Dziennik Ustaw Nr 91, poz. 876 z 2004

USTAWA z dnia 2 kwietnia 2004 r. o zmianie ustawy o nawozach i nawożeniu Art. 1. W ustawie z dnia 26 lipca 2000 r. o nawozach i nawożeniu (Dz. U. Nr 89, poz. 991) wprowadza się następujące zmiany:

1) art. 1 otrzymuje brzmienie: „Art. 1. Ustawa reguluje sprawy:

1) wprowadzania do obrotu nawozów w zakresie nieuregulowanym w przepisach Unii Europejskiej,

2) zadań i właściwości organów i jednostek organizacyjnych w zakresie wprowadzania do obrotu nawozów na podstawie przepisów Unii Europejskiej w sprawie nawozów1),

3) stosowania nawozów,

4) zapobiegania zagrożeniom dla ludzi i zwierząt oraz dla środowiska, które mogą powstać w wyniku przewozu, przechowywania i stosowania nawozów,

5) agrochemicznej obsługi rolnictwa.”; ———————

1)

2) w art. 2: a) pkt 1—4 otrzymują brzmienie: „1) nawozy — produkty przeznaczone do dostarczania roślinom składników pokarmowych lub zwiększania żyzności gleb albo zwiększania żyzności stawów rybnych,

2) nawozy mineralne — nawozy nieorganiczne produkowane w drodze przemian chemicznych lub przerobu surowców mineralnych, w tym wapno nawozowe, także zawierające magnez,

3) nawozy naturalne: a) obornik, gnojówkę i gnojowicę, b) odchody zwierząt gospodarskich w rozumieniu przepisów o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich, z wyjątkiem odchodów pszczół i zwierząt futerkowych, bez dodatków innych substancji, c) guano — przeznaczone do rolniczego wykorzystania,

Rozporządzenie (WE) nr 2003/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. w sprawie nawozów.

Dziennik Ustaw Nr 91                — 6029 —                Poz. 876

5. Z państw trzecich mogą być przywożone nawozy:

1) które można wprowadzać do obrotu,

2) których okres przydatności do stosowania, licząc od dnia przywozu, wynosi co najmniej 6 miesięcy,

3) zaopatrzone w informacje, o których mowa w art. 8 ust. 2—6.

6. Przepisy ust. 5:

1) nie dotyczą nawozów przeznaczonych wyłącznie do celów naukowo-badawczych,

2) pkt 2 i 3 nie dotyczą nawozów naturalnych, o których mowa w ust. 1 pkt

3.

7. Nawozy zawierające azotan amonowy w ilości powyżej 28 % w przeliczeniu na azot całkowity, przywożone z państw trzecich, powinny posiadać ważny certyfikat potwierdzający ich odporność na detonację, wydany przez jednostkę akredytowaną w tym zakresie na terytorium Wspólnoty.”;

4) nawozy organiczne — nawozy wyprodukowane z substancji organicznej lub z mieszanin substancji organicznych, w tym komposty, także wyprodukowane przy udziale dżdżownic,”, b) pkt 6 otrzymuje brzmienie: „6) wymagania jakościowe — zawartość składników pokarmowych w nawozie oraz jego parametry chemiczne, fizyczne i fizykochemiczne,”, c) pkt 8 otrzymuje brzmienie: „8) wprowadzenie do obrotu — oferowanie w celu zbycia, sprzedaż oraz inną odpłatną albo nieodpłatną formę zbycia nawozu wyprodukowanego w kraju albo przywiezionego z innych państw członkowskich Unii Europejskiej lub z państw trzecich.”;

3) art. 3 otrzymuje brzmienie: „Art. 3.

1. Do obrotu można wprowadzać nawozy:

1) powstałe ze zmieszania typów nawozów oznaczonych znakiem „NAWÓZ WE”, o których mowa w przepisach Unii Europejskiej w sprawie nawozów,

2) odpowiadające typom wapna nawozowego, w których zanieczyszczenia nie przekraczają dopuszczalnych wartości zanieczyszczeń, określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 10c pkt 3,

3) naturalne, z wyłączeniem gnojowicy, spełniające wymagania weterynaryjne określone w przepisach Unii Europejskiej ustanawiających przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi2).

2. Nawozy organiczne, organiczno-mineralne oraz mineralne nieoznaczone znakiem „NAWÓZ WE” mogą być wprowadzone do obrotu na podstawie zezwolenia ministra właściwego do spraw rolnictwa.

3. Nieprzetworzone nawozy naturalne, w tym gnojowica, mogą być zbywane do bezpośredniego rolniczego wykorzystania wyłącznie na podstawie umowy zawartej w formie pisemnej, pod rygorem nieważności.

4. Umowę, o której mowa w ust. 3, strony przechowują co najmniej przez okres 8 lat od dnia jej zawarcia.

————————

2) Rozporządzenie (WE) nr 1774/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 3 października 2002 r. ustanawiające przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi.

4) w art. 4 ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie: „2. Do wniosku dołącza się:

1) wyniki badań nawozu,

2) opinie, o których mowa w ust. 3,

3) projekt instrukcji stosowania i przechowywania nawozu,

4) odpis z Krajowego Rejestru Sądowego albo zaświadczenie z ewidencji działalności gospodarczej, a w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki cywilnej również umowę tej spółki.

3. Zezwolenie na wprowadzenie nawozu do obrotu wydaje się po uzyskaniu:

1) opinii upoważnionych jednostek organizacyjnych, wydanych na podstawie przeprowadzonych badań mających na celu stwierdzenie, że nawóz: a) jest przydatny do nawożenia roślin lub gleb lub rekultywacji gleb, a w szczególności: — dostarcza roślinom składników pokarmowych, wpływając istotnie na wzrost plonu lub stan odżywienia roślin bądź pozytywnie na jakość plonu lub cechy użytkowe roślin, lub — zwiększa żyzność gleb lub stawów rybnych, b) po zastosowaniu, zgodnym z instrukcją stosowania, nie wykazuje szkodliwego oddziaływania na zdrowie ludzi i zwierząt oraz na środowisko, c) spełnia minimalne wymagania jakościowe określone w przepisach wydanych na