Legislacja ROK 2010 NR 105 POZ 109

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 105/109

DECYZJA KOMISJI z dnia 26 kwietnia 2010 r. ustanawiająca grupę ekspertów ds. wspólnych ram odniesienia w dziedzinie europejskiego prawa zobowiązań (2010/233/UE)

KOMISJA EUROPEJSKA,

które powinny zostać wykorzystane przez organy prawo­ dawcze na poziomie UE w celu zapewnienia większej spójności i lepszej jakości stanowionego prawa.

(6)

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, a także mając na uwadze, co następuje: Na posiedzeniu w Tampere w październiku 1999 r. Rada Europejska zwróciła się do Komisji o zbadanie potrzeby zharmonizowania przepisów w dziedzinie prawa cywil­ nego materialnego.

(7) (2)

(1)

W dokumencie „Europa 2020 – Strategia na rzecz inte­ ligentnego i zrównoważonego rozwoju sprzyjającego włączeniu społecznemu” (3) uwzględniono konieczność ułatwienia przedsiębiorcom i konsumentom zawierania umów z partnerami z innych krajów UE oraz ograni­ czenia kosztów tych operacji, między innymi poprzez kontynuowanie starań na rzecz stworzenia opcjonalnego europejskiego prawa zobowiązań. Konieczne jest zatem ustanowienie grupy ekspertów w dziedzinie prawa cywilnego, a w szczególności prawa zobowiązań, oraz określenie jej zadań i struktury. Grupa ta powinna zapewnić Komisji pomoc w przygotowaniu wniosku dotyczącego wspólnych ram odniesienia w dziedzinie europejskiego prawa zobo­ wiązań, w tym prawa zobowiązań dotyczącego konsu­ mentów i przedsiębiorstw, przyjmując za punkt wyjścia projekt wspólnych ram odniesienia i uwzględniając inne prace badawcze prowadzone w tej dziedzinie, jak również dorobek prawny Unii. Omawiana grupa powinna przede wszystkim pomóc Komisji wybrać te części projektu wspólnych ram odniesienia, które mają bezpośrednie lub pośrednie znaczenie dla prawa zobo­ wiązań, oraz zreorganizować, zweryfikować i uzupełnić wybrane części. Grupa powinna składać się z wysoko wykwalifikowanych ekspertów specjalizujących się w prawie cywilnym, a zwłaszcza w prawie zobowiązań, powoływanych do działania w imieniu własnym. Nie naruszając przepisów Komisji dotyczących bezpie­ czeństwa, zgodnie z załącznikiem do decyzji Komisji 2001/844/WE, EWWiS, Euratom (4), należy określić zasady dotyczące ujawniania informacji przez członków grupy. Dane osobowe członków grupy powinny być przetwa­ rzane zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2000 r. o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych (5).

W 2001 r. Komisja wydała komunikat w sprawie euro­ pejskiego prawa zobowiązań (1) w celu uruchomienia procesu konsultacji dotyczącego potencjalnych problemów i działań w dziedzinie prawa zobowiązań; zebrane odpowiedzi wskazują na wyraźną potrzebę zwiększenia spójności obowiązujących przepisów prawa zobowiązań UE w celu zapewnienia ich jednolitego stosowania i sprawnego funkcjonowania rynku wewnętrznego. W 2003 r. Komisja opublikowała plan działania zatytu­ łowany „Bardziej spójne europejskie prawo zobo­ wiązań” (2), w którym zaproponowała poprawę jakości i spójności unijnego prawa zobowiązań poprzez ustano­ wienie wspólnych ram odniesienia, które stanowiłyby dla Unii niewiążący punkt odniesienia zawierający zasady, definicje i wzorcowe przepisy, które powinny być stoso­ wane do przeglądu obowiązujących przepisów UE oraz opracowania nowych przepisów w dziedzinie prawa zobowiązań. W ramach działań przygotowawczych w 2005 r. Komisja sfinansowała, za pomocą dotacji udzielonej w ramach szóstego programu ramowego w zakresie badań, europejską uniwersytecką sieć badaczy nauko­ wych w celu przeprowadzenia pogłębionych analiz praw­ nych, które zaowocowały przygotowanym przez środo­ wisko akademickie projektem wspólnych ram odniesienia (dalej zwanym „projektem wspólnych ram odniesienia”). W programie sztokholmskim na lata 2010–2014 zwró­ cono się do Komisji o przedłożenie wniosku dotyczącego wspólnych ram odniesienia w dziedzinie europejskiego prawa zobowiązań, stanowiącego niewiążący zestaw podstawowych zasad, definicji i wzorcowych przepisów,