Dziennik Ustaw Poz. 57 z 2013

Tytuł:	Rozporządzenie Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 4 grudnia 2012 r. w sprawie oznakowania nawigacyjnego polskich obszarów morskich
Status aktu prawnego:	Obowiązujący
Data ogłoszenia:	2013-01-14
Data wydania:	2012-12-04
Data wejscia w życie:	2013-01-29
Data obowiązywania:	2013-01-29

Treść dokumentu: Dziennik Ustaw Poz. 57 z 2013

DZIENNIK USTAW

RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Warszawa, dnia 14 stycznia 2013 r. Poz. 57

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU, BUDOWNICTWA IGOSPODARKI MORSKIEJ

1) zdnia 4 grudnia 2012r. wsprawie oznakowania nawigacyjnego polskich obszarów morskich Na podstawie art.86 ust.6 ustawy zdnia 18 sierpnia 2011r. obezpieczeństwie morskim (Dz.U. Nr228, poz.1368 oraz z2012r. poz.1068) zarządza się, co następuje: §1.Rozporządzenie określa sposób oznakowania nawigacyjnego polskich obszarów morskich. §2. 1.Stosuje się następujące sposoby oznakowania nawigacyjnego polskich obszarów morskich:

1) pływające znaki nawigacyjne – pławy;

2) stałe znaki nawigacyjne – stawy lub dalby;

3) wirtualne oznakowanie wykorzystywane na elektronicznych mapach nawigacyjnych. 2.Sposoby oznakowania nawigacyjnego, októrych mowa wust.1, służą do dostarczania informacji dotyczących:

1) bocznych granic torów wodnych lub kanałów;

2) przeszkód naturalnych lub innych przeszkód nawigacyjnych, wszczególności niebezpiecznych wraków;

3) przeszkód nawigacyjnych opisanych jako „nowe niebezpieczeństwo”;

4) akwenów specjalnych, wtym akwenów, na których uprawianie żeglugi może być regulowane przepisami szczególnymi;

5) nnych obiektów ważnych dla bezpieczeństwa żeglugi, wtym wszczególności mostów, morskich elektrowni wiatroi wych ikonstrukcji „offshore” rozumianych jako konstrukcje morskie stanowiące wszczególności instalacje służące do poszukiwań ieksploatacji złóż ropy igazu na morzu oraz różnego rodzaju platformy;

6) dodatkowych informacji ułatwiających prowadzenie żeglugi;

7) sondaży iizobat. §3.Woznakowaniu nawigacyjnym, zgodnie zpostanowieniami Międzynarodowego Stowarzyszenia Służb Oznakowania Nawigacyjnego (IALA), stosuje się systemy oznakowania nawigacyjnego obejmujące:

1)  ystemy nawodne – nawodna infrastruktura sygnalizacyjno-ostrzegawcza iwizualnego pozycjonowania, wszczególnos ści latarniowce lub pławy;

2)  ystemy lądowe – lądowa infrastruktura sygnalizacyjno-ostrzegawcza iwizualnego pozycjonowania, wszczególności s latarnie morskie lub stawy;

1)

M  inister Transportu, Budownictwa iGospodarki Morskiej kieruje działem administracji rządowej – gospodarka morska, na podstawie §1 ust.2 pkt2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów zdnia 18 listopada 2011r. wsprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Transportu, Budownictwa iGospodarki Morskiej (Dz.U. Nr248, poz.1494 oraz z2012r. poz. 1396).

 Dziennik Ustaw –2– Poz. 57

3)  ystemy radionawigacyjne – systemy oparte osygnały radiowe wysyłane przez nadajniki, wszczególności proste nadajs niki (radiolatarnie) lub zsynchronizowane nadajniki wsystemie hiperbolicznym, elektroniczne mapy nawigacyjne służące do odczytu danych zawierających aktualne sondaże iizobaty, jak również protokoły wykorzystywane wSystemie Automatycznej Identyfikacji (System AIS);

4) nfrastrukturę systemów oznakowania nawigacyjnego – urządzenia, sieci przesyłowe izwiązane znimi obiekty niezbędi ne do świadczenia usług wzakresie prawidłowego funkcjonowania systemów oznakowania nawigacyjnego polskich obszarów morskich. §4.1.Zgodnie zsystemem oznakowania nawigacyjnego IALA dla Regionu A, wyróżnia się następujące rodzaje znaków nawigacyjnych: z

1)  naki boczne – służące do wyznaczenia lewej iprawej granicy (strony) toru wodnego lub kanału;

2)  naki kardynalne – służące do: z a)  skazania, że bezpieczna woda lub bezpieczna strona, którą należy ominąć przeszkodę, znajdują się po tej stronie w znaku, od której pochodzi jego nazwa: północny (N), wschodni (E), południowy (S) izachodni (W), b)  wrócenia uwagi na utrudnienia na torze wodnym, takie jak: zakole (zakręt), skrzyżowanie torów wodnych, rozz widlenie toru wodnego, kraniec mielizny;

3)  naki odosobnionego niebezpieczeństwa – służące do określania spłycenia daleko od brzegu, wyspy oddzielonej od lądu z wąskim przesmykiem, wraku statku iinnych przeszkód nawigacyjnych; z

4)  naki bezpiecznej wody – służące do wskazania, że wokół znaku woda jest żeglowna;

5)  naki specjalne – służące do oznaczania specjalnego rejonu lub obiektu, októrym informują odpowiednie dokumenty z lub publikacje nautyczne; znakami specjalnymi oznakowuje się wszczególności: s a)  trefy rozgraniczenia ruchu, wprzypadkach, wktórych stosowanie konwencjonalnego oznakowania toru wodnego może wprowadzić wbłąd, b)  ysypiska odpadów, w c) strefy ćwiczeń wojskowych, d) kable lub rurociągi, e) strefy rekreacyjne, f) inne niż określone wlit. a–e linie iobszary, wszczególności granicę państwa, kotwicowiska;

