Dziennik Ustaw Poz. 482 z 2013

Tytuł:	Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 11 marca 2013 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy - Kodeks wykroczeń
Status aktu prawnego:	Obowiązujący
Data ogłoszenia:	2013-04-22
Data wydania:	2013-03-11
Data wejscia w życie:	0
Data obowiązywania:	0

Treść dokumentu: Dziennik Ustaw Poz. 482 z 2013

DZIENNIK USTAW

RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Warszawa, dnia 22 kwietnia 2013 r. Poz. 482

OBWIESZCZENIE MARSZAŁKA SEJMU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ zdnia 11 marca 2013r. wsprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy – Kodeks wykroczeń

1. Na podstawie art.16 ust.1 zdanie pierwsze ustawy zdnia 20 lipca 2000r. oogłaszaniu aktów normatywnych iniektórych innych aktów prawnych (Dz.U. z2011r. Nr197, poz.1172 iNr232, poz.1378) ogłasza się wzałączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy zdnia 20 maja 1971r. – Kodeks wykroczeń (Dz.U. z2010r. Nr46, poz.275), zuwzględnieniem zmian wprowadzonych: 1)  ustawą zdnia 29 kwietnia 2010r. ozmianie ustawy ousługach turystycznych oraz ozmianie ustawy – Kodeks wykroczeń (Dz.U. Nr106, poz.672), 2)  ustawą zdnia 22 lipca 2010r. ozmianie ustawy – Kodeks wykroczeń (Dz.U. Nr152, poz.1017), 3)  ustawą zdnia 22 lipca 2010r. ozmianie ustawy – Prawo oruchu drogowym oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr152, poz.1018), 4)  ustawą zdnia 24 września 2010r. oewidencji ludności (Dz.U. Nr217, poz.1427, z2011r. Nr133, poz.768 iNr288, poz.1686 oraz z2012r. poz.1407), 5)  ustawą zdnia 29 października 2010r. ozmianie ustawy – Prawo oruchu drogowym oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr225, poz.1466 oraz z2011r. Nr244, poz.145), 6)  ustawą zdnia 12 maja 2011r. okredycie konsumenckim (Dz.U. Nr126, poz.715), 7)  ustawą zdnia 31 sierpnia 2011r. ozmianie ustawy obezpieczeństwie imprez masowych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr217, poz.1280), 8)  ustawą zdnia 31 sierpnia 2011r. ozmianie ustawy – Kodeks wykroczeń (Dz.U. Nr224, poz.1340), 9)  ustawą zdnia 16 września 2011r. otimeshare (Dz.U. Nr230, poz.1370), 10)  stawą zdnia 16 września 2011r. ozmianie ustawy – Kodeks karny wykonawczy oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. u Nr240, poz.1431) oraz zmian wynikających zprzepisów ogłoszonych przed dniem 21 lutego 2013r.

2. Podany wzałączniku do niniejszego obwieszczenia tekst jednolity ustawy nie obejmuje: 1)  art.6 ustawy zdnia 29 kwietnia 2010r. ozmianie ustawy ousługach turystycznych oraz ozmianie ustawy – Kodeks wykroczeń (Dz.U. Nr106, poz.672), który stanowi: „Art. 6. Ustawa wchodzi wżycie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia.”; 2)  art.2 ustawy zdnia 22 lipca 2010r. ozmianie ustawy – Kodeks wykroczeń (Dz.U. Nr152, poz.1017), który stanowi: „Art. 2. Ustawa wchodzi wżycie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.”;

 Dziennik Ustaw –2– Poz. 482

3)  16 ustawy z dnia 22 lipca 2010 r. o zmianie ustawy – Prawo o ruchu drogowym oraz niektórych innych ustaw art. (Dz.U. Nr152, poz.1018), który stanowi: „Art. 16. Ustawa wchodzi wżycie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, zwyjątkiem: 1)  art.1 pkt10 lit.d–i, które wchodzą wżycie po upływie 12 miesięcy od dnia ogłoszenia; 2)  art.4 pkt1, który wchodzi wżycie po upływie 24 miesięcy od dnia ogłoszenia.”; 4)  art.80 ustawy zdnia 24 września 2010r. oewidencji ludności (Dz.U. Nr217, poz.1427, z2011r. Nr133, poz.768 iNr288, poz.1686 oraz z2012r. poz.1407), który stanowi: „Art.80. Ustawa wchodzi wżycie zdniem 1 stycznia 2015r., zwyjątkiem art.62, który wchodzi wżycie zdniem 1 stycznia 2013r.”; 5)  art.9 iart.11 ustawy zdnia 29 października 2010r. ozmianie ustawy – Prawo oruchu drogowym oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr225, poz.1466 oraz z2011r. Nr244, poz.1454), które stanowią: „Art. 9. Postępowania wsprawach owykroczenia dotyczące naruszeń przepisów ruchu drogowego wzakresie przekraczania dopuszczalnej prędkości lub niestosowania się do sygnałów świetlnych popełnionych przed dniem 1 lipca 2011r. prowadzone będą na podstawie przepisów obowiązujących wdniu popełnienia wykroczenia.” „Art. 11. Ustawa wchodzi wżycie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, zwyjątkiem: 1)  (uchylony); 2)  art.1 pkt7 wzakresie dotyczącym art.129g ust.1–3 oraz art.129h ust.1–4; 3)  art.3 wzakresie dotyczącym art.20c – które wchodzą wżycie zdniem 1 lipca 2011r.”; 6)  art.68 ustawy zdnia 12 maja 2011r. okredycie konsumenckim (Dz.U. Nr126, poz.715), który stanowi: „Art. 68. Ustawa wchodzi wżycie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia.”; 7)  art.14 ustawy zdnia 31 sierpnia 2011r. ozmianie ustawy obezpieczeństwie imprez masowych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr217, poz.1280), który stanowi: „Art.14. Ustawa wchodzi wżycie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, zwyjątkiem: 1)  art.1 pkt1–5, 7–16, 18 i20–26, które wchodzą wżycie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia; 2)  art.1 pkt17, 19, 27 i28, art.5 pkt1, 2, 4 i5, art.7 iart.10, które wchodzą wżycie zdniem 1 stycznia 2012r.”; 8)  art.2 ustawy zdnia 31 sierpnia 2011r. ozmianie ustawy – Kodeks wykroczeń (Dz.U. Nr224, poz.1340), który stanowi: „Art.2. Ustawa wchodzi wżycie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.”; 9)  art.50 ustawy zdnia 16 września 2011r. otimeshare (Dz.U. Nr230, poz.1370), który stanowi: „Art. 50. Ustawa wchodzi wżycie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia.”; 10)  rt.10 iart.13 ustawy zdnia 16 września 2011r. ozmianie ustawy – Kodeks karny wykonawczy oraz niektórych ina nych ustaw (Dz.U. Nr240, poz.1431), które stanowią: „Art. 10.1. Przepisy wbrzmieniu nadanym niniejszą ustawą stosuje się również przy wykonywaniu orzeczeń, które stały się wykonalne przed dniem jej wejścia wżycie.

2. Wsprawach zakończonych prawomocnym orzeczeniem, wktórych grzywna, należności sądowe lub pieniężna kara porządkowa nie zostały wykonane, do wykonania orzeczenia wtym zakresie stosuje się przepisy dotychczasowe.

3. Do zażaleń na postanowienia wydane wtoku postępowania wykonawczego, wniesionych przed dniem wejścia wżycie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy dotychczasowe.” „Art. 13. Ustawa wchodzi wżycie zdniem 1 stycznia 2012r.”. Marszałek Sejmu: E. Kopacz

 Dziennik Ustaw –3– Poz. 482

Załącznik do obwieszczenia Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej zdnia 11 marca 2013r. (poz.482)

USTAWA zdnia 20 maja 1971r. Kodeks wykroczeń CZĘŚĆ OGÓLNA Rozdział I Zasady odpowiedzialności Art. 1. §1. Odpowiedzialności za wykroczenie podlega ten tylko, kto popełnia czyn społecznie szkodliwy, zabroniony przez ustawę obowiązującą wczasie jego popełnienia pod groźbą kary aresztu, ograniczenia wolności, grzywny do 5000złotych lub nagany. §2. Nie popełnia wykroczenia sprawca czynu zabronionego, jeżeli nie można mu przypisać winy wczasie czynu. Art. 2. §1. Jeżeli wczasie orzekania obowiązuje ustawa inna niż wczasie popełnienia wykroczenia, stosuje się ustawę nową, jednakże należy stosować ustawę obowiązującą poprzednio, jeżeli jest względniejsza dla sprawcy. §2. Jeżeli według nowej ustawy czyn objęty orzeczeniem nie jest już zabroniony pod groźbą kary, ukaranie uważa się za niebyłe. Art. 3. §1. Na zasadach określonych wniniejszej ustawie odpowiada ten, kto popełnił wykroczenie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jak również na polskim statku wodnym lub powietrznym. §2. Odpowiedzialność za wykroczenie popełnione za granicą zachodzi tylko wtedy, gdy przepis szczególny taką odpowiedzialność przewiduje. Art. 4. §1. Wykroczenie uważa się za popełnione wczasie, wktórym sprawca działał lub zaniechał działania, do którego był obowiązany. §2. Wykroczenie uważa się za popełnione na miejscu, gdzie sprawca działał lub zaniechał działania, do którego był obowiązany, albo gdzie skutek nastąpił lub miał nastąpić. Art. 5. Wykroczenie można popełnić zarówno umyślnie, jak inieumyślnie, chyba że ustawa przewiduje odpowiedzialność tylko za wykroczenie umyślne. Art. 6. §1. Wykroczenie umyślne zachodzi wtedy, gdy sprawca ma zamiar popełnienia czynu zabronionego, to jest chce go popełnić albo przewidując możliwość jego popełnienia na to się godzi. §2. Wykroczenie nieumyślne zachodzi, jeżeli sprawca nie mając zamiaru jego popełnienia, popełnia je jednak na skutek niezachowania ostrożności wymaganej wdanych okolicznościach, mimo że możliwość popełnienia tego czynu przewidywał albo mógł przewidzieć. Art. 7. §1. Nieświadomość tego, że czyn jest zagrożony karą, nie wyłącza odpowiedzialności, chyba że nieświadomość była usprawiedliwiona. §2. Nie popełnia wykroczenia umyślnego, kto pozostaje wbłędzie co do okoliczności stanowiącej znamię czynu zabronionego. Art. 8. Na zasadach określonych w niniejszej ustawie odpowiada ten, kto popełnia czyn zabroniony po ukończeniu lat17. Art. 9. §1. Jeżeli czyn wyczerpuje znamiona wykroczeń określonych wdwóch lub więcej przepisach ustawy, stosuje się przepis przewidujący najsurowszą karę, co nie stoi na przeszkodzie orzeczeniu środków karnych na podstawie innych naruszonych przepisów.

 Dziennik Ustaw –4– Poz. 482

§2. Jeżeli jednocześnie orzeka się oukaraniu za dwa lub więcej wykroczeń, wymierza się łącznie karę wgranicach zagrożenia określonych wprzepisie przewidującym najsurowszą karę, co nie stoi na przeszkodzie orzeczeniu środków karnych na podstawie innych naruszonych przepisów. Art. 10. §1. Jeżeli czyn będący wykroczeniem wyczerpuje zarazem znamiona przestępstwa, orzeka się za przestępstwo iza wykroczenie, ztym że jeżeli orzeczono za przestępstwo iza wykroczenie karę lub środek karny tego samego rodzaju, wykonuje się surowszą karę lub środek karny. Wrazie uprzedniego wykonania łagodniejszej kary lub środka karnego zalicza się je na poczet surowszych. §

2. Przy zaliczaniu kar przyjmuje się jeden dzień aresztu za równoważny jednemu dniowi pozbawienia wolności, dwóm dniom ograniczenia wolności oraz grzywnie wkwocie od 20 do 150 złotych. §3. Karę aresztu orzeczoną za wykroczenie uważa się za karę tego samego rodzaju co kara pozbawienia wolności orzeczona za przestępstwo. §4. Zaliczeniu, októrym mowa w§1, nie podlegają środki karne wpostaci: 1)  nawiązki, jeżeli za wykroczenie iza przestępstwo orzeczono je na rzecz różnych podmiotów; 2)  obowiązku naprawienia szkody, jeżeli za wykroczenie iza przestępstwo orzeczono je wzwiązku zróżnym rodzajem szkód. Art. 11. §1. Odpowiada za usiłowanie, kto wzamiarze popełnienia czynu zabronionego swoim zachowaniem bezpośrednio zmierza do jego dokonania, które jednak nie następuje. §2. Odpowiedzialność za usiłowanie zachodzi, gdy ustawa tak stanowi. §3. Karę za usiłowanie wymierza się wgranicach zagrożenia przewidzianego dla danego wykroczenia. §4. Nie podlega karze za usiłowanie, kto dobrowolnie odstąpił od czynu lub zapobiegł skutkowi stanowiącemu znamię czynu zabronionego. Art. 12. Odpowiada za podżeganie, kto chcąc, aby inna osoba dokonała czynu zabronionego, nakłania ją do tego. Art. 13. Odpowiada za pomocnictwo, kto wzamiarze, aby inna osoba dokonała czynu zabronionego, swoim zachowaniem ułatwia jego popełnienie, wszczególności dostarczając narzędzie, środek przewozu, udzielając rady lub informacji; odpowiada za pomocnictwo także ten, kto wbrew prawnemu, szczególnemu obowiązkowi niedopuszczenia do popełnienia czynu zabronionego swoim zaniechaniem ułatwia innej osobie jego popełnienie. Art. 14. §1. Odpowiedzialność za podżeganie ipomocnictwo zachodzi wtedy, gdy ustawa tak stanowi itylko wrazie dokonania przez sprawcę czynu zabronionego. §

2. Każdy ze współdziałających w popełnieniu czynu zabronionego odpowiada w granicach swojej umyślności lub nieumyślności, niezależnie od odpowiedzialności pozostałych współdziałających. §3. Karę za podżeganie lub za pomocnictwo wymierza się wgranicach zagrożenia przewidzianego dla danego wykroczenia. Art. 15. Nie popełnia wykroczenia, kto wobronie koniecznej odpiera bezpośredni bezprawny zamach na jakiekolwiek dobro chronione prawem. Art. 16. §1. Nie popełnia wykroczenia, kto działa wcelu uchylenia bezpośredniego niebezpieczeństwa grożącego dobru chronionemu prawem, jeżeli niebezpieczeństwa nie można inaczej uniknąć, adobro poświęcone nie przedstawia wartości oczywiście większej niż dobro ratowane. §2. Przepisu §1 nie stosuje się, gdy sprawca poświęca dobro, które ma szczególny obowiązek chronić nawet znarażeniem się na niebezpieczeństwa osobiste. Art. 17. §1. Nie popełnia wykroczenia, kto, zpowodu choroby psychicznej, upośledzenia umysłowego lub innego zakłócenia czynności psychicznych, nie mógł wczasie czynu rozpoznać jego znaczenia lub pokierować swoim postępowaniem.

 Dziennik Ustaw –5– Poz. 482

§2. Jeżeli wczasie popełnienia wykroczenia zdolność rozpoznawania znaczenia czynu lub kierowania postępowaniem była wznacznym stopniu ograniczona, można odstąpić od wymierzenia kary lub środka karnego. §3. Przepisów §1 i2 nie stosuje się, gdy sprawca wykroczenia wprawił się wstan nietrzeźwości lub odurzenia powodujący wyłączenie lub ograniczenie poczytalności, które przewidywał albo mógł przewidzieć. Rozdział II Kary, środki karne izasady ich wymiaru Art. 18. Karami są: 1)  areszt; 2)  ograniczenie wolności; 3)  grzywna; 4)  nagana. Art. 19. Kara aresztu trwa najkrócej 5, najdłużej 30 dni; wymierza się ją wdniach. Art. 20. §1. Kara ograniczenia wolności trwa 1 miesiąc. §2. Wczasie odbywania kary ograniczenia wolności ukarany: 1)  może bez zgody sądu zmieniać miejsca stałego pobytu; nie 2)  obowiązany do wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne; jest 3)  obowiązek udzielania wyjaśnień dotyczących przebiegu odbywania kary. ma Art. 21. §

1. Obowiązek określony w art. 20 § 2 pkt 2 polega na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne wodpowiednim zakładzie pracy, placówce służby zdrowia, opieki społecznej, organizacji lub instytucji niosącej pomoc charytatywną lub na rzecz społeczności lokalnej wwymiarze od 20 do 40 godzin. §2. Wstosunku do osoby zatrudnionej organ orzekający, zamiast obowiązku określonego w§1, może orzec potrącenie od 10 do 25% wynagrodzenia za pracę na rzecz Skarbu Państwa albo na cel społeczny wskazany przez organ orzekający; wokresie odbywania kary ukarany nie może rozwiązać bez zgody sądu stosunku pracy. §3. (uchylony). Art. 22. Wymierzając karę ograniczenia wolności, organ orzekający może zobowiązać ukaranego do: 1)  naprawienia wcałości albo wczęści szkody wyrządzonej wykroczeniem; 2)  przeproszenia pokrzywdzonego. Art. 23.1) §1. Jeżeli ukarany uchyla się od odbywania kary ograniczenia wolności lub wykonania nałożonych na niego obowiązków, atakże wprzypadku gdy ukarany wykonał część kary ograniczenia wolności, sąd zarządza wykonanie zastępczej kary aresztu wwymiarze odpowiadającym karze ograniczenia wolności pozostałej do wykonania, przyjmując, że jeden dzień zastępczej kary aresztu jest równoważny dwóm dniom kary ograniczenia wolności. §2. Na postanowienie wprzedmiocie zarządzenia wykonania zastępczej kary aresztu przysługuje zażalenie. Art. 24. §1. Grzywnę wymierza się wwysokości od 20 do 5000 złotych, chyba że ustawa stanowi inaczej. §2. Jeżeli za wykroczenie popełnione wcelu osiągnięcia korzyści majątkowej wymierzono karę aresztu, orzeka się obok tej kary również grzywnę, chyba że orzeczenie grzywny nie byłoby celowe. §3. Wymierzając grzywnę, bierze się pod uwagę dochody sprawcy, jego warunki osobiste irodzinne, stosunki majątkowe imożliwości zarobkowe.

1)

W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 16 września 2011 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny wykonawczy oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr240, poz.1431), która weszła wżycie zdniem 1 stycznia 2012r.

 Dziennik Ustaw –6– Poz. 482

Art. 25.2) §1. Jeżeli egzekucja grzywny okazała się bezskuteczna lub zokoliczności sprawy wynika, że byłaby ona bezskuteczna, sąd może zamienić grzywnę na pracę społecznie użyteczną, określając czas jej trwania. Praca społecznie użyteczna trwa najkrócej tydzień, najdłużej 2 miesiące. Przepisy art.20 §2 iart.21 §1 stosuje się odpowiednio. §2. Jeżeli egzekucja grzywny okazała się bezskuteczna lub zokoliczności sprawy wynika, że byłaby ona bezskuteczna, sąd zarządza wykonanie zastępczej kary aresztu, gdy: 1)  ukarany oświadczy, że nie wyraża zgody na podjęcie pracy społecznie użytecznej zamienionej na podstawie §1 albo uchyla się od jej wykonania, lub 2)  zamiana grzywny na pracę społecznie użyteczną jest niemożliwa lub niecelowa. §3. Zarządzając wykonanie zastępczej kary aresztu sąd przyjmuje, że jeden dzień zastępczej kary aresztu jest równoważny grzywnie od 20 do 150 złotych; kara zastępcza nie może przekroczyć 30 dni aresztu. §4. Na postanowienie wprzedmiocie kar zastępczych, októrych mowa w§1 i2, przysługuje zażalenie. Art. 26. Nie można wymierzyć kary aresztu lub zastępczej kary aresztu, jeżeli warunki osobiste sprawcy uniemożliwiają odbycie tej kary. Art. 27. §1. Od zastępczej kary aresztu sprawca może być uwolniony wkażdym czasie przez wpłacenie kwoty pieniężnej przypadającej jeszcze do uiszczenia. §2. Jeżeli grzywna została uiszczona wczęści, karę zastępczą zmniejsza się wsposób odpowiadający stosunkowi kwoty zapłaconej wwysokości grzywny. Art. 28. §1. Środkami karnymi są: 1)  zakaz prowadzenia pojazdów; 2)  przepadek przedmiotów; 3)  nawiązka; 4)  obowiązek naprawienia szkody; 5)  podanie orzeczenia oukaraniu do publicznej wiadomości wszczególny sposób; 6)  inne środki karne określone przez ustawę. §2. Środki karne można orzec, jeżeli są one przewidziane wprzepisie szczególnym, aorzeka się je, jeżeli przepis szczególny tak stanowi. §3. Przepadek przedmiotów można orzec, choćby zachodziła okoliczność wyłączająca ukaranie sprawcy. §4. Obowiązek naprawienia szkody orzeka się wsposób określony wprzepisie szczególnym. Art. 29. §1. Zakaz prowadzenia pojazdów wymierza się wmiesiącach lub latach, na okres od 6 miesięcy do 3 lat. §2. Orzekając zakaz prowadzenia pojazdów określa się rodzaj pojazdu, którego zakaz dotyczy. §3. Zakaz, októrym mowa w§1, obowiązuje od uprawomocnienia się orzeczenia. Orzekając zakaz nakłada się obowiązek zwrotu dokumentu uprawniającego do prowadzenia pojazdu, jeżeli dokument ten nie został zatrzymany. Do chwili wykonania tego obowiązku okres, na który orzeczono zakaz, nie biegnie. §4. Na poczet zakazu prowadzenia pojazdów zalicza się okres zatrzymania prawa jazdy lub innego dokumentu uprawniającego do prowadzenia pojazdu. Art. 30. §1. Przepadek przedmiotów obejmuje narzędzia lub inne przedmioty, które służyły lub były przeznaczone do popełnienia wykroczenia, ajeżeli przepis szczególny tak stanowi – także przedmioty pochodzące bezpośrednio lub pośrednio zwykroczenia.

2)

Wbrzmieniu ustalonym przez art.2 pkt2 ustawy, októrej mowa wodnośniku 1.

 Dziennik Ustaw –7– Poz. 482

§

2. Przepadek przedmiotów niebędących własnością sprawcy wykroczenia można orzec tylko wtedy, gdy przepis szczególny tak stanowi. §3. Przepadek przedmiotów następuje zchwilą uprawomocnienia się orzeczenia. §4. Przedmioty objęte przepadkiem przechodzą na własność Skarbu Państwa, chyba że ustawa stanowi inaczej. §5. Przepadku nie orzeka się, jeżeli byłoby to niewspółmierne do wagi popełnionego wykroczenia, chyba że chodzi oprzedmiot pochodzący bezpośrednio zwykroczenia. Art. 31. §1. Podanie orzeczenia oukaraniu do publicznej wiadomości wszczególny sposób orzeka się wtedy, gdy może to mieć znaczenie wychowawcze. §2. Kara określona w§1 polega na ogłoszeniu orzeczenia wzakładzie pracy, wuczelni, wmiejscu zamieszkania ukaranego, winnym właściwym miejscu lub winny stosowny sposób. Ogłoszenie może nastąpić na koszt ukaranego. Art. 32. Nawiązkę orzeka się na rzecz pokrzywdzonego wwypadkach przewidzianych wprzepisach szczególnych. Art. 33. §

1. Organ orzekający wymierza karę według swojego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę za dane wykroczenie, oceniając stopień społecznej szkodliwości czynu ibiorąc pod uwagę cele kary wzakresie społecznego oddziaływania oraz cele zapobiegawcze iwychowawcze, które ma ona osiągnąć wstosunku do ukaranego. §2. Wymierzając karę, organ orzekający bierze pod uwagę wszczególności rodzaj irozmiar szkody wyrządzonej wykroczeniem, stopień winy, pobudki, sposób działania, stosunek do pokrzywdzonego, jak również właściwości, warunki osobiste imajątkowe sprawcy, jego stosunki rodzinne, sposób życia przed popełnieniem izachowanie się po popełnieniu wykroczenia. §3. Jako okoliczności łagodzące uwzględnia się wszczególności: 1)  działanie sprawcy wykroczenia pod wpływem ciężkich warunków rodzinnych lub osobistych; 2)  działanie sprawcy wykroczenia pod wpływem silnego wzburzenia wywołanego krzywdzącym stosunkiem do niego lub do innych osób; 3)  działanie zpobudek zasługujących na uwzględnienie; 4)  prowadzenie przez sprawcę nienagannego życia przed popełnieniem wykroczenia iwyróżnianie się spełnianiem obowiązków, zwłaszcza wzakresie pracy; 5)  przyczynienie się lub staranie się sprawcy oprzyczynienie się do usunięcia szkodliwych następstw swego czynu. §4. Jako okoliczności obciążające uwzględnia się wszczególności: 1)  (uchylony); 2)  działanie sprawcy wcelu osiągnięcia bezprawnej korzyści majątkowej; 3)  działanie wsposób zasługujący na szczególne potępienie; 4)  (uchylony); 5)  uprzednie ukaranie sprawcy za podobne przestępstwo lub wykroczenie; 6)  chuligański charakter wykroczenia; 7)  działanie pod wpływem alkoholu, środka odurzającego lub innej podobnie działającej substancji lub środka; 8)  popełnienie wykroczenia na szkodę osoby bezradnej lub osoby, której sprawca powinien okazać szczególne względy; 9)  popełnienie wykroczenia we współdziałaniu zmałoletnim. §5. Przepisy §1–4 stosuje się odpowiednio do środków karnych. Art. 34. Okoliczności wpływające na wymiar kary iśrodka karnego uwzględnia się tylko co do osoby, której dotyczą.

 Dziennik Ustaw –8– Poz. 482

Art. 35. Jeżeli ustawa daje możność wyboru między aresztem ainną karą, areszt można orzec tylko wtedy, gdy czyn popełniono umyślnie, azarazem za orzeczeniem kary aresztu przemawia waga czynu lub okoliczności sprawy świadczą odemoralizacji sprawcy albo sposób jego działania zasługuje na szczególne potępienie. Art. 36. §1. Naganę można orzec wtedy, gdy ze względu na charakter iokoliczności czynu lub właściwości iwarunki osobiste sprawcy należy przypuszczać, że zastosowanie tej kary jest wystarczające do wdrożenia go do poszanowania prawa izasad współżycia społecznego. §2. Nie można orzec nagany za wykroczenie ocharakterze chuligańskim. Art. 37. Jeżeli wykroczeniem ocharakterze chuligańskim została wyrządzona szkoda, można orzec nawiązkę do wysokości 1000 złotych na rzecz pokrzywdzonego albo na rzecz Polskiego Czerwonego Krzyża lub na inny cel społeczny wskazany przez organ orzekający. Art. 37a. (uchylony). Art. 38. Ukaranemu co najmniej dwukrotnie za podobne wykroczenia umyślne, który wciągu dwóch lat od ostatniego ukarania popełnia ponownie podobne wykroczenie umyślne, można wymierzyć karę aresztu, choćby było zagrożone karą łagodniejszą. Art. 39. §1. Wwypadkach zasługujących na szczególne uwzględnienie można – biorąc pod uwagę charakter iokoliczności czynu lub właściwości iwarunki osobiste sprawcy – zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary albo odstąpić od wymierzenia kary lub środka karnego. §2. Nadzwyczajne złagodzenie polega na wymierzeniu kary poniżej dolnej granicy ustawowego zagrożenia albo kary łagodniejszego rodzaju. §3. (uchylony). §4. Wrazie odstąpienia od wymierzenia kary można zastosować do sprawcy środek oddziaływania społecznego, mający na celu przywrócenie naruszonego porządku prawnego lub naprawienie wyrządzonej krzywdy, polegający zwłaszcza na przeproszeniu pokrzywdzonego, uroczystym zapewnieniu niepopełniania więcej takiego czynu albo zobowiązania sprawcy do przywrócenia stanu poprzedniego. Rozdział III Zastosowanie środków oddziaływania wychowawczego Art. 40. (uchylony). Art. 41. Wstosunku do sprawcy czynu można poprzestać na zastosowaniu pouczenia, zwróceniu uwagi, ostrzeżeniu lub na zastosowaniu innych środków oddziaływania wychowawczego. Rozdział IV Warunkowe zawieszenie wykonania kary aresztu Art. 42. §1. Wykonanie kary aresztu można warunkowo zawiesić, jeżeli ze względu na okoliczności popełnienia wykroczenia, właściwości iwarunki osobiste sprawcy oraz jego zachowanie się po popełnieniu wykroczenia należy przypuszczać, że pomimo niewykonania kary nie popełni on nowego podobnego przestępstwa lub wykroczenia. §2. Warunkowe zawieszenie wykonania kary następuje na okres próby, który nie może być krótszy niż 6 miesięcy inie może przekroczyć roku. Okres próby biegnie od uprawomocnienia się orzeczenia. §

3. Jeżeli wykroczeniem została wyrządzona szkoda w mieniu, warunkowe zawieszenie wykonania kary może być orzeczone tylko wtedy, gdy szkoda została wcałości naprawiona. Art. 43. Warunkowego zawieszenia wykonania kary nie stosuje się do sprawcy, który: 1)  wciągu 2 lat przed popełnieniem wykroczenia był już karany za podobne przestępstwo lub wykroczenie albo 2)  popełnił wykroczenie ocharakterze chuligańskim – chyba że ze względu na wyjątkowe okoliczności organ orzekający uzna zawieszenie wykonania kary za celowe.

 Dziennik Ustaw –9– Poz. 482

Art. 44. §1. Sąd, który orzekł karę aresztu zarządza wykonanie kary, jeżeli ukarany wokresie próby popełnił podobne do poprzedniego przestępstwo lub wykroczenie. §2. Sąd, który orzekł karę aresztu może zarządzić wykonanie kary, jeżeli ukarany wokresie próby popełnił inne przestępstwo lub wykroczenie niż wymienione w§1. §3. Jeżeli wokresie próby iwciągu dalszych 2 miesięcy nie zarządzono wykonania kary, ukaranie uważa się za niebyłe. §4.3) Na postanowienie wprzedmiocie zarządzenia wykonania kary aresztu przysługuje zażalenie. Rozdział V Przedawnienie orzekania, wykonania kary oraz zatarcie ukarania Art. 45. §1. Karalność wykroczenia ustaje, jeżeli od czasu jego popełnienia upłynął rok; jeżeli wtym okresie wszczęto postępowanie, karalność wykroczenia ustaje zupływem 2 lat od popełnienia czynu. §2. Wrazie uchylenia prawomocnego rozstrzygnięcia, przedawnienie biegnie od daty uchylenia rozstrzygnięcia. §3. Orzeczona kara lub środek karny nie podlega wykonaniu, jeżeli od daty uprawomocnienia się rozstrzygnięcia upłynęły 3 lata. Art. 46. §1. Ukaranie uważa się za niebyłe po upływie 2 lat od wykonania, darowania lub przedawnienia wykonania kary. §2. Jeżeli ukarany przed upływem okresu przewidzianego w§1 popełnił nowe wykroczenie, za które wymierzono mu karę aresztu, ograniczenia wolności lub grzywny, ukaranie za oba wykroczenia uważa się za niebyłe po upływie 2 lat od wykonania, darowania albo od przedawnienia wykonania kary za nowe wykroczenie. §3. Jeżeli orzeczono środek karny, uznanie ukarania za niebyłe nie może nastąpić przed jego wykonaniem, darowaniem albo przedawnieniem wykonania. Rozdział VI Wyjaśnienie wyrażeń ustawowych Art. 47. §1. Czynem zabronionym jest zachowanie oznamionach określonych wustawie karnej. §2. Przestępstwami iwykroczeniami podobnymi są przestępstwa iwykroczenia należące do tego samego rodzaju; przestępstwa iwykroczenia zzastosowaniem przemocy lub groźby jej użycia albo przestępstwa iwykroczenia popełnione wcelu osiągnięcia korzyści majątkowej uważa się za przestępstwa iwykroczenia podobne. §3. Osobą najbliższą jest małżonek, wstępny, zstępny, rodzeństwo, powinowaty wtej samej linii lub stopniu, osoba pozostająca wstosunku przysposobienia oraz jej małżonek, atakże osoba pozostająca we wspólnym pożyciu. §

4. Instytucją państwową, samorządową lub społeczną jest również przedsiębiorstwo, w którym Skarb Państwa lub jednostka samorządu terytorialnego jest udziałowcem, spółdzielnia, związek zawodowy, inna organizacja społeczna lub jednostka wojskowa. §

5. Charakter chuligański mają wykroczenia polegające na umyślnym godzeniu w porządek lub spokój publiczny albo umyślnym niszczeniu lub uszkadzaniu mienia, jeżeli sprawca działał publicznie oraz wrozumieniu powszechnym bez powodu lub zoczywiście błahego powodu, okazując przez to rażące lekceważenie podstawowych zasad porządku prawnego. §6. Przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu bierze się pod uwagę rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiary wyrządzonej lub grożącej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, wagę naruszonych przez sprawcę obowiązków, jak również postać zamiaru, motywację sprawcy, rodzaj naruszonych reguł ostrożności istopień ich naruszenia. §7. Rzeczą ruchomą lub przedmiotem jest także polski albo obcy pieniądz lub inny środek płatniczy oraz dokument uprawniający do otrzymania sumy pieniężnej albo zawierający obowiązek wypłaty kapitału, odsetek, udziału wzyskach albo stwierdzenie uczestnictwa współce.

3)

Dodany przez art.2 pkt3 ustawy, októrej mowa wodnośniku 1.

 Dziennik Ustaw – 10 – Poz. 482

§8. Dokumentem jest każdy przedmiot lub inny zapisany nośnik informacji, zktórym jest związane określone prawo, albo który ze względu na zawartą wnim treść stanowi dowód prawa, stosunku prawnego lub okoliczności mającej znaczenie prawne. Rozdział VII Stosunek do ustaw szczególnych Art. 48. Przepisy części ogólnej Kodeksu wykroczeń stosuje się do wykroczeń przewidzianych w innych ustawach, jeżeli ustawy te nie zawierają przepisów odmiennych. CZĘŚĆ SZCZEGÓLNA Rozdział VIII Wykroczenia przeciwko porządkowi ispokojowi publicznemu Art. 49. §1. Kto wmiejscu publicznym demonstracyjnie okazuje lekceważenie Narodowi Polskiemu, Rzeczypospolitej Polskiej lub jej konstytucyjnym organom, podlega karze aresztu albo grzywny. §2. Tej samej karze podlega, kto narusza przepisy ogodle, barwach ihymnie Rzeczypospolitej Polskiej. Art. 49a. §1. Kto wbrew przepisom przekracza granicę Rzeczypospolitej Polskiej, podlega karze grzywny. §2. Usiłowanie ipomocnictwo są karalne. Art. 50. Kto nie opuszcza zbiegowiska publicznego pomimo wezwania właściwego organu, podlega karze aresztu albo grzywny. Art. 50a.4) §1. Kto wmiejscu publicznym posiada nóż, maczetę lub inny podobnie niebezpieczny przedmiot, aokoliczności jego posiadania wskazują na zamiar użycia go wcelu popełnienia przestępstwa, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny nie niższej niż 3000 zł. §2. Wrazie popełnienia wykroczenia określonego w§1 orzeka się przepadek przedmiotów stanowiących przedmiot wykroczenia, choćby nie stanowiły własności sprawcy. Art. 51. §1. Kto krzykiem, hałasem, alarmem lub innym wybrykiem zakłóca spokój, porządek publiczny, spoczynek nocny albo wywołuje zgorszenie wmiejscu publicznym, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny. §2. Jeżeli czyn określony w§1 ma charakter chuligański lub sprawca dopuszcza się go, będąc pod wpływem alkoholu, środka odurzającego lub innej podobnie działającej substancji lub środka, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny. §3. Podżeganie ipomocnictwo są karalne. Art. 52. §1. Kto: 1)  przeszkadza lub usiłuje przeszkodzić worganizowaniu lub wprzebiegu niezakazanego zgromadzenia, 2)  zwołuje zgromadzenie bez wymaganego zawiadomienia albo przewodniczy takiemu zgromadzeniu lub zgromadzeniu zakazanemu, 3)  przewodniczy zgromadzeniu po rozwiązaniu go przez przewodniczącego lub przedstawiciela organu gminy,

4)

Dodany przez art.2 pkt1 ustawy zdnia 31 sierpnia 2011r. ozmianie ustawy obezpieczeństwie imprez masowych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr217, poz.1280), która weszła wżycie zdniem 12 listopada 2011r.

 Dziennik Ustaw – 11 – Poz. 482

4)  bezprawnie zajmuje lub wzbrania się opuścić miejsce, którym inna osoba lub organizacja prawnie rozporządza jako zwołujący lub przewodniczący zgromadzenia, 5)  bierze udział wzgromadzeniu posiadając przy sobie broń, materiały wybuchowe lub inne niebezpieczne narzędzia – podlega karze aresztu do 14 dni, karze ograniczenia wolności albo karze grzywny. §2. Podżeganie ipomocnictwo są karalne. Art. 52a. Kto: 1)  publicznie nawołuje do popełnienia przestępstwa lub przestępstwa skarbowego, 2)  publicznie nawołuje do przeciwdziałania przemocą aktowi stanowiącemu źródło powszechnie obowiązującego prawa Rzeczypospolitej Polskiej, 3)  publicznie pochwala popełnienie przestępstwa, jeżeli zasięg czynu albo jego skutki nie były znaczne – podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny. Art. 52b. Kto zużywa olej opałowy do celów napędowych, podlega karze grzywny do 500 zł. Art. 53. (uchylony). Art. 54. Kto wykracza przeciwko wydanym zupoważnienia ustawy przepisom porządkowym ozachowaniu się wmiejscach publicznych, podlega karze grzywny do 500 złotych albo karze nagany. Art. 55. Kto kąpie się wmiejscu, wktórym jest to zabronione, podlega karze grzywny do 250 złotych albo karze nagany. Art. 56. §

1. Kto bez wymaganego zezwolenia lub wbrew jego warunkom organizuje lub przeprowadza publiczną zbiórkę ofiar, podlega karze grzywny. §2. Podżeganie ipomocnictwo są karalne. §3. Można orzec przepadek przedmiotów uzyskanych ze zbiórki przeprowadzonej wbrew warunkom zezwolenia, orzeka się zaś ich przepadek, gdy zbiórkę przeprowadzono bez zezwolenia. §4. Można orzec przepadek przedmiotów uzyskanych zczynu określonego w§1 także wtedy, gdy zostały one przekazane przez sprawcę innej osobie lub instytucji, jak iprzepadek pieniędzy uzyskanych za zebrane ofiary wnaturze irzeczy nabytych za uzyskane ze zbiórki pieniądze. §5. Przedmioty, co do których orzeczono przepadek, należy przekazać instytucji pomocy społecznej lub instytucji kulturalno-oświatowej. Art. 57. §1. Kto organizuje lub przeprowadza publiczną zbiórkę ofiar na uiszczenie grzywny orzeczonej za przestępstwo, wtym iprzestępstwo skarbowe, wykroczenie lub wykroczenie skarbowe albo nie będąc osobą najbliższą dla skazanego lub ukaranego uiszcza za niego grzywnę lub ofiarowuje mu albo osobie dla niego najbliższej pieniądze na ten cel, podlega karze aresztu albo grzywny. §2. Podżeganie ipomocnictwo są karalne. §3. Zebrane ofiary lub pieniądze uzyskane za zebrane ofiary wnaturze atakże pieniądze wpłacone na poczet grzywny lub ofiarowane na ten cel podlegają przepadkowi. §4. Przedmioty, co do których orzeczono przepadek, należy przekazać instytucji pomocy społecznej lub instytucji kulturalno-oświatowej.

 Dziennik Ustaw – 12 – Poz. 482

Art. 58. §1. Kto, mając środki egzystencji lub będąc zdolny do pracy, żebrze wmiejscu publicznym, podlega karze ograniczenia wolności, grzywny do 1500 złotych albo karze nagany. §2. Kto żebrze wmiejscu publicznym wsposób natarczywy lub oszukańczy, podlega karze aresztu albo ograniczenia wolności. Art. 59. (uchylony). Art. 60. (uchylony). Art. 601. §1. Kto wykonuje działalność gospodarczą bez wymaganego zgłoszenia do ewidencji działalności gospodarczej, wpisu do rejestru działalności regulowanej lub bez wymaganej koncesji albo zezwolenia, podlega karze ograniczenia wolności albo grzywny. §2. Tej samej karze podlega, kto nie dopełnia obowiązku zgłaszania do ewidencji działalności gospodarczej zmian danych objętych wpisem. §3. Kto będąc przedsiębiorcą wprowadza do obrotu towar bez wymaganych oznaczeń, podlega karze grzywny. §4. Kto: 1)  wykonuje bez wymaganych uprawnień zadania przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek, 2)  świadcząc usługi hotelarskie używa nazw rodzajowych lub określenia kategorii obiektów hotelarskich bez decyzji lub niezgodnie zdecyzją, 2a)  wiadcząc usługi hotelarskie, używa oznaczeń, które mogą wprowadzić klientów wbłąd co do rodzaju lub kategorii ś obiektu hotelarskiego, 3)  wbrew obowiązkowi świadczy usługi hotelarskie wobiekcie niezgłoszonym do ewidencji, 4)  świadczy usługi hotelarskie wbrew decyzji nakazującej wstrzymanie ich świadczenia, 5)5) nie zawiadamia organu prowadzącego rejestr działalności regulowanej organizatorów turystyki i pośredników turystycznych o zawieszeniu wykonywania działalności organizatora turystyki lub pośrednika turystycznego w terminie 7dni od dnia tego zawieszenia – podlega karze ograniczenia wolności albo grzywny. §5. (uchylony).6) §6. (uchylony).6) §7. (uchylony). Art. 602. (uchylony). Art. 603.7) §1. Kto prowadzi sprzedaż na terenie należącym do gminy lub będącym wjej zarządzie poza miejscem do tego wyznaczonym przez właściwe organy gminy, podlega karze grzywny. §2. Wrazie popełnienia wykroczenia, określonego w§1, można orzec przepadek towarów przeznaczonych do sprzedaży, choćby nie stanowiły własności sprawcy.

