Legislacja ROK 2010 NR 111 POZ 20

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

4.5.2010

DECYZJA RADY z dnia 26 kwietnia 2010 r. uzupełniająca kodeks graniczny Schengen w odniesieniu do ochrony granic morskich w kontekście współpracy operacyjnej koordynowanej przez Europejską Agencję ds. Zarządzania Współpracą Operacyjną na Granicach Zewnętrznych Państw Członkowskich Unii Europejskiej (2010/252/UE)

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 562/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. ustanawiające wspólnotowy kodeks zasad regulujących przepływ osób przez granice (kodeks graniczny Schengen) (1), w szczególności jego art. 12 ust. 5,

(4)

2005/85/WE z dnia 1 grudnia 2005 r. w sprawie usta­ nowienia minimalnych norm dotyczących procedur nadawania i cofania statusu uchodźcy w państwach członkowskich (2), w odniesieniu do wniosków o udzielenie azylu złożonych na terytorium – w tym na granicy lub w strefach tranzytowych państwa człon­ kowskiego.

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

Na posiedzeniach w dniach 18–19 czerwca 2009 r. i 29–30 października 2009 r. Rada Europejska podkre­ śliła potrzebę wzmocnienia operacji kontroli granicznej koordynowanych przez agencję oraz stworzenia jasnych zasad zaangażowania się we wspólne operacje patrolo­ wania. Rada Europejska obradująca w czerwcu podkre­ śliła także potrzebę ustalenia zasad sprowadzania urato­ wanych osób na ląd.

(1)

Celem ochrony granic jest zapobieganie niedozwolo­ nemu przekraczaniu granic, zwalczanie przestępczości transgranicznej oraz zatrzymywanie osób, które niele­ galnie przekroczyły granicę, lub podejmowanie wobec takich osób innych środków. Ochrona granic powinna w skuteczny sposób uniemożliwiać omijanie odpraw na przejściach granicznych i zniechęcać do ich omijania, a także pozwalać na wykrywanie przypadków niedozwo­ lonego przekraczania granic zewnętrznych.

(5)

(2)

Europejska Agencja Zarządzania Współpracą Operacyjną na Zewnętrznych Granicach Państw Członkowskich Unii Europejskiej (zwana dalej „agencją”) odpowiada za koor­ dynowanie współpracy operacyjnej między państwami członkowskimi w celu ułatwiania stosowania prawa unij­ nego, m.in. w zakresie ochrony granic. Niezbędne są dodatkowe przepisy w odniesieniu do działań w zakresie ochrony granic morskich prowadzonych przez jednostki morskie i powietrzne jednego państwa członkowskiego na granicy morskiej innego państwa członkowskiego w kontekście współpracy operacyjnej koordynowanej przez agencję, a także w celu dalszego wzmacniania takiej współpracy.

Należy uwzględnić fakt, że koordynowane przez agencję operacje ochrony granic realizowane są zgodnie z planem operacyjnym oraz z harmonogramem i instrukcjami wydanymi przez centrum koordynacyjne, skupiające przedstawicieli państw członkowskich i agencji, oraz fakt, że przed rozpoczęciem danej operacji określa się przyjmujące państwo członkowskie lub przyj­ mujące państwa członkowskie, których granica będzie podlegać ochronie.

(6)

(3)

Zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 562/2006 oraz ogólnymi zasadami prawa Unii środki przyjęte w trakcie operacji związanych z ochroną granic powinny być proporcjonalne do założonych celów oraz w pełni respektować prawa podstawowe oraz prawa uchodźców i osób ubiegających się o azyl, w tym w szczególności zakaz zawracania ich na granicy (refoulement). Państwa członkowskie są związane przepisami dorobku prawnego w dziedzinie azylu, a w szczególności dyrektywy Rady

Wprowadzanie niniejszej decyzji w życie pozostaje bez uszczerbku dla podziału kompetencji między Unią a państwami członkowskimi i nie wpływa na zobowią­ zania państw członkowskich wynikające z Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza, Międzynaro­ dowej konwencji o bezpieczeństwie życia na morzu, Międzynarodowej konwencji o poszukiwaniu i ratownictwie morskim, Konwencji Narodów Zjednoczo­ nych przeciwko międzynarodowej przestępczości zorga­ nizowanej i uzupełniającego ją Protokołu przeciwko przemytowi migrantów drogą lądową, morską i powietrzną, Konwencji dotyczącej statusu uchodźców, Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności oraz innych właściwych instrumentów między­ narodowych.