6) znak „tymczasowa pława wrakowa” – służący do oznakowania wraków do czasu: a) zidentyfikowania wraku irozpowszechnienia stosownych informacji wpublikacjach nautycznych lub b) pełnego zbadania wraku iokreślenia jego pozycji igłębokości nad wrakiem, lub c) wystawienia znaku lub znaków nawigacyjnych ocharakterze stałym, oznakowujących pozycję wraku;

7) inne znaki – służące do dostarczania dodatkowych informacji ułatwiających prowadzenie bezpiecznej żeglugi: a)  abieżniki – grupa dwóch lub więcej stałych znaków albo świateł, znajdująca się wtej samej płaszczyźnie pionowej, n tworząca linię, którą statki mogą podążać nie zmieniając namiaru na nie; nabieżniki stosuje się przede wszystkim do wskazywania: – osi bądź krawędzi torów wodnych, – linii granic na akwenach, – wąskich przejść, – obszarów niebezpiecznych dla nawigacji, ś b)  wiatła sektorowe – stałe znaki nawigacyjne odowolnej konstrukcji, wyposażone wświatło oróżnych kolorach lub charakterystykach, pokazywanych wokreślonych namiarach, stosowane między innymi do wskazywania statkom: – kierunku podejścia na torach wodnych, – miejsc, wktórych przecinają się różne tory wodne, – punktów, wktórych należy wykonać zwrot,

 Dziennik Ustaw –3– Poz. 57

– niebezpieczeństw nawigacyjnych lub innych miejsc ważnych dla prowadzenia nawigacji, – obszarów, których należy unikać, c) latarnie morskie, d)  tałe znaki nawigacyjne – znaki sygnalizacyjne posadowione na dnie akwenu iwystające ponad powierzchnię wody s (dalby) lub umieszczone na brzegu (stawy), które mogą być wyposażone wświatła nawigacyjne; mogą one pełnić rolę znaków bocznych, kardynalnych, specjalnych, ostrzegawczych na konstrukcjach hydrotechnicznych (nabrzeża, pirsy, pomosty) lub znaków orientacyjnych na akwenach oddalonych od torów wodnych.

2. Znaki nawigacyjne, októrych mowa wust.1, umieszcza się na elektronicznych mapach nawigacyjnych (wirtualne oznakowanie).

3. W nadzwyczajnych sytuacjach zagrożenia bezpieczeństwa lub z przyczyn praktycznych możliwe jest w ramach systemu oznakowania nawigacyjnego zastosowanie tylko oznakowania wirtualnego. 4.Wprzypadku potrzeby oznakowania nowych niebezpieczeństw, identyfikowanych zarówno jako przeszkody naturalne, w szczególności piaszczyste mielizny, jak i przeszkody powstałe na skutek działalności człowieka, w szczególności wraki, których jeszcze nie podano do wiadomości wdokumentach lub publikacjach nautycznych, oznacza się je za pomocą właściwych znaków bocznych, kardynalnych lub odosobnionego niebezpieczeństwa albo za pomocą znaku „tymczasowa pława wrakowa”.

5. Sposób rozmieszczenia, konstrukcję, kształt, kolorystykę, charakterystykę świateł iznaki szczytowe znaków nawigacyjnych, októrych mowa wust.1, określa część Azałącznika do rozporządzenia. 6.Sposób oznakowania tras żeglownych pod stałymi mostami, atakże wpobliżu konstrukcji „offshore”, falochronów, morskich farm hodowlanych oraz morskich elektrowni wiatrowych określa część B załącznika do rozporządzenia. §5.

1. Znaki boczne, októrych mowa w§4 ust.1 pkt1, ustawia się albo zamocowuje wtaki sposób, by obserwator poruszający się od strony morza do portu, ujścia rzeki, toru wodnego lub kanału, zgodnie zkierunkiem oznakowania, po prawej burcie widział znak prawej strony, po lewej zaś burcie – znak lewej strony toru wodnego.

2. W wyjątkowych przypadkach kierunek oznakowania nawigacyjnego bocznego może być określony przez służby oznakowania nawigacyjnego urzędów morskich winny sposób.

3. Kierunek oznakowania wyznaczający tor wodny przy opływaniu wysp lub w cieśninach łączących otwarte wody morskie może być zgodny zkierunkiem ruchu wskazówek zegara.

4. Numeracja znaków nawigacyjnych rozpoczyna się od strony morza (na początku toru wodnego), przy czym numery nieparzyste – określają znaki nawigacyjne po prawej stronie toru wodnego, anumery parzyste – znaki po lewej jego stronie.

5. Oznaczenia literowe znaków stosuje się tylko wówczas, gdy znaki nawigacyjne wystawione są po jednej stronie toru wodnego lub kanału. Również wtym wypadku oznaczenia wkolejności liter alfabetu biorą początek od strony morza. §6. Znaki odosobnionego niebezpieczeństwa, októrych mowa w§4 ust.1 pkt3, ustawia się albo zamocowuje na, lub ponad odosobnionym niebezpieczeństwem rozciągającym się wograniczonym rejonie, dookoła którego woda jest żeglowna. §7. Znaki bezpiecznej wody, októrych mowa w§4 ust.1 pkt4, stosuje się do wyznaczenia linii środkowej lub osi toru wodnego, lub – alternatywnie – jako znaki boczne lub kardynalne dla wskazania podejścia od lądu, jak również do wskazania najlepszego miejsca przejścia pod stałym mostem. §8.1.Wzależności od potrzeb iwarunków można stosować jeden rodzaj znaków nawigacyjnych lub kombinację znaków nawigacyjnych, októrych mowa w§4 ust.1.

2. Znaki nawigacyjne mogą być oznaczone cyframi, literami lub kombinacjami liter i cyfr, nazwami bądź skrótami nazw. §9.1.Pławy dzielą się na pławy świetlne ipławy nieświecące. 2.Pławy świetlne określa charakterystyka światła, kształt ikolor pławy oraz znak szczytowy, jeżeli jest przewidziany wjej konstrukcji.

 Dziennik Ustaw –4– Poz. 57

3.Pławy nieświecące określa kształt, kolor pławy, znak szczytowy, jeżeli jest przewidziany wjej konstrukcji, oraz kolor światła, jaki powinien dawać materiał odblaskowy, jeżeli pława jest nim pokryta. §10.1.Wzależności od rodzaju pławy do jej oznakowania używa się koloru czerwonego, zielonego, czarnego, niebieskiego, żółtego lub białego, wkombinacjach przewidzianych dla odpowiednich rodzajów oznakowania. 2.Jeżeli pławę zastępuje znak nawigacyjny stały, powinien on być oznaczony takim samym kolorem co pława.

3. Jeżeli stały znak nawigacyjny zastępuje pława, powinna ona być oznaczona takim samym kolorem, jak stały znak nawigacyjny. §11.Na okres zimy pławy wszystkich typów mogą być zastępowane pławami cygarowymi lub innymi znakami, zapewniającymi zrozumienie, jakie rodzaje pławy one zastępują. § 12.

1. Znaki nawigacyjne mogą być wyposażone w radarowe urządzenia odzewowe (rakony), urządzenia elektroakustyczne do nadawania sygnałów dźwiękowych (nautofony), elektronicznie aktywne reflektory radarowe lub urządzenia Systemu AIS.

2. Pławy świetlne powinny być wyposażone, apozostałe znaki nawigacyjne mogą być wyposażone, wreflektory radarowe zamontowane ioznakowane wsposób, októrym mowa wust.3.

3. Reflektory radarowe iinne urządzenia, októrych mowa wust.1, powinny być zamontowane ioznakowane wtaki sposób, aby nie utrudniały identyfikacji znaku. §13.Jeżeli znak nawigacyjny pokryty jest materiałem odblaskowym, to powinien on dawać światło odbite odpowiednio koloru czerwonego, zielonego, niebieskiego, żółtego lub białego, wkombinacjach przewidzianych dla odpowiednich rodzajów oznakowania. §14.Znaki nawigacyjne isystemy radionawigacyjne, wszczególności światła sektorowe, światła iznaki nabieżnikowe, światła ostrzegawcze i latarnie morskie, a także infrastruktura systemów nawigacyjnych, powinny spełniać wymagania określone przez IALA. §15.Rozporządzenie wchodzi wżycie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.2) Minister Transportu, Budownictwa iGospodarki Morskiej: S. Nowak

2)

N  iniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Infrastruktury zdnia 29 października 2002r. wsprawie sposobu oznakowania nawigacyjnego polskich obszarów morskich (Dz.U. z2003r. Nr20, poz.173), które zgodnie zart.149 ust.1 ustawy zdnia 18 sierpnia 2011r. obezpieczeństwie morskim (Dz.U. Nr228, poz.1368 oraz z2012r. poz.1068) traci moc zdniem wejścia wżycie niniejszego rozporządzenia.



CZĘ Ć Dziennik Ustaw

–5–

T, 57 Poz.

Załącznik do rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa iGospodarki Morskiej zdnia 4 grudnia 2012r. (poz.57)

CZĘŚĆ A. SPOSÓB ROZMIESZCZENIA, KONSTRUKCJA, KSZTAŁT, KOLORYSTYKA, CHARAKTERYSTYKA ŚWIATEŁ IZNAKI SZCZYTOWE ZNAKÓW NAWIGACYJNYCH Znaki boczne (§4 ust.1 pkt1 rozporządzenia)

Rys.1.Znaki lewej strony

Rys.2.Znaki prawej strony

Rozdzielenie toru

Rys.3.Główny tor wprawo

Rys.

4. Główny tor wlewo

1.Pławy znajdujące się na krawędziach torów wodnych kanałów powinny posiadać następujące cechy: 1)znaki nawigacyjne boczne lewej strony (rys. 1): a)kształt – walcowy, kolumnowy lub drążkowy, b)kolor – czerwony, c)znak szczytowy – pojedynczy, czerwony walec – stosowany na pławach innych niż walcowe, d)materiał odblaskowy (jeżeli jest przewidziany) – czerwony, poziomy pas lub czerwony kwadrat, e)światło (jeżeli jest przewidziane) – czerwone, odowolnym rytmie, innym niż dla rozdzielenia toru wodnego; 2)znaki nawigacyjne boczne prawej strony (rys. 2): a)kształt – stożkowy, kolumnowy lub drążkowy, b)kolor – zielony,

 Dziennik Ustaw –6– Poz. 57

c) znak szczytowy – pojedynczy, zielony stożek zwrócony wierzchołkiem do góry – stosowany na pławach innych niż stożkowe, d) materiał odblaskowy (jeżeli jest przewidziany) – zielony, poziomy pas lub zielony trójkąt, e) światło (jeżeli jest przewidziane) – zielone, o dowolnym rytmie, innym niż dla rozdzielenia toru wodnego. 2. Pławy znajdujące się na rozdzieleniu toru powinny posiadać następujące cechy: 1) znak nawigacyjny wskazujący główny tor w prawo (rys. 3): a) kształt – walcowy, kolumnowy lub drążkowy, b) kolor – czerwony, z jednym szerokim, zielonym, poziomym pasem, c) znak szczytowy – pojedynczy, czerwony walec – stosowany na pławach innych niż walcowe, d) materiał odblaskowy (jeżeli jest przewidziany) – czerwony, poziomy pas lub czerwony kwadrat, e) światło (jeżeli jest przewidziane) – czerwone, błyskowe złożone FI (2+1); 2) znak nawigacyjny wskazujący główny tor w lewo (rys. 4): a) kształt – stożkowy, kolumnowy lub drążkowy, b) kolor – zielony, z jednym szerokim, czerwonym, poziomym pasem, c) znak szczytowy – pojedynczy, zielony stożek skierowany wierzchołkiem do góry – stosowany na pławach innych niż d) m stożkowe, d) materiał odblaskowy (jeżeli jest przewidziany) – zielony, poziomy pas lub zielony trójkąt, e) ia ł ( eżeli est p z e) światło (jeżeli jest przewidziane) – dzian – zie on ,złożone w (2+1). zielone, błyskowe b ys FI łoż Znaki kardynalne (§ 4 ust  1 pkt 24 ust. 1 pkt 2 ro Znaki kardyna ne ( rozporządzenia)

Rys. 5

 Dziennik Ustaw –7– Poz. 57

3.Znaki kardynalne (rys.

5) powinny posiadać następujące cechy: 1)gdy znajdują się wkwadrancie północnym (N): a)kształt – kolumnowy lub drążkowy, b)kolor – czarny nad żółtym, c)znak szczytowy – dwa czarne stożki jeden nad drugim, zwrócone wierzchołkami do góry, d)materiał odblaskowy (jeżeli jest przewidziany) – niebieski, poziomy pas na czarnej części oraz żółty, poziomy pas na żółtej części, e)światło (jeżeli jest przewidziane) – białe, migające – Q lub szybko migające – VQ; 2)gdy znajdują się wkwadrancie wschodnim (E): a)kształt – kolumnowy lub drążkowy, b)kolor – czarny zszerokim, poziomym, żółtym pasem, c)znak szczytowy – dwa czarne stożki jeden nad drugim, zwrócone podstawami do siebie, d)materiał odblaskowy (jeżeli jest przewidziany) – dwa niebieskie, poziome pasy na górnej, czarnej części, e)światło (jeżeli jest przewidziane) – białe, migające grupowe – Q(3) 10s lub szybko migające grupowe – VQ(3) 5s; 3)gdy znajdują się wkwadrancie południowym (S): a)kształt – kolumnowy lub drążkowy, b)kolor – żółty nad czarnym, c)znak szczytowy – dwa czarne stożki jeden nad drugim, zwrócone wierzchołkami wdół, d)materiał odblaskowy (jeżeli jest przewidziany) – żółty poziomy pas na żółtej części iniebieski poziomy pas na czarnej części, e) światło (jeżeli jest przewidziane) – białe, migające złożone – Q(6) + LFI 15 s lub szybko migające złożone – VQ(6) + LFI 10s; 4)gdy znajdują się wkwadrancie zachodnim (W): a)kształt – kolumnowy lub drążkowy, b)kolor – żółty zszerokim, poziomym, czarnym pasem, c)znak szczytowy – dwa czarne stożki jeden nad drugim, zwrócone wierzchołkami do siebie, d)materiał odblaskowy (jeżeli jest przewidziany) – dwa poziome, żółte pasy na górnej, żółtej części, e)światło (jeżeli jest przewidziane) – białe, migające złożone – Q(9) 15s lub szybko migające złożone – VQ(9) 10 s. Znaki odosobnionego niebezpieczeństwa (§4 ust.1 pkt3 rozporządzenia)

Rys.6



uj Dziennik Ustaw

–8–

Poz. 57

u zerok mi, poz omymi cze onym c ) kolor – czarny, z jednym ub więcej

6) 4.Znaki odosobnionego niebezpieczeństwa (rys. z powinny posiadać następujące cechy:

1)kształt – dowolny, lecz niekolidujący ze znakami bocznymi, przy czym wwypadku pław stosuje się kształt kolumnowy l

3) zna sz lub drążkowy; 2)kolor – czarny, zjednym lub więcej szerokimi, poziomymi, czerwonymi pasami; 3)znak szczytowy – blas czarne kule eli jest drugą, przy any) znak edn lub wtak duży, ar to tylko możliwe, dwie owy (jeż jedna nad p zew dz czym – powinien być ęc ej jak p z omych

4) ateriał s izwyraźnym prześwitem pomiędzy kulami; 4)materiał odblaskowy (jeżeli jest przewidziany) – jedna lub więcej par poziomych niebiesko-czerwonych pasów;

j

y

p

ę y

ny n b esko czerwon

pasów;

est z

5) świa ło jest l je przewidz a błyskowe , błysko FI(2). 5)światło (jeżeli(jeż przewidziane) – białe, e) – bi ał grupowe –we g

Znaki bezpiecznej wody (§4 ust.1 (§ 4 ust 1 pkt 4 ro Znaki bezpiecznej wody pkt4 rozporządzenia) j

Rys.7 5.Pławy będące znakami bezpiecznej wody (rys.

7) powinny posiadać następujące cechy: 1)kształt – kulisty, kolumnowy lub drążkowy; 2)kolor – czerwone ibiałe, pionowe pasy; 3)znak szczytowy – pojedyncza, czerwona kula – stosowany jest na pławach innych niż kuliste; 4)materiał odblaskowy (jeżeli jest przewidziany) – czerwone ibiałe pasy poziome lub pionowe; 5)światło (jeżeli jest przewidziane) – białe, izofazowe – Iso albo przerywane – Oc, lub blaskowe – LFI 10s, względnie litera kodu Morse’a„A” – Mo (A). Znaki specjalne (§4 ust.1 pkt5 rozporządzenia)

Rys.8

 Dziennik Ustaw –9– Poz. 57

6. 1.Pławy będące znakami specjalnymi (rys.

8) powinny posiadać następujące cechy: 1)kształt dowolny, wyróżniający się spośród innych (rys. 8a), lecz gdy znak wskazuje stronę przejścia, powinien być on zgodny ze znakami nawigacyjnymi systemu bocznego ibezpiecznej wody (rys. 8b); 2)kolor – żółty; 3)znak szczytowy (jeżeli jest przewidziany) – pojedynczy, „leżący” (X), żółty krzyż (rys. 8); 4)materiał odblaskowy (jeżeli jest przewidziany) – pojedynczy, poziomy, żółty pas lub „leżący” (X), żółty krzyż, lub inny żółty symbol (znak); 5)światło (jeżeli jest przewidziane) – żółte, rytm dowolny, lecz inny niż dla oznakowania kardynalnego, odosobnionego niebezpieczeństwa ibezpiecznej wody; pławy Ocean Data Acquisition System (ODAS) – służące do pozyskiwania inh an en

2. Za tosowanie znaków specja – ych do dod tkowego oznakowa – FI(5) we formacji meteorologicznych inaukowych powinny posiadać światło błyskowe grupowe a a 20s.

6. ganiami oz a y 2.Zastosowanie znaków specjalnych do dodatkowego oznakowania akwenu lub przeszkody, innych niż wymienione akowania naw gacyjne go ok eślonym w rozporz dzeniu u w§4 ust.1 pkt5 rozporządzenia, nie może kolidować zwymaganiami oznakowania nawigacyjnego określonymi wrozporządzeniu.

Z

Znak „tymczasowa pława wrakowa” (§4 ust.1 pkt6 rozporządzenia)

Rys. 9

7. Znak „tymczasowa pława wrakowa” (rys.

9) powinnien posiadać następujące cechy: 1)kształt kolumnowy lub drążkowy; 2)kolor – niebieskie iżółte, pionowe pasy, równe pod względem liczby irozmiarów (od 4 do 8 pasów); 3)znak szczytowy (jeżeli jest przewidziany) – pojedynczy, żółty krzyż wpozycji pionowej (rys. 9); 4)materiał odblaskowy (jeżeli jest przewidziany) – pionowe, żółte iniebieskie pasy; 5)światło – zmiennobarwne wkolorze żółtym iniebieskim, przerywane – Al.Oc.BuY.3s.

 Dziennik Ustaw Inne znaki (§4 ust.1 pkt7 rozporządzenia) – 10 – Poz. 57

Rys. 10

8. Nabieżniki składają się zdwóch lub więcej stałych znaków albo świateł, znajdujących się wtej samej płaszczyźnie pionowej, tworząc linię nabieżnika (rys. 10). Konstrukcje nabieżników mogą być dowolnego kształtu lub koloru, dobranego wtaki sposób, aby wyróżniały się zotoczenia inie mogły być pomylone zinnymi, pobliskimi obiektami – mogą wtym celu być też wyposażone wznaki dzienne. Jeśli nabieżniki wyposażone są wświatła, powinny być to światła rytmiczne otej samej charakterystyce świecenia, oile to możliwe zsynchronizowane ze sobą, co ułatwia ich rozróżnienie spośród innych świateł znajdujących się na obszarze przyległym.

Rys. 11

9. Światła sektorowe (rys.

11) posiadają dowolną konstrukcję iświecą światłem oróżnych kolorach lub charakterystykach, pokazywanych wokreślonych przedziałach namiarów. Występować też mogą światła ooscylujących granicach sektorów.

 Dziennik Ustaw – 11 – Poz. 57

Rys. 12

10. Latarnie morskie mogą być dowolnego koloru lub kształtu, mogą posiadać też znak dzienny wcelu ich łatwiejszej identyfikacji (rys. 12). Światło latarń morskich może być koloru białego, czerwonego lub zielonego odowolnej charakterystyce błyskowej, izofazowej lub przerywanej, dobranej tak, aby ułatwiała identyfikację latarni. Konstrukcja latarni morskiej może służyć także do zamontowania na niej innych urządzeń oznakowania nawigacyjnego np. rakonów, Systemu AIS, elektronicznych urządzeń do określania pozycji lub innych.

Rys. 13 10.

1. Stałe znaki nawigacyjne mogą pełnić funkcję znaków bocznych, kardynalnych i specjalnych, powinny wtedy posiadać kolor iświatło właściwe dla tych znaków. Konstrukcje mogą przyjmować kształt dowolny, nie powinny one jednak utrudniać identyfikacji koloru znaku iwmiarę możliwości powinny posiadać odpowiedni znak szczytowy (rys. 13).

 Dziennik Ustaw – 12 – Poz. 57

Rys. 14 10.

2. Jeżeli stały znak nawigacyjny pełni inną funkcję, to kolor jego konstrukcji oraz kolor irytm światła nie powinny R 4 kolidować ze znakami wymienionymi wust.1 (rys. 14).

nak 10

2. Jeż nowego niebezpieczeństwa pełni nną fun cję to Znaki dotyczące i stały zn na gacyjny(§4 ust.4 rozporządzenia)

11. Jeżeli niebezpieczeństwo jest szczególnie poważne, przynajmniej jeden ze znaków oznaczających to niebezpieczeństwo powinien być zdublowany. Jednocześnie każdy dublujący znak nawigacyjny powinien być we wszystkich szczegółach identyczny ze znakiem zasadniczym.

11. 1.Jeżeli wcelu oznakowania nieb niebezpieczeństwa4 ust 4 rozpor boczny, to powinien on być wyposażonowego nowego bezpiecze ństwa (§ zastosowano znak dzenia) u rz Zn ki dotyczące n ny wświatło migające – Q lub szybko migające – VQ okolorze właściwym dla znaku bocznego. Wprzypadku zastosowania znaków kardynalnych iodosobnionego niebezpieczeństwa powinny one posiadać światło ocharakterystyce właściwej

11. eż li nieb dla wybranego systemu 11 2.Na znaku nawigacyjnym oznaczającym nowewe ws ystk ch s może być h iden d b ują y znak aw gacyjny p w n en by niebezpieczeństwo czegóła zainstalowany rakon zliterą kodu w yć ntyczny ze zn k em Morse’a„D” – Mo (D), dający na ekranie radarowym echo odługości odpowiadającej 1 Mm, lub transponder AIS.

