1. 2. wniosku o sprowadzenie skazanego na posiedzenie nie uwzględnić; wniosek o wznowienie postępowania o d d a l i ć (...).
2
UZASADNIENIE Wyrokiem Sądu Okręgowego w O. z dnia 25 czerwca 2010 r., Grzegorz J. został skazany za przestępstwo popełnione w nocy z 12 na 13 kwietnia 2009 r. w okolicy miejscowości F., kwalifikowane z art. 197 § 3 k.k. na karę trzech lat pozbawienia wolności. Tym samym wyrokiem został skazany za drugie przestępstwo, wyczerpujące dyspozycję art. 178a § 1 k.k. a popełnione w nocy z 12 na 13 kwietnia 2009 r. w miejscowości N., na karę 100 stawek dziennych grzywny, przy ustaleniu wysokości jednej stawki na kwotę 20 zł. Na skutek apelacji obrońców Sąd Apelacyjny w B. wyrokiem z dnia 2 grudnia 2010 r., zaskarżony wyrok utrzymał w mocy. W sprawie tej wywiedziona została kasacja, która postanowieniem z dnia 20 października 2011 r. została przez Sąd Najwyższy oddalona jako oczywiście bezzasadna. Obecnie wniosek o wznowienie postępowania złożył obrońca skazanego. Powołując się na przepisy art. 540 § 1 pkt 2 lit. a k.p.k. oraz art. 544 § 2 k.p.k. obrońca skazanego wniósł o wznowienie postępowania w tej sprawie, domagając się uchylenia obu wydanych w sprawie wyroków i przekazania sprawy do rozpoznania Sądowi Okręgowemu w O. W uzasadnieniu wniosku wskazał, że po uprawomocnieniu się wyroku jeden z ?kluczowych? świadków podał odmiennie wiele faktów dotyczących tej sprawy, skutkiem czego skazany złożył doniesienie o popełnieniu przestępstwa do Prokuratury Rejonowej w O., ale prokurator tej prokuratury odmówił wszczęcia dochodzenia w tej sprawie wobec stwierdzenia braku znamion czynu zabronionego, a więc w oparciu o przepis art. 17 § 1 pkt 2 k.p.k. (postanowienie w sprawie 1 Ds. 323/09). Wskazując na te okoliczności skarżący wniósł o dołączenie akt sprawy z Prokuratury Rejonowej w O., albowiem w tychże aktach znajduje się zapis rozmowy świadka z Grzegorzem J., z którego to zapisu wynika, że pokrzywdzona
3
kontaktowała się ze świadkiem po zdarzeniu oraz miała zamiar wycofania sprawy. W pisemnej odpowiedzi prokurator Prokuratury Generalnej wniósł o oddalenie wniosku, wskazując że nie zachodzą podstawy do wznowienia postępowania w oparciu o przepis art. 540 § 1 pkt 2 lit. a k.p.k., a w istocie autor wniosku wskazuje raczej na zamiar przywołania okoliczności z art. 541 § 1 k.p.k. W dniu 3 lutego 2012 r. wpłynął do Sądu Najwyższego wniosek obrońcy skazanego w o sprowadzenie skazanego wniosku na o posiedzenie wznowienie wyznaczone przedmiocie rozpoznania
postępowania; w uzasadnieniu wniosku jego autor podkreślił, że skazany chce uczestniczyć w tym posiedzeniu. Sąd Najwyższy zważył, co następuje. Na wstępie trzeba wskazać, że zgodnie z art. 544 § 3 k.p.k. w kwestii wznowienia sąd orzeka na posiedzeniu bez udziału stron, chyba że prezes sądu lub sąd postanowi inaczej. W niniejszej sprawie nie zaistniały żadne okoliczności do uznania, że celowe i zasadne jest uczestnictwo skazanego w takim posiedzeniu. Rozstrzyganie na posiedzeniu co do wznowienia postępowania jest orzekaniem w oparciu o ściśle określone, i to z mające li tylko prawny charakter, okoliczności, co czyni zbytecznym udział stron w tym posiedzeniu. Skoro zaś nie doszło także do sprawdzenia okoliczności faktycznych, to nie miał również zastosowania przepis art. 546 k.p.k., co w konsekwencji skutkowało nieuwzględnieniem złożonego wniosku o sprowadzenie skazanego na posiedzenie. Wniosek o wznowienie postępowania okazał się niezasadny i z tego powodu podlegał oddaleniu. Trzeba na wstępie stwierdzić, czego nie zaznaczył autor tego nadzwyczajnego środka zaskarżenia, że wniosek dotyczy tylko jednego czynu przypisanego skazanemu prawomocnym wyrokiem, tj. przestępstwa z art. 197 § 3 k.p.k. W tej części wniosek
4
wskazywał jako podstawę wznowienia art. 540 § 1 pkt 2a k.p.k., a więc żądanie wznowienia uzasadnione było istnieniem podstawy propter nova pomimo, że tymi nowymi faktami i dowodami miało być nagranie rozmowy, które dowodziło, iż w postępowaniu karnym świadek S. W. oraz pokrzywdzona I. Z. złożyli fałszywe zeznania. Już sama treść wniosku wskazuje zatem w sposób bezsporny, że faktycznie oparty on został na twierdzeniu, iż w postępowaniu karnym dwóch świadków dopuściło się przestępstwa fałszywych zeznań, a zatem nagranie rozmowy S. W. stanowi nie o nowych faktach, tak jak obecnie wskazuje na to w podstawie prawnej wniosku obrońca skazanego powołując art. 540 § 1 pkt 2a k.p.k., ale dowodzi złożenia fałszywych zeznań w procesie. Złożenie fałszywych zeznań w procesie prawomocnie zakończonym może być podstawą wznowienia postępowania, ale w oparciu o inny przepis, tj. art. 540 § 1 pkt 1 k.p.k., przy czym musi zostać wówczas spełniony warunek określony w art. 541 § 1 k.p.k. Ten warunek w sprawie niniejszej nie został spełniony, co wynika z treści prawomocnego postanowienia prokuratora Prokuratury Rejonowej w O. z dnia 25 lutego 2011 r. którym odmówiono wszczęcia śledztwa z uwagi na brak znamion czynów zabronionych (art. 17 § 1 pkt 2 k.p.k. ? akta sprawy 3 Ds. 33/11). W tym stanie rzeczy należało orzec jak w postanowieniu.
