Legislacja ROK 2008 NR 219 POZ 40

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

14.8.2008

DYREKTYWY

DYREKTYWA RADY 2008/73/WE z dnia 15 lipca 2008 r. upraszczająca procedury dotyczące podawania i publikowania informacji z dziedziny weterynarii i zootechniki oraz zmieniająca dyrektywy 64/432/EWG, 77/504/EWG, 88/407/EWG, 88/661/EWG, 89/361/EWG, 89/556/EWG, 90/426/EWG, 90/427/EWG, 90/428/EWG, 90/429/EWG, 90/539/EWG, 91/68/EWG, 91/496/EWG, 92/35/EWG, 92/65/EWG, 92/66/EWG, 92/119/EWG, 94/28/WE, 2000/75/WE, decyzję 2000/258/WE oraz dyrektywy 2001/89/WE, 2002/60/WE i 2005/94/WE

(Tekst mający znaczenie dla EOG) RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 37, uwzględniając wniosek Komisji, uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego, uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu EkonomicznoSpołecznego, a także mając na uwadze, co następuje:

(1) (5)

przez różne zakłady związane ze zdrowiem zwierząt, aby mogły zostać umieszczone na wykazie, odpowiedzial­ ność za sporządzanie wykazów powinna spoczywać na państwach członkowskich, a nie na Komisji. Państwa członkowskie powinny zatem sporządzać i aktualizować wykazy przedmiotowych zakładów zwią­ zanych ze zdrowiem zwierząt i udostępniać je innym państwom członkowskim oraz opinii publicznej. W celu zharmonizowania wzorów formularzy tych wykazów oraz sposobu uzyskiwania w łatwy sposób dostępu do uaktualnionych wspólnotowych wykazów należy ustanowić wspólne kryteria w ramach procedury komitetu. Dla zapewnienia przejrzystości i spójności prawodawstwa wspólnotowego ta nowa procedura powinna również mieć zastosowanie w dziedzinie zootechniki, w szczególności w odniesieniu do stowarzyszeń hodowców zatwierdzonych do zakładania lub prowa­ dzenia ksiąg hodowlanych w państwach członkowskich oraz odnośnie do informacji dotyczących zawodów konnych, jakich mają dostarczać państwa członkowskie zgodnie z dyrektywą Rady 90/428/EWG z dnia 26 czerwca 1990 r. w sprawie handlu zwierzętami z rodziny koniowatych przeznaczonymi do udziału w zawodach oraz ustanawiającą warunki udziału w takich zawodach (1). Podobnie jak w przypadku zasad stosowanych w handlu wewnątrzwspólnotowym, przywóz nasienia, komórek jajowych i zarodków podlega przepisom stanowiącym, że znajdujące się w krajach trzecich zakłady związane ze zdrowiem zwierząt, z których pochodzą zwierzęta, muszą spełnić określone warunki w celu zminimalizo­ wania zagrożenia dla zdrowia zwierząt. W związku z tym przywóz do Wspólnoty takiego materiału biolo­ gicznego powinien być dozwolony wyłącznie ze stacji pobierania lub przechowywania nasienia i zespołów pozyskiwania lub produkcji zarodków oficjalnie zatwier­ dzonych do wywozu do Wspólnoty przez właściwe organy przedmiotowego kraju trzeciego, zgodnie z wymaganiami wspólnotowymi i poddanych w razie potrzeby wspólnotowym kontrolom weterynaryjnym.

Prawodawstwo wspólnotowe w dziedzinie weterynarii stanowi, że miejsca gromadzenia bydła, świń, kóz i owiec, punkty etapowe dla koni, podmioty handlujące tymi zwierzętami, zakłady drobiarskie, stacje pobierania lub przechowywania nasienia i zespoły pozyskiwania lub produkcji zarodków oraz niektóre jednostki, instytuty i ośrodki („zakłady związane ze zdrowiem zwierząt”) muszą spełniać określone warunki i muszą być oficjalnie zatwierdzone przez państwa członkowskie, aby można było je wykorzystywać w handlu wewnątrzwspólno­ towym niektórymi żywymi zwierzętami i ich produk­ tami, a w szczególności zwierzęcym materiałem biolo­ gicznym, takim jak nasienie, komórki jajowe i zarodki. Prawodawstwo wspólnotowe przewiduje różne proce­ dury rejestracji wspomnianych zakładów związanych ze zdrowiem zwierząt oraz sporządzania, aktualizacji, prze­ kazywania i publikacji ich wykazów. Jednakże różnice w procedurach komplikują sporządzanie i aktualizację wykazów oraz bardzo utrudniają ich wykorzystanie w praktyce przez właściwe służby kontrolne i zainteresowane podmioty. Dlatego też należy zharmonizować te procedury i ustanowić bardziej usystematyzowane, spójne i jednolite przepisy dotyczące pięciu kluczowych elementów procedury, mianowicie: rejestracji, sporzą­ dzania, aktualizacji, przekazywania i publikacji wykazów. Dodatkowo, z uwagi na to, że to państwa członkowskie mają kontrolować warunki, które muszą być spełnione