( sygn. akt II KK 201/11)

Strona 1 z 7
WYROK Z DNIA 15 LUTEGO 2012 R. II KK 201/11 Prawomocne postanowienie prokuratora o umorzeniu postępowania przygotowawczego wydane na podstawie art. 17 § 1 pkt 3 k.p.k., w którym stwierdzono popełnienie przez oznaczoną osobę czynu o znamionach określonych w ustawie karnej, ale o znikomym stopniu społecznej szkodliwości, stwarza stan rzeczy osądzonej w rozumieniu art. 17 § 1 pkt 7 k.p.k. również wtedy, gdy przed wydaniem tego postanowienia osobie tej ani nie przedstawiono zarzutów, ani nie przesłuchano jej w charakterze podejrzanego, dopuszczając się obrazy art. 313 k.p.k. Przewodniczący: sędzia SN A. Siuchniński. Sędziowie: SN W. Wróbel, SA (del. do SN) A. Ryński (sprawozdawca). Prokurator Prokuratury Generalnej: B. Nowińska. Sąd Najwyższy w sprawie Agnieszki G., skazanej z art. 231 k.k., po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie w dniu 15 lutego 2012 r., kasacji, wniesionej przez obrońcę skazanej od wyroku Sądu Okręgowego w Ł. z dnia 14 kwietnia 2011 r., utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego w P. z dnia 13 grudnia 2010 r., u c h y l i ł zaskarżony wyrok i p r z e k a z a ł sprawę Sądowi Okręgowemu w Ł. do ponownego rozpoznania w postępowaniu odwoławczym (...).

2

Z uzasadnienia: Prokurator Prokuratury Rejonowej w P. postanowieniem z dnia 30 czerwca 2009 r., na podstawie art. 17 § 1 pkt 3 i art. 332 § 1, 2 i 3 k.p.k. umorzył śledztwo przeciwko ośmiu funkcjonariuszom Urzędu Skarbowego w P. w tym, w sprawie doprowadzenia przez Jerzego T., pełniącego funkcję starszego poborcy w Urzędzie Skarbowym w P., do nieskuteczności czynności w postępowaniu egzekucyjnym wobec Jerzego T. w dniach 6 marca 2006 r. i 13 października 2006 r., czym działał na szkodę interesu publicznego, w kwocie 400 zł, tj. o czyn z art. 231 § 1 k.k. oraz w sprawie doprowadzenia przez Agnieszkę G., pełniącą funkcję inspektora w Urzędzie Skarbowym w P., w dniach 15 czerwca 2007 r. oraz 7 grudnia 2006 r., do przedawnienia zobowiązań publicznoprawnych wobec Jerzego T., czym działała na szkodę interesu publicznego, w wysokości 400 zł, wobec stwierdzenia, że stopień społecznej szkodliwości tych czynów jest znikomy. Powyższe postanowienie zostało zaskarżone zażaleniem na niekorzyść wskazanych w nim podejrzanych przez Urząd Skarbowy w P., który prokurator uznawał za pokrzywdzoną instytucję państwową. W wywiedzionym zażaleniu zarzucono obrazę przepisów prawa materialnego, a to art. 231 § 2 k.k. i art. 271 § 1 k.k. w zw. z art., 11 § 2 k.k., które zdaniem skarżącego winny stanowić przyjętą kwalifikację prawną czynów przypisanych podejrzanym, obrazę przepisów postępowania mającą wpływ na treść orzeczenia, tj. art. 7 k.p.k., art. 9 k.p.k. i art. 297 § 1 pkt. 4 k.p.k. oraz błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, polegający na wybiórczej analizie przesłanek z art. 115 § 2 k.k., która skutkowała niewłaściwym określeniem stopnia społecznej szkodliwości czynów objętych postępowaniem przygotowawczym.

3

Prokurator Prokuratury Rejonowej w P. na podstawie art. 465 § 1 k.p.k. i art. 463 § 1 k.p.k. uwzględnił zażalenie Urzędu Skarbowego w P. oraz po przeprowadzeniu czynności dowodowych, przedstawił Agnieszce G. zarzut popełnienia przestępstwa z art. 231 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i przesłuchał ją w charakterze podejrzanej. Podobne czynności podjął wobec Jerzego T., zaś w dniu 26 lutego 2010 r. przeciwko obojgu podejrzanym skierował do Sądu akt oskarżenia. Sąd Rejonowy w P. wyrokiem z dnia 13 grudnia 2010 r., uznał oskarżoną za winną tego, że w okresie od 24 marca 2005 r. do 5 marca 2007 r., w P., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu uzyskania korzyści majątkowej, jako starszy referent Działu Egzekucji Urzędu Skarbowego w P. oraz osoba zobowiązana z tytułu pełnionej funkcji do prowadzenia czynności egzekucyjnych przeciwko dłużnikom na podstawie tytułów wykonawczych, nie dopełniła swoich obowiązków służbowych w ten sposób, że nie dokonała zajęcia wynagrodzenia bądź rachunku bankowego wobec pracowników Działu Egzekucyjnego Urzędu Skarbowego w P. ? starszego poborcy skarbowego Jerzego T. oraz poborcy skarbowego M. N., przydzielając wymienione tytuły wykonawcze poborcom podatkowym, w tym także poborcom, którzy byli zobowiązani, w sytuacji kiedy można było dokonać czynności egzekucyjnych, działając w ten sposób na szkodę interesu publicznego, tj. przestępstwa z art. 231 § 1 i 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i za to na podstawie art. 231 § 2 k.k., art. 33 § 2 k.k. wymierzył oskarżonej karę roku pozbawienia wolności oraz grzywnę w wysokości 100 stawek dziennych po 10 zł każda (...). Jednocześnie z mocy art. 69 § 1 i 2 k.k., art. 70 § 1 pkt. 1 k.k. wykonanie orzeczonych oskarżonym kar pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres próby 2 lat oraz obciążył ich częściowo kosztami sądowymi.

<

1 2 3 4 5 6 7

>