Legislacja ROK 2010 NR 151 POZ 19

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 151/19

DECYZJA KOMISJI z dnia 10 czerwca 2010 r. w sprawie wytycznych dotyczących obliczania zasobów węgla w ziemi do celów załącznika V do dyrektywy 2009/28/WE (notyfikowana jako dokument nr C(2010) 3751) (2010/335/UE)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/28/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie promo­ wania stosowania energii ze źródeł odnawialnych zmieniającą i w następstwie uchylającą dyrektywy 2001/77/WE oraz 2003/30/WE (1), w szczególności jej załącznik V część C pkt 10,

a także mając na uwadze, co następuje:

w odniesieniu do gleb mineralnych jest metoda IPCC poziomu 1 (węgiel organiczny w glebie), jako obejmująca poziom globalny. W przypadku gleb organicznych metoda IPCC odnosi się w szczególności do utraty węgla w następstwie odwadniania gleb, uwzględniając ją wyłącznie za pośrednictwem rocznej sumy strat. Zważywszy, że odwadnianie gleb wiąże się zwykle ze znacznymi stratami zasobów węgla w ziemi, których nie sposób skompensować, ograniczając emisję gazów cieplarnianych za pomocą biopaliw czy też biopłynów, i z uwagi na zakaz odwadniania torfowisk zawarty w kryteriach zrównoważonego rozwoju określonych dyrektywą 2009/28/WE, za wystarczające należy uznać ustanowienie ogólnych zasad ustalania masy węgla orga­ nicznego w glebie lub strat zasobów węgla w glebach organicznych.

(1)

Dyrektywą 2009/28/WE ustalono reguły obliczania całkowitego wpływu biopaliw i biopłynów oraz ich odpowiedników kopalnych na emisję gazów cieplarnia­ nych, przy uwzględnieniu emisji związanej ze zmianami w zasobach węgla wywołanych zmianami w użytkowaniu gruntów. Dyrektywa 98/70/WE Parla­ mentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 1998 r. odnosząca się do jakości benzyny i olejów napę­ dowych oraz zmieniająca dyrektywę Rady 93/12/EWG (2) zawiera odpowiednie przepisy mające zastosowanie do biopaliw.

(4)

Za właściwą metodę obliczania zasobów węgla w żywej biomasie oraz w martwej materii organicznej należy uznać podejście uproszczone odpowiadające metodzie IPCC poziomu 1 w odniesieniu do wegetacji. W zgodzie z sugerowaną metodą uzasadnione byłoby założenie, że przekształcenie terenu wiąże się z całkowitą utratą zawartości węgla w żywej biomasie oraz w martwej materii organicznej. Martwa materia organiczna nie ma zwykle większego znaczenia w procesie przekształcania terenu pod uprawy służące do produkcji biopaliw i biopłynów, powinna jednak zostać uwzględniana przynajmniej w przypadku lasów zwartych.

(2)

Komisja powinna oprzeć swoje wytyczne w zakresie obli­ czania zasobów węgla w ziemi na Wytycznych dla inwentaryzacji krajowych emisji gazów cieplarnianych wydanych w 2006 r. przez Międzyrządowy Zespół ds. Zmian Klimatu (IPCC). Wytyczne te, kierowane do krajo­ wych wykazów gazów cieplarnianych, nie mają formy nadającej się do bezpośredniego zastosowania przez podmioty gospodarcze. Z tego względu właściwe byłoby wykorzystanie innych naukowych źródeł w punktach, co do których w wytycznych IPCC dla inwentaryzacji krajo­ wych emisji gazów cieplarnianych nie zamieszczono odpowiednich informacji lub też w ogóle brak dotych­ czas dostępnych danych dotyczących produkcji biopaliw i biopłynów.

(5)

Obliczając wpływ przekształcania terenów na emisję gazów cieplarnianych, podmioty gospodarcze powinny mieć możliwość korzystania z rzeczywistych wartości zasobów węgla związanych z referencyjnym użytkowa­ niem terenu i użytkowaniem terenu po jego przekształ­ ceniu. Powinny one nadto mieć możliwość skorzystania z wartości standardowych, które należałoby przedstawić w niniejszych wytycznych. Nie jest natomiast konieczne określanie wartości standardowych dla nieprawdopodob­ nych połączeń warunków klimatycznych i typów gleby.