Dziennik Ustaw Poz. 395 z 2013

Tytuł:	Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 20 lutego 2013 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy - Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia
Status aktu prawnego:	Obowiązujący
Data ogłoszenia:	2013-03-26
Data wydania:	2013-02-20
Data wejscia w życie:	0
Data obowiązywania:	0

Treść dokumentu: Dziennik Ustaw Poz. 395 z 2013

DZIENNIK USTAW

RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Warszawa, dnia 26 marca 2013 r. Poz. 395

OBWIESZCZENIE MARSZAŁKA SEJMU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ zdnia 20 lutego 2013r. wsprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy ‒ Kodeks postępowania wsprawach owykroczenia

1. Na podstawie art.16 ust.1 zdanie pierwsze ustawy zdnia 20 lipca 2000r. oogłaszaniu aktów normatywnych iniektórych innych aktów prawnych (Dz.U. z2011r. Nr197, poz.1172 iNr232, poz.1378) ogłasza się wzałączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy zdnia 24 sierpnia 2001r. ‒ Kodeks postępowania wsprawach owykroczenia (Dz.U. z2008r. Nr133, poz.848), zuwzględnieniem zmian wprowadzonych: 1) ustawą zdnia 24 października 2008r. ozmianie ustawy ‒ Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr214, poz.1344), 2) ustawą z dnia 5 grudnia 2008 r. o zmianie ustawy ‒ Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr237, poz.1651), 3) ustawą zdnia 9 października 2009r. ozmianie ustawy oprokuraturze oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr178, poz.1375), 4) ustawą zdnia 9 października 2009r. odyscyplinie wojskowej (Dz.U. Nr190, poz.1474), 5) ustawą zdnia 5 listopada 2009r. ozmianie ustawy ‒ Kodeks karny, ustawy ‒Kodeks postępowania karnego, ustawy ‒ Kodeks karny wykonawczy, ustawy ‒ Kodeks karny skarbowy oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 206, poz.1589), 6) ustawą zdnia 5 sierpnia 2010r. oochronie informacji niejawnych (Dz.U. Nr182, poz.1228), 7) ustawą zdnia 24 września 2010r. ozmianie ustawy oRzeczniku Praw Dziecka oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr197, poz.1307), 8) ustawą zdnia 29 października 2010r. ozmianie ustawy ‒ Prawo oruchu drogowym oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr225, poz.1466 oraz z2011r. Nr244, poz.1454), 9) ustawą zdnia 31 sierpnia 2011r. ozmianie ustawy obezpieczeństwie imprez masowych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr217, poz.1280), 10) ustawą zdnia 16 września 2011r. ozmianie ustawy ‒ Kodeks karny wykonawczy oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr240, poz.1431), 11) ustawą zdnia 16 września 2011r. ozmianie ustawy otransporcie drogowym oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr244, poz.1454), 12) ustawą z dnia 31 sierpnia 2012 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz.1101) oraz zmian wynikających zprzepisów ogłoszonych przed dniem 8 lutego 2013r.

2. Podany wzałączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy nie obejmuje: 1) art.6 ustawy zdnia 24 października 2008r. ozmianie ustawy ‒ Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr214, poz.1344), który stanowi: „Art. 6. Ustawa wchodzi wżycie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.”;

 Dziennik Ustaw –2– Poz. 395

2) art.7‒10 ustawy zdnia 5 grudnia 2008r. ozmianie ustawy ‒ Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr237, poz.1651), które stanowią: „Art. 7. Czynności procesowe dokonane przed dniem wejścia wżycie ustawy są skuteczne, jeżeli dokonano ich zzachowaniem przepisów dotychczasowych. Art. 8. Jeżeli na podstawie niniejszej ustawy nastąpiła zmiana właściwości sądu, orzeka sąd dotychczas właściwy, gdy akt oskarżenia albo wniosek oukaranie wniesiono przed dniem wejścia wżycie tej ustawy. Art. 9. Sprawy, wktórych przed dniem wejścia wżycie niniejszej ustawy rozpoczęto rozprawę główną, toczą się do końca postępowania wdanej instancji według przepisów dotychczasowych, jednakże wrazie zawieszenia postępowania, odroczenia rozprawy lub ponownego rozpoznania sprawy albo po zapadnięciu prawomocnego orzeczenia postępowanie toczy się według przepisów odpowiednio Kodeksu postępowania karnego lub Kodeksu karnego skarbowego wbrzmieniu nadanym niniejszą ustawą. Art. 10. Ustawa wchodzi wżycie zdniem 1 stycznia 2009r.”; 3) art.24 ustawy zdnia 9 października 2009r. ozmianie ustawy oprokuraturze oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr178, poz.1375), który stanowi: „Art. 24. Ustawa wchodzi wżycie zdniem 31 marca 2010r., zwyjątkiem art.1 pkt7, wzakresie dotyczącym art.10a ust.3 i4, pkt12, wzakresie dotyczącym art.14a ust.1, pkt29, 30 i32 oraz art.18 i23, które wchodzą wżycie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.”; 4) art.96 i98 ustawy zdnia 9 października 2009r. odyscyplinie wojskowej (Dz.U. Nr190, poz.1474), które stanowią: „Art. 96.

1. Jeżeli przewinienie dyscyplinarne zostało popełnione przed dniem wejścia wżycie ustawy: 1)  żołnierz ponosi odpowiedzialność dyscyplinarną na zasadach określonych wustawie, chyba że przepisy dotychczasowe są względniejsze; 2)  wprzypadku gdy zostało wydane nieprawomocne orzeczenie wpierwszej instancji, postępowanie dyscyplinarne prowadzi się do jego zakończenia według przepisów dotychczasowych; 3)  wprzypadku gdy zostało wydane prawomocne orzeczenie, postępowanie dyscyplinarne wsprawie jego wzruszenia prowadzi się według przepisów ustawy.

2. Wstosunku do żołnierza zawieszonego wczynnościach służbowych lub osadzonego wizbie zatrzymań przed dniem wejścia wżycie ustawy, stosuje się przepisy ustawy.

3. Po wejściu wżycie ustawy nie wykonuje się kar dyscyplinarnych nieprzewidzianych wustawie.

4. Kary iśrodki dyscyplinarne niewykonane przed dniem wejścia w życie ustawy podlegają wykonaniu według przepisów ustawy.

5. Kadencja rzeczników dyscyplinarnych wyznaczonych przed dniem wejścia wżycie ustawy wygasa zdniem wyznaczenia nowych rzeczników dyscyplinarnych na podstawie ustawy.

6. Do żołnierzy odbywających nadterminową zasadniczą służbę wojskową po dniu 1 stycznia 2010r. przepisy ustawy stosuje się odpowiednio jak wobec żołnierzy zawodowych.” „Art. 98. Ustawa wchodzi wżycie zdniem 1 stycznia 2010r.”; 5) art.10‒12 iart.14 ustawy zdnia 5 listopada 2009r. ozmianie ustawy ‒ Kodeks karny, ustawy ‒Kodeks postępowania karnego, ustawy ‒ Kodeks karny wykonawczy, ustawy ‒Kodeks karny skarbowy oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr206, poz.1589), które stanowią: „Art. 10. Sprawy, wktórych przed dniem wejścia wżycie niniejszej ustawy rozpoczęto rozprawę główną, toczą się do końca postępowania wdanej instancji według przepisów dotychczasowych, jednakże wrazie zawieszenia postępowania, odroczenia rozprawy lub ponownego rozpoznania sprawy albo po zapadnięciu prawomocnego orzeczenia postępowanie toczy się według przepisów tej ustawy. Art. 11. Czynności procesowe dokonane przed dniem wejścia wżycie niniejszej ustawy są skuteczne, jeżeli dokonano ich zzachowaniem przepisów dotychczasowych. Art. 12. Wrazie wątpliwości, czy stosować przepisy dotychczasowe, czy przepisy wbrzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się przepisy nowe.” „Art. 14. Ustawa wchodzi wżycie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia.”;

 Dziennik Ustaw –3– Poz. 395

6) art.191 ustawy zdnia 5 sierpnia 2010r. oochronie informacji niejawnych (Dz.U. Nr182, poz.1228), który stanowi: „Art. 191. Ustawa wchodzi wżycie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia zwyjątkiem art.131, który wchodzi wżycie zdniem 1 stycznia 2013r.”; 7) art.11 ustawy zdnia 24 września 2010r. ozmianie ustawy oRzeczniku Praw Dziecka oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr197, poz.1307), który stanowi: „Art. 11. Ustawa wchodzi wżycie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.”; 8) art.11 ustawy zdnia 29 października 2010r. ozmianie ustawy ‒ Prawo oruchu drogowym oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr225, poz.1466 oraz z2011r. Nr244, poz.1454), który stanowi: „Art. 11. Ustawa wchodzi wżycie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, zwyjątkiem: 1)  (uchylony); 2)  art.1 pkt7 wzakresie dotyczącym art.129g ust.1‒3 oraz art.129h ust.1‒4; 3)  art.3 wzakresie dotyczącym art.20c ‒ które wchodzą wżycie zdniem 1 lipca 2011r.”; 9) art.14 ustawy zdnia 31 sierpnia 2011r. ozmianie ustawy obezpieczeństwie imprez masowych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr217, poz.1280), który stanowi: „Art. 14. Ustawa wchodzi wżycie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, zwyjątkiem: 1)  art.1 pkt1‒5, 7‒16, 18 i20‒26, które wchodzą wżycie po upływie 3miesięcy od dnia ogłoszenia; 2)  art.1 pkt17, 19, 27 i28, art.5 pkt1, 2, 4 i5, art.7 iart.10, które wchodzą wżycie zdniem 1 stycznia 2012r.”; 10) art.13 ustawy zdnia 16 września 2011r. ozmianie ustawy ‒ Kodeks karny wykonawczy oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr240, poz.1431), który stanowi: „Art. 13. Ustawa wchodzi wżycie zdniem 1 stycznia 2012r.”; 11) art. 11 ustawy z dnia 16 września 2011 r. o zmianie ustawy o transporcie drogowym oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr244, poz.1454), który stanowi: „Art. 11. Ustawa wchodzi wżycie zdniem 1 stycznia 2012r.”; 12) art.12 ustawy zdnia 31 sierpnia 2012r. ozmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz.1101), który stanowi: „Art. 12. Ustawa wchodzi wżycie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.”. Marszałek Sejmu: E. Kopacz

 Dziennik Ustaw –4– Poz. 395

Załącznik do obwieszczenia Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej zdnia 20 lutego 2013r. (poz.395)

USTAWA zdnia 24 sierpnia 2001r. Kodeks postępowania wsprawach owykroczenia DZIAŁ I

Zasady ogólne

Art. 1. §1. Postępowanie wsprawach owykroczenia toczy się według przepisów niniejszego kodeksu. §2. Wpostępowaniu, októrym mowa w§1, przepisy Kodeksu postępowania karnego stosuje się jedynie, gdy niniejszy kodeks tak stanowi. Art. 2. §1. Orzekanie następuje wpostępowaniu: 1)  zwyczajnym; 2)  przyspieszonym; 3)  nakazowym. §1a. Orzekanie wpostępowaniu zwyczajnym następuje wówczas, gdy brak jest podstaw do rozpoznania sprawy wpostępowaniu przyspieszonym albo nakazowym. §2. Wwypadkach wskazanych wustawie ina zasadach wniej określonych uprawniony organ może nałożyć grzywnę wdrodze mandatu karnego. Art. 3. Wrazie stwierdzenia wtoku postępowania istotnego uchybienia wczynnościach instytucji państwowej, samorządowej lub społecznej, sprzyjającego naruszeniom prawa, sąd, awtoku czynności wyjaśniających organ je prowadzący, zawiadamia ostwierdzonym uchybieniu tę instytucję bądź organ powołany do sprawowania nad nią nadzoru. Art. 4. Obwinionemu przysługuje prawo do obrony, wtym do korzystania zpomocy jednego obrońcy, oczym należy go pouczyć. Art. 5. §1. Nie wszczyna się postępowania, awszczęte umarza, gdy: 1)  czynu nie popełniono albo brak jest danych dostatecznie uzasadniających podejrzenie jego popełnienia; 2)  czyn nie zawiera znamion wykroczenia albo ustawa stanowi, że sprawca nie popełnia wykroczenia; 3)  ustawa stanowi, że sprawca nie podlega karze; 4)  nastąpiło przedawnienie orzekania; 5)  obwiniony zmarł; 6)  obwiniony jest: a)  uwierzytelnionym wRzeczypospolitej Polskiej, szefem przedstawicielstwa dyplomatycznego państwa obcego, b)  osobą należącą do personelu dyplomatycznego tego przedstawicielstwa, c)  osobą należącą do personelu administracyjnego lub technicznego tego przedstawicielstwa, d)  członkiem rodziny osób wymienionych wlit.a–c ipozostaje znimi we wspólnocie domowej, e)  inną osobą korzystającą zimmunitetu dyplomatycznego, na podstawie ustaw, umów lub powszechnie uznanych zwyczajów międzynarodowych, f)  kierownikiem urzędu konsularnego lub innym urzędnikiem konsularnym państwa obcego albo inną osobą zrównaną znimi na podstawie ustaw, umów lub powszechnie uznanych zwyczajów międzynarodowych; 7)  obwiniony zmocy przepisów szczególnych nie podlega orzecznictwu na podstawie niniejszego kodeksu;

 Dziennik Ustaw –5– Poz. 395

8)  postępowanie co do tego samego czynu obwinionego zostało prawomocnie zakończone lub wcześniej wszczęte, toczy się; 9)  brak jest skargi uprawnionego oskarżyciela albo żądania ścigania pochodzącego od osoby uprawnionej lub zezwolenia na ściganie, gdy ustawa tego wymaga; 10)  achodzi inna okoliczność wyłączająca zmocy ustawy orzekanie wpostępowaniu na podstawie niniejszego kodeksu. z §2. Przepisu §1 pkt6 nie stosuje się: 1)  osób wnim wymienionych, jeżeli są obywatelami polskimi lub mają wPolsce miejsce stałego zamieszkania, przy do czym osoby, októrych mowa wlit.f, nie podlegają orzecznictwu na podstawie niniejszego kodeksu, tylko wzakresie czynności pełnionych wtoku iwwykonaniu funkcji urzędowych; 2)  jeżeli umowa międzynarodowa, której Rzeczpospolita Polska jest stroną, stanowi inaczej. §3. Przepisu §1 pkt6 można nie stosować do obywatela państwa obcego, zktórym nie ma wtym przedmiocie umowy, apaństwo to nie zapewnia wzajemności. §4. Do chwili otrzymania wymaganego przez ustawę zezwolenia na ściganie lub żądania ścigania organ prowadzący czynności wyjaśniające może dokonywać czynności niecierpiących zwłoki wcelu zabezpieczenia śladów idowodów, atakże czynności zmierzających do wyjaśnienia, czy żądanie będzie złożone lub zezwolenie będzie wydane. Art. 6. §

1. W sprawach o wykroczenia ścigane na żądanie pokrzywdzonego występujący z wnioskiem o ukaranie, jeżeli nie jest nim pokrzywdzony, powinien uzyskać wymagane żądanie od osoby uprawnionej do jego złożenia. Żądanie może być złożone na piśmie albo zgłoszone ustnie do protokołu. §2. Żądanie złożone co do niektórych tylko współdziałających wpopełnieniu czynu pozostaje skuteczne także wobec osób niewskazanych wżądaniu, jeżeli nie są to osoby najbliższe dla pokrzywdzonego, oczym należy pouczyć składającego żądanie przed jego przyjęciem. §

3. Żądanie może być cofnięte. Niedopuszczalne jest cofnięcie żądania wobec niektórych tylko współdziałających wpopełnieniu czynu, chyba że są to osoby najbliższe dla pokrzywdzonego. Cofnięcie może nastąpić do momentu rozpoczęcia przewodu sądowego na pierwszej rozprawie. Wrazie cofnięcia żądania ponowne jego złożenie jest niedopuszczalne. §4. Jeżeli wniosek oukaranie pochodzi od pokrzywdzonego, odstąpienie przez niego od popierania takiego wniosku oznacza także odstąpienie przez niego od popierania żądania ścigania. Art. 7. Policja iinne organy wzakresie postępowania wsprawach owykroczenia wykonują polecenia sądu oraz prowadzą wgranicach określonych wustawie czynności wyjaśniające. Art. 8. Wpostępowaniu uregulowanym wniniejszym kodeksie stosuje się odpowiednio przepisy art.2, 4, 5, 7–9, 13, 14, art.15 §2 i3, art.16, art.18 §2, art.20 i23 Kodeksu postępowania karnego. DZIAŁ II Sąd Rozdział 1 Właściwość iskład sądu Art. 9. §1. Wsprawach owykroczenia wpierwszej instancji orzeka sąd rejonowy, zzastrzeżeniem spraw określonych wart.10. §2. Sąd właściwy do rozpoznania sprawy rozpoznaje także środki zaskarżenia wwypadkach wskazanych wustawie oraz przeprowadza inne czynności, gdy ustawa to przewiduje. Art. 10. §1.1)Wsprawach owykroczenia popełnione przez: 1)  żołnierzy wczynnej służbie wojskowej: a)  przeciwko organowi wojskowemu lub innemu żołnierzowi,

1)

Wbrzmieniu ustalonym przez art.5 ustawy zdnia 5 grudnia 2008r. ozmianie ustawy ‒ Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr237, poz.1651), która weszła wżycie zdniem 1 stycznia 2009r.

 Dziennik Ustaw –6– Poz. 395

b)  podczas lub wzwiązku zpełnieniem obowiązków służbowych, wobrębie obiektu wojskowego lub wyznaczonego miejsca przebywania, na szkodę wojska lub znaruszeniem obowiązku wynikającego ze służby wojskowej, c)  granicą, podczas użycia lub pobytu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej poza granicami państwa, wrozuza mieniu ustawy zdnia 17 grudnia 1998r. ozasadach użycia lub pobytu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej poza granicami państwa (Dz.U. Nr162, poz.1117, zpóźn. zm.2)), 2)  żołnierzy sił zbrojnych państw obcych, przebywających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz członków ich personelu cywilnego, jeżeli pozostają wzwiązku zpełnieniem obowiązków służbowych, oile ustawa lub umowa międzynarodowa, której Rzeczpospolita Polska jest stroną, nie stanowi inaczej – orzekają wpierwszej instancji wojskowe sądy garnizonowe. §2. Przepis art.9 §2 stosuje się odpowiednio do sądów wojskowych. Art. 11. §1. Przy ustalaniu właściwości sądu stosuje się odpowiednio przepisy art.31, 32, 33 §1, art.34–36, 39 i43 Kodeksu postępowania karnego, awodniesieniu do sądu, októrym mowa wart.10, także art.651 Kodeksu postępowania karnego. §2. Sąd okręgowy może zinicjatywy właściwego sądu przekazać sprawę do rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu wramach okręgu tego samego sądu okręgowego, jeżeli wymaga tego dobro wymiaru sprawiedliwości. §3. Przepis §2 stosuje się odpowiednio do wojskowego sądu okręgowego, wwypadku, wktórym inicjatywa pochodzi od wojskowego sądu garnizonowego. Art. 12. §1. Spory owłaściwość między sądami rejonowymi rozstrzyga sąd okręgowy, właściwy dla okręgu, wktórym działa sąd, który pierwszy wszczął spór. §2. Spory owłaściwość między wojskowymi sądami garnizonowymi rozstrzyga wojskowy sąd okręgowy, nadrzędny nad sądem, który pierwszy wszczął spór. Art. 13. §1. Sąd rejonowy orzeka na rozprawie ina posiedzeniu jednoosobowo. §2. Przepis §1 stosuje się odpowiednio do wojskowego sądu garnizonowego oraz do sądu orzekającego wsprawach, októrym mowa wart.12 §1 i2. Art. 14. §1. Sądem odwoławczym wsprawach owykroczenia podlegających właściwości sądów powszechnych, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, jest: 1)  okręgowy do rozpoznania apelacji oraz zażaleń na postanowienia izarządzenia zamykające drogę do wydania wysąd roku; 2)  rejonowy winnym równorzędnym składzie do rozpoznania pozostałych zażaleń. sąd §2. Sądem odwoławczym wsprawach owykroczenia podlegających właściwości sądów wojskowych, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, jest wojskowy sąd okręgowy. §3. Sąd okręgowy iwojskowy sąd okręgowy ponadto rozpoznają sprawy przekazane im przez ustawę. §4. Wsprawach określonych w§1 i2 sądy wnich wskazane orzekają na rozprawie ina posiedzeniu jednoosobowo. §5. Wsprawach określonych w§3 sądy orzekają jednoosobowo, chyba że ustawa stanowi inaczej albo prezes sądu zarządzi orzekanie wskładzie trzech sędziów. Art. 15. §1. Sąd apelacyjny rozpoznaje środki odwoławcze od orzeczeń izarządzeń wydawanych wpierwszej instancji przez sąd okręgowy oraz inne sprawy przekazane mu przez ustawę. §2. Sąd Najwyższy rozpoznaje kasacje iinne sprawy przekazane mu przez ustawę.

2)

Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone wDz.U. z2004r. Nr210, poz.2135, z2009r. Nr79, poz.669 iNr161, poz.1278, z2010r. Nr240, poz.1601, z2011r. Nr205, poz.1203 oraz z2012r. poz.908.

 Dziennik Ustaw –7– Poz. 395

§

3. W sprawach, w których orzekały sądy wojskowe, uprawnienia sądu okręgowego ma wojskowy sąd okręgowy, auprawnienia sądu apelacyjnego iSądu Najwyższego ma Sąd Najwyższy – Izba Wojskowa. §4. Sądy wskazane w§1–3 orzekają jednoosobowo, chyba że ustawa stanowi inaczej albo prezes sądu lub Prezes Sądu Najwyższego zarządzi orzekanie wskładzie trzech sędziów. Rozdział 2 Wyłączenie sędziego Art. 16. §1. Do wyłączenia sędziego stosuje się odpowiednio przepisy art.40, 41 i42 §1–3 Kodeksu postępowania karnego. §2. Owyłączeniu sędziego rozstrzyga inny równorzędny skład sądu, przed którym sprawa się toczy. Wrazie niemożności utworzenia takiego składu owyłączeniu orzeka sąd wyższego rzędu. DZIAŁ III Strony, obrońcy i pełnomocnicy Rozdział 3 Oskarżyciel publiczny Art. 17. §1. Oskarżycielem publicznym we wszystkich sprawach owykroczenia jest Policja, chyba że ustawa stanowi inaczej. §2. Wsprawach owykroczenia przeciwko prawom pracownika określonych wKodeksie pracy, wsprawach owykroczenia określonych wart.119–123 ustawy zdnia 20 kwietnia 2004r. opromocji zatrudnienia iinstytucjach rynku pracy (Dz.U. z2008r. Nr69, poz.415, zpóźn. zm.3)), atakże wsprawach oinne wykroczenia związane zwykonywaniem pracy zarobkowej, jeżeli ustawa tak stanowi, oskarżycielem publicznym jest inspektor pracy. §3.4) Organom administracji rządowej isamorządowej, organom kontroli państwowej ikontroli samorządu terytorialnego oraz strażom gminnym (miejskim) uprawnienia oskarżyciela publicznego przysługują tylko wówczas, gdy wzakresie swego działania wtym wtrakcie prowadzonych czynności wyjaśniających ujawniły wykroczenia iwystąpiły zwnioskiem oukaranie. §4. Rada Ministrów może, wdrodze rozporządzenia, nadać wsprawach owykroczenia uprawnienia oskarżyciela publicznego także innym instytucjom państwowym, samorządowym lub społecznym, określając zakres spraw, wktórych wramach swego działania mogą występować zwnioskiem oukaranie za ujawnione przez siebie wykroczenia, mając na względzie zakres ustawowych uprawnień takich instytucji oraz potrzebę ochrony dóbr szczególnie narażonych na naruszenia ze strony sprawców wykroczeń. §5. Udział wsprawie organu, który złożył wniosek oukaranie, wyłącza Policję od udziału wsprawie. Art. 18. §1. Wkażdej sprawie owykroczenie wniosek oukaranie może wnieść prokurator, stając się oskarżycielem publicznym. §2. Prokurator może także wstąpić do postępowania wszczętego na podstawie wniosku oukaranie wniesionego przez innego oskarżyciela. §3. Wwypadkach wskazanych w§1 i2 udział prokuratora wyłącza udział innego oskarżyciela publicznego.

Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone wDz.U. z2008r. Nr70, poz.416, Nr134, poz.850, Nr171, poz.1056, Nr216, poz.1367 iNr237, poz.1654, z2009r. Nr6, poz.33, Nr69, poz.595, Nr91, poz.742, Nr97, poz.800, Nr115, poz.964, Nr125, poz.1035, Nr127, poz.1052, Nr161, poz.1278 iNr219, poz.1706, z2010r. Nr28, poz.146, Nr81, poz.531, Nr238, poz.1578, Nr239, poz.1593, Nr254, poz.1700 iNr257, poz.1725 i1726, z2011r. Nr45, poz.235, Nr106, poz.622, Nr171, poz.1016, Nr205, poz.1206 i1211 iNr291, poz.1707 oraz z2012r. poz.589, 637, 769, 1456, 1529 i1548.

4) Wbrzmieniu ustalonym przez art.4 pkt1 ustawy zdnia 29 października 2010r. ozmianie ustawy ‒ Prawo oruchu drogowym oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr225, poz.1466), która weszła wżycie zdniem 31grudnia 2010r.

3)

 Dziennik Ustaw –8– Poz. 395

Art. 19. §1. Przepisy art.40 §1 pkt1–4 i6, §2 oraz art.41 i42 Kodeksu postępowania karnego stosuje się odpowiednio do oskarżyciela publicznego. §2. Wsprawie wyłączenia orzeka organ bezpośrednio przełożony nad osobą podlegającą wyłączeniu. Przepis art.48 §2 Kodeksu postępowania karnego stosuje się odpowiednio. Rozdział 4 Obwiniony ijego obrońca Art. 20. §1. Obwinionym jest osoba, przeciwko której wniesiono wniosek oukaranie wsprawie owykroczenie. §2. Jeżeli obwiniony nie zna języka polskiego, wniosek oukaranie oraz rozstrzygnięcia podlegające zaskarżeniu lub kończące postępowanie ogłasza się lub doręcza obwinionemu wraz ztłumaczeniem. §3. Do obwinionego stosuje się odpowiednio art.74 §1 i2, art.75, 76 i175 Kodeksu postępowania karnego. Art. 21. §1. Wpostępowaniu wsprawie owykroczenia obwiniony musi mieć obrońcę przed sądem, jeżeli: 1)  głuchy, niemy lub niewidomy; jest 2)  zachodzi uzasadniona wątpliwość co do jego poczytalności. §2. Wwypadku, októrym mowa w§1 pkt2, obowiązek korzystania zpomocy obrońcy ustaje, jeżeli powołany biegły stwierdzi, że poczytalność obwinionego nie budzi wątpliwości, chyba że sąd postanowi inaczej. §3. Wwypadkach, októrych mowa w§1, udział obrońcy wrozprawie jest obowiązkowy, awposiedzeniu, jeżeli ustawa tak stanowi. §4. Jeżeli wwypadkach, októrych mowa w§1, obwiniony nie ma obrońcy zwyboru, wyznacza mu się obrońcę zurzędu. Art. 22. Gdy wymaga tego dobro wymiaru sprawiedliwości, obwinionemu, który nie ma obrońcy zwyboru, wyznacza się na jego wniosek obrońcę zurzędu, jeżeli wsposób należyty wykaże, że nie jest wstanie ponieść kosztów obrony bez poważnego uszczerbku dla niezbędnego utrzymania siebie irodziny. Przepis art.78 §2 Kodeksu postępowania karnego stosuje się. Art. 23. Obrońcę zurzędu wyznacza prezes sądu właściwego do rozpoznania sprawy. Art. 24. §1. Obrońcą wsprawach owykroczenia może być adwokat albo radca prawny. §2. Do obrońcy obwinionego stosuje się odpowiednio przepisy art.83–86 Kodeksu postępowania karnego. §3. Ilekroć wprzepisach Kodeksu postępowania karnego stosowanych na podstawie art.1 §2 mówi się oobrońcy albo oadwokacie, rozumie się przez to także radcę prawnego. Rozdział 5 Pokrzywdzony, oskarżyciel posiłkowy ipełnomocnicy Art. 25. §1. Pokrzywdzonym jest ten, czyje dobro prawne zostało bezpośrednio naruszone lub zagrożone przez wykroczenie. §2. Wrazie śmierci pokrzywdzonego prawa, które by mu przysługiwały, mogą wykonywać osoby najbliższe. §3. Do pokrzywdzonego stosuje się odpowiednio art.49 §3 oraz art.51 Kodeksu postępowania karnego. §4. Pokrzywdzony może działać jako strona wcharakterze oskarżyciela posiłkowego obok oskarżyciela publicznego lub zamiast niego. Art. 26. §1. Oprzesłaniu wniosku oukaranie oskarżyciel publiczny zawiadamia ujawnionego pokrzywdzonego, wskazując sąd, do którego wniosek skierowano, ipouczając go ouprawnieniach, októrych mowa w§3. §2. (uchylony).

 Dziennik Ustaw –9– Poz. 395

§3. Pokrzywdzony może wterminie 7 dni od zawiadomienia, októrym mowa w§1, oświadczyć, że będzie działać obok oskarżyciela publicznego jako oskarżyciel posiłkowy; po upływie tego terminu uprawnienie wygasa. §4. (uchylony). §5. Art. 54 §2 iart.56 Kodeksu postępowania karnego stosuje się odpowiednio. Art. 27. §

1. W sprawach o wykroczenia ścigane na żądanie pokrzywdzonego, pokrzywdzony może samodzielnie wnieść wniosek oukaranie jako oskarżyciel posiłkowy. §2. Wsprawach owykroczenia inne niż określone w§1, pokrzywdzony może samodzielnie wnieść wniosek oukaranie jako oskarżyciel posiłkowy, jeżeli wciągu miesiąca od powiadomienia owykroczeniu organu uprawnionego do występowania wtych sprawach wcharakterze oskarżyciela publicznego nie zostanie powiadomiony owniesieniu przez ten organ wniosku oukaranie albo otrzyma zawiadomienie, októrym mowa wart.54§2. §3. Jeżeli pokrzywdzony złożył wniosek oukaranie, pomimo że oskarżyciel publiczny także złożył taki wniosek, wniosek pokrzywdzonego traktuje się jako oświadczenie wskazane wart.26 §3. §4. Prezes sądu zawiadamia owniesieniu wniosku oukaranie, októrym mowa w§1 i2, właściwego oskarżyciela publicznego. Jeżeli oskarżyciel ten wciągu 14 dni od otrzymania zawiadomienia wniesie wsprawie oten sam czyn tej samej osoby publiczny wniosek oukaranie, wniosek pokrzywdzonego traktuje się jak oświadczenie wskazane wart.26 §3. §5. Art. 55 §3 Kodeksu postępowania karnego stosuje się. Art. 28. §1. Odstąpienie oskarżyciela posiłkowego, októrym mowa wart.27 §1 i2, od oskarżenia, powoduje umorzenie postępowania. §2. Odstąpienie oskarżyciela posiłkowego, októrym mowa wart.26 §3, od oskarżenia nie tamuje rozpoznania sprawy. Art. 57 §1 Kodeksu postępowania karnego stosuje się odpowiednio. Art. 29. §1. Niestawiennictwo prawidłowo powiadomionego pokrzywdzonego ioskarżyciela posiłkowego na rozprawę lub posiedzenie nie tamuje toku sprawy, chyba że ustawa stanowi inaczej. §2. Niestawiennictwo oskarżyciela posiłkowego, októrym mowa wart.27 §1 i2, bez usprawiedliwienia, uważa się za odstąpienie od oskarżenia; wtakim przypadku sąd umarza postępowanie. Art. 30. §1. Pokrzywdzony ioskarżyciel posiłkowy może korzystać zpomocy jednego pełnomocnika. Pełnomocnikiem może być adwokat, radca prawny, awwypadku, gdy pokrzywdzonym jest instytucja państwowa, samorządowa lub społeczna, także pracownik tej instytucji lub jej organu nadrzędnego. §2. Do pełnomocnika stosuje się odpowiednio przepisy art.22 i23 niniejszego kodeksu oraz art.83, 84, 86 §2 iart.89 Kodeksu postępowania karnego. Art. 31. §1. Wrazie śmierci oskarżyciela posiłkowego, októrym mowa wart.27 §1 i2, sąd zawiesza postępowanie, aosoby najbliższe mogą wstąpić wprawa zmarłego. Jeżeli wterminie zawitym miesiąca od dnia śmierci oskarżyciela osoba uprawniona nie wstąpi wprawa zmarłego, sąd umarza postępowanie. §2. Wrazie śmierci oskarżyciela posiłkowego, wskazanego wart.26 §3, osoby najbliższe mogą przystąpić do postępowania wkażdym jego stadium. DZIAŁ IV Cz ynności procesowe Art. 32. §1. Rozstrzygnięcia zapadają wpostaci orzeczeń, zarządzeń albo mandatów karnych. §2. Orzeczenie wydaje się wformie wyroku lub postanowienia. Postanowieniem rozstrzyga się, gdy ustawa nie wymaga wydania wyroku. §3. Postanowienie wydaje sąd, prezes sądu iupoważniony sędzia, awtoku czynności wyjaśniających również organ prowadzący te czynności. Wkwestii niewymagającej postanowienia wydaje się zarządzenie.

 Dziennik Ustaw – 10 – Poz. 395

§4. Wsprawach osób podlegających orzecznictwu sądów wojskowych przepis §3 odnosi się także do prokuratora wojskowego. §5. Przepisy art.94, 95 i97 Kodeksu postępowania karnego stosuje się odpowiednio. Art. 33. Strony mogą uczestniczyć wposiedzeniu, jeżeli ustawa to przewiduje albo gdy prezes sądu lub sąd tak zarządzi. Art. 34. Podstawę orzeczenia może stanowić tylko całokształt okoliczności ujawnionych wpostępowaniu, mających znaczenie dla rozstrzygnięcia. Art. 35. §1. Wyrok sądu pierwszej instancji uzasadnia się idoręcza stronie wraz zuzasadnieniem jedynie na jej żądanie zgłoszone wzawitym terminie 7 dni od daty jego ogłoszenia, chyba że ustawa stanowi inaczej. §2. Wyrok zaoczny doręcza się zurzędu obwinionemu ijego obrońcy, jeżeli został ustanowiony; termin do żądania doręczenia uzasadnienia tego wyroku biegnie od daty jego doręczenia. §3. Wyrok wydany na posiedzeniu doręcza się stronie zurzędu, gdy nie uczestniczyła ona wposiedzeniu; termin do żądania doręczenia uzasadnienia wyroku biegnie wówczas od daty jego doręczenia. Art. 36. §1. Postanowienie izarządzenie uzasadnia się jedynie, gdy podlega ono zaskarżeniu. Uzasadnienie sporządza się wówczas zurzędu idoręcza się je wraz zrozstrzygnięciem osobom, którym przysługuje środek odwoławczy, jeżeli nie brały udziału wrozprawie lub posiedzeniu albo nie były obecne przy ogłoszeniu rozstrzygnięcia, chyba że oddaliły się samowolnie. §2. Orzeczenie wydane wwyniku rozpoznania środka zaskarżenia uzasadnia się zurzędu, chyba że ustawa stanowi inaczej. Art. 37. §1. Protokół spisuje się zkażdej czynności mającej istotne znaczenie dla sprawy, awszczególności zrozprawy iposiedzenia, atakże zdokonanych poza rozprawą czynności dowodowych, chyba że ustawa stanowi inaczej. §2. Czynności, zktórych nie sporządza się protokołu, atakże inne zdarzenia, które mają znaczenie dla postępowania, utrwala się waktach wformie notatki urzędowej podpisanej przez osobę, która dokonała tych czynności. §3. Przebieg czynności protokołowanych może być utrwalony ponadto za pomocą urządzenia rejestrującego obraz lub dźwięk, oczym należy uprzedzić osoby uczestniczące wczynności. Zapis taki ijego przekład, jeżeli został sporządzony, są załącznikami do protokołu. §4. Strony iosoby mające wtym interes prawny mogą złożyć wniosek osprostowanie protokołu rozprawy lub posiedzenia, wskazując na nieścisłości iopuszczenia. Wprzedmiocie sprostowania protokołu rozstrzyga, po wysłuchaniu protokolanta, sędzia, który prowadził czynność. §5. Do protokołów stosuje się odpowiednio przepisy art.144–146, 147 §3, art.148, 149 §1 i2, art.150, 151, 153 §3 i4, art.154 oraz art.155 Kodeksu postępowania karnego oraz przepisy wydane na podstawie art.147 §5 Kodeksu postępowania karnego. Art. 38. §1.5) Do czynności procesowych prowadzonych wpo tępowaniu wsprawach owykroczenia stosuje się odpos wiednio także przepisy art.95, 100 §1 i6 zdanie pierwsze, art.105, 107, 108, 116–134, 136–142, 156 §1–4, art.157, 158, 160–166,476 §2 Kodeksu postępowania karnego, agdy sąd orzeka jednoosobowo, również przepisy art.109–114 i115 §1, §2 zdanie pierwsze oraz §3 Kodeksu postępowania karnego. §2. Przy pierwszym wysłuchaniu oraz wwypadku, októrym mowa wart.54 §7, osoba podejrzana opopełnienie wykroczenia ma obowiązek wskazać adres dla doręczeń wkraju; wrazie nieuczynienia tego pismo wysłane pod ostatnio znanym adresem wkraju albo jeżeli adresu tego nie ma, załączone do akt sprawy, uważa się za doręczone, oczym należy ją pouczyć. Pouczenie to odnotowuje się wprotokole, októrym mowa wart.54§6, lub wnotatce wskazanej wart.54 §7.

5)

Wbrzmieniu ustalonym przez art.4 pkt1 ustawy zdnia 24 października 2008r. ozmianie ustawy ‒ Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr214, poz.1344), która weszła wżycie zdniem 18 grudnia 2008r.

 Dziennik Ustaw – 11 – DZIAŁ V Dowody Rozdział 6 Przepisy ogólne Art. 39. §1. Dowody przeprowadza się na wniosek stron albo zurzędu. Przepis art.168 Kodeksu postępowania karnego stosuje się. §2. Do wniosku dowodowego stosuje się odpowiednio przepisy art.169 i170 Kodeksu postępowania karnego, aprzy przeprowadzaniu dowodu także art.171–173 Kodeksu postępowania karnego. §3. Poza rozprawą odopuszczeniu dowodu lub ojego zabezpieczeniu rozstrzyga prezes sądu, sąd albo organ prowadzący czynności wyjaśniające, awsprawach osób podlegających orzecznictwu sądów wojskowych także prokurator wojskowy. §4. Dowodu zwyjaśnień lub zeznań nie wolno zastępować treścią pism, zapisków lub notatek urzędowych, chyba że ustawa stanowi inaczej. Art. 40. §1. Na wniosek osoby przesłuchiwanej przyjmuje się od niej oświadczenie na piśmie. §2. Wwypadku, októrym mowa w§1, należy umożliwić tej osobie sporządzenie oświadczenia wwarunkach uniemożliwiających porozumienie się zinnymi osobami, anastępnie przesłuchać ją wcelu wyjaśnienia, uzupełnienia lub uściślenia okoliczności zawartych woświadczeniu pisemnym. Oświadczenie pisemne stanowi załącznik do protokołu. §3. Wyjaśnienia lub zeznania, złożone wformie oświadczenia pisemnego wpostępowaniu przed sądem, odczytuje się. Rozdział 7 Przeprowadzanie poszczególnych dowodów. Przeszukanie Art. 41. §1. Przy przeprowadzaniu dowodu zzeznań świadka stosuje się odpowiednio przepisy art.177, 178, 182, 183, 185–190, 191 §1 i2 oraz art.192 Kodeksu postępowania karnego. §2.6) Osoby obowiązane do zachowania wtajemnicy informacji niejawnych oklauzuli tajności „tajne” lub „ściśle tajne” mogą być przesłuchane co do okoliczności, na które rozciąga się ten obowiązek, tylko po zwolnieniu tych osób od obowiązku zachowania tajemnicy przez uprawniony organ przełożony. §3.6) Osoby obowiązane do zachowania wtajemnicy informacji niejawnych oklauzuli tajności „zastrzeżone” lub „poufne” lub tajemnicy związanej zwykonywaniem zawodu lub funkcji mogą odmówić zeznań co do okoliczności, na które rozciąga się ten obowiązek, chyba że sąd zwolni te osoby od obowiązku zachowania tajemnicy, jeżeli ustawy szczególne nie stanowią inaczej. Na postanowienie sądu służy zażalenie. §4. Sąd nie może zwolnić jednak od obowiązku zachowania tajemnicy związanej zwykonywaniem zawodu adwokata, radcy prawnego, lekarza lub dziennikarza. §5. Wwypadkach wskazanych w§2 i3 sąd przesłuchuje taką osobę na rozprawie zwyłączeniem jawności. Przepisy wydane na podstawie art.181 §2 Kodeksu postępowania karnego stosuje się odpowiednio. Art. 42. §1. Przy przeprowadzaniu dowodu zopinii biegłego stosuje się odpowiednio przepisy art.193–201 Kodeksu postępowania karnego. §2.7) Wrazie uzasadnionych wątpliwości co do stanu zdrowia psychicznego obwinionego sąd lub prokurator działający na podstawie art.56 §1 powołuje biegłego psychiatrę. Przepis art.202 §5 Kodeksu postępowania karnego stosuje się odpowiednio. §3. Do tłumacza ispecjalistów stosuje się odpowiednio przepisy art.204–206 Kodeksu postępowania karnego.

W brzmieniu ustalonym przez art. 140 pkt 1 ustawy z dnia 5 sierpnia 2010 r. o ochronie informacji niejawnych (Dz. U. Nr 182, poz.1228), która weszła wżycie zdniem 2 stycznia 2011r.

7) Wbrzmieniu ustalonym przez art.8 pkt1 ustawy zdnia 5 listopada 2009r. ozmianie ustawy ‒ Kodeks karny, ustawy ‒ Kodeks postępowania karnego, ustawy ‒ Kodeks karny wykonawczy, ustawy ‒ Kodeks karny skarbowy oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr206, poz.1589), która weszła wżycie zdniem 8 czerwca 2010r.

6)

Poz. 395

 Dziennik Ustaw – 12 – Poz. 395

Art. 43. Przy przeprowadzaniu oględzin ieksperymentu procesowego stosuje się odpowiednio przepisy art.207, 208, 211 i212 Kodeksu postępowania karnego. Art. 44. §1. Wcelu znalezienia izatrzymania przedmiotów podlegających oględzinom lub mogących stanowić dowód rzeczowy, Policja, awtoku czynności wyjaśniających również inne organy je prowadzące, mogą dokonać przeszukania pomieszczeń iinnych miejsc, jeżeli istnieją uzasadnione podstawy do przypuszczenia, że przedmioty te lub dowody tam się znajdują. §2. Przepis §1 stosuje się odpowiednio do przeszukania osoby, jej odzieży lub podręcznych przedmiotów. §3. Przeszukanie następuje na mocy postanowienia prokuratora lub sądu. §4. Wwypadkach niecierpiących zwłoki, jeżeli postanowienie nie mogło być uprzednio wydane, można przeprowadzić przeszukanie bez takiego postanowienia, jednak organ dokonujący tej czynności zobowiązany jest następnie zwrócić się niezwłocznie do prokuratora ozatwierdzenie przeszukania. Na żądanie osoby, uktórej dokonano przeszukania, doręcza się jej wterminie 14 dni postanowienie wprzedmiocie zatwierdzenia przeszukania. Oprawie wystąpienia ztakim żądaniem należy ją pouczyć. §5. Przy przeprowadzaniu przeszukania izatrzymania przedmiotów stosuje się odpowiednio przepisy art.217, 221–234 i236 Kodeksu postępowania karnego. DZIAŁ VI Środki przymusu Rozdział 8 Zatrzymanie Art. 45. §1. Policja ma prawo zatrzymać osobę ujętą na gorącym uczynku popełnienia wykroczenia lub bezpośrednio potem, jeżeli: 1)  zachodzą podstawy do zastosowania wobec niej postępowania przyspieszonego; 2)  można ustalić jej tożsamości. nie §2. Art. 243 Kodeksu postępowania karnego stosuje się odpowiednio. Art. 46. §

1. Zatrzymanego należy natychmiast poinformować o przyczynach zatrzymania i o przysługujących mu uprawnieniach oraz wysłuchać go. §2. Zzatrzymania sporządza się protokół, którego odpis doręcza się zatrzymanemu za pokwitowaniem. Wprotokole należy podać imię inazwisko oraz funkcję osoby dokonującej zatrzymania, imię inazwisko zatrzymanego, awrazie niemożności ustalenia tożsamości – rysopis tej osoby, aponadto dzień, godzinę, miejsce iprzyczynę zatrzymania zokreśleniem wykroczenia, wzwiązku zktórym została zatrzymana. Należy również zapisać złożone przez zatrzymanego oświadczenia izaznaczyć udzielenie mu informacji oprzysługujących prawach. §3. Na żądanie zatrzymanego zawiadamia się ozatrzymaniu osobę najbliższą, atakże pracodawcę. Ozatrzymaniu osoby wskazanej wart.10 §1 zawiadamia się niezwłocznie właściwego dowódcę jednostki wojskowej, nawet gdy zatrzymany tego nie żąda. §4. Zatrzymanemu należy na jego żądanie umożliwić nawiązanie wdostępnej formie kontaktu zadwokatem albo zradcą prawnym oraz zapewnić możliwość bezpośredniej z nim rozmowy; zatrzymujący może zastrzec, że będzie przy niej obecny. §5. Zatrzymanego należy natychmiast zwolnić, gdy ustanie przyczyna zatrzymania, atakże zupływem czasu zatrzymania. §6. Czas zatrzymania osoby liczy się od chwili jej ujęcia inie może przekroczyć 24 godzin, awwypadkach wskazanych wart.45 §1 pkt1 – 48 godzin. Art. 47. §1. Zatrzymanemu przysługuje zażalenie na zatrzymanie do sądu. Wzażaleniu zatrzymany może domagać się zbadania zasadności, legalności oraz prawidłowości zatrzymania.

 Dziennik Ustaw – 13 – Poz. 395

§2. Zażalenie przekazuje się niezwłocznie sądowi rejonowemu miejsca zatrzymania, który również niezwłocznie je rozpoznaje. §3. Przy rozpoznawaniu zażalenia sąd stosuje odpowiednio przepisy art.246 §3 i4 Kodeksu postępowania karnego. §4. Wrazie uznania zatrzymania za niewątpliwie niesłuszne zatrzymanemu przysługuje odszkodowanie, którego może dochodzić wtrybie określonym wdziale XII niniejszego kodeksu. Rozdział 9 Zabezpieczenie izajęcie przedmiotów Art. 48. §1. Policja iinne organy uprawnione do prowadzenia czynności określonych wdziale VII mogą dokonać tymczasowego zajęcia przedmiotu, jeżeli w zakresie swego działania dowiedziały się lub ujawniły wykroczenie zagrożone przepadkiem przedmiotów, azajęcie takie jest niezbędne dla zabezpieczenia wykonania tego przepadku. Zczynności zajęcia sporządza się protokół. §2. Tymczasowe zajęcie upada, jeżeli wciągu 7 dni od daty jego dokonania nie zostanie wydane postanowienie ozabezpieczeniu albo rozstrzygnięcie orzekające przepadek. Postanowienie ozabezpieczeniu wydaje sąd właściwy do rozpoznania sprawy; doręcza się je niezwłocznie osobie, uktórej dokonano zajęcia. §3. Zabezpieczenie może nastąpić także na mocy postanowienia sądu po wszczęciu postępowania wsprawie owykroczenie zagrożone przepadkiem przedmiotów, jeżeli nie dokonano tymczasowego zajęcia. Postanowienie to wykonuje Policja, stosując odpowiednio przepisy oprzeszukaniu idoręczając postanowienie osobie, uktórej dokonuje zajęcia. §4. Na postanowienia, októrych mowa w§2 i3, przysługuje zażalenie osobie, której prawa zostały naruszone. §5. Przy dokonywaniu czynności, októrych mowa w§1–3, stosuje się odpowiednio przepisy art.44. §6. Zabezpieczenie majątkowe upada, jeżeli nie zostanie prawomocnie orzeczony przepadek przedmiotów. Rozdział 10 Kary porządkowe ipozostałe środki przymusu Art. 49. §1. Na świadka, biegłego, tłumacza lub specjalistę, który bez usprawiedliwienia nie stawił się na wezwanie uprawnionego organu lub bez zezwolenia tego organu samowolnie wydalił się zmiejsca czynności przed jej zakończeniem albo bezpodstawnie odmówił złożenia zeznań, wykonania czynności biegłego, tłumacza lub specjalisty, można nałożyć karę porządkową do 250 złotych, awrazie ponownego niezastosowania się do wezwania do 500 złotych. §2. Przepis §1 stosuje się również do osoby, która będąc obowiązana do okazania albo wydania przedmiotu oględzin lub dowodu rzeczowego odmówiła jego okazania lub wydania; nie dotyczy to osoby, której przysługuje prawo odmowy zeznań. §3. Nałożoną karę należy uchylić, jeżeli osoba ukarana wciągu 7 dni od daty doręczenia lub ogłoszenia jej postanowienia onałożeniu kary porządkowej dostatecznie usprawiedliwi swoje niestawiennictwo, samowolne oddalenie się, odmowę złożenia zeznań albo wykonania innego obowiązku, októrym mowa w§1 lub

2. §4. Wprzypadku uchybienia obowiązkom wskazanym w§1 lub 2 przez żołnierza wczynnej służbie wojskowej, sąd występuje do dowódcy jednostki wojskowej, wktórej żołnierz pełni służbę, opociągnięcie go do odpowiedzialności dyscyplinarnej. §5. Przepis §4 stosuje się, choćby za uchybienie, którego dopuścił się żołnierz przed wstąpieniem do wojska, była mu poprzednio wymierzona kara porządkowa, lecz nie została do tego czasu wykonana. Art. 50. §1. Wrazie niestawienia się świadka na wezwanie bez usprawiedliwienia można, niezależnie od nałożenia kary porządkowej, zarządzić jego przymusowe doprowadzenie przez Policję. §2. Wrazie nieusprawiedliwionej odmowy okazania albo wydania przedmiotu oględzin lub dowodu rzeczowego można zarządzić jego odebranie przez Policję.