( sygn. akt IV KK 166/11)22.2.2012
POSTANOWIENIE Z DNIA 22 LUTEGO 2012 R. IV KK 166/11 Zgodnie z przepisem art. 8 ust. 5 ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (Dz. U. Nr 34, poz. 149 ze zm.), osobom, które w jakimkolwiek okresie od dnia 1 stycznia 1944 r. do dnia 31 grudnia 1989 r. prowadziły działalność, (...)
( sygn. akt III KK 449/11)16.2.2012
POSTANOWIENIE Z DNIA 16 LUTEGO 2012 R. III KK 449/11Cofnąć dopuszczalny.możnawyłącznieśrodekzaskarżenia,któryjestPrzewodniczący: sędzia SN T. Artymiuk.Sąd Najwyższy w sprawie Henryka G., skazanego z art. 178a § 1 k.k., po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w dniu 16 lutego 2012 r. z urzędu kwestii dopuszczalności kasacji wniesionej przez Prokuratora Generalnego na niekorzyść (...)
( sygn. akt II KK 201/11)15.2.2012
WYROK Z DNIA 15 LUTEGO 2012 R. II KK 201/11 Prawomocne postanowienie prokuratora o umorzeniu postępowania przygotowawczego wydane na podstawie art. 17 § 1 pkt 3 k.p.k., w którym stwierdzono popełnienie przez oznaczoną osobę czynu o znamionach określonych w ustawie karnej, ale o znikomym stopniu społecznej szkodliwości, stwarza stan rzeczy osądzonej w rozumieniu art. 17 § 1 pkt 7 k.p.k. również (...)
( sygn. akt V KK 294/11)8.2.2012
WYROK Z DNIA 8 LUTEGO 2012 R. V KK 294/11Brak oznaczenia w przepisie typizującym czyn zabroniony górnej granicy kary oznacza, że karę tę można orzec do górnej granicy wymiaru danego rodzaju kary.Przewodniczący: sędzia SN P. Hofmański. Sędziowie SN: E. Wildowicz, B. Skoczkowska (sprawozdawca). Prokurator Prokuratury Generalnej: L. Nowakowski. Sąd Najwyższy w sprawie Lesława G., ukaranego (...)
( sygn. akt V KZ 1/12)3.2.2012
POSTANOWIENIE Z DNIA 3 LUTEGO 2012 R. V KZ 1/12 Jeżeli w postępowaniu apelacyjnym oskarżony pozbawiony wolności miał wyznaczonego obrońcę z urzędu, to z chwilą wydania wyroku obrońca nie ma obowiązku podejmowania dalszych czynności procesowych (art. 84 § 2 k.p.k.). Oskarżony pozbawiony wolności, który nie został doprowadzony na ogłoszenie wyroku, znajduje się w takiej sytuacji, jakby (...)
15 stycznia mija termin na złożenie wniosku o zwolnienie ze składek ZUS
Tylko do piątku (15 stycznia 2021 (...)
Zaniechanie poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) banków centralnych
23 grudnia 2020 r. zostało ogłoszone rozporządzenie (...)
Fryzjer ponad obostrzeniami...
WSA w Opolu wydał wyrok (sygn. (...)
Informujemy, iż zgodnie z przepisem art. 25 ust. 1 pkt. 1 lit. b ustawy z dnia 4 lutego 1994 roku o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jednolity: Dz. U. 2006 r. Nr 90 poz. 631), dalsze rozpowszechnianie artykułów i porad prawnych publikowanych w niniejszym serwisie jest zabronione.