Legislacja ROK 2009 NR 79 POZ 42

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

25.3.2009

KOMISJA

DECYZJA KOMISJI z dnia 20 marca 2009 r. dotycząca irlandzkich projektów rozporządzeń w sprawie oznaczenia kraju pochodzenia mięsa drobiowego, wieprzowego i baraniego (notyfikowana jako dokument nr C(2009) 1931)

(Jedynie tekst w języku angielskim jest autentyczny) (Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2009/291/WE)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH, (3)

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając dyrektywę 2000/13/WE Parlamentu Europej­ skiego i Rady z dnia 20 marca 2000 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich w zakresie etykietowania, prezentacji i reklamy środków spożywczych (1), ostatnio zmie­ nioną dyrektywą 2003/89/WE (2), w szczególności jej art. 19 i 20,

W dyrektywie 2000/13/WE dokonano harmonizacji zasad regulujących etykietowanie środków spożywczych, przewidując z jednej strony harmonizację niektórych przepisów krajowych, a z drugiej strony ustalenia dla niezharmonizowanych przepisów krajowych. Zakres harmonizacji określony jest w art. 3 ust. 1, który zawiera wykaz danych szczegółowych, które muszą obowiąz­ kowo znajdować się na etykiecie środków spożywczych, „zgodnie z art. 4–17 i z zastrzeżeniem znajdujących się w nich wyjątków”. W art. 4 ust. 2 przewiduje się ponadto że w odniesieniu do określonych środków spożywczych mogą być wymagane inne dane szczegó­ łowe, poza wymienionymi w art. 3 ust. 1, przewidziane przez przepisy wspólnotowe lub, w razie ich braku, przez przepisy krajowe.

a także mając na uwadze, co następuje:

(4)

(1)

Zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 19 akapit drugi dyrektywy 2000/13/WE w dniu 25 czerwca 2008 r. władze Irlandii powiadomiły Komisję o projektach rozporządzeń z dziedziny zdrowia w zakresie obowiąz­ kowego oznaczania kraju pochodzenia mięsa drobio­ wego, wieprzowego i baraniego.

Artykuł 18 ust. 2 dyrektywy 2000/13/WE umożliwia przyjęcie niezharmonizowanych przepisów krajowych, o ile są one uzasadnione przesłankami wymienionymi w tym ustępie, m.in. zapobieganiem nadużyciom finan­ sowym i ochroną zdrowia publicznego, oraz pod warun­ kiem że nie stanowią one przeszkody w stosowaniu defi­ nicji i zasad określonych w dyrektywie 2000/13/WE; dlatego w przypadku gdy dane państwo członkowskie przedstawiło projekt krajowych przepisów w zakresie etykietowania, należy zbadać ich zgodność z wyżej wymienionymi wymogami i przepisami Traktatu ustana­ wiającego Wspólnotę Europejską.

(2)

Projekty rozporządzeń zawierają wymóg, aby wszelkie mięso drobiowe, wieprzowe i baranie oraz żywność o wagowej zawartości tego mięsa równej przynajmniej 70 % zostały zaopatrzone w etykiety wskazujące na ich kraj pochodzenia przy zastosowaniu wyraźnej czytelnej czcionki w języku irlandzkim lub angielskim. „Miejsce pochodzenia” określa się jako kraj, w którym zwierzę było chowane przez większość życia oraz – jeśli są to różne kraje – kraj, w którym zostało ono poddane ubojowi.

(5)

(1) Dz.U. L 109 z 6.5.2000, s. 29. (2) Dz.U. L 308 z 25.11.2003, s. 15.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 8 dyrektywy 2000/13/WE wskazanie źródła lub pochodzenia jest obowiązkowe, „w przypadku gdy zaniechanie podania takich danych szcze­ gółowych może w istotnym stopniu wprowadzać w błąd konsumenta co do prawdziwego źródła lub pochodzenia środka spożywczego”. Przepis ten, określając obowiązek wskazania źródła lub pochodzenia żywności, w przypadku gdy inne wskazania na etykiecie danego produktu mogłyby sugerować, że produkt taki pochodzi z innego źródła, przewiduje właściwy mechanizm w celu przeciwdziałania ryzyku wprowadzenia konsumentów w błąd.

25.3.2009

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 79/43

(6)

W przypadku mięsa drobiowego, wieprzowego i baraniego przesłanki przedstawione przez władze irlandzkie nie dają powodów do wyciągnięcia wniosku, że konsumenci mogliby generalnie nabrać błędnego prze­ konania co do miejsca pochodzenia przedmiotowych produktów Irlandia nie podała żadnego uzasadnienia pozwalającego ustalić, że przedstawione projekty rozporządzeń są niezbędne do osiągnięcia jednego z celów określonych w wymienionym powyżej art. 18 i że powstałe w ten sposób utrudnienie jest współmierne. Wspomniała ona tylko o celu poinformowania konsumenta o źródle przedmiotowych produktów. Sama ta przesłanka jest niewystarczająca do uzasadnienia tych projektów rozpo­ rządzeń. W związku z powyższymi spostrzeżeniami Komisja wydała negatywną opinię na mocy art. 19 akapit trzeci dyrektywy 2000/13/WE. Należy zatem wezwać władze Irlandii, aby nie przyjmo­ wały przedmiotowych projektów rozporządzeń.

(10)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

(7)

Artykuł Irlandia nie przyjmie projektów rozporządzeń z dziedziny zdrowia (dotyczących kraju pochodzenia mięsa drobiowego, wieprzowego i baraniego). Niniejsza decyzja skierowana jest do Irlandii.

(8)

Sporządzono w Brukseli, dnia 20 marca 2009 r. W imieniu Komisji

Androulla VASSILIOU

(9)

Członek Komisji