 Dziennik Ustaw – 14 – Poz. 395

Art. 51. §1. Środki przymusu, októrych mowa wart.49 i50, stosuje sąd właściwy do rozpoznania sprawy, awtoku czynności wyjaśniających także prokurator, jeżeli prowadzi te czynności. Wtoku czynności wyjaśniających, prowadzonych przez organ inny niż prokurator, środki przymusu, októrych mowa wart.50 §1, stosuje sąd właściwy do rozpoznania sprawy na wniosek organu dokonującego tych czynności, apozostałe środki przymusu – organ dokonujący czynności wyjaśniających. §2. Karę porządkową wskazaną wart.49 §1 i2 uchyla odpowiednio sąd lub organ przełożony nad organem, który daną karę nałożył. §3. Na postanowienie odmawiające uchylenia kary porządkowej przysługuje ukaranemu zażalenie; jeżeli postanowienie wydano wtoku czynności wyjaśniających, zażalenie rozpoznaje sąd właściwy do rozpoznania sprawy. §4. Kary porządkowe nałożone wtoku czynności wyjaśniających ściąga się wtrybie przepisów opostępowaniu egzekucyjnym wadministracji. Kary te stanowią dochód budżetu państwa. Art. 52. Wykonując zarządzenie oprzymusowym doprowadzeniu obwinionego lub świadka, Policja może, gdy jest to niezbędne, zatrzymać osobę, którą ma doprowadzić na czas konieczny do wykonania zarządzenia. Art. 46 i47 nie stosuje się. Art. 53. Jeżeli miejsce pobytu osoby podejrzanej opopełnienie wykroczenia nie jest znane, sąd może zarządzić ustalenie miejsca jej pobytu przez Policję. Policja ustala też miejsce pobytu zwłasnej inicjatywy albo na wniosek organu dokonującego czynności wyjaśniających. Sąd może zarządzić przymusowe doprowadzenie obwinionego. DZIAŁ VII Czynności wyjaśniające Art. 54. §1. Wcelu ustalenia, czy istnieją podstawy do wystąpienia zwnioskiem oukaranie oraz zebrania danych niezbędnych do sporządzenia wniosku oukaranie, Policja przeprowadza czynności wyjaśniające. Czynności te wmiarę możności należy podjąć wmiejscu popełnienia czynu bezpośrednio po jego ujawnieniu izakończyć wciągu miesiąca. §2. Jeżeli czynności wyjaśniające nie dostarczyły podstaw do wniesienia wniosku oukaranie, zawiadamia się otym ujawnionych pokrzywdzonych oraz osobę, októrej mowa wart.56a, wskazując przyczynę niewniesienia wniosku oukaranie. §3. Jeżeli okoliczności czynu nie budzą wątpliwości, utrwalenie czynności wyjaśniających można ograniczyć do sporządzenia notatki urzędowej, zawierającej ustalenia niezbędne do sporządzenia wniosku oukaranie. Notatka powinna zawierać wskazanie rodzaju czynności, czasu imiejsca oraz osób uczestniczących, atakże krótki opis przebiegu czynności ipodpis osoby, która sporządziła notatkę. §4. Jeżeli okoliczności czynu budzą wątpliwości, dla realizacji celu określonego w§1 można przeprowadzić odpowiedni dowód. Utrwalenie takiej czynności następuje wformie protokołu ograniczonego do zapisu najbardziej istotnych oświadczeń osób biorących udział wczynności. §5. Wstosunku do osoby podejrzanej opopełnienie wykroczenia stosuje się odpowiednio przepisy art.74 §3 iart.308 §1 Kodeksu postępowania karnego. §6. Należy niezwłocznie przesłuchać osobę, co do której istnieje uzasadniona podstawa do sporządzenia przeciwko niej wniosku oukaranie. Osoba taka ma prawo odmówić złożenia wyjaśnień oraz zgłosić wnioski dowodowe, oczym należy ją pouczyć. Przesłuchanie tej osoby zaczyna się od powiadomienia jej otreści zarzutu wpisanego do protokołu przesłuchania; przepis §4 zdanie drugie stosuje się. §7. Od przesłuchania osoby, októrej mowa w§6, można odstąpić, jeżeli byłoby ono połączone ze znacznymi trudnościami; osoba ta może nadesłać wyjaśnienia do właściwego organu wterminie 7 dni od odstąpienia od przesłuchania, oczym należy ją pouczyć. Odstąpienie od przesłuchania oraz pouczenie dokumentuje się notatką urzędową. §8.8) Przepis art.213 §1 Kodeksu postępowania karnego stosuje się odpowiednio. Art. 55. §1. Czynności wyjaśniające przeprowadza się także wcelu uzupełnienia lub sprawdzenia faktów podanych we wniosku oukaranie wwypadku wskazanym wart.60 §1 pkt6.

8)

Dodany przez art.7 ustawy zdnia 16 września 2011r. ozmianie ustawy ‒ Kodeks karny wykonawczy oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr240, poz.1431), która weszła wżycie zdniem 1 stycznia 2012r.

 Dziennik Ustaw – 15 – Poz. 395

§2. Czynności wskazane w§1 należy przeprowadzić wterminie oraz wzakresie określonym poleceniem sądu, chyba że wtoku wykonywania tych czynności wyjdą na jaw okoliczności wymagające utrwalenia dowodu, którego nie będzie można powtórzyć przed sądem, lub znalezienia izatrzymania przedmiotu. §3. Wrazie przesłuchiwania wramach czynności, októrych mowa w§1, obwinionego wskazanego we wniosku oukaranie, przepisy art.54 §6 stosuje się odpowiednio. Art. 56. §1. Czynności wyjaśniające, októrych mowa wart.54, może także przeprowadzić prokurator lub zlecić je Policji. §2. Przepisy art.54 i55 stosuje się odpowiednio do organów wskazanych wart.17 §2 i3, wgranicach ich właściwości, atakże do innych organów, gdy ustawa tak stanowi. §3. Instytucje, którym nadano uprawnienia oskarżyciela publicznego wdrodze rozporządzenia określonego wart.17 §4, mogą wsprawie, wktórej ujawniły wykroczenie, zwracać się do Policji oprzeprowadzenie czynności wyjaśniających wzakresie niezbędnym do ustalenia, czy istnieją podstawy do wystąpienia zwnioskiem oukaranie oraz do zebrania danych koniecznych do sporządzenia wniosku oukaranie. §4. Nadzór nad czynnościami wyjaśniającymi sprawuje organ nadrzędny nad organem prowadzącym te czynności. Art. 56a. Jeżeli nie zachodzą okoliczności określone wart.27, osobie, która złożyła zawiadomienie opopełnieniu wykroczenia, przysługuje zażalenie do organu nadrzędnego na niewniesienie wniosku oukaranie. DZIAŁ VIII Postępowanie zwyczajne Rozdział 11 Wszczęcie postępowania. Orzekanie przed rozprawą Art. 57. §1. Podstawę do wszczęcia postępowania stanowi wniosek oukaranie złożony przez organ uprawniony do występowania wcharakterze oskarżyciela publicznego wdanej sprawie, awwypadkach określonych wart.27 §1 i2 także wniosek złożony przez pokrzywdzonego. §2. Wniosek oukaranie powinien zawierać: 1)  imię inazwisko oraz adres obwinionego, atakże inne dane niezbędne do ustalenia jego tożsamości; 2)  określenie zarzucanego obwinionemu czynu ze wskazaniem miejsca, czasu, sposobu iokoliczności jego popełnienia; 3)  wskazanie dowodów; 4)  imię inazwisko oraz podpis sporządzającego wniosek, atakże adres gdy wniosek pochodzi od pokrzywdzonego. §3. Wniosek oukaranie składany przez oskarżyciela publicznego powinien ponadto zawierać wskazanie: 1)  przepisów, pod które zarzucany czyn podpada; 2)  miejsca zatrudnienia obwinionego oraz, wmiarę możności, danych ojego warunkach materialnych, rodzinnych iosobistych; 3)  pokrzywdzonych, oile takich ujawniono; 4)  wysokości wyrządzonej szkody; 5)  stanowiska osoby sporządzającej wniosek; 6)  sądu właściwego do rozpoznania sprawy; 7)  danych dotyczących uprzedniego skazania obwinionego za podobne przestępstwo lub wykroczenie, jeżeli oskarżyciel powołuje się na tę okoliczność. §4. Do wniosku oukaranie oskarżyciel publiczny dołącza materiały czynności wyjaśniających lub postępowania przygotowawczego, a także, do wiadomości sądu, adresy świadków i pokrzywdzonych oraz po jednym odpisie wniosku dla każdego zobwinionych.

 Dziennik Ustaw – 16 – Poz. 395

§5. Wrazie wniesienia wniosku oukaranie przez pokrzywdzonego, prezes sądu przesyłając właściwemu oskarżycielowi publicznemu zawiadomienie, októrym mowa wart.27 §4, wzywa go jednocześnie do nadesłania wterminie 7 dni materiału dowodowego wrazie niewnoszenia przez niego wniosku oukaranie, jeżeli wsprawie przeprowadzono czynności wyjaśniające lub dochodzenie, albo do nadesłania oświadczenia obraku takiego materiału. Art. 58. §1. Oskarżyciel publiczny może, za zgodą obwinionego, przesłuchanego uprzednio wtoku czynności wyjaśniających wtrybie art.54 §6, umieścić we wniosku oukaranie wniosek oskazanie obwinionego za zarzucany mu czyn bez przeprowadzania rozprawy iwymierzenie mu określonej kary lub środka karnego albo odstąpienie od wymierzenia kary lub środka karnego. §2. Wniosek oskazanie, októrym mowa w§1, jest możliwy tylko wówczas, gdy wświetle zebranych dowodów wyjaśnienia obwinionego oraz okoliczności popełnienia wykroczenia nie budzą wątpliwości, a cele postępowania zostaną osiągnięte mimo nieprzeprowadzenia rozprawy. §3. Obwiniony, jeżeli nie dotyczy go wniosek oskazanie, może po wezwaniu na rozprawę lub zawiadomieniu ojej terminie wystąpić zwnioskiem oskazanie wokreślony sposób bez przeprowadzania rozprawy. Art. 59. §1. Jeżeli wniosek oukaranie nie odpowiada warunkom formalnym wskazanym wart.57 §2–4, prezes sądu zwraca wniosek wcelu usunięcia braków wterminie 7 dni. §2. Jeżeli wniosek oukaranie odpowiada warunkom formalnym, prezes sądu, wszczynając postępowanie zarządzeniem, kieruje sprawę do rozpoznania na rozprawie lub na posiedzeniu albo – wrazie stwierdzenia okoliczności wyłączających postępowanie lub wskazanych wart.61 §1 – orzekając jednoosobowo, odmawia wszczęcia postępowania. Na postanowienie oodmowie wszczęcia postępowania służy zażalenie osobie, która złożyła zawiadomienie opopełnieniu wykroczenia, ujawnionemu pokrzywdzonemu oraz organowi, który wniósł wniosek oukaranie. §3. Wrazie złożenia wniosku oukaranie przez oskarżyciela posiłkowego, wprzedmiocie wszczęcia rozstrzyga się po przekazaniu przez oskarżyciela publicznego materiału dowodowego lub oświadczenia, októrym mowa wart.57 §5. Art. 60. §1. Prezes sądu, po wszczęciu postępowania, kieruje sprawę na posiedzenie, jeżeli: 1)  oskarżyciel publiczny wystąpił zwnioskiem oskazanie obwinionego bez przeprowadzania rozprawy; 2)  obwiniony, po wezwaniu go na rozprawę lub zawiadomieniu ojej terminie, wystąpił zwnioskiem oskazanie bez przeprowadzania rozprawy; 3)  zostały stwierdzone przed rozprawą okoliczności wyłączające postępowanie; 4)  zachodzi potrzeba wydania postanowienia oniewłaściwości sądu; 5)  zachodzi potrzeba umorzenia postępowania zpowodu oczywistego braku podstaw obwinienia; 6)  sprawie, w której wniosek o ukaranie złożył oskarżyciel posiłkowy, niezbędne jest polecenie Policji lub innemu w organowi dokonania określonych czynności dowodowych; 7)  zachodzi możliwość wydania wyroku nakazowego; 8)  zachodzi potrzeba wydania innego rozstrzygnięcia przekraczającego uprawnienia prezesa. §2. Oterminie posiedzenia wwypadkach wskazanych w§1 pkt1, 2, 3 i5 powiadamia się strony iich przedstawicieli procesowych. Niestawiennictwo prawidłowo powiadomionych osób nie tamuje toku postępowania. Udział obrońcy, októrym mowa wart.21 §1, jest jednak obowiązkowy wposiedzeniu określonym w§1 pkt1 i2. §3. Wwypadku wskazanym w§1 pkt2 prezes sądu może zarządzić rozpoznanie wniosku obwinionego na rozprawie, jeżeli przyspieszy to bieg postępowania. Wniosek ten rozpoznaje się wówczas przed rozpoczęciem przewodu sądowego. §4. Wdalszym postępowaniu sąd nie jest związany oceną faktyczną ani prawną przyjętą za podstawę rozstrzygnięć wydanych wtrybie określonym w§1–3. Art. 61. §1. Można odmówić wszczęcia postępowania, awszczęte umorzyć, także wtedy, jeżeli: 1)  wsprawie oten sam czyn, jako mający jednocześnie znamiona przestępstwa iwykroczenia, postępowanie karne zostało już prawomocnie zakończone orzeczeniem skazującym lub toczy się postępowanie karne zoskarżenia publicznego; 2)  wobec sprawcy zastosowano środek oddziaływania wpostaci pouczenia, zwrócenia uwagi lub ostrzeżenia albo środek przewidziany wprzepisach oodpowiedzialności dyscyplinarnej lub porządkowej, aśrodek ten jest wystarczającą reakcją na wykroczenie.

 Dziennik Ustaw – 17 – Poz. 395

§2. Na postanowienie oumorzeniu postępowania zprzyczyn wskazanych w§1 przysługuje zażalenie. §3. Wsprawie owykroczenie, wktórej odmówiono wszczęcia postępowania lub je umorzono, można podjąć postępowanie wterminie 3 miesięcy od uprawomocnienia się orzeczenia wsprawie oprzestępstwo, jeżeli orzeczeniem tym uniewinniono oskarżonego lub umorzono postępowanie, anie ustała jeszcze karalność wykroczenia. Art. 62. §1. Okoliczności wyłączające orzekanie na podstawie niniejszego kodeksu uwzględnia się zurzędu wkażdym stadium postępowania. §2. Wrazie stwierdzenia okoliczności wyłączających orzekanie po wszczęciu postępowania, sąd wydaje postanowienie ojego umorzeniu, ajeżeli rozpoczęto już przewód sądowy – wyrok oumorzeniu postępowania, zwyjątkiem określonym w§3. Na postanowienie oumorzeniu przysługuje zażalenie. §3. Wrazie stwierdzenia okoliczności, októrych mowa wart.5 §1 pkt1 i2, po rozpoczęciu przewodu sądowego sąd wydaje wyrok uniewinniający, chyba że sprawca był wchwili czynu niepoczytalny. Art. 63. §1. Uwzględniając wniosek oskarżyciela publicznego, októrym mowa wart.58 §1, sąd uznaje za ujawnione dowody dołączone do wniosku oukaranie. §

2. Sąd może uzależnić uwzględnienie wniosku od dokonania w nim określonych przez siebie zmian. Wniosek ze zmianami nie może zostać uwzględniony, jeżeli obwiniony, należycie ozmianach tych powiadomiony, zgłosi wobec nich sprzeciw wterminie określonym przez sąd. §3. Wniosek nie może zostać uwzględniony, jeżeli wterminie określonym przez sąd zgłosi wobec niego sprzeciw pokrzywdzony, który złożył już oświadczenie oprzyłączeniu się do postępowania wcharakterze oskarżyciela posiłkowego. §4. Sąd uwzględniając wniosek skazuje obwinionego wyrokiem. §5. Jeżeli sąd uzna, że nie ma podstaw do uwzględnienia wniosku, sprawa podlega rozpoznaniu na zasadach ogólnych. Art. 64. §1. Przy rozpoznawaniu wniosku obwinionego oskazanie go wokreślony sposób bez przeprowadzania rozprawy, zgłoszonego przed jej rozpoczęciem, sąd stosuje odpowiednio art.63. §2. Sąd może uwzględnić wniosek, októrym mowa w§1, jeżeli nie zgłosił wobec niego sprzeciwu oskarżyciel publiczny, atakże oskarżyciel posiłkowy, gdy występuje wsprawie ijedynie wtedy, gdy okoliczności popełnienia czynu oraz wyjaśnienia obwinionego wświetle ujawnionego materiału dowodowego nie budzą wątpliwości. §3. Jeżeli obwiniony nie był przesłuchany wtoku czynności wyjaśniających, sąd przesłuchuje go na posiedzeniu, chyba że obwiniony bez usprawiedliwienia nie stawił się na posiedzenie albo nadesłał swoje wyjaśnienia na piśmie wtrybie określonym wart.67 §3. §4. Brak stanowiska oskarżyciela wprzedmiocie sprzeciwu, októrym mowa w§2, nie stoi na przeszkodzie uwzględnieniu wniosku, jeżeli oskarżyciel prawidłowo powiadomiony oterminie posiedzenia nie stawił się bez usprawiedliwienia. Rozdział 12 Przygotowanie do rozprawy Art. 65. §1. Prezes sądu, kierując sprawę na rozprawę, zarządza zawiadomienie ojej miejscu iterminie oskarżyciela, pokrzywdzonego i obwinionego oraz obrońcę i pełnomocnika, gdy zostali ustanowieni; zarządza on także wezwanie na rozprawę świadków oraz sprowadzenie innych dowodów. §2. Oskarżyciela publicznego zawiadamia się orozprawie iposiedzeniu przez dostarczenie mu wykazu spraw, które mają być rozpoznane wdanym dniu. §3. Jeżeli prezes sądu lub sąd uzna udział obwinionego na rozprawie za niezbędny, zarządzając zawiadomienie go ojej miejscu iterminie, zarządza jednocześnie wezwanie obwinionego do osobistego stawiennictwa, pod rygorem przymusowego doprowadzenia. Przepis ten stosuje się odpowiednio do posiedzeń. Art. 66. §1. Osoby wymienione wart.5 §1 pkt6 lit.a–e nie są obowiązane do składania zeznań wcharakterze świadka lub do występowania w charakterze biegłego, można jednak zwrócić się o wyrażenie przez te osoby zgody na złożenie

 Dziennik Ustaw – 18 – Poz. 395

zeznań lub wystąpienie wcharakterze biegłego. Wrazie wyrażenia zgody, wezwania dla tych osób nie mogą zawierać zagrożenia zastosowania środków przymusu, awrazie niestawiennictwa na wezwanie lub odmowy złożenia zeznań nie można do nich stosować tych środków. §2. Do osób wymienionych wart.5 §1 pkt6 lit.f stosuje się odpowiednio §1, jeżeli okoliczności, których zeznania lub opinie mają dotyczyć, związane są zwykonywaniem przez te osoby funkcji urzędowych lub służbowych. §3. Do osób, októrych mowa w§1 i2, przepisy art.5 §2 i3 stosuje się odpowiednio. §4. Zosobami, októrych mowa w§1 i2, organy prowadzące postępowanie porozumiewają się we wszystkich wypadkach, wtym również przy doręczaniu pism procesowych, za pośrednictwem Ministra Sprawiedliwości, aten wrazie potrzeby przez Ministra Spraw Zagranicznych9). Przepis art.613 §2 Kodeksu postępowania karnego stosuje się. Art. 67. §1. Zawiadamiając obwinionego oterminie pierwszej rozprawy lub posiedzeniu, októrym mowa wart.60 §1 pkt1, dołącza się do zawiadomienia odpis wniosku oukaranie. §2. Zawiadomienie obwinionego oterminie pierwszej rozprawy powinno zawierać pouczenie otym, że może on sprowadzić na rozprawę świadków iprzedstawić inne dowody na swoją obronę lub wskazać je sądowi wtakim czasie, aby dowody te mogły być przeprowadzone na rozprawie, nie później jednak niż wterminie 7 dni od doręczenia zawiadomienia, atakże oprzysługującym mu prawie do odmowy złożenia wyjaśnień lub udzielenia odpowiedzi na pytanie ido korzystania zpomocy obrońcy oraz oprawie przeglądania akt sprawy, jak również oobowiązku powiadomienia sądu okażdej zmianie miejsca pobytu lub zamieszkania na okres dłuższy niż 7 dni, awrazie pobytu za granicą – okonieczności wskazania wkraju adresu dla doręczeń iokonsekwencjach uchybienia tym obowiązkom. Wzawiadomieniu należy pouczyć obwinionego oprzysługującym mu prawie wystąpienia zwnioskiem, októrym mowa wart.58 §3. Zawiadomienie lub wezwanie powinno także zawierać pouczenie, iż rozprawa może być prowadzona pod nieobecność obwinionego jako zaoczna oraz pouczenie omożliwości przymusowego doprowadzenia obwinionego na rozprawę. §3. Zawiadomienie kierowane do obwinionego, którego obecności na rozprawie nie uznano za obowiązkową, powinno zawierać pouczenie, że może on nie stawiając się do sądu nadesłać swoje wyjaśnienia. Wyjaśnienia te podlegają odczytaniu na rozprawie. Rozprawa ma wówczas charakter zaoczny. §4. Wzawiadomieniu kierowanym do oskarżyciela posiłkowego należy pouczyć go oobowiązku powiadomienia sądu ozmianie miejsca zamieszkania oraz podania adresu dla doręczeń wczasie pobytu za granicą ikonsekwencjach niedopełnienia tego obowiązku, awzawiadomieniu kierowanym do pokrzywdzonego – ouprawnieniach, októrych mowa wart.26 §3. §5. Sąd może, uznając obecność obwinionego na rozprawie za obowiązkową mimo wcześniejszego uznania jej za nieobowiązkową, wezwać obwinionego, odraczając wtym celu rozprawę. Art. 68. §1. Jeżeli obwiniony lub świadek mieszka poza miejscowością, wktórej ma siedzibę właściwy sąd, prezes sądu lub sąd może zwrócić się do sądu, na którego terenie działania mieszkają te osoby, oprzesłuchanie ich co do wskazanych okoliczności. §2. Przepis §1 stosuje się odpowiednio do obwinionego lub świadka pozbawionego wolności. Art. 69. Przy przygotowaniu do rozprawy stosuje się odpowiednio przepisy art. 348, 349, 350, 352 i 353 Kodeksu postępowania karnego. Rozdział 13 Rozprawa Art. 70. §1. Rozprawa odbywa się ustnie ijawnie. §2. Sąd wyłącza jawność całości lub części rozprawy, jeżeli jawność mogłaby obrażać dobre obyczaje, wywołać zakłócenie spokoju publicznego lub gdy ważny interes prywatny tego wymaga. Sąd wyłącza jawność wcałości lub części rozprawy, także wówczas, gdy ustawa tak stanowi.

9)

Obecnie: ministra właściwego do spraw zagranicznych, stosownie do art.4 ust.1, art.5 pkt27 iart.32 ustawy zdnia 4 września 1997r. odziałach administracji rządowej (Dz.U. z2007r. Nr65, poz.437, Nr107, poz.732, Nr120, poz.818 iNr173, poz.1218, z2008r. Nr63, poz.394, Nr199, poz.1227, Nr201, poz.1237, Nr216, poz.1370 iNr227, poz.1505, z2009r. Nr42, poz.337, Nr68, poz.574, Nr77, poz.649, Nr157, poz.1241, Nr161, poz.1277, Nr168, poz.1323 iNr201, poz.1540, z2010r. Nr28, poz.143 i146, Nr107, poz.679, Nr127, poz.857, Nr155, poz.1035 iNr239, poz.1592, z2011r. Nr234, poz.1385 i1386 iNr240, poz.1429 oraz z2012r. poz.596, 908 i951), która weszła wżycie zdniem 1 kwietnia 1999r.

 Dziennik Ustaw – 19 – Poz. 395

§3.10) Wrazie wyłączenia jawności na rozprawie mogą być obecni, poza osobami biorącymi udział wpostępowaniu, po jednej osobie wskazanej przez każdą ze stron, chyba że zachodzi obawa ujawnienia informacji niejawnych oklauzuli tajności „tajne” lub „ściśle tajne”. Sąd może zezwolić poszczególnym osobom na obecność na rozprawie prowadzonej zwyłączeniem jawności. §4. Rozstrzygnięcie ogłasza się jawnie. Jeżeli jawność rozprawy wyłączono wcałości lub części, ustne podanie motywów rozstrzygnięcia może nastąpić również zwyłączeniem jawności. §5. Przepisy art.357, 358, 362, 363, 366 i367 Kodeksu postępowania karnego stosuje się odpowiednio. Art. 71. §1. Rozprawę rozpoczyna wywołanie sprawy. Następnie sąd sprawdza, czy wszyscy wezwani izawiadomieni oterminie rozprawy stawili się oraz czy nie ma przeszkód do rozpoznania sprawy. §

2. Jeżeli oskarżyciel publiczny, oskarżyciel posiłkowy, pokrzywdzony lub obwiniony nie stawił się na rozprawę iwaktach sprawy brak jest dowodu doręczenia im wezwania lub zawiadomienia, rozprawę odracza się, przy czym sąd może, jeżeli uzna to za celowe, przeprowadzić postępowanie dowodowe, a w szczególności przesłuchać świadków, którzy stawili się na rozprawę. Na następnej rozprawie dowody te przeprowadza się ponownie tylko, jeżeli zażąda tego strona nieobecna na poprzedniej rozprawie, chyba że była ojej terminie prawidłowo powiadomiona. §

3. Przepis § 2 stosuje się odpowiednio w razie niestawiennictwa prawidłowo powiadomionego obrońcy, gdy jego stawiennictwo jest obowiązkowe. §4. Wrazie nieusprawiedliwionej nieobecności obwinionego, któremu doręczono wezwanie na rozprawę, przeprowadza się rozprawę zaocznie, chociażby nie był on przesłuchany wtoku czynności wyjaśniających, chyba że sąd uzna udział obwinionego za konieczny irozprawę odroczy, po ewentualnym przeprowadzeniu postępowania dowodowego, wszczególności po przesłuchaniu świadków, którzy stawili się na rozprawę. Jeżeli jednak obecność obwinionego jest konieczna, anie stawił się on bez usprawiedliwienia, sąd może zarządzić jego zatrzymanie iprzymusowe doprowadzenie przez Policję. §5. Wrazie usprawiedliwionego niestawiennictwa obwinionego, któremu doręczono wezwanie, stosuje się odpowiednio §2. Art. 72. §1. Przewód sądowy rozpoczyna się od odczytania wniosku oukaranie. §2. Wniosek oukaranie odczytuje oskarżyciel publiczny, jeżeli bierze udział wrozprawie, awinnym wypadku protokolant. §3. Jeżeli obwiniony przyznaje się do winy, ajego wyjaśnienia nie budzą wątpliwości, można nie przeprowadzać dalszych dowodów, wrazie gdy żadna zobecnych stron temu się nie sprzeciwia. Art. 73. Do chwili zakończenia pierwszego przesłuchania na rozprawie obwiniony może złożyć wniosek oskazanie go wokreślony sposób bez przeprowadzania postępowania dowodowego. Przy rozpoznawaniu tego wniosku stosuje się odpowiednio art.64. Art. 74. §1. Jeżeli obwiniony odmawia złożenia wyjaśnień albo wyjaśnia odmiennie niż poprzednio lub oświadcza, że pewnych okoliczności nie pamięta, wolno odczytywać w odpowiednim zakresie jego wyjaśnienia złożone poprzednio wtrybie art.54 §6 lub 7, atakże jego wyjaśnienia złożone wcharakterze obwinionego albo oskarżonego przed sądem wtej lub innej sprawie albo winnym postępowaniu przewidzianym przez ustawę. Po odczytaniu protokołu sąd wzywa obecnego obwinionego do wypowiedzenia się co do treści protokołu ido wyjaśnienia zachodzących sprzeczności. §2. Na rozprawie zaocznej złożone uprzednio przez obwinionego wtej sprawie wyjaśnienia podlegają odczytaniu. Art. 75. §1. Przepis art.74 §1 stosuje się odpowiednio do świadka, który bezpodstawnie odmawia złożenia zeznań, zeznaje odmiennie niż poprzednio lub oświadcza, że pewnych okoliczności nie pamięta. §2. Na rozprawie wolno też odczytywać protokoły zeznań świadków, jeżeli bezpośrednie przeprowadzenie dowodu jest niemożliwe lub utrudnione. §3. Protokoły, októrych mowa w§2, można uznać za ujawnione bez odczytywania. Należy je jednak odczytać, jeżeli którakolwiek zobecnych stron oto wnosi.

10)

Wbrzmieniu ustalonym przez art.140 pkt2 ustawy, októrej mowa wodnośniku 6.

 Dziennik Ustaw – 20 – Poz. 395

§4. Protokoły zeznań świadków wolno odczytywać również, gdy bezpośrednie przesłuchanie świadka na rozprawie nie jest niezbędne, jeżeli żadna zobecnych stron temu się nie sprzeciwia; sprzeciw strony, której zeznania nie dotyczą, nie stoi na przeszkodzie odczytaniu protokołów. Przepis §3 stosuje się odpowiednio. §5. Wwypadkach wskazanych w§1 i2 wolno również odczytywać protokoły wyjaśnień złożonych poprzednio przez świadka wcharakterze obwinionego lub oskarżonego. Art. 76. §1. Sąd może odczytywać na rozprawie protokoły oględzin, przeszukania, zajęcia, zatrzymania przedmiotów, opinie, notatki urzędowe, októrych mowa wart.37 §2, oraz inne dokumenty znajdujące się waktach sprawy lub przedkładane przez strony; można je uznać za ujawnione bez odczytywania, jeżeli żadna zobecnych stron temu się nie sprzeciwia. Sprzeciw strony, której dowody lub dokumenty nie dotyczą, nie stoi na przeszkodzie ich uznaniu za ujawnione bez odczytywania. §2. Przepis §1 stosuje się także do notatek urzędowych, októrych mowa wart.54 §3, ztym że na żądanie strony sąd przeprowadza na rozprawie czynności dowodowe, których dotyczy notatka, chyba że stwierdza ona okoliczności, którym obwiniony wwyjaśnieniach swych nie zaprzeczał. Art. 77. Obwinionemu, świadkom ibiegłym zarówno sąd, jak istrony zadają pytania bezpośrednio, chyba że sąd zarządzi inaczej. Sąd uchyla pytania nieistotne dla sprawy lub sugerujące treść odpowiedzi albo które zinnych powodów uznaje za niestosowne. Art. 78. Jeżeli po rozpoczęciu rozprawy obwiniony lub obrońca wypowiedział stosunek obrończy wsprawie, wktórej obwiniony nie musi mieć obrońcy, sąd na uzasadniony wniosek obwinionego zakreśla mu termin do ustanowienia nowego obrońcy iwrazie potrzeby rozprawę przerywa lub odracza, podejmując jednocześnie decyzję, czy dotychczasowy obrońca może bez naruszenia prawa obwinionego do obrony pełnić swe obowiązki do czasu podjęcia obrony przez nowego obrońcę. Po bezskutecznym upływie tego terminu rozprawę można prowadzić bez udziału obrońcy. Wsprawach, wktórych obwiniony musi mieć obrońcę lub korzysta zobrońcy zurzędu, art.378 Kodeksu postępowania karnego stosuje się odpowiednio. Art. 79. §1. Sąd może zarządzić przerwę wrozprawie wcelu doprowadzenia obwinionego, sprowadzenia dowodu, dla wypoczynku lub zinnej ważnej przyczyny. Każdorazowa przerwa nie może trwać dłużej niż 21 dni; wrazie przekroczenia tego terminu rozprawę uważa się za odroczoną. §2. Zarządzając przerwę, oznacza się czas imiejsce dalszego ciągu rozprawy, aosoby obecne na rozprawie poucza się oobowiązku stawiennictwa bez wezwania oraz okonsekwencjach nieusprawiedliwionego niestawiennictwa. §3. Sąd odracza rozprawę, gdy ustawa tak stanowi, atakże gdy zarządzenie przerwy nie byłoby wystarczające. Wrazie odroczenia rozprawy na określony termin przepis §2 stosuje się odpowiednio. Art. 80. Rozprawę przerwaną lub odroczoną prowadzi się wdalszym ciągu, chociażby skład sądu uległ zmianie, chyba że sąd po wysłuchaniu stron obecnych postanowi inaczej. Art. 81. Przy przeprowadzaniu rozprawy stosuje się odpowiednio przepisy art.369, 371, 372, 374 §2, art.375–377, 379, 384, 386, 395, 396, 399, 405–40711) Kodeksu postępowania karnego. Art. 82. §1. Po wysłuchaniu głosów stron sąd sporządza wyrok na piśmie. Przepisy art.409–411, 413§1, art.418 §1 i3, art.418a, art.419, 422–424 Kodeksu postępowania karnego stosuje się odpowiednio. §2. Wyrok skazujący powinien zawierać także: 1)  dokładne określenie przypisanego obwinionemu czynu oraz jego kwalifikację prawną; 2)  rozstrzygnięcie co do kary iśrodków karnych, awrazie potrzeby co do zaliczenia na poczet zakazu prowadzenia pojazdów okresu zatrzymania dokumentu stwierdzającego uprawnienie do ich prowadzenia oraz zaliczenie okresu zatrzymania na poczet wymierzonej kary aresztu lub grzywny. §3. Okres zatrzymania zalicza się na poczet wymierzonej kary aresztu ikary ograniczenia wolności, przyjmując jeden dzień zatrzymania, zzaokrągleniem do pełnego dnia, za równoważny jednemu dniowi kary aresztu idwóm dniom kary ograniczenia wolności, ana poczet grzywny – przyjmując za równoważny grzywnie wwysokości 200 zł.

11)

Art. 407 uchylony przez art.1 pkt168 ustawy zdnia 10 stycznia 2003r. ozmianie ustawy ‒ Kodeks postępowania karnego, ustawy ‒ Przepisy wprowadzające Kodeks postępowania karnego, ustawy oświadku koronnym oraz ustawy oochronie informacji niejawnych (Dz.U. Nr17, poz.155), która weszła wżycie zdniem 1lipca 2003r.

 Dziennik Ustaw – 21 – Poz. 395

§4. Jeżeli obwiniony jest osobą czasowo przebywającą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo nie ma na nim stałego miejsca zamieszkania lub miejsca stałego pobytu, można orzec natychmiastową wykonalność wyroku skazującego, gdy zachodzi uzasadniona obawa, że jego wykonanie będzie niemożliwe lub znacznie utrudnione. Orzeczenie takie podlega wykonaniu zchwilą wydania. §5. Wwypadku wskazanym w§4 sąd: 1)  wobec osoby czasowo przebywającej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zarządza zatrzymanie jej paszportu lub innego dokumentu uprawniającego do przekroczenia granicy, na czas do stawienia się do wykonania kary lub uiszczenia grzywny wterminie 3 dni, pod rygorem wykonania zastępczej kary aresztu, którą na wypadek nieuiszczenia grzywny wterminie orzeka, stosując odpowiednio przepis pkt3; 2)  wobec osoby niemającej stałego miejsca zamieszkania lub pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, skazanej na karę aresztu, zarządza natychmiastowe osadzenie jej wzakładzie karnym; 3)  wobec osoby, októrej mowa wpkt2, skazanej na karę grzywny, orzeka zastępczą karę aresztu, przyjmując 1 dzień aresztu za równoważny grzywnie od 20 zł do 150zł, przy czym kara zastępcza nie może przekroczyć 30 dni aresztu; zarządza ponadto, na wypadek nieuiszczenia grzywny wterminie 3 dni, natychmiastowe wykonanie kary zastępczej. Art. 83. Wrazie niedoręczenia obwinionemu wyroku zaocznego, wterminie 3 miesięcy od dnia wydania, sąd może umorzyć postępowanie, jeżeli upłynął już termin przedawnienia karalności wykroczenia. Art. 84. §1. Jeżeli wwyroku nie rozstrzygnięto lub rozstrzygnięto wadliwie ozaliczeniu na poczet kar lub środków karnych okresów, októrych mowa wart.82 §2 pkt2, albo odnośnie dowodów rzeczowych, sąd rozstrzyga otym postanowieniem na posiedzeniu. Nie można jednak orzec przepadku przedmiotów. §2. Na postanowienie, októrym mowa w§1, przysługuje zażalenie. Wrazie złożenia apelacji, zażalenie to rozpoznaje łącznie zapelacją właściwy sąd odwoławczy. Rozdział 14 Postępowanie wsprawach osób podlegających orzecznictwu sądów wojskowych Art. 85. §1. Wpostępowaniu przed sądem wojskowym podstawę do wszczęcia postępowania stanowi wniosek oukaranie sporządzony lub zatwierdzony przez prokuratora wojskowego. §2. Żandarmerii Wojskowej, wstosunku do osoby wskazanej wart.10 §1, która popełniła wykroczenie podlegające orzecznictwu sądów wojskowych, przysługują uprawnienia iobowiązki procesowe Policji wynikające zniniejszego kodeksu, ztym że oskarżycielem publicznym jest wyłącznie prokurator wojskowy. §3. Prawo zatrzymania osoby wskazanej wart.10 §1 przysługuje także wojskowym organom porządkowym oraz przełożonemu wojskowemu. §4. Przymusowego doprowadzenia osoby, októrej mowa wart.10 §1, jeżeli zachodzi przypadek wymieniony wart.50 §1, art.52, 53, 71 §4, dokonują właściwe organy wojskowe, chyba że ważne powody stoją temu na przeszkodzie. Art. 86. §1. Opopełnieniu przez osobę wskazaną wart.10 §1 wykroczenia podlegającego orzecznictwu sądów wojskowych, wtym także oodmowie przyjęcia mandatu karnego lub nieuiszczeniu wterminie grzywny nałożonej wdrodze mandatu zaocznego, zawiadamia się prokuratora wojskowego. §2. Owszczęciu postępowania przeciwko żołnierzowi powiadamia się właściwego dowódcę jednostki wojskowej. §3. Wstosunku do osób, októrych mowa wart.10 §1 pkt2, stosuje się odpowiednio art.649 Kodeksu postępowania karnego. Art.86a.12) §1.Ściganie wykroczenia popełnionego przez żołnierza, októrym mowa wart.10 §1 pkt1, następuje na żądanie dowódcy jednostki wojskowej lub kierownika instytucji cywilnej, wktórej żołnierz pełni służbę wojskową, zzastrzeżeniem §3 i4.

12)

Dodany przez art.94 ustawy zdnia 9 października 2009r. odyscyplinie wojskowej (Dz.U. Nr190, poz.1474), która weszła wżycie zdniem 1 stycznia 2010r.

 Dziennik Ustaw – 22 – Poz. 395

§2.Wrazie odstąpienia od żądania ścigania wykroczenia dowódca jednostki wojskowej lub kierownik instytucji cywilnej, wszczyna wobec sprawcy tego czynu postępowanie dyscyplinarne albo wydaje polecenie wszczęcia postępowania dyscyplinarnego, bądź występuje zwnioskiem wtej sprawie do innego przełożonego dyscyplinarnego. §3.Wprzypadku popełnienia przez żołnierza wykroczenia, za które można orzec albo orzeka się środki karne zakazu prowadzenia pojazdów, przepadku przedmiotów lub nawiązki, nie wszczyna się postępowania dyscyplinarnego, astosuje się przepis art.86 §1. §4.Wczasie pełnienia służby wojskowej po ogłoszeniu mobilizacji, wstanach nadzwyczajnych, wczasie wojny, atakże podczas wykonywania zadań służbowych wstrefie działań wojennych oraz wprzypadku użycia Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej poza granicami państwa, udziału w akcjach humanitarnych, poszukiwawczych lub ratowniczych, jak również wwarunkach, októrych mowa wart.10 §1 pkt1 lit.c, wstosunku do żołnierza, który popełnił wykroczenie, stosuje się wyłącznie §2. Art. 87. §1. Sąd wojskowy może odmówić wszczęcia postępowania, awszczęte umorzyć isprawę przekazać właściwemu dowódcy zwnioskiem owymierzenie kary przewidzianej wwojskowych przepisach dyscyplinarnych, jeżeli uzna to za wystarczającą reakcję na wykroczenie. §2. Na postanowienie wskazane w§1 przysługuje zażalenie. §3. Przed złożeniem wniosku oukaranie uprawnienie do przekazania sprawy, októrym mowa w§1, przysługuje prokuratorowi wojskowemu. Zażalenie na postanowienie prokuratora rozpoznaje wojskowy sąd garnizonowy. Art. 88. Pokrzywdzony może korzystać przed sądem wojskowym zpraw oskarżyciela posiłkowego jedynie wsytuacjach określonych wart.26 §3 iart.27 §2. DZIAŁ IX Postępowania szczególne Rozdział 15 Postępowanie przyspieszone Art. 89. Wpostępowaniu przyspieszonym stosuje się przepisy opostępowaniu zwyczajnym, jeżeli przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej. Art. 90. §1. Postępowanie przyspieszone stosuje się do osób niemających stałego miejsca zamieszkania lub miejsca stałego pobytu, jeżeli zachodzi uzasadniona obawa, że rozpoznanie sprawy wpostępowaniu zwyczajnym będzie niemożliwe lub znacznie utrudnione. §2. Postępowanie przyspieszone stosuje się również do osób przebywających jedynie czasowo na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli zachodzi uzasadniona obawa, że rozpoznanie sprawy wpostępowaniu zwyczajnym będzie niemożliwe lub znacznie utrudnione. §3.13) Postępowanie przyspieszone stosuje się także wobec sprawców wykroczeń popełnionych wzwiązku zimprezą masową, określoną wprzepisach obezpieczeństwie imprez masowych: 1)  przeciwko porządkowi ispokojowi publicznemu, określonych wart.50, 51 i52a Kodeksu wykroczeń; 2)  przeciwko mieniu iurządzeniom użytku publicznego, określonych wart.124 i143 Kodeksu wykroczeń. §4. Postępowanie przyspieszone stosuje się ponadto, gdy ustawa tak stanowi. §5. Postępowania przyspieszonego nie stosuje się wobec osób podlegających orzecznictwu sądów wojskowych. Art. 91. §1. Wwypadkach, októrych mowa wart.90, wpostępowaniu przyspieszonym orzeka się tylko wówczas, gdy sprawca został ujęty na gorącym uczynku lub bezpośrednio po popełnieniu wykroczenia iniezwłocznie doprowadzono go do sądu.

13)

Wbrzmieniu ustalonym przez art.8 pkt2 ustawy, októrym mowa wodnośniku 7.

 Dziennik Ustaw – 23 – Poz. 395

§2. Policja lub inny organ, któremu szczególne ustawy powierzają zadania wzakresie ochrony porządku lub bezpieczeństwa publicznego, wwypadku schwytania na gorącym uczynku lub bezpośrednio potem sprawcy wykroczenia, októrym mowa wart.90, może go zatrzymać idoprowadzić do sądu. §2a.14) Organ określony w§2 może odstąpić od przymusowego doprowadzenia sprawcy do sądu, jeżeli zostanie zapewnione uczestniczenie przez sprawcę we wszystkich czynnościach sądowych, w których ma on prawo uczestniczyć, wszczególności możliwość złożenia przez niego wyjaśnień, przy użyciu urządzeń technicznych umożliwiających przeprowadzenie tych czynności na odległość zjednoczesnym bezpośrednim przekazem obrazu idźwięku. §3. Organ określony w§2 może odstąpić od zatrzymania iprzymusowego doprowadzenia sprawcy do sądu, zobowiązując go do stawienia się wsądzie wwyznaczonym czasie imiejscu ze skutkami wezwania, októrych mowa wart.71 §4. Wydanego wówczas pod nieobecność obwinionego wyroku nie uważa się za zaoczny. §4. Wwypadku wskazanym w§3 Policja iStraż Graniczna mogą zatrzymać sprawcy paszport lub inny dokument uprawniający do przekroczenia granicy, który wraz zwnioskiem oukaranie przekazują sądowi. Zwrotu dokumentu dokonuje sąd, nie później niż przy wydaniu orzeczenia albo zchwilą zmiany trybu postępowania. §5. Osoba wezwana przez organ, októrym mowa w§2, do stawienia się wsądzie wcharakterze świadka obowiązana jest stawić się we wskazanym czasie imiejscu; art.49 iart.50 §1 stosuje się odpowiednio. Art. 92. §1. Wpostępowaniu przyspieszonym, zzastrzeżeniem art.92a:15) 1)  wniosek oukaranie może ograniczyć się do wymogów wskazanych wart.57 §2 i§3 pkt1 i3; może też być złożony ustnie do protokołu; 2)  bez zbędnej zwłoki przystępuje do rozpoznania sprawy, zaznaczając wprotokole, że prowadzi ją wtrybie przyspiesąd szonym oraz odnotowując godzinę doprowadzenia obwinionego; 3)  zobowiązuje obwinionego do pozostania do dyspozycji sądu do zakończenia rozprawy pod rygorem wydania orzesąd czenia pod jego nieobecność; tak wydanego wyroku nie uważa się za zaoczny; 4)  wrazie przerwania rozprawy na okres dłuższy niż 3 dni sprawę rozpoznaje się wpostępowaniu zwyczajnym; 5)  wrazie wydania wyroku pod nieobecność obwinionego wwypadkach, októrych mowa wpkt3 albo wart.91 §3, uzasadnienie wyroku sporządza się zurzędu, wpozostałych wypadkach uzasadnienie wyroku sporządza się tylko na wniosek strony złożony ustnie do protokołu rozprawy bezpośrednio po ogłoszeniu wyroku; 6)  termin do wniesienia środka odwoławczego wynosi 3 dni od daty ogłoszenia rozstrzygnięcia, gdy uzasadnienie sporządza się zurzędu, awpozostałych przypadkach – 3 dni od daty doręczenia wyroku zuzasadnieniem; 7)  odwoławczy rozpoznaje sprawę najpóźniej wciągu miesiąca od daty jej wpływu do tego sądu. sąd §2. Sąd sporządza uzasadnienie wterminie 3 dni od daty ogłoszenia wyroku. §3. Wrazie ustalenia, że brak jest warunków uzasadniających prowadzenie sprawy wtrybie przyspieszonym: 1)  prezes sądu przed wszczęciem postępowania zwraca oskarżycielowi wniosek oukaranie do uzupełnienia braków formalnych, gdy wniosek ten ograniczał się do wymogów wskazanych w§1 pkt1, jeżeli jednak wniosek oukaranie odpowiada wymogom określonym wart.57 §2–4, rozpoznaje się go wpostępowaniu zwyczajnym; 2)  wydaje postanowienie ozmianie trybu na zwyczajny, gdy brak podstaw do prowadzenia postępowania przyspieszosąd nego ustalono po wszczęciu postępowania. Art. 92a.16) Wpostępowaniu przyspieszonym, toczącym się zzastosowaniem art.91 §2a, stosuje się przepisy niniejszego rozdziału znastępującymi zmianami: 1)  wniosek oukaranie nie może być złożony ustnie do protokołu;

Dodany przez art.9 pkt1 ustawy zdnia 31 sierpnia 2011r. ozmianie ustawy obezpieczeństwie imprez masowych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr217, poz.1280), która weszła wżycie zdniem 12 listopada 2011r.

15) Zdanie wstępne wbrzmieniu ustalonym przez art.9 pkt2 ustawy, októrej mowa wodnośniku 14.

16) Dodany przez art.9 pkt3 ustawy, októrej mowa wodnośniku 14.

14)

 Dziennik Ustaw – 24 – Poz. 395

2)  wszystkich czynnościach sądowych przy użyciu urządzeń technicznych, umożliwiających przeprowadzenie tych we czynności na odległość, bierze udział wmiejscu przebywania sprawcy referendarz sądowy lub asystent sędziego zatrudniony wsądzie, wktórego okręgu przebywa sprawca; 3)  jeżeli został ustanowiony obrońca lub wezwano tłumacza, uczestniczą oni wczynnościach sądowych przy użyciu urządzeń technicznych umożliwiających przeprowadzenie tych czynności na odległość, wmiejscu przebywania sprawcy; 4)  prezes sądu lub sąd, wsposób wskazany wart.137 Kodeksu postępowania karnego, zawiadamia obwinionego odoręczeniu wniosku oukaranie; obwinionemu doręcza się za pokwitowaniem przez funkcjonariusza organu, októrym mowa wart.91 §2, odpis wniosku oukaranie oraz udostępnia się kopie wszystkich dokumentów materiału dowodowego przekazywanych do sądu; 5)  art.517ea Kodeksu postępowania karnego stosuje się odpowiednio; świadków ibiegłych można także przesłuchać przy zastosowaniu art.177 §1a Kodeksu postępowania karnego; 6)  razie zarządzenia przerwy w rozprawie lub zmiany trybu postępowania w dalszym postępowaniu nie stosuje się w wstosunku do obwinionego sposobu uczestniczenia wczynnościach sądowych przewidzianego wart.91 §2a; termin rozpoznania sprawy przed sądem należy tak ustalić, aby umożliwić osobiste uczestniczenie wniej obwinionego. Rozdział 16 Postępowanie nakazowe Art. 93. §1. Sąd na posiedzeniu może wydać wyrok nakazowy wsprawach owykroczenia, wktórych wystarczające jest wymierzenie nagany, grzywny albo kary ograniczenia wolności. Sąd orzeka bez udziału stron. §2. Orzekanie wpostępowaniu nakazowym może nastąpić, jeżeli okoliczności czynu iwina obwinionego nie budzą wątpliwości. Wydając wyrok nakazowy, sąd uznaje za ujawnione dowody dołączone do wniosku oukaranie. §3. Wyrokiem nakazowym można orzec również środek karny. §4. Postępowanie nakazowe jest niedopuszczalne, jeżeli zachodzą okoliczności określone wart.21 §1. Art. 94. §1. Do wyroku nakazowego stosuje się odpowiednio przepisy art.504 i505 zwyłączeniem zdania drugiego, atakże art.506 §1–3, §5 i6 Kodeksu postępowania karnego. §2. Na zarządzenie odmawiające przyjęcia sprzeciwu przysługuje zażalenie. §3. Wyrok nakazowy, od którego nie wniesiono sprzeciwu lub sprzeciw cofnięto, staje się prawomocny. Rozdział 17 Postępowanie mandatowe Art. 95. §1. Postępowanie mandatowe prowadzi Policja, ainne organy, gdy przepis szczególny tak stanowi. §2. (uchylony). §3. Wsprawach określonych wart.17 §2 postępowanie mandatowe prowadzi inspektor pracy. Inspektor pracy może nałożyć grzywnę wdrodze mandatu karnego także po przeprowadzeniu czynności wyjaśniających, jeżeli uzna, że kara ta będzie wystarczająca. §4. Jeżeli uprawnienie dla funkcjonariuszy określonego organu do nakładania grzywien wynika zinnej ustawy, austawa ta nie określa wykroczeń, do których stosuje się postępowanie mandatowe, zakres wykroczeń, za które można nałożyć grzywnę wdrodze mandatu karnego, określi, wdrodze rozporządzenia, właściwy minister, wporozumieniu zMinistrem Sprawiedliwości, mając na względzie konieczność zapewnienia szybkiej reakcji na fakt popełnienia wykroczenia, atakże potrzebę należytej ochrony dóbr szczególnie narażonych na naruszenia ze strony sprawców wykroczeń. Rozporządzenie to określa jednocześnie warunki isposób wydawania upoważnień do nakładania grzywien wdrodze mandatu karnego. §

5. Prezes Rady Ministrów, na wniosek ministra właściwego do spraw wewnętrznych, złożony w porozumieniu zMinistrem Sprawiedliwości, może nadać, wdrodze rozporządzenia, uprawnienia do nakładania grzywien wdrodze mandatu karnego funkcjonariuszom innych organów, określając jednocześnie wykaz wykroczeń, za które funkcjonariusze ci uprawnieni są do nakładania grzywien, oraz zasady isposób wydawania upoważnień do nakładania grzywien, mając na względzie zakres ustawowych uprawnień takich organów, potrzebę szybkiej reakcji na fakt popełnienia wykroczenia oraz potrzebę ochrony dóbr szczególnie narażonych na naruszenia ze strony sprawców wykroczeń.

 Dziennik Ustaw – 25 – Poz. 395

§6. Wcelu ujednolicenia sposobu reakcji organów uprawnionych do nakładania grzywien wdrodze mandatu karnego za określone wykroczenia Prezes Rady Ministrów, na wniosek ministra właściwego do spraw wewnętrznych, złożony wporozumieniu zMinistrem Sprawiedliwości, określi, wdrodze rozporządzenia, zróżnicowaną wysokość mandatów karnych za wybrane rodzaje wykroczeń, uwzględniając rodzaj naruszonego lub zagrożonego dobra oraz stopień szkodliwości poszczególnych czynów. Art. 96. §1. Wpostępowaniu mandatowym można nałożyć grzywnę wwysokości do 500 zł, awprzypadku, októrym mowa wart.9 §1 Kodeksu wykroczeń – do 1000 zł. §1a.17) Wpostępowaniu mandatowym, wsprawach: 1)  wktórych oskarżycielem publicznym jest właściwy organ Państwowej Inspekcji Pracy, 2)  naruszeń przestrzegania obowiązków lub warunków przewozu drogowego wymienionych wzałączniku nr1 i2 do ustawy zdnia 6 września 2001r. otransporcie drogowym (Dz.U. z2012r. poz.1265 oraz z2013r. poz.21), wktórych oskarżycielem publicznym jest właściwy organ Inspekcji Transportu Drogowego lub Policji – można nałożyć grzywnę wwysokości do 2000 zł. §1aa.18)Wpostępowaniu mandatowym, wsprawach oczyny określone wart.54–56 iart.57a ustawy zdnia 20 marca 2009r. obezpieczeństwie imprez masowych (Dz.U. Nr62, poz.504, zpóźn. zm.19)) można nałożyć grzywnę wwysokości 2000 zł. § 1b. Jeżeli ukarany co najmniej dwukrotnie za wykroczenie przeciwko prawom pracownika określone w Kodeksie pracy popełnia wciągu dwóch lat od dnia ostatniego ukarania takie wykroczenie, właściwy organ Państwowej Inspekcji Pracy może wpostępowaniu mandatowym nałożyć grzywnę wwysokości do 5000 zł. §2. Wdrodze mandatu karnego nie nakłada się grzywny za wykroczenia, za które należałoby orzec środek karny, atakże wwypadku określonym wart.10 §1 Kodeksu wykroczeń. Wsytuacji określonej wart.9 §1 Kodeksu wykroczeń nałożenie grzywny wdrodze mandatu karnego jest możliwe jedynie, gdy wzakresie wszystkich naruszonych przepisów postępowanie mandatowe jest dopuszczalne. §3. Prezes Rady Ministrów, wdrodze rozporządzenia, określi wzory formularzy mandatu karnego oraz szczegółowy sposób nakładania grzywien wdrodze mandatu karnego, mając na względzie potrzebę ujednolicenia zasad wymierzania przez funkcjonariuszy uprawnionych organów grzywny w drodze mandatu karnego, a także pouczenia osób ukaranych mandatem oich prawach iobowiązkach. Art. 97. §1.20) Wpostępowaniu mandatowym, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, funkcjonariusz uprawniony do nakładania grzywny wdrodze mandatu karnego może ją nałożyć jedynie, gdy: 1)  schwytano sprawcę wykroczenia na gorącym uczynku lub bezpośrednio po popełnieniu wykroczenia, 2)  stwierdzi popełnienie wykroczenia naocznie pod nieobecność sprawcy, anie zachodzi wątpliwość co do sprawcy czynu, 3)  stwierdzi popełnienie wykroczenia za pomocą przyrządu kontrolno-pomiarowego lub urządzenia rejestrującego, asprawca nie został schwytany na gorącym uczynku lub bezpośrednio potem, inie zachodzi wątpliwość co do sprawcy czynu – wtym także, wrazie potrzeby, po przeprowadzeniu wniezbędnym zakresie czynności wyjaśniających, podjętych niezwłocznie po ujawnieniu wykroczenia. Nałożenie grzywny wdrodze mandatu karnego nie może nastąpić po upływie 14 dni od daty ujawnienia czynu wwypadku, októrym mowa wpkt1, 90 dni wwypadku, októrym mowa wpkt2, oraz 180 dni wwypadku, októrym mowa wpkt3. §2. Sprawca wykroczenia może odmówić przyjęcia mandatu karnego. §3. Funkcjonariusz nakładający grzywnę obowiązany jest określić jej wysokość, wykroczenie zarzucone sprawcy oraz poinformować sprawcę wykroczenia oprawie odmowy przyjęcia mandatu karnego ioskutkach prawnych takiej odmowy.

Wbrzmieniu ustalonym przez art.5 ustawy zdnia 16 września 2011r. ozmianie ustawy otransporcie drogowym oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr244, poz.1454), która weszła wżycie zdniem 1 stycznia 2012r.

18) Dodany przez art.9 pkt4 ustawy, októrej mowa wodnośniku 14.

19) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone wDz.U. z2010r. Nr127, poz.857 iNr152, poz.1021, z2011r. Nr217, poz.1280 oraz z2012r. poz.951.

20) Wbrzmieniu ustalonym przez art.4 pkt2 ustawy, októrej mowa wodnośniku 4.

17)

 Dziennik Ustaw – 26 – Poz. 395

Art. 98. §1. Wpostępowaniu mandatowym można nakładać grzywnę wdrodze mandatu karnego: 1)  wydawanego ukaranemu po uiszczeniu grzywny bezpośrednio funkcjonariuszowi, który ją nałożył; 2)  kredytowanego, wydawanego ukaranemu za potwierdzeniem odbioru; 3)  zaocznego. §2. Mandatem karnym, októrym mowa w§1 pkt1, może być nałożona grzywna jedynie wobec osoby czasowo przebywającej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub niemającej stałego miejsca zamieszkania albo pobytu. Mandat taki staje się prawomocny zchwilą uiszczenia grzywny funkcjonariuszowi, który ją nałożył. §3. Mandatem karnym, októrym mowa w§1 pkt2, może być nałożona grzywna jedynie wobec osoby innej niż wymieniona w§2. Mandat powinien zawierać pouczenie oobowiązku uiszczenia grzywny wterminie 7 dni od daty przyjęcia mandatu oraz oskutkach nieuiszczenia grzywny wterminie. Staje się on prawomocny zchwilą pokwitowania jego odbioru przez ukaranego. §4. Mandatem karnym zaocznym można nałożyć grzywnę wrazie stwierdzenia wykroczenia, którego sprawcy nie zastano na miejscu jego popełnienia, gdy nie zachodzi wątpliwość co do osoby tego sprawcy; mandat taki pozostawia się wówczas wtakim miejscu, aby sprawca mógł go niezwłocznie odebrać. §5. Mandat karny, októrym mowa w§1 pkt3, powinien wskazywać, gdzie wterminie 7 dni od daty jego wystawienia ukarany może uiścić grzywnę, oraz informować o skutkach jej nieuiszczenia w tym terminie. Staje się on prawomocny zchwilą uiszczenia grzywny we wskazanym miejscu iterminie. Art. 99. Wrazie odmowy przyjęcia mandatu karnego lub nieuiszczenia wwyznaczonym terminie grzywny nałożonej mandatem zaocznym, organ, którego funkcjonariusz nałożył grzywnę, występuje do sądu z wnioskiem o ukaranie. We wniosku tym należy zaznaczyć, że obwiniony odmówił przyjęcia mandatu albo nie uiścił grzywny nałożonej mandatem zaocznym, awmiarę możności podać także przyczyny odmowy. Art. 100. Ściąganie grzywny nałożonej wdrodze mandatu karnego następuje wtrybie przepisów opostępowaniu egzekucyjnym wadministracji. Grzywna ta stanowi dochód budżetu państwa, agdy nałoży ją funkcjonariusz organu podległego władzom jednostki samorządu terytorialnego – stanowi dochód tej jednostki samorządu. Art. 101. §1. Prawomocny mandat karny podlega uchyleniu, jeżeli grzywnę nałożono za czyn niebędący czynem zabronionym jako wykroczenie. Uchylenie następuje na wniosek ukaranego złożony wzawitym terminie 7 dni od daty uprawomocnienia się mandatu lub zurzędu. §2. Uprawniony do uchylenia prawomocnego mandatu karnego jest sąd właściwy do rozpoznania sprawy, na którego obszarze działania została nałożona grzywna. Wprzedmiocie uchylenia mandatu karnego sąd orzeka na posiedzeniu. Wposiedzeniu ma prawo uczestniczyć ukarany, organ, który lub którego funkcjonariusz nałożył grzywnę wdrodze mandatu, albo przedstawiciel tego organu oraz ujawniony pokrzywdzony. Przed wydaniem postanowienia sąd może zarządzić stosowne czynności wcelu sprawdzenia podstaw do uchylenia mandatu karnego. §3. Uchylając mandat karny nakazuje się podmiotowi, na rachunek którego pobrano grzywnę, zwrot uiszczonej kwoty. Art. 102. Nadzór nad postępowaniem mandatowym sprawuje minister właściwy do spraw wewnętrznych, awsprawach, októrych mowa wart.95 §3 – Główny Inspektor Pracy. DZIAŁ X Środki odwoławcze Art. 103. §1. Środkami odwoławczymi są apelacja izażalenie. §2. Od wyroku sądu pierwszej instancji służy stronom apelacja, chyba że ustawa stanowi inaczej. §3. Zażalenie przysługuje wwypadkach wskazanych wustawie. Przysługuje ono stronom, atakże osobie, której postanowienie, zarządzenie lub inne czynności bezpośrednio dotyczą. §4. Orzeczenie można zaskarżyć wcałości lub części.

 Dziennik Ustaw – 27 – Poz. 395

Art. 104. §1. Sąd odwoławczy uchyla na posiedzeniu zaskarżone orzeczenie, niezależnie od granic zaskarżenia, podniesionych zarzutów iwpływu uchybienia na treść orzeczenia, jeżeli: 1)  orzeczenie wydała osoba nieuprawniona do orzekania albo sędzia podlegający wyłączeniu zmocy prawa lub niezdolny do orzekania; 2)  był nienależycie obsadzony lub orzeczenie nie zostało podpisane; sąd 3)  powszechny orzekł wsprawie należącej do właściwości sądu wojskowego albo sąd wojskowy orzekł wsprawie sąd należącej do właściwości sądu powszechnego; 3a)  ąd niższego rzędu orzekł wsprawie należącej do właściwości sądu wyższego rzędu; s 4)  orzeczono karę lub środek karny nieznany ustawie; 5)  zachodzi sprzeczność wtreści orzeczenia uniemożliwiająca jego wykonanie; 6)  obwiniony nie miał obrońcy wwypadkach określonych wart.21 §1 lub obrońca nie brał udziału wczynnościach, wktórych jego udział był obowiązkowy; 7)  zachodzi jedna zokoliczności wyłączających postępowanie, określonych wart.5 §1 pkt4–10. §1a. Uchylenie orzeczenia jedynie zpowodów określonych w§1 pkt6 oraz wart.5 §1 pkt4 i5 może nastąpić tylko na korzyść obwinionego. §2. Sąd odwoławczy może orzec surowszą karę aresztu tylko wtedy, gdy nie zmienia ustaleń faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego wyroku. Art. 105. §1. Apelację wnosi się na piśmie wterminie 7 dni od daty otrzymania wyroku wraz zuzasadnieniem, chyba że ustawa stanowi inaczej. §2. Wniesienie apelacji przed upływem terminu do złożenia wniosku ouzasadnienie orzeczenia wywołuje skutki wskazane wart.35 §1 ipodlega rozpoznaniu; można ją uzupełnić wterminie wskazanym w§1. §3. Oprzyjęciu apelacji zawiadamia się strony, obrońców ipełnomocników, po czym akta przekazuje się niezwłocznie sądowi odwoławczemu. Art. 106. §1. Strony mają prawo uczestniczyć wrozprawie iwposiedzeniu sądu odwoławczego. Udział stron nie jest obowiązkowy, chyba że prezes sądu lub sąd tak zarządzi. Obowiązkowy jest jednak udział obrońcy wwypadku określonym wart.21 §1. §2. Sąd odwoławczy na żądanie obwinionego pozbawionego wolności zarządza jego sprowadzenie na rozprawę, chyba że uzna za wystarczający udział wrozprawie jego obrońcy. Jeżeli obwiniony nie ma obrońcy, wyznacza się obrońcę zurzędu. §3. Niestawiennictwo prawidłowo zawiadomionych oterminie stron iich przedstawicieli procesowych nie tamuje rozpoznania sprawy, chyba że stawiennictwo było obowiązkowe. Art. 106a. Sąd odwoławczy może, uznając potrzebę uzupełnienia przewodu sądowego, przeprowadzić dowód na rozprawie, jeżeli przyczyni się to do przyśpieszenia postępowania, anie jest konieczne przeprowadzenie na nowo przewodu wcałości lub wznacznej części. Dowód można dopuścić również przed rozprawą. Art. 107. §1. Uzasadnienie wyroku sąd odwoławczy sporządza wterminie 7 dni. §2. Uzasadnienie wyroku utrzymującego wmocy wyrok sądu pierwszej instancji sporządza się wyłącznie na żądanie strony, złożone wterminie zawitym 7 dni od daty wydania wyroku przez sąd odwoławczy. §3. Wuzasadnieniu należy podać, czym kierował się sąd wydając wyrok oraz dlaczego zarzuty iwnioski apelacji sąd uznał za zasadne albo niezasadne. Art. 108. Zażalenie wnosi się na piśmie wterminie 7 dni od daty ogłoszenia rozstrzygnięcia albo ustnie do protokołu rozprawy lub posiedzenia, agdy podlega ono doręczeniu, od daty doręczenia lub od daty dokonania zaskarżonej czynności, chyba że ustawa stanowi inaczej.

 Dziennik Ustaw – 28 – Poz. 395

Art. 109. §1. Wpostępowaniu odwoławczym stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące postępowania przed sądem pierwszej instancji, chyba że przepisy niniejszego rozdziału stanowią inaczej. §2.Przy rozpoznawaniu środka odwoławczego stosuje się odpowiednio także przepisy art.425 §3 i4, art.426, 427, 429–438, 440–443, 447, 449, 453, 454 §1, art.455, 456, 462, 463 §1, art.465 §1 i2, art.466 i467 Kodeksu postępowania karnego. DZIAŁ XI Nadzwyczajne środki zaskarżenia Rozdział 18 Kasacja Art. 110. §1.21)Kasację wsprawach owykroczenia może wnieść wyłącznie Prokurator Generalny lub Rzecznik Praw Obywatelskich, w sprawach podlegających orzecznictwu sądów wojskowych także Naczelny Prokurator Wojskowy, awsprawach naruszenia praw dziecka także Rzecznik Praw Dziecka.22) Kasację można wnieść od każdego prawomocnego orzeczenia kończącego postępowanie sądowe. §2. Niedopuszczalne jest uwzględnienie kasacji na niekorzyść obwinionego wniesionej po upływie 3 miesięcy od daty uprawomocnienia się orzeczenia. §3. Kasację wnosi się bezpośrednio do Sądu Najwyższego. Art. 111. Kasacja może być wniesiona tylko zpowodu uchybień wskazanych wart.104 §1 lub innego rażącego naruszenia prawa, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na treść orzeczenia; kasacja nie może być wniesiona wyłącznie zpowodu niewspółmierności kary. Art. 112.23) Wpostępowaniu wprzedmiocie kasacji stosuje się odpowiednio przepisy działu X niniejszego kodeksu oraz art.522, 526 §1, art.529, 530 §2 i3, art.531 §1, art.532 §1, art.534 §2, art.535–537, 538 §1 i3 oraz art.539 Kodeksu postępowania karnego. Rozdział 19 Wznowienie postępowania Art. 113. §1. Do wznowienia postępowania prawomocnie zakończonego wtrybie przepisów niniejszego kodeksu stosuje się odpowiednio przepisy art.540–542, 544 §2 i3oraz art.545–548Kodeksu postępowania karnego. §2. Do wniosku owznowienie postępowania strona niebędąca prokuratorem dołącza dowód wniesienia opłaty sądowej; opłata ta podlega zwrotowi wrazie uwzględnienia wniosku. §3. Wkwestii wznowienia orzeka na posiedzeniu jednoosobowo sąd okręgowy, awsprawie zakończonej orzeczeniem tego sądu – jednoosobowo sąd apelacyjny. §4. Wsprawach należących do właściwości sądów wojskowych wkwestii wznowienia orzeka na posiedzeniu jednoosobowo wojskowy sąd okręgowy, a w sprawie zakończonej orzeczeniem tego sądu lub Sądu Najwyższego orzeka Sąd Najwyższy – Izba Wojskowa. DZIAŁ XII Postępowanie po uprawomocnieniu się orzeczenia Rozdział 20 Odszkodowanie za niesłuszne ukaranie lub zatrzymanie Art. 114. §1. Obwinionemu, który wwyniku kasacji lub wznowienia postępowania został następnie uniewinniony albo wobec którego umorzono postępowanie wskutek okoliczności nieuwzględnionych we wcześniejszym postępowaniu, przy Wbrzmieniu ustalonym przez art.11 ustawy zdnia 9 października 2009r. ozmianie ustawy oprokuraturze oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr178, poz.1375), która weszła wżycie zdniem 31 marca 2010r.

22) Zdanie pierwsze wbrzmieniu ustalonym przez art.7 ustawy zdnia 24 września 2010r. ozmianie ustawy oRzeczniku Praw Dziecka oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr197, poz.1307), która weszła wżycie zdniem 9 listopada 2010r.

23) Wbrzmieniu ustalonym przez art.8 pkt3 ustawy, októrej mowa wodnośniku 7.

21)

 Dziennik Ustaw – 29 – Poz. 395

sługuje od Skarbu Państwa odszkodowanie za poniesioną szkodę oraz zadośćuczynienie za doznaną krzywdę, wynikłą zwykonania względem niego wcałości lub części kary lub środka karnego, których nie powinien był ponieść. §

2. Odszkodowanie i zadośćuczynienie przysługuje także osobie niewątpliwie niesłusznie zatrzymanej oraz osobie osadzonej wzakładzie karnym na podstawie art.82 §5 pkt2 albo pkt3, która następnie została prawomocnie uniewinniona albo wobec której prawomocnie umorzono postępowanie. §3. Wrazie śmierci obwinionego, który żądanie odszkodowania izadośćuczynienia zgłosił za życia, prawa jego przechodzą na małżonka, dzieci irodziców. Art. 115. §1. Roszczenie oodszkodowanie izadośćuczynienie należy zgłosić wsądzie okręgowym, wokręgu którego wydano orzeczenie wpierwszej instancji lub wktórym nastąpiło zwolnienie zatrzymanego. §2. Roszczenia, októrych mowa w§1, przedawniają się po upływie 6 miesięcy od daty uprawomocnienia się orzeczenia uniewinniającego lub umarzającego postępowanie, októrym mowa wart.114 §1, albo od daty zwolnienia zatrzymanego. §3. Wprzedmiocie roszczenia orzeka jednoosobowo wyrokiem sąd okręgowy na rozprawie. Postępowanie wsprawie o odszkodowanie i zadośćuczynienie za niesłuszne ukaranie oraz za niewątpliwie niesłuszne zatrzymanie wolne jest od kosztów. §

4. Żądający odszkodowania może ustanowić pełnomocnika, którym może być adwokat lub radca prawny. Przepis art.30 §2 stosuje się odpowiednio. Art. 116. Przy rozpoznawaniu roszczeń o odszkodowanie oraz zadośćuczynienie stosuje się odpowiednio przepisy art.553, 556 §4 iart.557–559 Kodeksu postępowania karnego. DZIAŁ XIIa24) Postępowanie w sprawach ze stosunków międzynarodowych Rozdział 20a Wystąpienie do państwa członkowskiego Unii Europejskiej owykonanie postanowienia oza rzymaniu dowodów t lub mającego na celu zabezpieczenie mienia oraz wykonanie orzeczenia sądu lub innego organu państwa członkowskiego Unii Europejskiej oza rzymaniu dowodów lub mającego na celu zabezpie zenie mienia t c Art. 116a. Do wystąpienia do państwa człon owskiego Unii Europejskiej owyko anie postanowienia ozarzymaniu k n t dowodów lub mającego na celu za ezpieczenie mienia oraz do wykonania orze zenia sądu lub innego organu państwa b c członkowskiego Unii Europejskiej ozatrzymaniu dowodów lub mającego na celu zabezpieczenie mienia stosuje się odpowiednio przepisy rozdziałów 62a i62b Kodeksu po tę owania karnego. s p Rozdział 20b Wystąpienie do państwa członkowskiego Unii Europejskiej owykonanie grzywny, środków karnych wpostaci nawiązki lub obowiązku naprawienia szkody lub też orzeczenia zasądzającego koszty postępowania orazwykonanie orzeczenia sądu lub innego organu państwa członkowskiego Unii Europejskiej okarach ocharakterze pieniężnym Art. 116b. §1. Do wystąpienia do państwa członkowskiego Unii Europejskiej owykonanie grzywny, środków karnych wpostaci nawiązki lub obowiązku naprawienia szkody lub orzeczenia zasądzającego koszty postępowania oraz do wykonania orzeczenia sądu lub innego organu państwa członkowskiego Unii Europejskiej okarach ocharakterze pieniężnym stosuje się odpowiednio przepisy rozdziałów 66a i66b Kodeksu postępowania karnego. §2. Wpostępowaniu mandatowym owykonanie grzywny nałożonej mandatem karnym kredytowanym do właściwego sądu lub innego organu państwa członkowskiego Unii Europejskiej występuje wierzyciel uprawniony według przepisów opostępowaniu egzekucyjnym wadministracji.

24)

Dodany przez art.4 pkt2 ustawy, októrej mowa wodnośniku 5.

 Dziennik Ustaw – 30 – DZIAŁ XIII Koszty postępowania Art. 117. §1. Wszelkie wydatki wtoku postępowania wsprawach owykroczenia wykłada tymczasowo Skarb Państwa. §2. Koszty obrońcy ipełnomocnika wykłada strona, która go ustanowiła. Koszty obrońcy wyznaczonego wsytuacji określonej wart.21 §1 iart.22 wykłada tymczasowo Skarb Państwa. Art. 118. §1. Wrazie skazania, obwinionego obciąża się zryczałtowanymi wydatkami postępowania oraz innymi należnościami, októrych mowa w§3, jeżeli należności takie powstały wpostępowaniu. §2. Wrazie uniewinnienia obwinionego lub umorzenia postępowania wsprawie, wktórej wniosek oukaranie złożył oskarżyciel publiczny, koszty postępowania ponosi Skarb Państwa, agdy wniosek taki złożył oskarżyciel posiłkowy – ten oskarżyciel; wrazie jednak umorzenia postępowania wwypadku określonym wart.31 §1 koszty postępowania ponosi Skarb Państwa. §3. Wydatki wykładane przez Skarb Państwa mają charakter zryczałtowany. Zryczałtowane wydatki postępowania nie obejmują jednak należności dla osób, zakładów, instytutów iinstytucji powołanych do wydania opinii oraz należności ustanowionych zurzędu obrońcy ipełnomocnika. §4. Wysokość zryczałtowanych wydatków postępowania, atakże opłaty, októrej mowa wart.113 §2, określi, wdrodze rozporządzenia, Minister Sprawiedliwości, uwzględniając realnie ponoszone koszty poszczególnych czynności. Art. 119.25) Do kosztów postępowania stosuje się odpowiednio przepisy art. 616, art. 617, art. 618 § 1 i 3, art.618a–618l, art.623, art.624 §1, art.625–627, art.630, art.633–635, art.636 §1 i2, art.637–639 iart.641 Kodeksu postępowania karnego, przy czym wydatkami Skarbu Państwa są także wydatki ponoszone w toku czynności wyjaśniających. Poz. 395

25)

Wbrzmieniu ustalonym przez art.5 ustawy zdnia 31 sierpnia 2012r. ozmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz.1101), która weszła wżycie zdniem 5 listopada 2012r.



Dziennik Ustaw Poz. 395 z 2013 - pozostałe dokumenty:

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1742 z 20132013-12-31

  Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie wymagań dotyczących sprawności technicznej sprzętu przeznaczonego do stosowania środków ochrony roślin

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1741 z 20132013-12-31

  Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 2013 r. w sprawie szczegółowych warunków realizacji rządowego programu wspierania osób uprawnionych do świadczenia pielęgnacyjnego

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1740 z 20132013-12-31

  Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie wysokości wynagrodzenia członków i personelu pomocniczego komisji regulacyjnych działających na podstawie ustaw o stosunku Państwa do kościołów oraz związków wyznaniowych w roku 2014

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1739 z 20132013-12-31

  Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie dokumentowania działalności gospodarczej w zakresie usług ochrony osób i mienia

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1738 z 20132013-12-31

  Rozporządzenie Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia 30 grudnia 2013 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania statutu Transportowemu Dozorowi Technicznemu

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1737 z 20132013-12-31

  Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 17 grudnia 2013 r. w sprawie przeprowadzania ochronnych szczepień lisów wolno żyjących przeciwko wściekliźnie

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1736 z 20132013-12-31

  Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 31 grudnia 2013 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wieloletniej prognozy finansowej jednostki samorządu terytorialnego

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1735 z 20132013-12-31

  Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 2013 r. w sprawie kwot wartości zamówień oraz konkursów, od których jest uzależniony obowiązek przekazywania ogłoszeń Urzędowi Publikacji Unii Europejskiej

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1734 z 20132013-12-31

  Ustawa z dnia 22 listopada 2013 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1733 z 20132013-12-31

  Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie szczegółowych zasad użycia oddziałów i pododdziałów Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej w czasie stanu wyjątkowego

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1732 z 20132013-12-31

  Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 17 grudnia 2013 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad zatrudniania pracowników w jednostkach wojskowych przewidzianych do użycia lub pobytu poza granicami państwa

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1731 z 20132013-12-31

  Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie wykonywania przez operatorów pocztowych zadań na rzecz obronności, bezpieczeństwa państwa i bezpieczeństwa i porządku publicznego

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1730 z 20132013-12-31

  Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 2013 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie stanowisk służbowych w Centralnym Biurze Antykorupcyjnym oraz wymagań w zakresie wykształcenia i kwalifikacji zawodowych, jakie powinni spełniać funkcjonariusze na poszczególnych stanowiskach służbowych

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1729 z 20132013-12-31

  Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 2013 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania statutu Generalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1728 z 20132013-12-31

  Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 27 grudnia 2013 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie udzielania wsparcia nowej inwestycji z Funduszu Strefowego

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1727 z 20132013-12-31

  Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 27 grudnia 2013 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1726 z 20132013-12-31

  Rozporządzenie Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia 30 grudnia 2013 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych wymagań, jakie powinien spełnić podmiot wnioskujący o wyznaczenie go jako jednostkę uprawnioną, sposobu i trybu przeprowadzania kontroli oraz wzoru sprawozdania oceniającego

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1725 z 20132013-12-31

  Rozporządzenie Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia 30 grudnia 2013 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie dopuszczenia jednostkowego pojazdu

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1724 z 20132013-12-31

  Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie wprowadzenia programu zwalczania gąbczastej encefalopatii bydła na 2014 r.

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1723 z 20132013-12-31

  Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 24 grudnia 2013 r. w sprawie Systemu Wspomagania Decyzji Państwowej Straży Pożarnej

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1722 z 20132013-12-31

  Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień