Legislacja ROK 2010 NR 308 POZ 46

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

24.11.2010

DECYZJE

DECYZJA RADY z dnia 21 października 2010 r. w sprawie wytycznych dotyczących polityki zatrudnienia państw członkowskich (2010/707/UE)

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 148 ust. 2, uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej, uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (1), uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu EkonomicznoSpołecznego (2), uwzględniając opinię Komitetu Regionów (3), uwzględniając opinię Komitetu Zatrudnienia (4), a także mając na uwadze, co następuje:

(1) (4) (3)

stanowi, że przy określaniu i realizacji swoich polityk i działań Unia bierze pod uwagę wymogi związane ze wspieraniem wysokiego poziomu zatrudnienia, zapew­ nianiem odpowiedniej ochrony socjalnej, zwalczaniem wykluczenia społecznego, a także z wysokim poziomem kształcenia i szkolenia. TFUE stanowi, że Rada przyjmuje wytyczne dotyczące zatrudnienia oraz ogólne wytyczne dotyczące polityki gospodarczej, mające nadawać kierunek polityce państw członkowskich. Zainicjowana w 2000 r. strategia lizbońska opierała się na świadomości, że w obliczu konkurencji na rynkach światowych, rozwoju technologii, wyzwań ekologicznych i starzenia się społeczeństw konieczne jest podniesienie zatrudnienia, wydajności i konkurencyjności UE przy jednoczesnym pogłębianiu spójności społecznej. W wyniku przeglądu śródokresowego strategię lizbońską odnowiono w 2005 r., skupiając się na wzroście gospo­ darczym oraz zwiększeniu ilości i jakości miejsc pracy. Strategia lizbońska na rzecz wzrostu gospodarczego i zatrudnienia pomogła osiągnąć konsensus na temat ogólnego kierunku polityki gospodarczej oraz polityki zatrudnienia UE. W ramach tej strategii przyjęto decyzją Rady 2005/600/WE (5) zarówno ogólne wytyczne poli­ tyki gospodarczej, jak i wytyczne w dziedzinie zatrud­ nienia, która to decyzja została zmieniona decyzją Rady 2008/618/WE (6). Te 24 wytyczne, określające główne priorytety dla całej Unii w zakresie reform makroekono­ micznych, mikroekonomicznych oraz rynku pracy, stanowiły podstawę dla krajowych programów reform. Niemniej jednak w praktyce okazuje się, że priorytety określone w wytycznych nie były wystarczająco jasne i nie zostały ze sobą wystarczająco wzajemnie powią­ zane. W związku z tym ich wpływ na krajowe procesy kształtowania polityki był ograniczony. Kryzys finansowy i gospodarczy, który rozpoczął się w 2008 r., spowodował znaczne zmniejszenie zatrud­ nienia i produktu potencjalnego oraz doprowadził do dramatycznego pogorszenia się stanu finansów publicz­ nych. W zmaganiach z kryzysem pomógł jednak państwom członkowskim europejski plan naprawy gospodarczej, częściowo poprzez skoordynowany bodziec fiskalny, w którym euro odegrało rolę gwaranta stabilności makroekonomicznej. Kryzys pokazał zatem,

Artykuł 145 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europej­ skiej (TFUE) stanowi, że państwa członkowskie i Unia działają w celu wypracowania skoordynowanej strategii dla zatrudnienia, a w szczególności na rzecz wspierania wysokiego poziomu kwalifikacji i wyszkolenia pracow­ ników i ich zdolności do dostosowywania się, jak również wspierania reagujących na zmiany gospodarcze rynków pracy, mając na względzie osiągnięcie celów określonych w art. 3 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE). Państwa członkowskie, uwzględniając praktyki krajowe związane z obowiązkami dotyczącymi zarządzania i zatrudnienia, uważają wspieranie zatrudnienia za przed­ miot wspólnego zainteresowania i koordynują swoje działania w tym względzie w ramach Rady, zgodnie z postanowieniami art. 148 TFUE. Artykuł 3 ust. 3 TUE stanowi, że Unia ma na celu osiąg­ nięcie pełnego zatrudnienia i zwalcza wykluczenie społeczne i dyskryminację oraz wspiera sprawiedliwość społeczną i ochronę socjalną, a także przewiduje inicja­ tywy unijne zmierzające do zapewnienia koordynacji polityk społecznych państw członkowskich. Artykuł 8 TFUE stanowi, że Unia we wszystkich swoich działaniach zmierza do zniesienia nierówności oraz wspierania równości mężczyzn i kobiet. Artykuł 9 tego Traktatu