Legislacja ROK 2007 NR 51 POZ 7

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 51/7

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 162/2007 z dnia 19 lutego 2007 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 2003/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie nawozów w celu przystosowania załączników I i IV do tego rozporządzenia do postępu technicznego

(Tekst mający znaczenie dla EOG) KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 2003/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. w sprawie nawozów (1), w szczególności jego art. 31 ust. 3, a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

różnych nomenklatur, powszechnie używanych przez środowisko naukowe, istnieje ryzyko błędnej identyfikacji. Aby zapewnić niedwuznaczną identyfikację czynników chelatujących, dla każdego wpisu w tym załączniku należy wprowadzić odpowiedni numer CAS (Chemical Abstracts Service of the American Chemical Society), który w sposób niepowtarzalny identyfikuje różne izomery czynników chelatujących. Dlatego właściwe jest usunięcie trzech izomerów czynników chelatujących, których nie można niedwuznacznie zidentyfikować przy pomocy numeru CAS.

Sekcja E załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 2003/2003 wymienia te typy nawozów nieorganicznych zawierających mikroskładniki pokarmowe, które można określać jako „nawóz WE” zgodnie z art. 3 tego rozporządzenia. Wykaz zawiera pewną liczbę nawozów, w których mikroskładnik pokarmowy jest chemicznie połączony z czynnikiem chelatującym. Wykaz zatwierdzonych czynników chelatujących przedstawiono w tabeli E.3.1 tego załącznika. Specyfikacja dla typu nawozu, w którym schelatowanym mikroskładnikiem pokarmowym jest żelazo, pozwala na stosowanie albo pojedynczego zatwierdzonego czynnika chelatującego, albo mieszaniny tych czynników, przewidując, że schelatowaną frakcję można oznaczyć ilościowo metodą opisaną w Normie Europejskiej EN 13366, a poszczególne czynniki chelatujące w mieszaninie można osobno zidentyfikować i oznaczyć ilościowo według EN 13368. Te przepisy dotyczące nawozu zawierającego mikroskładniki pokarmowe, którego składnikiem jest schelatowane żelazo, powinny zostać uaktualnione z trzech powodów. Po pierwsze, aby jasno stwierdzić, że co najmniej 50 % żelaza rozpuszczalnego w wodzie musi być schelatowane z użyciem zatwierdzonych czynników chelatujących. Po drugie, aby podać, że zatwierdzony czynnik chelatujący może być wymieniony w oznaczeniu typu nawozu tylko wówczas, jeśli chelatuje on co najmniej 1 % żelaza rozpuszczalnego w wodzie. I po trzecie, aby przyjąć ogólne odniesienie do norm europejskich, które umożliwi korzystanie z dodatkowych norm europejskich. Nazwy chemiczne zatwierdzonych czynników chelatujących, podane w sekcji E.3.1 załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 2003/2003, mają za zadanie odróżniać w sposób opisowy różne izomery tej samej substancji. Jednak ponieważ dla tych substancji istnieje kilka

(5)

W odniesieniu do czynników chelatujących należy używać bardziej spójnej nomenklatury, a stwierdzenie, zgodnie z którym zatwierdzone czynniki chelatujące muszą także być zgodne z pozostałym prawodawstwem wspólnotowym, powinno być bardziej precyzyjne.

(6)

(2)

Załącznik IV do rozporządzenia (WE) nr 2003/2003 przedstawia szczegółowe opisy metod analitycznych, które należy stosować dla pomiaru zawartości składnika pokarmowego w „nawozach WE”. Opisy te należy skorygować tak, aby uzyskiwać prawidłowe wyniki analiz.

(7)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 2003/2003. Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ustanowionego na mocy art. 32 rozporządzenia (WE) nr 2003/2003,

(8)

(3)

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1 1. Załącznik I do rozporządzenia (WE) nr 2003/2003 zostaje zmieniony zgodnie z załącznikiem I do niniejszego rozporządzenia.