokalizacji punktów przewidzianych do pomiaru metodą poligonizacji należy uwzględnić następujące warunki:

1) ciągi powinny być zbliżone do prostoliniowych;

2) każdy ciąg powinien być nawiązany obustronnie kątowo i liniowo;

3) długości ciągów pojedynczych nie powinny przekraczać 3,0 km, a ciągów wyznaczających punkty węzłowe – 2,0 km;

4) długości boków w ciągach powinny wynosić od 150 m do 500 m, przy czym średnia długość boku na terenach miejskich nie powinna przekraczać 250 m, a na pozostałych terenach – 350 m. Punkty osnowy szczegółowej stabilizuje się jednopoziomowo, stosując znaki z plastiku, metalu lub innego trwałego materiału, po ich zabetonowaniu lub innym trwałym połączeniu z podłożem lub ścianą budynku. Na terenach rolnych i leśnych dopuszcza się stabilizację dwupoziomową, z zastosowaniem słupa betonowego nie krótszego niż 0,70 m wraz z betonową płytką. Poszczególne znaki powinny być oddzielone warstwą ziemi o grubości co najmniej 0,03 m. Poziome nawiązanie geodezyjne sieci powinno być wykonane do wszystkich punktów osnowy podstawowej znajdujących się na terenie opracowania. W uzasadnionych przypadkach, przy łączeniu istniejących sieci geodezyjnych, dopuszcza się nawiązanie do punktów osnowy szczegółowej, pod warunkiem że liczba takich nawiązań nie będzie przekraczała 30% ogólnej liczby nawiązań. W celu integracji nowej sieci z istniejącą w terenie osnową do pomiaru należy włączyć punkty kontrolne tej samej klasy o znanych współrzędnych. Przy wyznaczaniu wysokości punktów techniką GNSS wykonuje się nawiązania wysokościowe do co najmniej czterech punktów wysokościowej osnowy geodezyjnej podstawowej. Punkty nawiązania wysokościowego powinny być rozmieszczone równomiernie na obszarze mierzonej sieci. Wyznaczenie wysokości punktów metodą trygonometryczną wykonuje się na ciągach poligonowych, które zaprojektowano w miejscach, w których nie ma osnowy wysokościowej. Przy pomiarze osnowy techniką GNSS należy uwzględniać następujące warunki techniczne:

 Dziennik Ustaw – 19 – Poz. 352

17.

18. 19.

20.

21. 22.

23.

24. 25.

26.

1) pomiar powinien być przeprowadzony w nawiązaniu do punktów podstawowej osnowy geodezyjnej i z wykorzystaniem obserwacji wykonanych na co najmniej trzech stacjach referencyjnych systemu ASG-EUPOS;

2) pomiar sieci należy wykonywać za pomocą zestawu co najmniej trzech odbiorników GNSS;

3) nie mniej niż jedna trzecia wyznaczanych punktów musi posiadać obserwacje wykonane w dwóch niezależnych sesjach pomiarowych;

4) minimalna liczba obserwowanych satelitów nie powinna być mniejsza niż cztery;

5) w opracowaniu numerycznym wykorzystuje się sygnały satelitów znajdujących się powyżej 10º nad horyzontem. Przed rozpoczęciem pomiaru należy zapewnić centryczne ustawienie instrumentu geodezyjnego lub centryczne i poziome ustawienie anteny nad wyznaczanym punktem, z dokładnością nie mniejszą niż 0,005 m. Wysokość anteny nad centrem przy pomiarach techniką GNSS należy określić z dokładnością nie mniejszą niż 0,002 m. Przy pomiarach mimośrodowych elementy mimośrodu mierzy się z dokładnością zapewniającą wyznaczenie poprawek ze względu na mimośród z błędem średnim nie większym niż 1/3 wartości dopuszczalnego średniego błędu pomiaru kąta lub długości. Długość sesji pomiarowej, przy założeniu że warunki pomiaru są korzystne, musi być dostosowana do wymaganej dokładności i warunków terenowych na obserwowanych punktach. W przypadku niekorzystnych warunków zalecane jest wydłużenie czasu prowadzenia obserwacji. W pomiarach sieci poligonowej należy wykorzystać instrumenty geodezyjne zapewniające średni błąd pomiaru kierunku mniejszy niż 20cc. Średni błąd pomiaru długości nie powinien być większy niż 0,01 m. Przy pomiarze ciągów poligonowych zalecana jest metoda trzech statywów. Pomiar kąta wykonuje się w dwóch seriach; dopuszczalna różnica pomiędzy seriami nie powinna być większa niż 30cc. Pomiar długości boku wykonuje się w dwóch kierunkach; różnica pomierzonych długości z obu kierunków nie powinna być większa niż 0,015 m. Obserwacje kątów pionowych w celu wyznaczenia wysokości punktu metodą niwelacji trygonometrycznej wykonuje się w dwóch seriach; różnica pomiędzy seriami nie powinna być większa niż 20cc. Wysokości ustawienia instrumentu i celu nad punktem mierzy się z dokładnością nie mniejszą niż 0,005 m. W przypadku gdy zostały zniszczone lub przemieszczone znaki geodezyjne określające położenie punktu w terenie, wykonuje się odtworzenie pierwotnego położenia punktu i powtórnie się go stabilizuje na podstawie:

1) miar od poboczników;

2) położenia znaku podziemnego;

3) domiarów z punktów ekscentrycznych. Zaleca się wykonanie kontroli wstępnej obserwacji umożliwiającej wykrycie błędów grubych poprzez wyrównanie swobodne sieci z zastosowaniem jednego punktu stałego. Sposób ścisłego wyrównania sieci punktów szczegółowej poziomej osnowy geodezyjnej zależny jest od technologii pomiaru:

1) współrzędne punktów sieci wyznaczanej metodą kombinowaną wyrównuje się, łącząc obserwacje z różnych technik pomiaru;

2) współrzędne punktów sieci wyznaczanej techniką GNSS oblicza się w procesie wyrównania niezależnych wektorów GNSS w układzie przestrzennym;

3) wyrównanie sieci poziomej osnowy szczegółowej pomierzonej metodami klasycznymi wykonuje się na płaszczyźnie odwzorowania, w obowiązującym państwowym systemie odniesień przestrzennych. Wyrównanie osnowy szczegółowej wykonuje się metodą pośredniczącą, wykorzystując zredukowane wyniki obserwacji. Współrzędne płaskie prostokątne oblicza się

 Dziennik Ustaw – 20 – Poz. 352

27. 28.

29.

30.

z wyrównanych współrzędnych geocentrycznych lub geodezyjnych zgodnie z regułami odwzorowawczymi. Do wyrównania sieci mogą być adaptowane obserwacje z dawnych pomiarów, których błąd średni nie przekracza dwukrotnej wartości błędu średniego pomiaru przewidzianego dla modernizowanej osnowy szczegółowej. Wysokości normalne punktów pomierzonych techniką GNSS wyznacza się z różnic pomiędzy wysokościami geodezyjnymi i wielkościami odstępu geoidy niwelacyjnej od elipsoidy odniesienia. Obliczenia należy wykonywać w ramach jednego obowiązującego modelu geoidy. Obliczenie wysokości punktów wyznaczonych metodą trygonometryczną wykonuje się w nawiązaniu do punktów, których wysokości określone zostały za pomocą niwelacji geometrycznej lub techniką GNSS. Metoda wyrównania powinna umożliwiać ocenę dokładności wyznaczenia wysokości punktu. W przypadku punktów stabilizowanych dwupoziomowo wysokość określa się w odniesieniu do znaku naziemnego. Rozdział 7 Szczegółowa wysokościowa osnowa geodezyjna

1. 2.

3.

4.

5.

6.

7. 8.

Szczegółowa wysokościowa osnowa geodezyjna stanowi zbiór punktów będących zagęszczeniem osnowy podstawowej, służących do nawiązywania osnów pomiarowych i wykonywania pomiarów geodezyjnych. Szczegółową wysokościową osnowę geodezyjną tworzą:

1) sieci niwelacyjne, zakładane metodą niwelacji geometrycznej, których elementami konstrukcyjnymi są linie niwelacyjne, składające się z odcinków niwelacyjnych;

2) punkty wysokościowe zakładane techniką GNSS, przy czym warunki pomiaru są identyczne jak przy określaniu wysokości punktów szczegółowej osnowy poziomej, przy nawiązaniu sieci do co najmniej czterech punktów podstawowej wysokościowej osnowy geodezyjnej. Liczba punktów nawiązania uzależniona jest od wielkości obszaru opracowania. Dokładność osnowy charakteryzuje średni błąd pomiaru 1 km niwelacji lub średni błąd wyznaczenia wysokości, obliczone w procesie wyrównania sieci. Średni błąd pomiaru nie powinien być większy niż 4 mm/km, a błąd wysokości punktu po wyrównaniu nie powinien być większy niż 0,01 m. Długości linii niwelacyjnych nie powinny przekraczać 18 km, a na terenach zurbanizowanych – 6 km. Długości odcinków niwelacyjnych powinny wynosić od 0,5 km do 1,0 km, a na terenach niezurbanizowanych nie powinny przekraczać 3 km. Na terenach niezurbanizowanych, przy braku możliwości zakładania znaków ściennych, długości odcinków mogą być zwiększone do 50%. Stabilność punktu nawiązania sieci niwelacyjnej sprawdza się przez wykonanie pomiarów kontrolnych na jednym z odcinków linii niwelacyjnych dochodzących do tego punktu. Pomiar kontrolny wykonuje się zgodnie z zasadami określonymi dla osnowy szczegółowej. Linie przewidziane do adaptacji powinny w całości lub w części spełniać następujące kryteria:

1) rodzaje znaków wysokościowych i ich rozmieszczenie powinny odpowiadać kryteriom właściwym dla osnowy szczegółowej;

2) archiwalne pomiary niwelacyjne powinny spełniać wymagania dokładnościowe właściwe dla osnowy szczegółowej;

3) od pomiaru linii nie upłynęło więcej niż 20 lat. Współrzędne znaków wysokościowych określa się z błędem nie większym niż 5 m. Stosuje się dwa zasadnicze rodzaje znaków wysokościowych:

 Dziennik Ustaw – 21 – Poz. 352

9.

10. 11.

12. 13. 14.

15.

16.

17.

18. 19.

20.

21. 22.

1) naziemne, w których właściwe punkty wysokościowe znajdują się nad powierzchnią gruntu (podstawa znaku powinna znajdować się na głębokości większej niż głębokość zamarzania gruntu);

2) ścienne – w postaci metalowych bolców (reperów) osadzonych w ścianach budowli, gwarantujących ich stabilność. Znaki naziemne osadza się wzdłuż dróg, poza rowem ograniczającym koronę drogi, przy czym należy wybierać grunty wolne od upraw rolniczych. Znaki ścienne osadza się w budowlach, których fundamenty sięgają poniżej poziomu zamarzania gruntu. W przypadku stabilizowania nowych punktów wysokościowych stosuje się znaki ścienne, a w miejscach, w których to nie jest możliwe – znaki naziemne. Znaki naziemne osadza się co najmniej na 3 miesiące przed rozpoczęciem pomiaru. Znaki ścienne osadza się co najmniej na 7 dni przed rozpoczęciem pomiaru. Pomiar odcinka niwelacyjnego polega na określeniu przewyższenia między dwoma punktami wysokościowymi, stanowiącymi jego punkty końcowe. Jako punkty przejściowe służą sferyczne trzpienie żabek niwelacyjnych, na których ustawia się łaty. W trakcie pomiaru wykonuje się obsługę codzienną i sprawdzenie sprzętu, a ponadto co dwa tygodnie lub częściej, jeżeli zaistniały okoliczności mogące powodować obniżenie jego parametrów technicznych, należy wykonać pełny zakres sprawdzenia niwelatora i łat według programu właściwego dla danego typu sprzętu. Pomiar niwelacji wykonuje się w przy dobrej widoczności i spokojnym obrazie łat, po gruncie lub nawierzchni zapewniającej stabilność statywu i łat. Wymaga się, aby celowe przebiegały w środowisku jednakowym pod względem temperatury, wilgotności, nasłonecznienia i pokrycia terenu oraz z dala od obiektów wydzielających ciepło. Celowe powinny przebiegać nad powierzchnią terenu na wysokości nie mniejszej niż 1,0 m, a w terenie falistym nie mniejszej niż 0,6 m. Odcinki niwelacyjne mierzy się dwukrotnie – w kierunku głównym i w kierunku powrotnym. Liczba stanowisk niwelatora przy pomiarze odcinka niwelacji powinna być parzysta, aby na punktach końcowych była obserwowana ta sama łata. Przy pomiarze w kierunku powrotnym łaty zamienia się tak, aby na punktach końcowych ustawiać inną łatę niż ta, która była obserwowana podczas pomiaru w kierunku głównym. Długości celowych nie powinny być większe niż 50 m; w terenach górzystych celowe mogą być krótsze, jednak nie krótsze niż 5 m. Celowe dłuższe od dopuszczalnych mogą być stosowane jedynie przy przechodzeniu przez przeszkody. Różnica długości celowych na stanowisku nie może być większa niż 1,0 m. Na każdym stanowisku przewyższenie wyznacza się dwukrotnie. Różnica między dwoma wyznaczeniami przewyższenia na stanowisku nie powinna być większa niż 2 mm. Różnica wyników dwukrotnego pomiaru odcinka niwelacyjnego, obliczona z pomiarów w kierunku głównym i powrotnym, nie powinna być większa niż 6 R mm, gdzie R określa długość odcinka w km. Suma różnic wyników dwukrotnych pomiarów odcinków, obliczona dla odcinków niwelacyjnych całej sekcji lub linii, nie powinna być większa niż 6 L mm, gdzie L określa długość linii lub sekcji w km. Odchyłka zamknięcia poligonu niwelacyjnego, wyznaczona z wartości pomierzonych, nie powinna być większa niż 6 F mm, gdzie F określa długość obwodnicy poligonu w km. Przy pomiarze przez szerokie przeszkody terenowe dopuszcza się stosowanie innych metod pomiaru, które zapewniają dokładność nie mniejszą niż pomiary metodą niwelacji geometrycznej.

 Dziennik Ustaw – 22 – Poz. 352

Rozdział 8 Osnowa wielofunkcyjna

1.

2.

3. Nowe punkty osnowy geodezyjnej, zakładane techniką GNSS, oraz punkty osnów grawimetrycznej i magnetycznej zakłada się jako punkty osnowy wielofunkcyjnej. Osnowie wielofunkcyjnej nie przypisuje się oddzielnej klasyfikacji, jej punkty są klasyfikowane w ramach poszczególnych rodzajów osnów. Punkt osnowy wielofunkcyjnej może być punktem różnych klas osnów: geodezyjnej, grawimetrycznej albo magnetycznej. Rozdział 9 Numeracja punktów, sporządzanie opisów topograficznych, kompletowanie dokumentacji geodezyjnej i typy stabilizacji punktów osnowy

1.

2.

3. Każdy punkt osnów geodezyjnej, grawimetrycznej i magnetycznej ma niepowtarzalny i niezmienny numer nadawany na etapie sporządzania projektu technicznego. Numer punktu składa się z trzech członów. Pierwszy człon określa godło arkusza mapy, na którym znajduje się punkt, drugi człon numeru zawiera informację o rodzaju osnowy, trzeci człon oznacza właściwy numer punktu w ramach danego arkusza mapy. W przypadku punktów osnowy podstawowej pierwszy człon punktu zawiera 5 cyfr określających godło arkusza mapy topograficznej w układzie „1992” w skali 1:50 000, przy czym:

1) pierwsza cyfra określa godło arkusza w skali 1:1 000 000: a) cyfra „1” oznacza arkusz „N-33”, b) cyfra „2” oznacza arkusz „N-34”, c) cyfra „3” oznacza arkusz „M-33”, d) cyfra „4” oznacza arkusz „M-34”, e) cyfra „5” oznacza arkusz „M-35”;

2) trzy kolejne cyfry określają numer arkusza w skali 1:100 000 w ramach arkusza w skali 1:1 000 000;

3) piąta cyfra określa numer arkusza w skali 1:50 000 w ramach arkusza w skali 1:100 000, przy czym: a) cyfra „1” oznacza arkusz „A”, b) cyfra „2” oznacza arkusz „B”, c) cyfra „3” oznacza arkusz „C”, d) cyfra „4” oznacza arkusz „D”. W przypadku punktów osnowy szczegółowej pierwszy człon punktu zawiera 6 cyfr określających godło arkusza w skali 1:10 000 w układzie „2000”, przy czym:

1) pierwsza cyfra określa numer pasa odwzorowania wynikający z podzielenia wartości południka osiowego przez 3, odpowiednio: a) cyfra „5” dla wartości południka osiowego równej 15°, b) cyfra „6” dla wartości południka osiowego równej 18°, c) cyfra „7” dla wartości południka osiowego równej 21°, d) cyfra „8” dla wartości południka osiowego równej 24°;

2) trzy kolejne cyfry stanowi liczba całkowita ilorazu (xi–4920):5, gdzie xi oznacza współrzędną dowolnego punktu z obszaru odwzorowania arkusza 1:10 000, wyrażoną w kilometrach od równika;

3) dwie kolejne cyfry stanowi liczba całkowita ilorazu (yi–332):8, gdzie yi oznacza współrzędną dowolnego punktu z obszaru odwzorowania arkusza 1:10 000, wyrażoną w kilometrach, bez początkowej cyfry oznaczającej numer pasa odwzorowawczego.

4.

 Dziennik Ustaw – 23 – Poz. 352

5.

6.

7.

8.

9.

10.

Drugi, jednocyfrowy człon numeru określa rodzaj osnowy, przy czym:

1) cyfra ”1” oznacza punkt osnowy poziomej;

2) cyfra ”2” oznacza punkt osnowy wysokościowej;

3) cyfra ”3” oznacza punkt osnowy grawimetrycznej;

4) cyfra ”4” oznacza punkt osnowy magnetycznej;

5) cyfra ”5” oznacza punkt osnowy wielofunkcyjnej. Trzeci człon numeru punktu tworzony jest zgodnie z następującymi zasadami:

1) punktom osnowy podstawowej nadaje się trzycyfrowy numer punktu, którego kolejne cyfry oznaczają odpowiednio: a) cyfry z przedziału 01–09 – punkt fundamentalnych osnów poziomej, grawimetrycznej i magnetycznej, b) cyfry z przedziału 001–009 – punkt fundamentalnej osnowy wysokościowej, c) cyfry z przedziału 10–99 – punkt bazowych osnów poziomej, grawimetrycznej i magnetycznej, d) cyfry z przedziału 100–999 – punkt bazowej osnowy wysokościowej, e) trzecia cyfra dla punktów osnów podstawowej: poziomej, grawimetrycznej i magnetycznej oznacza numer kolejnego punktu w zespole (ekscentra), przy czym centr punktu oznacza się zawsze cyfrą 0;

2) punktom szczegółowej poziomej osnowy geodezyjnej nadaje się pięciocyfrowy numer, którego pierwsze cztery cyfry z przedziału 1000–4999 oznaczają właściwy numer, a piąta cyfra oznacza numer kolejnego punktu w zespole (ekscentra), przy czym centr punktu oznacza się zawsze cyfrą 0;

3) punktom szczegółowej osnowy wysokościowej nadaje się czterocyfrowy numer z przedziału 5000–9999. Na dokumentach geodezyjno-kartograficznych dopuszcza się stosowanie uproszczonej numeracji punktów – ograniczonej do drugiego i trzeciego członu, jeżeli z innych danych można jednoznacznie określić godło arkusza mapy. W uproszczonym numerze dla centra punktu nie podaje się ostatniej cyfry 0, oznaczającej centr znaku. Dla każdego nowo zakładanego punktu osnowy sporządza się opis topograficzny punktu, a opisy punktów istniejących aktualizuje się, przy czym: zmiany i uzupełnienia albo potwierdzenie aktualności danych przedstawia się na istniejącym opisie czerwonym kolorem. Opis topograficzny punktu powinien zawierać co najmniej:

1) numer punktu;

2) godło arkusza mapy;

3) nazwę gminy i miejscowości;

4) współrzędne geodezyjne punktu z dokładnością do 0,1″;

5) szkic lokalizacyjny lub zdjęcie;

6) dane dotyczące stabilizacji;

7) dane z pomiaru osnowy. Podstawowym elementem opisu topograficznego jest szkic umożliwiający odnalezienie punktu. Na szkicu sytuacyjnym pokazuje się położenie centra lub zespołu znaków danego punktu związanych miarami ze szczegółami terenowymi, przy czym należy stosować następujące zasady:

1) szkic sytuacyjny sporządza się z zachowaniem znaków umownych obowiązujących przy opracowaniu mapy zasadniczej;

2) szkic sytuacyjny sporządza się w miarę możliwości z zachowaniem przybliżonych proporcji w długościach;

3) na szkicu przedstawia się szczegóły terenowe istotne dla odnalezienia punktu, miary liniowe do pobliskich trwałych szczegółów terenowych podaje się z dokładnością 0,01 m, w sposób umożliwiający dwukrotne niezależne wyznaczenie jego położenia w terenie; miary terenowe do innych szczegółów terenowych oraz miary z linii

 Dziennik Ustaw – 24 – Poz. 352

11.

12.

13. 14.

15.

16.

pomiarowych podaje się z dokładnością odpowiednią dla danej grupy dokładności określenia szczegółu;

4) przy wylotach dróg podaje się nazwy najbliższych miejscowości, dróg wyższej klasy lub charakterystycznych elementów terenu; zaleca się wskazywanie elementów, których identyfikacja na mapie i w terenie nie nastręcza trudności;

5) sytuację terenową na szkicu sytuacyjnym orientuje się do północy, przy czym kierunek północny na szkicu jest równoległy do bocznej ramki formularza;

6) zamiast szkicu sytuacyjnego dopuszcza się wstawienie zdjęcia lub wycinka mapy topograficznej, o ile jednoznacznie pokazują lokalizację punktu. Na opisie topograficznym przedstawia się ponadto rozmieszczenie ściennych, naziemnych i podziemnych elementów znaku geodezyjnego, a także inne informacje dotyczące znaków i ich położenia, takie jak:

1) rodzaj znaku, jego numer, typ i wymiary;

2) odległości pomiędzy znakami w zespole oraz głębokości ich osadzenia;

3) nawiązanie kątowe poboczników oraz znaków podziemnych;

4) usytuowanie punktów kierunkowych (mir) i punktów ekscentrycznych;

5) w przypadku znaków ściennych – rysunek fragmentu ściany z podaniem wysokości znaku nad powierzchnią terenu i odległości do najbliższych charakterystycznych miejsc ściany. Dodatkowo na opisie topograficznym przedstawia się dane z pomiaru osnowy:

1) w przypadku punktów podstawowej wysokościowej osnowy geodezyjnej – numer i nazwę linii niwelacyjnej oraz informację o sąsiednich punktach osnowy z podaniem odległości do nich;

2) w przypadku punktów szczegółowej poziomej osnowy geodezyjnej – kąty i odległości z pomiaru do sąsiednich punktów osnowy, a w przypadku pomiaru techniką GNSS – kąty i odległości wyliczone ze współrzędnych do widocznych sąsiednich punktów osnowy;

3) w przypadku punktów szczegółowej osnowy wysokościowej – informację o sąsiednich punktach osnowy z podaniem odległości do nich. Opis topograficzny punktu powinien zawierać datę jego sporządzenia lub aktualizacji, nazwę wykonawcy oraz imię i nazwisko osoby, która go wykonała. Osnowy geodezyjne, grawimetryczne i magnetyczne zakłada się na podstawie zatwierdzonego projektu technicznego, przy czym prace projektowe obejmują w szczególności:

1) analizę i ocenę przydatności oraz sposób wykorzystania istniejącej dokumentacji technicznej;

2) opracowanie założeń technicznych do projektu w oparciu o miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego i wyniki badań dotyczących stanu osnów;

3) inwentaryzację punktów oraz wywiad terenowy prowadzony w celu ustalenia najkorzystniejszej pod względem technicznym i ekonomicznym lokalizacji punktów osnowy oraz zweryfikowania założeń technicznych;

4) opracowanie projektu technicznego uwzględniającego wyniki inwentaryzacji punktów i wywiadu terenowego. Przy ustalaniu lokalizacji punktów osnowy należy przestrzegać następujących zasad:

1) punkty wybierać w miejscach nienarażonych na zniszczenie i dogodnych do pomiaru;

2) w maksymalnym stopniu wykorzystać stabilizację punktów istniejących;

3) ustalić nawiązania i zaprojektować punkty ekscentryczne. Projekt techniczny powinien zawierać:

1) opis projektu omawiający całość projektowanych prac, w którym należy określić: a) dane charakteryzujące projektowaną sieć, jej zasięg i strukturę, b) punkty nawiązania, liczbę projektowanych punktów nowych i adaptowanych do pomiaru,

 Dziennik Ustaw – 25 – Poz. 352

17. 18.

19.

20.

c) sposób wykorzystania archiwalnej dokumentacji technicznej, d) uzasadnienie ewentualnych zmian w stosunku do założeń technicznych, e) proponowane typy znaków, sposób stabilizacji, metody pomiaru i inne dane, które odbiegają od standardowych ustaleń obowiązujących przepisów technicznych;

2) mapę projektu technicznego opracowaną w odpowiednio dobranej skali, umożliwiającej czytelne i przejrzyste przedstawienie konstrukcji geometrycznej projektowanej do pomiaru sieci i innych prac przewidzianych do realizacji w terenie; na mapę projektu technicznego należy nanieść: a) wszystkie punkty sieci, w tym punkty przewidziane do wykonania nawiązań poziomych i wysokościowych, b) wyniki inwentaryzacji i wywiadu terenowego, c) punkty nowo projektowane oraz przewidziane do wykonania prace konserwacyjne;

3) opisy topograficzne z inwentaryzacji punktów. Po zakończeniu prac związanych z założeniem lub modernizacją osnów geodezyjnej, grawimetrycznej lub magnetycznej opracowane dokumenty kompletuje się i przekazuje do właściwego ośrodka dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej. Geodezyjna dokumentacja techniczna z prac powinna być przekazana w formie dokumentów elektronicznych, o których mowa w przepisach o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne, a w razie potrzeby także w formie analogowej, przy czym: sprawozdanie techniczne, raport z wyrównania sieci oraz dokumenty, które powstały bezpośrednio w trakcie prac terenowych, przekazuje się w formie analogowej i elektronicznej. Geodezyjna dokumentacja techniczna powinna zawierać następujące dokumenty:

1) sprawozdanie techniczne zawierające opis wykonanych prac, w którym należy określić: a) dane charakteryzujące zrealizowaną sieć, jej zasięg i strukturę, b) odstępstwa od projektu technicznego, c) zestawienie wykonanych prac, d) opis sposobu stabilizacji, metody pomiaru oraz wyników wyrównania sieci, e) analizę i ocenę otrzymanych wyników;

2) polowe opisy topograficzne punktów z inwentaryzacji lub stabilizacji;

3) dokumentację z pomiaru osnowy;

4) raport z wyrównania sieci zawierający: a) zestawienie zredukowanych obserwacji wraz ze średnimi błędami obserwacji, b) poprawki do obserwacji po wyrównaniu, c) błędy średnie poprawek, d) średni błąd pojedynczego spostrzeżenia po wyrównaniu, e) charakterystykę dokładności punktów, f) wykazy danych ostatecznych, g) słownik konwersji numerów punktów;

5) opisy topograficzne punktów;

6) mapę (szkic) pomierzonej sieci opracowaną w odpowiednio dobranej skali, umożliwiającej czytelne i przejrzyste przedstawienie zrealizowanych prac i wyników pomiaru;

7) pliki wsadowe do bazy danych;

8) zawiadomienia o umieszczeniu znaków;

9) inne materiały opracowane w trakcie realizacji prac, w tym co najmniej opis i mapę projektu technicznego. Punkty osnów geodezyjnych, grawimetrycznych i magnetycznych stabilizuje się w sposób trwały znakami geodezyjnymi wykonanymi z kamienia, betonu, metalu, plastiku lub

 Dziennik Ustaw – 26 – Poz. 352

21.

innego trwałego materiału. Ponadto jako znak geodezyjny może być przyjęty trwały element na stałych budynkach lub budowlach, w szczególności: gałka, krzyż, szczyt dachu. Dla oznaczenia typu znaku w bazie danych państwowego rejestru podstawowych osnów geodezyjnych, grawimetrycznych i magnetycznych oraz w bazie danych szczegółowych osnów geodezyjnych stosuje się kody znaków podane w pierwszej kolumnie tabeli nr

1. Szczegółowy opis typu znaku Znakiem jest ściśle określony element budowli stałej niedostępny jako stanowisko pomiarowe Znak zakładany na elementach stałych budowli z możliwością wykonania na nim pomiaru lub ustawienia lustra pomiarowego na płaskim fragmencie budowli, np. trwale osadzony bolec, śruba itp. Znak z trwałego materiału stabilizowany w litym podłożu w sposób zapewniający jego długoletnie przetrwanie Znak z trwałego materiału, w szczególności ze stali, żelaza, plastiku, stabilizowany w sposób trwały w ścianie budowli mieszkalnej lub inżynieryjnej Znak z trwałego materiału, w szczególności z betonu, granitu, plastiku, stabilizowany bezpośrednio w gruncie na terenach rolnych, piaszczystych itp. Zespół dwóch znaków z trwałego materiału, w którym znak podziemny umieszczony jest centrycznie pod znakiem naziemnym Dotychczasowy kod znaku 01 – 05 07 – 13

Tabela nr

1. Typy znaków Kod Typ znaku znaku 0 Naturalny znak na budowli stałej 1 Stabilizowany znak na budowli stałej

2

3

Znak jednopoziomowy stabilizowany w litym podłożu Znak ścienny

07 – 13, 17, 18b, 20, 45 09, 10, 12, 86 – 90 16, 17, 18a, 19 – 23, 73 – 81

4

Znak gruntowy jednopoziomowy

5

Znak gruntowy dwupoziomowy Znak podziemny Słup obserwacyjny

6 7

8

Blok betonowy

Znak lub zespół znaków geodezyjnej osnowy poziomej, które z uwagi na uwarunkowania terenowe zostały zastabiliozwane pod ziemią W słupie osadzany jest znak geodezyjny, 06, 15, 98 zakładany dla wybranych punktów osnowy podstawowej, przystosowany do wykonywania z niego pomiaru bez pomocy statywu i zapewniający jego długoletnie przetrwanie W bloku osadzany jest znak geodezyjny, 93 – 96 zakładany dla wybranych punktów osnowy podstawowej w celu zapewnienia mu długoletniego przetrwania

29 – 49, w tym 30 (osnowa pozioma) 24 – 26, 50 – 52

 Dziennik Ustaw – 27 – Poz. 352

9

Specjalne znaki Zespoły znaków gruntowych stabilizowane na osnów geodezyjnych punktach geodezyjnej osnowy podstawowej, które z uwagi na swoją rangę i znaczenie wymagały unikalnego i szczególnego rodzaju stabilizacji dostosowanego do konkretnych potrzeb. Dla punktów geodezyjnej osnowy poziomej są to trzy- lub czteropoziomowe zespoły znaków, dla punktów osnowy wysokościowej są to znaki głębinowe, repery podziemne oraz repery osnów realizacyjnych

30 (osnowa wysokościowa). 55 – 62,64 – 67, 69 – 71, 82 – 84

22.

Dla oznaczenia typu znaku rozpoznawczego w bazie danych państwowego rejestru podstawowych osnów geodezyjnych, grawimetrycznych i magnetycznych oraz w bazie danych szczegółowych osnów geodezyjnych stosuje się kody znaków podane w pierwszej kolumnie tabeli nr 2.

Tabela nr

2. Typy znaków rozpoznawczych Kod Typ znaku Szczegółowy opis typu znaku Dotychczasowy znaku kod znaku 0 Brak znaku rozpoznawczego 0 1 Sygnał Żelbetowy lub drewniany sygnał trójnożny 1, 2 rozpoznawczy ustawiony bezpośrednio nad punktem 2 Słup rozpoznawczy Żelbetowy, betonowy lub wykonany 3–5 z trwałego materiału słup ustawiony w pobliżu punktu 23.

1)

2)

3) Objaśnienia: EUREF89 – fizyczna realizacja europejskiego ziemskiego systemu odniesienia systemu ETRS89 poprzez sieć europejskich stacji permanentnych GNSS; ETRS89 – europejski ziemski system odniesienia zatwierdzony rezolucją nr 1 na zgromadzeniu podkomisji EUREF we Florencji w 1990 r. jako identyczny z Międzynarodowym Ziemskim Systemem Odniesienia (ITRS) na epokę 1989.0; EUREF – podkomisja powołana w 1987 r. w ramach Międzynarodowej Asocjacji Geodezyjnej (IAG), której celem jest wprowadzanie i utrzymanie europejskiego ziemskiego systemu odniesienia ETRS89 i Europejskiego Wysokościowego Systemu Odniesienia (EVRS) oraz definiowanie i utrzymywanie fizycznych realizacji tych systemów; IGS – międzynarodowa organizacja zajmująca się gromadzeniem, przetwarzaniem i udostępnianiem precyzyjnych danych pochodzących z systemów GNSS, wykorzystywanych w obliczeniach obserwacji GNSS.

4)

 Dziennik Ustaw – 28 – Poz. 352

Załącznik nr 2

SPECYFIKACJA MODELU POJĘCIOWEGO BAZY DANYCH PAŃSTWOWEGO REJESTRU PODSTAWOWYCH OSNÓW GEODEZYJNYCH, GRAWIMETRYCZNYCH I MAGNETYCZNYCH ORAZ BAZY DANYCH SZCZEGÓŁOWYCH OSNÓW GEODEZYJNYCH

1. Schemat aplikacyjny UML: Osnowy geodezyjna, grawimetryczna i magnetyczna

class Osnow y «FeatureType» OS_OgolnyPunktOsnowy + + + + + + + + + + + + + + + + +operatTech 1..* + + 1..* +ogPktOsnowy2 + + + + + + idIIP :BT_Identyfikator nrPkt :CharacterString idD :BT_ReferencjaDoObiektu [1..*] nazwaPkt :CharacterString [0..1] celh :OS_OdniesWys [0..1] dataOstatniejAkt :Date waznyOd :Date geometria :GM_Point metFiLa :OS_TypWyznWsp nrGlow :CharacterString [0..1] stanPkt :OS_StanStabilizacji [1..*] typPkt :OS_TypPunktu typPom :OS_TypWyznWys [0..1] typStab :OS_TypStabilizacji typZab :OS_TypZabudowy [0..1] wysPkt :Distance [0..1] rodzajPkt :OS_RodzajPunktu [0..1] klasaOsn :OS_KlasaOsnowy foto :BT_Zbior [0..*] godlo :BT_ReferencjaDoObiektu [1..*] szkic :BT_Zbior [0..*] szkicZesp :BT_Zbior [0..1] ukladGeod :BT_UkladGeod cyklZycia :BT_CyklZyciaInfo

«FeatureType» ModelPodstaw ow y::BT OperatTech

«FeatureType» OS PunktOsnow yMagnetycznej + + + + + + + + + + + + + + + deklinacja :Angle [0..1] mDekl :Angle [0..1] inklinacja :Angle [0..1] mInkl :Angle [0..1] epoka :Date natH :Real [0..1] mH :Real [0..1] natVF :Real [0..1] mVF :Real [0..1] natX :Real [0..1] mX :Real [0..1] natY :Real [0..1] mY :Real [0..1] natZ :Real [0..1] mZ :Real [0..1]

«FeatureType» OS PunktOsnow yGraw imetrycznej + + + + + przyspieszenieSilyCiezkosci :Real mG :Real VG :Real [0..1] typVG :CharacterString [0..1] epoka :Date [0..1] 2

«FeatureType» OS PunktOsnow yWysokosciow ej + + + 2 mH :Distance [0..1] typH :OS_RodzajWys [0..*] uH :BT_UkladWys [0..*] +pktOsnWys1 2

«FeatureType» OS PunktOsnow yPoziomej + mP :Distance +pktOsnPoz2

+pktOsnPoz1 2 +pktOsnWys2

+pktOsnowyGraw

+przesloGraw

0..*

+wektorGNSS1 1..* «FeatureType» OS WektorGNSS + + + + + + + + + +odcinekLiniiNiw2 0..*

1..* +wektorGNSS2

«FeatureType» OS PrzesloGraw imetryczne + + + + + idPrzesla :CharacterString numPocz :CharacterString numKoniec :CharacterString deltaG :Real mDeltaG :Real

«FeatureType» OS LiniaNiw elacyj na + + + + + + + + + + + + + numerLinii :CharacterString nazwaLinii :CharacterString [0..1] numerPoligonu :CharacterString [1..2] numPocz :CharacterString numKoniec :CharacterString klasaOsn :OS_KlasaOsnowy /odcinekCount :Integer +liniaNiw epoka :CharacterString mKm :Distance mPierwszyPunkt :Distance mPrzypKm :Distance mSystKm :Distance wyrPopr :Real «FeatureType» OS OdcinekLiniiNiw elacyj nej + + +odcinekLiniiNiw1 + + 1..* + + + + + numerOdcinka :CharacterString numPocz :CharacterString numKoniec :CharacterString deltaH :Distance diffPW :Real dlugosc :Distance poprNorm1 :Real poprNorm2 :Real wyrPopr :Distance

tmpPocz :CharacterString tmpKoniec :CharacterString ukladGeod :BT_UkladGeod deltaX :Distance mDeltaX :Distance deltaY :Distance mDeltaY :Distance deltaZ :Distance mDeltaZ :Distance

+pktKier «FeatureType» OS PunktKierunkow y + + + + azymut :Angle dlugosc :Distance nrGlow :CharacterString [0..1] numPkier :CharacterString

 Dziennik Ustaw – 29 – Poz. 352

2. Schemat aplikacyjny UML: Obserwacje

class Obserw acj e «FeatureType» OS Obserw acj aGraw imetrycznaPrzeslo + + + + + + tmpPocz :OS_OgolnyPunktOsnowy tmpKoniec :OS_OgolnyPunktOsnowy grawConst :Real momentObserwacji :DateTime [1..*] diffG :Real [1..*] mDiffG :Real [1..*] +obsGrawPrzeslo 0..* «FeatureType» OS Obserw acj aGraw imetrycznaPunkt + + 2 +obsGrawPunkt + wartoscPrzyspieszenia :Real [1..*] mG Real [1..*] momentObserwacji :DateTime [1..*]

«FeatureType» OS Obserw acj aAzymutu + + + + celTMP :OS_OgolnyPunktOsnowy azymut :Angle [1..*] mAzymut :Angle [1..*] ukladGeod :BT_UkladGeod «FeatureType» OS RINEXFile + oRINEX BT_Zbior [1..*]

«FeatureType» OS Obserw acj aOdleglosci + + + + celTMP :OS_OgolnyPunktOsnowy odleglosc :Distance [1..*] mOdl :Distance [1..*] ukladGeod :BT_UkladGeod «FeatureType» OS Obserw acj aKierunku OS_Obserwacja 1..* «FeatureType» OS Obserw acj aMagnetyczna + + + + + + + + + + + + + + + + deklinacja :Angle [0..*] mDekl :Angle [0..*] inklinacja :Angle [0..*] mInkl :Angle [0..*] momentObserwacji :DateTime [1..*] magnetogram :BT_Zbior natH :Real [0..*] mH :Real [0..*] natVF :Real [0..*] mVF :Real [0..*] natX :Real [0..*] mX :Real [0..*] natY :Real [0..*] mY :Real [0..*] natZ :Real [0..*] mZ :Real [0..*] +obs1 + + + celTMP :OS_OgolnyPunktOsnowy kierunek :Angle [1..*] mKier :Angle [1..*]

+wskazujeStanowisko «FeatureType» OS_OgolnyPunktOsnowy

«FeatureType» OS Obserw acj aKata + + + + lewyTMP :OS_OgolnyPunktOsnowy prawyTMP :OS_OgolnyPunktOsnowy kat :Angle [1..*] mKat :Angle [1..*]

 Dziennik Ustaw – 30 – Poz. 352

3. Schemat aplikacyjny UML: Słowniki

class Slow niki «CodeList» OS TypPunktu + + + + centr ekscentr punktPrzeniesienia punktKierunkowy + + + + + «CodeList» OS TypZabudow y brak wiezaTriang slupRozp sygnalRozp studniaBet + + + + «CodeList» OS TypWyznWsp zDokladnegoPomiaruKlasycznego zDokladnegoPomiaruGNSS zPrzyblizonegoPomiaru zMapy «enumeration» OS TypWyznWys niwelacjaPrecyzyjna niwelacjaTechniczna niwelacjaTrygonometryczna niwelacjaSatelitarna «enumeration» OS Rodzaj Wys normalna geodezyjna ortometryczna

«CodeList» OS Rodzaj Punktu + + + + + + + + + + + + punktWiekowy punktBazyGrawimetrycznej punktWezlowy stacjaReferencyjnaEPN stacjaReferencyjnaASG-EUPOS punktSieciEUREF-POL punktSieciPOLREF glownyPunktSieciEUVN punktRozszerzeniaSieciEUVN punktKrajowegoZdjeciaMagnetycznego punktWyznaczenAbsolutnych punktWyznaczenWzglednych + + + + + + + + + +

«CodeList» OS TypStabilizacj i elementBudowli stabilizowanyZnakNaBudowli znakWLitymPodlozu znakScienny znakGruntowyJednopoziomowy znakGruntowyDwupoziomowy znakGruntowyPodziemny slupObserwacyjny blokBetonowy znakSpecjalnyOsnowyGeodezyjnej

«enumeration» OS KlasaOsnow y 1 2 3

«CodeList» OS OdniesWys + + + reper goraPlyty goraSlupa

«CodeList» OS StanStabilizacj i + + + istniejacy uszkodzony zniszczony

4. Schemat aplikacyjny UML: Model Podstawowy – Obiekt przestrzenny:

class Obiekt przestrzenny «FeatureType» BT_ObiektPrzestrzenny +obiekt 0..* + «FeatureType» BT_ReferencyjnyObiektPrzestrzenny idIIP BT_Identyfikator

+zbior

0..*

«FeatureType» BT ZbiorDanychPrzestrzennych + idIIP :BT_Identyfikator «Voidable» + metadane :MD_Metadata

«DataType» BT Identyfikator + + + lokalnyId :CharacterString przestrzenNazw :CharacterString wersjaId :CharacterString [0..1]

constraints {Dozwolone znaki dla atrybutów lokalnyId i przestrzenNazw}

5. Schemat aplikacyjny UML: Model Podstawowy – Referencje między obiektami

class Referencj a pomiędzy obiektami IIP «Union» BT_Referencj aDoObiektu + idIIP :BT_Identyfikator + +obiekt BT_ObiektPrzestrzenny «FeatureType» BT_ReferencyjnyObiektPrzestrzenny idIIP :BT_Identyfikator

 Dziennik Ustaw – 31 – Poz. 352

6. Schemat aplikacyjny UML: Model Podstawowy – Typy podstawowe

class Typy podstawowe «DataType» BT Identyfikator + + + lokalnyId: CharacterString przestrzenNazw: CharacterString wersjaId: CharacterString [0..1] + + + + + + + + «FeatureType» BT OperatTech dataUtworzenia: Date idOpracowania: CharacterString [1..*] metadane: MD_Metadata odniesienieDoBazy: BT_Baza [1..*] wykonawca: CI_ResponsibleParty zasiegRoboty: LinearRing zasobSieciowy: CI_OnlineResource [0..*] zawartosc: BT_Zbior [1..*] «Enumera... BT Baza EGiB GESUT BDNMT BDOrto BDOT10k BDOT500 BDSOG BDZLiS EMUiA PRG PRNG PRPOG RCiWN BDOO

constraints {Dozwolone znaki dla atrybutów lokalnyId i przestrzenNazw} «DataType» BT Zbior + + + + + + + + + dataAktualizacji: Date [0..1] dataUtworzenia: Date opis: CharacterString [0..1] postacElektroniczna: Boolean rozszerzenie: CharacterString [0..*] autor: CI_ResponsibleParty [1..*] tytul: CharacterString zasobSieciowy: CI_OnlineResource [0..*] rodzajZawartosci: BT_RodzajElementu [1..*]

«Voidable» + idZgloszenia: CharacterString + zleceniodawca: CI_ResponsibleParty constraints {warunek na zasób sieciowy}

constraints {warunek na postać elektroniczną} {warunek na rozszerzenie} + + + + + + +

«CodeList» BT UkladWys «CodeList» BT RodzajElementu dowody KopieDoreczen dziennikPomiaru inny protokol roboczaBazaDanych sprawozdanieTechniczne szkicPomiarowy + + + + + + + + + + Kronsztadt60 Kronsztadt86 Kronsztadt2006 Amsterdam55 Amsterdam2000 EUREF89 ETRF2000 ETRF2008 Pulkowo42 EVRS2007

«CodeList» BT UkladGeod + + + + + + + + + + EUREF89 ETRF2000 ETRF2008 Pulkowo42 PUWP1992 PUWP2000 PUWP1965 PUWP1942 PUWPBG UTM

«DataType» BT CyklZyciaInfo + + koniecWersjiObiektu: DateTime [0..1] poczatekWersjiObiektu: DateTime

constraints {Koniec wersji obiektu}

7. Schematy aplikacyjne, o których mowa w pkt 1—6, zawierają minimalne wymagania dotyczące: bazy danych państwowego rejestru podstawowych osnów: geodezyjnych, grawimetrycznych i magnetycznych oraz bazy danych szczegółowych osnów geodezyjnych. W przypadku konieczności rozszerzenia ich treści postępuje się zgodnie z poniższymi warunkami:

1)

2)

na opis każdej grupy obiektów, której reprezentantem w schemacie aplikacyjnym UML jest klasa, składają się: nazwa klasy i nazwa stereotypu, atrybuty klasy, relacje łączące klasy między sobą wraz z rolami klas oraz ograniczenia nałożone na wartości atrybutów i ich liczności oraz na relacje i liczności obiektów w relacji; w schemacie aplikacyjnym UML przyjmuje się stereotypy wyszczególnione w tabeli 1:

Tabela

1. Lista zastosowanych stereotypów Stereotyp Element modelu Opis applicationSchema pakiet schemat aplikacyjny CodeList klasa lista predefiniowanych wartości, którą można rozszerzyć DataType klasa definicja strukturalnego typu danych enumeration stała lista predefiniowanych wartości (nie można rozszerzać) FeatureType klasa typ obiektu przestrzennego Union klasa strukturalny typ danych, w przypadku którego dokładnie jeden z atrybutów musi wystąpić voidable atrybut rozszerzenie profilu UML – odnosi się do wartości specjalnych

 Dziennik Ustaw – 32 – Poz. 352

3)

podczas wypełniania poszczególnych cech typów obiektów przestrzennych, w przypadku niemożności ich wypełnienia dla konkretnych wystąpień (instancji) tych typów z powodu braku informacji lub też w szczególnych przypadkach niemożności zastosowania danej cechy w odniesieniu do pojedynczego konkretnego obiektu, stosuje się atrybut specjalny, który będzie przekazywał informację o przyczynach niewypełnienia elementu, przy czym: a) atrybut specjalny można stosować tylko do tych cech typów obiektów przestrzennych, które opisane są stereotypem „voidable”, b) wartości, jakie może przybierać atrybut specjalny, określa tabela nr 2: Wartość inapplicable missing template unknown withheld

Tabela

2. Wartości, jakie może przybierać atrybut specjalny Wartość (w języku Definicja polskim) nie stosuje się nie ma zastosowania w danym kontekście brak danych wartość atrybutu nie jest obecnie znana, ale wartość ta może też nie istnieć tymczasowy brak wartość atrybutu będzie znana w późniejszym danych terminie nieznany wartość atrybutu nie jest znana, ale prawdopodobnie istnieje zastrzeżony wartość atrybutu jest zastrzeżona

 Dziennik Ustaw – 33 – Poz. 352

Załącznik nr 3

KATALOG OBIEKTÓW I ATRYBUTÓW BAZY DANYCH PAŃSTWOWEGO REJESTRU PODSTAWOWYCH OSNÓW GEODEZYJNYCH, GRAWIMETRYCZNYCH I MAGNETYCZNYCH ORAZ BAZY DANYCH SZCZEGÓŁOWYCH OSNÓW GEODEZYJNYCH

1.

Katalog obiektów i atrybutów dotyczących punktów podstawowych osnów geodezyjnych, grawimetrycznych i magnetycznych oraz szczegółowych osnów geodezyjnych.

Tabela nr 1 Klasa: OS OgolnyPunktOsnowy Abstract Ogólny punkt osnowy Nazwa: Abstrakcyjny punkt osnowy zawierający atrybuty wspólne dla Definicja: wszystkich rodzajów osnów; punktem fizycznym najbardziej zbliżonym pojęciowo do ogólnego punktu osnowy jest punkt osnowy wielofunkcyjnej. «FeatureType» Stereotypy: Atrybut: idIIP Nazwa: Identyfikator IIP Nazwa (pełna): BT_Identyfikator Dziedzina: 1 Liczność: Ciąg znaków tworzący unikalny identyfikator punktu osnowy Definicja: w ramach bazy danych. Atrybut: nrPkt Nazwa: Numer punktu osnowy Nazwa (pełna): CharacterString Dziedzina: 1 Liczność: Ciąg znaków tworzący unikalny identyfikator punktu osnowy Definicja: na obszarze kraju. Atrybut: idD Nazwa: Id działki Nazwa (pełna): BT_ReferencjaDoObiektu Dziedzina: 1..* Liczność: Identyfikator działki ewidencyjnej, na której znajduje się punkt Definicja: osnowy. W przypadku gdy punkt jest na granicy dwóch lub więcej działek, podaje się identyfikatory wszystkich działek. Atrybut: nazwaPkt Nazwa: Nazwa punktu osnowy Nazwa (pełna): CharacterString Dziedzina: 0..1 Liczność: Nazwa punktu osnowy będąca zazwyczaj nazwą najbliższej Definicja: miejscowości albo obiektu terenowego, jeżeli brak jest miejscowości. Atrybut: celh Nazwa: Punkt odniesienia wysokości Nazwa (pełna): OS_OdniesWys Dziedzina: 0..1 Liczność: Element zespołu stabilizacyjnego punktu osnowy, dla którego Definicja: została wyznaczona wysokość. Atrybut: dataOstatniejAkt Nazwa: Data ostatniej aktualizacji Nazwa (pełna): Date Dziedzina: 1 Liczność: Data ostatniej modyfikacji jakichkolwiek danych odnoszących się Definicja: do punktu osnowy.

 Dziennik Ustaw

Klasa: OS_OgolnyPunktOsnowy Atrybut: Nazwa: Nazwa (pełna): Dziedzina: Liczność: Definicja: Atrybut: Nazwa: Nazwa (pełna): Dziedzina: Liczność: Definicja: Abstract waznyOd Data utworzenia Date 1 Data zapisania danych dotyczących punktu osnowy w bazie danych. geometria Położenie punktu GM_Point 1 Współrzędne geodezyjne punktu osnowy  (Fi),  (La) albo współrzędne płaskie prostokątne x, y jednoznacznie określające położenie punktu. metFiLa Źródło pochodzenia współrzędnych OS_TypWyznWsp 1 Źródło pochodzenia współrzędnych punktu osnowy. nrGlow Numer głowicy CharacterString 0..1 Numer głowicy znaku geodezyjnego, którym został zastabilizowany punkt osnowy. stanPkt Status punktu OS_StanStabilizacji 1..* Stan znaków geodezyjnych, którymi zastabilizowano punkt osnowy. typPkt Typ punktu OS_TypPunktu 1 Typ punktu osnowy. typPom Rodzaj pomiaru OS_TypWyznWys 0..1 Sposób wyznaczenia wysokości punktu osnowy. typStab Stabilizacja punktu OS_TypStabilizacji 1 Znak (znaki), do którego odnoszą się współrzędne lub wysokość punktu osnowy. typZab Zabudowa OS_TypZabudowy 0..1 Rodzaj budowli lub urządzenia zabezpieczającego punkt osnowy.

– 34 –

Poz. 352

Atrybut:

Atrybut:

Nazwa: Nazwa (pełna): Dziedzina: Liczność: Definicja: Nazwa: Nazwa (pełna): Dziedzina: Liczność: Definicja: Nazwa: Nazwa (pełna): Dziedzina: Liczność: Definicja: Nazwa: Nazwa (pełna): Dziedzina: Liczność: Definicja: Nazwa: Nazwa (pełna): Dziedzina: Liczność: Definicja: Nazwa: Nazwa (pełna): Dziedzina: Liczność: Definicja: Nazwa: Nazwa (pełna): Dziedzina: Liczność: Definicja:

Atrybut:

Atrybut:

Atrybut:

Atrybut:

Atrybut:

 Dziennik Ustaw

Klasa: OS_OgolnyPunktOsnowy Atrybut: Nazwa: Nazwa (pełna): Dziedzina: Liczność: Definicja: Atrybut: Nazwa: Nazwa (pełna): Dziedzina: Liczność: Definicja: Nazwa: Nazwa (pełna): Dziedzina: Liczność: Definicja: Abstract wysPkt Wysokość H Distance 0..1 Wysokość punktu osnowy określona w systemie wysokości normalnych. rodzajPkt Rodzaj punktu OS_RodzajPunktu 0..1 Przeznaczenie lub funkcja punktu osnowy. klasaOsn Klasa osnowy OS_KlasaOsnowy 1 Cecha osnowy określająca jej znaczenie w pracach geodezyjnych i kartograficznych, kolejność włączania punktów osnowy do procesu wyrównania, a także dokładność określenia współrzędnych, wysokości lub innych wielkości po wyrównaniu obserwacji. foto Fotografia BT_Zbior 0..* Fotografia albo rysunek przedstawiające usytuowanie punktu osnowy w terenie oraz umożliwiające identyfikację punktu. godlo Godło mapy BT_ReferencjaDoObiektu 1..* Godło mapy topograficznej, na której obszarze znajduje się punkt osnowy, sporządzonej:  w PUWG1992 w skali w 1:50 000 w odniesieniu do punktów osnowy podstawowej,  w PUWG2000 w skali w 1:10 000 w odniesieniu do punktów osnowy szczegółowej. szkic Szkic BT_Zbior 0..* Szkic przedstawiający usytuowanie punktu osnowy w terenie, umożliwiający, w powiązaniu ze szczegółami sytuacyjnymi, odszukanie punktu. szkicZesp Szkic zespołu stabilizacyjnego BT_Zbior 0..1 Szkic usytuowania znaków geodezyjnych w zespole stabilizacyjnym punktu osnowy.

– 35 –

Poz. 352

Atrybut:

Atrybut:

Nazwa: Nazwa (pełna): Dziedzina: Liczność: Definicja: Nazwa: Nazwa (pełna): Dziedzina: Liczność: Definicja:

Atrybut:

Atrybut:

Nazwa: Nazwa (pełna): Dziedzina: Liczność: Definicja:

Atrybut:

Nazwa: Nazwa (pełna): Dziedzina: Liczność: Definicja:

 Dziennik Ustaw

Klasa: OS_OgolnyPunktOsnowy Atrybut: Nazwa: Nazwa (pełna): Dziedzina: Liczność: Definicja: Atrybut: Nazwa: Nazwa (pełna): Dziedzina: Liczność: Definicja: Typ: Dziedzina: Typ: Dziedzina: Typ: Dziedzina: Typ: Dziedzina: Typ: Rola: Dziedzina: Liczność: Typ: Rola: Dziedzina: Liczność: Nazwa: Język naturalny: OCL: Nazwa: Język naturalny: OCL: Nazwa: Język naturalny: OCL: Nazwa: Język naturalny: Nazwa: Język naturalny: Abstract ukladGeod Geodezyjny układ odniesienia BT_UkladGeod 1 Układ współrzędnych, w którym zostały wyrównane współrzędne punktu osnowy. cyklZycia Cykl życia BT_CyklZyciaInfo 1 Cykl życia wersji obiektu w zbiorze danych. Generalization OS PunktOsnowyWysokosciowej Generalization OS_PunktOsnowyGrawimetrycznej Generalization OS_PunktOsnowyMagnetycznej Generalization OS_PunktOsnowyPoziomej Aggregation operatTech ModelPodstawowy::BT_OperatTech 1..* Association obs1 OS_Obserwacja 1..* Jednostka miary atrybutu wysPkt Wysokość wyrażona w metrach. inv: self.wysPkt.uom.uomSymbol='meter' RodzajPunktu Jeżeli klasa osnowy jest 3, to OS_RodzajPunktu nie istnieje. inv: if self.klasaOsn=’3’ then self.rodzajPkt.size=0 ukladGeod Jeżeli klasa osnowy jest 3, to atrybut ukladGeod nie przyjmuje wartości 'PUWPBG' inv: if self.klasaOsn=’3’ then self.ukladGeod<>'PUWPBG'. Osnowa podstawowa Jeżeli klasa osnowy jest 1 lub 2 to osnowa jest podstawowa. Osnowa szczegółowa Jeżeli klasa osnowy jest 3, to osnowa jest szczegółowa.

– 36 –

Poz. 352

Relacja: Relacja: Relacja: Relacja: Relacja:

Relacja:

Ograniczenie:

Ograniczenie:

Ograniczenie:

Ograniczenie:

Ograniczenie:

 Dziennik Ustaw – 37 – Poz. 352

Tabela nr 2 Klasa: OS_PunktOsnowyMagnetycznej Punkt osnowy magnetycznej Nazwa: Wiekowy punkt magnetyczny albo punkt krajowego zdjęcia Definicja: magnetycznego, na którym wyznaczono wartości elementów pola magnetycznego Ziemi oraz błąd wyznaczenia, ma niepowtarzalny numer, został zastabilizowany znakiem geodezyjnym niezawierającym elementów żelaznych, ma sporządzony opis topograficzny i którego dane są umieszczone w państwowym zasobie geodezyjnym i kartograficznym. OS_OgolnyPunktOsnowy Klasa bazowa: «FeatureType» Stereotypy: Atrybut: deklinacja Nazwa: Deklinacja magnetyczna D Nazwa (pełna): Angle Dziedzina: 0..1 Liczność: Wartość kąta dwuściennego zawartego między płaszczyzną Definicja: południka geograficznego a płaszczyzną południka magnetycznego w miejscu obserwacji, mierzonego od północy geograficznej, dodatniego na wschód i ujemnego na zachód. Deklinację magnetyczną wyznacza się jako różnicę azymutu geograficznego i azymutu magnetycznego kierunku na cel ziemski (naturalny szczegół terenowy lub zastabilizowany punkt kierunkowy). Atrybut: mDekl Nazwa: Błąd średni deklinacji magnetycznej D Nazwa (pełna): Angle Dziedzina: 0..1 Liczność: Błąd średni po wyrównaniu deklinacji magnetycznej D zmierzonej Definicja: na punkcie osnowy. Atrybut: inklinacja Nazwa: Inklinacja I Nazwa (pełna): Angle Dziedzina: 0..1 Liczność: Wartość kąta zawartego między kierunkiem wektora natężenia Definicja: całkowitego pola magnetycznego F w miejscu obserwacji a jego rzutem na płaszczyznę poziomą. Atrybut: mInkl Nazwa: Błąd średni inklinacji I Nazwa (pełna): Angle Dziedzina: 0..1 Liczność: Błąd średni po wyrównaniu inklinacji magnetycznej I pomierzonej Definicja: na punkcie osnowy. Atrybut: epoka Nazwa: Epoka Nazwa (pełna): Date Dziedzina: 1 Liczność: Data, na którą zostały zredukowane wartości elementów pola Definicja: magnetycznego Ziemi. Atrybut: natH Nazwa: Składowa pozioma H wektora natężenia Nazwa (pełna): Real Dziedzina: 0..1 Liczność: Wartość wektora składowego, będącego rzutem wektora natężenia Definicja: całkowitego pola magnetycznego F na płaszczyznę poziomą.

 Dziennik Ustaw – 38 – Poz. 352

Klasa: OS_PunktOsnowyMagnetycznej Atrybut: mH Nazwa: Błąd średni składowej poziomej H wektora natężenia Nazwa (pełna): Real Dziedzina: 0..1 Liczność: Błąd średni po wyrównaniu składowej poziomej H wektora Definicja: natężenia ziemskiego pola magnetycznego zmierzonej na punkcie osnowy. Atrybut: natVF Nazwa: Wektor natężenia F Nazwa (pełna): Real Dziedzina: 0..1 Liczność: Wartość wektora natężenia ziemskiego pola magnetycznego. Definicja: Atrybut: mVF Nazwa: Błąd średni wektora natężenia F Nazwa (pełna): Real Dziedzina: 0..1 Liczność: Błąd średni po wyrównaniu wektora natężenia ziemskiego pola Definicja: magnetycznego F zmierzonego na punkcie osnowy. Atrybut: natX Nazwa: Składowa X wektora natężenia Nazwa (pełna): Real Dziedzina: 0..1 Liczność: Składowa X wektora natężenia ziemskiego pola magnetycznego F, Definicja: będąca rzutem wektora natężenia pola magnetycznego F na oś x miejscowego układu współrzędnych. Atrybut: mX Nazwa: Błąd średni składowej X wektora natężenia Nazwa (pełna): Real Dziedzina: 0..1 Liczność: Błąd średni po wyrównaniu składowej X wektora natężenia Definicja: ziemskiego pola magnetycznego F pomierzonego na punkcie osnowy. Atrybut: natY Nazwa: Składowa Y wektora natężenia Nazwa (pełna): Real Dziedzina: 0..1 Liczność: Składowa Y wektora natężenia ziemskiego pola magnetycznego F, Definicja: będąca rzutem wektora natężenia pola magnetycznego F na oś y miejscowego układu współrzędnych. Atrybut: mY Nazwa: Błąd średni składowej Y wektora natężenia Nazwa (pełna): Real Dziedzina: 0..1 Liczność: Błąd średni po wyrównaniu składowej Y wektora natężenia Definicja: ziemskiego pola magnetycznego F pomierzonego na punkcie osnowy. Atrybut: natZ Nazwa: Składowa Z wektora natężenia Nazwa (pełna): Real Dziedzina: 0..1 Liczność: Składowa Z wektora natężenia ziemskiego pola magnetycznego F, Definicja: będąca rzutem wektora natężenia pola magnetycznego F na oś z miejscowego układu współrzędnych.

 Dziennik Ustaw – 39 – Poz. 352

Klasa: OS_PunktOsnowyMagnetycznej Atrybut: mZ Nazwa: Błąd średni składowej Z wektora natężenia Nazwa (pełna): Real Dziedzina: 0..1 Liczność: Błąd średni po wyrównaniu składowej Z wektora natężenia Definicja: ziemskiego pola magnetycznego F pomierzonego na punkcie osnowy. Relacja: Generalization Typ: OS_OgolnyPunktOsnowy Dziedzina: Ograniczenie: Jednostki miary typu Angle Nazwa: Jednostki miary typu Angle wyrażone w radianach. Język naturalny: Ograniczenie: Instancje klasy Nazwa: Jeżeli klasa osnowy jest 3, to punkt osnowy magnetycznej nie Język naturalny: istnieje. inv: if OS_OgolnyPunktOsnowy.klasaOsn =‘3’ then self-->isEmpty OCL: Tabela nr 3 Klasa: OS PunktOsnowyGrawimetrycznej Punkt osnowy grawimetrycznej Nazwa: Punkt włączony do osnowy grawimetrycznej odpowiedniej klasy, Definicja: który ma wyznaczoną wartość przyspieszenia siły ciężkości oraz błąd wyznaczenia, ma niepowtarzalny numer, został oznaczony w terenie znakiem geodezyjnym, ma sporządzony opis topograficzny i którego dane są umieszczone w państwowym zasobie geodezyjnym i kartograficznym. OS OgolnyPunktOsnowy Klasa bazowa: «FeatureType» Stereotypy: Atrybut: przyspieszenieSilyCiezkosci Nazwa: Przyspieszenie siły ciężkości Nazwa (pełna): Real Dziedzina: 1 Liczność: Wartość przyspieszenia siły ciężkości Ziemi wyznaczonego na Definicja: punkcie osnowy. Atrybut: mG Nazwa: Błąd średni przyspieszenia siły ciężkości Nazwa (pełna): Real Dziedzina: 1 Liczność: Błąd średni po wyrównaniu przyspieszenia siły ciężkości Ziemi Definicja: pomierzonego na punkcie osnowy. Atrybut: VG Nazwa: Gradient pionowy Nazwa (pełna): Real Dziedzina: 0..1 Liczność: Wartość gradientu pionowego rozkładu pola ciężkości Ziemi na Definicja: punkcie osnowy. Atrybut: Nazwa: Nazwa (pełna): Dziedzina: Liczność: Definicja: typVG Typ gradientu pionowego CharacterString 0..1 Typ gradientu pionowego rozkładu pola ciężkości Ziemi na punkcie osnowy.

 Dziennik Ustaw – 40 – Poz. 352

Klasa: OS_PunktOsnowyGrawimetrycznej Atrybut: epoka Nazwa: Epoka Nazwa (pełna): Date Dziedzina: 0..1 Liczność: Data pomiaru albo wyznaczenia (redukcji) przyspieszenia siły Definicja: ciężkości Ziemi na punkcie osnowy. Relacja: Generalization Typ: OS_OgolnyPunktOsnowy Dziedzina: Relacja: Aggregation Typ: przesloGraw Rola: OS_PrzesloGrawimetryczne Dziedzina: 0..* Liczność: Ograniczenie: Instancje klasy Nazwa: Jeżeli klasa osnowy jest 3, to punkt osnowy grawimetrycznej nie Język naturalny: istnieje. inv: if OS_OgolnyPunktOsnowy.klasaOsn=‘3’ then self-->isEmpty OCL: Tabela nr 4 Klasa: OS_PrzesloGrawimetryczne Przęsło grawimetryczne Nazwa: Odcinek łączący dwa punkty osnowy grawimetrycznej, pomiędzy Definicja: którymi została wyznaczona różnica przyspieszenia siły ciężkości na podstawie pomiarów grawimetrem różnicowym (względnym). «FeatureType» Stereotypy: Atrybut: idPrzesla Nazwa: Id przęsła Nazwa (pełna): CharacterString Dziedzina: 1 Liczność: Niepowtarzalny numer przęsła grawimetrycznego w ramach sieci Definicja: grawimetrycznej. Atrybut: numPocz Nazwa: Numer punktu początkowego przęsła Nazwa (pełna): CharacterString Dziedzina: 1 Liczność: Numer punktu osnowy grawimetrycznej będącego początkiem Definicja: przęsła grawimetrycznego. Atrybut: numKoniec Nazwa: Numer punktu końcowego przęsła Nazwa (pełna): CharacterString Dziedzina: 1 Liczność: Numer punktu osnowy grawimetrycznej będącego końcem przęsła Definicja: grawimetrycznego. Atrybut: deltaG Nazwa: Różnica przyspieszenia siły ciężkości Nazwa (pełna): Real Dziedzina: 1 Liczność: Średnia wartość różnicy przyspieszenia siły ciężkości między Definicja: punktami początkowym i końcowym przęsła grawimetrycznego.

 Dziennik Ustaw – 41 – Poz. 352

Klasa: OS_PrzesloGrawimetryczne Atrybut: mDeltaG Nazwa: Błąd pomierzonej różnicy przyspieszenia Nazwa (pełna): Real Dziedzina: 1 Liczność: Błąd średni po wyrównaniu pomierzonej różnicy przyspieszenia siły Definicja: ciężkości na przęśle grawimetrycznym. Relacja: Aggregation Typ: pktOsnowyGraw Rola: OS_PunktOsnowyGrawimetrycznej Dziedzina: 2 Liczność: Ograniczenie: Instancje klasy Nazwa: Jeżeli klasa osnowy jest 3, to przęsło grawimetryczne nie istnieje. Język naturalny: inv: if OS OgolnyPunktOsnowy.klasaOsn=‘3’ then self-->isEmpty OCL: Tabela nr 5 Klasa: OS PunktOsnowyWysokosciowej Punkt Osnowy Wysokościowej Nazwa: Punkt włączony do geodezyjnej osnowy wysokościowej Definicja: odpowiedniej klasy, który ma wysokość wyznaczoną w państwowym systemie odniesień przestrzennych oraz błąd wyznaczenia, ma niepowtarzalny numer, został oznaczony w terenie znakiem geodezyjnym, ma sporządzony opis topograficzny i którego dane są umieszczone w państwowym zasobie geodezyjnym i kartograficznym. OS OgolnyPunktOsnowy Klasa bazowa: «FeatureType» Stereotypy: Atrybut: mH Nazwa: Błąd wyznaczenia wysokości Nazwa (pełna): Distance Dziedzina: 0..1 Liczność: Błąd średni po wyrównaniu pomiarów wysokości punktu. Definicja: Atrybut: typH Nazwa: Rodzaj wysokości Nazwa (pełna): OS_RodzajWys Dziedzina: 0..* Liczność: Rodzaj wysokości pomierzonej na punkcie osnowy. Definicja: Atrybut: uH Nazwa: Poziom odniesienia Nazwa (pełna): BT_UkladWys Dziedzina: 0..* Liczność: Układ wysokościowy, w którym jest określona wysokość punktu Definicja: osnowy. Relacja: Generalization Typ: OS_OgolnyPunktOsnowy Dziedzina: Relacja: Aggregation Typ: odcinekLiniiNiw2 Rola: OS_OdcinekLiniiNiwelacyjnej Dziedzina: 0..* Liczność: Relacja: Association Typ: wektorGNSS1 Rola: OS_WektorGNSS Dziedzina: 1..* Liczność:

 Dziennik Ustaw – 42 – Poz. 352

Klasa: OS_PunktOsnowyWysokosciowej Ograniczenie: Jednostka miary atrybutu mH Nazwa: Błąd wyznaczenia wysokości wyrażony w metrach. Język naturalny: inv: self.mH.uom.uomSymbol='meter' OCL: Tabela nr 6 Klasa: OS_OdcinekLiniiNiwelacyjnej Odcinek linii niwelacyjnej Nazwa: Dwukrotny pomiar metodą niwelacji geometrycznej różnicy Definicja: wysokości (przewyższenia) pomiędzy dwoma sąsiednimi punktami wysokościowymi w linii niwelacyjnej. «FeatureType» Stereotypy: Atrybut: numerOdcinka Nazwa: Numer odcinka. Nazwa (pełna): CharacterString Dziedzina: 1 Liczność: Numer kolejnego odcinka niwelacyjnego w linii niwelacyjnej. Definicja: Atrybut: numPocz Nazwa: Numer punktu początkowego odcinka Nazwa (pełna): CharacterString Dziedzina: 1 Liczność: Numer początkowego punktu wysokościowego odcinka Definicja: niwelacyjnego, liczonego zgodnie z kierunkiem linii niwelacyjnej. Atrybut: numKoniec Nazwa: Numer punktu końcowego odcinka Nazwa (pełna): CharacterString Dziedzina: 1 Liczność: Numer końcowego punktu wysokościowego odcinka niwelacyjnego, Definicja: liczonego zgodnie z kierunkiem linii niwelacyjnej. Atrybut: deltaH Nazwa: Przewyższenie obserwowane Nazwa (pełna): Distance Dziedzina: 1 Liczność: Średnia wartość przewyższenia obliczona z pomiaru w kierunku Definicja: głównym i powrotnym odcinka niwelacyjnego z wprowadzoną poprawką komparacyjną, termiczną i lunisolarną. Atrybut: diffPW Nazwa: Różnica dwukrotnego pomiaru przewyższenia Nazwa (pełna): Real Dziedzina: 1 Liczność: Różnica pomiędzy wartościami przewyższenia z pomiaru odcinka Definicja: niwelacyjnego w kierunku głównym i powrotnym. Atrybut: dlugosc Nazwa: Długość odcinka niwelacyjnego Nazwa (pełna): Distance Dziedzina: 1 Liczność: Odległość pomiędzy początkowym i końcowym znakiem Definicja: wysokościowym odcinka niwelacyjnego mierzona wzdłuż trasy pomiaru.

 Dziennik Ustaw – 43 – Poz. 352

Klasa: OS_OdcinekLiniiNiwelacyjnej Atrybut: poprNorm1 Nazwa: Pierwszy człon poprawki normalnej Nazwa (pełna): Real Dziedzina: 1 Liczność: Pierwszy człon poprawki niwelacyjnej ze względu na Definicja: nierównoległość powierzchni ekwipotencjalnych w punktach początkowym i końcowym odcinka niwelacyjnego. Atrybut: poprNorm2 Nazwa: Drugi człon poprawki normalnej Nazwa (pełna): Real Dziedzina: 1 Liczność: Drugi człon poprawki niwelacyjnej ze względu na nierównoległość Definicja: powierzchni ekwipotencjalnych w punktach początkowym i końcowym odcinka niwelacyjnego. Atrybut: wyrPopr Nazwa: Poprawka z wyrównania Nazwa (pełna): Distance Dziedzina: 1 Liczność: Poprawka do przewyższenia dla danego odcinka niwelacyjnego Definicja: obliczona z poprawki wyrównawczej dla linii niwelacyjnej. Relacja: Aggregation Typ: pktOsnWys1 Rola: OS_PunktOsnowyWysokosciowej Dziedzina: 2 Liczność: Relacja: Aggregation Typ: liniaNiw Rola: OS_LiniaNiwelacyjna Dziedzina: 1 Liczność: Ograniczenie: Jednostka miary atrybutu deltaH Nazwa: Przewyższenie obserwowane wyrażone w metrach. Język naturalny: inv: self.deltaH.uom.uomSymbol='meter' OCL: Ograniczenie: Jednostka miary atrybutu dlugosc Nazwa: Długość odcinka niwelacyjnego wyrażona w metrach. Język naturalny: inv: self.dlugosc.uom.uomSymbol='meter' OCL: Ograniczenie: Jednostka miary atrybutu wyrPopr Nazwa: Poprawka z wyrównania wyrażona w metrach. Język naturalny: inv: self.wyrPopr.uom.uomSymbol='meter' OCL: Tabela nr 7 Klasa: OS LiniaNiwelacyjna Nazwa: Definicja: Atrybut: Stereotypy: Nazwa: Nazwa (pełna): Dziedzina: Liczność: Definicja:

Linia niwelacyjna Suma przewyższeń poszczególnych odcinków niwelacyjnych łączących najbliższe punkty węzłowe sieci niwelacyjnej. «FeatureType» numerLinii Numer linii niwelacyjnej CharacterString 1 Niepowtarzalny numer nadawany każdej linii niwelacyjnej.

 Dziennik Ustaw

Klasa: OS_LiniaNiwelacyjna Atrybut: Nazwa: Nazwa (pełna): Dziedzina: Liczność: Definicja: Atrybut:

– 44 –

Poz. 352

nazwaLinii Nazwa linii niwelacyjnej CharacterString 0..1 Nazwa linii niwelacyjnej składająca się z numerów: punktu początkowego i punktu końcowego linii (punktów węzłowych sieci niwelacyjnej). numerPoligonu Numer poligonu CharacterString 1..2 Niepowtarzalny numer figury geometrycznej (poligonu) utworzonej przez najbliższe linie niwelacyjne. numPocz Numer punktu początkowego linii CharacterString 1 Numer początkowego punktu węzłowego liczonego zgodnie z kierunkiem linii niwelacyjnej. numKoniec Numer punktu końcowego linii CharacterString 1 Numer końcowego punktu węzłowego liczonego zgodnie z kierunkiem linii niwelacyjnej. klasaOsn Klasa osnowy OS_KlasaOsnowy 1 Cecha osnowy określająca jej znaczenie w pracach geodezyjnych i kartograficznych, kolejność włączania punktów osnowy do procesu wyrównania, a także dokładność określenia wysokości po wyrównaniu obserwacji. odcinekCount Liczba odcinków niwelacyjnych Integer 1 Liczba odcinków niwelacyjnych składających się na linię niwelacyjną. Atrybut wyliczalny. epoka Okres pomiaru linii niwelacyjnej CharacterString 1 Data rozpoczęcia i zakończenia pomiaru linii niwelacyjnej. mKm Błąd średni pomiaru 1 km niwelacji Distance 1 Błąd średni pomiaru 1 km sieci niwelacyjnej metodą niwelacji geometrycznej po wyrównaniu obserwacji.

Nazwa: Nazwa (pełna): Dziedzina: Liczność: Definicja: Nazwa: Nazwa (pełna): Dziedzina: Liczność: Definicja: Nazwa: Nazwa (pełna): Dziedzina: Liczność: Definicja: Nazwa: Nazwa (pełna): Dziedzina: Liczność: Definicja:

Atrybut:

Atrybut:

Atrybut:

Atrybut:

Nazwa: Nazwa (pełna): Dziedzina: Liczność: Definicja: Nazwa: Nazwa (pełna): Dziedzina: Liczność: Definicja: Nazwa: Nazwa (pełna): Dziedzina: Liczność: Definicja:

Atrybut:

Atrybut:

 Dziennik Ustaw

Klasa: OS_LiniaNiwelacyjna Atrybut: Nazwa: Nazwa (pełna): Dziedzina: Liczność: Definicja: Atrybut: Nazwa: Nazwa (pełna): Dziedzina: Liczność: Definicja: Nazwa: Nazwa (pełna): Dziedzina: Liczność: Definicja: Nazwa: Nazwa (pełna): Dziedzina: Liczność: Definicja: Typ: Rola: Dziedzina: Liczność: Nazwa: Język naturalny: OCL: Nazwa: Język naturalny: OCL: Nazwa: Język naturalny: OCL: Nazwa: Język naturalny: OCL:

– 45 –

Poz. 352

mPierwszyPunkt Błąd średni wysokości pierwszego, wyznaczanego punktu Distance 1 Błąd średni wysokości punktu początkowego linii niwelacyjnej po wyrównaniu. mPrzypKm Błąd średni przypadkowy pomiaru 1 km. Distance 1 Błąd średni przypadkowy pomiaru 1 km sieci niwelacyjnej metodą niwelacji geometrycznej po wyrównaniu obserwacji. mSystKm Błąd średni systematyczny pomiaru 1 km Distance 1 Błąd średni systematyczny pomiaru 1 km sieci niwelacyjnej metodą niwelacji geometrycznej po wyrównaniu obserwacji. wyrPopr Poprawka z wyrównania Real 1 Poprawka do przewyższenia dla linii niwelacyjnej z wyrównania sieci niwelacyjnej. Aggregation odcinekLiniiNiw1 OS_OdcinekLiniiNiwelacyjnej 1..* Jednostka miary atrybutu mKm Błąd średni pomiaru 1 km wyrażony w metrach. inv: self.mKm.uom.uomSymbol='meter' Jednostka miary atrybutu mPierwszyPunkt Błąd średni wysokości pierwszego wyznaczanego punktu wyrażony w metrach. inv: self.mPierwszyPunkt.uom.uomSymbol='meter' Jednostka miary atrybutu mPrzypKm Błąd średni przypadkowy pomiaru 1 km wyrażony w metrach. inv: self.mPrzypKm.uom.uomSymbol='meter' Jednostka miary atrybutu mSystKm Błąd średni systematyczny pomiaru 1 km wyrażony w metrach. inv: self.mSystKm.uom.uomSymbol='meter'

Atrybut:

Atrybut:

Relacja:

Ograniczenie:

Ograniczenie:

Ograniczenie:

Ograniczenie:

 Dziennik Ustaw – 46 – Poz. 352

Tabela nr 8 Klasa: OS_PunktOsnowyPoziomej Punkt osnowy poziomej Nazwa: Punkt włączony do geodezyjnej osnowy poziomej odpowiedniej Definicja: klasy, który ma położenie wyznaczone w państwowym systemie odniesień przestrzennych oraz błąd wyznaczenia, ma niepowtarzalny numer, został oznaczony w terenie znakiem geodezyjnym, ma sporządzony opis topograficzny i którego dane są umieszczone w państwowym zasobie geodezyjnym i kartograficznym. OS_OgolnyPunktOsnowy Klasa bazowa: «FeatureType» Stereotypy: Atrybut: mP Nazwa: Błąd położenia punktu Nazwa (pełna): Distance Dziedzina: 1 Liczność: Błąd średni wyznaczenia współrzędnych punktu osnowy Definicja: w przestrzeni dwuwymiarowej (,  albo x, y) lub trójwymiarowej (X,Y,Z albo , , h) po wyrównaniu. Relacja: Association Typ: pktKier Rola: OS_PunktKierunkowy Dziedzina: 1 Liczność: Relacja: Association Typ: wektorGNSS2 Rola: OS_WektorGNSS Dziedzina: 1..* Liczność: Relacja: Generalization Typ: OS_OgolnyPunktOsnowy Dziedzina: Ograniczenie: Jednostka miary atrybutu mP Nazwa: Błąd położenia punktu wyrażony w metrach. Język naturalny: inv: self.mP.uom.uomSymbol='meter' OCL: Tabela nr 9 Klasa: OS_PunktKierunkowy Nazwa: Definicja:

Atrybut:

Stereotypy: Nazwa: Nazwa (pełna): Dziedzina: Liczność: Definicja:

Punkt kierunkowy dla punktu osnowy Punkt w terenie (naturalny albo zastabilizowany), służący do dowiązania pomiarów klasycznych, na który został wyznaczony azymut topograficzny i została pomierzona odległość z punktu osnowy. «FeatureType» azymut Azymut Angle 1 Kąt poziomy zawarty między dodatnim kierunkiem osi x (południkiem topograficznym) przyjętego układu współrzędnych płaskich a kierunkiem na punkt kierunkowy, liczony w prawo. dlugosc Odległość Distance 1 Odległość punktu kierunkowego od punktu osnowy.

Atrybut:

Nazwa: Nazwa (pełna): Dziedzina: Liczność: Definicja:

 Dziennik Ustaw

Klasa: OS_PunktKierunkowy Atrybut: Nazwa: Nazwa (pełna): Dziedzina: Liczność: Definicja: Atrybut: Nazwa: Nazwa (pełna): Dziedzina: Liczność: Definicja: Relacja: Typ: Rola: Dziedzina: Liczność: Ograniczenie: Nazwa: Język naturalny: OCL: Ograniczenie: Nazwa: Język naturalny: OCL: Tabela nr 10 Klasa: OS_WektorGNSS Nazwa: Definicja: Stereotypy: Nazwa: Nazwa (pełna): Dziedzina: Liczność: Definicja:

– 47 –

Poz. 352

nrGlow Numer Głowicy CharacterString 0..1 Ciąg znaków alfanumerycznych na głowicy znaku geodezyjnego. numPkier Numer punktu kierunkowego CharacterString 1 Niepowtarzalny numer punktu kierunkowego. Association pktOsnPoz2 OS_PunktOsnowyPoziomej 1 Jednostka miary atrybutu azymut Kąt wyrażony w gradach inv: self.azymut.uom.uomSymbol='grad' Jednostka miary atrybutu długość Długość wyrażona w metrach. inv: self.dlugosc.uom.uomSymbol='meter'

Atrybut:

Zbiór wektorów wyznaczonych z pomiarów techniką GNSS Wektor wyznaczony z pomiarów techniką GNSS zapisany w postaci trzech składowych w geocentrycznym układzie odniesienia wraz z charakterystyką dokładnościową. «FeatureType» tmpPocz Numer punktu początkowego wektora CharacterString 1 Numer punktu osnowy będącego punktem początkowym wektora. Jako punkt początkowy jest określany punkt będący punktem nawiązania (przenoszący układ współrzędnych). tmpKoniec Numer punktu końcowego wektora CharacterString 1 Numer punktu osnowy będącego punktem końcowym wektora. Jako punkt końcowy określany jest punkt, którego współrzędne są wyznaczane. ukladGeod Geodezyjny układ odniesienia BT_UkladGeod 1 Układ współrzędnych, w którym zostały wyrównane współrzędne punktów osnowy.

Atrybut:

Nazwa: Nazwa (pełna): Dziedzina: Liczność: Definicja:

Atrybut:

Nazwa: Nazwa (pełna): Dziedzina: Liczność: Definicja:

 Dziennik Ustaw

Klasa: OS_WektorGNSS Atrybut: Nazwa: Nazwa (pełna): Dziedzina: Liczność: Definicja: Atrybut:

– 48 –

Poz. 352

deltaX Przyrost współrzędnej X Distance 1 Przyrost współrzędnej X wyznaczanego wektora, określony w geocentrycznym układzie odniesienia. Przyrost określany jest w odniesieniu do punktu początkowego wektora (atrybut: tmpPocz). mDeltaX Błąd przyrostu współrzędnej X Distance 1 Błąd średni po wyrównaniu, z jakim został wyznaczony przyrost współrzędnej X. deltaY Przyrost współrzędnej Y Distance 1 Przyrost współrzędnej Y wyznaczanego wektora, określony w geocentrycznym układzie odniesienia. Przyrost określany jest w odniesieniu do punktu początkowego wektora (atrybut: tmpPocz). mDeltaY Błąd przyrostu współrzędnej Y Distance 1 Błąd średni po wyrównaniu, z jakim został wyznaczony przyrost współrzędnej Y. deltaZ Przyrost współrzędnej Z Distance 1 Przyrost współrzędnej Z wyznaczanego wektora, określony w geocentrycznym układzie odniesienia. Przyrost określany jest w odniesieniu do punktu początkowego wektora (atrybut: tmpPocz). mDeltaZ Błąd przyrostu współrzędnej Z Distance 1 Błąd średni po wyrównaniu, z jakim został wyznaczony przyrost współrzędnej Z. Association pktOsnWys2 OS_PunktOsnowyWysokosciowej 2 Association pktOsnPoz1 OS_PunktOsnowyPoziomej 2 Jednostka miary atrybutu deltaX Przyrost współrzędnej X wyrażony w metrach. inv: self.deltaX.uom.uomSymbol='meter'

Nazwa: Nazwa (pełna): Dziedzina: Liczność: Definicja: Nazwa: Nazwa (pełna): Dziedzina: Liczność: Definicja:

Atrybut:

Atrybut:

Nazwa: Nazwa (pełna): Dziedzina: Liczność: Definicja: Nazwa: Nazwa (pełna): Dziedzina: Liczność: Definicja:

Atrybut:

Atrybut:

Nazwa: Nazwa (pełna): Dziedzina: Liczność: Definicja: Typ: Rola: Dziedzina: Liczność: Typ: Rola: Dziedzina: Liczność: Nazwa: Język naturalny: OCL:

Relacja:

Relacja:

Ograniczenie:

 Dziennik Ustaw

Klasa: OS_WektorGNSS Ograniczenie: Nazwa: Język naturalny: OCL: Ograniczenie: Nazwa: Język naturalny: OCL: Ograniczenie: Nazwa: Język naturalny: OCL: Ograniczenie: Nazwa: Język naturalny: OCL: Ograniczenie: Nazwa: Język naturalny: OCL: Tabela nr 11 Klasa: OS_ObserwacjaAzymutu Nazwa: Definicja:

– 49 –

Poz. 352

Jednostka miary atrybutu mDeltaX Błąd przyrostu współrzędnej X wyrażony w metrach. inv: self.mDeltaX.uom.uomSymbol='meter' Jednostka miary atrybutu deltaY Przyrost współrzędnej Y wyrażony w metrach. inv: self.deltaY.uom.uomSymbol='meter' Jednostka miary atrybutu mDeltaY Błąd przyrostu współrzędnej Y wyrażony w metrach. inv: self.mDeltaY.uom.uomSymbol='meter' Jednostka miary atrybutu deltaZ Przyrost współrzędnej Z wyrażony w metrach. inv: self.deltaZ.uom.uomSymbol='meter' Jednostka miary atrybutu mDeltaZ Przyrost współrzędnej Z wyrażony w metrach. inv: self.mDeltaZ.uom.uomSymbol='meter'

Atrybut:

Stereotypy: Nazwa: Nazwa (pełna): Dziedzina: Liczność: Definicja: Nazwa: Nazwa (pełna): Dziedzina: Liczność: Definicja:

Zbiór obserwacji azymutów dla metody klasycznej pomiaru osnów poziomych Zbiór zaobserwowanych na stanowisku obserwacyjnym wartości azymutu astronomicznego (z obserwacji kierunków na ciało niebieskie) albo azymutu geograficznego (z obserwacji żyroskopowych) na punkt obserwowany w funkcji czasu, poprawki redukcyjne oraz zredukowane wartości tych azymutów. «FeatureType» celTMP Numer celu OS_OgolnyPunktOsnowy 1 Numer punktu, na który naprowadzana była celowa instrumentu podczas obserwacji azymutu. azymut Wartość obserwowanego azymutu Angle 1..* Wartość kąta poziomego zawartego między południkiem geodezyjnym miejsca obserwacji a kierunkiem na punkt obserwowany, liczony od kierunku północnego w prawo. mAzymut Błąd pomiaru azymutu Angle 1..* Błąd średni po wyrównaniu zaobserwowanych wartości azymutu. ukladGeod Geodezyjny układ odniesienia BT_UkladGeod 1 Układ współrzędnych, w którym zostały wyrównane współrzędne punktu osnowy.

Atrybut:

Atrybut:

Atrybut:

Nazwa: Nazwa (pełna): Dziedzina: Liczność: Definicja: Nazwa: Nazwa (pełna): Dziedzina: Liczność: Definicja:

 Dziennik Ustaw

Klasa: OS_ObserwacjaAzymutu Relacja: Typ: Dziedzina: Liczność: Ograniczenie: Nazwa: Język naturalny: OCL: Ograniczenie: Nazwa: Język naturalny: OCL: Ograniczenie: Nazwa: Język naturalny: OCL:

– 50 –

Poz. 352

Generalization OS_Obserwacja 1 Jednostka miary atrybutu azymut Kąt wyrażony w gradach inv: self.azymut.uom.uomSymbol='grad' Jednostka miary atrybutu mAzymut Kąt wyrażony w gradach inv: self.mAzymut.uom.uomSymbol='grad' ukladGeod Jeżeli klasa osnowy jest 3, to atrybut ukladGeod nie przyjmuje wartości 'PUWPBG' inv: if OS_OgolnyPunktOsnowy.klasaOsn=3 then self.ukladGeod<>'PUWPBG'

Tabela nr 12 Klasa: OS_ObserwacjaGrawimetrycznaPrzeslo Zbiór względnych obserwacji przyspieszenia siły ciężkości Ziemi Nazwa: Zbiór różnic odczytów wskazań grawimetru względnego na punkcie Definicja: początkowym i końcowym przęsła grawimetrycznego w funkcji czasu, poprawki redukcyjne oraz zredukowana wartość różnicy przyspieszenia siły ciężkości pomiędzy punktem początkowym i punktem końcowym przęsła. «FeatureType» Stereotypy: Atrybut: tmpPocz Nazwa: Numer punktu początkowego przęsła Nazwa (pełna): OS_OgolnyPunktOsnowy Dziedzina: 1 Liczność: Numer punktu osnowy grawimetrycznej będącego punktem Definicja: początkowym przęsła grawimetrycznego. Atrybut: tmpKoniec Nazwa: Numer punktu końcowego przęsła Nazwa (pełna): OS_OgolnyPunktOsnowy Dziedzina: 1 Liczność: Numer punktu osnowy grawimetrycznej będącego punktem Definicja: końcowym przęsła grawimetrycznego. Atrybut: grawConst Nazwa: Stała grawimetru Nazwa (pełna): Real Dziedzina: 1 Liczność: Wartość współczynnika skalowego charakteryzującego grawimetr, Definicja: za pomocą którego były wykonywane obserwacje, wyznaczona w procesie cechowania grawimetru na bazie grawimetrycznej, umożliwiająca obliczenie różnicy przyspieszenia siły ciężkości w przyjętym układzie odniesienia. Atrybut: momentObserwacji Nazwa: Moment obserwacji Nazwa (pełna): DateTime Dziedzina: 1..* Liczność: Data i czas wykonania obserwacji na przęśle grawimetrycznym. Definicja:

 Dziennik Ustaw – 51 – Poz. 352

Klasa: OS_ObserwacjaGrawimetrycznaPrzeslo Atrybut: diffG Nazwa: Różnica przyspieszenia siły ciężkości Nazwa (pełna): Real Dziedzina: 1..* Liczność: Różnica między obserwowanymi wartościami przyspieszenia siły Definicja: ciężkości Ziemi na punktach początkowym i końcowym przęsła grawimetrycznego. Atrybut jest wyliczalny. Atrybut: mDiffG Nazwa: Błąd średni obserwacji Nazwa (pełna): Real Dziedzina: 1..* Liczność: Błąd średni obserwowanej wartości różnicy przyspieszenia siły Definicja: ciężkości na przęśle grawimetrycznym. Relacja: Aggregation Typ: obsGrawPunkt Rola: OS_ObserwacjaGrawimetrycznaPunkt Dziedzina: 2 Liczność: Ograniczenie: Instancje klasy Nazwa: Jeżeli klasa osnowy jest 3, to obserwacja przęsła Język naturalny: grawimetrycznego nie istnieje. inv: if OS_OgolnyPunktOsnowy.klOsn=‘3’ then self-->isEmpty OCL: Tabela nr 13 Klasa: OS_ObserwacjaGrawimetrycznaPunkt Zbiór absolutnych obserwacji przyspieszenia siły ciężkości Ziemi Nazwa: Zbiór zaobserwowanych wartości przyspieszenia siły ciężkości Definicja: Ziemi na punkcie osnowy w funkcji czasu (w sposób niezależny od przyspieszenia siły ciężkości wyznaczonych w innych punktach osnowy), poprawki redukcyjne oraz wartość przyspieszenia zredukowana do wybranej epoki i układu odniesienia. «FeatureType» Stereotypy: Atrybut: wartoscPrzyspieszenia Nazwa: Wartość przyspieszenia siły ciężkości Nazwa (pełna): Real Dziedzina: 1..* Liczność: Wartość przyspieszenia siły ciężkości na punkcie osnowy Definicja: grawimetrycznej. Atrybut: mG Nazwa: Błąd średni obserwacji Nazwa (pełna): Real Dziedzina: 1..* Liczność: Błąd średni obserwacji wartości przyspieszenia siły ciężkości Definicja: na punkcie osnowy grawimetrycznej. Atrybut: momentObserwacji Nazwa: Moment obserwacji Nazwa (pełna): DateTime Dziedzina: 1..* Liczność: Data i czas wykonania obserwacji przyspieszenia siły ciężkości Definicja: na punkcie osnowy grawimetrycznej. Relacja: Generalization Typ: OS_Obserwacja Dziedzina:

 Dziennik Ustaw – 52 – Poz. 352

Klasa: OS_ObserwacjaGrawimetrycznaPunkt Relacja: Aggregation Typ: obsGrawPrzeslo Rola: OS_ObserwacjaGrawimetrycznaPrzeslo Dziedzina: 0..* Liczność: Ograniczenie: Instancje klasy Nazwa: Jeżeli klasa osnowy jest 3, to obserwacja punktu grawimetrycznego Język naturalny: nie istnieje. inv: if OS_OgolnyPunktOsnowy.klOsn=‘3’ then self-->isEmpty OCL: Tabela nr 14 Klasa: OS_ObserwacjaKata Nazwa: Definicja:

Atrybut:

Stereotypy: Nazwa: Nazwa (pełna): Dziedzina: Liczność: Definicja: Nazwa: Nazwa (pełna): Dziedzina: Liczność: Definicja: Nazwa: Nazwa (pełna): Dziedzina: Liczność: Definicja:

Zbiór obserwacji kątowych dla metody klasycznej pomiaru osnów poziomych Zbiór zaobserwowanych na stanowisku obserwacyjnym wartości kąta pomiędzy kierunkiem na punkt początkowy a kierunkiem na punkt obserwowany, poprawki redukcyjne oraz zredukowana wartość kąta pomiędzy punktem początkowym i punktem obserwowanym. «FeatureType» lewyTMP Numer celu lewego OS_OgolnyPunktOsnowy 1 Numer punktu stanowiącego cel lewy. prawyTMP Numer celu prawego OS_OgolnyPunktOsnowy 1 Numer punktu stanowiącego cel prawy. kat Wartość obserwowanego kąta Angle 1..* Wartość kąta poziomego zawartego między kierunkiem na punkt początkowy (cel lewy) a kierunkiem na punkt obserwowany (cel prawy). mKat Błąd pomiaru kąta Angle 1..* Błąd średni zaobserwowanych wartości kąta. Generalization OS_Obserwacja Jednostka miary atrybutu kat Kąt wyrażony w gradach inv: self.kat.uom.uomSymbol='grad' Jednostka miary atrybutu mKat Błąd wyznaczenia kąta w gradach inv: self.mKat.uom.uomSymbol='grad'

Atrybut:

Atrybut:

Atrybut:

Relacja: Ograniczenie:

Nazwa: Nazwa (pełna): Dziedzina: Liczność: Definicja: Typ: Dziedzina: Nazwa: Język naturalny: OCL: Nazwa: Język naturalny: OCL:

Ograniczenie:

 Dziennik Ustaw – 53 – Poz. 352

Tabela nr 15 Klasa: OS_ObserwacjaKierunku Zbiór obserwacji kierunkowych dla metody klasycznej pomiaru Nazwa: osnów poziomych Zbiór zaobserwowanych na stanowisku obserwacyjnym wartości Definicja: kątów poziomych pomiędzy kierunkiem na punkt początkowy a kierunkiem na kolejny punkt obserwowany, poprawki redukcyjne (za mimośród stanowiska i celu) oraz zredukowane wartości kierunków na punkty obserwowane. «FeatureType» Stereotypy: Atrybut: celTMP Nazwa: Numer celu Nazwa (pełna): OS_OgolnyPunktOsnowy Dziedzina: 1 Liczność: Numer punktu, na który wykonywany jest pomiar kierunku. Definicja: Atrybut: kierunek Nazwa: Wartość obserwowanego kierunku Nazwa (pełna): Angle Dziedzina: 1..* Liczność: Wyrównana wartość pomierzonego kąta pomiędzy rzutem kierunku Definicja: na punkt początkowy a rzutem kierunku na punkt obserwowany. Atrybut: mKier Nazwa: Błąd pomiaru kierunku Nazwa (pełna): Angle Dziedzina: 1..* Liczność: Błąd średni kierunku po wyrównaniu (przy pomiarach w sieci Definicja: triangulacyjnej liczony z wzoru Ferrero). Relacja: Generalization Typ: OS_Obserwacja Dziedzina: Ograniczenie: Nazwa: Język naturalny: OCL: Nazwa: Język naturalny: OCL: Jednostka miary atrybutu kierunek Kierunek wyrażony w gradach inv: self.kierunek.uom.uomSymbol='grad' Jednostka miary atrybutu mKier Błąd pomiaru kierunku wyrażony w gradach inv: self.mKier.uom.uomSymbol='grad'

Ograniczenie:

Tabela nr 16 Klasa: OS_ObserwacjaMagnetyczna Zbiór obserwacji elementów pola magnetycznego Ziemi Nazwa: na punktach osnowy magnetycznej Zbiór zaobserwowanych wartości elementów pola magnetycznego Definicja: Ziemi na punkcie osnowy w funkcji czasu (wartości natężenia całkowitego pola magnetycznego F lub składowych tego wektora oraz deklinacji i inklinacji magnetycznej), poprawki redukcyjne oraz wartości elementów pola zredukowane do wybranej epoki i układu odniesienia. «FeatureType» Stereotypy: Atrybut: deklinacja Nazwa: Deklinacja magnetyczna D Nazwa (pełna): Angle Dziedzina: 0..* Liczność: Wartość różnic azymutu geograficznego i azymutu magnetycznego Definicja: kierunku na cel ziemski (naturalny szczegół terenowy lub zastabilizowany punkt kierunkowy) na punkcie osnowy.

 Dziennik Ustaw – 54 – Poz. 352

Klasa: OS_ObserwacjaMagnetyczna Atrybut: mDekl Nazwa: Błąd średni deklinacji magnetycznej D Nazwa (pełna): Angle Dziedzina: 0..* Liczność: Błąd średni obserwacji wartości deklinacji magnetycznej D na Definicja: punkcie osnowy. Atrybut: inklinacja Nazwa: Inklinacja I Nazwa (pełna): Angle Dziedzina: 0..* Liczność: Wartość obserwacji kąta zawartego między kierunkiem wektora Definicja: natężenia całkowitego pola magnetycznego F a jego rzutem na płaszczyznę poziomą. Atrybut: mInkl Nazwa: Błąd średni inklinacji I Nazwa (pełna): Angle Dziedzina: 0..* Liczność: Błąd średni obserwacji wartości inklinacji magnetycznej I na Definicja: punkcie osnowy. Atrybut: momentObserwacji Nazwa: Moment obserwacji Nazwa (pełna): DateTime Dziedzina: 1..* Liczność: Data i czas wykonania obserwacji elementów ziemskiego pola Definicja: magnetycznego. Atrybut: magnetogram Nazwa: Magnetogram Nazwa (pełna): BT_Zbior Dziedzina: 1 Liczność: Wykres (zbiór) wartości elementów ziemskiego pola Definicja: magnetycznego zarejestrowanych w obserwatorium magnetycznym lub na polowej stacji wariograficznej. Atrybut: natH Nazwa: Składowa pozioma H wektora natężenia Nazwa (pełna): Real Dziedzina: 0..* Liczność: Obserwacje wartości składowej poziomej H wektora natężenia pola Definicja: magnetycznego F na punkcie osnowy. Atrybut: mH Nazwa: Błąd średni składowej poziomej H wektora natężenia Nazwa (pełna): Real Dziedzina: 0..* Liczność: Błąd średni obserwacji składowej poziomej H wektora natężenia Definicja: pola magnetycznego F na punkcie osnowy. Atrybut: natVF Nazwa: Moduł wektora natężenia F Nazwa (pełna): Real Dziedzina: 0..* Liczność: Obserwacje wartości wektora natężenia pola magnetycznego F na Definicja: punkcie osnowy.

 Dziennik Ustaw – 55 – Poz. 352

Klasa: OS_ObserwacjaMagnetyczna Atrybut: mVF Nazwa: Błąd średni modułu wektora natężenia F Nazwa (pełna): Real Dziedzina: 0..* Liczność: Błąd średni obserwacji wartości modułu wektora natężenia Definicja: całkowitego pola magnetycznego F na punkcie osnowy. Atrybut: natX Nazwa: Składowa X wektora natężenia Nazwa (pełna): Real Dziedzina: 0..* Liczność: Obserwacje wartości składowej X wektora natężenia pola Definicja: magnetycznego F na punkcie osnowy. Atrybut: mX Nazwa: Błąd średni składowej X wektora natężenia Nazwa (pełna): Real Dziedzina: 0..* Liczność: Błąd średni obserwacji składowej X wektora natężenia pola Definicja: magnetycznego F na punkcie osnowy. Atrybut: natY Nazwa: Składowa Y wektora natężenia Nazwa (pełna): Real Dziedzina: 0..* Liczność: Obserwacje wartości składowej Y wektora natężenia pola Definicja: magnetycznego F na punkcie osnowy. Atrybut: mY Nazwa: Błąd średni składowej Y wektora natężenia Nazwa (pełna): Real Dziedzina: 0..* Liczność: Błąd średni obserwacji składowej Y wektora natężenia pola Definicja: magnetycznego F na punkcie osnowy. Atrybut: natZ Nazwa: Składowa Z wektora natężenia Nazwa (pełna): Real Dziedzina: 0..* Liczność: Obserwacje wartości składowej Z wektora natężenia pola Definicja: magnetycznego F na punkcie osnowy. Atrybut: mZ Nazwa: Błąd średni składowej Z wektora natężenia Nazwa (pełna): Real Dziedzina: 0..* Liczność: Błąd średni obserwacji składowej Z wektora natężenia pola Definicja: magnetycznego F na punkcie osnowy. Relacja: Generalization Typ: OS_Obserwacja Dziedzina: Ograniczenie: Nazwa: Język naturalny: OCL: Nazwa: Język naturalny: OCL: Jednostka miary atrybutu deklinacja Kąt wyrażony w radianach inv: self.deklinacja.uom.uomSymbol='radian' Jednostka miary atrybutu mDekl Kąt wyrażony w radianach inv: self.mDekl.uom.uomSymbol='radian'

Ograniczenie:

 Dziennik Ustaw – 56 – Poz. 352

Klasa: OS_ObserwacjaMagnetyczna Ograniczenie: Jednostka miary atrybutu inklinacja Nazwa: Kąt wyrażony w radianach Język naturalny: inv: self.inklinacja.uom.uomSymbol='radian' OCL: Ograniczenie: Jednostka miary atrybutu mInkl Nazwa: Kąt wyrażony w radianach Język naturalny: inv: self.mInkl.uom.uomSymbol='radian' OCL: Ograniczenie: Instancje klasy Nazwa: Jeżeli klasa osnowy jest 3, to obserwacja magnetyczna nie istnieje. Język naturalny: inv: if OS_OgolnyPunktOsnowy.klOsn=3 then self-->isEmpty OCL: Tabela nr 17 Klasa: OS_ObserwacjaOdleglosci Zbiór obserwacji odległości pomiędzy punktami osnowy poziomej Nazwa: dla metody klasycznej pomiaru Zbiór obserwacji odległości pomiędzy stanowiskiem Definicja: obserwacyjnym a punktem obserwowanym, poprawki redukcyjne oraz odległość zredukowana. «FeatureType» Stereotypy: Atrybut: celTMP Nazwa: Numer celu Nazwa (pełna): OS_OgolnyPunktOsnowy Dziedzina: 1 Liczność: Numer punktu, do którego mierzona jest odległość. Definicja: Atrybut: Nazwa: Nazwa (pełna): Dziedzina: Liczność: Definicja: odleglosc Wartość obserwowanej odległości Distance 1..* Długość odcinka linii prostej pomiędzy stanowiskiem obserwacyjnym a punktem obserwowanym zredukowanej do poziomu. mOdl Błąd pomiaru odległości Distance 1..* Błąd średni pomiaru odległości pomiędzy stanowiskiem obserwacyjnym a punktem obserwowanym. ukladGeod Geodezyjny układ odniesienia BT_UkladGeod 1 Układ współrzędnych, w którym zostały wyrównane współrzędne punktu osnowy. Generalization OS Obserwacja Jednostka miary atrybutu odl Wartość obserwowanej odległości wyrażona w metrach. inv: self.odl.uom.uomSymbol='meter' Jednostka miary atrybutu mOdl Błąd pomiaru odległości wyrażony w metrach. inv: self.mOdl.uom.uomSymbol='meter'

Atrybut:

Nazwa: Nazwa (pełna): Dziedzina: Liczność: Definicja: Nazwa: Nazwa (pełna): Dziedzina: Liczność: Definicja: Typ: Dziedzina: Nazwa: Język naturalny: OCL: Nazwa: Język naturalny: OCL:

Atrybut:

Relacja: Ograniczenie:

Ograniczenie:

 Dziennik Ustaw – 57 – Poz. 352

Klasa: OS_ObserwacjaOdleglosci Ograniczenie: ukladGeod Nazwa: Jeżeli klasa osnowy jest 3, to OS_UkladGeod nie przyjmuje Język naturalny: wartości 'PUWPBG'. inv: if OS_OgolnyPunktOsnowy.klasaOsn=’3’ then OCL: self.ukladGeod<>'PUWPBG' Tabela nr 18 Klasa: OS_RINEXFile Nazwa: Definicja: Atrybut: Stereotypy: Nazwa: Nazwa (pełna): Dziedzina: Liczność: Definicja: Typ: Dziedzina:

Zbiór obserwacyjny RINEX Zbiór obserwacyjny z pomiarów satelitarnych GNSS zapisany w międzynarodowym standardzie RINEX. «FeatureType» oRINEX Plik RINEX BT_Zbior 1..* Zbiór danych obserwacyjnych GNSS zapisany zgodnie z międzynarodowym standardem RINEX. Generalization OS_Obserwacja

Relacja:

Tabela nr 19 Klasa: OS_KlasaOsnowy Nazwa: Definicja:

Atrybut:

Stereotypy: Nazwa: Nazwa (pełna): Definicja:

Klasa osnowy Cecha osnów geodezyjnej, grawimetrycznej i magnetycznej określająca ich znaczenie w pracach geodezyjnych i kartograficznych, kolejność włączania punktów osnowy do procesu wyrównania, a także dokładność określenia współrzędnych, wysokości lub innych wielkości po wyrównaniu obserwacji. «enumeration» 1 Osnowa pierwszej klasy (klasa

1) Podstawowe fundamentalne osnowy geodezyjna, grawimetryczna i magnetyczna o najwyższej dokładności, których punkty przenoszą na obszar kraju:  w przypadku osnowy geodezyjnej – europejski, geodezyjny układ odniesienia i układ wysokościowy,  w przypadku osnowy grawimetrycznej – europejski grawimetryczny układ odniesienia,  w przypadku osnowy magnetycznej – europejski magnetyczny układ odniesienia. 2 Osnowa drugiej klasy (klasa

2) Podstawowe bazowe osnowy geodezyjna, grawimetryczna i magnetyczna o najwyższej dokładności, których punkty są rozmieszczone równomiernie na obszarze całego kraju. Punkty osnowy w zależności od rodzaju osnowy realizują na obszarze kraju:  w przypadku osnowy geodezyjnej – europejski, geodezyjny układ odniesienia i układ wysokościowy,  w przypadku osnowy grawimetrycznej – europejski grawimetryczny układ odniesienia,  w przypadku osnowy magnetycznej – europejski magnetyczny układ odniesienia.

Atrybut:

Nazwa: Nazwa (pełna): Definicja:

 Dziennik Ustaw

Klasa: OS_KlasaOsnowy Atrybut: Nazwa: Nazwa (pełna): Definicja:

– 58 –

Poz. 352

3 Osnowa trzeciej klasy (klasa

3) Szczegółową osnowę geodezyjną stanowią punkty wyznaczone w sieciach będących rozwinięciem podstawowej osnowy geodezyjnej, stopień zagęszczenia punktów jest większy na terenach zabudowanych lub przeznaczonych pod inwestycje, a mniejszy na terenach rolnych i leśnych.

Tabela nr 20 Klasa: OS_OdniesWys Nazwa: Definicja: Atrybut: Stereotypy: Nazwa: Nazwa (pełna): Definicja: Nazwa: Nazwa (pełna): Definicja: Nazwa: Nazwa (pełna): Definicja:

Punkt odniesienia wysokości Element zespołu stabilizacyjnego punktu osnowy, dla którego została wyznaczona wysokość. «CodeList» reper Reper Znak geodezyjny wykonany zazwyczaj z metalu, którym stabilizuje się punkty osnowy wysokościowej. goraPlyty Góra płyty Górna powierzchnia płyty, która stanowi znak podziemny zespołu stabilizacyjnego w przypadku stabilizacji dwu– lub trzypoziomowej. goraSlupa Góra słupa Górna powierzchnia znaku naziemnego (przy stabilizacji wielopoziomowej) lub bloku betonowego (przy stabilizacji jednopoziomowej).

Atrybut:

Atrybut:

Tabela nr 21 Klasa: OS_RodzajPunktu Nazwa: Definicja: Stereotypy: Atrybut: Nazwa: Nazwa (pełna): Definicja:

Rodzaj punktu Przeznaczenie lub funkcja punktu osnowy. «CodeList» punktWiekowy Punkt wiekowy Punkt osnowy magnetycznej, na którym wykonuje się okresowe pomiary w celu wyznaczenia zmiany wiekowej pola magnetycznego Ziemi, zastabilizowany w terenie, wolny od sztucznych zakłóceń pola magnetycznego. punktBazyGrawimetrycznej Punkt bazy grawimetrycznej Punkt osnowy grawimetrycznej, mający wyznaczoną wartość przyspieszenia siły ciężkości Ziemi, zastabilizowany w terenie, na którym wykonuje się cechowanie grawimetru. punktWezlowy Punkt węzłowy Punkt osnowy geodezyjnej lub grawimetrycznej, w którym zbiegają się dwa ciągi poligonowe lub więcej, linie niwelacyjne albo przęsła grawimetryczne. stacjaReferencyjnaEPN Stacja referencyjna EPN Punkt osnowy geodezyjnej, na którym wykonuje się ciągłe obserwacje satelitarne GNSS zgodnie z zaleceniami podkomisji EUREF, włączony do sieci EPN.

Atrybut:

Nazwa: Nazwa (pełna): Definicja:

Atrybut:

Nazwa: Nazwa (pełna): Definicja:

Atrybut:

Nazwa: Nazwa (pełna): Definicja:

 Dziennik Ustaw

Klasa: OS_RodzajPunktu Atrybut: Nazwa: Nazwa (pełna): Definicja:

– 59 –

Poz. 352

Atrybut:

stacjaReferencyjnaASG-EUPOS Stacja referencyjna ASG-EUPOS Punkt osnowy geodezyjnej, na którym wykonuje się ciągłe obserwacje satelitarne GNSS zgodnie ze standardami EUPOS, włączony do uruchomionej w 2008 r. ogólnopolskiej sieci stacji referencyjnych, zarządzanej przez Główny Urząd Geodezji i Kartografii. punktSieciEUREF-POL Punkt sieci EUREF-POL Punkt sieci utworzonej przez 11 punktów na obszarze kraju, których współrzędne wyznaczone zostały w układzie EUREF89 poprzez bezpośrednie dowiązanie do punktów sieci europejskiej ETRF, pomierzonych w 1992 r. przy użyciu techniki GPS. punktSieciPOLREF Punkt sieci POLREF Punkt sieci utworzonej przez 348 punktów na obszarze kraju, których współrzędne zostały wyznaczone w układzie EUREF89 poprzez bezpośrednie dowiązanie do punktów sieci EUREF-POL, pomierzonych w latach 1994–1995 przy użyciu techniki GPS. glownyPunktSieciEUVN Główny punkt sieci EUVN Punkt sieci utworzonej przez 10 punktów wysokościowych na obszarze kraju, włączonych do europejskiej sieci wysokościowej EUVN, których współrzędne wyznaczone zostały w układzie EUREF89, a wysokości w europejskim systemie wysokościowym EVRF07 poprzez bezpośrednie dowiązanie do punktów sieci europejskiej, odpowiednio: ETRF i EUVN, pomierzone w latach 1997–1999 przy użyciu techniki GPS. punktRozszerzeniaSieciEUVN Punkt rozszerzenia sieci EUVN Punkt sieci utworzonej przez 52 punkty wysokościowe na obszarze kraju, włączone do europejskiej sieci wysokościowej EUVN, których współrzędne wyznaczone zostały w układzie EUREF89, a wysokości w europejskim systemie wysokościowym EVRF07 poprzez bezpośrednie dowiązanie do punktów sieci europejskiej, odpowiednio: ETRF i EUVN, pomierzone w latach 1997–1999 przy użyciu techniki GPS. punktKrajowegoZdjeciaMagnetycznego Punkt krajowego zdjęcia magnetycznego Punkt osnowy magnetycznej, na którym wykonuje się pomiary w celu wyznaczenia wartości elementów pola magnetycznego Ziemi, zastabilizowany w terenie, wolny od sztucznych zakłóceń pola magnetycznego. punktWyznaczenAbsolutnych Punkt wyznaczeń absolutnych Punkt osnowy grawimetrycznej, na którym wyznacza się wartość przyspieszenia siły ciężkości Ziemi z bezpośrednich pomiarów przyspieszenia, zastabilizowany w terenie.

Nazwa: Nazwa (pełna): Definicja:

Atrybut:

Nazwa: Nazwa (pełna): Definicja:

Atrybut:

Nazwa: Nazwa (pełna): Definicja:

Atrybut:

Nazwa: Nazwa (pełna): Definicja:

Atrybut:

Nazwa: Nazwa (pełna): Definicja:

Atrybut:

Nazwa: Nazwa (pełna): Definicja:

 Dziennik Ustaw

Klasa: OS_RodzajPunktu Atrybut: Nazwa: Nazwa (pełna): Definicja:

– 60 –

Poz. 352

punktWyznaczenWzglednych Punkt wyznaczeń względnych Punkt osnowy grawimetrycznej, na którym wyznacza się wartość przyspieszenia siły ciężkości Ziemi z różnicowych pomiarów przyspieszenia, zastabilizowany w terenie.

Tabela nr 22 Klasa: OS RodzajWys Nazwa: Definicja: Stereotypy: Atrybut: Nazwa: Nazwa (pełna): Definicja:

Rodzaj wysokości Rodzaj wysokości wyznaczonej na punkcie osnowy. «enumeration» normalna Wysokość normalna Wartość (liczba) geopotencjalna podzielona przez przeciętną wartość przyspieszenia normalnego siły ciężkości w danym punkcie. Fizycznie wysokość normalną interpretuje się jako odległość danego punktu od quasi–geoidy mierzoną wzdłuż normalnej linii pionu. geodezyjna Wysokość geodezyjna Odległość punktu od elipsoidy odniesienia mierzona wzdłuż prostopadłej do powierzchni elipsoidy w danym punkcie. Fizycznie wysokość geodezyjna jest składową trójwymiarowego układu współrzędnych geodezyjnych. ortometryczna Ortometryczna Wartość (liczba) geopotencjalna podzielona przez przeciętną wartość przyspieszenia siły ciężkości w danym punkcie. Fizycznie wysokość ortometryczną interpretuje się jako odległość danego punktu od geoidy mierzoną wzdłuż linii pionu.

Atrybut:

Nazwa: Nazwa (pełna): Definicja:

Atrybut:

Nazwa: Nazwa (pełna): Definicja:

Tabela nr 23 Klasa: OS StanStabilizacji Nazwa: Definicja: Stereotypy: Nazwa: Nazwa (pełna): Definicja: Nazwa: Nazwa (pełna): Definicja: Nazwa: Nazwa (pełna): Definicja:

Atrybut:

Stan stabilizacji punktu osnowy Cecha znaku geodezyjnego określająca jego przydatność do wykonania pomiarów geodezyjnych, grawimetrycznych lub magnetycznych. «CodeList» istniejacy Znak istniejący Znak istniejący, którego stan umożliwia wykonanie pomiarów. uszkodzony Znak uszkodzony Znak istniejący, którego stan wymaga naprawy przed wykonaniem pomiarów. zniszczony Znak zniszczony Brak znaku albo znak, którego stan nie kwalifikuje go do naprawy.

Atrybut:

Atrybut:

 Dziennik Ustaw

Tabela nr 24 Klasa: OS_TypPunktu Nazwa: Definicja: Atrybut: Stereotypy: Nazwa: Nazwa (pełna): Definicja: Nazwa: Nazwa (pełna): Definicja: Nazwa: Nazwa (pełna): Definicja:

– 61 –

Poz. 352

Typ punktu Cecha punktu osnowy określająca jego rolę w stosunku do innych punktów osnowy. «CodeList» centr Centr Punkt zastabilizowany znakiem geodezyjnym, do centra którego są odnoszone pomiary wykonywane na punkcie (punkt zasadniczy). ekscentr Ekscentr Punkt osnowy założony w pobliżu zasadniczego punktu osnowy i nawiązany do niego. punktPrzeniesienia Punkt przeniesienia Punkt osnowy założony w pobliżu zasadniczego punktu osnowy, wyznaczony w zależności od tego punktu i mający dokładność tego samego rzędu. punktKierunkowy Punkt kierunkowy Punkt w terenie albo punkt osnowy, bezpośrednio widoczny z danego punktu osnowy, na który został wyznaczony kąt kierunkowy (azymut topograficzny).

Atrybut:

Atrybut:

Atrybut:

Nazwa: Nazwa (pełna): Definicja:

Tabela nr 25 Klasa: OS_TypStabilizacji Nazwa: Definicja:

Atrybut:

Klasa bazowa: Stereotypy: Nazwa: Nazwa (pełna): Definicja:

Typ stabilizacji Znak (znaki), do którego odnoszą się współrzędne lub wysokość punktu osnowy:  znak będący elementem budowli (krzyż, gałka, maszt itp.),  znak zastabilizowany na budowli,  znak zastabilizowany na litym podłożu (skała, posadzka itp.),  znak zastabilizowany w ścianie budynku,  znak zastabilizowany w gruncie jako jednopoziomowy (słup),  znak zastabilizowany w gruncie jako dwupoziomowy (słup, płyta),  znak zastabilizowany w gruncie jako znak podziemny (płyta),  znak zastabilizowany w gruncie blokiem betonowym,  znak będący stanowiskiem obserwacyjnym (słup, tuleja itp.),  znak specjalny (dla osnowy poziomej: znak trzy– lub czteropoziomowy, dla osnowy wysokościowej: znak głębinowy). «CodeList» elementBudowli Element budowli Ściśle określony element budowli stałej bez możliwości wykonania na nim pomiarów (środek krzyża, środek gałki, podstawa krzyża lub masztu na wieży, szczyt wieży lub masztu). stabilizowanyZnakNaBudowli Stabilizowany znak na budowli Znak geodezyjny zakładany trwale na budowli stałej z możliwością wykonania na nim pomiarów (słup, głowica metalowa, płyta, centr ceramiczny, bolec, trzpień lub nit metalowy, rurka metalowa, znak ryty, gniazdo metalowe).

Atrybut:

Nazwa: Nazwa (pełna): Definicja:

 Dziennik Ustaw

Klasa: OS_TypStabilizacji Atrybut: Nazwa: Nazwa (pełna): Definicja:

– 62 –

Poz. 352

Atrybut:

znakWLitymPodlozu Znak w litym podłożu Znak geodezyjny osadzony trwale w litym podłożu z możliwością wykonania na nim pomiarów (głowica metalowa, płyta, centr ceramiczny, bolec, trzpień lub nit metalowy, rurka metalowa, znak ryty, gniazdo metalowe). znakScienny Znak ścienny Znak geodezyjny osadzony trwale w ścianie stałej budowli z możliwością wykonania na nim pomiarów (bolec, trzpień lub pręt metalowy, reper, gniazdo metalowe). znakGruntowyJednopoziomowy Znak gruntowy jednopoziomowy Znak geodezyjny z trwałego materiału (z betonu, granitu lub tworzywa sztucznego) stabilizowany na stałe w gruncie (rura, szyna, skrzynka metalowa, słup betonowy lub granitowy ze stopą betonową). znakGruntowyDwupoziomowy Znak gruntowy dwupoziomowy Zespół dwóch znaków z trwałego materiału (z betonu, granitu lub metalu), w którym znak podziemny umieszcza się centrycznie pod znakiem naziemnym. znakGruntowyPodziemny Znak gruntowy podziemny Znak lub zespół znaków z trwałego materiału, które ze względu na warunki terenowe zostały umieszczone po ziemią (rurka drenarska, płyta betonowa lub granitowa, kostka betonowa lub granitowa). slupObserwacyjny Słup obserwacyjny Znak geodezyjny z trwałego materiału przystosowany do wykonywania pomiarów bez wykorzystywania statywu (słup betonowy lub kamienny). blokBetonowy Blok betonowy Znak geodezyjny przystosowany do wykonywania pomiarów grawimetrycznych odporny na mikrowstrząsy. znakSpecjalnyOsnowyGeodezyjnej Znak specjalny osnowy geodezyjnej Zespół znaków geodezyjnych zakładany na punktach osnowy podstawowej o istotnym znaczeniu.

Nazwa: Nazwa (pełna): Definicja:

Atrybut:

Nazwa: Nazwa (pełna): Definicja:

Atrybut:

Nazwa: Nazwa (pełna): Definicja:

Atrybut:

Nazwa: Nazwa (pełna): Definicja:

Atrybut:

Nazwa: Nazwa (pełna): Definicja:

Atrybut:

Nazwa: Nazwa (pełna): Definicja: Nazwa: Nazwa (pełna): Definicja:

Atrybut:

Tabela nr 26 Klasa: OS_TypWyznWsp Nazwa: Definicja:

Stereotypy:

Typ wyznaczenia współrzędnych Sposób wyznaczenia współrzędnych punktu osnowy:  z dokładnego pomiaru metodami klasycznymi,  z dokładnego pomiaru metodą GNSS,  z przybliżonego pomiaru metodami klasycznymi lub GNSS,  z graficznego pomiaru na ortofotomapie lub mapie topograficznej. «CodeList»

 Dziennik Ustaw

Klasa: OS_TypWyznWsp Atrybut: Nazwa: Nazwa (pełna): Atrybut: Nazwa: Nazwa (pełna): Atrybut: Nazwa: Nazwa (pełna): Atrybut: Nazwa: Nazwa (pełna): Tabela nr 27 Klasa: OS_TypWyznWys Nazwa: Definicja:

– 63 –

Poz. 352

zDokladnegoPomiaruKlasycznego Z dokładnego pomiaru metodami klasycznymi zDokladnegoPomiaruGNSS Z dokładnego pomiaru metodą GNSS zPrzyblizonegoPomiaru Z przybliżonego pomiaru metodami klasycznymi lub GNSS zMapy Z graficznego pomiaru na ortofotomapie lub mapie topograficznej

Atrybut: Atrybut: Atrybut: Atrybut:

Stereotypy: Nazwa: Nazwa (pełna): Nazwa: Nazwa (pełna): Nazwa: Nazwa (pełna): Nazwa: Nazwa (pełna):

Typ wyznaczenia wysokości Sposób wyznaczenia wysokości punktu osnowy:  z pomiaru metodą niwelacji precyzyjnej,  z pomiaru metodą niwelacji technicznej,  z pomiaru metodą niwelacji trygonometrycznej,  z pomiaru metodą niwelacji satelitarnej GNSS. «enumeration» niwelacjaPrecyzyjna Pomiar metodą niwelacji precyzyjnej niwelacjaTechniczna Pomiar metodą niwelacji technicznej niwelacjaTrygonometryczna Pomiar metodą niwelacji trygonometrycznej niwelacjaSatelitarna Pomiar metodą niwelacji satelitarnej GNSS

Tabela nr 28 Klasa: OS_TypZabudowy Nazwa: Definicja: Stereotypy: Atrybut: Nazwa: Nazwa (pełna): Atrybut: Nazwa: Nazwa (pełna): Atrybut: Nazwa: Nazwa (pełna): Atrybut: Nazwa: Nazwa (pełna): Atrybut: Nazwa: Nazwa (pełna):

Typ zabudowy Rodzaj budowli lub urządzenia zabezpieczającego punkt osnowy. «CodeList» brak Brak urządzeń zabezpieczających wiezaTriang Wieża triangulacyjna slupRozp Słup rozpoznawczy sygnalRozp Sygnał rozpoznawczy studniaBet Studnia betonowa

 Dziennik Ustaw – 64 – Poz. 352

Tabela nr 29 Klasa: OS_Obserwacja Abstract OS Obserwacja Nazwa: Klasa OS Obserwacja jest klasą abstrakcyjną, od której inne klasy Definicja: dziedziczą jej relacje. Relacja: Association Typ: wskazujeStanowisko Rola: OS_OgolnyPunktOsnowy Dziedzina: 1 Liczność: Relacja: Generalization Typ: OS ObsKierunku Dziedzina: Relacja: Generalization Typ: OS ObserwacjaAzymutu Dziedzina: Relacja: Generalization Typ: OS_ObserwacjaOdleglosci Dziedzina: Relacja: Generalization Typ: OS_ObserwacjaGrawimetrycznaPunkt Dziedzina: Relacja: Generalization Typ: OS_ObserwacjaMagnetyczna Dziedzina: Relacja: Generalization Typ: OS_ObserwacjaKierunku Dziedzina: Relacja: Generalization Typ: OS_ObserwacjaKata Dziedzina: Relacja: Generalization Typ: OS_RINEXFile Dziedzina:

2. Katalog obiektów i atrybutów dotyczących modelu podstawowego.

Tabela nr 30 Klasa: BT_Baza Nazwa: Definicja: Stereotypy: Atrybut: Nazwa: Nazwa (pełna): Definicja: Atrybut: Nazwa: Nazwa (pełna): Definicja: Atrybut: Nazwa: Nazwa (pełna): Definicja: Atrybut: Nazwa: Nazwa (pełna): Definicja:

rodzaj pracy Określa nazwy dostępnych baz danych. «Enumeration» EGiB ewidencja gruntów i budynków Ewidencja gruntów i budynków. GESUT geodezyjna ewidencja sieci uzbrojenia terenu Geodezyjna ewidencja sieci uzbrojenia terenu. BDNMT baza danych numerycznego modelu terenu Baza danych numerycznego modelu terenu. BDOrto baza danych ortofotomapy Baza danych ortofotomapy.

 Dziennik Ustaw

Klasa: BT_Baza Atrybut: Nazwa: Nazwa (pełna): Definicja: Atrybut: Nazwa: Nazwa (pełna): Definicja: Atrybut: Nazwa: Nazwa (pełna): Definicja: Atrybut: Nazwa: Nazwa (pełna): Definicja: Atrybut: Nazwa: Nazwa (pełna): Definicja: Atrybut: Nazwa: Nazwa (pełna): Definicja: Atrybut: Nazwa: Nazwa (pełna): Definicja: Atrybut: Nazwa: Nazwa (pełna): Definicja: Atrybut: Nazwa: Nazwa (pełna): Definicja: Atrybut: Nazwa: Nazwa (pełna): Definicja: Tabela nr 31 Klasa: BT_CyklZyciaInfo Nazwa: Definicja: Stereotypy: Atrybut: Nazwa: Nazwa (pełna): Dziedzina: Liczność: Definicja: Atrybut: Nazwa: Nazwa (pełna): Dziedzina: Liczność: Definicja:

– 65 –

Poz. 352

BDOT10k baza danych obiektów topograficznych o szczegółowości 1:10000 Baza danych obiektów topograficznych o szczegółowości 1:10000. BDOT500 baza danych obiektów topograficznych o szczegółowości do 1:500 Baza danych obiektów topograficznych o szczegółowości do 1:500. BDSOG baza danych szczegółowych osnów geodezyjnych Baza danych szczegółowych osnów geodezyjnych. BDZLiS baza danych zobrazowań lotniczych i satelitarnych Baza danych zobrazowań lotniczych i satelitarnych. EMUiA ewidencja miejscowości, ulic i adresów Ewidencja miejscowości, ulic i adresów. PRG państwowy rejestr granic Państwowy rejestr granic. PRNG państwowy rejestr nazw geograficznych Państwowy rejestr nazw geograficznych. PRPOG państwowy rejestr podstawowych osnów geodezyjnych Państwowy rejestr podstawowych osnów geodezyjnych. RCiWN rejestr cen i wartości nieruchomości Rejestr cen i wartości nieruchomości. BDOO baza danych obiektów ogólnogeograficznych Baza danych obiektów ogólnogeograficznych.

cykl życia - info Typ reprezentujący cykl życia wersji obiektu w zbiorze danych. «DataType» koniecWersjiObiektu koniec okresu życia wersji DateTime 0..1 Data i czas, kiedy wersja obiektu została „wycofana” ze zbioru danych. poczatekWersjiObiektu początek okresu życia wersji DateTime 1 Data i czas, kiedy wersja obiektu została wprowadzona lub zmieniona w zbiorze danych.

 Dziennik Ustaw

Klasa: BT_CyklZyciaInfo Ograniczenie: Nazwa: Język naturalny: OCL: Tabela nr 32 Klasa: BT_OperatTech Nazwa: Definicja: Stereotypy: Atrybut: Nazwa: Nazwa (pełna): Dziedzina: Liczność: Definicja: Nazwa: Nazwa (pełna): Dziedzina: Liczność: Definicja: Nazwa: Nazwa (pełna): Dziedzina: Liczność: Definicja: Stereotypy: Nazwa: Nazwa (pełna): Dziedzina: Liczność: Definicja: Nazwa: Nazwa (pełna): Dziedzina: Liczność: Definicja: Nazwa: Nazwa (pełna): Dziedzina: Liczność: Definicja: Nazwa: Nazwa (pełna): Dziedzina: Liczność: Definicja:

– 66 –

Poz. 352

koniec wersji obiektu Data wprowadzona jako wartość atrybutu koniecWersjiObiektu musi być późniejsza niż wartość arybutupoczatekWersjiObiektu. inv: self.koniecWersjiObiektu.isAfter(self.poczatekWersjiObiektu)

geodezyjna dokumentacja techniczna Opisuje geodezyjną dokumentację techniczną. «FeatureType» dataUtworzenia data utworzenia Date 1 Data utworzenia operatu. idOpracowania identyfikator opracowania CharacterString 1..* Identyfikator opracowania, w ramach którego powstała dokumentacja. idZgloszenia identyfikator zgłoszenia CharacterString 1 Identyfikator zgłoszenia do ośrodka dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej. «Voidable» metadane metadane MD_Metadata 1 Metadane opisujące operat techniczny. odniesienieDoBazy odniesienie do bazy danych BT_Baza 1..* Określenie prowadzonych baz danych, do których odnoszą się pewne elementy opracowania. wykonawca wykonawca CI_ResponsibleParty 1 Wykonawca prac geodezyjnych i kartograficznych. zasiegRoboty zasieg roboty LinearRing 1 Zasięg prac geodezyjnych i kartograficznych zdefiniowany w postaci zamkniętego wieloboku.

Atrybut:

Atrybut:

Atrybut:

Atrybut:

Atrybut:

Atrybut:

 Dziennik Ustaw

Klasa: BT_OperatTech Atrybut: Nazwa: Nazwa (pełna): Dziedzina: Liczność: Definicja: Atrybut: Nazwa: Nazwa (pełna): Dziedzina: Liczność: Definicja: Nazwa: Nazwa (pełna): Dziedzina: Liczność: Definicja: Stereotypy: Nazwa: Język naturalny: OCL: Tabela nr 33 Klasa: BT_Identyfikator Nazwa: Definicja:

– 67 –

Poz. 352

zasobSieciowy zasób sieciowy CI_OnlineResource 0..* Zasób sieciowy – np. adres URL, pod którym znajdują się dokumentacja lub jej części. zawartosc zawartość BT_Zbior 1..* Zawartość dokumentacji. zleceniodawca zleceniodawca CI_ResponsibleParty 1 Zleceniodawca, który zlecił utworzenie dokumentacji lub opracowania, w ramach którego powstała dokumentacja. «Voidable» warunek na zasób sieciowy Jeżeli jakaś część operatu technicznego jest w postaci elektronicznej, to zasób sieciowy musi być różny od zera. inv: self.postacElektroniczna='true' implies self.zasobSieciowy ->notEmpty

Atrybut:

Ograniczenie:

Atrybut:

Stereotypy: Nazwa: Nazwa (pełna): Dziedzina: Liczność: Definicja:

identyfikator IIP Typ reprezentujący unikalny identyfikator obiektu nadawany przez dostawcę zbioru danych. Identyfikator ten może zostać wykorzystany przez zewnętrzne systemy/aplikacje, aby zbudować referencję do obiektu. «DataType» lokalnyId identyfikator lokalny CharacterString 1 Lokalny identyfikator obiektu przestrzennego nadawany przez dostawcę zbioru danych. Identyfikator musi być unikalny w zakresie przestrzeni nazw, tzn. że żaden obiekt nie może mieć takiego samego identyfikatora. Unikalność identyfikatora w przestrzeni nazw gwarantuje dostawca zbioru danych. przestrzenNazw przestrzeń nazw CharacterString 1 Nazwa przestrzeni nazw identyfikującej zbiór danych, z którego pochodzi obiekt przestrzenny.

Atrybut:

Nazwa: Nazwa (pełna): Dziedzina: Liczność: Definicja:

 Dziennik Ustaw

Klasa: BT_Identyfikator Atrybut: Nazwa: Nazwa (pełna): Dziedzina: Liczność: Definicja:

– 68 –

Poz. 352

Ograniczenie:

wersjaId identyfikator wersji CharacterString 0..1 Identyfikator poszczególnej wersji obiektu przestrzennego. Jeżeli specyfikacja obiektu zawiera informacje o cyklu życia obiektu identyfikator wersji jest używany do rozróżnienia poszczególnych wersji obiektu. W zestawie wszystkich wersji danego obiektu identyfikator wersji musi być unikalny. dozwolone znaki dla atrybutów lokalnyId i przestrzenNazw Atrybuty lokalnyId i przestrzenNazw mogą być zdefiniowane tylko przy użyciu następującego zestawu znaków: {”A” …”Z”, “a”…”z,””0”…”9”, “_”, “.”, “-“}. Dozwolone są tylko litery alfabetu łacińskiego, cyfry, podkreślenie, kropka i myślnik. inv: let allowedChar : Set {'A'..'Z', 'a'..'z', '0'..'9', '_', '.', '-'} in (przestrzenNazw.element->forAll( char | allowedChar->exists(char) and lokalnyId.element->forAll( char | allowedChar->exists( char ) ))

Nazwa: Język naturalny:

OCL:

Tabela nr 34 Klasa: BT ReferencjaDoObiektu referencja do obiektu Nazwa: Typ wyboru pozwalający na zdefiniowanie bezpośredniej Definicja: (informacja o obiekcie zapisana bezpośrednio w strukturze atrybutu definiującego odwołanie) lub pośredniej (podanie identyfikatora IIP obiektu) referencji do instancji typu obiektu dostępnej w ramach infrastruktury informacji przestrzennej (IIP). «Union» Stereotypy: Atrybut: idIIP Nazwa: identyfikator IIP Nazwa (pełna): BT_Identyfikator Dziedzina: 1 Liczność: Identyfikator obiektu infrastruktury informacji przestrzennej, do Definicja: którego jest referencja. Relacja: Typ: Rola: Dziedzina: Liczność: Definicja: Association obiekt BT_ReferencyjnyObiektPrzestrzenny 1 Obiekt infrastruktury informacji przestrzennej.

Tabela nr 35 Klasa: BT_RodzajElementu Nazwa: Definicja: Atrybut: Stereotypy: Nazwa: Nazwa (pełna): Definicja: Nazwa: Nazwa (pełna): Definicja:

rodzaj elementu Określa rodzaj zawartości zbioru danych, np. sprawozdanie techniczne, protokół, szkic polowy. «CodeList» dowodyIKopieDoreczen dowody i kopie doręczeń Dowody doręczeń zawiadomień i kopie doręczeń wezwań. dziennikPomiaru dziennik pomiaru Dziennik pomiarowy.

Atrybut:

 Dziennik Ustaw

Klasa: BT_RodzajElementu Atrybut: Nazwa: Nazwa (pełna): Definicja: Atrybut: Nazwa: Nazwa (pełna): Definicja: Atrybut:

– 69 –

Poz. 352

inny inny Inny rodzaj. protokol protokół Protokoły przyjęcia granic, ustalenia granic, wznowienia znaków granicznych, wyznaczenia punktów granicznych, kopie protokołów granicznych. roboczaBazaDanych robocza baza danych Robocze bazy danych zapisane na nośniku informatycznym zgodne z odpowiednim schematem GML lub zapisane w innym formacie uzgodnionym między wykonawcą prac geodezyjnych lub kartograficznych a organem prowadzącym PZGiK. sprawozdanieTechniczne sprawozdanie techniczne Sprawozdanie techniczne określa cel, zakres rzeczowy i terytorialny wykonywanych prac geodezyjnych lub kartograficznych, wykonawcę oraz opisuje przebieg i rezultaty wykonywanych prac geodezyjnych i kartograficznych. szkicPomiarowy szkic pomiarowy Szkic polowy lub kopia mapy.

Nazwa: Nazwa (pełna): Definicja:

Atrybut:

Nazwa: Nazwa (pełna): Definicja:

Atrybut:

Nazwa: Nazwa (pełna): Definicja:

Tabela nr 36 Klasa: BT_UkladGeod Nazwa: Definicja: Atrybut: Stereotypy: Nazwa: Nazwa (pełna): Definicja: Nazwa: Nazwa (pełna): Definicja: Nazwa: Nazwa (pełna): Definicja: Nazwa: Nazwa (pełna): Definicja: Nazwa: Nazwa (pełna): Definicja: Nazwa: Nazwa (pełna): Definicja:

geodezyjny układ odniesienia Układ współrzędnych, w którym zostały wyrównane współrzędne punktów. «CodeList» ETRF2000 geodezyjny układ odniesienia ETRF2000 Geodezyjny układ odniesienia ETRF2000. ETRF2008 geodezyjny układ odniesienia ETRF2008 Geodezyjny układ odniesienia ETRF2008. EUREF89 geodezyjny układ odniesienia EUREF89 Geodezyjny układ odniesienia EUREF89. Pulkowo42 geodezyjny układ odniesienia Pułkowo42 Geodezyjny układ odniesienia Pułkowo42. PUWP1942 układ współrzędnych płaskich PUWP1942 Układ współrzędnych płaskich PUWP1942. PUWP1965 układ współrzędnych płaskich PUWP1965 Układ współrzędnych płaskich PUWP1965.

Atrybut:

Atrybut:

Atrybut:

Atrybut:

Atrybut:

 Dziennik Ustaw

Klasa: BT_UkladGeod Atrybut: Nazwa: Nazwa (pełna): Definicja: Atrybut: Nazwa: Nazwa (pełna): Definicja: Atrybut: Nazwa: Nazwa (pełna): Definicja: Atrybut: Nazwa: Nazwa (pełna): Definicja: Tabela nr 37 Klasa: BT_UkladWys Nazwa: Definicja: Stereotypy: Atrybut: Nazwa: Nazwa (pełna): Definicja: Atrybut: Nazwa: Nazwa (pełna): Definicja: Atrybut: Nazwa: Nazwa (pełna): Definicja: Atrybut: Nazwa: Nazwa (pełna): Definicja: Atrybut: Nazwa: Nazwa (pełna): Definicja: Atrybut: Nazwa: Nazwa (pełna): Definicja: Atrybut: Nazwa: Nazwa (pełna): Definicja: Atrybut: Nazwa: Nazwa (pełna): Definicja: Atrybut: Nazwa: Nazwa (pełna): Definicja:

– 70 –

Poz. 352

PUWP1992 państwowy układ współrzędnych płaskich PUWP1992 Państwowy układ współrzędnych płaskich PUWP1992. PUWP2000 państwowy układ współrzędnych płaskich PUWP2000 Państwowy układ współrzędnych płaskich PUWP2000. PUWPBG układ współrzędnych płaskich PUWPBG Układ współrzędnych płaskich PUWPBG. UTM układ współrzędnych płaskich UTM Układ współrzędnych płaskich UTM.

układ wysokościowy Układ wysokościowy, w którym jest określona wysokość punktów. «CodeList» Amsterdam2000 poziom odniesienia Amsterdam2000 Poziom odniesienia Amsterdam2000. Amsterdam55 poziom odniesienia Amsterdam55 Poziom odniesienia Amsterdam55. ETRF2000 geodezyjny poziom odniesienia ETRF2000 Geodezyjny poziom odniesienia ETRF2000. ETRF2008 geodezyjny poziom odniesienia ETRF2008 Geodezyjny poziom odniesienia ETRF2008. EUREF89 geodezyjny poziom odniesienia EUREF89 Geodezyjny poziom odniesienia EUREF89. EVRS2007 państwowy układ wysokościowy EVRS2007 Państwowy układ wysokościowy EVRS2007. Kronsztadt2006 państwowy poziom odniesienia Kronsztadt2006 Państwowy poziom odniesienia Kronsztadt2006. Kronsztadt60 państwowy poziom odniesienia Kronsztadt60 Państwowy poziom odniesienia Kronsztadt60. Kronsztadt86 państwowy poziom odniesienia Kronsztadt86 Państwowy poziom odniesienia Kronsztadt86.

 Dziennik Ustaw

Klasa: BT_UkladWys Atrybut: Nazwa: Nazwa (pełna): Definicja: Tabela nr 38 Klasa: BT_Zbior Nazwa: Definicja: Stereotypy: Atrybut: Nazwa: Nazwa (pełna): Dziedzina: Liczność: Definicja: Atrybut: Nazwa: Nazwa (pełna): Dziedzina: Liczność: Definicja: Atrybut: Nazwa: Nazwa (pełna): Dziedzina: Liczność: Definicja: Atrybut: Nazwa: Nazwa (pełna): Dziedzina: Liczność: Definicja: Atrybut: Nazwa: Nazwa (pełna): Dziedzina: Liczność: Definicja: Atrybut: Nazwa: Nazwa (pełna): Dziedzina: Liczność: Definicja: Atrybut: Nazwa: Nazwa (pełna): Dziedzina: Liczność: Definicja: Atrybut: Nazwa: Nazwa (pełna): Dziedzina: Liczność: Definicja:

– 71 –

Poz. 352

Pulkowo42 geodezyjny poziom odniesienia Pulkowo42 Geodezyjny poziom odniesienia Pulkowo42.

zbiór danych Zbiór danych, w postaci którego są przechowywane dane. «DataType» dataAktualizacji data ostatniej aktualizacji Date 0..1 Data ostatniej aktualizacji. dataUtworzenia data utworzenia Date 1 Data utworzenia zbioru. opis opis CharacterString 0..1 Opis charakteryzujący zbiór i jego zawartość. postacElektroniczna postać elektroniczna Boolean 1 Określenie, czy zbiór jest w postaci elektronicznej. rozszerzenie rozszerzenie zbioru CharacterString 0..* Rozszerzenie zbioru. autor autor CI_ResponsibleParty 1..* Identyfikacja autora. tytul tytuł CharacterString 1 Tytuł zbioru. zasobSieciowy zasób sieciowy CI OnlineResource 0..* Wskazanie miejsca (np. strony www.), w którym jest dostęp do zbioru.

 Dziennik Ustaw

Klasa: BT_Zbior Atrybut: Nazwa: Nazwa (pełna): Dziedzina: Liczność: Definicja: Nazwa: Język naturalny: OCL: Ograniczenie: Nazwa: Język naturalny: OCL: rodzajZawartosci rodzaj zawartości BT_RodzajElementu 1..* Rodzaje plików lub dokumentów. warunek na postać elektroniczną Jeżeli postacElektroniczna jest równa "true", to zasobSieciowy jest obowiązkowy. inv: self.postacElektronicza='true' implies self.zasobSieciowy ->notEmpty warunek na rozszerzenie Jeżeli wartość postacElektroniczna jest równa "true", to rozszerzenie musi istnieć. inv: self.postacElektronicza='true' implies self.rozszerzenie ->notEmpty

– 72 –

Poz. 352

Ograniczenie:

Tabela nr 39 Klasa: BT_ReferencyjnyObiektPrzestrzennyAbstract referencyjny obiekt przestrzenny Nazwa: Abstrakcyjna reprezentacja zjawiska świata rzeczywistego Definicja: związana z określonym położeniem lub obszarem geograficznym (Obiekt przestrzenny) posiadająca identyfikator w ramach infrastruktury informacji przestrzennej. Identyfikator ten może zostać wykorzystany przez zewnętrzne systemy/aplikacje, aby zbudować referencję do obiektu. BT_ObiektPrzestrzenny Klasa bazowa: «FeatureType» Stereotypy: Atrybut: idIIP Nazwa: identyfikator IIP Nazwa (pełna): BT_Identyfikator Dziedzina: 1 Liczność: Identyfikator obiektu w ramach infrastruktury informacji Definicja: przestrzennej. Relacja: Association Typ: ReferencjaDoObiektu Rola: BT_ReferencjaDoObiektu Dziedzina: 1 Liczność: Określenie sposobu referencji. Definicja: Relacja: Generalization Typ: Rola: BT_ObiektPrzestrzenny Dziedzina: Tabela nr 40 Klasa: BT_ZbiorDanychPrzestrzennych zbiór danych przestrzennych Nazwa: Rozpoznawalny zestaw danych przestrzennych [źródło: Definicja: DYREKTYWA 2007/2/WE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY z dnia 14 marca 2007 r. ustanawiająca infrastrukturę informacji przestrzennej we Wspólnocie Europejskiej (INSPIRE)]. «FeatureType» Stereotypy:

 Dziennik Ustaw – 73 – Poz. 352

Klasa: BT_ZbiorDanychPrzestrzennych Atrybut: idIIP Nazwa: identyfikator IIP Nazwa (pełna): BT_Identyfikator Dziedzina: 1 Liczność: Identyfikator zbioru danych przestrzennych. Definicja: Atrybut: metadane Nazwa: metadane Nazwa (pełna): MD_Metadata Dziedzina: 1 Liczność: Metadane opisujące zbiór danych przestrzennych. Definicja: «Voidable» Stereotypy: Relacja: Aggregation Typ: obiekt Rola: BT_ObiektPrzestrzenny Dziedzina: 0..* Liczność: Obiekt przestrzenny wchodzący w skład zbioru danych Definicja: przestrzennych. Tabela nr 41 Klasa: BT_ObiektPrzestrzennyAbstract obiekt przestrzenny Nazwa: Abstrakcyjna reprezentacja zjawiska świata rzeczywistego Definicja: związana z określonym położeniem lub obszarem geograficznym [źródło: DYREKTYWA 2007/2/WE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY z dnia 14 marca 2007 r. ustanawiająca infrastrukturę informacji przestrzennej we Wspólnocie Europejskiej (INSPIRE)]. «FeatureType» Stereotypy: Relacja: Generalization Typ: Rola: BT_ReferencyjnyObiektPrzestrzenny Dziedzina: Relacja: Aggregation Typ: zbiór Rola: BT_ZbiorDanychPrzestrzennych Dziedzina: 0..* Liczność: Zbiór danych przestrzennych, do którego należy obiekt Definicja: przestrzenny.

 Dziennik Ustaw – 74 – Poz. 352

Załącznik nr 4

SCHEMAT APLIKACYJNY GML BAZY DANYCH PAŃSTWOWEGO REJESTRU PODSTAWOWYCH OSNÓW GEODEZYJNYCH, GRAWIMETRYCZNYCH I MAGNETYCZNYCH ORAZ BAZY DANYCH SZCZEGÓŁOWYCH OSNÓW GEODEZYJNYCH

1.

Schemat aplikacyjny GML bazy danych państwowego rejestru podstawowych osnów: geodezyjnych, grawimetrycznych i magnetycznych oraz bazy danych szczegółowych osnów geodezyjnych.

 Dziennik Ustaw

– 75 –

name="rodzajPkt"

Poz. 352

type="os:OS_RodzajPunktuType"

minOccurs="0"/>

os:ogPktOsnowy2 os:wskazujeStanowisko

 Dziennik Ustaw – 76 – Poz. 352

os:pktOsnowyGraw

 Dziennik Ustaw – 77 – Poz. 352

os:przesloGraw os:pktOsnWys1 os:pktOsnWys2

name="wektorGNSS1"

 Dziennik Ustaw – 78 – Poz. 352

os:pktOsnPoz1

name="pktKier"

os:pktOsnPoz2 os:wektorGNSS1

 Dziennik Ustaw – 79 –

os:wektorGNSS2 os:pktKier type="os:OS_OdcinekLiniiNiwelacyjnejType"

Poz. 352

 Dziennik Ustaw – 80 – Poz. 352

os:odcinekLiniiNiw2

name="liniaNiw"

os:odcinekLiniiNiw1 type="os:OS_LiniaNiwelacyjnaType" os:liniaNiw

 Dziennik Ustaw – 81 – Poz. 352

type="os:OS_ObserwacjaMagnetycznaType"

 Dziennik Ustaw – 82 – Poz. 352

os:obsGrawPunkt os:obsGrawPrzeslo

 Dziennik Ustaw – 83 – Poz. 352

 Dziennik Ustaw – 84 – Poz. 352

 Dziennik Ustaw – 85 – Poz. 352

name="wskazujeStanowisko"

os:obs1

 Dziennik Ustaw – 86 – Poz. 352

 Dziennik Ustaw – 87 – Poz. 352

2.

Schemat aplikacyjny GML dla Modelu Podstawowego

 Dziennik Ustaw – 88 – Poz. 352

bt:BT_ZbiorDanychPrzestrzennych

 Dziennik Ustaw – 89 – Poz. 352

gmd:MD_Metadata bt:BT_ObiektPrzestrzenny

 Dziennik Ustaw – 90 – Poz. 352

 Dziennik Ustaw – 91 – Poz. 352

 Dziennik Ustaw – 92 – Poz. 352

bt:BT_ReferencyjnyObiektPrzestrzenny

 Dziennik Ustaw – 93 – Poz. 352

bt:obiektPrzedstawiany bt:obiektPrzedstawiany2 bt:obiektyReferencyjne

 Dziennik Ustaw – 94 – Poz. 352

bt:obiektKarto

 Dziennik Ustaw – 95 – Poz. 352

bt:pktWysKarto liniaWysKarto

 Dziennik Ustaw – 96 – Poz. 352

 Dziennik Ustaw – 97 – Poz. 352



Dziennik Ustaw Poz. 352 z 2012 - pozostałe dokumenty:

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1555 z 20122012-12-31

  Wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 19 grudnia 2012 r. sygn. akt K 9/12

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1554 z 20122012-12-31

  Wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 20 grudnia 2012 r. sygn. akt K 28/11

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1553 z 20122012-12-31

  Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 21 grudnia 2012 r. w sprawie przedterminowych wyborów wójta gminy Zawonia w województwie dolnośląskim

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1552 z 20122012-12-31

  Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 21 grudnia 2012 r. w sprawie przedterminowych wyborów burmistrza Raciąża w województwie mazowieckim

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1551 z 20122012-12-31

  Ustawa z dnia 9 listopada 2012 r. o umorzeniu należności powstałych z tytułu nieopłaconych składek przez osoby prowadzące pozarolniczą działalność

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1550 z 20122012-12-31

  Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 14 grudnia 2012 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wzorów deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1549 z 20122012-12-31

  Rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 21 grudnia 2012 r. w sprawie sposobu ustalania opłat pobieranych przez jednostkę badawczą lub certyfikującą za czynności związane z badaniami i certyfikacją wyrobów przeznaczonych na potrzeby obronności i bezpieczeństwa państwa

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1548 z 20122012-12-31

  Ustawa z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o świadczeniach rodzinnych oraz niektórych innych ustaw

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1547 z 20122012-12-31

  Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 20 grudnia 2012 r. w sprawie szczegółowego zakresu danych dziedzinowych gromadzonych w systemie informacji oświatowej oraz terminów przekazywania niektórych danych do bazy danych systemu informacji oświatowej

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1546 z 20122012-12-31

  Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2012 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowego sposobu wykonywania budżetu państwa

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1545 z 20122012-12-31

  Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 28 grudnia 2012 r. w sprawie sposobu ustalania minimalnych norm zatrudnienia pielęgniarek i położnych w podmiotach leczniczych niebędących przedsiębiorcami

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1544 z 20122012-12-31

  Ustawa z dnia 23 listopada 2012 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z podwyższeniem wieku emerytalnego

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1543 z 20122012-12-31

  Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 20 grudnia 2012 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie stażu podyplomowego lekarza i lekarza dentysty

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1542 z 20122012-12-31

  Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 14 grudnia 2012 r. zmieniające rozporządzenie – Regulamin urzędowania sądów powszechnych

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1541 z 20122012-12-31

  Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 20 grudnia 2012 r. w sprawie sposobu podziału części oświatowej subwencji ogólnej dla jednostek samorządu terytorialnego w roku 2013

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1540 z 20122012-12-31

  Ustawa z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku tonażowym oraz niektórych innych ustaw

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1539 z 20122012-12-31

  Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 2012 r. w sprawie płatności w ramach programów finansowanych z udziałem środków europejskich oraz przekazywania informacji dotyczących tych płatności

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1538 z 20122012-12-31

  Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 21 grudnia 2012 r. w sprawie kryteriów i trybu dokonywania oceny pracy nauczyciela, trybu postępowania odwoławczego oraz składu i sposobu powoływania zespołu oceniającego

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1537 z 20122012-12-31

  Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2012 r. w sprawie sposobu przesyłania deklaracji i podań oraz rodzajów podpisu elektronicznego, którymi powinny być opatrzone

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1536 z 20122012-12-31

  Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 20 grudnia 2012 r. w sprawie odbywania szkolenia specjalizacyjnego przez lekarza w podmiocie leczniczym utworzonym przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1535 z 20122012-12-31

  Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 20 grudnia 2012 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie rejestru instytucji szkoleniowych