Dodany przez art.2 pkt1 ustawy zdnia 29 kwietnia 2010r. ozmianie ustawy ousługach turystycznych oraz ozmianie ustawy – Kodeks wykroczeń (Dz.U. Nr106, poz.672), która weszła wżycie zdniem 17 września 2010r.

6) Przez art.45 pkt1 ustawy zdnia 16 września 2011r. otimeshare (Dz.U. Nr230, poz.1370), która weszła wżycie zdniem 28 kwietnia 2012r.

7) Dodany przez art.1 ustawy zdnia 31 sierpnia 2011r. ozmianie ustawy – Kodeks wykroczeń (Dz.U. Nr224, poz.1340), która weszła wżycie zdniem 19 listopada 2011r.

5)

 Dziennik Ustaw – 13 – Poz. 482

Art. 61. §1. Kto przywłaszcza sobie stanowisko, tytuł lub stopień albo publicznie używa lub nosi odznaczenie, odznakę, strój lub mundur, do których nie ma prawa, podlega karze grzywny do 1000 złotych albo karze nagany. §

2. Kto ustanawia, wytwarza, rozpowszechnia publicznie, używa lub nosi: godło, chorągiew albo inną odznakę lub mundur, co do których został wydany zakaz, albo odznakę lub mundur organizacji prawnie nieistniejącej, albo odznakę lub mundur, na których ustanowienie lub noszenie nie uzyskano wymaganego zezwolenia, podlega karze aresztu albo grzywny. §3. Wrazie popełnienia wykroczenia określonego w§1 można orzec, awrazie popełnienia wykroczenia określonego w§2 orzeka się przepadek wymienionych wtych przepisach przedmiotów, jak również innych przedmiotów służących do popełnienia wykroczenia, takich jak pieczęcie, stemple, papier firmowy lub bilety wizytowe, choćby nie stanowiły własności sprawcy. Art. 62. (uchylony). Art. 63. §1. Kto bez złożenia pisemnego wniosku odokonanie wpisu do rejestru przedsiębiorców telekomunikacyjnych wykonuje działalność telekomunikacyjną, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności lub grzywny. §2. (uchylony). §3. Kto wprowadza do obrotu urządzenia radiowe itelekomunikacyjne urządzenia końcowe podlegające obowiązkowej ocenie zgodności zzasadniczymi wymaganiami, nieposiadające wymaganego znaku zgodności, podlega karze grzywny. §4. (uchylony). Art. 63a. §1. Kto umieszcza wmiejscu publicznym do tego nieprzeznaczonym ogłoszenie, plakat, afisz, apel, ulotkę, napis lub rysunek albo wystawia je na widok publiczny winnym miejscu bez zgody zarządzającego tym miejscem, podlega karze ograniczenia wolności albo grzywny. §

2. W razie popełnienia wykroczenia można orzec przepadek przedmiotów stanowiących przedmiot wykroczenia oraz nawiązkę wwysokości do 1500 złotych lub obowiązek przywrócenia do stanu poprzedniego. Art. 64. §

1. Kto, będąc właścicielem, administratorem, dozorcą lub użytkownikiem nieruchomości, nie dopełnia obowiązku umieszczenia wodpowiednim miejscu albo utrzymania wnależytym stanie tabliczki znumerem porządkowym nieruchomości, nazwą ulicy lub placu albo miejscowości, podlega karze grzywny do 250 złotych albo karze nagany. §2. Tej samej karze podlega, kto nie dopełnia obowiązku oświetlenia tabliczki znumerem porządkowym nieruchomości. Rozdział IX Wykroczenia przeciwko instytucjom państwowym, samorządowym ispołecznym Art. 65. §1. Kto umyślnie wprowadza wbłąd organ państwowy lub instytucję upoważnioną zmocy ustawy do legitymowania: 1)  do tożsamości własnej lub innej osoby, co 2)  do swego obywatelstwa, zawodu, miejsca zatrudnienia lub zamieszkania, co podlega karze grzywny. §2. Tej samej karze podlega, kto wbrew obowiązkowi nie udziela właściwemu organowi państwowemu lub instytucji, upoważnionej zmocy ustawy do legitymowania, wiadomości lub dokumentów co do okoliczności wymienionych w§1.

 Dziennik Ustaw – 14 – Poz. 482

Art. 66. §1.8) Kto, chcąc wywołać niepotrzebną czynność, fałszywą informacją lub winny sposób wprowadza wbłąd instytucję użyteczności publicznej albo organ ochrony bezpieczeństwa, porządku publicznego lub zdrowia, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny do 1500 zł. §2. Jeżeli wykroczenie spowodowało niepotrzebną czynność, można orzec nawiązkę do wysokości 1000 złotych. Art. 67. §1. Kto umyślnie uszkadza lub usuwa ogłoszenie wystawione publicznie przez instytucję państwową, samorządową albo organizację społeczną lub też winny sposób umyślnie uniemożliwia zaznajomienie się ztakim ogłoszeniem, podlega karze aresztu albo grzywny. §2. Kto umyślnie uszkadza lub usuwa ogłoszenie, afisz lub plakat wystawiony publicznie przez instytucję artystyczną, rozrywkową lub sportową albo w inny sposób umyślnie uniemożliwia zaznajomienie się z takim ogłoszeniem, afiszem lub plakatem, podlega karze grzywny do 1000 złotych albo karze nagany. Art. 68. §1. Kto bez właściwego zamówienia wyrabia pieczęć, godło lub znak instytucji państwowej, samorządowej albo organizacji społecznej lub też taką pieczęć, godło lub znak wydaje osobie nieupoważnionej do odbioru, podlega karze grzywny. §2. Tej samej karze podlega, kto bezprawnie posiada, zamawia lub nabywa taką pieczęć. §3. Wrazie popełnienia wykroczenia określonego w§1 lub 2 pieczęć, godło lub znak podlegają przepadkowi. Art. 69. Kto umyślnie niszczy, uszkadza, usuwa lub winny sposób czyni bezskutecznymi znaki umieszczone przez organ państwowy wcelu stwierdzenia tożsamości przedmiotu, zamknięcia go lub poddania rozporządzeniu władzy, podlega karze aresztu, grzywny albo karze nagany. Rozdział X Wykroczenia przeciwko bezpieczeństwu osób imienia Art. 70. §

1. Kto, będąc niezdolny do czynności, której nieumiejętne wykonanie może wywołać niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia człowieka, taką czynność przedsiębierze albo kto porucza ją osobie do jej wykonania niezdolnej lub wbrew obowiązkowi nadzoru dopuszcza do wykonania takiej czynności przez osobę niezdolną, podlega karze aresztu albo grzywny. §2. Tej samej karze podlega, kto wbrew obowiązkowi zachowania trzeźwości znajduje się wstanie po użyciu alkoholu, środka odurzającego lub innej podobnie działającej substancji lub środka ipodejmuje wtym stanie czynności zawodowe lub służbowe. §3. Wrazie popełnienia wykroczenia określonego w§1 lub 2, można orzec podanie orzeczenia do publicznej wiadomości wszczególny sposób. Art. 71. Kto przez wadliwe wykonanie urządzeń lub uczynienie ich niezdatnymi do funkcjonowania zgodnie zprzeznaczeniem albo przez niewłaściwe ich użytkowanie lub samowolne uruchomienie wywołuje stan niebezpieczny dla życia lub zdrowia człowieka, podlega karze aresztu albo grzywny. Art. 72. Kto wbrew swemu obowiązkowi nie dokonuje odpowiedniego zabezpieczenia miejsca niebezpiecznego dla życia lub zdrowia człowieka, podlega karze aresztu albo grzywny.

8)

Wbrzmieniu ustalonym przez art.2 pkt2 ustawy, októrej mowa wodnośniku 4.

 Dziennik Ustaw – 15 – Poz. 482

Art. 73. Kto wbrew swemu obowiązkowi nie zawiadamia odpowiedniego organu lub osoby owiadomym mu niebezpieczeństwie grożącym życiu lub zdrowiu człowieka albo mieniu wznacznych rozmiarach, podlega karze aresztu albo grzywny. Art. 74. §1. Kto niszczy, uszkadza, usuwa lub czyni nieczytelnymi znaki lub napisy ostrzegające ogrożącym niebezpieczeństwie dla życia lub zdrowia człowieka albo ogrodzenie lub inne urządzenie zapobiegające takiemu niebezpieczeństwu, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny. §2. Wrazie popełnienia wykroczenia można orzec obowiązek zapłaty równowartości zniszczonego lub uszkodzonego przedmiotu albo obowiązek przywrócenia do stanu poprzedniego, atakże orzec podanie orzeczenia oukaraniu do publicznej wiadomości wszczególny sposób. Art. 75. §1. Kto bez zachowania należytej ostrożności wystawia lub wywiesza ciężkie przedmioty albo nimi rzuca, wylewa płyny, wyrzuca nieczystości albo doprowadza do wypadania takich przedmiotów lub wylewania się płynów, podlega karze grzywny do 500 złotych albo karze nagany. §2. Jeżeli sprawca dopuszcza się czynu określonego w§1 ze złośliwości lub swawoli, podlega karze ograniczenia wolności albo grzywny. Art. 76. Kto rzuca kamieniami lub innymi przedmiotami wpojazd mechaniczny będący wruchu, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny. Art. 77. Kto nie zachowuje zwykłych lub nakazanych środków ostrożności przy trzymaniu zwierzęcia, podlega karze grzywny do 250 złotych albo karze nagany. Art. 78. Kto przez drażnienie lub płoszenie doprowadza zwierzę do tego, że staje się niebezpieczne, podlega karze grzywny do 1000 złotych albo karze nagany. Art. 79. §1. Kto wbrew swemu obowiązkowi zaniecha oświetlenia miejsc dostępnych dla publiczności, podlega karze grzywny do 250 złotych albo karze nagany. §2. Kto ze złośliwości lub swawoli oświetlenie takie gasi, podlega karze grzywny do 500 złotych. Art. 80. §1. Kto: 1)  przejeżdża pojazdem lub konno albo przepędza zwierzę gospodarskie przez wał przeciwpowodziowy wmiejscu do tego nieprzeznaczonym lub wzdłuż po wale, na którym nie ma drogi odostatecznie mocnej nawierzchni, 2)  orze lub bronuje ziemię na wale przeciwpowodziowym albo obok wału wodległości mniejszej niż 3 m od stopy wału, 3)  rozkopuje wał przeciwpowodziowy, wbija słup lub osadza znak albo zasadza drzewo lub krzew na wale, 4)  kopie studnię, sadzawkę, dół lub rów obok wału przeciwpowodziowego wodległości mniejszej niż 50 m od stopy wału, 5)  pasie na wale przeciwpowodziowym zwierzę gospodarskie, 6)  uszkadza umocnienie na wale przeciwpowodziowym, podlega karze grzywny albo karze nagany. §2. Tej samej karze podlega, kto narusza inne niż określone w§1 ograniczenia wużytkowaniu wałów przeciwpowodziowych, wprowadzone przez właściwy organ administracji państwowej lub samorządowej. §3. Wrazie popełnienia wykroczenia można orzec obowiązek przywrócenia do stanu poprzedniego.

 Dziennik Ustaw – 16 – Poz. 482

Art. 81. Kto niszczy lub uszkadza urządzenia służące do ochrony brzegów wód morskich lub śródlądowych, awszczególności wszelkie umocnienia lub roślinność ochronną, podlega karze grzywny do 1000 złotych albo karze nagany. Art. 82. §1. Kto dokonuje czynności, które mogą spowodować pożar, jego rozprzestrzenianie się, utrudnienie prowadzenia działania ratowniczego lub ewakuacji, polegających na: 1)  niedozwolonym używaniu otwartego ognia, paleniu tytoniu istosowaniu innych czynników mogących zainicjować zapłon materiałów palnych, 2)  wykonywaniu prac niebezpiecznych pod względem pożarowym bez ich wymaganego zabezpieczenia, 3)  używaniu instalacji, urządzeń inarzędzi niepoddanych wymaganej kontroli lub niesprawnych technicznie albo użytkowaniu ich w sposób niezgodny z przeznaczeniem lub warunkami określonymi przez producenta, jeżeli może się to przyczynić do powstania pożaru, wybuchu lub rozprzestrzeniania ognia, 4)  napełnianiu gazem płynnym butli na stacjach paliw, stacjach gazu płynnego iwinnych obiektach nieprzeznaczonych do tego celu, 5)  nieprzestrzeganiu zasad bezpieczeństwa przy używaniu lub przechowywaniu materiałów niebezpiecznych pożarowo, wtym gazu płynnego wbutlach, 6)  garażowaniu pojazdu silnikowego wobiektach ipomieszczeniach nieprzeznaczonych do tego celu znieopróżnionym zbiornikiem paliwa inieodłączonym na stałe zasilaniem akumulatorowym, 7)  składowaniu materiałów palnych na drogach komunikacji ogólnej służących ewakuacji lub umieszczaniu przedmiotów na tych drogach wsposób zmniejszający ich szerokość albo wysokość poniżej wymaganych wartości, 8)  składowaniu materiałów palnych na nieużytkowych poddaszach lub na drogach komunikacji ogólnej wpiwnicach, 9)  składowaniu materiałów palnych pod ścianami obiektu bądź przy granicy działki, wsposób naruszający zasady bezpieczeństwa pożarowego, 10)  niemożliwianiu lub ograniczaniu dostępu do urządzeń przeciwpożarowych, gaśnic, urządzeń uruchamiających instalau cje gaśnicze isterujących takimi instalacjami oraz innymi instalacjami wpływającymi na stan bezpieczeństwa pożarowego obiektu, wyłączników i tablic rozdzielczych prądu elektrycznego, kurków głównej instalacji gazowej, a także wyjść ewakuacyjnych oraz okien dla ekip ratowniczych, 11)  niemożliwianiu lub ograniczaniu dostępu do źródeł wody do celów przeciwpożarowych, u podlega karze aresztu, grzywny albo karze nagany. §2. Kto, będąc obowiązany na podstawie przepisów oochronie przeciwpożarowej do zapewnienia warunków ochrony przeciwpożarowej obiektu lub terenu, nie dopełnia obowiązków polegających na: 1)  zapewnieniu osobom przebywającym wobiekcie lub na terenie odpowiednich warunków ewakuacji, 2)  wyposażaniu obiektu lub terenu wurządzenia przeciwpożarowe igaśnice, 3)  utrzymywaniu urządzeń przeciwpożarowych igaśnic wstanie pełnej sprawności technicznej ifunkcjonalnej, 4)  umieszczeniu wwidocznych miejscach instrukcji postępowania na wypadek pożaru wraz zwykazem telefonów alarmowych oraz wymaganych informacji, 5)  oznakowaniu obiektu odpowiednimi znakami bezpieczeństwa, 6)  utrzymywaniu dróg pożarowych wstanie umożliwiającym wykorzystanie tych dróg przez pojazdy jednostek ochrony przeciwpożarowej, 7)  zapewnieniu usuwania zanieczyszczeń zprzewodów dymowych ispalinowych, 8)  zachowaniu pasa ochronnego oszerokości minimum 2 m inawierzchni zmateriałów niepalnych lub gruntowej oczyszczonej, wokół placów składowych, składowisk przy obiektach oraz przy obiektach tymczasowych okonstrukcji palnej,

 Dziennik Ustaw – 17 – Poz. 482

9)  przestrzeganiu zasad zabezpieczenia przeciwpożarowego podczas zbioru, transportu lub składowania palnych płodów rolnych, 10)  apobieganiu powstawaniu i rozprzestrzenianiu się pożarów w lesie poprzez wykonywanie wymaganych zabiegów z ochronnych, podlega karze aresztu, grzywny albo karze nagany. §3. Kto na terenie lasu, na terenach śródleśnych, na obszarze łąk, torfowisk iwrzosowisk, jak również wodległości do 100 m od nich roznieca ogień poza miejscami wyznaczonymi do tego celu albo pali tytoń, zwyjątkiem miejsc na drogach utwardzonych imiejsc wyznaczonych do pobytu ludzi, podlega karze aresztu, grzywny albo karze nagany. §4. Kto wypala trawy, słomę lub pozostałości roślinne na polach wodległości mniejszej niż 100 m od zabudowań, lasów, zboża na pniu i miejsc ustawienia stert lub stogów bądź w sposób powodujący zakłócenia w ruchu drogowym, atakże bez zapewnienia stałego nadzoru miejsca wypalania, podlega karze aresztu, grzywny albo karze nagany. §5. Kto winny sposób nieostrożnie obchodzi się zogniem, podlega karze aresztu, grzywny albo karze nagany. §6. Kto zostawia małoletniego do lat 7 wokolicznościach, wktórych istnieje prawdopodobieństwo wzniecenia przez niego pożaru, podlega karze grzywny albo karze nagany. Art. 82a. §1. Kto wrazie powstania pożaru nie dopełnia obowiązku określonego wprzepisach oochronie przeciwpożarowej oraz Państwowej Straży Pożarnej wpostaci: 1)  niezwłocznego zawiadomienia osób znajdujących się wstrefie zagrożenia oraz: centrum powiadamiania ratunkowego lub jednostki ochrony przeciwpożarowej albo Policji bądź wójta albo sołtysa, 2)  podporządkowania się zarządzeniu kierującego działaniem ratowniczym, 3)  udzielenia niezbędnej pomocy kierującemu działaniem ratowniczym, na jego żądanie, podlega karze aresztu, grzywny albo karze nagany. §

2. Tej samej karze podlega, kto utrudnia prowadzenie działań ratowniczych, a w szczególności utrudnia dojazd do obiektów zagrożonych jednostkom ochrony przeciwpożarowej, prowadzącym działania ratownicze. §3. Kto uniemożliwia lub utrudnia przeprowadzenie czynności kontrolno-rozpoznawczych zzakresu ochrony przeciwpożarowej przez uprawnionego strażaka Państwowej Straży Pożarnej, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny. Art. 83. §1. Kto nieostrożnie obchodzi się zmateriałami wybuchowymi, łatwo zapalnymi lub substancjami promieniotwórczymi albo wykracza przeciwko przepisom owyrobie, sprzedaży, przechowywaniu, używaniu lub przewożeniu takich materiałów, podlega karze aresztu, grzywny albo karze nagany. §2. Wrazie popełnienia wykroczenia można orzec przepadek przedmiotów stanowiących przedmiot wykroczenia. Rozdział XI Wykroczenia przeciwko bezpieczeństwu iporządkowi wkomunikacji Art. 84. Kto wbrew obowiązkowi nie oznacza wsposób odpowiadający wymaganiom iłatwo dostrzegalny, zarówno wdzień, jak iwporze nocnej, jakiejkolwiek przeszkody wruchu drogowym, urządzenia lub przedmiotu znajdujących się na drodze lub też miejsca prowadzonych robót, jeżeli to może zagrozić bezpieczeństwu ruchu albo utrudnić ruch na drodze, podlega karze aresztu albo grzywny.

 Dziennik Ustaw – 18 – Poz. 482

Art. 85. §1. Kto samowolnie ustawia, niszczy, uszkadza, usuwa, włącza lub wyłącza znak, sygnał, urządzenie ostrzegawcze lub zabezpieczające albo zmienia ich położenie, zasłania je lub czyni niewidocznymi, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny. §2. Tej samej karze podlega, kto samowolnie niszczy, uszkadza, usuwa lub ustawia znak turystyczny. §3. Wrazie popełnienia wykroczenia określonego w§1 lub 2 można orzec obowiązek zapłaty równowartości zniszczonego lub uszkodzonego przedmiotu albo obowiązek przywrócenia do stanu poprzedniego. Art. 85a.9) §1. Kto narusza przepisy dotyczące sposobu znakowania dróg wewnętrznych, podlega karze grzywny. §2. Tej samej karze za czyn określony w§1 podlega ten, kto zlecił wadliwe dokonanie tej czynności. Art. 86. §1.10) Kto na drodze publicznej, wstrefie zamieszkania lub strefie ruchu, nie zachowując należytej ostrożności, powoduje zagrożenie bezpieczeństwa wruchu drogowym, podlega karze grzywny. §2. Kto dopuszcza się wykroczenia określonego w§1, znajdując się wstanie po użyciu alkoholu lub podobnie działającego środka, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny. §3. Wrazie popełnienia wykroczenia określonego w§1 przez osobę prowadzącą pojazd można orzec zakaz prowadzenia pojazdów. Art. 87. §1. Kto, znajdując się wstanie po użyciu alkoholu lub podobnie działającego środka, prowadzi pojazd mechaniczny wruchu lądowym, wodnym lub powietrznym, podlega karze aresztu albo grzywny nie niższej niż 50 złotych. §2.11) Kto, znajdując się wstanie po użyciu alkoholu lub podobnie działającego środka, prowadzi na drodze publicznej, wstrefie zamieszkania lub strefie ruchu inny pojazd niż określony w§1, podlega karze aresztu do 14 dni albo karze grzywny. §3. Wrazie popełnienia wykroczenia określonego w§1 lub 2 orzeka się zakaz prowadzenia pojazdów. Art. 88.12) Kto na drodze publicznej, wstrefie zamieszkania lub strefie ruchu prowadzi pojazd bez wymaganych przepisami świateł lub pozostawia pojazd bez wymaganego przepisami oświetlenia, podlega karze grzywny. Art. 89. Kto, mając obowiązek opieki lub nadzoru nad małoletnim do lat 7, dopuszcza do przebywania małoletniego na drodze publicznej lub na torach pojazdu szynowego, podlega karze grzywny albo karze nagany. Art. 90.13) Kto tamuje lub utrudnia ruch na drodze publicznej, wstrefie zamieszkania lub strefie ruchu, podlega karze grzywny albo karze nagany. Art. 91. Kto zanieczyszcza drogę publiczną lub na tej drodze pozostawia pojazd lub inny przedmiot albo zwierzę wokolicznościach, wktórych może to spowodować niebezpieczeństwo lub stanowić utrudnienie wruchu drogowym, podlega karze grzywny do 1500 złotych albo karze nagany.

Dodany przez art.4 pkt1 ustawy zdnia 22 lipca 2010r. ozmianie ustawy – Prawo oruchu drogowym oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr152, poz.1018), która weszła wżycie zdniem 4 września 2010r.; wszedł wżycie zdniem 21 sierpnia 2012r.

10) Wbrzmieniu ustalonym przez art.4 pkt2 ustawy, októrej mowa wodnośniku 9.

11) Wbrzmieniu ustalonym przez art.4 pkt3 ustawy, októrej mowa wodnośniku 9.

12) Wbrzmieniu ustalonym przez art.4 pkt4 ustawy, októrej mowa wodnośniku 9.

13) Wbrzmieniu ustalonym przez art.4 pkt5 ustawy, októrej mowa wodnośniku 9.

9)

 Dziennik Ustaw – 19 – Poz. 482

Art. 92. §1. Kto nie stosuje się do znaku lub sygnału drogowego albo do sygnału lub polecenia osoby uprawnionej do kierowania ruchem lub do kontroli ruchu drogowego, podlega karze grzywny albo karze nagany. §2. Kto wcelu uniknięcia kontroli nie stosuje się do sygnału osoby uprawnionej do kontroli ruchu drogowego, nakazującego zatrzymanie pojazdu, podlega karze aresztu albo grzywny. §3. Wrazie popełnienia wykroczenia określonego w§2 można orzec zakaz prowadzenia pojazdów. Art. 92a.14) Kto, prowadząc pojazd, nie stosuje się do ograniczenia prędkości określonego ustawą lub znakiem drogowym, podlega karze grzywny. Art. 93. §1. Prowadzący pojazd, który, uczestnicząc wwypadku drogowym, nie udziela niezwłocznej pomocy ofierze wypadku, podlega karze aresztu albo grzywny. §2. Wrazie popełnienia wykroczenia októrym mowa w§1 orzeka się zakaz prowadzenia pojazdów. Art. 94.15) §1. Kto na drodze publicznej, wstrefie zamieszkania lub strefie ruchu prowadzi pojazd, nie mając do tego uprawnienia, podlega karze grzywny. §2.Tej samej karze podlega, kto prowadzi na drodze publicznej, wstrefie zamieszkania lub strefie ruchu pojazd pomimo braku dopuszczenia pojazdu do ruchu. Art. 95.16) Kto prowadzi na drodze publicznej, wstrefie zamieszkania lub strefie ruchu pojazd, nie mając przy sobie wymaganych dokumentów, podlega karze grzywny do 250 złotych albo karze nagany. Art. 95a. Kto posługuje się dowodem rejestracyjnym zawierającym dane ospełnieniu przez pojazd wymagań technicznych określonych wprzepisach ustawy zdnia 11 marca 2004r. opodatku od towarów iusług (Dz.U. z2011r. Nr177, poz.1054, zpóźn. zm.17)) niezgodne ze stanem faktycznym, podlega karze grzywny do 500 zł. Art. 96. §1.18) Właściciel, posiadacz, użytkownik lub prowadzący pojazd, który na drodze publicznej, wstrefie zamieszkania lub strefie ruchu dopuszcza: 1) do prowadzenia pojazdu osobę niemającą sprawności fizycznej lub psychicznej wstopniu umożliwiającym należyte prowadzenie pojazdu, 2) do prowadzenia pojazdu osobę niemającą wymaganych uprawnień, 3) do prowadzenia pojazdu osobę znajdującą się wstanie po użyciu alkoholu lub podobnie działającego środka, 4) pojazd do jazdy pomimo braku wymaganych dokumentów stwierdzających dopuszczenie pojazdu do ruchu, 5) pojazd do jazdy, pomimo że pojazd nie jest należycie zaopatrzony wwymagane urządzenia iprzyrządy albo pomimo że nie nadają się one do spełnienia swego przeznaczenia, 6) do korzystania zpojazdu samochodowego wsposób niezgodny zjego przeznaczeniem, podlega karze grzywny.

Dodany przez art.2 pkt1 ustawy zdnia 29 października 2010r. ozmianie ustawy – Prawo oruchu drogowym oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr225, poz.1466 oraz z2011r. Nr244, poz.1454), która weszła wżycie zdniem 31 grudnia 2010r.

15) Wbrzmieniu ustalonym przez art.4 pkt6 ustawy, októrej mowa wodnośniku 9.

16) Wbrzmieniu ustalonym przez art.4 pkt7 ustawy, októrej mowa wodnośniku 9.

17) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone wDz.U. z2012r. poz.1342, 1448, 1529 i1530 oraz z2013r. poz.35.

18) Wbrzmieniu ustalonym przez art.4 pkt8 ustawy, októrej mowa wodnośniku 9.

14)

 Dziennik Ustaw – 20 – Poz. 482

§2. Tej samej karze za czyny określone w§1 pkt1, 3–6 oraz za nieumyślne dopuszczenie do prowadzenia pojazdu na drodze publicznej przez osobę niemającą wymaganych uprawnień podlega dyspozytor pojazdu lub osoba, do której obowiązków należą jego czynności, ajeżeli takiej osoby nie wyznaczono – kierownik jednostki dysponującej pojazdem. §3.19) Tej samej karze podlega, kto wbrew obowiązkowi nie wskaże na żądanie uprawnionego organu, komu powierzył pojazd do kierowania lub używania woznaczonym czasie. Art. 96a. §1. Kto, nie będąc do tego uprawnionym, posiada wpojeździe urządzenia stanowiące obowiązkowe wyposażenie pojazdu uprzywilejowanego wruchu, wysyłające sygnały świetlne wpostaci niebieskich lub czerwonych świateł błyskowych albo sygnał dźwiękowy ozmiennym tonie, atakże elementy oznakowania wpostaci napisów, podlega karze grzywny. §2. Kto, nie będąc do tego uprawnionym, używa wpojeździe sygnałów świetlnych wpostaci niebieskich lub czerwonych świateł błyskowych albo sygnału dźwiękowego ozmiennym tonie, podlega karze aresztu do 14 dni albo grzywny. §3. Urządzenia lub elementy oznakowania, októrych mowa w§1 i2, podlegają przepadkowi, choćby nie stanowiły własności sprawcy. Art. 97.20) Uczestnik ruchu lub inna osoba znajdująca się na drodze publicznej, wstrefie zamieszkania lub strefie ruchu, atakże właściciel lub posiadacz pojazdu, który wykracza przeciwko innym przepisom ustawy zdnia 20 czerwca 1997r. – Prawo oruchu drogowym (Dz.U. z2012r. poz.1137 i1448) lub przepisom wydanym na jej podstawie, podlega karze grzywny do 3000 złotych albo karze nagany. Art. 98.21) Kto, prowadząc pojazd poza drogą publiczną, strefą zamieszkania lub strefą ruchu, nie zachowuje należytej ostrożności, czym zagraża bezpieczeństwu innej osoby, podlega karze grzywny albo karze nagany. Art. 99. §1. Kto: 1)  (uchylony), 2)  niszczy lub uszkadza drogę publiczną lub drogę wstrefie zamieszkania, przynależności lub urządzenia drogowe, 3)  usuwa lub niszczy zasłony odśnieżne, 4)  (uchylony), podlega karze grzywny albo karze nagany. §2. Tej samej karze podlega, kto przy zadrzewianiu lub zakrzewianiu albo przy prowadzeniu robót ziemnych nie zachowuje przepisowej odległości od linii kolejowych. Art. 100. Kto: 1)  zaorywa lub winny sposób zwęża pas drogowy lub pas przydrożny, 2)  włóczy po drodze publicznej lub porzuca na niej przedmioty albo używa pojazdów niszczących nawierzchnię drogi, 3)  uszkadza rowy, skarpy nasypów lub wykopów albo samowolnie rozkopuje drogę publiczną, 4)  wypasa zwierzę gospodarskie wpasie drogowym, podlega karze grzywny do 1000 złotych albo karze nagany. Art. 101. Kto uchyla się od obowiązku oczyszczania iusuwania zodcinków dróg publicznych otwardej nawierzchni, przechodzących przez obszary ozabudowie ciągłej lub skupionej poza miastami iosiedlami, błota, kurzu, śniegu lub lodu, podlega karze grzywny do 1000 złotych albo karze nagany.

Dodany przez art.2 pkt2 ustawy, októrej mowa wodnośniku

14. Wbrzmieniu ustalonym przez art.4 pkt9 ustawy, októrej mowa wodnośniku 9.

21) Wbrzmieniu ustalonym przez art.4 pkt10 ustawy, októrej mowa wodnośniku 9.

19) 20)

 Dziennik Ustaw – 21 – Poz. 482

Art. 102. Kto uchyla się od obowiązku utrzymania w należytym stanie zjazdów z dróg publicznych do przyległych nieruchomości, podlega karze grzywny do 1000 złotych albo karze nagany. Art. 103. Kto bez ważnej przyczyny uchyla się od nałożonego obowiązku świadczeń osobistych lub rzeczowych, mających na celu zwalczanie zagrożenia przerwania komunikacji na skutek zasp śnieżnych, powodzi lub usuwisk, albo wykonuje te świadczenia nienależycie, podlega karze grzywny albo karze nagany. Art. 103a. (uchylony). Rozdział XII Wykroczenia przeciwko osobie Art. 104. Kto skłania do żebrania małoletniego lub osobę bezradną albo pozostającą wstosunku zależności od niego lub oddaną pod jego opiekę, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny. Art. 105. §1. Kto przez rażące naruszenie obowiązków wynikających zwładzy rodzicielskiej dopuszcza do popełnienia przez nieletniego czynu zabronionego przez ustawę jako przestępstwo, w tym i przestępstwo skarbowe, wykroczenie lub wykroczenie skarbowe iwskazującego na demoralizację nieletniego, podlega karze grzywny albo karze nagany. §2. Jeżeli czyn określony w§1 popełnia osoba, pod której nadzór odpowiedzialny oddano nieletniego, podlega karze ograniczenia wolności, grzywny albo karze nagany. §

3. W wypadkach określonych w § 1 i 2, jeżeli nieletni czynem swym wyrządził szkodę, można orzec nawiązkę do wysokości 1000 złotych. Art. 106. Kto, mając obowiązek opieki lub nadzoru nad małoletnim do lat 7 albo nad inną osobą niezdolną rozpoznać lub obronić się przed niebezpieczeństwem, dopuszcza do jej przebywania wokolicznościach niebezpiecznych dla zdrowia człowieka, podlega karze grzywny albo karze nagany. Art. 107. Kto wcelu dokuczenia innej osobie złośliwie wprowadza ją wbłąd lub winny sposób złośliwie niepokoi, podlega karze ograniczenia wolności, grzywny do 1500 złotych albo karze nagany. Art. 108. Kto szczuje psem człowieka, podlega karze grzywny do 1000 złotych albo karze nagany. Rozdział XIII Wykroczenia przeciwko zdrowiu Art. 109. §1. Kto: 1)  zanieczyszcza wodę przeznaczoną do spożycia przez ludzi, lub 2)  dostarcza wodę przeznaczoną do spożycia przez ludzi, nie spełniając wymagań określonych wprzepisach ozbiorowym zaopatrzeniu wwodę izbiorowym odprowadzaniu ścieków, lub 3)  będąc do tego uprawnionym, dostarcza wodę przeznaczoną do spożycia przez ludzi wmyśl przepisów ozbiorowym nie zaopatrzeniu wwodę izbiorowym odprowadzaniu ścieków, podlega karze grzywny albo karze nagany.

 Dziennik Ustaw – 22 – Poz. 482

§2. Kto zanieczyszcza wodę służącą do pojenia zwierząt, znajdującą się poza urządzeniami przeznaczonymi do zaopatrywania ludności wwodę, podlega karze grzywny do 1500 złotych albo karze nagany. §3. Tej samej karze podlega, kto umyślnie zanieczyszcza wodę wpływalni, kąpielisku lub winnym obiekcie opodobnym przeznaczeniu lub dostarcza do tych obiektów wodę niespełniającą wymagań określonych wprzepisach ozbiorowym zaopatrzeniu wwodę izbiorowym odprowadzaniu ścieków. Art. 110. Kto zatrudnia przy pracy, przy wykonywaniu której istnieje możliwość przeniesienia zakażenia na inne osoby, osobę, która ze względu na stan zdrowia potwierdzony aktualnymi badaniami dla celów sanitarno-epidemiologicznych, wrozumieniu przepisów ozapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń ichorób zakaźnych uludzi, nie może być zatrudniona przy tego rodzaju pracy lub której stan zdrowia utrudnia utrzymanie higieny osobistej, podlega karze grzywny. Art. 111. §1. Kto nie dopełnia obowiązku zapewnienia należytego stanu sanitarnego, zwłaszcza wzakresie utrzymania czystości oraz używania przez pracowników wymaganego ubioru: 1)  wzakładzie produkującym lub wprowadzającym do obrotu środki spożywcze, 2)  wmiejscu uzyskiwania mleka, podlega karze grzywny. §2. Tej samej karze podlega, kto nie zachowuje należytej czystości wprodukcji lub wobrocie środkami spożywczymi. Art. 112. (uchylony). Art. 113. Kto nie zachowuje należytej czystości przy świadczeniu usług wzakładach żywienia zbiorowego, wkąpieliskach, zakładach fryzjerskich, kosmetycznych, pralniczych lub noclegowych albo kto dopuszcza do takich czynności osobę dotkniętą chorobą zakaźną, podlega karze grzywny. Art. 114. Kto odmawia udzielenia organowi służby zdrowia wyjaśnień mogących mieć znaczenie dla wykrycia gruźlicy, choroby wenerycznej lub innej choroby zakaźnej lub źródła zakażenia albo dla zapobiegania szerzeniu się takich chorób, podlega karze grzywny albo karze nagany. Art. 115. §1. Kto, pomimo zastosowania środków egzekucji administracyjnej, nie poddaje się obowiązkowemu szczepieniu ochronnemu przeciwko gruźlicy lub innej chorobie zakaźnej albo obowiązkowemu badaniu stanu zdrowia, mającemu na celu wykrycie lub leczenie gruźlicy, choroby wenerycznej lub innej choroby zakaźnej, podlega karze grzywny do 1500 złotych albo karze nagany. §2. Tej samej karze podlega, kto, sprawując pieczę nad osobą małoletnią lub bezradną, pomimo zastosowania środków egzekucji administracyjnej, nie poddaje jej określonemu w§1 szczepieniu ochronnemu lub badaniu. Art. 116. §1. Kto, wiedząc otym, że: 1)  chory na gruźlicę, chorobę weneryczną lub inną chorobę zakaźną albo podejrzany otę chorobę, jest 2)  styka się zchorym na chorobę określoną wpunkcie 1 lub zpodejrzanym oto, że jest chory na gruźlicę lub inną chorobę zakaźną, 3)  nosicielem zarazków choroby określonej wpunkcie 1 lub podejrzanym onosicielstwo, jest nie przestrzega nakazów lub zakazów zawartych wprzepisach ozapobieganiu tym chorobom lub oich zwalczaniu albo nie przestrzega wskazań lub zarządzeń leczniczych wydanych na podstawie tych przepisów przez organy służby zdrowia, podlega karze grzywny albo karze nagany. §2. Tej samej karze podlega, kto, sprawując pieczę nad osobą małoletnią lub bezradną, nie dopełnia obowiązku spowodowania, aby osoba ta zastosowała się do określonych w§1 nakazów, zakazów, wskazań lub zarządzeń leczniczych.

 Dziennik Ustaw – 23 – Poz. 482

Art. 117. §1. Kto, mając obowiązek utrzymania czystości iporządku wobrębie nieruchomości, nie wykonuje swoich obowiązków lub nie stosuje się do wskazań inakazów wydanych przez właściwe organy wcelu zabezpieczenia należytego stanu sanitarnego izwalczania chorób zakaźnych, podlega karze grzywny do 1500 złotych albo karze nagany. §2. Tej samej karze podlega przewoźnik obowiązany do zapewnienia podróżnym odpowiednich warunków higieny, który nie utrzymuje środka transportu we właściwym stanie sanitarnym. Art. 118. §1. Kto: 1)  dokonuje uboju zwierzęcia bez wymaganego zezwolenia lub niezgodnie zwarunkami określonymi wtym zezwoleniu, 2)  usuwa części zwierzęcia przed wykonaniem wymaganego badania po uboju, 3)  poddaje mięsa badaniu, jeżeli takie badanie jest wymagane nie – podlega karze grzywny. §2. Kto wprowadza do obrotu mięso: 1)  wymaganego oznakowania iświadectwa, bez 2)  warunkowo zdatne do spożycia lub niezdatne do spożycia, wbrew określonemu sposobowi jego wykorzystania – podlega karze aresztu albo grzywny. §3. Wrazie popełnienia wykroczenia określonego w§1 i2, można orzec przepadek mięsa, chociażby nie stanowiło własności sprawcy wykroczenia. Rozdział XIV Wykroczenia przeciwko mieniu Art. 119. §1. Kto kradnie lub przywłaszcza sobie cudzą rzecz ruchomą, jeżeli jej wartość nie przekracza 250 złotych, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny. §2. Usiłowanie, podżeganie ipomocnictwo są karalne. §3. Jeżeli sprawca czynu określonego w§1 dopuścił się go na szkodę osoby najbliższej, ściganie następuje na żądanie pokrzywdzonego. §4. Wrazie popełnienia wykroczenia określonego w§1, można orzec obowiązek zapłaty równowartości ukradzionego lub przywłaszczonego mienia, jeżeli szkoda nie została naprawiona. Art. 120. §1. Kto wcelu przywłaszczenia dopuszcza się wyrębu drzewa wlesie albo kradnie lub przywłaszcza sobie zlasu drzewo wyrąbane lub powalone, jeżeli wartość drzewa nie przekracza 75 złotych, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny. §2. Usiłowanie oraz podżeganie ipomocnictwo są karalne. §3. Wrazie popełnienia wykroczenia określonego w§1 orzeka się nawiązkę wwysokości podwójnej wartości wyrąbanego, ukradzionego lub przywłaszczonego drzewa, a ponadto, jeżeli ukradzione lub przywłaszczone drzewo nie zostało odebrane, orzeka się obowiązek zapłaty jego równowartości. Art. 121. §1. Kto, pomimo nieuiszczenia dwukrotnie nałożonej na niego kary pieniężnej określonej wtaryfie, po raz trzeci wciągu roku bez zamiaru uiszczenia należności wyłudza przejazd koleją lub innym środkiem lokomocji, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny. §2. Tej samej karze podlega, kto bez zamiaru uiszczenia należności wyłudza pożywienie lub napój wzakładzie żywienia zbiorowego, przejazd środkiem lokomocji należącym do przedsiębiorstwa niedysponującego karami pieniężnymi określonymi wtaryfie, wstęp na imprezę artystyczną, rozrywkową lub sportową, działanie automatu lub inne podobne świadczenie, októrym wie, że jest płatne.

 Dziennik Ustaw – 24 – Poz. 482

§3. Wrazie popełnienia wykroczenia określonego w§2 można orzec obowiązek zapłaty równowartości wyłudzonego mienia. Art. 122. §1. Kto nabywa mienie wiedząc o tym, że pochodzi ono z kradzieży lub zprzywłaszczenia, lub pomaga do jego zbycia albo wcelu osiągnięcia korzyści majątkowej mienie to przyjmuje lub pomaga do jego ukrycia, jeżeli wartość mienia nie przekracza 250 złotych, agdy chodzi omienie określone wart.120 §1, jeżeli wartość nie przekracza 75 złotych, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny. §2. Kto nabywa mienie, októrym na podstawie towarzyszących okoliczności powinien imoże przypuszczać, że zostało uzyskane za pomocą kradzieży lub przywłaszczenia, lub pomaga do jego zbycia albo wcelu osiągnięcia korzyści majątkowej mienie to przyjmuje lub pomaga do jego ukrycia, jeżeli wartość mienia nie przekracza 250 złotych, agdy chodzi omienie określone wart.120 §1, jeżeli wartość nie przekracza 75 złotych, podlega karze grzywny do 1500 złotych albo karze nagany. §3. Usiłowanie wykroczenia określonego w§1 oraz podżeganie do niego ipomocnictwo są karalne. Art. 123. §1. Kto znienależącego do niego ogrodu bezprawnie zabiera wnieznacznej ilości owoce, warzywa lub kwiaty, podlega karze grzywny do 250 złotych albo karze nagany. §2. Ściganie następuje na żądanie pokrzywdzonego. §3. Wrazie popełnienia wykroczenia można orzec nawiązkę do wysokości 50 złotych. Art. 124. §1. Kto cudzą rzecz umyślnie niszczy, uszkadza lub czyni niezdatną do użytku, jeżeli szkoda nie przekracza 250 złotych, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny. §2. Usiłowanie, podżeganie ipomocnictwo są karalne. §3. Ściganie następuje na żądanie pokrzywdzonego. §4. Wrazie popełnienia wykroczenia można orzec obowiązek zapłaty równowartości wyrządzonej szkody lub obowiązek przywrócenia do stanu poprzedniego. Art. 125. Kto w ciągu dwóch tygodni od dnia znalezienia cudzej rzeczy albo przybłąkania się cudzego zwierzęcia nie zawiadomi otym organu Policji lub innego organu państwowego albo winny właściwy sposób nie poszukuje posiadacza, podlega karze grzywny do 500 złotych albo karze nagany. Art. 126. §1. Kto zabiera wcelu przywłaszczenia, przywłaszcza sobie albo umyślnie niszczy lub uszkadza cudzą rzecz przedstawiającą wartość niemajątkową, podlega karze grzywny albo karze nagany. §2. Ściganie następuje na żądanie pokrzywdzonego. Art. 127. §1. Kto samowolnie używa cudzej rzeczy ruchomej, podlega karze grzywny albo nagany. §2. Ściganie następuje na żądanie pokrzywdzonego. Art. 128. §1. Kto wcelu osiągnięcia korzyści majątkowej urządza grę hazardową albo użycza do niej środków lub pomieszczenia, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny. §2. Pieniądze iinne przedmioty służące do gry podlegają przepadkowi, choćby nie stanowiły własności sprawcy.

 Dziennik Ustaw Art. 129. §1. Kto: 1)  wyrabia, posiada lub nabywa wytrychy, jeżeli nie trudni się zawodem, wktórym są one potrzebne, 2)  dostarcza wytrychów osobie nietrudniącej się takim zawodem, 3)  wyrabia, posiada lub nabywa klucze do cudzego domu, mieszkania lub innego pomieszczenia albo schowania bez zezwolenia osoby uprawnionej lub organu administracji, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny. §

2. Tej samej karze podlega, kto wyrabia, posiada lub nabywa narzędzia przeznaczone do dokonywania kradzieży albo kto dostarcza takich narzędzi innym osobom. §3. Wytrychy, klucze lub narzędzia podlegają przepadkowi, choćby nie stanowiły własności sprawcy. Art. 130. §1. Przepisów art.119, 120, 122 i124 nie stosuje się: 1)  (uchylony); 2)  jeżeli przedmiotem czynu jest broń, amunicja, materiały lub przyrządy wybuchowe. §2. Przepisu art.119 nie stosuje się, jeżeli sprawca popełnia kradzież zwłamaniem. §3. Przepisów art.119 i120 nie stosuje się, jeżeli sprawca używa gwałtu na osobie albo grozi jego natychmiastowym użyciem, aby utrzymać się wposiadaniu zabranego mienia, agdy chodzi ozabranie innej osobie mienia wcelu przywłaszczenia, także wtedy, gdy sprawca doprowadza człowieka do stanu nieprzytomności lub bezbronności. §4. (uchylony). Art. 131. Przepisy art.119, 122 i124 stosuje się również wrazie popełnienia wykroczenia za granicą. Rozdział XV Wykroczenia przeciwko interesom konsumentów Art. 132. (uchylony). Art. 133. §1. Kto nabywa wcelu odprzedaży zzyskiem bilety wstępu na imprezy artystyczne, rozrywkowe lub sportowe albo kto bilety takie sprzedaje zzyskiem, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny. §2. Usiłowanie oraz podżeganie ipomocnictwo są karalne. Art. 134. §1. Kto przy sprzedaży towaru lub świadczeniu usług oszukuje nabywcę co do ilości, wagi, miary, gatunku, rodzaju lub ceny, jeżeli nabywca poniósł lub mógł ponieść szkodę nieprzekraczającą 100 złotych, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny. §2. Tej samej karze podlega, kto przy nabyciu produktów rolnych lub hodowlanych oszukuje dostawcę co do ilości, wagi, miary, gatunku lub ceny, jeżeli dostawca poniósł lub mógł ponieść szkodę nieprzekraczającą 100 złotych. §3. Usiłowanie wykroczenia określonego w§1 lub 2 oraz podżeganie ipomocnictwo są karalne. Art. 135. Kto, zajmując się sprzedażą towarów w przedsiębiorstwie handlu detalicznego lub w przedsiębiorstwie gastronomicznym, ukrywa przed nabywcą towar przeznaczony do sprzedaży lub umyślnie bez uzasadnionej przyczyny odmawia sprzedaży takiego towaru, podlega karze grzywny. Art. 136. §1. Kto ztowarów przeznaczonych do sprzedaży umyślnie usuwa utrwalone na nich oznaczenie określające ich cenę, termin przydatności do spożycia lub datę produkcji, jakość lub ilość nominalną, gatunek lub pochodzenie, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny. – 25 – Poz. 482

 Dziennik Ustaw – 26 – Poz. 482

§2. Kto przeznacza do sprzedaży towary zusuniętym trwałym oznaczeniem ich ceny, terminu przydatności do spożycia lub daty produkcji, jakości, gatunku lub pochodzenia albo towary niewłaściwie oznaczone, podlega karze ograniczenia wolności albo grzywny do 1500 złotych. §3. Usiłowanie wykroczenia określonego w§1 oraz podżeganie do niego ipomocnictwo są karalne. Art. 137. §1. Kto wprzedsiębiorstwie handlowym lub usługowym narusza przepisy oobowiązku uwidaczniania cen lub ilości nominalnej, podlega karze grzywny do 1500 złotych albo karze nagany. §2. Kierownik punktu sprzedaży detalicznej lub zakładu gastronomicznego, który nie ma faktur albo innych dowodów dostawy lub przyjęcia na towary przechowywane wpunkcie sprzedaży detalicznej lub zakładzie gastronomicznym, podlega karze aresztu albo grzywny. Art. 138. Kto, zajmując się zawodowo świadczeniem usług, żąda ipobiera za świadczenie zapłatę wyższą od obowiązującej albo umyślnie bez uzasadnionej przyczyny odmawia świadczenia, do którego jest obowiązany, podlega karze grzywny. Art. 138a. §1. Kto, zawierając umowę poza lokalem przedsiębiorstwa, nie okazuje konsumentowi dokumentu potwierdzającego wykonywanie działalności gospodarczej oraz dokumentu tożsamości, podlega karze grzywny. §2. Tej samej karze podlega, kto zawierając umowę wcudzym imieniu poza lokalem przedsiębiorstwa, nie okazuje ponadto dokumentu potwierdzającego swoje umocowanie. Art. 138b. §1. Kto, będąc zobowiązany na mocy orzeczenia sądu do zaniechania wykorzystywania lub do odwołania zalecenia stosowania ogólnych warunków umów albo wzoru umowy, nie stosuje się do tego obowiązku, zawierając wumowie niedozwolone postanowienia umowne, podlega karze grzywny. §2. Jeżeli orzeczenie sądu, októrym mowa w§1, dotyczy przedsiębiorcy niebędącego osobą fizyczną, odpowiedzialność przewidzianą w§1 ponosi osoba kierująca przedsiębiorstwem lub osoba upoważniona do zawierania umów zkonsumentami. Art. 138c. §1.22) Kto wzakresie działalności swojego przedsiębiorstwa zawiera zkonsumentem umowę okredyt konsumencki z rażącym naruszeniem wymagań dotyczących informacji przekazywanych konsumentowi przed zawarciem umowy lub treści umowy albo zpominięciem obowiązku doręczenia jej dokumentu, podlega karze grzywny. §1a.23) Tej samej karze podlega, kto zawierając zkonsumentem umowę okredyt konsumencki nie dopełnia obowiązku oceny ryzyka kredytowego. §2.24) Kto w reklamach dotyczących kredytu konsumenckiego zawierających dane dotyczące kosztu kredytu konsumenckiego, nie podaje: 1)  stopy oprocentowania kredytu wraz zwyodrębnieniem opłat uwzględnianych wcałkowitym koszcie kredytu, 2)  całkowitej kwoty kredytu, 3)  rzeczywistej rocznej stopy oprocentowania, podlega karze grzywny. §3. Kto przyjmuje od konsumenta weksel lub czek niezawierający klauzuli „nie na zlecenie” wcelu spełnienia lub zabezpieczenia świadczenia wynikającego zumowy okredyt konsumencki, podlega karze grzywny. §4. Jeżeli przedsiębiorcą jest podmiot niebędący osobą fizyczną, odpowiedzialność przewidzianą wprzepisach §1–3 ponosi osoba kierująca przedsiębiorstwem lub osoba upoważniona do zawierania umów zkonsumentami.

Wbrzmieniu ustalonym przez art.60 pkt1 ustawy zdnia 12 maja 2011r. okredycie konsumenckim (Dz.U. Nr126, poz.715), która weszła wżycie zdniem 18 grudnia 2011r.

23) Dodany przez art.60 pkt2 ustawy, októrej mowa wodnośniku 22.

24) Wbrzmieniu ustalonym przez art.60 pkt3 ustawy, októrej mowa wodnośniku 22.

22)

 Dziennik Ustaw – 27 – Poz. 482

Art. 138d.25) §1. Kto, podejmując zadania przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek, wprowadza wbłąd co do posiadanych uprawnień, podlega karze ograniczenia wolności albo grzywny. §2. Tej samej karze podlega organizator turystyki, który wprowadza klientów wbłąd co do uprawnień osób, którym powierza wykonywanie zadań przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek. Art. 139. (uchylony). Art. 139a.26) §1. Kto wzakresie działalności swojego przedsiębiorstwa: 1) zawiera zkonsumentem umowę timeshare, umowę odługoterminowy produkt wakacyjny, umowę pośrednictwa wodsprzedaży timeshare lub długoterminowego produktu wakacyjnego, lub umowę ouczestnictwo wsystemie wymiany, bez zachowania właściwych wymogów, dotyczących jej treści lub formy, 2) żąda od konsumenta, z którym zawarł umowę timeshare, umowę odługoterminowy produkt wakacyjny lub umowę o uczestnictwo w systemie wymiany, świadczenia przed upływem określonego w ustawie terminu do odstąpienia od umowy, lub świadczenie takie przed upływem tego terminu od konsumenta przyjmuje, 3) żąda od konsumenta, zktórym zawarł umowę pośrednictwa wodsprzedaży timeshare lub długoterminowego produktu wakacyjnego, świadczenia przed rozwiązaniem umowy lub przed doprowadzeniem do nabycia lub zbycia przez konsumenta praw zumowy timeshare lub zumowy odługoterminowy produkt wakacyjny, lub świadczenie takie przed rozwiązaniem umowy lub przed doprowadzeniem do nabycia lub zbycia przez konsumenta praw zumowy timeshare lub zumowy odługoterminowy produkt wakacyjny od konsumenta przyjmuje, 4) żąda od konsumenta, zktórym zawarł umowę przedwstępną, zobowiązującą do zawarcia umowy timeshare, umowy odługoterminowy produkt wakacyjny, umowy pośrednictwa wodsprzedaży timeshare lub długoterminowego produktu wakacyjnego, lub umowy o uczestnictwo w systemie wymiany, świadczenia określonego w umowie przedwstępnej przed upływem terminu do odstąpienia od umowy przedwstępnej, lub świadczenie takie przed upływem tego terminu od konsumenta przyjmuje – podlega karze ograniczenia wolności albo grzywny. §2. Kto zawierając umowę timeshare sprzecznie ztreścią nabywanego prawa oświadcza, że przedmiotem umowy jest własność – podlega karze grzywny. §3. Kto wzakresie działalności swojego przedsiębiorstwa, po upływie określonego wustawie terminu do odstąpienia od umowy timeshare, umowy o długoterminowy produkt wakacyjny, umowy pośrednictwa w odsprzedaży timeshare lub długoterminowego produktu wakacyjnego lub umowy ouczestnictwo wsystemie wymiany, nie przekazuje konsumentowi informacji wymaganych ustawą – podlega karze grzywny. §4. Karze określonej w§3 podlega również ten, kto wzakresie działalności swojego przedsiębiorstwa, po upływie określonego wustawie terminu do odstąpienia od umowy przedwstępnej, zobowiązującej do zawarcia umowy timeshare, umowy odługoterminowy produkt wakacyjny, umowy pośrednictwa wodsprzedaży timeshare lub długoterminowego produktu wakacyjnego, lub umowy ouczestnictwo wsystemie wymiany, nie przekazuje konsumentowi informacji wymaganych ustawą. Rozdział XVI Wykroczenia przeciwko obyczajności publicznej Art. 140. Kto publicznie dopuszcza się nieobyczajnego wybryku, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności, grzywny do 1500 złotych albo karze nagany. Art. 141. Kto wmiejscu publicznym umieszcza nieprzyzwoite ogłoszenie, napis lub rysunek albo używa słów nieprzyzwoitych, podlega karze ograniczenia wolności, grzywny do 1500 złotych albo karze nagany.

25) 26)

Dodany przez art.2 pkt2 ustawy, októrej mowa wodnośniku

5. Dodany przez art.45 pkt2 ustawy, októrej mowa wodnośniku 6.

 Dziennik Ustaw – 28 – Poz. 482

Art. 142. Kto natarczywie, narzucając się lub winny naruszający porządek publiczny sposób, proponuje innej osobie dokonanie znią czynu nierządnego, mając na celu uzyskanie korzyści materialnej, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny. Rozdział XVII Wykroczenia przeciwko urządzeniom użytku publicznego Art. 143. §

1. Kto ze złośliwości lub swawoli utrudnia lub uniemożliwia korzystanie z urządzeń przeznaczonych do użytku publicznego, awszczególności uszkadza lub usuwa przyrząd alarmowy, instalację oświetleniową, zegar, automat, telefon, oznaczenie nazwy miejscowości, ulicy, placu lub nieruchomości, urządzenie służące do utrzymania czystości lub ławkę, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny. §2. Wrazie popełnienia wykroczenia można orzec obowiązek zapłaty równowartości wyrządzonej szkody albo obowiązek przywrócenia do stanu poprzedniego. Art. 144. §1.27) Kto na terenach przeznaczonych do użytku publicznego niszczy lub uszkadza roślinność lub też dopuszcza do niszczenia roślinności przez zwierzęta znajdujące się pod jego nadzorem albo na terenach przeznaczonych do użytku publicznego depcze trawnik lub zieleniec wmiejscach innych niż wyznaczone dla celów rekreacji przez właściwego zarządcę terenu, podlega karze grzywny do 1000 złotych albo karze nagany. §2. Kto usuwa, niszczy lub uszkadza drzewa lub krzewy stanowiące zadrzewienie przydrożne lub ochronne albo żywopłot przydrożny, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny. §3. Wrazie popełnienia wykroczenia określonego w§1 lub 2 można orzec nawiązkę do wysokości 500 złotych. Art. 145. Kto zanieczyszcza lub zaśmieca miejsca dostępne dla publiczności, a w szczególności drogę, ulicę, plac, ogród, trawnik lub zieleniec, podlega karze grzywny do 500 złotych albo karze nagany. Rozdział XVIII Wykroczenia przeciwko obowiązkowi ewidencji Art. 146. §1. Kto nie dopełnia wterminie obowiązku zgłoszenia wurzędzie stanu cywilnego faktu urodzenia lub zgonu, podlega karze grzywny do 250 złotych albo karze nagany. §2. Sprawca nie podlega odpowiedzialności, jeżeli pomimo niedokonania zgłoszenia akt stanu cywilnego został sporządzony we właściwym czasie. Art. 147. (uchylony).28) Art. 147a. §

1. Kto prowadzi zakład opieki zdrowotnej lub zakład leczniczy dla zwierząt bez wymaganego wpisu do rejestru lub ewidencji, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny. §2. Tej samej karze podlega ten, kto podaje do wiadomości publicznej informacje ozakresie irodzajach udzielanych świadczeń zdrowotnych lub usług zzakresu medycyny weterynaryjnej mające formę itreść reklamy.

Wbrzmieniu ustalonym przez art.1 ustawy zdnia 22 lipca 2010r. ozmianie ustawy – Kodeks wykroczeń (Dz.U. Nr152, poz.1017), która weszła wżycie zdniem 20 września 2010r.

28) Przez art.62 ustawy zdnia 24 września 2010r. oewidencji ludności (Dz.U. Nr217, poz.1427, z2011r. Nr133, poz.768 iNr288, poz.1689 oraz z2012r. poz.1407), który wszedł wżycie zdniem 1 stycznia 2013r.

27)

 Dziennik Ustaw – 29 – Rozdział XIX Szkodnictwo leśne, polne iogrodowe Art. 148. §1. Kto: 1)  dokonuje wnienależącym do niego lesie wyrębu gałęzi, korzeni lub krzewów, niszczy je lub uszkadza albo karczuje pniaki, 2)  zabiera znienależącego do niego lasu wyrąbane gałęzie, korzenie lub krzewy albo wykarczowane pniaki, podlega karze grzywny. §2. Jeżeli czyn godzi wmienie osoby najbliższej, ściganie następuje na żądanie pokrzywdzonego. §3. Wrazie popełnienia wykroczenia można orzec nawiązkę do wysokości 500 złotych. Art. 149. Kto nabywa gałęzie, korzenie, krzewy lub pniaki wiedząc otym, że pochodzą one zwykroczenia określonego wart.148, lub pomaga do ich zbycia albo wcelu osiągnięcia korzyści majątkowej przyjmuje je lub pomaga do ich ukrycia, podlega karze grzywny. Art. 150. §

1. Kto uszkadza nienależący do niego ogród warzywny, owocowy lub kwiatowy, drzewo owocowe lub krzew owocowy, podlega karze ograniczenia wolności albo grzywny do 1500 złotych. §2. Ściganie następuje na żądanie pokrzywdzonego. §3. Wrazie popełnienia wykroczenia orzeka się nawiązkę do wysokości 1500 złotych. Art. 151. §1. Kto pasie zwierzęta gospodarskie na nienależących do niego gruntach leśnych lub rolnych albo przez takie grunty wmiejscach, wktórych jest to zabronione, przechodzi, przejeżdża lub przegania zwierzęta gospodarskie, podlega karze grzywny do 500 złotych albo karze nagany. §2. Jeżeli grunt jest zaorany, zasiany lub obsadzony, znajduje się wstanie sztucznego zalesienia, naturalnego odnowienia lub stanowi młodnik leśny do lat 20, sprawca podlega karze grzywny. §

3. Karze określonej w § 2 podlega również ten, kto przejeżdża lub przegania zwierzęta gospodarskie przez wodę zamkniętą izarybioną. §4. Ściganie następuje na żądanie pokrzywdzonego. §5. Wrazie popełnienia wykroczenia określonego w§1, 2 lub 3 można orzec nawiązkę do wysokości 1500 złotych. Art. 152. §1. Kto niszczy lub użytkuje kosodrzewinę znajdującą się na siedliskach naturalnych wgórach lub na torfowiskach, podlega karze grzywny do 1000 złotych albo karze nagany. §2. Wrazie popełnienia wykroczenia można orzec nawiązkę do wysokości 500 złotych. Art. 153. §1. Kto wnienależącym do niego lesie: 1)  wydobywa żywicę lub sok brzozowy, obrywa szyszki, zdziera korę, nacina drzewo lub winny sposób je uszkadza, 2)  zbiera mech lub ściółkę, 3)  zbiera gałęzie, korę, wióry, trawę, wrzos, szyszki lub zioła albo zdziera darń, 4)  zbiera grzyby lub owoce leśne wmiejscach, wktórych jest to zabronione, albo sposobem niedozwolonym, podlega karze grzywny do 250 złotych albo karze nagany. §2. Jeżeli czyn godzi wmienie osoby najbliższej, ściganie następuje na żądanie pokrzywdzonego. Poz. 482

 Dziennik Ustaw – 30 – Poz. 482

Art. 154. §1. Kto na nienależącym do niego gruncie leśnym lub rolnym: 1)  wydobywa piasek, margiel, żwir, glinę lub torf, 2)  niszczy lub uszkadza urządzenia służące do utrzymania zwierząt lub ptaków, 3)  (uchylony), 4)  kopie dół lub rów, podlega karze grzywny do 1000 złotych albo karze nagany. §2. Tej samej karze podlega, kto wyrzuca na nienależący do niego grunt polny kamienie, śmieci, padlinę lub inne nieczystości. §3. Jeżeli czyn godzi wmienie osoby najbliższej, ściganie następuje na żądanie pokrzywdzonego. Art. 155. §1. Kto na gruncie leśnym lub rolnym niszczy lub uszkadza urządzenia melioracyjne, podlega karze grzywny. §2. Wrazie popełnienia wykroczenia można orzec obowiązek zapłaty równowartości wyrządzonej szkody lub obowiązek przywrócenia do stanu poprzedniego. Art. 156. §1. Kto na nienależącym do niego gruncie leśnym lub rolnym niszczy zasiewy, sadzonki lub trawę, podlega karze grzywny do 500 złotych albo karze nagany. §2. Jeżeli czyn godzi wmienie osoby najbliższej, ściganie następuje na żądanie pokrzywdzonego. §3. Wrazie popełnienia wykroczenia można orzec nawiązkę do wysokości 500 złotych. Art. 157. §1. Kto wbrew żądaniu osoby uprawnionej nie opuszcza lasu, pola, ogrodu, pastwiska, łąki lub grobli, podlega karze grzywny do 500 złotych lub karze nagany. §2. Ściganie następuje na żądanie pokrzywdzonego. Art. 158. §1. Właściciel lub posiadacz lasu, który dokonuje wyrębu drzewa wnależącym do niego lesie albo winny sposób pozyskuje ztego lasu drewno niezgodnie zplanem urządzenia lasu, uproszczonym planem urządzenia lasu lub decyzją określającą zadania zzakresu gospodarki leśnej albo bez wymaganego pozwolenia, podlega karze grzywny. §2. Wrazie popełnienia wykroczenia określonego w§1 orzeka się przepadek pozyskanego drewna. Art. 159. Kto, wbrew ciążącemu na nim obowiązkowi wzakresie ochrony lasów, nie wykonuje zabiegów zapobiegających, wykrywających izwalczających nadmiernie pojawiające się irozprzestrzeniające się organizmy szkodliwe, podlega karze grzywny. Art. 160. §1. Kto, działając bez wymaganego zezwolenia, zmienia las na uprawę rolną, podlega karze grzywny. §2. Wrazie popełnienia wykroczenia określonego w§1 można orzec obowiązek przywrócenia do stanu poprzedniego. Art. 161. Kto, nie będąc do tego uprawniony albo bez zgody właściciela lub posiadacza lasu, wjeżdża pojazdem silnikowym, zaprzęgowym lub motorowerem do nienależącego do niego lasu w miejscu, w którym jest to niedozwolone, albo pozostawia taki pojazd wlesie wmiejscu do tego nieprzeznaczonym, podlega karze grzywny.

 Dziennik Ustaw – 31 – Poz. 482

Art. 162. §

1. Kto w lasach zanieczyszcza glebę lub wodę albo wyrzuca do lasu kamienie, śmieci, złom, padlinę lub inne nieczystości, albo winny sposób zaśmieca las, podlega karze grzywny albo karze nagany. §2. Jeżeli czyn sprawcy polega na zakopywaniu, zatapianiu, odprowadzaniu do gruntu wlasach lub winny sposób składowaniu wlesie odpadów, sprawca podlega karze aresztu albo grzywny. §3. Wrazie popełnienia wykroczenia określonego w§1 można orzec nawiązkę, awrazie popełnienia wykroczenia określonego w§2 orzeka się nawiązkę – do wysokości równej kosztom rekultywacji gleby, oczyszczenia wody, wydobycia, wykopania, usunięcia zlasu, atakże zniszczenia lub neutralizacji odpadów. Art. 163. Kto wlesie rozgarnia ściółkę iniszczy grzyby lub grzybnię, podlega karze grzywny albo karze nagany. Art. 164. Kto wybiera jaja lub pisklęta, niszczy lęgowiska lub gniazda ptasie albo niszczy legowiska, nory lub mrowiska znajdujące się wlesie albo na nienależącym do niego gruncie rolnym, podlega karze grzywny albo karze nagany. Art. 165. Kto wlesie, wsposób złośliwy, płoszy albo ściga, chwyta, rani lub zabija dziko żyjące zwierzę, poza czynnościami związanymi zpolowaniem lub ochroną lasów, jeżeli czyn zmocy innego przepisu nie jest zagrożony karą surowszą, podlega karze grzywny albo karze nagany. Art. 166. Kto wlesie puszcza luzem psa, poza czynnościami związanymi zpolowaniem, podlega karze grzywny albo karze nagany.



Dziennik Ustaw Poz. 482 z 2013 - pozostałe dokumenty:

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1742 z 20132013-12-31

  Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie wymagań dotyczących sprawności technicznej sprzętu przeznaczonego do stosowania środków ochrony roślin

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1741 z 20132013-12-31

  Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 2013 r. w sprawie szczegółowych warunków realizacji rządowego programu wspierania osób uprawnionych do świadczenia pielęgnacyjnego

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1740 z 20132013-12-31

  Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie wysokości wynagrodzenia członków i personelu pomocniczego komisji regulacyjnych działających na podstawie ustaw o stosunku Państwa do kościołów oraz związków wyznaniowych w roku 2014

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1739 z 20132013-12-31

  Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie dokumentowania działalności gospodarczej w zakresie usług ochrony osób i mienia

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1738 z 20132013-12-31

  Rozporządzenie Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia 30 grudnia 2013 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania statutu Transportowemu Dozorowi Technicznemu

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1737 z 20132013-12-31

  Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 17 grudnia 2013 r. w sprawie przeprowadzania ochronnych szczepień lisów wolno żyjących przeciwko wściekliźnie

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1736 z 20132013-12-31

  Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 31 grudnia 2013 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wieloletniej prognozy finansowej jednostki samorządu terytorialnego

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1735 z 20132013-12-31

  Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 2013 r. w sprawie kwot wartości zamówień oraz konkursów, od których jest uzależniony obowiązek przekazywania ogłoszeń Urzędowi Publikacji Unii Europejskiej

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1734 z 20132013-12-31

  Ustawa z dnia 22 listopada 2013 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1733 z 20132013-12-31

  Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie szczegółowych zasad użycia oddziałów i pododdziałów Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej w czasie stanu wyjątkowego

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1732 z 20132013-12-31

  Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 17 grudnia 2013 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad zatrudniania pracowników w jednostkach wojskowych przewidzianych do użycia lub pobytu poza granicami państwa

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1731 z 20132013-12-31

  Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie wykonywania przez operatorów pocztowych zadań na rzecz obronności, bezpieczeństwa państwa i bezpieczeństwa i porządku publicznego

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1730 z 20132013-12-31

  Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 2013 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie stanowisk służbowych w Centralnym Biurze Antykorupcyjnym oraz wymagań w zakresie wykształcenia i kwalifikacji zawodowych, jakie powinni spełniać funkcjonariusze na poszczególnych stanowiskach służbowych

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1729 z 20132013-12-31

  Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 2013 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania statutu Generalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1728 z 20132013-12-31

  Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 27 grudnia 2013 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie udzielania wsparcia nowej inwestycji z Funduszu Strefowego

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1727 z 20132013-12-31

  Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 27 grudnia 2013 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1726 z 20132013-12-31

  Rozporządzenie Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia 30 grudnia 2013 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych wymagań, jakie powinien spełnić podmiot wnioskujący o wyznaczenie go jako jednostkę uprawnioną, sposobu i trybu przeprowadzania kontroli oraz wzoru sprawozdania oceniającego

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1725 z 20132013-12-31

  Rozporządzenie Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia 30 grudnia 2013 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie dopuszczenia jednostkowego pojazdu

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1724 z 20132013-12-31

  Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie wprowadzenia programu zwalczania gąbczastej encefalopatii bydła na 2014 r.

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1723 z 20132013-12-31

  Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 24 grudnia 2013 r. w sprawie Systemu Wspomagania Decyzji Państwowej Straży Pożarnej

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1722 z 20132013-12-31

  Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień