( sygn. akt III KK 386/11)

Strona 1 z 2
WYROK Z DNIA 23 LUTEGO 2012 R. III KK 386/11 Uwzględnienie wniosku prokuratora, uzgodnionego uprzednio z oskarżonym (art. 335 § 1 k.p.k.), o skazanie tego oskarżonego bez rozprawy w określony sposób (art. 343 § 1 k.p.k.), może nastąpić jedynie wówczas, gdy w tym czasie nie zmieniła się sytuacja prawna oskarżonego, a więc jeżeli stoi on nadal pod zarzutem popełnienia określonego przestępstwa, cały czas tego samego. Jeżeli natomiast doszło do zmiany opisu i kwalifikacji prawnej tego zachowania, to prokurator powinien ponownie uzgodnić z oskarżonym sposób skazania go bez rozprawy, i to nawet wówczas, gdy kara i inne środki uprzednio uzgodnione mieszczą się w granicach kar i środków możliwych obecnie do orzeczenia. Nie można natomiast uznać, że zachodzą podstawy do uwzględnienia wniosku prokuratora o skazanie bez rozprawy (art. 343 § 7 k.p.k.), gdy takich ponownych uzgodnień z oskarżonym prokurator nie dokonał. Przewodniczący: sędzia SN: Z. Puszkarski. Sędziowie SN T. Grzegorczyk (sprawozdawca), J. Matras. Sąd Najwyższy w sprawie Damiana B., skazanego z art. 157 § 2 k.k., po rozpoznaniu na posiedzeniu w trybie art. 535 § 5 k.p.k. w dniu 23 lutego 2012 r., kasacji wniesionej przez Rzecznika Praw Obywatelskich na korzyść skazanego od wyroku Sądu Rejonowego w I. z dnia 10 stycznia 2008 r., u c h y l i ł zaskarżony wyrok i p r z e k a z a ł sprawę Sądowi Rejonowemu w I. do ponownego rozpoznania w pierwszej instancji.

2

Uzasadnienie Zaskarżonym wyrokiem, wydanym w trybie art. 343 w zw. z art. 335 k.p.k., Damian B. został uznany za winnego popełnienia w dniu 26 sierpnia 2007 r. w I. przestępstwa uszkodzenia ciała Krzysztofa C., zakwalifikowanego z art. 157 § 2 k.k. i skazany, zgodnie z uzgodnionym z oskarżonym, a załączonym do aktu oskarżenia, wnioskiem prokuratora o skazanie bez rozprawy na karę roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 3 lat i oddaniem oskarżonego w tym czasie pod dozór kuratora, oraz orzeczeniem nawiązki na rzecz pokrzywdzonego w wysokości 300 zł. Wyrok ten uprawomocnił się bez zaskarżenia w dniu 24 stycznia 2008 r. W październiku 2011 r. kasację na korzyść skazanego od tego wyroku wywiódł Rzecznik Praw Obywatelskich, zarzucając obrazę art. 343 § 7 w zw. z art. 335 § 1 k.p.k., polegającą na niezasadnym uznaniu, że istniały podstawy do uwzględnienia wniosku prokuratora o wydanie wyroku skazującego i wymierzenie uzgodnionej z oskarżonym kary bez przeprowadzenia rozprawy, podczas gdy wniosek ten uzgodniony został z podejrzanym, gdy zarzucano mu przestępstwo z art. 158 § 1 i art. 157 § 2 w zw. z art. 11 § 2 k.k., a skierowany do Sądu akt oskarżenia zarzucał Damianowi B. popełnienie czynu z art. 157 § 2 k.k., a więc z punktu widzenia oskarżonego, w innym układzie procesowym, korzystniejszym dla niego, i dającym mu podstawy do korzystniejszego ukształtowania tego wniosku w zakresie kary i środka karnego, co skutkowało brakiem podstaw do uwzględnienia go teraz na posiedzeniu. Wywodząc w ten sposób skarżący wnosił o uchylenie zaskarżonego orzeczenia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania w pierwszej instancji. W uzasadnieniu kasacji podniesiono też, że z dniem 15 lipca 2011 r. zarządzone zostało wykonanie

3

kary pozbawienia wolności, które w tej sprawie zostało uprzednio zawieszone na okres próby, a do sytuacji takiej mogłoby nie dojść, gdyby wniosek prokuratora zawierał propozycję innego, uzgodnionego z oskarżonym, rozstrzygnięcia w przedmiocie reakcji karnej, co w ramach zarzuconego mu ostatecznie przestępstwa było ustawowo możliwe. Rozpoznając kasację Sąd Najwyższy zważył, co następuje. Kasacja jest w całości zasadna w stopniu oczywistym, dlatego też ? jako wniesionej na korzyść oskarżonego ? zdecydowano o rozpoznaniu jej na posiedzeniu, o którym mowa w art. 535 § 5 k.p.k. Rzecz w tym, że początkowo, w dniu 26 sierpnia 2007 r., Damianowi B. zarzucono popełnienie, wspólnie z inną określoną osobą, przestępstwa z art. 158 § 1 i art. 157 § 2 w zw. z art. 11 § 2 k.k., a następnie w dniu 27 sierpnia 2007 r., że popełnił je nadto jeszcze z innym nieustalonym mężczyzną. W obu tych wypadkach podejrzany w swych wyjaśnieniach nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Później jednak, już po zastosowaniu wobec niego i drugiego ze współpodejrzanych tymczasowego aresztowania, przesłuchany w dniu 3 września 2007 r., przyznał się do jego popełnienia, a jednocześnie wyraził zgodę na skazanie go bez rozprawy na karę roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 3 lat i dozorem kuratora oraz nawiązką w wysokości 300 zł. Jednakże w listopadzie 2007 r., po uchyleniu tymczasowego aresztowania przez prokuratora wobec obu podejrzanych oraz umorzeniu dochodzenia w stosunku mu do drugiego się ze współpodejrzanych, dokonano zmiany wobec Damiana B. postanowienia o przedstawieniu zarzutów, zarzucając dopuszczenie wobec Krzysztofa C. przestępstwa z art. 157 § 2 k.k. i objęto ten czyn ściganiem z urzędu. Następnie zaś wniesiono akt oskarżenia o ten czyn wraz z wnioskiem o skazanie bez rozprawy, a Sąd Rejonowy w I., na posiedzeniu w dniu 10 stycznia 2008 r., orzekł stosownie do tego wniosku.

<

1 2

>