m

y

z ad

zy

 Dziennik Ustaw – 13 – Poz. 57

CZĘŚĆ B. SPOSÓB OZNAKOWANIA TRAS ŻEGLOWNYCH POD STAŁYMI MOSTAMI, W POBLIŻU KONSTRUKCJI „OFFSHORE”, FALOCHRONÓW, MORSKICH FARM HODOWLANYCH ORAZ MORSKICH ELEKTROWNI WIATROWYCH 1.Przejścia żeglowne pod stałymi mostami wymagają dodatkowego oznakowania, wszczególności wsytuacji ograniczonego prześwitu pod mostem, małych głębokości wody czy możliwości kolizji zfilarem mostu. 2.1.Wprzypadkach określonych wust.1 części B załącznika, jeżeli okaże się, że konieczne lub pożądane jest wskazanie statkom najbardziej odpowiedniego miejsca przejścia pod mostem, oznakowuje się „najlepszy punkt przejścia”. 2.2.Najlepszy punkt przejścia określa właściwy dyrektor urzędu morskiego przy uwzględnieniu następujących czynników: 1)możliwego maksymalnego prześwitu; 2)głębokości wody pod mostem, szczególnie gdy nie jest ona równomierna; 3)ochrony filarów mostu iinnych przeszkód; 4)potrzeb żeglugi jedno- lub dwukierunkowej. 3.Sposób oznakowania przejść żeglownych pod mostami powinien być zgodny zpowszechnie przyjętym kierunkiem oznakowania toru wodnego przez znaki systemu bocznego. 4.Oznakowanie dzienne (jeśli jest wymagane) powinno charakteryzować się następującymi cechami: 1)jeżeli żegluga odbywa się na całej rozpiętości przejścia (przęsła), znaki powinny być umieszczone na filarach mostu; jeżeli żegluga jest możliwa tylko wczęści rozpiętości przęsła, to znaki powinny być umieszczone na lub pod przęsłem tak, by wskazywały granice części żeglownej; znaki, oile to możliwe, powinny być rozmieszczone na płaszczyźnie prostokąta tak, aby wszystkie jego wierzchołki były widoczne przed wejściem pod most (umożliwia to kapitanowi ciągłą ocenę położenia jednostki względem osi toru); 2)granice przejścia powinny być oznakowane wnastępujący sposób: a)lewa strona – tablica pokazująca czerwony kwadrat na białym tle (rys. 15),

Rys.15

 Dziennik Ustaw

ys – 14 –

Poz. 57

b)prawa strona – tablica pokazująca zielonyzielo równoboczny, wierzchołkiem skierowanyem góry, na białym tle b prawa strona – t bl ca poka ująca trójkąt trójkąt równoboczny w e zch ony hołk do skie owany (rys. 16); o óry

Rys.16 3)najlepszy punkt przejścia może być wskazany przez okrągłą tablicę pomalowaną wczerwono-białe pasy (rys. 17).

Wymiary wmm a 1000 b 600 c 750 d 650

Rys.17

e 1050

f 150

5.Oznakowanie nocne powinno się charakteryzować następującymi cechami: 1)do oznakowania granic kanału żeglugowego powinny być wykorzystane czerwone izielone światła ookreślonym rytmie przewidzianym dla świateł nawigacyjnych oznakowania bocznego; jeżeli żegluga jest możliwa na całej rozpiętości przejścia (przęsła), światła powinny być umieszczone na filarach mostu; jeżeli żegluga jest dostępna tylko w części rozpiętości przęsła, światła powinny być umieszczone pod przęsłem albo na pławach lub stawach na wodzie, ustawionych tak, aby wskazywały granice części żeglownej; światła, oile to możliwe, powinny być rozmieszczone na płaszczyźnie prostokąta wtaki sposób, aby wszystkie jego wierzchołki były widoczne przed wejściem pod most (wskazany wyżej sposób rozmieszczenia świateł umożliwia kapitanowi ciągłą ocenę położenia jednostki względem osi toru);

2) najlepszy punkt przejścia może być wskazany przez białe światło lub światła o charakterystyce światła bezpiecznej wody, umieszczone pod przęsłem; 3)jako alternatywne do świateł nawigacyjnych można stosować tablice opisane wust.4 pkt2 i3 części B załącznika dodatkowo podświetlone; 4)tablice oznakowania dziennego mogą być, dla łatwiejszego rozpoznania wciągu nocy, pokryte materiałami odblaskowymi oodpowiednim kolorze.

 DziennikKa 6 1 Ustaw ażdy – 15 – y Poz. d 57

6 1.Każdy most powinien być wyposażony wznak informujący oprześwicie pod konstrukcją dla średniego stanu woc ylony kw ół k y poda któ est warto ć rze ś it wyrażona w t kol żó go dy. Znak taki stanowi tablica (rys.

18) pokazująca pochylony kwadrat koloru żółtego, na którym podana jest wartość przeh wmetrach idziesiątkach metra (liczba jest koloru czarnego) wodniesieniu do średniegoestanu wody. Tabą r b j s l g n i śr g u świtu wyrażona dy. ablica po n na yć um szczon a n p obu e na przejś m. być u s ron tablice stu lica powinna być umieszczona a przęśle nad przejściem. Po zęś stronach mostu powinnyo o ustawione ch wskazująp aktualnybyć us aw stan wody. winny oraz średni wion tabl ce na

Rys.18 Wymiary wmm g 900 h 500 k 400 l 300 m 240 n 700 p 55 q 45



6 2 a i torach wodnych, które stanowią t us .1, mo iśródlądową enn stos w any znak żeglugi 6.2.Na st znaku o tórym mo zarówno morską, jak e być zam drogę wodną, zamiast znaku, októrym moró l dowe , inform mując o ogran znak żeglugi śródlądowej, informujący zwierc iadłem wody rys ci u r wa wust.6.1, może być zamiennie stosowany czone wysokośc prześwitu na oograniczonej wysokości prześwitu nad zwierciadłem wody (rys 19). Dodatkowo być zn może być znak informujący oograniczonej głębokości

20) 20)

19) Dodatkowo st owany może stosowany info mu to nak ujący o ograniczonej głębokości (rys (rys. oraz znak informujący oograniczonej szerokości przejścia (rys. 21). ora znak info mujący o o an niczonej sz e okośc p z

Dziennik Ustaw

– 16 –

Poz. 57

Rys.19

Rys.20

Rys.21 Na powyższe znaki można nanieść liczby wskazujące odpowiednio wysokość, głębokość iszerokość przejścia. Cyfry powinny być koloru czarnego. 7.Rozmiary tablic przedstawionych na rysunkach 15–21 części B załącznika mogą być zmienione stosownie do sytuacji za zgodą służb oznakowania nawigacyjnego właściwego urzędu morskiego. 8.Wwarunkach ograniczonej widoczności do ostrzeżenia statku oistnieniu mostu mogą być stosowane jeden lub więcej sygnałów mgłowych, tj. sygnałów dźwiękowych emitowanych w warunkach ograniczonej widoczności. W tym celu może być używany dowolny typ sygnału mgłowego. Jeżeli używanych jest wiele sygnałów mgłowych umieszczonych wróżnych punktach mostu lub na jego podporach, to każdy ztych sygnałów powinien posiadać inną charakterystykę.

 Dziennik Ustaw – 17 – Poz. 57

9.Do wskazania najlepszego punktu przejścia pod mostem może być używany rakon krótkiego zasięgu. Wprzypadku wykorzystania rakonu do oznakowania wielu przęseł mostu, należy zbadać wszelkie ograniczenia techniczne, które mogą zaistnieć. Radarowe echa rakonów nie powinny utrudniać identyfikacji ech innych obiektów.

10. Falochrony wejściowe do portów ibasenów portowych mogą być oznakowane za pomocą świateł ostrzegawczych umiejscowionych na słupach, masztach. Kolorystyka konstrukcji znaków może być dowolna, lecz niekolidująca ze znakami bocznymi. Światła powinny posiadać światło pomarańczowe ocharakterystyce stałej. Jeżeli jest to uzasadnione zpunktu widzenia nawigacyjnego, za pomocą protokołu Systemu AIS powinny być transmitowane dane na temat prędkości, kierunku wiatru iprądu morskiego. 11.Konstrukcje „offshore” powinny być oznakowane przez jedno lub więcej świateł białych ocharakterystyce: litera „U” wkodzie Morse’a– okres 15 s – Mo (U) 15 s, wten sposób, by co najmniej jedno światło było widoczne przez zbliżające się zdowolnego kierunku statki. Światła te powinny być zsynchronizowane ze sobą, posiadać minimalną światłość 1400kandeli ibyć zainstalowane na wysokości od 6 do 30 m ponad średnim poziomem morza MSL (Mean Sea Level). Dywergencja pionowa świateł powinna być dobrana wtaki sposób, aby były one widziane przez statki od granicy maksymalnego zasięgu świateł do samej oznakowywanej konstrukcji „offshore”. Każda konstrukcja „offshore” może być również wyposażona wtablice identyfikujące jej nazwę lub numer, które powinny być łatwo zauważalne ze wszystkich kierunków podczas dnia iwnocy (poprzez zastosowanie podświetlenia lub materiałów odblaskowych) – tablice powinny być koloru żółtego zczarnymi symbolami (literami lub cyframi) owysokości 1 m. 12.Na konstrukcji „offshore” powinny być zainstalowane dodatkowo:

1) rakon – jeśli zachodzi konieczność identyfikacji konkretnej konstrukcji spośród innych, może być ona wyposażona wrakon oliterze wkodzie Morse’aizasięgu określonych przez dyrektora właściwego terytorialnie urzędu morskiego; każdy rakon zainstalowany na konstrukcji, która nie została jeszcze umieszczona na mapach morskich, powinien pokazywać literę „D” wkodzie Morse’a; 2)jeden lub więcej nautofonów usytuowanych tak, aby wydawany dźwięk był słyszany zkażdego kierunku zodległości nie mniejszej niż 2 Mm; nautofony powinny być zainstalowane na wysokości od 6 do 30 m ponad średnim poziomem morza MSL; dźwięk powinien być emitowany, jeśli widzialność jest mniejsza niż 2 Mm; nautofon lub nautofony powinny nadawać dźwiękowy sygnał wpostaci litery „U” wkodzie Morse’a– okres sygnału 30 s, minimalny czas trwania sygnału krótkiego 0,75 s; 3)radiolatarnia – sygnał rozpoznawczy PB, częstotliwość 339 kHz, czynna podczas lotów śmigłowca. 13.Jeśli wbezpośredniej bliskości znajduje się duża liczba konstrukcji „offshore”, abezpieczeństwo żeglugi może zostać zapewnione bez konieczności wyposażania każdej indywidualnej konstrukcji wświatła nawigacyjne lub sygnały mgłowe, dyrektor właściwego terytorialnie urzędu morskiego może wyrazić zgodę na odstąpienie od tego obowiązku. 14.Jeśli zachodzi konieczność oznakowania nawigacyjnego całego akwenu, na którym znajduje się grupa konstrukcji „offshore”, lub oznakowania przejścia pomiędzy poszczególnymi konstrukcjami albo oznakowania akwenu, na którym konstrukcje są wznoszone lub demontowane, a także oznakowania podwodnych przeszkód nawigacyjnych, należy użyć znaków nawigacyjnych opisanych wrozporządzeniu.

15. Morskie elektrownie wiatrowe powinny być oznakowane zgodnie ze sposobem oznakowania nawigacyjnego przyjętym wrozporządzeniu, tak aby były odróżnialne wciągu dnia iwnocy, aponadto spełniały podane niżej warunki:

1) wieża każdej elektrowni wiatrowej powinna być pomalowana dookólnie od średniego poziomu morza (MSL) do wysokości 15 m lub do poziomu, na którym usytuowano oznakowanie nawigacyjne (wybierać należy wysokość większą zwymienionych); alternatywnie stosować można poziome dookólne pasy oszerokości nie mniejszej niż 2 m wodstępach takich samych jak szerokość tych pasów; zastosować też można materiały odblaskowe; oznakowanie nawigacyjne, jeśli generator ma zostać wnie wyposażony, stanowi światło białe ocharakterystyce: litera „U” wkodzie Morse’a– Mo (U) ibyć zamontowane na wysokości co najmniej 6 m powyżej średniego poziomu morza (MSL), ale poniżej najniższego punktu łuku, jaki kreślą łopaty rotora; 2)narożniki iinne punkty zmiany kierunku granicy farmy elektrowni wiatrowych powinny być oznakowane za pomocą światła błyskowego koloru żółtego ocharakterystyce światła podanej dla „znaku specjalnego” tak, aby były widoczne zkażdego kierunku imiały zasięg nominalny co najmniej 5 Mm; granice farmy elektrowni wiatrowych powinny być oznakowane wzdłuż obwodu, wodstępach nie większych niż 2 Mm, światłem błyskowym koloru żółtego, ocharakterystyce wyraźnie różniącej się od charakterystyki zastosowanej wpunktach narożnikowych farmy, tak aby światła te były widoczne zkażdego kierunku imiały zasięg nominalny co najmniej 2 Mm; odległość pomiędzy wszystkimi użytymi światłami, licząc wzdłuż granicy farmy elektrowni wiatrowych, nie może przekraczać 2 Mm; światła narożnikowe po-

 Dziennik Ustaw – 18 – Poz. 57

winny być zsynchronizowane ze sobą; dopuszczalne jest wyposażenie wświatła nawigacyjne koloru żółtego, ocharakterystyce wyraźnie różniącej się od charakterystyki zastosowanej wpunktach narożnikowych farmy, widoczne zkażdego kierunku, o zasięgu nominalnym co najmniej 2 Mm, wszystkich elektrowni wiatrowych tworzących farmę lub wszystkich elektrowni wiatrowych znajdujących się na granicy farmy; 3)ze względu na potrzebę dokładnej identyfikacji na farmach elektrowni wiatrowych, można dodatkowo zamontować: rakony, reflektory radarowe lub wzmacniacze ech radarowych oraz urządzenia Systemu AIS, atakże nautofony, których zasięg nie powinien być mniejszy niż 2 Mm; 4)jeśli stacja transformatorowa, meteorologiczna lub serwisowa stanowi część farmy elektrowni wiatrowych, powinna zostać włączona wsystem oznakowania nawigacyjnego farmy, natomiast jeśli nie stanowi części farmy, należy ją oznakować jak konstrukcję „offshore”. 16.Morskie farmy hodowlane, jeśli stanowią przeszkodę nawigacyjną, powinny być oznakowane przy użyciu znaków specjalnych, bocznych, kardynalnych lub ich kombinacji. Dopuszcza się też zastosowanie rakonów, Systemu AIS ireflektorów radarowych jako uzupełnienie oznakowania nawigacyjnego morskich farm hodowlanych. Morska farma hodowlana (lub grupa farm) powinna być oznakowana zależnie od jej rozmiarów ilokalizacji. Wniektórych przypadkach wystarczające będzie oznakowanie jedynie części obszaru lub jego środka. Ogólne wymagania oznakowania nawigacyjnego morskich farm hodowlanych:

1) standardowo morskie farmy hodowlane oznakowuje się znakami specjalnymi;

2) jeśli pomiędzy morskimi farmami hodowlanymi przebiega tor wodny, jego krawędzie powinny być oznakowane znakami bocznymi;

3) aby uniemożliwić wpłynięcie statków na akwen morskich farm hodowlanych, w zależności od okoliczności, można użyć znaków kardynalnych;

4) aby zwiększyć efektywność świateł nawigacyjnych użytych woznakowaniu nawigacyjnym morskich farm hodowlanych, należy ograniczyć podświetlenie tła, zsynchronizować światła nawigacyjne lub użyć różnych charakterystyk świateł.



Dziennik Ustaw Poz. 57 z 2013 - pozostałe dokumenty:

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1742 z 20132013-12-31

  Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie wymagań dotyczących sprawności technicznej sprzętu przeznaczonego do stosowania środków ochrony roślin

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1741 z 20132013-12-31

  Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 2013 r. w sprawie szczegółowych warunków realizacji rządowego programu wspierania osób uprawnionych do świadczenia pielęgnacyjnego

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1740 z 20132013-12-31

  Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie wysokości wynagrodzenia członków i personelu pomocniczego komisji regulacyjnych działających na podstawie ustaw o stosunku Państwa do kościołów oraz związków wyznaniowych w roku 2014

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1739 z 20132013-12-31

  Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie dokumentowania działalności gospodarczej w zakresie usług ochrony osób i mienia

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1738 z 20132013-12-31

  Rozporządzenie Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia 30 grudnia 2013 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania statutu Transportowemu Dozorowi Technicznemu

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1737 z 20132013-12-31

  Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 17 grudnia 2013 r. w sprawie przeprowadzania ochronnych szczepień lisów wolno żyjących przeciwko wściekliźnie

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1736 z 20132013-12-31

  Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 31 grudnia 2013 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wieloletniej prognozy finansowej jednostki samorządu terytorialnego

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1735 z 20132013-12-31

  Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 2013 r. w sprawie kwot wartości zamówień oraz konkursów, od których jest uzależniony obowiązek przekazywania ogłoszeń Urzędowi Publikacji Unii Europejskiej

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1734 z 20132013-12-31

  Ustawa z dnia 22 listopada 2013 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1733 z 20132013-12-31

  Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie szczegółowych zasad użycia oddziałów i pododdziałów Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej w czasie stanu wyjątkowego

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1732 z 20132013-12-31

  Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 17 grudnia 2013 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad zatrudniania pracowników w jednostkach wojskowych przewidzianych do użycia lub pobytu poza granicami państwa

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1731 z 20132013-12-31

  Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie wykonywania przez operatorów pocztowych zadań na rzecz obronności, bezpieczeństwa państwa i bezpieczeństwa i porządku publicznego

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1730 z 20132013-12-31

  Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 2013 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie stanowisk służbowych w Centralnym Biurze Antykorupcyjnym oraz wymagań w zakresie wykształcenia i kwalifikacji zawodowych, jakie powinni spełniać funkcjonariusze na poszczególnych stanowiskach służbowych

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1729 z 20132013-12-31

  Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 2013 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania statutu Generalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1728 z 20132013-12-31

  Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 27 grudnia 2013 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie udzielania wsparcia nowej inwestycji z Funduszu Strefowego

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1727 z 20132013-12-31

  Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 27 grudnia 2013 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1726 z 20132013-12-31

  Rozporządzenie Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia 30 grudnia 2013 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych wymagań, jakie powinien spełnić podmiot wnioskujący o wyznaczenie go jako jednostkę uprawnioną, sposobu i trybu przeprowadzania kontroli oraz wzoru sprawozdania oceniającego

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1725 z 20132013-12-31

  Rozporządzenie Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia 30 grudnia 2013 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie dopuszczenia jednostkowego pojazdu

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1724 z 20132013-12-31

  Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie wprowadzenia programu zwalczania gąbczastej encefalopatii bydła na 2014 r.

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1723 z 20132013-12-31

  Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 24 grudnia 2013 r. w sprawie Systemu Wspomagania Decyzji Państwowej Straży Pożarnej

• Dziennik Ustaw Nr 0, poz. 1722 z 20132013-12-31

  Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień